Leaderboard

Η πλήρης ιστορία του CBR400RR NC29, για όποιον ενδιαφέρεται να την διαβάσει ή να δει τις φωτογραφίες, για το πως είχε γίνει μετά από παράτημα στα στοιχεία της φύσης και ακινησία οκτώ ετών όταν το ανέλαβα, και πως το ξαναέκανα πλήρως λειτουργικό. Οσοι βαριούνται την....φιλολογία μου, μπορούνε να πάνε προς το τέλος και να δούνε απευθείας τις τελικές φωτό και βίντεο. Ελπίζω να χαρείτε από το θέμα, σε κάθε περίπτωση. Εδώ το θέμα >>> https://forcev4.blogspot.com/2021/10/cbr400rr-nc29.html

Χρόνια ήθελα να κάνω αυτή την διαδρομή. Πέρυσι που έκανα την πρώτη προσπάθεια, το gps με πήγε από εκεί που τελικά αποδείχθηκε να ειναι το πεζοπορικό μονοπάτι και μια χιονούρα μου έκλεισε τον δρόμο. Στην επιστροφή, μια πέτρα μου έσκισε το πίσω λάστιχο οπότε η προσπάθεια έληξε άδοξα. Οι ορειβατικές γλώσσες μιλούν για ένα μονοπάτι στα Τζουμέρκα, την λεγόμενη Σκάλα Σταμάτη, το οποίο διασχίζει τους κάθετους βράχους και είναι καλά κρυμμένο. Τόσο κρυμμένο, που οταν κοιτάζεις από μακρυά, λες "αποκλείεται να έχει εδώ μονοπάτι". Κι όμως. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Για να φτάσει κάποιος εκεί, πρέπει πρώτα να φτάσει στο Ορειβατικό Καταφύγιο Καταρράκτη Άρτας (1650μ), διασχίζοντας έναν όχι και τόσο φιλικό χωματόδρομο για 10χλμ. Το καταφύγιο όταν πήγα δεν ήταν ανοιχτό αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα καθώς είχα την σκηνή μου. Έφτασα αργά το απόγευμα μετά την δουλειά, ότι πρέπει για φαγητό και ύπνο. Φοβερό για άλλη μια φορά το μπαλκόνι. Πάνω δεξιά είναι το Καταφίδι, η 2η ψηλότερη κορυφή των Τζουμέρκων. Την επομένη μαζεύτηκα και ξεκίνησα για να βρω το μυστηριώδες αυτό μονοπάτι. Σύμφωνα με άρθρα, παλαιότερα χρησιμοποιούταν για να μετακινούνται άνθρωποι και ζώα, καθώς λίγο ψηλότερα υπάρχει οροπέδιο που ενδείκνυται για βοσκή. Η διαδρομή που θα ακολουθήσω είναι κυκλική. Αρχικά τραβάει Βόρεια,, περνάει την Σκάλα Σταμάτη στα Ανατολικά, διασχίζει το οροπέδιο της Μπρέσενας Νότια, ανεβαίνει στο Καταφίδι και γυρίζει Βορειοανατολικά πίσω στο καταφύγιο. Ενδεικτικά ένας χάρτης από google. Ξύπνημα πρωί πρωί με την δροσούλα. Για τα πρακτικά, όλα αυτά έγιναν τέλη Ιουνίου. Το μονοπάτι ξεκινάει ανηφορικά από την αρχή. Από εκεί ήρθα. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά κάτω δεξιά φαίνεται ο χωματόδρομος και το καταφύγιο. Το χωριό Καταρράκτης. Παρ'όλο που είναι τέλη Ιουνίου, τα πάντα είναι καταπράσινα ακόμα. Το μονοπάτι είναι πολύ καλά σηματοδοτημένο. Από εδώ ξεκινάει το πέρασμα της Σκάλας Σταμάτη. Θαυμάστε! Για αυτό το αποκαλούν το αόρατο μονοπάτι. Οι γκρεμοί φαίνονται απροσπέλαστοι, κι όμως υπάρχει μονοπάτι με πλάτος 1μ το οποίο τους διασχίζει και βγάζει κάπου εκεί που φέγγει ο ήλιος. Πραγματικά από μακρυά είσαι σίγουρος ότι αποκλείεται να περνάει από εκεί! Τα σημάδια δεν σε αφήνουν να χαθείς. Προφανώς εδώ δεν χωράνε αυτοσχεδιασμοί, καθώς ένα γλίστρημα κοστίζει 500μ κάθετης πτώσης. Να και το πέρασμα για το οροπέδιο Μπρέσενας. Κοιτώντας προς τα κάτω. Εντυπωσιακοί σχηματισμοί βράχων. Οροπέδιο Μπρέσενας! Για χρόνια προορισμός βοσκών και κοπαδιών. τώρα δεν είμαι σίγουρος αν ανεβαίνουν μέχρι εκεί. Μια ανώνυμη κορυφή. Γυρνάω προς τα Νότια και ακολουθώ έναν ανοιγμένο χωματόδρομο. Για την ακρίβεια είναι προέκταση του δρόμου που πήρα πέρυσι τον Μάιο και με σταμάτησε η χιονούρα. Προφανώς δεν είχα καμία τύχη, θα καταλάβετε γιατί. Η πίσω αυτή πλευρά του βουνού δεν φωτίζεται αρκετά και είναι γεμάτη χιονούρες. Εδώ δεν φαίνεται καθόλου δρόμος! Βγαίνοντας στο διάσελο φαίνεται από κοντά πλέον και το Καταφίδι. Η κλίση είναι αδυσώπητη. Κορυφή Καταφιδίου (2393μ). Εκπληκτική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα! Κατεβαίνοντας στο διάσελο ξανά, φαίνεται ο χωματόδρομος που θα ακολουθήσω έως το καταφύγιο. Προφανώς όλοι αυτοί ανοίχτηκαν για τους βοσκούς και τα ζώα τους, αλλά πλέον έχουν παρατηθεί. Να και μια καλύβα. Σε αυτές ξεκαλοκαιριάζουν οι τσοπάνηδες. Bumblebee! O καιρός έκλεισε, κάτι που δεν με χάλασε καθόλου γιατί ο ήλιος έκαιγε. Φτάνοντας στο καταφύγιο τα μάζεψα και μιας και είχα ακόμα αρκετό χρόνο πέρασα και μια βόλτα από τον καταρράκτη στο ομώνυμο χωριό. Εν κατακλείδι, μια πολύ όμορφη κυκλική διαδρομή που σίγουρα αξίζει αν βρεθείτε στην περιοχή. Δώστε και μια ευκαιρία στο καταφύγιο, ο κ. Χρήστος που το διαχειρίζεται μου φάνηκε πολύ αξιόλογος άνθρωπος από το λίγο που μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, θα ασφαλτοστρωθεί το κομμάτι μέχρι εκεί οπότε η πρόσβαση θα είναι πολύ εύκολη. Καλούς δρόμους και πάντα όρθιοι!

12 χρόνια μαζί της, τελείωσαν με την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου που έδωσα χέρια με τον επόμενο αγαπητικό της. Το μηχανάκι που ονειρευόμουν από τότε που ήμουν φαντάρος το μακρινό 1993-94 τελικά αποκτήθηκε τον Αύγουστο του 2010. Αυτή ήταν η πρώτη φωτογραφία που της έβγαλα στο δασάκι κάτω από το σπίτι μου. Μοντελάκι του 1994 FII-R Δυστυχώς η έλευση του αντίστοιχου 1300 πριν 3 χρόνια με είχε κάνει να το παρατήσω αν και υποτίθεται το κράταγα για να πηγαινοέρχομαι στην δουλειά. Το οδηγούσα δυο φορές τον μήνα ίσα να μην κλατάρει η μπαταρία και από πέρσι τον Μάιο έμεινε σε ακινησία στο πάρκινγκ για 10 μήνες σερί, λόγω προβλήματος υγείας. Είχα πει οτι θα το πουλήσω για να μην σαπίζει αλλά δεν το έπαιρνα απόφαση, μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο μου από τον μάστορα μου. Του ζήτησαν αν ξέρει κάποιον που να πουλάει CB400 και με θυμήθηκε. Χωρίς πολλές σάλτσες το έδωσα πριν μερικές ημέρες. Αυτή είναι η τελευταία φορά που το είδα, παραδίπλα στο δασάκι που το φωτογράφισα το 2010. Αχχχχ Τι να πω για αυτό το CB; Πως να χωρέσεις σε λίγες γραμμές τόσες αναμνήσεις, τόσα μέρη που πήγα; Το ανηψάκι μου ήταν βρέφος και τώρα έγινε μαντράχαλος. Μεγάλωσε και σε κυβικά το CB μαζί του. Τα πρώτα χιλιόμετρα είχαν και περιπέτειες, υπήρχε περίοδος που δεν άφηνα χωράφι για χωράφι που να μην "αγοράσω" Είπαμε ήμουν ώριμος οδηγός με χρόνια εμπειρία από τα 16 μου και οι κοπρίτες τους mybike με ονόμασαν φεουδάρχη με τόση ακίνητη περιουσία που απέκτησα. Στην αρχή έκοβα βόλτες, ξέρετε την ασθένεια που είσαι με το νέο μοτόρι και πας πάνω-κάτω όλο το 24ωρο χωρίς λόγο και αιτία. Θυμάμαι να ξυπνάω 3 το βράδυ για κατούρημα και μετά από λίγη ώρα να είμαι στην γέφυρα του Ρίου για τσιγάρο. Ακόμα και για ηλιοβασίλεμα στο Δασύλλιο της Πάτρας, είπαμε όλες τις ώρες καβάλα. Μετά με τον ξάδερφο βολτίτσες μέχρι το Αίγιο ή και το Γαλαξίδι Καθόμουν και γυάλιζα, έπλενα, έτριβα για να πάω την επόμενη από...............χωματόδρομους για να μαζέψω λάσπες στο δρόμο για λίμνη Πλαστήρα! Σιγά σιγά με το πουρνό ξεκινούσα με παρεάκια για όπου βγάλει. Μα καλά στα Άγραφα με 4κύλινδρο γυμνό από χαλικόδρομους και ποτάμια; Jesus είπε το λαμπάκι του φλας πριν πεθάνει-φύγει από την θέση του από το κοπάνημα. και στην κορυφή του Χελμού στα Καλάβρυτα έφτασε η χάρη του, δίπλα στο αστεροσκοπείο. μήπως ξεχνιέται το σλάλομ ανάμεσα στις αγελάδες στην ορεινή Ναυπακτία; Γνωρίσαμε και άλλα CB πολλά CB πάρα πολλά CB πάντα το έβαζα κάπου να το βλέπω και να του κόβω ματιές την έδινα και για καμία αλλαξοκωλιά το καλύτερο ήταν ο κόσμος που μου γνώρισε εκτός από ταμέρη που με πήγε.

