Αναζήτηση στην κοινότητα

Καλησπέρα μου ήρθαν κλήσεις από την δημοτική αστυνομία της Φλωρεντίας που είχα πάει πέρσι το καλοκαίρι με το αμάξι μου. Πέντε τον αριθμό παρακαλώ εκ των οποίων οι δύο ήταν με διαφορά 1΄λεπτου. Ισχυρίζονται ότι μου είχαν στείλει ειδοποίηση τα Χριστούγεννα του 2021 εγώ δεν έλαβα τίποτα και τώρα μου ζητάνε το ποσό διπλάσιο. Ξέρει κάποιός τι μπορεί να γίνει αν δεν πληρωθούν αυτές οι κλήσεις?

Καλυσπερα και χρόνια πολλά σε όλα τα μέλη της ομάδας . Οπως γράφει και ο τίτλος θα ήθελα τις συμβουλές σας σχετικά με το πρώτο road trip που σκοπεύω να κάνω . Στη κατοχή μου έχω δυο μηχανές ένα s1000rr 11’και ένα Xmax 400 19’ για πρακτικούς λογους θα ήθελα να χρησιμοποιήσω το xmax μιας και το ταξίδι θα είναι περίπου 1.000-1.300χλμ και θα γίνει στη γειτονική Ιταλία. Πέρα από τον δεδομένο εξοπλισμό (γαντια ,μπουφάν ,παντελόνι μηχανής και αδιάβροχο ) τι άλλο θα προτείνατε να έχω μαζί ?? Υπάρχει κάποιος λόγος που να μη πρέπει να χρησιμοποιήσω το scooter για το ταξίδι ? Η αλήθεια είναι πως το bmw το λυπάμαι να το φορτώσω με τόσο χιλιόμετρα συν το θέμα των αποσκευών και οτι πρέπει να βγάλω την αγωνιστική εξάτμιση να βάλω μαμά και το άγχος της κλοπής . Ακόμα όσον αφορά το καιρό έχει κανείς εμπειρία από Φλεβάρη ?? Ευχαριστώ για το χρόνο σας .

Πλέον είμαστε σχεδόν 4 μήνες από το day 1. Η ανησυχία έκδηλη παντού. Τόσο για θέματα υγείας (και υγιεινής) όσο και για θέματα οικονομίας (επιβίωσης κοκ). Εννοείται πως πάντα θα παίζουν και σενάρια θεωριών συνωμοσίας ή έστω σκέψεων για το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τον ιό. Αναλογικά η (αγαπημένη μας) Ιταλία, την πάτησε πιο άσχημα. Πιάστηκαν εξ' απρόοπτου, οπότε είδαμε καταστάσεις που δε περιμέναμε ποτέ να δούμε στη δύση. Επιπλέον δε, φάνηκε ξεκάθαρα η αδυναμία του οικονομικού συστήματος και των κρατών. Που τόσα χρόνια είχαν το κομμάτι της Υγείας (αγαθά και υπηρεσίες) ΕΝΤΟΣ αγορών. Χώρια που η "κατεπείγουσα" φάση κρύβει χορό δισεκατομμυρίων.. Την ίδια στιγμή που πρακτικά δε ξέρουμε πως θα προφυλαχθούμε ούτε και πότε θα αντιδράσει πρακτικά ο κόσμος της ιατρικής για να εξαφανίσει το (τεράστιο) θέμα μέσω αγωγής. Τι βλέπετε mybikήτες? Αρχικά, θα τη βγάλουμε καθαρή ως προς την υγεία μας? Και επιπλέον, η ταλαίπωρη (παγκόσμια) οικονομία θα αντέξει ή θα έχουμε επιπλέον δράματα?

Συγνώμη αλλά σε ποιον αναφέρεσαι; Όσο αφορά την απάντηση που περιμένεις, σχετικά με την αναφορά που έκανες, δεν νομίζω ότι προσβάλει κάτι η εν λόγω εικόνα, καθώς πέρα του ότι δεν χλευάζει κάτι, έχει κυκλοφορήσει σε όλα τα social . Η αναφορά που έκανες είναι πολύ προκλητική κατά την γνώμη μου. Και αν εσύ προβλήθηκες με την εικόνα, εγώ προσβληθηκα με την απειλη που έγραψες. Πολύ ευχαρίστως να συζητηθεί σε ήπιο τόνο, αν δεν σε καλύπτει η απάντηση μου. Αλλά αν κάνεις ότι λες στην αναφορά , δεν κρύβω ότι θα δεις άλλη συμπεριφορά και από εμένα. Σε αυτόν τον χώρο ναι μεν είμαστε αρκετά ανοιχτομυαλοι και επιτρέπεται ο λόγος όλων, αλλά κάποια βασικά προσχήματα τα κρατάμε, άσχετα με τα πιστεύω του καθενος. Αν κριναμε ,οι υπόλοιποι συντονιστές και εγώ , ότι υπάρχει κάτι προσβλητικό δεν θα το επιτρέπαμε να υπαρχει Ευχαριστώ

Εδώ και αρκετά χρόνια «ξυνόμουνα» για ένα καλό ταξίδι. Ένα ταξίδι με πολύ χιλιόμετρο, καλή άσφαλτο, στροφιλίκι, φύση, όμορφα μέρη. Με αναπόσπαστο μέρος του το φημισμένο Stelvio, αλλά και άλλα, λιγότερο γνωστά αλλά εξ ίσου, αν όχι πιο ενδιαφέροντα, πάσσα (περάσματα) των Άλπεων και των Δολομιτών. Γύρω στο Φεβρουάριο, σε ένα Βορειοκαφέ, πέφτει η ιδέα, πολλοί οι ενδιαφερόμενοι, τρεις το αποφασίσαμε, ο τρίτος τελικά δεν τα βόλεψε με τις ημερομηνίες, και να ʼμαστε λοιπόν, ο ΑΛΛΟΣ, η ΑΛΛΗ, ο υποφαινόμενος και η Animehia, με το CBF και το Varadero φορτωμένα μέχρι τα…..μπούνια, Κυριακή 2 Αυγούστου το πρωί, να συναντιόμαστε στη Θεσσαλονίκη. Για να είμαστε Ηγουμενίτσα στις 7.00 το πρωί και να πάρουμε το καράβι για Βενετία στις 8.30, αποφασίσαμε να μη ρισκάρουμε να ψάχνουμε βενζινάδικα ξημερώματα Κυριακής προς Δευτέρα στην Εγνατία, αλλά να κάνουμε μια διανυκτέρευση Μέτσοβο. Βενζίνη και καφές λοιπόν στη Βέροια, πέρασμα από Καστανιά, έτσι για προθέρμανση, άφιξη στο Μέτσοβο, επίσκεψη για φαγητό στο Ανήλιο, καφέ με τον Ladau και την Γιούλη που ανέβηκαν Μέτσοβο για να μας δούνε, γλυκάκι στο καπάκι, και νωρίς στα κρεβάτια. Δευτέρα 3/8: Εγερτήριο πριν το χάραμα, φόρτωμα, και βουρ για Ηγουμενίτσα. Μαγικό, δροσερό ξημέρωμα, η ανατολή του ήλιου πίσω μας, τα χιλιόμετρα φεύγουν γρήγορα, λες και τα μηχανάκια αδημονούν, μαζί με μας, να πατήσουν Ιταλική Άσφαλτο (με Α κεφαλαίο). Τσεκάρισμα εισιτηρίων, καφές και πρωινό στο λιμάνι, άντε να έρχεται το παπόρι, να φεύγουμε........... Με μισή ώρα καθυστέρηση επιβιβαζόμαστε, βολευόμαστε στην 4κλινη καμπίνα, καβατζάρουμε σκιερό τραπέζι, άλλος καφές, χάρτες, ιδέες, προτάσεις………Το πρόγραμμα βλέπετε ήταν φιξαρισμένο μόνο για τις πέντε πρώτες μέρες, για κάθε μια από τις υπόλοιπες θα αποφασίζαμε την διαδρομή το προηγούμενο βράδυ. Είχαμε λοιπόν δύο πρώτες διανυκτερεύσεις στο Treviso για να επισκεφθούμε την Βενετία, μία διανυκτέρευση στο Castione della Presolana (δίπλα στο ομώνυμο πάσσο), και δύο στο Brunate, ένα γραφικό, πανέμορφο χωριό, κρεμασμένο ακριβώς πάνω από την λίμνη του Como. Από ʼκεί και πέρα, βλέποντας και κάνοντας, πάντα με γνώμονα την οδηγική μας ευχαρίστηση. Οι ώρες στο πλοίο κυλούν ευχάριστα, γνωρίζουμε και άλλους δίτροχους συνταξιδευτές που πήγαιναν βόρεια, τον Γιώργο με τη Γιώργαινα από την Πτολεμαΐδα με το Busa που πηγαίνουν Αυστρία, τον Παναγιώτη με την Ειρήνη στο πρώτο τους ταξίδι εξωτερικό να πηγαίνουν με το Στρώμα τους για Γερμανία, τον Μπάμπη και τον Κώστα με τα ΖΧ6 τους να την κάνουν για Τσεχία….. Χαβαλές, μπιρίμπα, βιβλίο, άλλοι καφέδες, ύπνος……… Τρίτη 4/8 & Τετάρτη 5/8: Φτάνουμε Βενετία στις 8.30 το πρωί, ανασυγκρότηση (πάντα με καφέ) και αποχαιρετισμός των νέων μας φίλων, άφιξη στο Treviso, τακτοποίηση στα δωμάτια, οι μηχανές στο γκαράζ, και επιστροφή στη Βενετία με τραίνο. Οι δύο αυτές μέρες δεν είχαν χιλιόμετρα, είχαν πολύ περπάτημα και στριμωξίδι στα σοκάκια της Βενετίας, βαρκάδες στα κανάλια και επισκέψεις στα νησάκια του Muranο και του Burano. Πέμπτη 6/8: Επιτέλους….. Δρόμος. Το πρόγραμμα σήμερα έχει λίμνη Garda και δύο περάσματα, το Passo Di Croce Domini και το Passo della Presolana. 324 χιλιόμετρα, με στάση στη Βερόνα για καφέ και μίνι-περιήγηση, γύρο της Garda (ωραίο τοπίο, αλλά η «ατμόσφαιρα» μας θύμισε λίγο Καμένα Βούρλα στο πιο γκλάμουρ), στάση για δροσερές γρανίτες, και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, από την Riva dell’ Garda και μετά, τούνελ, βουνά, και γέφυρες, και φιδίσιοι δρόμοι, και ποτάμια, και ...... Πανδαισία….. Στάση για πικ-νικ, πέρασμα του Passo Di Croce Domini το απόγευμα και του Passo della Presolana το βράδυ. Φτάνουνε στο ξενοδοχείο αργά το βράδυ, τα μηχανάκια στο γκαράζ, το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά……. ...................συνεχίζεται............

