Αναζήτηση στην κοινότητα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Έβρεχε, έβρεχε, έβρεχε και ξαναέβρεχε εκείνο το πρωινό του Φλεβάρη. Βαριεστημένος μέσα στο λεωφορείο, φασκιωμένος με κασκόλ, παλτό και σκουφιά χάζευα τις σταγόνες στα τζάμια ενώ η… αστική (έτσι τα έλεγε τα λεωφορεία η γιαγιά μου) νωχελικά αργοκυλούσε για άλλη μια μέρα στο γραφείο. Ούτε που ξέρω πόσες μέρες (να ‘ταν βδομάδες;) είχε να φανεί ο ήλιος πάνω από την μουσκεμένη Κεντρική Αγγλία και αυτοί οι νανουριστικοί ρυθμοί του λεωφορείου, των μηχανικών του powerpoint, της απαγόρευσης κυκλοφορίας μετά τις 18:00, όόόλα αυτά με είχαν τόσο κουράσει ήδη, μου ρουφούσαν κάθε… kJ ενέργειας. Και κάπου εκεί μου ήρθε η έμπνευση: Το φετινό καλοκαίρι το πρόγραμμα θα είχε διακοπές. Και όχι διακοπές όπου κι όπου, διακοπάρες. Hawai? Μήπως ibiza? Μύκονο; Ούτε καν. Φέτος θα πήγαινα διακοπές στο Αγρίνιο, την πόλη καταγωγής μου. Αλλά δεν θα πήγαινα με αεροπλάνο. Ούτε βαπόρι. Θα πήγαινα με το μηχανάκι. Και προφανώς όχι από τον σύντομο δρόμο. Γυάλισε το μάτι μου, ‘πρέπει να φέρω το CBR εδώ πάνω’ σκέφτηκα. Αυτό ήταν. Κάτι άλλαξε. Βρήκα όρεξη, κίνητρο για τις ημέρες μου.

Ποια γυναίκα είναι Όμορφη; Για πες μου. Ρώτα εκατό άντρες να σου πουν. Γυναίκες μη ρωτήσεις, θα πέσει πολύ «φτυάρι» και τα αποτελέσματα της έρευνας θα είναι κάτι σαν τα … ελληνικά exit polls! Ρώτα λοιπόν εκατό άντρες ποιο είναι το κριτήριό τους για να πουν ότι μια γυναίκα είναι όμορφη και θα πάρεις εκατό διαφορετικές απαντήσεις. Όμως, για μένα, το θέμα είναι … ολιστικό. Δεν υπάρχουν «κριτήριΑ» στην ομορφιά της γυναίκας. Μοναχά το «αισθητήριΟ». Και αυτό είναι ένα. Να έχει η γυναίκα class. Η γυναίκα που έχει class δεν «έχει» απλώς επίπεδο, «ΕΙΝΑΙ» σε επίπεδο. Ορίζει το επίπεδο. Και το γνωρίζει. Δε «ζητιανεύει» κολακευτικά σχόλια. Ούτε όμως φοβάται τη δημόσια αναγνώριση. Χαμογελάει στο έξυπνο (και μόνο) σχόλιο αλλά δε χασκογελάει συνεχώς σα γλάστρα με βαμμένα ολόλευκα δόντια. Κινείται ελεύθερα και ανεπιτήδευτα, δίνοντας και στα μαλλιά της την ίδια κίνηση, ελεύθερη και ανεπιτήδευτη (ίσως γι’ αυτό υποσυνείδητα προτιμώ τα μακριά μαλλιά…). Μιλάει «ραδιοφωνικά»: ψυχωμένα αλλά χωρίς υστερία. Και έχει μυαλό. Δεν πετάει «βατράχια» ανακατεμένα με χαζοχαμόγελα. Σκέφτεται και μιλάει. Κι όταν μιλάει, την κοιτάς!! Γιατί απλά έχει class. Για να το πω με μια πρόταση, μια τέτοια γυναίκα είναι το «ευ» στο δικό σου «ζην». Τέλος. Αν ψάχναμε μια χώρα που να μοιάζει με αυτόν τον τύπο γυναίκας, αυτή θα ήταν η Γαλλία. Από μικρός είχα αυτή την αίσθηση, χωρίς να υπάρχει εξήγηση. Δε μάθαινα γαλλικά και … πιάνο (μόνο αγγλικά, με το ζόρι, και μετά όλη τη μέρα ποδήλατο στις γειτονιές και στο λιμάνι της Ερμούπολης) αλλά στο παιδικό μου δωμάτιο είχα αποκόμματα από μοντέλα της Citroen και ήξερα, από το δημοτικό κιόλας, τι είναι η υδροπνευματική ανάρτηση. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα πάντα ένα ενδιαφέρον γι’ αυτή τη χώρα. Μ’ άρεσε παντοιοτρόπως. Χωρίς να είναι η αντικειμενικώς ωραιότερη, είχε … class (αυτά που λέγαμε…). Ήταν αλλού, ρε παιδί μου. «Εξέπεμπε», ως χώρα. «Μιλούσε». Διαφωτισμός, Γαλλική Επανάσταση, Ορθολογισμός, Ελεύθερη έκφραση, Ανθρωπισμός, Ατομικά Δικαιώματα, ό,τι αξίζει στη ζωή για να γίνεις καλύτερος (και ελεύθερος) πολίτης. Όλες οι ανθρώπινες αξίες, αν το καλοσκεφτείς, κάποια σχέση είχαν με τη Γαλλία και το Παρίσι. Κι επειδή στην Ιστορία της 3ης Δέσμης (σου μιλάω για το ’92 τώρα, Λύκειο) κυριαρχούσαν τα πεπραγμένα της Γαλλίας, βρέθηκα με απρόσμενα μεγάλες (για μένα) αντοχές να διαβάζω ορεξάτος το απίστευτα κακογραμμένο γκρι βιβλίο της Ιστορίας, ακριβώς λόγω … Γαλλίας, την οποία θεωρώ πρώτη και βασική υπεύθυνη για το ότι έστρωσα τον κώλο μου για να διαβάσω και να μπω στο Πανεπιστήμιο (κι άκου σύμπτωση τώρα: Σόλωνος η σχολή, Σίνα το Γαλλικό Ινστιτούτο, δίπλα). Η άλλη υπεύθυνη ήταν η … Honda, το μεταχειρισμένο GLX πενηντάρι παπί της οποίας, μού εξασφάλιζε