Αντίο Νενέ, έτσι την λένε. Θα μου λείψεις......καληνύχτα

Δεν χώρεσε ολόκληρο το δέντρο στο κάδρο, αλλά δεν ειναι εκεί το ζουμί

Με πηδάς γιατί τα γράφω με πολύ κόπο, αλλά άμα είναι να μου κάτσεις θα το δοκιμάσω. Τα κακά. Τα περισσότερα είναι ζητήματα αμέλειας ή ελλιπούς συντήρησης συνήθως, είναι 30 χρόνων τα περισσότερα που κυκλοφορούν μην το ξεχνάμε. 2 ανορθωτές (κλασσική περίπτωση βλάβης που έλεγε και ο Τσάκωνας) που πήραν παραμάζωμα 2-3 λάμπες Osram nightbreaker και μία μπαταρία. Αναρτήσεις σώβρακο. Όχι ότι είναι πολύ κακές αλλά οι showa με το δοχειάκι αζώτου από τα χρόνια έχουν γίνει σκατά. Εγώ είχε μπροστά βάλει ελατήρια της White Power και πίσω είχε ένα σετ Bitubo, ευτυχώς από τον προηγούμενο. Σε 2 άλλα CB που ανέβηκα και είχαν κάνει πλήρη επισκευή των αμορτισέρ ήταν πολύ μπανιέρες σε αίσθηση, δεν μου άρεσαν. Φρένα....χμμμ Το δικό μου είχε after market μεταλλικά σωληνάκια μπροστά που ήθελαν προσοχή, έτσι και το τσαρούχωνες το φρένο μπλοκάριζε άμεσα ο τροχός και ΜΠΑΜ πάρτον κάτω, δεν προλάβαινες να αντιδράσεις. Έτσι είχα πέσιε όλες τις φορές, από φρενάρισμα πανικού. Tα μαμά λαστιχένια σωληνάκια aπλά δεν φρέναρε καλά και ας τερμάτιζε η μανέτα, βέβαια ο λόγος ήταν ότι ποτέ δεν τα άλλαζε κανείς και με τα χρόνια adios. Αν ήταν καινούργια όπως στο βίντεο παρακάτω μάλλον θα δούλευαν καλά, αλλά τα περισσότερα είναι σάπια. Έτσι και πέσεις κλαις με μαύρο δάκρυ γιατί αμέσως βρίσκουν τα όργανα και το φανάρι. Τιμές honda, άστο καλύτερα να πάρεις καινούργιο μηχανάκι, δεν περισσεύουν νεφρά. Άλλαξα ένα φανάρι και 3 σετ καβούκια από τα όργανα, ευχαριστώ τον κύριο ebay.co.uk Καλά κάτι τιμόνια, αντίβαρα και καθρέπτες πήγαιναν πακέτο στις πτώσεις. Αν σας αφήσει να δείτε το βίντεο γιατί είστε ανήλικα φαίνεται και πως βρίσκουν τα όργανα κάθε φορά. Αφού την πάτησα μερικές μυριάδες φορές οικίστηκα το επόμενο ότι και να γίνει θα έχει ABS. Κατανάλωση.......μπρρρρ....... Βάλε ότι είχε πέσει και από μάστορα του καναπέως πολύ κακή δουλειά πριν το πάρω. Όταν το πήρα ρούφαγε 9 με 10 λίτρα/100χλμ και αν σε έτρωγε το χέρι σου αυτό έτρωγε όσο μια Busa. Έτρεχαν βενζίνες από παντού, περισσότερο έβγαινε από την εξάτμιση μου παρά από το καρμπυρατέρ. Η φλαντζόκολλα πήγαινε σύννεφο γιατί να αγοράσει τσιμούχες και oring ο τσίπης ε; Ευτυχώς βρέθηκε κάποια στιγμή καλός μάστορας και τα καθάρισε-ρύθμισε και έπεσε από 5,5 (ελάχιστες φορές) μέχρι 8 το πολύ. Συνήθως ήμουν κοντά στα 6,5 με 7 λίτρα. Δεν το λες και οικονομικό. Και πάμε στα καλά Δεν έχει καλά. Είναι μόνο για αρχαιολάγνους που τους αρέσει, αντί να πάνε στο super paradise να πάνε τουρνέ Επίδαυρο-Ναύπλιο-Μυκήνες ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΕΤΕ...........αφήστε το για εμάς τους οσφυοκάμπτες που λέει και ο Ζουράρης. Κυκλοφορεί ακόμα στας ανατολάς και δεν φέρνουν τα μοντέλα του 2022 στην Ελλάδα. Πάλι καλά γιατί θα στοίχιζαν όσο ένα 600άρι ss και θα μου έτρωγαν τα λεφτά, σώθηκα λέμε από οικονομική καταστροφή. Ο ήχος τους είναι ΣΚΑΤΑ κάνει σαν Formula 1, σε αναγνωρίζουν όλοι από τον ήχο, δεν έχεις που να κρυφτείς. Ο κινητήρας του ΔΥΣΤΗΧΩΣ τραβάει ομαλά σαν ραπτομηχανή από το ρελαντί, τελείως smooth και δεν σταματάει να επιταχύνει μέχρι να πλησιάσει τον κόφτη. Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι σαν ΠΟΥΡΕΣ, σταματάς με 6η στο φανάρια και κατεβάζεις τότε τις ταχύτητες. Είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΛΑΣΤΙΧΟ, ξεχνιέσαι με 1 ταχύτητα συνήθως τρίτη και πας από 10χλμ/ώρα μέχρι 130χλμ/ώρα Είσαι 150 κιλά και έχεις βάλει πίσω και τον μικροφούσκη φίλο σου των 75; κιλών, ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΤΟΥ θα προχωρήσει αμάσητα. Αλλάζεις σχέση και αντί να ακούς το ωραίο ΓΚλΑΝΓΚ ΜΠΑΝΓΚ της yamaha ακούς κάτι κλικ σαν χρηματοκιβώτιο. ΧΑΛΑΕΙ ΤΗΝ ΟΡΑΣΗ , τυφλώνεσαι από έρωτα και πας συνέχεια καυλωμένος, απαπαπαπα ντροπής πράγματα. ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΠΟΤΕ, πέφτεις για ύπνο και σκέφτεσαι πότε θα ξυπνήσεις να το βάλεις μπρος να πας έστω στην γωνία για τσιγάρα. Δεν σε αφήνει να οδηγήσεις, αφήνεις τα χέρια και πάει ευθεία. χαιδεύεις το τιμόνι και στρίβει φέτες. Είναι τόσο ενοχλητικά ευκίνητο που αν έκαιγε λίγη βενζίνη θα καταντούσε ντελιβεράδικο, ευτυχώς που πίνει τον πάτο του. Άσε το κέντρο βάρους που είναι στο έδαφος, αγγούρια μόνο για γκόμενες και αρχάριους είναι για αυτό γέμισαν οι σχολές οδηγών. Με λίγα λόγια μπουρδέλο. Καύλα λέμε. Θανάση τον παίρνεις 2 ώρες μου πήρε να το γράψω.