Ποια γυναίκα είναι Όμορφη; Για πες μου. Ρώτα εκατό άντρες να σου πουν. Γυναίκες μη ρωτήσεις, θα πέσει πολύ «φτυάρι» και τα αποτελέσματα της έρευνας θα είναι κάτι σαν τα … ελληνικά exit polls! Ρώτα λοιπόν εκατό άντρες ποιο είναι το κριτήριό τους για να πουν ότι μια γυναίκα είναι όμορφη και θα πάρεις εκατό διαφορετικές απαντήσεις. Όμως, για μένα, το θέμα είναι … ολιστικό. Δεν υπάρχουν «κριτήριΑ» στην ομορφιά της γυναίκας. Μοναχά το «αισθητήριΟ». Και αυτό είναι ένα. Να έχει η γυναίκα class. Η γυναίκα που έχει class δεν «έχει» απλώς επίπεδο, «ΕΙΝΑΙ» σε επίπεδο. Ορίζει το επίπεδο. Και το γνωρίζει. Δε «ζητιανεύει» κολακευτικά σχόλια. Ούτε όμως φοβάται τη δημόσια αναγνώριση. Χαμογελάει στο έξυπνο (και μόνο) σχόλιο αλλά δε χασκογελάει συνεχώς σα γλάστρα με βαμμένα ολόλευκα δόντια. Κινείται ελεύθερα και ανεπιτήδευτα, δίνοντας και στα μαλλιά της την ίδια κίνηση, ελεύθερη και ανεπιτήδευτη (ίσως γι’ αυτό υποσυνείδητα προτιμώ τα μακριά μαλλιά…). Μιλάει «ραδιοφωνικά»: ψυχωμένα αλλά χωρίς υστερία. Και έχει μυαλό. Δεν πετάει «βατράχια» ανακατεμένα με χαζοχαμόγελα. Σκέφτεται και μιλάει. Κι όταν μιλάει, την κοιτάς!! Γιατί απλά έχει class. Για να το πω με μια πρόταση, μια τέτοια γυναίκα είναι το «ευ» στο δικό σου «ζην». Τέλος. Αν ψάχναμε μια χώρα που να μοιάζει με αυτόν τον τύπο γυναίκας, αυτή θα ήταν η Γαλλία. Από μικρός είχα αυτή την αίσθηση, χωρίς να υπάρχει εξήγηση. Δε μάθαινα γαλλικά και … πιάνο (μόνο αγγλικά, με το ζόρι, και μετά όλη τη μέρα ποδήλατο στις γειτονιές και στο λιμάνι της Ερμούπολης) αλλά στο παιδικό μου δωμάτιο είχα αποκόμματα από μοντέλα της Citroen και ήξερα, από το δημοτικό κιόλας, τι είναι η υδροπνευματική ανάρτηση. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα πάντα ένα ενδιαφέρον γι’ αυτή τη χώρα. Μ’ άρεσε παντοιοτρόπως. Χωρίς να είναι η αντικειμενικώς ωραιότερη, είχε … class (αυτά που λέγαμε…). Ήταν αλλού, ρε παιδί μου. «Εξέπεμπε», ως χώρα. «Μιλούσε». Διαφωτισμός, Γαλλική Επανάσταση, Ορθολογισμός, Ελεύθερη έκφραση, Ανθρωπισμός, Ατομικά Δικαιώματα, ό,τι αξίζει στη ζωή για να γίνεις καλύτερος (και ελεύθερος) πολίτης. Όλες οι ανθρώπινες αξίες, αν το καλοσκεφτείς, κάποια σχέση είχαν με τη Γαλλία και το Παρίσι. Κι επειδή στην Ιστορία της 3ης Δέσμης (σου μιλάω για το ’92 τώρα, Λύκειο) κυριαρχούσαν τα πεπραγμένα της Γαλλίας, βρέθηκα με απρόσμενα μεγάλες (για μένα) αντοχές να διαβάζω ορεξάτος το απίστευτα κακογραμμένο γκρι βιβλίο της Ιστορίας, ακριβώς λόγω … Γαλλίας, την οποία θεωρώ πρώτη και βασική υπεύθυνη για το ότι έστρωσα τον κώλο μου για να διαβάσω και να μπω στο Πανεπιστήμιο (κι άκου σύμπτωση τώρα: Σόλωνος η σχολή, Σίνα το Γαλλικό Ινστιτούτο, δίπλα). Η άλλη υπεύθυνη ήταν η … Honda, το μεταχειρισμένο GLX πενηντάρι παπί της οποίας, μού εξασφάλιζε από τα 16 μου τον απαιτούμενο «αέρα ισορροπίας», γιατί πόσο αντέχεις να διαβάζεις, χωρίς απλές καθημερινές χαρές; Έλα, πες μου. Γαλλία και μοτοσυκλέτα λοιπόν ήταν η συνταγή της μικρής μου επιτυχίας που με καθόρισε τότε. Γαλλία και μοτοσυκλέτα, 20 χρόνια μετά, είναι το θέμα του βιωματικού οδοιπορικού που θα διαβάσετε. Ταυτότητα ταξιδιού. Αναβάτες: Εγώ με την Αννίτα στη σέλα ενός Honda Transalp 700 ABS. Κι ο Σιδερής με την Κατερίνα, στη σέλα ενός Honda Varadero 1000 ABS. Όλοι εκ Σύρου ορμώμενοι! Συνολικά διανυθέντα χιλιόμετρα: 3.500. Χώρες που ταξιδέψαμε: Τρεις. Ιταλία – Γαλλία – Ελβετία. Διαδρομή: Αθήνα – Πάτρα (διαμέσου του χειρότερου δρόμου της Ευρώπης, από Κόρινθο και μετά). Πάτρα – Ancona (Με μια πλοιάρα και Super και Fast) Ancona – Sirmione (Μικρή παραλίμνια πόλη στη Βόρεια Ιταλία. Γκαζόν, παιδικά καρότσια, πάρκα, πιτσαρίες, παγωτά). Sirmione – Annecy (Μεγάλη παραλίμνια πόλη στη Νοτιοανατολική Γαλλία. Όμορφη, καθαρή και βροχερή μες το κατακαλόκαιρο). Annecy – Paris (Αρχίζει η συνεδρίαση, παρακαλώ σηκωθείτε όρθιοι. Η … «Ιθάκη» του ταξιδιού, με μια πρόταση. ΟΚ;). Paris (Επί τριήμερο, με περπάτημα επί δωδεκάωρο και βάλε). Paris – Geneve (Εδώ έπεσε πολύ γέλιο. Μην ακούτε Ελβετία, όλο φρου φρου κι αρώματα είναι. Γενεύη σου λέει ο άλλος…). Geneve – Firenze (Αγγλιστί: Florence. Νομίζαμε ότι η Φλωρεντία είναι η ωραιότερη πόλη της Τοσκάνης. Μέχρι να πάμε στη Siena, δίπλα…). Firenze – Siena (Άλλη έχει το όνομα, άλλη τη χάρη. Να πάτε). Siena – Ancona (Επαρχιακός τοσκανέζικος δρόμος only. Ελιές, βουναλάκια, λιμνούλες, ήπιο κλίμα. Χαλαρά). Ancona – Πάτρα. Πάτρα – Αθήνα (και καπάκι Πειραιάς – Σύρος με μια στάση στο Μουστάκα για παιχνίδια). Το ταξίδι αρχίζει. Πάμε… 1η μέρα: Σύρος – Πειραιάς. Με το Blue Star Naxos. Κλασική ώρα αναχώρησης, κλασική ώρα άφιξης, πολυκοσμία, «παρακαλούνται οι επιβάτες να μην τοποθετούν αποσκευές πάνω στα καθίσματα για την εξυπηρέτηση και των υπολοίπων επιβατών», τα ίδια και τα ίδια χρόνια τώρα, εγώ να βολευτώ κι ας πάνε οι άλλοι να κουρεύονται. Αν το καλοσκεφτείς, οι αιτίες για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας είναι απλές και … καθημερινές. Από μας ξεκινάνε όλα… Κάθε φορά που πάμε στην Αθήνα χωρίς παιδιά δεν ξέρουμε τι να πρωτοκάνουμε. Βόλτα στα παλιά φοιτητικά «λημέρια» μας, μια πίτσα στο Ciao στο Παγκράτι (υπάρχει ακόμα, τέρμα Σπύρου Μερκούρη), μια βόλτα κέντρο με τη μηχανή, Σόλωνος, Ασκληπιού και αριστερά κάτω την Αραχώβης; Ένα κεμπάπ στου Θανάση στη Μητροπόλεως; Μια κλασική «Σουνιάδα» παραλιακώς κι επιστροφή μεσογειακώς με στάση για κοψίδια στα Καλύβια; Τέλος πάντων, είμαστε και φορτωμένοι με τριβάλιτσο και «αρματωμένοι» με μπουφανιές και μοτοπαντέλονα, οπότε πάμε να ξ-αρματωθούμε, να κάνουμε ένα μπανάκι και βλέπουμε. Τελικά, σουβλάκια φάγαμε. Τέλος 1ης μέρας. Συνεχίζεται… 2η μέρα: Αθήναι – Πάτραι. Το βάζω στην καθαρεύουσα, λόγω του «αρχαίου» δρόμου από Κόρινθο μέχρι Πάτρα. The road to Europe μεν αλλά με πορτοκαλί πλαστικά κολωνάκια να ορίζουν δυο στενά διαδρομάκια, ένα για κάθε ρεύμα, για μια εκατοστή χιλιόμετρα. Κατάσταση video game και μάλιστα επί πληρωμή: Διόδια για τον αυτοκινητόδρομο που ΘΑ γίνει και που ενώνει την Αθήνα με (μετρήστε): τη Δυτική Πελοπόννησο, τη Δυτική Στερεά, την Ήπειρο, τα Ιόνια Νησιά και την Ιταλία (και προφανώς όλη τη Δυτική Ευρώπη). Τροφή για … σκέψη. Αλλά όταν φτάνεις στο πλοίο για Ιταλία τα ξεχνάς όλα. Εδώ είμαστε!! Το ταξίδι ουσιαστικά τώρα αρχίζει. SUPERFAST XII. Το πλοίο ξεκινά στην ώρα του και λίγο έξω από την Πάτρα πάει με φουλ «δρόμο». Σε 21 ώρες θα είμαστε Ancona. Αυτά το καλοκαίρι βέβαια. Το χειμώνα οι ταχύτητες πέφτουν.. Η καμπίνα μπορεί να περιμένει. Με το πλοίο να περνάει ανάμεσα Κεφαλονιά – Λευκάδα, «ανηφορίζοντας» για Ηγουμενίτσα, αξίζει μια βόλτα στο κατάστρωμα. Τι σόι καραβολάτρες είμαστε! Παιδότοπος Lego. Ε, ρε να ‘τανε ο Σωτήρης κι ο Άγγελος εδώ! Ο πολιτισμός μας φαίνεται (και) από τη σημασία που δίνουμε στα παιδιά. Εκτός κι αν κάποιοι βολεύονται να τα παρκάρουν στο κινητό ή το tablet για να έχουν την ησυχία τους. Προσωπικά, είμαι υπέρ του παραδοσιακού (αληθινού) παιχνιδιού. Και δεν αλλάζω γνώμη με τίποτα. Ολόκληρη πολιτεία είναι το Superfast ΧΙΙ. 200 μέτρα βάπορας, γερμανικής ναυπήγησης το 2002. Όρεξη να ‘χεις να το περπατάς. Ευρύχωρο, καλαίσθητο, καθαρό. Και το καλύτερο (για μας τους Συριανούς); Για φέτος το καλοκαίρι το πλοίο αφήνει την Ιταλία και «μετακομίζει» στα νερά μας, στο Αιγαίο. Πειραιάς – Σύρος – Πάτμος – Λέρος – Κως – Ρόδος στη θέση του Blue Star 2. Ωραία πράγματα! Αλτ!! Πήγα να τη φάω αλλά με σταμάτησε η φωτογράφος. Γι’ αυτό είναι «σημαδεμένη» με το κουταλάκι η καρδιά. Ταξίδι χωρίς σοκολάτα γίνεται; Το ‘χω ξαναγράψει. Στο ταξίδι τα φαγητά είναι όμορφα, ακόμα και ζωγραφιστά Έχει και disco με φωτορυθμικά το βαπόρι. Αλλά νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Ώρα για self service. Βάζουμε τα φαγητά στο δίσκο και καθόμαστε να φάμε δίπλα στο τζάμι, σούρουπο με θέα τις ακτές τις Πάργας. Σκέφτομαι πόσο σπουδαίο είναι να ταξιδεύεις αργά και με καλή παρέα. Ούτε το ένα (το ταξιδεύειν αργά) ούτε το άλλο (η καλή παρέα) είναι αυτονόητα στη ζωή. Επιλέγεις πώς θα ζεις και με ποιους θα είσαι, αλλιώς αναλώνεσαι. Και η παρέα εδώ είναι καλή. Ελεύθερη. Με ανθρώπους ισορροπημένους. Δε θα επιλέγαμε άλλωστε να πάμε ταξίδι με άτομα με τα οποία δεν «κουμπώνουμε». Τελεία και … καλή όρεξη. Η μέρα φεύγει, οι καμπίνες έρχονται. Η αρχική σκέψη ήτανε όλοι σε μία τετράκλινη για λόγους οικονομίας αλλά μετά την εξήγηση του Σιδερή «μάγκα μου εγώ ροχαλίζω!» το όλο θέμα επανεξετάστηκε. Δύο δίκλινες και τέλος. Αύριο μας περιμένουν οι ιταλικές Autostrade για να ανηφορίσουμε προς τη Βόρεια Ιταλία και πρέπει να είμαστε όλοι σε φόρμα. Goodnight. Do not disturb! Τέλος 2ης μέρας. (Συνεχίζεται…)