από τα 16 μου τον απαιτούμενο «αέρα ισορροπίας», γιατί πόσο αντέχεις να διαβάζεις, χωρίς απλές καθημερινές χαρές; Έλα, πες μου. Γαλλία και μοτοσυκλέτα λοιπόν ήταν η συνταγή της μικρής μου επιτυχίας που με καθόρισε τότε. Γαλλία και μοτοσυκλέτα, 20 χρόνια μετά, είναι το θέμα του βιωματικού οδοιπορικού που θα διαβάσετε. Ταυτότητα ταξιδιού. Αναβάτες: Εγώ με την Αννίτα στη σέλα ενός Honda Transalp 700 ABS. Κι ο Σιδερής με την Κατερίνα, στη σέλα ενός Honda Varadero 1000 ABS. Όλοι εκ Σύρου ορμώμενοι! Συνολικά διανυθέντα χιλιόμετρα: 3.500. Χώρες που ταξιδέψαμε: Τρεις. Ιταλία – Γαλλία – Ελβετία. Διαδρομή: Αθήνα – Πάτρα (διαμέσου του χειρότερου δρόμου της Ευρώπης, από Κόρινθο και μετά). Πάτρα – Ancona (Με μια πλοιάρα και Super και Fast) Ancona – Sirmione (Μικρή παραλίμνια πόλη στη Βόρεια Ιταλία. Γκαζόν, παιδικά καρότσια, πάρκα, πιτσαρίες, παγωτά). Sirmione – Annecy (Μεγάλη παραλίμνια πόλη στη Νοτιοανατολική Γαλλία. Όμορφη, καθαρή και βροχερή μες το κατακαλόκαιρο). Annecy – Paris (Αρχίζει η συνεδρίαση, παρακαλώ σηκωθείτε όρθιοι. Η … «Ιθάκη» του ταξιδιού, με μια πρόταση. ΟΚ;). Paris (Επί τριήμερο, με περπάτημα επί δωδεκάωρο και βάλε). Paris – Geneve (Εδώ έπεσε πολύ γέλιο. Μην ακούτε Ελβετία, όλο φρου φρου κι αρώματα είναι. Γενεύη σου λέει ο άλλος…). Geneve – Firenze (Αγγλιστί: Florence. Νομίζαμε ότι η Φλωρεντία είναι η ωραιότερη πόλη της Τοσκάνης. Μέχρι να πάμε στη Siena, δίπλα…). Firenze – Siena (Άλλη έχει το όνομα, άλλη τη χάρη. Να πάτε). Siena – Ancona (Επαρχιακός τοσκανέζικος δρόμος only. Ελιές, βουναλάκια, λιμνούλες, ήπιο κλίμα. Χαλαρά). Ancona – Πάτρα. Πάτρα – Αθήνα (και καπάκι Πειραιάς – Σύρος με μια στάση στο Μουστάκα για παιχνίδια). Το ταξίδι αρχίζει. Πάμε… 1η μέρα: Σύρος – Πειραιάς. Με το Blue Star Naxos. Κλασική ώρα αναχώρησης, κλασική ώρα άφιξης, πολυκοσμία, «παρακαλούνται οι επιβάτες να μην τοποθετούν αποσκευές πάνω στα καθίσματα για την εξυπηρέτηση και των υπολοίπων επιβατών», τα ίδια και τα ίδια χρόνια τώρα, εγώ να βολευτώ κι ας πάνε οι άλλοι να κουρεύονται. Αν το καλοσκεφτείς, οι αιτίες για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας είναι απλές και … καθημερινές. Από μας ξεκινάνε όλα… Κάθε φορά που πάμε στην Αθήνα χωρίς παιδιά δεν ξέρουμε τι να πρωτοκάνουμε. Βόλτα στα παλιά φοιτητικά «λημέρια» μας, μια πίτσα στο Ciao στο Παγκράτι (υπάρχει ακόμα, τέρμα Σπύρου Μερκούρη), μια βόλτα κέντρο με τη μηχανή, Σόλωνος, Ασκληπιού και αριστερά κάτω την Αραχώβης; Ένα κεμπάπ στου Θανάση στη Μητροπόλεως; Μια κλασική «Σουνιάδα» παραλιακώς κι επιστροφή μεσογειακώς με στάση για κοψίδια στα Καλύβια; Τέλος πάντων, είμαστε και φορτωμένοι με τριβάλιτσο και «αρματωμένοι» με μπουφανιές και μοτοπαντέλονα, οπότε πάμε να ξ-αρματωθούμε, να κάνουμε ένα μπανάκι και βλέπουμε. Τελικά, σουβλάκια φάγαμε. Τέλος 1ης μέρας. Συνεχίζεται… 2η μέρα: Αθήναι – Πάτραι. Το βάζω στην καθαρεύουσα, λόγω του «αρχαίου» δρόμου από Κόρινθο μέχρι Πάτρα. The road to Europe μεν αλλά με πορτοκαλί πλαστικά κολωνάκια να ορίζουν δυο στενά διαδρομάκια, ένα για κάθε ρεύμα, για μια εκατοστή χιλιόμετρα. Κατάσταση video game και μάλιστα επί πληρωμή: Διόδια για τον αυτοκινητόδρομο που ΘΑ γίνει και που ενώνει την Αθήνα με (μετρήστε): τη Δυτική Πελοπόννησο, τη Δυτική Στερεά, την Ήπειρο, τα Ιόνια Νησιά και την Ιταλία (και προφανώς όλη τη Δυτική Ευρώπη). Τροφή για … σκέψη. Αλλά όταν φτάνεις στο πλοίο για Ιταλία τα ξεχνάς όλα. Εδώ είμαστε!! Το ταξίδι ουσιαστικά τώρα αρχίζει. SUPERFAST XII. Το πλοίο ξεκινά στην ώρα του και λίγο έξω από την Πάτρα πάει με φουλ «δρόμο». Σε 21 ώρες θα είμαστε Ancona. Αυτά το καλοκαίρι βέβαια. Το χειμώνα οι ταχύτητες πέφτουν.. Η καμπίνα μπορεί να περιμένει. Με το πλοίο να περνάει ανάμεσα Κεφαλονιά – Λευκάδα, «ανηφορίζοντας» για Ηγουμενίτσα, αξίζει μια βόλτα στο κατάστρωμα. Τι σόι καραβολάτρες είμαστε! Παιδότοπος Lego. Ε, ρε να ‘τανε ο Σωτήρης κι ο Άγγελος εδώ! Ο πολιτισμός μας φαίνεται (και) από τη