Από το 2019 και την επιστροφή από Λατινική Αμερική είχα να περάσω πολλές μέρες πάνω στην μοτοσυκλέτα, περνώντας σύνορα και αλλάζοντας χώρες. Είναι ναρκωτικό το γ@&$*#νο, άπαξ και το κάνεις, εθίζεσαι. Με τους περιορισμούς λόγω covid να έχουν αρθεί για τα καλά φέτος το καλοκαίρι, η απόφαση για εξωτερικό στις διακοπές ήταν μονόδρομος. Αν και δεν θα περιγράψω ολόκληρο το ταξίδι, αυτό περιλάμβανε πέρασμα στην Ιταλία με καράβι, ανήφορος για Δολομίτες και κατήφορος απο Σλοβενια, Κροατία και γενικότερα Βαλκάνια. Όντας δικάβαλος και με περιορισμένες μέρες για ξόδεμα, έπρεπε να βρω ορειβατικούς προορισμούς που να βγαίνουν σε μια μέρα και να χωράει και οδήγηση ανάμεσα. Από τις πιο διάσημες διαδρομές στους Δολομίτες, είναι η "Tre Cime di Lavaredo", μια κυκλική διαδρομή που περνάει περιμετρικά των 3 κορυφών εκεί (θα τις δούμε στην πορεία). Εύκολη πρόσβαση και ολοκλήρωση μέσα σε 3-4 ώρες, ότι πρέπει για πρωινό. Από κάτω την βλέπετε στον χάρτη που βρίσκεται στο καταφύγιο από το οποίο ξεκινάει. Πάμε να δώσουμε και μερικά στοιχεία. Αρχικά, η περιοχή βρίσκεται στην Βορειοδυτική Ιταλία, κοντά στην Cortina d'Ampezzo και ακόμα πιο κοντά στην Misurina. Εξαιρετικά τουριστικές περιοχές, αν θέλετε να μείνετε σε ξενοδοχείο τελευταία στιγμή ετοιμάστε να ξεφουσκώσει το πορτοφόλι σας. Εμείς δεν θέλαμε να δώσουμε το 1/5 του budget σε μια διαμονή, οπότε μείναμε στo camping Cortina, με περίπου 40€ για 2 άτομα και μοτο (δική μας σκηνή). Πρωί πρωί την επόμενη μέρα πήραμε τον δρόμο που περνάει απο Misurina και συνεχίζει μέχρι το Rifugio Auronzo, όπου και τελειώνει ο δρόμος. Για να φτάσει κάποιος εκεί, πρέπει να πληρώσει φέσι είσοδο 20€ αν είναι με μοτο και 30€ με αμάξι. Επίσης, ετοιμαστείτε για αυτοκινητοουρά χιλιομέτρων, ειδικά αν πάτε από τις 8πμ και μετά. Ετοιμαστείτε επίσης για τσαμπουκάδες με εξαγριωμένους Ιταλούς αν τυχόν προσπεράσετε την ουρά. Όχι εγώ, ένας φίλος. Φτάνοντας στο καταφύγιο το οποίο βρίσκεται στα 2330μ, παρκάρουμε, αλλάζουμε και ετοιμαζόμαστε για την πορεία. Η θέα στην κοιλάδα και τις γύρω αιχμηρές κορυφές των Δολομιτών είναι φανταστική. Η φορά της διαδρομής που ακολουθούμε εμείς ειναι αντίστροφη εκέινης των δεικτών του ρολογιού, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Αρχικά δεν υπάρχει κλίση, βαδίζουμε σε φλατ κομμάτι. Η κοιλάδα Marzon με τον ποταμό Ansiei. To καταφύγιο Auronzo όπου παρκάραμε. Η Νότια όψη των τριών κορυφών. Βρισκόμαστε από την πίσω πλευρά τους. Πρώτο checkpoint το Rifugio Lavaredo. Επιβλητικές οι κορυφές, δεσπόζουν σαν να τις έβαλε κάποιος εκεί. Από εδώ το μονοπάτι γυρνάει σιγά σιγά προς τα αριστερά (Δυτικά), περνώντας από το πλάι των κορυφών και στην συνέχεια από την Βόρεια όψη τους. Εδώ υπάρχει και μια via ferrata η οποία βγάζει σε άλλο καταφύγιο της περιοχής. Τους ζήλεψα λίγο ομολογώ που τους έβλεπα με τα harness τους, γατζωμένους στους κάθετους βράχους σαν κατσίκια. Φεύγοντας από την Νότια και περνώντας στην Βόρεια όψη. Tre Cime di Lavaredo (μετ: 3 κορυφές του Lavaredo)! Έχουμε και λέμε λοιπόν από τα αριστερά προς τα δεξιά: Cime Piccola (2857μ) Cime Grande (2999μ) Cime Ovest (2973μ) Από εδώ συνεχίζουμε στο μονοπάτι δεξιά που φτάνει στο Rifugio Dreizinnenhütte (2438μ). Αξίζει μια μικρή παράκαμψη στα δεξιά για να δείτε τις λίμνες Laghi dei Piani. Αυτό είναι το βουνό Paterno. Νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο πανοραμικό σημείο για να δει κανείς τις κορυφές. Το μονοπάτι συνεχίζει να κυκλώνει τις κορυφές για να μας ξαναφέρει εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Εντύπωση μου κάνει που έχει ζώα εδώ πάνω, περίμενα να είναι απαγορευμένη η βοσκή μιας και το μέρος είναι πολύ τουριστικό. Δεν χορταίνονται με τίποτα! Τελευταίο checkpoint, Malga Langalm. Ακόμα μια λιμνούλα, η Rienzquelle. Κάπου εδώ πετυχαίνουμε ορειβάτη που έχει χτυπήσει το πόδι και έχει έρθει ελικόπτερο να τον περισυλλέξει. Αυτονόητα πράγματα που στην Ελλάδα φαντάζουν πολυτέλεια. Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι βλέπεις μυτερές κορυφές, βουνά και αλπικά λιβάδια. Στο βάθος χαμηλά φαίνεται η Misurina. Χωρίς μεγάλο κόπο, επιστρέφουμε στο Auronzo, όπου ετοιμαζόμαστε και συνεχίζουμε το ταξίδι μας. Συνοπτικά, πρόκειται για μια πανέμορφη διαδρομή, πολύ εύκολη για κάθε ηλικία και φυσική κατάσταση, χωρίς την μεγάλη ανάγκη για κουβάλημα νερού/φαγητού μιας και υπαρχουν αρκετά καταφύγια. Συνιστάται ανεπιφύλακτα!

Από τις πιο όμορφες φωτό που έχω τραβήξει. Σλοβένικες Άλπεις, το μοντέλο είναι άγνωστο, απλά βρέθηκε στο σωστό σημείο την σωστή στιγμή.

Θα στείλω τον Will Smith, δεν ασχολούμαι πια.

Προσωπικά δεν ξέρω, αλλά ρώτα στο λινκ εδώ θα σε βοηθήσουν

Είμαι πολύ περίεργος πως ο τύπος που δεν είχε να δώσει 100€-200€ για ασφάλεια θα είναι εφικτό να δώσει 1-2 χιλιάριακα από την τσέπη του. Honda τιμές για πλαστικά 300'αρια το κομμάτι. Καλά ξεμοπερδέματα.

Πολλή νέκρα έπεσε ρε παιδιά στα ταξιδιωτικά. Πάμε να το αναθερμάνουμε λίγο. Έψαχνα βουνό που να βγαίνει με πεζοπορία 2ήμερο. Στα Βόρεια, λίγο πολύ γνωστά και περπατημένα. Στα Νότια όμως δεν έχω δει σχεδόν τίποτα. Η Γκιώνα είναι το 5ο ψηλότερο βουνό και σε συνδυασμό με την εύκολη προσβασιμότητα την έκαναν την καλύτερη επιλογή. Προφανώς και για να φτάσω μέχρι εκεί επέλεξα τον Μπράλο. Μετά την Παύλιανη συνεχίζεις μέχρι Καλοσκοπή και κάπου εκεί ξεκινάει χωματόδρομος που ανεβάζει ψηλότερα. Κάπου εδώ άφησα τον κουβά μιας και ξεκινάει το μονοπάτι. Το υψόμετρο εδώ είναι γύρω στα 1600μ. Το μονοπάτι λοιπόν ξεκινάει σε δασωμένο κομμάτι αλλά αρκετά γρήγορα βγαίνει σε υποαλπικά τοπία. Ξεπροβάλλει η επιβλητική Πυραμίδα. Χιονούρες παντού! 3 διαδοχικές έπρεπε να περάσω μέσα σε 10'. Συνεχίζοντας. Βγαίνω πλέον στα Αλπικά λιβάδια. Εδώ υπάρχει και τρεχούμενο νερό. Τι ψάχνεις όταν θέλεις να στήσεις σκηνή στο βουνό; Επίπεδο έδαφος με βλάστηση για να είναι μαλακό, κάλυψη από τον άερα, και θέα. Όλα αυτά τα προσφέρει η Βαθιά Λάκκα: Προφανώς και θα την έστηνα με τέτοιο τρόπο ώστε πριν πάω για ύπνο και όταν ξυπνήσω να βλέπω τον πανέμορφο αυτό όγκο. Τακτοποιήθηκα, άφησα και το σακίδιο και έβαλα μπρος για την ψηλότερη κορυφή της Γκιώνας, την Πυραμίδα, στα 2510μ. Την προσεγγίζεις μέσω μιας ημικυκλικής διαδρομής από τα αριστερά. Ανεβαίνοντας, η θέα στην Λάκκα. Άνετα σκιάρεις ακόμα εδώ πάνω. Ένα ακόμα αλπικό λιβάδι πριν πιάσουμε τα βράχια. Από εδώ και πάνω οι χιονούρες είναι πιο έντονες. Μια από αυτές βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι, στο μοναδικό σημείο χωρίς βράχια. Αναγκαστικά θα πρέπει να πάρω τον δύσβατο δρόμο απο τα δεξιά. Ζόρικη κλίση. Βγαίνοντας στην ράχη, η κορυφή απέχει 3'. Κορυφή Πυραμίδα με θέα τον Μαλιακό! Και τον Κορινθιακό. Πιάτο η Νότια Πίνδος. Εδώ βρίσκεται και ένα μικρό μνήμα αλλά δεν μπόρεσα να βρω περισσότερες πληροφορίες. Επιστροφή στην σκηνή για αραχτική και φαγητό. Τι παράθυρο! (πατουσάκηδες τον νου σας) Φανταστικά χρώματα όταν έπεφτε ο ήλιος. Ανεφοδιασμός σε νερό με λιώσιμο χιονιού. Ο τόπος συνέχισε να μου χαρίζει φοβερά χρώματα ακόμα και την νύχτα. Ο καιρός το βράδυ ήταν ιδανικός με άπνοια και χωρίς υγρασία. Ό,τι πρέπει για ξεκούραση δηλαδή. Το επόμενο πρωί με γεμάτες μπαταρίες τα μάζεψα νωρίς και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άξιζε τον κόπο μερικές φωτό ακόμα, αυτή την φορά με το φως του ηλίου στο ξημέρωμα. Βρείτε τον κουβά! Αυτά. Πάρτε τα βουνά τώρα που είναι Μάιος και είναι στα καλύτερα τους.