Ήρθε, επιτέλους, η ώρα να ξεκινήσουμε το εγχείρημα που προετοιμάζουμε τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Εκτός άλλων απροόπτων, την ερχόμενη 'βδομάδα, μεταξύ 15 και 20 Ιουλίου, ξεκινώ απ' τη Θεσσαλονίκη με αρχικούς προορισμούς τις βαλκανικές χώρες. Τα νέα μας και τις φωτογραφίες μας μπορείτε να τα παρακολουθείτε στο http://madnomad.gr Εκτός αυτού, ο stantonop έχει αναλάβει να τα ποστάρει και στο mybike, οπότε ελπίζουμε να συνταξιδεύουμε όλοι μαζί και μέσα από 'δω! Σ' ευχαριστούμε πολύ, Στέργιο! Ας ξεκινήσω, λοιπόν, με το πρώτο post περί της πολυπόθητης αναχώρησης... Σύμφωνα με το αρχικό μας πλάνο, θα έπρεπε το Μάιο να έχουμε αποδημήσει γι’ άλλους τόπους, μακρινούς. Αλλά όπως λεν και τα «Ξύλινα Σπαθιά»: «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι»! Δυστυχώς, ειδικά για τον εξοπλισμό των μοτοσυκλετών, μας καθυστέρησαν τόσο, που δεν το χωρούσε ο νους μας. Σα να μην έφτανε αυτό, τις μέρες που μια πολύ όμορφη και μεγάλη παρέα απολαμβάναμε ένα τριήμερο στη φύση του Αγίου Θεοδοσίου Καλαμπάκας, στο αποχαιρετιστήριο event που οργανώθηκε, η Χριστίνα βρισκόταν στο νοσοκομείο με φρικτούς πόνους. Έτσι, αναγκάστηκε να υποβληθεί σε εγχείρηση. Όλα πήγαν πρίμα και το καλό είναι ότι δεν απαιτούνται χρόνιες θεραπείες ούτε καν συνεχείς εξετάσεις. Το μόνο πρόβλημα προς το παρόν είναι πως χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αναρρώσει πλήρως από την επέμβαση. Επειδή είμαστε σώφρονες νεανίες (παρά την αντίθετη γνώμη πολλών…), αποφασίσαμε, λοιπόν, να αλλάξουμε κάπως τα πλάνα μας. Το comic που έφτιαξε η Χριστίνα (έχει καλλιτεχνική φλέβα)! Προσέξτε το ψαράκι μέσα στον ορό! Εφόσον καθυστερήσαμε τόσο, η Ευρώπη έχει βγει εκτός προγράμματος. Για να έχουμε τον ιδανικό καιρό σε όλο μας το ταξίδι (ή τουλάχιστον για όσο τηρήσουμε το πρόγραμμά μας…) πρέπει στο Μαρόκο να μπούμε το Σεπτέμβριο. Γι’ αυτό, αφήνουμε την Ευρώπη για κάποια άλλη φορά που θα έχουμε περισσότερο χρόνο και χρήμα. Θα ξεκινήσω μόνος μου για τα Βαλκάνια κάπου μεταξύ 15 και 20 Ιουλίου. Οι χώρες που θα περιηγηθώ θα είναι: Αλβανία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Σλοβενία. Μετά από περίπου δύο μήνες, θα φτάσω στην Ιταλία, όπου θα συναντηθούμε με τη Χριστίνα, που θα ’ρθει εκεί με καράβι από την Ελλάδα. Ελπίζουμε μέχρι τότε να έχει αναρρώσει πλήρως. Από την Ιταλία θα πάρουμε το καράβι για το Μαρόκο κι έτσι μετά από 2,5 μέρες στη θάλασσα θα είμαστε στην ήπειρο που τόσα χρόνια ονειρευόμαστε… Ετοιμαστείτε, λοιπόν! Σε λίγες μέρες ξεκινάμε!!! - Περισσότερα στο: http://madnomad.gr Ηλίας Βροχίδης