σημασία που δίνουμε στα παιδιά. Εκτός κι αν κάποιοι βολεύονται να τα παρκάρουν στο κινητό ή το tablet για να έχουν την ησυχία τους. Προσωπικά, είμαι υπέρ του παραδοσιακού (αληθινού) παιχνιδιού. Και δεν αλλάζω γνώμη με τίποτα. Ολόκληρη πολιτεία είναι το Superfast ΧΙΙ. 200 μέτρα βάπορας, γερμανικής ναυπήγησης το 2002. Όρεξη να ‘χεις να το περπατάς. Ευρύχωρο, καλαίσθητο, καθαρό. Και το καλύτερο (για μας τους Συριανούς); Για φέτος το καλοκαίρι το πλοίο αφήνει την Ιταλία και «μετακομίζει» στα νερά μας, στο Αιγαίο. Πειραιάς – Σύρος – Πάτμος – Λέρος – Κως – Ρόδος στη θέση του Blue Star 2. Ωραία πράγματα! Αλτ!! Πήγα να τη φάω αλλά με σταμάτησε η φωτογράφος. Γι’ αυτό είναι «σημαδεμένη» με το κουταλάκι η καρδιά. Ταξίδι χωρίς σοκολάτα γίνεται; Το ‘χω ξαναγράψει. Στο ταξίδι τα φαγητά είναι όμορφα, ακόμα και ζωγραφιστά Έχει και disco με φωτορυθμικά το βαπόρι. Αλλά νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Ώρα για self service. Βάζουμε τα φαγητά στο δίσκο και καθόμαστε να φάμε δίπλα στο τζάμι, σούρουπο με θέα τις ακτές τις Πάργας. Σκέφτομαι πόσο σπουδαίο είναι να ταξιδεύεις αργά και με καλή παρέα. Ούτε το ένα (το ταξιδεύειν αργά) ούτε το άλλο (η καλή παρέα) είναι αυτονόητα στη ζωή. Επιλέγεις πώς θα ζεις και με ποιους θα είσαι, αλλιώς αναλώνεσαι. Και η παρέα εδώ είναι καλή. Ελεύθερη. Με ανθρώπους ισορροπημένους. Δε θα επιλέγαμε άλλωστε να πάμε ταξίδι με άτομα με τα οποία δεν «κουμπώνουμε». Τελεία και … καλή όρεξη. Η μέρα φεύγει, οι καμπίνες έρχονται. Η αρχική σκέψη ήτανε όλοι σε μία τετράκλινη για λόγους οικονομίας αλλά μετά την εξήγηση του Σιδερή «μάγκα μου εγώ ροχαλίζω!» το όλο θέμα επανεξετάστηκε. Δύο δίκλινες και τέλος. Αύριο μας περιμένουν οι ιταλικές Autostrade για να ανηφορίσουμε προς τη Βόρεια Ιταλία και πρέπει να είμαστε όλοι σε φόρμα. Goodnight. Do not disturb! Τέλος 2ης μέρας. (Συνεχίζεται…)

Εισαγωγη: Άλλο ένα ταξιδι περασε.Αλλο ένα ταξιδι τελειωσε και τωρα το μονο που εχει μεινει ειμαι εγω,καθισμενος στο γραφειο μου στο σπιτι, εχοντας μπροστα μου καποιες εκατονταδες ανακατεμενες φωτογραφιες,πολλα χαρτια που ουτε που θυμαμαι τι γραφουν,και διαδρομες σημειωμενες σε χαρτες..Καθομαι και σκεφτομαι..Τι ταξιδι ηταν παλι και αυτό… μεσα στην αντιφαση..Από τους 36-37 βαθμους της Ιταλιας,στους 6 και 7 της Γαλλιας και της Σκωτιας..Απο τον ηλιο που σου εκαιγε την σαρκα, στην ασταματητα συνεχομενη βροχη..Απο την Μεσογειο,στην Βορεια Θαλασσα και στον Ατλαντικο Ωκεανο..Απο την χιλιομετρικη απραξια των μηνων της προετοιμασιας,στα 700 και στα 800 χιλιομετρα την ημερα..Kαι ετσι χαμενος μεσα σε όλες αυτές τις σκεψεις,κάπου στην ακρη του μυαλου μου,θυμαμαι την φραση που διαβασα καποτε,και την ειπε ενας αυτόχειρας αλκοολικος καπου στις ανατολικές όχθες του Σηκουάνα… «Όμορφα παιδιά η περιπέτεια πέθανε»…Ναι,οκ..για καποιους ετσι ειναι..Για καποιους αλλους όμως,αυτό ακουγεται σαν το εναυσμα για αλλα,πιο καλα και πιο μεγαλα.. Replace the fear of unknown with curiosity… Highlands,Scotland Οκ,αρκετα δυσκολο και επιπονο σαν ταξιδι,αλλα αυτο ηταν..εγινε και περασε…Και τωρα..?θα μου πεις..Τωρα είναι ισως,και το ποιο δυσκολο κομματι του ολου εγχειρηματος..Να κατσω να γραψω...και ειλικρινα να σας πω κατι..?δεν με φοβιζει καθολου κανενα ταξιδι σε οποιοδηποτε μερος,με κανεναν καιρο,οσα χιλιομετρα και αν ειναι..Τρεμω όμως την στιγμη που θα πρεπει να κατσω στον υπολογιστη,και να ‘’εκτεθω συναισθηματικα’’ για άλλη μια φορα,με μοναδικη αφορμη ένα κοινο,με το οποιο,το μονο που μας ενωνει,είναι ότι μοιραζομαστε το ιδιο παθος.. Πως είναι δυνατον να καταφερω να σας κανω να δειτε μεσα από τα ματια τα δικα μου,τοσες χιλιαδες εικονες που περασαν από μπροστα μου..? Applecross,Scotland Δεν ξερω.. Καθε φορα τα ιδια.. Τελικα είναι τοσο απλο και ευκολο να κρυβεσαι πισω από ανωνυμιες και πληκτρολογια,που στο τελος αρχιζεις να το προτιμας…παντου,ακομα και στην ιδια σου την ζωη,στην καθημερινοτητα σου...