Σημερα, οι πλανητες ευθυγραμμιστηκαν, και το πήγα την 1η χωματινη βολτα. Ε όχι που δεν θα είχα αναποδιες. 1η ήταν μια βίδα που δεν την είχα σφιξει καλα και κοπαναγε το πισο φτερο αλλα ελαφρα και δεν είχαμε αλλα. Το 2ο ήταν η επεκταση του σταντ δεν είχε μπει καλα με αποτέλεσμα να ξεβιδοθούν οι 2 απο τις 3 βιδες και να κρεμεται . Δεν εβγενε αλλα ούτε καθοταν καλα. Ενταξει μικρο το κακο, απλα το στιριξα και πηγα την βολτα του κανονικα. Το κοντέρ ακομα δεν δείχνει χιλιόμετρα και μαλλον φταει η πολικότητα των μαγνητών καθως με αλλο μαγνιτη που δοκιμασα έδειχνε χιλιόμετρα το κοντέρ. Κατι αλλο που παρατήρησα ήταν ότι έβγαζε πολή ζεστ΄ το μοτέρ, ειναι φυσιολογικο, με 19 - 20 βαθμούς περιβάλλοντος? Κατα τα αλλα για 1η μου βόλτα, το ευχαριστήθηκα σε βουνο. Θα ανεβάσω βιντεο στο youtube, και ελπίζω να σας αρέσει. Officially, το θέμα μπορεί να κλείσει, καθώς το rebuild κάπως έτσι έχει ολοκληρωθεί. Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις συμβουλές και την παρέα, ελπιζω να τα πούμε σε καποιο νήμα ή γιατι όχι και έξω στον δρόμο!

Μετά από 5 χρόνια το μηχανάκι ζει και βασιλεύει, με λογικές επιφανειακές φθορές για ένα μηχανάκι που μένει έξω στο δρόμο 24/7. Εχω δώσει το σκούτερ και τις επόμενες μέρες θα πάρω το νέο Ε5 μοντέλο για μένα, βαρέθηκα με το σκούτερ τις καταναλώσεις και τα ακριβά για μένα σέρβις του, μετά από 4 χρόνια ξανά με παπί το λοιπόν, για την καθημερινότητα και για περιπλανήσεις. Εχω δει το Ε5 βελτιωμένο στα σημεία, με καλύτερα φώτα πχ. οπότε συνταγή που πετυχαίνει δεν την αλλάζω. Το τριήμερο της Καθαροδευτέρας είχα κατέβει μέχρι τη Σπάρτη να δω το γιό μου που σπουδάζει εκεί, μια χαρά και αξιοπρεπέστατα με πήγε το Ε4, αν εξαιρέσω την ομίχλη μετά την Τρίπολη...

To Vihren είναι το 2ο ψηλότερο βουνό της Βουλγαρίας και 3ο στα Βαλκάνια, πίσω από την Musala και τον Όλυμπο. Είναι επίσης το ψηλότερο της οροσειράς Pirin και αν έχετε πάει στο Bansko, είναι το πυραμιδοειδές βουνό που βλέπετε πάνω από το χωριό. Αυτός θα είναι και ο προορισμός μας την 2α Ιουλίου του σωτήριου τούτου έτους. Χωρίς προβλήματα στα σύνορα και στον δρόμo, έχοντας πάρει τον δρόμο από Κρέσνα (Δυτικά) έφτασα στο Bansko όπου θα διανυκτερεύσω για να ανέβω φρέσκος στο βουνό το επόμενο πρωινό. Μια βόλτα στο χωριό το σούρουπο για φαγητό επιβάλλεται. Στην πλατεία υπάρχει και εκδήλωση με παραδοσιακά τραγούδια και φορεσιές. Το πρωί της επομένης πρέπει να ξεκινήσω πολύ νωρίς και να πάρω τον ασφαλτόδρομο προς τα Νότια που φτάνει μέχρι το καταφύγιο Vihren. Έχετε στον νου σας ότι στις 7:00 κλείνει για οχήματα που ανεβαίνουν και θα πρέπει κάποιος να ανέβει με λεωφορείο ύστερα. Ο καιρός είναι μουντός και κάνει ΚΡΥΟ. Σίγουρα μονοψήφια η θερμοκρασία. Φτάνω και παρκάρω στο καταφύγιο στα 1950μ. Μνήμες ξυπνάνε από την ανάβαση στην Musala όπου η ομίχλη δεν με άφησε να απολαύσω την θέα από την κορυφή. Ελπίζω να ανοίξει αργότερα. Η διαδρομή είναι κυκλική. Λατρεύω τις κυκλικές γιατί φτάνεις πίσω στο όχημα σου και δεν έχεις περάσει από το ίδιο σημείο 2 φορές. Εγώ θα επιλέξω να ακολουθήσω anti-clockwise πορεία και νομίζω πως έκανα καλά. Οι κλίσεις είναι ήπιες στην αρχή και η ομίχλη μόνιμη. Προσεγγίζω το βουνό από την Ανατολική πλευρά του. Η θέα προς τα πίσω. Όμορφο παιχνίδι του ήλιου και της ομίχλης. Οι ορεινοί αυτοί όγκοι παρακάμπτονται από δεξιά. Οι χιονούρες δεν προκαλούν εντύπωση σε αυτά τα υψόμετρα. Να και κάποια αγριοκάτσικα! Πρώτη εικόνα του κυρίως όγκου της κορυφής. Προς τα πίσω, το πέρασμα που με έφερε εδώ. Το βουνό πρόκειται ουσιαστικά για ένα μεγάλο κομμάτι μάρμαρου. Εντυπωσιακό! Δείτε εδώ! Από εδώ και πάνω η κλίση σοβαρεύει μέχρι την κορυφή. Απέναντι μια άλλη κορυφή και ένα μονοπάτι που συνεχίζει προς τα αριστερά όπως κοιτάμε. Δεν ξέρω που καταλήγει αλλα γενικά η περιοχή έχει μεγάλο δίκτυο μονοπατιών. Το κομμάτι αυτό είναι σαθρό, αλλά σύντομα αντικαθιστάται από υψηλής κλίσης βράχο. Υπάρχουν και αλυσίδες για τον χειμώνα, χωρίς χιόνι δεν προσφέρουν κάτι. Δεν ξέρω Βουλγάρικα αλλά δεν θέλει και πολύ φαντασία για να καταλάβω τι είναι. Τελευταία μέτρα... Και κορυφή Vihren 2914μ! Ο καιρός μου έκανε τελικά την χάρη και άνοιξε, προσφέροντας άπλετη θέα! H λίμνη Big Vlahino σε πρώτο πλάνο στα 2302μ με 13μ βάθος. Το Bansko. Και η οροσειρά Pirin. Από εδώ κατηφορίζω προς την λίμνη σε μια βάναυση κλίση για τα γόνατα. Αυτό το κομμάτι είναι αρκετά απότομο και μακρύ και χαίρομαι που δεν το ανέβηκα. Μηνύματα από πέτρες στα αλπικά λιβάδια. Σύνηθες φαινόμενο στα Βαλκάνια. Εδώ εξομαλύνεται το μονοπάτι. Κοιτώντας πίσω αντικρύζω αυτό που έχουν να ανέβουν όσοι επέλεξαν να το κανουν clockwise. Ο καιρός είναι απολαυστικός πλέον και κάνει τα λιβάδια να φαίνονται ακόμα πιο πράσινα. Από εδώ το μονοπάτι γυρίζει προς τα Ανατολικά μέχρι το καταφύγιο. Να το! Η διασταύρωση. Ανεβαίνοντας, αν πας δεξιά, πας anti-clockwise. Ένα πέρασμα μέσα από τεράστιους βράχους που πρέπει να κατέληξαν εκεί μετά από μια μεγάλη κατολίσθηση. Φτάνοντας στο καταφύγιο, βλέπω αυτό που δεν είδα το πρωί λ'ογω της ομίχλης, δηλαδή το Vihren να δεσπόζει. Πραγματικά εντυπωσιακό. Για την επιστροφή προς Θεσσαλονίκη και για να μην ξανακάνω την ίδια διαδρομή, πήρα τον δρόμο Ανατολικά που περνάει από Mesta και Άνω Νευροκόπι και γυρίζει από εκεί στον Προμαχώνα. To sum up, πανέμορφη ορειβατική διαδρομή που προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους και ειδικά στους Βόρειους που έχουμε εύκολη πρόσβαση. Try it!

Δώστε μου ένα τεταρτάκι Προσπάθεια μετάφρασης: 1) Το XT660 είναι ό,τι πιο βολικό υπάρχει, όχι ισοπέδωση στα πάντα. Προφανώς το Aprilia καινούριο ήταν πανάκριβο όπως και το Ducati Hypermotard. Επειδή πάτωσε, παίζανε στα 10.000-13.000 και 14.000-17.000 αντίστοιχα, τί περιμένατε για Ελλάδα δηλαδή; Επίσης, το Aprilia ωραίο αλλά όχι καλή οδηγική συμπεριφορά σαν το XT660 που είναι άψογο (όσοι ξέρουν από μηχανές) ισορροπία τέλεια. Το Ducati Hypermotard θηρίο πραγματικά αλλά τόσο ακριβό, έλεος 10 χρόνια μετά απλησίαστο και το κακό του; Ταξίδια ξεχάστε το, μόνο πόλη. Ενώ το XT660 προσιτό τότε (στα 7000 καινούριο) και ταξίδια επίσης όπως και στην πόλη άπιαστο, με δύναμη, με μια εξάτμιση και φίλτρο σαν του Aprillia. Πολλοί οι λόγοι και εύλογοι φίλε. 2) Αχαχαχαχα ίδιο μ'ένα ιταλικό, έλεος φίλε. Αποδείχτηκε οτι το Aprilia -είχε δίκιο ο φίλος κάτω- είναι ό,τι πιο ζημιάρικο. Καμία σχέση με XT660X και κλαμπ κάναμε τελικά (σ.σ. ...?) και μηχανικές βγήκαν 10 χρόνια μετά. Θηρία αξιοπιστίας, στην πόλη άπιαστα και σε ταξίδια επίσης, αν και μονοκύλινδρα -τα τελευταία των Μοϊκανών. Το Aprilia ακριβό ακόμα και μόνο 4 στην αγορά. Πατώσανε σαν τις Ducati Hypermotard. 3) Αχαχαχα παντού κράζεις. Το XT έμεινε θρύλος και σε πάτησε άνετα, δυστυχώς για σένα φίλε μου. Μακάρι να είσαι όρθιος και να έχεις ησυχάσει τελικά. Η Yamaha είναι μία και το XT θα μείνει για πάντα ό,τι καλύτερο. Σε όλα υπερτερεί τελικά, το απέδειξε ο χρόνος.