Εισαγωγη: Άλλο ένα ταξιδι περασε.Αλλο ένα ταξιδι τελειωσε και τωρα το μονο που εχει μεινει ειμαι εγω,καθισμενος στο γραφειο μου στο σπιτι, εχοντας μπροστα μου καποιες εκατονταδες ανακατεμενες φωτογραφιες,πολλα χαρτια που ουτε που θυμαμαι τι γραφουν,και διαδρομες σημειωμενες σε χαρτες..Καθομαι και σκεφτομαι..Τι ταξιδι ηταν παλι και αυτό… μεσα στην αντιφαση..Από τους 36-37 βαθμους της Ιταλιας,στους 6 και 7 της Γαλλιας και της Σκωτιας..Απο τον ηλιο που σου εκαιγε την σαρκα, στην ασταματητα συνεχομενη βροχη..Απο την Μεσογειο,στην Βορεια Θαλασσα και στον Ατλαντικο Ωκεανο..Απο την χιλιομετρικη απραξια των μηνων της προετοιμασιας,στα 700 και στα 800 χιλιομετρα την ημερα..Kαι ετσι χαμενος μεσα σε όλες αυτές τις σκεψεις,κάπου στην ακρη του μυαλου μου,θυμαμαι την φραση που διαβασα καποτε,και την ειπε ενας αυτόχειρας αλκοολικος καπου στις ανατολικές όχθες του Σηκουάνα… «Όμορφα παιδιά η περιπέτεια πέθανε»…Ναι,οκ..για καποιους ετσι ειναι..Για καποιους αλλους όμως,αυτό ακουγεται σαν το εναυσμα για αλλα,πιο καλα και πιο μεγαλα.. Replace the fear of unknown with curiosity… Highlands,Scotland Οκ,αρκετα δυσκολο και επιπονο σαν ταξιδι,αλλα αυτο ηταν..εγινε και περασε…Και τωρα..?θα μου πεις..Τωρα είναι ισως,και το ποιο δυσκολο κομματι του ολου εγχειρηματος..Να κατσω να γραψω...και ειλικρινα να σας πω κατι..?δεν με φοβιζει καθολου κανενα ταξιδι σε οποιοδηποτε μερος,με κανεναν καιρο,οσα χιλιομετρα και αν ειναι..Τρεμω όμως την στιγμη που θα πρεπει να κατσω στον υπολογιστη,και να ‘’εκτεθω συναισθηματικα’’ για άλλη μια φορα,με μοναδικη αφορμη ένα κοινο,με το οποιο,το μονο που μας ενωνει,είναι ότι μοιραζομαστε το ιδιο παθος.. Πως είναι δυνατον να καταφερω να σας κανω να δειτε μεσα από τα ματια τα δικα μου,τοσες χιλιαδες εικονες που περασαν από μπροστα μου..? Applecross,Scotland Δεν ξερω.. Καθε φορα τα ιδια.. Τελικα είναι τοσο απλο και ευκολο να κρυβεσαι πισω από ανωνυμιες και πληκτρολογια,που στο τελος αρχιζεις να το προτιμας…παντου,ακομα και στην ιδια σου την ζωη,στην καθημερινοτητα σου...Ασε που να σας εξομολογηθω και κατι ακομα..?Αυτο που εχω καταλαβει μετα από μερικες χιλιαδες ταξιδιωτικα χιλιομετρα,είναι πως σε κάθε ταξιδι,αυτό που μετραει,δεν είναι όλα αυτά που θα κατσεις και θα προσπαθησεις να θυμηθεις αφου εχεις επιστρεψει…όχι…κάθε άλλο…ειναι ολες εκεινες οι στιγμες που εχεις ζησει οσο το εκανες…Αυτές οι στιγμες,που τοτε μπορουσαν η να σε κανουν να νιωσεις Θεος,η να σου ξεσκισουν την ψυχολογια μια και εξω..Ειναι αυτές οι στιγμες, που ενώ κάθε ημερα οδηγας ατελειωτα χιλιομετρα και νιωθεις την κουραση να κυριευει κάθε ποντο στο κορμι σου, ταυτοχρονα ξεφτιλιζεις σκεψεις,τις οποιες σε κανονικες συνθηκες,θα τις επεξεργαζοσουν μηνες στην ασφαλεια των τεσσαρων τοιχων και της θωρακισμενης πορτας του σπιτιου σου..Eίναι εκεινες οι στιγμες που μπορεις αλλιως να τις ονομασεις και πραγματικότητα.Στιγμές που τα μάτια γυαλίζουν,και δεν ξερεις εάν είναι από τον ηλιο,η από την έξαψη...Ειναι οι στιγμες που με την ακρη του ματιου σου κοιτας τον συνταξιδευτη σου,και η οποιαδηποτε συνεννοηση η γινεται αυτοματα,η απλα εχει παει στον διαολο και ακομα παραπερα.. Ειναι εκεινες οι στιγμες που εάν δεν τις εχεις,δεν πρεπει να λες ότι ταξιδευεις..απλα προχωρας.. Άλλο πράγμα λοιπον το να καθεσαι μηνες μετα στο γραφειο σου και να γραφεις ‘’αυτα που σου εμειναν από το ταξιδι’’ με τη συνοδεία τσιγαρου,καφέ,και λιγης βοτκας ισως,και άλλο η πραγματικοτητα. Οι στιγμές που οι ροδες σου κυλανε στον δρομο δεν αντέχουν σε σύγκριση με το πριν ή το μετά..Αυτη είναι η αληθεια.. Για αυτόν τον λογο,θελω από την αρχη να καταλαβετε ότι αυτό που θα διαβασετε παρακατω,θα είναι ένα ταξιδιωτικο,στο οποιο οι αναγνωστες θα ‘’ταξιδεψουν’’ στις στιγμες μου, με δικη τους όμως ευθυνη.. Παρτε λοιπον μια βαθια ανασα,φορεστε μασκα και αναπνευστηρα,και παμε για μια μεγαλη βουτια στο καζανι της πραγματικοτητας… Ας ξεκινησουμε σιγα-σιγα,εγω να διηγουμαι όλα αυτά που εζησα 21 ημερες στον δρομο,και εσεις να προσπαθειτε να χωρεσετε στις σκεψεις σας κάθε μετρο από τα 7.800 χιλιομετρα που πατησαν οι ροδες μου…