Ασε που να σας εξομολογηθω και κατι ακομα..?Αυτο που εχω καταλαβει μετα από μερικες χιλιαδες ταξιδιωτικα χιλιομετρα,είναι πως σε κάθε ταξιδι,αυτό που μετραει,δεν είναι όλα αυτά που θα κατσεις και θα προσπαθησεις να θυμηθεις αφου εχεις επιστρεψει…όχι…κάθε άλλο…ειναι ολες εκεινες οι στιγμες που εχεις ζησει οσο το εκανες…Αυτές οι στιγμες,που τοτε μπορουσαν η να σε κανουν να νιωσεις Θεος,η να σου ξεσκισουν την ψυχολογια μια και εξω..Ειναι αυτές οι στιγμες, που ενώ κάθε ημερα οδηγας ατελειωτα χιλιομετρα και νιωθεις την κουραση να κυριευει κάθε ποντο στο κορμι σου, ταυτοχρονα ξεφτιλιζεις σκεψεις,τις οποιες σε κανονικες συνθηκες,θα τις επεξεργαζοσουν μηνες στην ασφαλεια των τεσσαρων τοιχων και της θωρακισμενης πορτας του σπιτιου σου..Eίναι εκεινες οι στιγμες που μπορεις αλλιως να τις ονομασεις και πραγματικότητα.Στιγμές που τα μάτια γυαλίζουν,και δεν ξερεις εάν είναι από τον ηλιο,η από την έξαψη...Ειναι οι στιγμες που με την ακρη του ματιου σου κοιτας τον συνταξιδευτη σου,και η οποιαδηποτε συνεννοηση η γινεται αυτοματα,η απλα εχει παει στον διαολο και ακομα παραπερα.. Ειναι εκεινες οι στιγμες που εάν δεν τις εχεις,δεν πρεπει να λες ότι ταξιδευεις..απλα προχωρας.. Άλλο πράγμα λοιπον το να καθεσαι μηνες μετα στο γραφειο σου και να γραφεις ‘’αυτα που σου εμειναν από το ταξιδι’’ με τη συνοδεία τσιγαρου,καφέ,και λιγης βοτκας ισως,και άλλο η πραγματικοτητα. Οι στιγμές που οι ροδες σου κυλανε στον δρομο δεν αντέχουν σε σύγκριση με το πριν ή το μετά..Αυτη είναι η αληθεια.. Για αυτόν τον λογο,θελω από την αρχη να καταλαβετε ότι αυτό που θα διαβασετε παρακατω,θα είναι ένα ταξιδιωτικο,στο οποιο οι αναγνωστες θα ‘’ταξιδεψουν’’ στις στιγμες μου, με δικη τους όμως ευθυνη.. Παρτε λοιπον μια βαθια ανασα,φορεστε μασκα και αναπνευστηρα,και παμε για μια μεγαλη βουτια στο καζανι της πραγματικοτητας… Ας ξεκινησουμε σιγα-σιγα,εγω να διηγουμαι όλα αυτά που εζησα 21 ημερες στον δρομο,και εσεις να προσπαθειτε να χωρεσετε στις σκεψεις σας κάθε μετρο από τα 7.800 χιλιομετρα που πατησαν οι ροδες μου…

...Ονειρα για το Χειμωνα για μενα παιδες ... πρωτα ο Θεος, υγεια να χουμε.... για φετος , σχεδιαζουμε με 4 φιλους (2xGS, 1xFz1 και 1xZX-10R),την Δευτερη εβδομαδα του Σεπτεμβριου να ξεκινησουμε για 9 μερες να χαρουμε τις στροφουλες στις κορυφες ...της Γαλλικης πλευρας των Αλπεων και στα περιξ! Τα σχεδια εχουν πέσει στο τραπεζι ...εχουμε κλεισει ,απ τις αρχες του Δεκεμβρη που μολις μας περασε, τις διανυκτερεύσεις σε πανδοχειο σε Ιταλικο εδαφος ακριβως στη μεση και σχεδον πανω στα συνορα με τη Γαλλια...απο οπου θα ειναι το ορμητήριο μας για 8 ολοήμερες γυροβολιες! Το πανδοχειο οπως αναφερα βρισκεται πανω σχεδον στα συνορα σε ενα ομορφο χωριουδακι ...το Sambuco και ονομαζεται Osteria della Pace. Μια απ τα ιδια ,οπως και πέρσι, Παρασκευη αργα το Βραδυ στις 7 Σεπτεμβριου κλεινω το μαγαζι ...και ξεκιναμε λιγο πριν τα μεσανυχτα ...με τις 4 μηχανες φορτωμένες στο τρειλερ ..... οδικος για μια ολονυχτια πορεια απ αυτοκινητόδρομο με αλλαγες στο τιμονι απ τους 3 υπολοιπους (καθοτι εγω θα προσπαθω να κοιμηθω). Ολα αν πανε καλα το πρωι γυρω στις 10 ειμαστε κιολας στο πανδοχειο ....ξεφορτώνουμε....καβαλαμε τα μοτορια και ξεκιναμε την πρωτη κιολας γυροβολια ...αναλογος του καιρου με νοτια ή βορεια κατεύθυνση! τα μερη εκει γυρω θελουν πανω απο μηνα για να τα ευχαριστηθεις ...αλλα οι διανυκτερεύσεις μας ειναι μετρημενες 7 ...ετσι σχεδιαζοντας και με βαση την εμπειρια και των 3 συνοδοιπόρων μου που εχουν γυρισει αρκετες φορες αυτες τις κορυφες εχουμε καταληξει σε 8 διαδρομες που οπως αναφερα και παραπανω αναλογως των καιρικων συνθηκων θα μοιραστουν στις μερες που διαθετουμε! Συνολικα θα ειναι γυρω στα 2.700 ορεινα χιλιομετρα ...(εμπειρικά απ την εξορμηση μας την περσινη ειμαι σιγουρος οτι θα μαζεψουμε μερικες εκατονταδες ακομα) αλλα ...