Άνω Κερασιά, δίπλα από το μνημείο του 54ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Τον Οκτώβρη του 1943 δημιουργήθηκε το συγκεκριμένο σύνταγμα στην περιοχή της Άνω Κερασιάς. Στις 19/10/1944, έναν χρόνο αργότερα, ο Βόλος απελευθερώθηκε από το συγκεκριμένο σύνταγμα. Το όνομα του μάλιστα, χαρίστηκε και σε μια οδό στο κέντρο της πόλης.

Ποιο μοντέλο σκέφτεσαι να πάρεις; Προσωπικά αγαπημένο μου είναι το R32! Η έκδοση με διπλή τουρμπίνα και τετρακίνηση.

Λοιπόν, φωτό, τις έχω ανεβάσει σε googledrive εδώ, στην γνήσια ανάλυση. Κάνε ένα κόπο και κατέβασέ τες να τις δεις. https://drive.google.com/drive/folders/1c26D9Ampfnha4oCwm5MLAiSTlZ5PJ0FU?usp=sharing Ο ιδιοκτήτης του, μας το έφερε σήμερα το πρωί, για αλλαγή ελαστικών, για αλλαγή το πίσω δεξιά φλας που είχε σπασμένο και ένα γενικό έλεγχο σε λάδια-νερά-μπουζί-φρένα-αλυσίδα. Τα λάστιχα που φόραγε είχαν ακόμα πάνω τους την έχρωμη γραμμή, τόσο τα είχε κυκλοφορήσει. Μπήκαν νέα λάστιχα γιατί ο ιδιοκτήτης επέμενε ότι ''μην το δώσω με αυτά τα λάστιχα και πάει και σκοτωθεί κανεις'' και αντικαταστάθηκε το φλας. Η εικόνα της μοτοσυκλέτας δείχνει να συμφωνεί με τα 5370 που λέει το ταχύμετρό του. Θα δεις και στις φωτογραφίες ότι τα μέταλα γυαλίζουν ακόμα, οι μπότες ας πούμε στο πηρούνι δεν έχουν την παραμικρή θαμπάδα. Τα πλαστικά στο τιμόνι, το τζαμπάκι των οργάνων είναι σαν καινούρια. Το ίδιο θα δεις στα φινιρίσματα στα καπάκια του μοτέρ, ακόμα και το λεκανάκι του καρμπυρατέρ είναι καθαρό που συνήθως μετά από κάποια χιλιόμετρα μαζεύει μούργα. Στραβά βρήκαμε τα εξής: Του έχει πέσει στατικά, πρόσφατα όπως παραδέχθηκε ο ίδιος, και για αυτό έχει σημάδια στο δεξί μπροστά πλαστικό, το έχω βγάλει επί τούτου φωτό το πλαστικό να το δεις. Επίσης έχει μια φθορά στο χρώμα στο ψαλίδι, όχι σοβαρή, από κάτι που το έχει ακουμπήσει, θα το δεις κι αυτό από την αριστερή μεριά. Τέλος θέλει ένα καλό πλύσιμο, έχει μια κάποια βρωμιά πάνω του, Κατά τα άλλα, είναι σε ΑΡΙΣΤΗ κατάσταση. Μερικές φωτό αν σου φανεί κάτι θαμπό, είναι από την βρωμιά, όχι από φθορά, με ένα καλό πλύσιμο θα γίνει λες και τώρα βγήκε από αποθήκες Σαρακάκη. Το δούλεμα του μοτέρ, ήταν άψογο, και δεν έκανε το παραμικρό σημάδι ότι κάνει δεν είναι σωστό. Φυσικά αν κάποιος ενδιαφέρεται μπορούμε να το ελέγξουμε περισσότερο. Δεν έχω εγώ κάποιο συμφέρον από όλο αυτό, το ποστάρω μια και είδα ότι κοιτάς για τέτοιο μοτό, και θεωρώ ότι είναι ιδεώδες για τα κριτήριά σου. Μπορεί να είναι παλιό μοντέλο, με ότι μειονεκτήματα έλλειψης ανταλλακτικών έγραψα πιο πριν οτι σημαίνει αυτό, αλλά το συγκεκριμένο είναι τόσο καινούριο, που για χρόνια, δεν θα σε απασχολήσει αυτό. Αν σε ενδιαφέρει, σου στέλνω με ΠΜ ένα μήνυμα με τα στοιχεία του μαγαζιού, να κανονίσεις να έρθεις να το δεις. Η θέση του είναι στο Κορωπί, στο οποίο μπορείς να έρθεις εύκολα με μετρό-προαστιακό αν δεν έχεις άλλο μέσο. Μια και έχω προσωπικά το ξαδερφάκι του το ΑΧ-1, και ξέρω πόσο ελαφρύ και ευκολοδήγητο είναι, σου λέω ότι και για αρχάριο είναι πολύ καλό, ελαφρύ, ευέλικτο (καμία σχέση με την μαούνα transalp που σκεφτόσουν) , και για έμπειρο που θέλει κάτι πρακτικό για καθημερινό, έχει την δυναμή του και το νεύρο του. Και αν αποφεύγεις αττικές και εθνικές οδούς τέρμα, κατά τα άλλα είναι πολύ οικονομικό. Αυτά και ελπίζω να βοήθησα.

To τελευταίο ζήτημα είναι τρελό το πόσο κουκουλώνεται, σαν να μην ενοχλείται κανείς από το ότι δεν υπάρχει δίκτυο ηλεκτροπαραγωγής να τα υποστηρίξει. Εδώ Ελβετία υπάρχουν ήδη πολλά ηλεκτρ ικά, αρκετοί συνάδελφοι έχουν Tesla model 3, Megane EV, Zoe και η ίδια η εταιρεία που δουλεύω είχε ως εταιρικό ένα i3, οπότε έχω περάσει μπόλικες ώρες σε αυτά τα οχήματα. Η αρχική εντύπωση είναι αυτή η εντυπωσιακή ησυχία που αναφέρει ο Θανάσης, ειδικά όταν ξεκινάς που περιμένεις να συμβεί 'κάτι' σαν δονήσεις ή ήχος ρελαντί, αλλά απλά οι τροχοί ξεκινούν να ρολάρουν. Η επιτάχυνση είναι επίσης εντυπωσιακή, ακόμη και αν έρχεσαι από τον χώρο της μοτοσυκλέτας. Αν δεν είχες ποτέ εμπειρεία μοτό και το ταχύτερο που έχεις βιώσει είναι κανένα... σαξόραλο, τότε είναι τρομακτικό χάσμα. Κάπου εδώ σταματούν τα θετικά δυστυχώς. Στην αραιοκατοικημένη Ελβετία (πλην τριών πόλεων) οι περισσότεροι μένουν σε μικρά κτίσματα που σημαίνει ότι μπορούν να εγκαταστήσουν έναν (πανάκριβο) οικιακό φορτιστή. Αλλά όταν χρειαστεί να φορτίσεις εκτός σπιτιού το πράγμα περιπλέκεται με πολλούς από τους εγκατεστημένους δημόσιους φορτιστές να έχουν μεγάλες αναμονές και ουρές και συχνά βλάβες. Ο σχεδιασμός διαδρομής γίνεται με βάση το δίκτυο φόρτισης, οπότε κυριακάτικες εκδρομές 500 χλμ... δεν. Με τα κρύα του χειμώνα (και την ανάγκη θέρμανσης της καμπίνας) η αυτονομία μειώνεται άλλο ένα 30%, γνωστός μου που μένει μακριά φοράει μπουφάν του σκι για να φτάσει στο σπίτι του χωρίς να χρειάζεται στάση για φόρτιση. Όχι και πολύ premium συναίσθημα θα έλεγα! Οδηγικά, μόλις ξεφτίσει η εντύπωση της επιταχυνσης, είναι όλα κάπως... ίδια. Υποστροφή άπειρη λόγω μεγάληςμάζας, κιλά ροπής μόλις ισιώσουν οι τροχοί και ξανά το ίδιο. Σίγουρα όταν πέθαιναν τα 2Τ στα 90ies ο κόσμος θα κατηγορούσε τα 4Τ οτι δεν έχουν χαρακτήρα, αλλά τα ηλεκτρικά παραείναι...νερόβραστα. Αααα και ένα τελευταίο: Η Τέσλα μόνο premium δεν είναι, τα εσωτερικά και η ποιότητα κατασκευής είναι επιπέδου Κορέας πριν 30 χρόνια, δίχως ειρωνεία το λέω. Από την άλλη, έχεις στην ευθεία επιδόσεις hypercar με ένα κλάσμα της τιμής του, κάπως σας τα muscle cars στο παρελθόν, ξεχειλώνοντας λίγο την αναλογία.

24 ετών παλικαράκι, θα περιμέναμε όλοι πως θα μπορούσες να καταλάβεις πως μιλάς για καραμπινάτη παρανομία. Δεν έχεις καμία θέση σε ένα δημόσιο φόρουμ με θέμα τον ΥΓΙΗ μοτοσυκλετισμό..... Γεια σου Λεωνίδα!