Δεν προλαβαίνω να γράψω πολλά αλλά θα ανεβάσω φωτογραφίες (δεν έβγαλα και πολλές, 4-5 είναι οι καλές) και λεπτομέρειες αργότερα όταν προλάβω το χρονικό, 24ΣΕΠ13 0800 αναχώρηση από Ηγουμενίτσα με προορισμό την Βενετία 25ΣΕΠ13 0900 άφιξη εις Βενετίαν και εκκίνηση οδοιπορίας με στόχο την παραβίαση των Ιταλο-Γαλλικών συνόρων και την διείσδυση σε Γαλλικό έδαφος πριν με πιάσει το σκοτάδι (πινακίδα σε ΣΕΑ Ιταλικού αυτοκινητοδρόμου... τα σχόλια περιττεύουν!!!) (ένα μικρό πάρκινγκ... σε ένα μικρό ΣΕΑ... και ένα μικρό μίνι μάρκετ... έξω από μία μικρή πόλη της Ιταλίας... νομίζω Μιλάνο μου το είπαν ότι το λένε... δεν θυμάμαι) 25ΣΕΠ13 περίπου κατά τις 1600-1700 και μετά από 600κάτι Κμ Ιταλικών αυτοκινητοδρόμων κατάφερα τον στόχο της διεισδύσεως εις Γαλλικόν έδαφος όπου και αποφάσισα ότι είχα κουραστεί από την πολύ ευθεία και αποφάσισα να εγκαταλείψω τους αυτοκινητόδρομους και να "πιάσω επαρχιακό μπας και δούμε κανένα τοπίο" όπου και είδα το φως το αληθινό κάπου κατά Σαβοΐα μεριά!!! Κάτι δρόόόόόμοι χάάάάάάλιαααα.... γεμάτοι στροφές... ευθείες να μην έχει πουθενά.... και η άσφαλτος...... χάάάάάάάάλια κι'αυτή.... ούτε μια λακκούβα να κάνω ένα σλαλομάκι.... πως την παλεύουν οι Γάλλοι δικυκλιστές ιδέα δεν έχω... το βέβαιο όμως είναι ότι είναι πολλοί... ξέρουν να το χαίρονται και αν δείτε κανέναν τους να σας "βγάζει το πόδι" όταν σας προσπεράσει μην παραξενευτείτε! έτσι χαιρετιούνται στην Γαλλία! και χαιρετιούνται ΠΑΝΤΑ όχι σαν κάτι κάφρους στην Ελλάδα!!!! Vigny, Lorraine, Γαλλία Bourdeau, Rhone-Alpes, Γαλλία 25ΣΕΠ13 κατά τις 2000+κάτι όμως με έπιασε το σκοτάδι και ξεπάγιασα και μην έχοντας καταφέρει να φτάσω στην Lyon όπου και ήταν ο πρώτος μου προορισμός... έτσι αποφάσισα να ψάξω άσυλο στο πρώτο χωριουδάκι που βρήκα στον δρόμο μου όπου και φιλοξενήθηκα σε μια πολύ γαμάτη πανσιόν η οποία διέθετε μία πολύ γαμάτη και "άκρως εξυπηρετική" σερβιτόρα η οποία κατάφερε και έκανε την διαμονή μου άκρως ενδιαφέρουσα (να το πω κομψά γιατί μπορεί να μας διαβάζουν και παιδιά καθώς άλλωστε είμαι και τζέντουλμαν και δεν μπαίνω σε τέτοιες λεπτομέρειες!!!) 26ΣΕΠ13 κάπου κατά τις 0800 ξύπνησα για να αντικρίσω αυτό το αισχρό θέαμα... Champagneux, Rhone-Alpes, Γαλλία (η θέα από τη πανσιόν) Champagneux, Rhone-Alpes, Γαλλία (η θέα από τη πανσιόν) τα υπόλοιπα αργότερα....

Απο τοτε που διαβασα το περσινο ταξιδη του Γιαννη με το BMW απο την Γερμανια ομολογω οτι εχασα τον υπνο μου.Οι μαγικες του Φωτογραφιες και τα ξακουστα περασματα με καναν να ονειρευομαι ποτε θα κανω και γω ενα τετοιο ταξιδη.Επικοινωνησα λοιπον με τον Γιαννη και μου εδωσε καποιες πολυ χρησιμες πληροφοριες(να σαι καλα Γιαννη)και ετσι πηραν φωτια οι χαρτες. Το παρεακι γνωστο κατα τα 3/4 απο το προπερσινο ταξιδι μας στις Δαλματικες ακτες και τις Ιταλικες Αλπεις. Η αφεντια μου η συντροφος μου Μαρια... Ο φιλος μου ο Τασος... και το νεο αιμα η Μαριαννα που ακομα δεν γνωριζουμε πολλα αλλα που συμπαθησαμε απο την πρωτη στιγμη. Το ξενοδχειο μας μολις κλειστηκε και βρησκεται στο ιδιο χωριουδακι που εμεινε κι ο Γιαννης στο Sambuco της Ιταλιας πολυ κοντα στα συνορα με την Γαλλια. Οι ετοιμασιες συνεχιζονται και πρωτα ο Θεος περιμενω τον Τασο με την Μαριαννα να ερθουν Μοντενα και την Κυριακη 13 Αυγουστου ξεκιναμε το μαγικο αυτο ταξιδι.....

...Περναει γρηγορα ο χρονος παιδες, ηρθε παλι ο καιρος ...εδωσε ο Θεος υγεια... το μοτορι γερα κρατει..και τα σχεδια πεσαν στο τραπεζι απ την αρχη της χρονιας! Αυτη τη φορα οι γυροβολιες θα γινουν με επικεντρο την Σλοβενια και θα συνδυαστούν πάσα και κορυφες που εχουμε αφησει απο παλιοτερες επισκεψεις , στην περιοχη της Αυστριας και της Β/Α Ιταλιας! Πάσα και κορυφές που δεν ειναι απ τα πολυ γνωστα που γνωρίζουμε μεσα απο ταξιδιωτικα ... και τα περισσοτερα δεν χαρακτηριζοντε απ το μεγαλο υψομετρο που εχουμε συνηθησει στις Αλπεις .... αλλα που δεν υστερουν καθολου σε οδηγικη απολαυση. Στριφτερα και γρηγορα με λιγη επισκεψιμοτητα ακριβως οτι μας αρεσει! Οι χαρτες ανοιχτηκαν, τσαλακωθηκαν , τα σχεδια βγηκαν , αλλαξαν ... καθε τοσο και κατι προσθέταμε ... καθε φορα και κατι ακουγαμε ... μεχρι που καταληξαμε τελικα. Η παρεα η κλασική ... το ζητημα 7 γυροβολιες , 3 φιλοι ... 30 Αυγουστου, οι μηχανες φορτωμενες στο τρειλερ κατεβαινουμε απο Autobahn με αλλαγες στο τιμονι και ριχνουμε άγκυρα τις πρωτες πρωινες καπου στο συνορα της Γερμανιας διπλα στη Αυστρια στο Bad Reichenhall. Επι τοπου , ξεκουραστοι καβαλαμε πολυ πρωι τις μηχανες και αρχιζει η περιπέτεια. Το roadbook ειναι ετοιμο και αν βγει ατόφιο θα μαζεψουμε γυρω στις 2,5χιλ.ορεινα χιλιομετρα στα περιξ. Διανυκτερεύσεις θα ειναι 2 στην Αυστρια , 3 σε σταθερο ορμητήριο στη βορεια Σλοβενία και 2 καπου ψηλα αναμεσα στις κορυφες των Αλπεων σε Ιταλικο εδαφος. ...παραθετω το Roadbook προς μελέτη για μελλοντικους ταξιδιωτες ...και υποσχομαι καιρου επιτρεποντως οταν γυρισουμε με το καλο να μοιραστω μαζι σας ομορφο φωτογραφικο υλικο καθως και σκεψεις απ το συντομο ταξιδακι!