εγω εχω ονομασει τις διαδρομες με δικα μου λογια , τις εχω οδηγησει νοητα στo Google Earth ... :D και σας στις παρουσιαζω παρακατω .... Col Agnello Vars Nachmittagsr.235km Gran Canyon Col de Allos 420km Izoard Huez Galibier 468km Mont Cenis 490km Piemonteser Berge +Küstenstrasse 425km Tendo Monaco Turini Isola 326 km Bonette Ciansschlucht Cayolle 317 km Berge über Monaco nach Grasse 430km ...οταν καταφερω να κανω πιο λεπτομερεις χαρτες θα προσπαθησω να τα ανεβάσω και σαν ετοιμα αρχεια με καταληξη .gdb για κατευθειαν φόρτωση σε Garmin ή με καταληξη .itn για TomTom ...σε περιπτωση που χρησιμοποιηθουν σαν μπούσουλες για παρόμοιες εξορμησεις για καπιον φιλο! .... οτι νεοτερο θα εχω για τις γυροβολιες αυτες ...θα ενημερωνω το παρων ποστάκιων! :D

Δεν προλαβαίνω να γράψω πολλά αλλά θα ανεβάσω φωτογραφίες (δεν έβγαλα και πολλές, 4-5 είναι οι καλές) και λεπτομέρειες αργότερα όταν προλάβω το χρονικό, 24ΣΕΠ13 0800 αναχώρηση από Ηγουμενίτσα με προορισμό την Βενετία 25ΣΕΠ13 0900 άφιξη εις Βενετίαν και εκκίνηση οδοιπορίας με στόχο την παραβίαση των Ιταλο-Γαλλικών συνόρων και την διείσδυση σε Γαλλικό έδαφος πριν με πιάσει το σκοτάδι (πινακίδα σε ΣΕΑ Ιταλικού αυτοκινητοδρόμου... τα σχόλια περιττεύουν!!!) (ένα μικρό πάρκινγκ... σε ένα μικρό ΣΕΑ... και ένα μικρό μίνι μάρκετ... έξω από μία μικρή πόλη της Ιταλίας... νομίζω Μιλάνο μου το είπαν ότι το λένε... δεν θυμάμαι) 25ΣΕΠ13 περίπου κατά τις 1600-1700 και μετά από 600κάτι Κμ Ιταλικών αυτοκινητοδρόμων κατάφερα τον στόχο της διεισδύσεως εις Γαλλικόν έδαφος όπου και αποφάσισα ότι είχα κουραστεί από την πολύ ευθεία και αποφάσισα να εγκαταλείψω τους αυτοκινητόδρομους και να "πιάσω επαρχιακό μπας και δούμε κανένα τοπίο" όπου και είδα το φως το αληθινό κάπου κατά Σαβοΐα μεριά!!! Κάτι δρόόόόόμοι χάάάάάάλιαααα.... γεμάτοι στροφές... ευθείες να μην έχει πουθενά.... και η άσφαλτος...... χάάάάάάάάλια κι'αυτή.... ούτε μια λακκούβα να κάνω ένα σλαλομάκι.... πως την παλεύουν οι Γάλλοι δικυκλιστές ιδέα δεν έχω... το βέβαιο όμως είναι ότι είναι πολλοί... ξέρουν να το χαίρονται και αν δείτε κανέναν τους να σας "βγάζει το πόδι" όταν σας προσπεράσει μην παραξενευτείτε! έτσι χαιρετιούνται στην Γαλλία! και χαιρετιούνται ΠΑΝΤΑ όχι σαν κάτι κάφρους στην Ελλάδα!!!! Vigny, Lorraine, Γαλλία Bourdeau, Rhone-Alpes, Γαλλία 25ΣΕΠ13 κατά τις 2000+κάτι όμως με έπιασε το σκοτάδι και ξεπάγιασα και μην έχοντας καταφέρει να φτάσω στην Lyon όπου και ήταν ο πρώτος μου προορισμός... έτσι αποφάσισα να ψάξω άσυλο στο πρώτο χωριουδάκι που βρήκα στον δρόμο μου όπου και φιλοξενήθηκα σε μια πολύ γαμάτη πανσιόν η οποία διέθετε μία πολύ γαμάτη και "άκρως εξυπηρετική" σερβιτόρα η οποία κατάφερε και έκανε την διαμονή μου άκρως ενδιαφέρουσα (να το πω κομψά γιατί μπορεί να μας διαβάζουν και παιδιά καθώς άλλωστε είμαι και τζέντουλμαν και δεν μπαίνω σε τέτοιες λεπτομέρειες!!!) 26ΣΕΠ13 κάπου κατά τις 0800 ξύπνησα για να αντικρίσω αυτό το αισχρό θέαμα... Champagneux, Rhone-Alpes, Γαλλία (η θέα από τη πανσιόν) Champagneux, Rhone-Alpes, Γαλλία (η θέα από τη πανσιόν) τα υπόλοιπα αργότερα....

Απο τοτε που διαβασα το περσινο ταξιδη του Γιαννη με το BMW απο την Γερμανια ομολογω οτι εχασα τον υπνο μου.Οι μαγικες του Φωτογραφιες και τα ξακουστα περασματα με καναν να ονειρευομαι ποτε θα κανω και γω ενα τετοιο ταξιδη.Επικοινωνησα λοιπον με τον Γιαννη και μου εδωσε καποιες πολυ χρησιμες πληροφοριες(να σαι καλα Γιαννη)και ετσι πηραν φωτια οι χαρτες. Το παρεακι γνωστο κατα τα 3/4 απο το προπερσινο ταξιδι μας στις Δαλματικες ακτες και τις Ιταλικες Αλπεις. Η αφεντια μου η συντροφος μου Μαρια... Ο φιλος μου ο Τασος... και το νεο αιμα η Μαριαννα που ακομα δεν γνωριζουμε πολλα αλλα που συμπαθησαμε απο την πρωτη στιγμη. Το ξενοδχειο μας μολις κλειστηκε και βρησκεται στο ιδιο χωριουδακι που εμεινε κι ο Γιαννης στο Sambuco της Ιταλιας πολυ κοντα στα συνορα με την Γαλλια. Οι ετοιμασιες συνεχιζονται και πρωτα ο Θεος περιμενω τον Τασο με την Μαριαννα να ερθουν Μοντενα και την Κυριακη 13 Αυγουστου ξεκιναμε το μαγικο αυτο ταξιδι.....