Δεν κρατήθηκα...

Αντιμετώπισα πρόσφατα το πρόβλημα του τίτλου σε ένα VFR800F. To πίσω φρένο, δεν απελευθέρωνε την πίεση και ο τροχός παρέμενε φρεναρισμένος ακόμα και αφού άφηνες την μανέτα ή το ποδόφρενο. Ιδιο σύστημα έχουν τα Blackbird και Varadero. Επειδή όλο και σε κάποιον μπορεί να τύχει, κι επειδή οι αντιπροσωπείες και τα εξουσιοδοτημένα, δεν θα κάτσουν να ασχοληθούν, αλλά θα σας χρεώσουν το μισό σύστημα φρένων αλλαγή, ιδού τι θα πρέπει να τσεκάρετε πρώτο πρώτο, που φτιάχνεται με μηδαμινό κόστος, ακόμα και από ερασιτέχνη μηχανικό. Το εξάρτημα που μπορεί να προκαλεί το πρόβλημα, δεν αναφέρεται σε ΚΑΝΕΝΑ manual, ούτε υπάρχει σαν ξεχωριστό εξάρτημα στο parts list, ούτε βρήκα κάποιον να το γνωρίζει. Ακόμα καλύτερα, όσοι έχετε μία από τις τρείς, βάλτε μιά φορά στην πενταετία, στο πρόγραμμα συντήρησης, ένα καθάρισμα στο εξάρτημα της βαλβίδας, που τείνει να λερώνεται και να μπλοκάρει. Περισσότερα στο άρθρο μου, εδώ >>> http://forcev4.blogspot.com/2023/01/cbs.html Και μια εικόνα για teaser

Ένα ζεστό πρωινό του Αυγούστου, το DT έσβησε στα φρένα μιας διασταύρωσης. Είχαν προηγηθεί κάποιοι περίεργοι ήχοι στο ζέσταμα που σταμάτησαν πριν καν προλάβω να πατήσω τον διακόπτη. Το έσπρωξα για περίπου 2 χλμ, το έλυσα και η διάγνωση έδειξε καμένο πολλαπλασιαστή. Εύκολο σκέφτηκα. Παραγγελία μαζί με την αντλία λαδιού που είχε διαρροή, επιλογή αεροπορικής αποστολής και τα είχα στα χέρια μου μέσα σε 8 μέρες. Κρατήστε το 8 για μετά.... Αλλαγή λοιπόν του πολλαπλασιαστή, δοκιμή στον δρόμο και τί να δω.... Η μοτοσυκλέτα δεν είχε συμπίεση, δεν κρατούσε ρελαντί, επιτάχυνε απρόθυμα και γενικά ο ήχος δεν έδειχνε υγιή λειτουργία του μοτέρ. Το πρόβλημά μου ήταν φυσικά ότι είχαν μείνει δύο μέρες για να περάσω ΚΤΕΟ. Το πήγα μέχρι εκεί κακήν κακώς, πέρασε όπως πέρασε και την επόμενη μέρα έλυσα το μοτέρ. https://imgur.com/1zXfMS Οι φωτογραφίες τα λένε όλα, κύλινδρος και πιστόνι είχαν γίνει μύλος. Κάλεσα ένα γνωστό ρεκτιφιέ της Θεσσαλονίκης που ήξερα ότι έχει κύλινδρο έτοιμο, το αγόρασα πακέτο με πιστόνι σε εργοστασιακή διάμετρο και έφτασαν στα χέρια μου με την βοήθεια του @Canardo. Φλάντζες σκέφτηκα να παραγγείλω γνήσιες. Τραγικό λάθος όπως αποδείχτηκε. Παρήγγειλα φλάντζα κεφαλής, κυλίνδρου και ζουάν. Φλάντζα κεφαλής και ζουάν ήρθαν με αεροπορική σε 7 μέρες. Η φλάντζα κυλίνδρου όμως δεν ερχόταν με τίποτα. Είχα και μεγάλο φόρτο εργασίας εκείνη την περίοδο και για να μην πολυλογώ πέρασαν 25 μέρες με την μηχανή σε λυμένη. Κάπου εκεί εμφανίστηκε πάλι ο @Canardo που μου έστειλε ένα ολόκληρο σετ φλάντζες και τσιμούχες της Athena. Σήκωμα τα μανίκια λοιπόν και δουλειά. Ανοίγω για αρχή το πιστόνι, περνάω τα ελατήρια και έτοιμο. Ούτε καν.... Για κάποιο λόγο τα ελατήρια κολλούσαν, τα έβαλα εξαρχής σωστά, μετά τα έβαλα με κάθε πιθανό συνδυασμό αλλα και πάλι το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Τηλέφωνο στον μάστορα ο οποίος προς τιμήν του, αντικατέστησε το σετ δωρεάν και χωρίς τα γνωστά "εσύ το χάλασες". Άλλες τέσσερις μέρες καθυστέρηση. Όταν έφτασε το νέο πιστόνι. ξεκίνησα επιτέλους ένα δροσερό μεσημέρι του Οκτώβρη, αποφασισμένος να τελειώσω μέχρι το βράδι. Εξάλλου το είχα ξανακάνει. Πριν 18 χρόνια αλλά το είχα ξανακάνει.... Πιστόνι και κύλινδρος μπήκαν χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Όταν ήρθε η ώρα της φλάντζας όμως, διαπίστωσα ότι τα μπουζόνια του ανταλλακτικού κυλίνδρου ήταν στραβά. Αφού τα ίσιωσα με ευγενή μέθοδο (σφυρί-κοπίδι), πέρασα την φλάντζα και έβαλα και την κεφαλή. Την κοιτάω καλά και πάλι κάτι δεν μου άρεσε. Κάποιος κάποτε, κλώτσησε τα εργοστασιακά μπουζόνια και τα άλλαξε με άλλα πιο μακριά από τα εργοστασιακά. Όλα καλά μέχρι εδώ. Όμως τα εργοστασιακά παξιμάδια είναι τυφλά και δεν μπορούσα να σφίξω. Αναζήτηση παξιμαδιών και σε 40 λεπτά είχα τα νέα στα χέρια μου. Αφού έδεσα το μοτέρ, έβαλα επάνω εξάτμιση, πλαστικά κλπ, και βάζω μπροστά. Πήρε κανονικά, σφιχτή λειτουργία βέβαια αλλά όλα καλά. Σκέφτηκα να το ζεστάνω και να βγω μία βόλτα αλλά όταν το ξανασκέφτηκα αποφάσισα να το σβήσω γιατί είχα ξεχάσει να βάλω νερό στο ψυγείο!!!! Όταν τελείωσα είχε σουρουπώσει ήδη. Το πάρκαρα και το κλείδωσα. Την επόμενη μέρα που πήγα στην δουλειά, έκανα έλεγχο για τυχόν διαρροές. Καθόσον της νύχτας την δουλειά την βλέπει η μέρα και γελά, είχα ξεχάσει να σφίξω το μπουζί. Ακόμα είμαι στο στρώσιμο, δεν έχω φτάσει καν στα μισά. Άλλαξα και αλυσίδα με γρανάζια, τακάκια μπρος πίσω, την χαλασμένη αντλία λαδιού, αντικατέστησα και ένα κομμένο σωληνάκι στο καρμπυρατέρ και πλέον ελπίζω να μην χρειαστεί κάτι άλλο πέρα από λάδια και βενζίνη για τον υπόλοιπο ενάμιση χρόνο που (ελπίζω να) έχω ακόμα στο νησί. Οι φωτογραφίες είναι από διάφορες εργασίες, δεν τις έχω με την σειρά μιας και δεν είναι τεχνικό θέμα. Το λειτουργικό αποτέλεσμα είναι άψογο, το αισθητικό όχι αλλά αυτή την στιγμή για εμένα ακόμα και να πλύνω την μηχανή αποτελεί πολυτέλεια. Και φυσικά, το βράδι που έδεσα το μοτέρ, με κάλεσε η αντιπροσωπεία για να με ενημερώσει ότι έφτασε και η τελευταία φλάντζα που περίμενα!!!! Απλά τις πλήρωσα και συμπλήρωσα το σετ της Athena. ΥΓ, @Canardo ευχαριστώ για όλη την βοήθεια!

Καλησπέρα στην παρέα, Τυχαία βρήκα το post. Και μετα απο 6 μήνες κατοχής του συγκεκριμένου στο review ενα δέος το έννοιωσα... Έχω αλλάξει τρία MV Agusta μέχρι στιγμής. Brutale 750S του 2008. F4 1000 2007. Στα προαναφαιρόμενα υπήρχαν θεματάκια. Θα μπορούσα να γράφω για ώρες, αντιμετόποιση μαστώρων και ελειπείς γνώσεις στην αγορά. Ωστόσο η ευθήνη είναι πάντα στα χέρια του εκάστοτε ιδιοκτήτη. Με την σωστή σηντήρηση θεωρώ ότι θα μπουρούσα να είχα αποφύγει πολλά. Στα του Veloce τώρα... Το μηχανάκι έχει φτάσει στα 30Κ χιλιόμετρα απο τα οποία 12Κ στα χέρια μου... Το καλοκαίρι γυρίσαμε μεγάλο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας. Νομίζω οτι θα αποτύχω πλήρως αν προσπαθήσω να περιγράψω συναίσθημα... αλλα πραγματικά κάθε πρωί πριν πάω στην δουλειά θα σηκώσω την κουκούλα να ανταλλάξουμε ματιές και μόλις μου χαμογελάει μπαίνω στο αμάξι και φεύγω για δουλειά.... Έχω περάσει απο διάφορες φάσεις με γιαπωνέζικα και με τα προηούμενα MV.. αλλα αυτό που γίνετε με το συγκεκριμένο είναι πραγματικά κάτι άλλο... Στα φανάρια ανοίγουν παράθυρα και ρωτάνε τι είναι... σταματάς για 5 λεπτά κάπου και μαζέυει κόσμο γύρο του... είναι πραγματικά attention whore... Παρακάτω μερικές photos απο το πώς είναι τώρα https://pasteboard.co/Rw8pdYGOu6mG.jpg https://pasteboard.co/MzN5SOQdk3EV.jpg https://pasteboard.co/OSirA2kOfqgM.jpg

Θα φτάσει αυτός ο Μερισιώτης κάποια στιγμή 90 ετών, θα χρειάζεται όντως αίμα, και δεν θα το πιστεύει κανείς.