Τον Αυγουστο που περασε είχαμε κανονίσει το πρωτο μας (γιατι θα υπαρξουν κι αλλα) ταξίδι στο εξωτερικό με το Bandit. Φύγαμε λοιπον από Πατρα με προορισμο τη Βενετια. Μετα απο 32 (ναι 32!!) ωρες ταξίδι ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΠΙΝΑ (δε θα επαναληφθει για κανενα λογο!!!, ευτυχώς είχαμε στο γυρισμό), το καραβι εμπαινε στη Βενετια. Επειδη φτασαμε νωρις και ειχαμε αρκετο χρονο είπαμε να παμε (μετα απο προτροπη ενος φιλου που το ειχαμε συζητησει) στην Παντοβα. Μια πολη 30χλμ εξω απο τη Βενετια στην αντίθετη κατευθυνση απο τον αρχικο μας προορισμο, που ηταν ενα χωριο μες στους δολομιτες. Φευγοντας απο Πατρα είχα αφησει αδειο το μηχανακι απο βενζινη γνωριζοντας οτι εξω η βενζινη ειναι καλυτερη/φτηνοτερη, με σκοπο να γεμισω μολις βγουμε απ το καραβι. Ελα ομως που χανω το βενζιναδικο που ειναι εξω απο το λιμανι και ειμαι αδειος και αγχωμενος... Τελικα καιγοντας αναθυμιασεις εφτασα σε ενα βενζιναδικο και γεμισα με 1.45/lt. Και παμε για Παντοβα!!! Η πρωτη γευση απο το δρομο? Αλλο πραγμα..! Φτανουμε Παντοβα και καθομαστε για καφεδακι. Αφησαμε τη μηχανη σχετικα μακρια απο την πλατεια οποτε ξεκινησα μονος μου για να τη φερω στην καφετερια για να φυγουμε... Ελα ομως που το βλημα βγαζω ταχυτητα οπως την ειχα παρκαρισμενη και τσουπ... Παρε κατω το (φορτωμενο) κτηνος. Το σηκωνω και νιωθω ενα κρακ στη μεση... Ωραια αρχισαμε σκεφτομαι... Ξεκινάμε λοιπόν απο autostrada για βορεια Ιταλια. Αρκετη κινηση στην εθνικη και ταχυτητες μεχρι 120χλμ/ωρα. Οσο πλησιαζαμε τοσο βαραινε ο καιρος. Ευτυχως χωρις βροχη φτασαμε τελικα στο Calalzo di Cadore, τον πρωτο μας προορισμο που θα μεναμε τρεις μερες. Αφηνουμε τα πραγματα στο ξενοδοχειο και βγαινουμε για μια βολτιτσα με τα ποδια, να δουμε το χωριο και να τσιμπησουμε κατι. Οπου και να κοιταγαμε, απο τα κτιρια, το τοπιο, ακομα και τις λεπτομερειες στο δρομο, ολα εδειχναν τοσο διαφορετικα απο την Ελλαδα. Ναι κι εκει εχουν ληγουρια...! Γυρναμε στο ξενοδοχειο και πεφτουμε για υπνο νωρις. Οι διακοπες ουσιαστικα τωρα ξεκινανε! Δεύτερη μερα στην Ιταλια και ξυπναμε απο φοβερη μυρωδια ψωμιου που ψηνεται!! Το δωματιο ηταν πανω απο την κουζινα!!! Κατεβαινουμε για πρωινο και παιρνουμε τους καφεδες μας, βγαινουμε εξω για τσιγαρο και τον χαρτη παραμασχαλα να δουμε που θα βολταρουμε σημερα. Μας βλεπει ο τυπακος που χει το ξενοδοχειο να χαζευουμε το χαρτη και ερχεται να μας πει που να παμε. Γρι αγγλικα εκεινος, γρι ιταλικα εμεις... Συνεννοηση καρπουζι. Καποια στιγμη ενω δε βγαινει ακρη μπαινει μεσα στο ξενοδοχειο και βγαινει εξω με χαρτι και μολυβι. Γραφει πασσα και αξιοθεατα στο χαρτι και μας δειχνει στο χαρτη τη διαδρομη. Φοβερος τυπος! Τωρα βολτα!! Το επομενο χωριο απο το δικο μας ηταν το Auronzo di Cadore. Aπιστευτη λίμνη... Μετα το Auronzo πρώτο passo. Passo Tre Croci. Ασφαλτος λες και εχει πεσει χθες. Μετα λίμνη misurina. Το συννεφο στη φωτο μεσα σε 5 λεπτα ειχε κατεβει μες στη λιμνη... Κατσαμε στην Cortina d' Ampezzo για καφε και ανηφορισαμε για Passo Falzarego Mετα Passo Giau Στο γυρισμο μας επιασε βροχη. Την ασφαλτο δεν τη φοβηθηκα ουτε στιγμη. Ο δρομος απλα απιστευτος αν και στενος επαρχιακος. Συνεχεια μες στη φυση. Φτανοντας στο Calalzo μας ειχε κοψει η πεινα και πηγαμε προς τη λιμνη του χωριου να δουμε μηπως εχει καποιο μαγαζι. Λιγο πριν τη λιμνη ειχε αναπαρασταση μονομαχιας (μες στη βροχη) με μονομαχους και κριτες ντυμενους με ρουχα εποχης, μες στη λασπη! Στη λιμνη ειχε οντως μαγαζακι με φαγητο και καφε. Τρωμε λοιπον, παραγγελνουμε και καφεδακι... Λεω στη Μαιρη "δεν εχω πιει καφε σε ομορφοτερο μερος...". Το ξαναειπα και την επομενη μερα...!!! Α! και η τιμη του capuccino...? 1.10€ Nαι. Ενα ευρω και δεκα λεπτα! Επιστροφη στο ξενοδοχειο και ξεκουραση μεχρι την επομενη (και καλυτερη) μερα στους δολομιτες.

Ισως το να ανεβασω την πρωτη φωτογραφια,να είναι μια καλη αρχη και να συνεχισω να γραφω… Gerlos Alpenstrasse/Austria Αλλο ενα ταξιδι εφτασε στο τελος του.Οι εικονες πολλες και ανακατεμενες στο μυαλο. Δυσκολεύομαι ομως με το συγκεκριμένο ταξιδιωτικό. Είναι λιγος ακομα ο καιρος που εχω γυρισει,και ειπα να κατσω να γραψω δυο αραδες λεξεις, να ανεβασω και μερικες φωτογραφιες,τωρα που ειναι νωρις,πριν αρχισουν τα συναισθηματα να ξεθωριαζουν. Δεν γινεται ομως...απλα δεν βγαινει νοημα......γραφω,σβηνω,ξαναγραφω,αλλα τιποτα.... Αφηνω και περνανε οι μερες να ξεμπλοκαρω μπας και κατεβει καμμια λεξη στο κεφαλι... ελα μωρε λεω...εχουν περασει πολλοι απο αυτα τα μερη...ριξε μια ματια...δες τι γραφουν οι αλλοι,και θα παρεις καμμια ιδεα....παλι τιποτα...ειχα πεισμωσει ομως...επρεπε να γραψω κατι ασχετα εαν για καποια απο αυτα τα μερη εχετε σιγουρα ξαναδιαβασει... Ξερετε γιατι?γιατι απο την πολυ μικρη εμπειρια που εχω,καταλαβα πλεον,οτι δεν ειναι οι περιοχες που επισκεφτηκε καποιος, ουτε οι φωτογραφιες που εβγαλε...ειναι η μοναδικη οπτικη που τα βλεπει ο καθενας μας ολα αυτα. Με βαση λοιπον το παραπανω,αυτο που μπορω να σας υποσχεθω ειναι πως στις επομενες γραμμες θα διαβασετε ενα ταξιδιωτικο που θα μοιαζει με πολλα αλλα,και θα αναφερεται σε μερη και προορισμους που σιγουρα εχετε ξαναδιαβασει. Να ειστε ομως βεβαιοι πως παλι μεσα απο αυτες τις γραμμες,θα καταλαβετε πως αυτο το ταξιδι ειχε μεσα και κατι που δεν εχουν επισης πολλα αλλα.Τι ειναι αυτο? Ματια και ψυχισμο. Τον δικο μου ψυχισμο. Black Forest/Germany Ειμαι απο αυτους που πιστευουν πως ενα ταξιδι ξεκιναει απο την προετοιμασια του.Θεωρω επισης πως απο το ποσο σωστα εχει γινει αυτη,εξαρταται και κατα ποσο καλα θα περασεις μετα,οποτε ξεκινησα περιπου πριν απο 8 μηνες να το ετοιμαζω...Το google maps και το via michelin ειχαν παρει φωτια... Κατεβασε χαρτες,βγαλε διαδρομες,μετρα αποστασεις,κοιτα διανυκτερευσεις,συγκεντρωσε πληροφοριες,κοιτα ωρες για τα καραβια,και τοσα αλλα που μου φαινονται σαν χτες... Δεν θα σας κρυψω πως οσο ετοιμαζα το συγκεκριμμενο ταξιδι,πολλες φορες εκανα σκεψεις ασχημες και αποκαρδιωτικες.... και εαν παθει κατι η μηχανη?και εαν τα χιλιομετρα ειναι πολλα?εβλεπα την διαδρομη και μου κοβοταν τα ποδια...πολυ βουνο ρε παιδια!και εκει πανω,στον Μελανα Δρυμο,στην Γερμανια...πολυ ερημια ρε παιδια!! Οποιος εχει πει πως ενω ετοιμαζεται για μεγαλο roadtrip δεν εχει κανει τις παραπανω σκεψεις...ειναι μεγαλος ψευτης... Μετα απο μια πολυμηνη αναμονη ειχε ερθει πλεον η ωρα... Εγιναν καποιοι τελευταιοι ελεγχοι στην μοτοσυκλετα και στον εξοπλισμο,ενα αποχαιρετηστηριο ποτακι το προηγουμενο βραδυ με μερικους φιλους,και δωσαμε ραντεβου 18 ημερες αργοτερα στο ιδιο μερος....Σημερα το βραδυ θα σαλπαραμε με το παπορο της ΑΝΕΚ απο Πατρα για Βενετια... Επιτελους! Το ταξιδι μου αρχιζει!!