Βασικα για να ειμαι ειλικρινης,δεν ξερω εαν εχουν κλεισει και ποτε..Τουλαχιστον στο μυαλο μου,με το που τελειωνει το ενα ταξιδι,εχει ηδη ξεκινησει να σχεδιαζεται το αλλο..Ετσι και περυσι,επιστρεφοντας απο 18 καταπληκτικες ημερες στα Βαλκανια και στην Ανατολικη Ευρωπη,ειχα ηδη ''σχεδιασει'' στο μυαλο μου,τι ηθελα για του χρονου..Ελεγα λοιπον τοτε..Του χρονου θελω κατι διαφορετικο...δεν θελω αλλη Κεντρικη Ευρωπη,σιγουρα οχι παλι Βαλκανια και πανω,οποτε τι μενει..?Νοτος και Βορρας...Στην προκειμενη προτιμησα τον Νοτο...τον δικο μου ομως Νοτο...Ετσι οπως τον θελω εγω..Ξεκινησα να δουλευω λοιπον ενα προχειρο πλανο το οποιο ελεγε ολη την Νοτια Γαλλια με τα πανεμορφα χωριουδακια της,Πυρηναια ορη τουλαχιστον ενα πανω-κατω για να τα μαθουμε καλα, :lol: και σιγουρα μετα στην Χωρα των Βασκων..San Sebastian,λιγο Ατλαντικο,κιετσ... Στο ανεβασμα οπωσδηποτε Κεντρικη Γαλλια στην περιοχη του Λιγηρα,και αμεσως μετα στον δρομο για το καραβι απο την Βενετια,μια σταση στο Colmar στην Αλσατια,αλλη μια στις ΑυστροΙταλικες Αλπεις και παπαλα...Δεκαοχτω ημερες σε καποια απο τα ομορφοτερα μερη της Ευρωπης θα ηταν αυτες ρε φιλε..Τι αλλο να ζητησει κανεις..?Ναι,οκ..αυτο θα ηταν το λογικο... Χαρες πανηγυρια που λες,και ζητω μου και ουαου μου,ξεκιναω διαβασμα,βγαζω διαδρομες,αξιοθεατα που θελω να δω,η γυναικα μου μπραβο/πανεμορφα,τι τελειο ταξιδι και τα σχετικα,βρισκω διαμονες σε καλες τιμες,κανω κρατησεις στα παντα,(τα εισιτηρια για Βενετια τα ειχα κρατησει απο Ιανουαριο λογω early booking)και ετσι εχω ετοιμη την σουπερ ουαου ταξιδαρα,και το μονο που μενει ειναι να περασει κανα τριμηνο να φυγω..και περιμενα...και περιμενα..Και οσο περιμενα εβλεπα διαφορα παιδια,να ρωτανε και αλλου αλλα και εδω στο φορουμ,πληροφοριες για το δικο τους ταξιδι που ετοιμαζαν,σε πολλες απο τις οποιες απαντουσα φυσικα και εγω,και εβλεπα μεσα απο τα γραφομενα τους,οτι ειχαν τοσο παθος και τοση ανυπομονησια...Και τοτε,ξερεις τι καταλαβα...???Οτι το σουπερ παουερ ταξιδι που ετοιμαζα επι μηνες,δεν μου τα 'ελεγε΄΄...καθολου ομως..Οχι οτι οοοολα τα παραπανω μερη που διαβασες δεν ειναι πραγματικα πανεμορφα,και πολλα απο αυτα απλα καταπληκτικα,απλα εμενα την δεδομενη χρονικη στιγμη,δεν με εφτιαχνε ρε παιδι μου...Ξερεις..οταν περιμενεις κατι που το θες πολυ...που δεν σε πιανει υπνος,που το περιμενεις πραγματικα...ε,εγω αυτο δεν το ειχα..και πιστεψε με,μετα απο τοσα ταξιδια που εχω σχεδιασει/ετοιμασει ξερω καλα πως πρεπει να ειναι αυτο το συναισθημα..Αν δεν ειναι ετσι..δεν ειναι αυτο που πραγματικα θες..τουλαχιστον την στιγμη εκεινη..Και η προετοιμασια θα μου πεις τωρα..?Τοσος κοπος,τοσο διαβασμα...??ολα αυτα?Ολα αυτα λοιπον την επομενη κιολας ημερα ταξινομηθηκαν σε εναν πολυ ωραιο φακελλο στο γραφειο μου,και θα περιμενουν εκει μεχρι να μπω στο μουντ να το παω ΕΓΩ αυτο το ταξιδι,και οχι να με παει αυτο..Προς το παρον ειχα αλλη δουλεια..Επρεπε να διαβασω...να διαβασω πολυ απο την αρχη,να μελετησω χαρτες,να βγαλω διαδρομες,απο το μερος που πραγματικα ηθελα να παω... Σκωτια.. Η αληθεια ειναι οτι η Σκωτια ειναι ενας προορισμος που τον κυνηγαω χρονια,αλλα δεν μου καθοταν..Καποιες φορες εφταιγαν τα χρηματα που δυστυχως παντα ειναι λιγα,καποιες αλλες φορες δεν εβγαιναν οι ημερες,καποτε κατι αλλο,παντα κατι προεκυπτε και αυτον τον προορισμο ολο τον ανεβαλλα..Φετος ομως ηταν αυτο που πραγματικα ηθελα..Ηταν το κατι παραπανω που θα δωριζα στον εαυτο μου...ετσι,χωρις λογο...Φετος ηθελα γκαιντες και κιλτ,ηθελα Higlands & Lowlands,ηθελα διαδρομες σαν αυτη που βλεπεις παραπανω...Ναι,αυτο ηθελα!! Και ετσι,ανοιξαν παλι οι χαρτες... Δεν εχω ουτε λιγες ημερες που τελειωσα τον σχεδιασμο αυτου του ταξιδιου..Για να μην σας κουραζω παραπανω λοιπον,εχουμε και λεμε.. 2 Αυγουστου στις 23.59 απο το λιμανι της Πατρας ξεκινανε, 2 ζευγαρια με 2 Yamaha FJR1300 για 21 ημερες και 7-7.500 χιλιομετρα.. Το πλανο λεει.. Πολυ Σκωτια πασπαλισμενη με λιγο Βελγιο/Λουξεμβουργο,μερικη Γαλλια,και κανα δυο τζουρες Μελανα Δρυμο,και Ελβετια... Στο τερας αλλαχτηκαν λαστιχα (Pirelli Angel GT) την προηγουμενη εβδομαδα,για τα οποια θα γραψω εντυπωσεις οταν επιστρεψω,μιας και ειναι πολυ καινουριο λαστιχακι...Την Τριτη μπαινει για λαδια/ξυδια και κανα φιλτρακι,και μετα το μονο που μενει ειναι να περιμενω,ετσι οπως πρεπει πλεον,να περασει ο καιρος να φυγω!!!!! Για αλλη μια φορα υποσχομαι,(και αυτη την φορα θα κρατησω τον λογο μου),πληρες ταξιδιωτικο με πολλες φωτογραφιες για να εχουμε να γουσταρουμε τις κρυες νυχτες του χειμωνα... Καλους δρομους σε ολους,και καλες επιστροφες να εχουμε...