Το βίντεο τελικός που καταφερα να μαζέψω απο το rebuild. Το συνολικό κόστος είναι 3,100+ περίπου, τα μεγαλύτερα ποσά έφυγαν στο κόστος εργασίας της αντιπροσοπιας στο μοτερ (+που έφτιαξαν την τρομπα νερού)~ 350, ενω απο ανταλακτικά το αμορτισερ = 360, χρώματα ασταρια = 220, λάστιχο (BRIDGESTONE BATTLAX ADVENTURECROSS AX41) 100, αλυσιδογραναζα 135, καρμπυρατερ 70, ανορθωτής 70, τιμόνι Renthal 50, καδενα εκκεντροφόρου 50. Πολλά μικροεξαρτηματα συνολικά πήγαν 1500 όπως ρουλεμαν ντιζες, μαξιλαρακια κρυσταλα, ανταλακτικά μοτερ. Δεν συμπεριλαμβάνω προφανώς τα εργαλεία που δεν είχα και αγωρασα. Σας ευχαριστώ για την συμβολή και συμβουλί σας.

ΔΕΝ είναι σκούτερ Ειναι... απολαυστικό. Κάθεσαι ψηλά, το κέντρο βάρους είναι χαμηλά κι είναι πολύ ζυγισμένο. Μόλις ξεκινήσουν να γυρνάνε οι ρόδες, ξεχνάς να πατήσεις κάτω. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν-κατεβαίνουν ποοολύ γλυκά, άμα καρυδώσεις το γκάζι, κάνει κατεβασιά καί δίνει. Το μόνο που θυμίζει σκούτερ είναι οτι τα πόδια πάνε λίγο πιό μπροστά απ ότι θα πρεπε. Καλύτερο απ ότι περίμενα. Εντάξει , είναι λίγο βαρύ για πόλη αλλά ΟΚ.

Λίμνη Κάρλα, προς την βόρεια πλευρά του Πηλίου

Η ευτυχία πολλές φορές βρίσκεται στα απλά πράματα

Μετά από μια μακρά παύση εργασιών λόγο COVID επιστρέφω Δημήτριος.. πήγα το μουλάρι στον μηχανικό (αντιπροσωπεία Honda) του είπα για ένα παίξιμο μεταξύ 10 και 40 χλμ. Πιθανόν από την μπροστινή. Το έκανε βόλτα, και αφού με έκανε για το κοντέρ, μου λέει δεν είδα κάτι... Δεν γίνεται να μην κατάλαβε το παλατζο. Μην τα πολύ λογω. Το αξ που ειχα, στο φτερό μπροστά δεν είχε μεταλλικό έλασμα να συνδέει τις μπουκάλες, ενώ στο καρ είδα ότι πουλούσαν ένα από NX. Το δικό μου αντίθετος είχε απλά σαν παξιμάδια ώστε να βιώσουν πάνω οι βίδες από το καλάμι και μέσα από το πλαστικό (φτερό). Τώρα θεωρητικά είναι εντάξει. Προφανώς δεν έκανε το κινέζικο μπροστά φτερού και έκανα στροφή στην ποιότητα πάλι με το παλιό φτερό. Έσφιξα τις 4 βίδες και το φτερό κομπλέ. Επόμενο, σύμφωνα με ένα βιντεάκι που έχω δει ώστε να δέσει όμορφα το μπροστινό σύστημα, θέλει χαλάρωση η βίδα που κρατάει την τιμονοπλακα, τις 4 βίδες της κάτω τιμονοπλακα, και λίγο τα 4 βιδακια στον άξονα. Αφού χαλαρώσουν παίζεις με το τιμόνι και πατημένο φρένο λίγο μέχρι να έρθει στα ίσια του. Αφού λοιπόν κάνω αυτό, λογικά το μπροστινό σύστημα είναι κομπλέ. Το πίσω μου έφαγε 4 ώρες ώστε να το κάνω σωστά αλλά έγινε. Αρχικά άλλαξα βίδες ρύθμισης τζόγου αλυσίδας γιατί οι παλιές ήταν για πέταμα, και επειδή είχε κλοτσισει η δεξιά, έκανα πατέντα ώστε να ρυθμίζεται σωστά, γιατί παλιά δεν γινόταν σωστά η διαδικασία, δεν είχε στοπ προς την μηχανή και δεν μπορούσα να τεντωσω με τίποτα την αλυσίδα, μόνο την χαλαρωνε, και όπως θα δείτε στις φωτογραφίες έγινε με χειρουργική ακρίβεια. Τα ελάσματα δεν είναι πολύ αξιόπιστα. Μεζούρα και ευχές.... Ένα θέμα επίσης που είχα ήταν ότι δεν έδειχνε το κοντέρ χιλιόμετρα. Αφού ασχολήθηκα λίγο με αυτό απλά έπρεπε να βάλω σε καλύτερη θέση τον αισθητήρα να διαβάζει τους μαγνήτες. Τώρα δείχνει κανονικά. Θα το δείξω λίγο και αυτό σε περίπτωση που μπλέξει και άλλος με aftermarket κοντέρ. Σύντομα πάλι κοντά σας με δοκιμή στον δρόμο.

Ναι ναι και εκείνη τη φορά που φταρνίστηκες σταματημένος σε φανάρι όταν περνούσαν οι κορασίδες και σαβουριάστηκες μπροστά τους, τα σωληνάκια έφταιγαν Προοικονομία Υπέροχες αναμνήσεις από το 400άρι

Άστον τον @#$%^. Το βρήκα από αλλού και στο ανεβασα στο wetransfer. Το λινκ θα είναι ενεργο για μια εβδομάδα. Μετά το σβήνουν. https://we.tl/t-hQMlSwFYqo

Από δίχρονα δεν ξέρω και πολλά, ξέρω όμως, ότι το νούμερο στο μπουζί δείκτης θερμότητας του μπουζί. Οσο πιο μεγάλο το νούμερο, τόσο πιο ψυχρό το μπουζί, και όσο πιο μικρό, τόσο πιο θερμό το μπουζί. Η διαφορά στην κατασκευή είναι ότι το ψυχρό, έχει πιο πολύ υλικό, οπότε η θερμότητα στην άκρη του, διαχέεται περισσότερο προς την κεφαλή και έτσι το μπουζί ψύχεται περισσότερο. Αντίθετα το θερμό, έχει λιγότερο υλικό, περνάει λιγότερο η θερμότητα προς την κεφαλή, άρα κρατιέται πιο ζεστό. Τα ψυχρά μπουζί (10ρια) τα βάζουμε για συνέχεια τέρμα γκάζι χρήση π.χ. αγωνιστική στην πίστα , τα θερμά (8ρια) για πολύ ψυχρό κλίμα π.χ. στις υπερβόρειες χώρες τον χειμώνα, και το μέσο (9ρι) είναι για νορμάλ χρήση. Εσένα το 10ρι ΥΠΟΘΕΤΩ, δεν ζεσταίνεται αρκετά για να κάψει από πάνω του τα υπολείματα της καύσης, και για αυτό λαδώνει. Αντίθετα το 9ρι, ζεσταίνεται αρκετά, ώστε να καθαρίζει και για αυτό δεν σου χαλάει. Για περισσότερα, ρίξε την ερώτησή σου σε κανά διχρονογκρουπ στο FB, εκεί θα σου απαντήσουν πιο ειδικοί.

Εγώ ακόμα προσπαθώ να σκεφτώ τί πρόβλημα μπορεί να είχαν τα μπιστονια που δεν το κατάλαβες εσύ, δεν το πήρε χαμπάρι ο αγοραστής όταν είδε το αυτοκίνητο αλλά το κατάλαβε την μέρα που το αγόρασε.

Επανέρχομαι μετά από καιρό. Τελικά βρήκα μια καλή περίπτωση και πήρα την Transalp 700. Ήδη έχω κάνει 10000 χλμ περίπου στα οποία συμπεριλαμβάνονται δύο ταξιδια πήγαινε ελα Αθήνα Θεσνικη Κοζάνη και μια φορά στα Καλάβρυτα. Ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές και τις παροτρύνσεις. Επόμενος στόχος, τον Ιούνιο στην Πορτογαλία.

Nα πας, εγώ πήγα προχθές....

Εγώ πάλι διάβασα για έναν Βαγγέλη Μερισιώτη που χρειάζεται αίμα και λέω να πάω να δώσω.

Το ΖΧ, είναι ήδη σχετικά δυνατό για παπί. Στον δρόμο οι επιδόσεις του, είναι σχεδόν εφάμιλλες με ένα Crypton-X. Εγώ προσωπικά, άντε να έβαζα κάνα πιο ελεύθερο φίλτρο και ως εκεί. Μην μπλέξεις με κυλινδροπίστονα, εκκεντροφόρια, κλπ. Έχεις ένα αξιόπιστο μηχανάκι, που θα σε πάει βόλτα απροβλημάτιστα. Αυτό όμως που θεωρώ πως αξίζει να γίνει σε ένα παπί είναι, καλύτερες αναρτήσεις, φώτα και λάστιχα. Ειδικά στα φώτα, μια φορά που πήρα ΖΧ φίλου βράδυ, δεν φώτιζε καλά, ούτε η μεσαία, ούτε η μεγάλη σκάλα. Το πρόβλημα λύθηκε με 2 καλές LED λάμπες.