παρακάτω θα βάλω ένα σχετικό προγραμματακι για το ταξίδι που θα κάνουμε 4 φίλοι αρχές Ιουλίου στους Δολομίτες-Μugelo.Μιας και είναι η πρώτη φορά που θα κάνουμε κάτι τέτοιο θα μας ήταν χρήσιμη κάθε πληροφορία από άτομα που έχουν πάει.Ρίξτε μια ματιά και οτιδήποτε θα μπορούσε να αλλάξει προς το καλύτερο πείτε το χωρίς δεύτερη σκέψη!Είμαστε ακόμα στον σχεδιασμό εξάλλου.Εχω διαβασει σχεδόν όλα τα θέματα με τα ταξίδια προς τα εκεί εννοείται ξεκινάμε για την πρώτη μας μέρα δεύτερη μέρα τρίτη μέρα τέταρτη μέρα πέμπτη μέρα έκτη μέρα 3 μέρες Mugelo και επιστροφή με ένα πέρασμα από san marino ο ρυθμός θα είναι αρκετά τουριστικός κ με λίγα σχετικά χλμ την κάθε μέρα για να έχουμε άπλετο χρόνο.

Να 'μαστε λοιπον κ φετος ξανα στο κατωφλι του 4ου κατα σειρα ταξιδιου μας στο εξωτερικο με τα μπαγκαζια ετοιμα,τους χαρτες ανοιχτους κ την ψυχολογια στο ζενιθ... Ολα ξεκινησαν καπως ετσι... ''Το ειχαμε παρει χαμπαρι από νωρις ότι το 2011 θα ηταν κοματι δυσκολο να κανουμε μια ακομα μοτοτσαρκα στην Γηραια Ηπειρο. Πολλες νεες υποχρεωσεις (αλλαγη σπιτιου-μετακομιση,επιπλα,ηλεκτρικα,ετοιμασιες γαμου..κτλ..κτλ) εκαναν παρελθον τα λιγοστα ευρω που ειχαμε καβαντζα. Οκ…Φετος διακοπες στο χωριο, ειπαμε κ οι δυο με σοβαρο υφος!!Να μας ερθει φθηνα… Χρειαστηκαν μονο μερικα δευτερολεπτα για να καταλαβουμε πως τελικα αυτή η αποφαση δεν ειχε θεμελια… Κ δηλαδη φετος δεν θα φορτωσουμε ξανα την Τρανσαλπα μας? ρωτησε η Αννα… Τι να ελεγα? Ότι δεν ηθελα? Θα πηγαινα ακομα κ καταστρωμα, τρωγοντας ψωμοτυρι για 10 μερες κ πινοντας μονο λιγο νερο… για καφε ουτε κουβεντα… Μηπως να τα βαλουμε ξανα κατω…δεν μπορει καπως θα βγει… Καπου κοντα,χωρις πολλες βενζινες,χαμηλη σεζον είναι φθηνα,λιγα χιλιομετρα κ μπολικο αραλικι. Χρειαζομαστε ένα διάλλειμα… Που όμως??...η αληθεια είναι πως ειχα παντα 2-3 κοντινους προορισμους στο μυαλο μου τους οποιους σκοπιμα δεν ειχα επιλεξει τα προηγουμενα χρονια, ετσι για ωρα αναγκης που λενε…κ να που χρειαστηκαν!! …Σαρδηνια..Δολομιτες...Σλοβενια…ψέλλισα… Κ δηλαδη θα παμε σε νησι?δεν θα δουμε καταπρασινες κοιλαδες,χιονισμενες βουνοκορφες κ γραφικα σπιτακια με γερανια στα περβαζια? Ρωτησε ξανα η Αννουλα… Ευκολη πλεον η απαντηση!! Εδώ που τα λεμε το θελω κ ‘γω το βουνο μου… Δολομιτες θα παμε!! Μεσα στα ψηλα Αλπικα πασα!! Δυο χρονια τωρα περναμε ένα γυρω κ μεσα στην καρδια αυτης της τοσο ιδιαιτερης περιοχης δεν εχουμε μπει…ας γινει φετος λοιπον!! Η εμπειρια των προηγούμενων ταξιδιων εκανε παιχνιδακι την αναζητηση φθηνων ακτοπλοικων εισητηριων για Βενετια καθως κ την ευρεση καταλυματος σε σουπερ τιμη . Εξοπλισμος υπαρχει,αρτιος,σε αριστη κατασταση,πληρως λειτουργικος,σερβις στην μοτο,πρασινη καρτα,οδικη βοηθεια,καρτα ασφαλισης,λιγα ρουχα στις μπαγκαζιερες,μπολικα χαμογελα κ φυγαμε!!! Ραντεβου σε 14 ημερες…''