Ισως το να ανεβασω την πρωτη φωτογραφια,να είναι μια καλη αρχη και να συνεχισω να γραφω… Gerlos Alpenstrasse/Austria Αλλο ενα ταξιδι εφτασε στο τελος του.Οι εικονες πολλες και ανακατεμενες στο μυαλο. Δυσκολεύομαι ομως με το συγκεκριμένο ταξιδιωτικό. Είναι λιγος ακομα ο καιρος που εχω γυρισει,και ειπα να κατσω να γραψω δυο αραδες λεξεις, να ανεβασω και μερικες φωτογραφιες,τωρα που ειναι νωρις,πριν αρχισουν τα συναισθηματα να ξεθωριαζουν. Δεν γινεται ομως...απλα δεν βγαινει νοημα......γραφω,σβηνω,ξαναγραφω,αλλα τιποτα.... Αφηνω και περνανε οι μερες να ξεμπλοκαρω μπας και κατεβει καμμια λεξη στο κεφαλι... ελα μωρε λεω...εχουν περασει πολλοι απο αυτα τα μερη...ριξε μια ματια...δες τι γραφουν οι αλλοι,και θα παρεις καμμια ιδεα....παλι τιποτα...ειχα πεισμωσει ομως...επρεπε να γραψω κατι ασχετα εαν για καποια απο αυτα τα μερη εχετε σιγουρα ξαναδιαβασει... Ξερετε γιατι?γιατι απο την πολυ μικρη εμπειρια που εχω,καταλαβα πλεον,οτι δεν ειναι οι περιοχες που επισκεφτηκε καποιος, ουτε οι φωτογραφιες που εβγαλε...ειναι η μοναδικη οπτικη που τα βλεπει ο καθενας μας ολα αυτα. Με βαση λοιπον το παραπανω,αυτο που μπορω να σας υποσχεθω ειναι πως στις επομενες γραμμες θα διαβασετε ενα ταξιδιωτικο που θα μοιαζει με πολλα αλλα,και θα αναφερεται σε μερη και προορισμους που σιγουρα εχετε ξαναδιαβασει. Να ειστε ομως βεβαιοι πως παλι μεσα απο αυτες τις γραμμες,θα καταλαβετε πως αυτο το ταξιδι ειχε μεσα και κατι που δεν εχουν επισης πολλα αλλα.Τι ειναι αυτο? Ματια και ψυχισμο. Τον δικο μου ψυχισμο. Black Forest/Germany Ειμαι απο αυτους που πιστευουν πως ενα ταξιδι ξεκιναει απο την προετοιμασια του.Θεωρω επισης πως απο το ποσο σωστα εχει γινει αυτη,εξαρταται και κατα ποσο καλα θα περασεις μετα,οποτε ξεκινησα περιπου πριν απο 8 μηνες να το ετοιμαζω...Το google maps και το via michelin ειχαν παρει φωτια... Κατεβασε χαρτες,βγαλε διαδρομες,μετρα αποστασεις,κοιτα διανυκτερευσεις,συγκεντρωσε πληροφοριες,κοιτα ωρες για τα καραβια,και τοσα αλλα που μου φαινονται σαν χτες... Δεν θα σας κρυψω πως οσο ετοιμαζα το συγκεκριμμενο ταξιδι,πολλες φορες εκανα σκεψεις ασχημες και αποκαρδιωτικες.... και εαν παθει κατι η μηχανη?και εαν τα χιλιομετρα ειναι πολλα?εβλεπα την διαδρομη και μου κοβοταν τα ποδια...πολυ βουνο ρε παιδια!και εκει πανω,στον Μελανα Δρυμο,στην Γερμανια...πολυ ερημια ρε παιδια!! Οποιος εχει πει πως ενω ετοιμαζεται για μεγαλο roadtrip δεν εχει κανει τις παραπανω σκεψεις...ειναι μεγαλος ψευτης... Μετα απο μια πολυμηνη αναμονη ειχε ερθει πλεον η ωρα... Εγιναν καποιοι τελευταιοι ελεγχοι στην μοτοσυκλετα και στον εξοπλισμο,ενα αποχαιρετηστηριο ποτακι το προηγουμενο βραδυ με μερικους φιλους,και δωσαμε ραντεβου 18 ημερες αργοτερα στο ιδιο μερος....Σημερα το βραδυ θα σαλπαραμε με το παπορο της ΑΝΕΚ απο Πατρα για Βενετια... Επιτελους! Το ταξιδι μου αρχιζει!!