Μετα απο 3.5 ετη κατοχος ηρθε η στιγμη να το αποχωριστω. Δυσκολο σε σημειο που ετρεξε ενα δακρυ βρισκομενος στο ΚΕΠ για τη μεταβιβαση (οκ, πηγα διπλα και καλα να μιλησω στο κινητο) αλλα η γνωστη υπαλληλος με καταλαβε πως δεν ηταν οτι καλυτερο που το πουλησα. Ενα κεφαλαιο εκλισε, θα ανοιξει καινουριο στο προσεχες μελλον... Το αγορασα αρχες του 2019 σε αριστη κατασταση με 25-27κ χλμ. Ειχα εμπειρα σε gsxr 600 αλλα και πολλες μοτοσυκλετες φιλων και γνωστων. Το ταπεινο αυτο 250, με εμαθε παρα πολλα και συνεχιζε να με ευχαριστει μεχρι και την τελευταια μερα στην κατοχη μου. Δεν ειναι τυχαιο που ολοι στους αγωνες κτλ ξεκινανε απο 250 και ανεβαινουν 1-1 τα σκαλια. Η δυνατη μοτοσυκλετα χωρις εμπειρια μονο λαθη και προβληματα δημιουργει, αν εχεις σκοπο να μαθεις να οδηγεις με ασφαλεια φυσικα. Αν εχεις σκοπο σπιτι-καφε-καγκουριες στην εθνικη-ηλιος γκαζι αλητεια 400μετρα ευθεια παρε τουρμπο μπουσα (και χεστεις 10-20 φορες, αλλα θα το ανοιγεις με υπερηφανεια μετα) Στην ουσια ηταν σα να ξεκιναω απο την αρχη. Πολλα επρεπε να τα μαθω απο την αρχη, αλλα το δυσκολοτερο ηταν να διορθωσω αυτα που ειχα μαθει λαθος. Πολυ μεγαλη κουβεντα το οδηγικο και μαλλον αξιζει ενα κεφαλαιο μονο πανω σαυτο... Πηγα σε μερη εντος Ελλαδας που δεν ειχα παει με το 600 και που δε θα μπορουσα να παω. Ανετα και οικονομικα, το μονο αρνητικο ειναι η χαμηλη ΜΟΤ αλλα οκ στην Ελλαδα ειμαστε οχι στις US. Ενα ταξιδι στα Βαλκανια που ηταν προγραματισμενο δεν εγινε γιατι πουληθηκε (τπτ σπουδαιο Ελλαδα-Βουλγαρια-Σκοπια θα πηγαινα). Παραθετω καποιες φωτο απο ολα τα χρονια συμβιωσης με 22 αλογα ροδας και 45κ χλμ

Από τη στιγμή που μπορείς να το αγοράσεις και θα σε φτιάχνει ακόμα και να το κοιτάζεις παρκαρισμένο, ποσό μάλλον όταν το καβαλας, γιατί κάθεσαι και το σκέφτεσαι? Τα 100+ άλογα δεν τα έχει από το ρελαντι… απλα στην αρχή να είσαι λίγο μετρημένος στο άνοιγμα του γκαζιού, όταν το μάθεις σαν μηχανάκι και καταλάβεις που σε παίρνει να κανείς πράγματα θα δεις ότι η επιλογή που έκανες όντως ήταν καλή, το να πάρεις κάτι που δεν σου αρέσει και μετά πάλι να αρχίσεις να ψάχνεσαι είναι σπατάλη χρόνου και χρημάτων.

Μαγική εικόνα:Πόσα καρμπ βλέπετε στη φωτο;

Wallpaper Φανταστικές φωτό, πολύ ωραίος!

Εγώ νομίζω δεν έχεις ούτε πατίνι.

Από τα πιο ΑΧΡΗΣΤΑ πράγματα που μπορείς να βάλεις σε μοτοσυκλέτα. Δεν χρησιμεύει σε απολύτως τίποτα, αίσθηση αν θες ανέβασμα ή κατέβασμα έχεις ανά πάσα στιγμή και χωρίς όργανο, τζάμπα καλωδιώσεις και πολυπλοκότητα χωρίς λόγο, τζάμπα μπλιμπλίκι να στο φάνε άλλοι συλλέκτες άχρηστων πραγμάτων και κάνει και λεφτά. Αντί να σκέφτεσαι καταναλωτικές ανοησίες, βάλε ένα βολτόμετρο στα όργανα, να δείχνει τάση στους πόλους της μπαταρίας. Είναι φτηνό, είναι πολύ εύκολο να μπει, και σου δίνει ΣΥΝΕΧΗ εικόνα τι γίνεται στο σύστημά σου, ώστε να έχεις ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά, και να μην μείνεις στην μέση του πουθενά. Βάζεις λοιπόν ένα βολτόμετρο στα όργανα, και ''μαθαίνεις'' την νορμάλ συμπεριφορά της μηχανής σου, στα βολτ που δείχνει. Ξέρεις ας πούμε, επί τρία συνεχόμενα χρόνια, ότι στο ρελαντί με φώτα αναμένα, έχει ΤΟΣΑ βολτ, στις 6000rpm έχεις ΤΟΣΑ βόλτ κ.ο.κ. Μια μέρα, αρχίζεις και παρατηρείς απόκλιση από τα συνηθισμένα, συνήθως προς τα κάτω. Π.χ. εκεί που επί χρόνια έβλεπες 14 βολτ εν κινήσει, μια μέρα παρατηρείς ότι δείχνει 13.1 και υπό συνθήκες πέφτει στο 12.9. Κατά κανόνα κάτι έχει γίνει. Κάποια δίοδος ανόρθωσης έχει καεί στον ανορθωτή, κάποια φάση έχει καρβουνιστεί στην γεννήτρια. Κατά κανόνα, μια τέτοια βλάβη ΔΕΝ σε αφήνει, στην αρχή. Απλά αρχίζουν συμπτώματα που ο άνοιωθος δεν νοιώθει, π.χ. μια δυσκολία στην εκκίνηση, μια βαρεμάρα στην μίζα όταν έχει δουλέψει πολύ ώρα μέσα στην πόλη με μικρές rpm και αναμμένα φώτα κ.ο.κ. Και κάποια στιγμή χειροτερεύει η βλάβη, καίγεται και κάποιο ακόμα στοιχείο και πεθαίνει τελείως η παραγωγή ηλεκτρισμού και ΤΟΤΕ μένει η μηχανή. Με ένα βολτόμετρο στα όργανα, τα βλέπεις όλα αυτά, από την αρχή, και έχει βδομάδες ή και μήνες να το φτιάξεις, πριν μείνεις.

Εμεις φάγαμε τις σκόνες από το θέμα του 2010 που ξέθαψες

Ξέχασε να περιγράψει και την βλάβη στο caps το lock που έχει κολλήσει στα κεφαλαία. Που και δύο φορές να το πατήσεις, τίποτα δεν κάνει, εκεί παραμένει κεφαλαία αυτό. ΕΣΧΟΣ ΤΟ ΠΛΕΣΙΩ, ΝΤΡΟΠΙ

Άμα καψουρευτείς, η Βασιλειάδου σου φαίνεται Andriana Lima. Στο μεταξύ περιμένω τον Flying να μου την πει που είπα μηχανάκι

Χαχαχαχαχαχαχα νάσαι καλά. Στα σέρβις δεν λύνονται οι κύλινδροι, και δεν αλλάζονται οι φλάντζες ''απο κάτω''. Ο κύλινδρος λύνεται σε γενική επισκευή μοτέρ. Αν ένας μάστορας σε γενική επισκευή ξεχνάει να βάλει φλάντζα κυλίνδρου, φαντάσου τι γίνεται στα υπόλοιπα πράγματα στο μοτερ. Ή κάτι δεν μεταφέρεις καλά εσύ από αυτό που σου είπε ο φίλος σου ή αν όντως στο είπε αυτό, δεν είναι και πολύ φίλος σου. Δεν μπορούμε να σου πούμε να απορρίψεις ή να δεχτείς να πάρεις ένα μοτό με αυτήν την πληροφορία και μόνο, αλλά καλό σημάδι, όλο αυτό που περιγράφεις, δεν είναι. Δώσε κανά info ακόμα αν θες, να σου πούμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, βάλε καμιά φωτό ή δώσε λινκ αν είναι αγγελία, να σου πούμε με μεγαλύτερη σιγουριά πράγματα.

Μια από τις λίμνες στα Ζερέλια, έξω από τον Αλμυρό. Η συγκεκριμένη, είναι η ανατολική και μικρότερη λίμνη. Πλάτος 150μ και βάθος 6 μέτρα. Με βάση τις επιστημονικές έρευνες, οι λίμνες αυτές δημιουργήθηκαν από πτώση μετεωριτών, περίπου 8.000 με 12.000 χρόνια πριν και είναι λίμνες τύπου "Μάαρ". Εκεί κοντά έχει βρεθεί και προϊστορικός οικισμός που φαίνεται να κατοικήθηκε πρώτη φορά, στις αρχές της Μέσης Νεολιθικής εποχής (5800-5300 π.Χ). Βρίσκονται, στους βόρειους πρόποδες του Όθρυ. Αποτελούν υδροβιότοπο με διάφορα είδη πτηνών και πουλιών. Η μεγαλύτερη λίμνη (η δυτική), έχει πλάτος 250 μέτρα και βάθος 8 μέτρα. Θυμίζει και κάπως το κλασσικό background των Windows XP με το λιβαδάκι και τα βουνά στο βάθος.