Οπως και περυσι, γι'αλλου λεγαμε, παλι στα ιδια καταληξαμε!! Απο τη μια καποια μερη που λογω καιρου δεν περασαμε περυσι, απο την αλλη καποια αλλα (Ελβετια κυριως) που εχω να τα δω απο το 1998 και απο την παραλλη, καποια αλλα που δεν τα εχω δει ακομα, ηταν ικανοι λογοι να μας οδηγησουν ξανα στα "γνωριμα" μερη Μετα και το φετινο, πιστευω οτι το κεφαλαιο "Αλπεις" κλεινει για μενα για καποια χρονια τουλαχιστον.. (7 φορες τα τελευταια 13 χρονια ειναι αρκετες! ) To προγραμμα μας εχει ως εξης: 1η μερα Βενετια, Δολομιτες (Passo Gardena, Sella, Giau, Fedaia κλπ) και διανυκτερευση λιγο μετα το Bolzano, εδω.. Περιπου 350 χλμ και 6 ωρες καθαρης οδηγησης (ΧΑΡΤΗΣ) 2μερα Παμε μεχρι το Timmelsjoch pass, (Οχι, δεν συνεχιζουμε μεσω Αυστριας γιατι δεν δινω στους Αυστριακους φραγκοφονιαδες διοδια για το πασο + τελη κυκλοφοριας για λιγα χιλιομετρα!) και μετα περναμε τα Umbrail και Stelvio και επιστρεφουμε στο ιδο μερος που ξεκινησαμε Περιπου 330 χλμ και 6 ωρες οδηγησης συνολικα (ΧΑΡΤΗΣ) 3η μερα Κατευθυνομαστε Βορειο δυτικα και περναμε διαδοχικα τα Passo Tonale, Gavia, Foscagno, Eira και, μπαινοντας Ελβετια τα Fluela, Albula, Maloja. Ξαναμπαινουμε Ιταλια για διανυκτερευση εδω (Ολες μας οι διανυκτερευσεις, εκτος απο μια, επιλεχτηκε να ειναι Ιταλια, λογω μεγαλων διαφορων στις τιμες, σε σχεση με την Ελβετια) Περιπου 340 χιλιομετρα και 6+ ωρες καθαρης οδηγησης για σημερα (ΧΑΡΤΗΣ) 4η μερα Η μερα ξεκιναει με δυο πασσα (Splügenpass και St.Bernadino) και κατευθυνομαστε νοτια προς τις λιμνες Lugano και Como και αφου τις γυρισουμε, διανυκτερευουμε (για μοναδικη φορα σε ελβετικο εδαφος) εδω (ΧΑΡΤΗΣ) 370 χιλιομετρα και 6.30 ωρες οδηγησης συνολικα 5η μερα Ισως η πιο ενδιαφερουσα μιας και αφορα την περιοχη γυρω απο Andermatt Aπο διαδρομες και πασσα, τι να πει κανεις? Lukmanier, Oberalp, Susten, Grimsel, Furka, St. Gottard, Nufenen, Simplon περιλαμβανονται στη διαδρομη μαζι με την περιφημη Teufelsbrucke (γεφυρα του διαβολου, περισσοτερα εδω) και τον παγετωνα του Ροδανου (εδω) στον οποιο μπορει καποιος να μπει και μεσα! Συνολικα εχουμε 400 περιπου χιλιομετρα και 6.30 ωρες οδηγησης πριν διανυκτερευσουμε εδω (ΧΑΡΤΗΣ) 6η μερα Οι μερες τελειωνουν το ιδιο και τα ορεινα περασματα και ετσι τωρα εχουμε μονο λιμνες! Περναμε τη νοτια οχθη της λιμνης Maggiore και αφου κανουμε τον κυκλο των λιμνων Iseo και Garda, διανυκτερευουμε στη νοτιοανατολικη οχθη της δευτερης, εδω Συνολικα, περιπου 410 χλμ και 6.30 ωρες στο τιμονι (ΧΑΡΤΗΣ) 7η μερα Η χειροτερη!! Επιστροφη στη Βενετια και απο κει, κατα το μεσημερακι, φευγουμε για Ελλαδα.. Moνο 140 χλμ σε 1.30 ωρες. (ΧΑΡΤΗΣ) Απο κοστος τωρα.. Τα εισητηρια πηγαινε-ελα (1 μηχανη και δυο ατομα σε δικλινη καμπινα) 486 ευρω Οι διανυκτερευσεις (6) περιπου 370 ευρω Το εκτειμομενο κοστος καυσιμων (2.400-2.500 χλμ συνολικα) 160 λιτρα Χ 1,5 ευρω= 240 Μαζι με την Eλβετικη vignette αλλα και τα διοδια στην Ιταλια (αλλα 100, περιπου) συνολο γυρω στα 350 ευρω Απο φαγητο, τα περισσοτερα ξενοδοχεια προσφερουν μαζι με το πρωινο και βραδυνο φαγητο (ουτως 'η αλλως μεσημερι δεν προβλεπεται φαγητο, ως συνηθως, σε τετοιες βολτες) εναντι πολυ χαμηλης τιμης (15-20 ευρω/ατομο) οποτε και θα προτιμηθουν! αρα μιλαμε για ενα συνολικο ποσο της ταξης των 400-500 ευρω (βαζω και τις δυο μερες στο καραβι, βεβαια) Συνολικα δλδ, το ολο κοστος φτανει (χωρις "δωρακια" αναμνηστικα κλπ βεβαια) γυρω στα 1700 ευρω για δυο ατομα! Καθολου ασχημα, για μια απο τις "ακριβες" περιοχες της Ευρωπης! Προτασεις, συμβουλες κλπ, για τις περιγραφομενες διαδρομες, EΥΠΡΟΣΔΕΚΤΕΣ!

Πολλες φορες Ειναι τοσα πολλα αυτα που θελεις να διηγηθεις και να πεις που ο γραπτος λογος σε δυσκολευει αφανταστα κυριως λογω ελλειψης χρονου αλλα και εππαγελματικων υποχρεωσεων οι οποιες δυστυχως τρεχουν,ετσι αν και πριν απο 5 μολις ωρες εφθασαν στις εστιες τους ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ οι συνταξιδιωτες μου θα ηθελα να τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ολους για την απιστευτη παρεα τους,το αστειρευτο χιουμορ τους που παρα τις αντιξοοτητες μας εκαναν την βολτα ακομη πιο ωραια και συναρπαστικη.Σε αυτο το τοπικ θα σας παρακαλεσω να μην το και να παραθεσουμε ολοι μας τις εμπειριες μας αλλα και το πλουσιο φωτογραφικο μας υλικο.Enjoy Θα βαλω και εγω καποια στιγμη τις φωτο μου με τα ΚΑΛΗ της γειτονος

Ήταν ξεκάθαρο απο την πρώτη στιγμή που διάβασα για την εκδρομή στο Fast Forward Racing Trips στο Muzello. Σήκωσα το τηλέφωνο αμέσως και μίλησα με τον Πάνο τον Πατακιά, τον ρώτησα αν μπορούσα να πάω στην Ιταλία μερικές μέρες νωρίτερα από τους υπόλοιπους και μετά να ενσωματωθώ με το γκρουπ, είπε πως γίνεται, και έκλεισα επί τόπου. ¨Είσαι ο πρώτος που κλείνει¨ μου είπε, ήταν 17 Ιανουαρίου. Τα προγράμματα μου ήρθαν δυό φορές τα πάνω κάτω, με το VFR forum δεν με βόλεψαν οι ημερομηνίες, κάποια κουλάδια από Γερμανία μεριά δεν κατέβηκαν Δολομίτες, η απεργία των λιμενεργατών την Δευτέρα 31/5 μου έκοψε άλλη μια μέρα αναβάλλοντας την αναχώρησή μου για την Τρίτη 1/6, αλλά, σε πείσμα όλων των αντιξοοτήτων, Τρίτη απόγευμα είμαι στην Ηγουμενίτσα για να πάρω το βραδινό καράβι για Ανκώνα. Και ενώ ο αρχικός μου σχεδιασμός ήταν για τρείς μέρες στους Δολομίτες, λόγω έλλειψης χρόνου έγινε δύο μέρες στο Maranello Εκεί, συμπτωματικά βρίσκομαι με έναν γνωστό μου από την Καβάλα που ξεκινάει με το Ντέρο του για Σικελία – Τυνησία. Τα λέμε μέχρι να έρθουν τα (καθυστερημένα) καράβια μας και βούρ στο πλοίο για ύπνο. Η τρίωρη καθυστέρηση στην αναχώρηση (που μάλλον η ΜΙΝΟΑΝ το έχει σύστημα, αλλά θα τους τα χώσω αργότερα) με αναγκάζει να (ξανά)αναθεωρήσω το πρόγραμμα, που το ξανααναθεώρησα την επομένη, όταν η καθυστέρηση στη αποβίβαση έφτασε τις τεσσεράμισι ώρας. Αν ξαναδούν τα φράγκα μου, να με …….. Με αυτά και με τα άλλα λοιπόν, αντί για τις 14.30 που λένε στα προγράμματα τους, βγήκαμε στο λιμάνι στις επτά το απόγευμα. Άρχισε και ένα ψιλόβροχο, οπότε, όντας 280 χιλιόμετρα μακριά από τον προορισμό μου, η Autostrada ήταν η μόνη λύση. Γέμισμα με Ιταλική βενζίνη λοιπόν, αφού είχα φροντίσει να μου ανάψει λαμπάκι στην Ηγουμενίτσα, αδιάβροχα, κλείδωμα το γκάζι στα 135 (πραγματικά, μετρημένα από το GPS) χ.α.ω., και καταπίνουμε την απόσταση με γρήγορους ρυθμούς. Η Ιταλική ΑΣΦΑΛΤΟΣ (ναι, πάλι με κεφαλαία) δεν παύει να με εκπλήσσει. Κάθε φορά με το που την πατάω, αναρωτιέμαι πόσο άχρηστοι, ασυνείδητοι, απατεώνες είναι και οι εργολάβοι μας, αλλά και οι πολιτικοί μας, που μας αναγκάζουν να κινούμαστε σε αυτές τις πίστες πατινάζ που αποκαλούμε ¨δρόμους¨........... Αλλάζεις λωρίδες και πατάς την βρεγμένη διαχωριστική έτσι, για πλάκα, για να βεβαιωθείς πως είναι πραγματικά δυνατόν να μην γλυστράει. Φτάνοντας στην Μολόνια έχω κερδίσει αρκετό χρόνο ώστε να αφήσω την Autostrata και να πιάσω λίγο επαρχιακούς. Σβέλτος ρυθμός, όμορφοι δρόμοι, ακριβέστατο GPS (thank you Mr. Patakias), και στις δέκα ακριβώς είμαι μπροστά στο ξενοδοχείο. Η μηχανή στο γκαράζ, τα πράγματα στο δωμάτιο, τσιγάρο και μιά μικρή ποδαρόβολτα στο Maranello, λίγο να ξεμουδιάσω και μετά ύπνο............. ...................................συνεχίζεται............................