Ειλικρινά δεν ξέρω πως να ξεκινήσω την αφήγηση για αυτό το υπέροχο ταξίδι, ένα ταξίδι που πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι τελικά θα το πραγματοποιούσα. Η προετοιμασία πάντως ξεκίνησε αρκετό καιρό πιο νωρίς ετοιμάζοντας την πράσινη κάρτα, το σέρβις της μηχανής, νέα λάστιχα,χάρτες για όλη την διαδρομή που θα περνούσα με φωτοτυπίες απ΄το via michelin προετοιμασία του GPS και βέβαια τον ρουχισμό που θα είχα μαζί μου όπως και την προετοιμασία μου για τον αγγλικό καιρό. Εννοείται βέβαια ότι είχα μαζί μου όλα τα απαραίτητα. Τρεις περίπου μέρες πριν ξεκινήσω έκανα μια δοκιμαστική διαδρομή με φορτωμένη κανονικά την μοτοσυκλέτα ώστε να μπορώ να κάνω και την τελική ρύθμιση της στην ανάρτηση αλλά και βέβαια να δοκιμάσω και τα αδιάβροχα καλύματα στα σαμάρια. Τοποθετήθηκαν κάγκελα επίσης για να κάθονται καλύτερα τα σαμάρια. Σε αυτό με συντρόφευσε ο φίλος Γιώργος GKS συνοδεύοντας με σε αυτή την δοκιμαστική βόλτα. Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο. Τελικά έφτασε η πολυπόθητη ημέρα και φορτώθηκε η μηχανή, είχε έφτασε η ώρα να ξεκινήση το μεγάλο ταξίδι μου. . Η διαδρομή μέχρι την Πάτρα ήταν η κλασική επικίνδυνη διαδρομή με την κλασική βροχή που τρώω κάθε χρόνο στο ύψος περίπου του Αιγίου και αφού ταλαιπωρήθηκα αρκετά με την καθυστέρηση στο check in μιας και η SUPERFAST FERRIES αλλά και η ΑΝΕΚ συγχωνεύτηκαν και έχουν μπερδέψει τα συστήματα τους. Τελικά μετά απο πολύ καθυστέρηση αλλά και ταλαιπωρία επιτέλους μπήκα στο καράβι. και σε λίγο αυτό ξεκίνησε με προορισμό την Ανκώνα. Ευτυχώς αν και είχε κάπως αέρα η θάλασσα ήταν αρκετά καλή κι έτσι ευχαριστήθηκα το ταξίδι. Η επόμενη ημέρα με βρίσκει να ταξιδεύω με κατεύθυνση την SUSA ένα μέρος που είχα μείνει και πέρσι και είναι κοντά στα σύνορα της Ιταλίας με την Γαλλία. Ο καιρός βέβαια φέτος δεν μου έκανε το χατήρι μιας και σε δύο περιπτώσεις, μια κοντά στο RIMINI και άλλη μια πλησιάζοντας το TORINO η βροχή έκανε την εμφάνιση της. Ευτυχώς τόσο εγώ αλλά όσο και η μηχανή είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένοι και έτσι δεν υπήρχε απολύτος κανένα πρόβλημα. Φτάνοντας λοιπόν στην SUSA η καλή μου αναπαύθηκε στο κλειστό παρακαλώ πάρκινκ που μας παρείχε το ξενοδοχείο και εγώ αφού έκανα ένα μπάνιο βγήκα για μια μικρή περιπλάνηση στην μικρή αυτή πόλη αν και όσο έπεφτε ο ήλιος το κρύο γινόταν και πιο πολύ. Έτσι λοιπόν αφού τίμησα για άλλη μια φορά την ιταλική πίτσα επέστρεψα με γρήγορο βήμα στο ξενοδοχείο. Το πρωί με βρίσκει να αναχωρώ νωρίς και πολύ σύντομα να βρίσκομαι λίγο πριν το τούνελ στην BARDONECCHIA που ενώνει την Ιταλία με την Γαλλία. Το τούνελ αυτό είναι περίπου στα 15 χλμ και η μέγιστη ταχύτητα που επιτρέπετε μέσα στο τούνελ είναι τα 70 χλμ Έτσι λοιπόν σύντομα βρέθηκα σε Γαλλικό έδαφος και μετά απο κάποιες στάσεις για ξεκούραση ή για να τσιμπήσω κάτι έφτασα στον επόμενο προορισμό μου την πόλη μια πόλη που βρίσκεται κοντα στην πολή μεγαλύτερη πόλη TROYES σχετικά κοντά στο Παρίσι. Αφού βρήκα το ξενοδοχείο μου με την βοήθεια του GPS άραξα και μετά απο ένα καλό μπάνιο και λίγη ξεκούραση και αφού προηγουμένος έριξε και αρκετή βροχή περιπλανήθηκα περπατόντας στην μικρή αυτή πόλη. Η επόμενη ημέρα ουσιαστικά θα ήταν η μεγάλη ημέρα για μένα μιας και θα πέρναγα για πρώτη μου φορά την Μάνχη με προορισμό την Βρετανία. Έτσι λοιπόν αφού ξεκίνησα νωρίς απ΄το BREVIADES και αφού ταξίδεψα για αρκετή ώρα έφτασα στο και αφού περίμενα στην ουρά για να βγάλω εισητήριο για το υποθαλλάσιο τρένο ( 103 ευρώ παρακαλώ) περίμενα στην ουρά για να περάσω και τα σύνορα της Γαλλίας και την είσοδο στην Αγγλία με διάφορες τυπικές διαδικασίες όπως να δείξω το διαβατήριο ή την καινούργια ταυτότητα μου μαζί και με κάποιους Άγγλους μοτοσυκλετιστές που ερχόντουσαν απο Γαλλία. περάσαμε πια τα σύνορα και περιμέναμε να έρθει το τρένο Πραγματικά δεν το πιστεύανε όταν τους είπα ότι ταξίδευα μόνος μου και ότι είχα έρθει απο Ελλάδα. Κοιτάγανε και ξανακοιτάγανε την πινακίδα του FAZER μου. Τελικά ήρθε το τρένο και αφού φτάσαμε απέξω περιμέναμε να μπουν μέσα τα αυτοκίνητα και μετά μπήκαμε μέσα και εμείς. Εκεί τα παιδιά με βοηθήσανε δείχνοντας μου καλύτερα πια διαδρομή θα ήταν προτειμότερη να ακολουθήσω για τον προορισμό μου εκείνης της ημέρας το MILTON KEYNES. Έτσι λοιπόν αφου διασχίσαμε υποθαλάσια την Μάνχη με το τρένο σε 35 λεπτά είχαμε φτάσει στο FOLKSTONE και απο εκεί αφού ακολούθησα τις οδηγίες των Άγγλων μοτοσυκλετιστών πέρασα περιφεριακά του Λονδίνου και άρχισα να ανεβαίνω βόρεια. Να αναφέρω ότι συνάντησα και διόδια περνώντας περιφεριακά του Λονδίνου αλλά οι μοτοσυκλέτες δεν πλήρωναν. Αφου λοιπόν συνάντησα αρκετή βροχή στο δρόμο έφτασα τελικά νωρίς το απόγευμα στο ξενοδοχείο μου στο MILTON KEYNES. Εδώ η γειτονιά δίπλα στο ξενοδοχείο