Αναζήτηση στην κοινότητα

Εισαγωγη: Άλλο ένα ταξιδι περασε.Αλλο ένα ταξιδι τελειωσε και τωρα το μονο που εχει μεινει ειμαι εγω,καθισμενος στο γραφειο μου στο σπιτι, εχοντας μπροστα μου καποιες εκατονταδες ανακατεμενες φωτογραφιες,πολλα χαρτια που ουτε που θυμαμαι τι γραφουν,και διαδρομες σημειωμενες σε χαρτες..Καθομαι και σκεφτομαι..Τι ταξιδι ηταν παλι και αυτό… μεσα στην αντιφαση..Από τους 36-37 βαθμους της Ιταλιας,στους 6 και 7 της Γαλλιας και της Σκωτιας..Απο τον ηλιο που σου εκαιγε την σαρκα, στην ασταματητα συνεχομενη βροχη..Απο την Μεσογειο,στην Βορεια Θαλασσα και στον Ατλαντικο Ωκεανο..Απο την χιλιομετρικη απραξια των μηνων της προετοιμασιας,στα 700 και στα 800 χιλιομετρα την ημερα..Kαι ετσι χαμενος μεσα σε όλες αυτές τις σκεψεις,κάπου στην ακρη του μυαλου μου,θυμαμαι την φραση που διαβασα καποτε,και την ειπε ενας αυτόχειρας αλκοολικος καπου στις ανατολικές όχθες του Σηκουάνα… «Όμορφα παιδιά η περιπέτεια πέθανε»…Ναι,οκ..για καποιους ετσι ειναι..Για καποιους αλλους όμως,αυτό ακουγεται σαν το εναυσμα για αλλα,πιο καλα και πιο μεγαλα.. Replace the fear of unknown with curiosity… Highlands,Scotland Οκ,αρκετα δυσκολο και επιπονο σαν ταξιδι,αλλα αυτο ηταν..εγινε και περασε…Και τωρα..?θα μου πεις..Τωρα είναι ισως,και το ποιο δυσκολο κομματι του ολου εγχειρηματος..Να κατσω να γραψω...και ειλικρινα να σας πω κατι..?δεν με φοβιζει καθολου κανενα ταξιδι σε οποιοδηποτε μερος,με κανεναν καιρο,οσα χιλιομετρα και αν ειναι..Τρεμω όμως την στιγμη που θα πρεπει να κατσω στον υπολογιστη,και να ‘’εκτεθω συναισθηματικα’’ για άλλη μια φορα,με μοναδικη αφορμη ένα κοινο,με το οποιο,το μονο που μας ενωνει,είναι ότι μοιραζομαστε το ιδιο παθος.. Πως είναι δυνατον να καταφερω να σας κανω να δειτε μεσα από τα ματια τα δικα μου,τοσες χιλιαδες εικονες που περασαν από μπροστα μου..? Applecross,Scotland Δεν ξερω.. Καθε φορα τα ιδια.. Τελικα είναι τοσο απλο και ευκολο να κρυβεσαι πισω από ανωνυμιες και πληκτρολογια,που στο τελος αρχιζεις να το προτιμας…παντου,ακομα και στην ιδια σου την ζωη,στην καθημερινοτητα σου...Ασε που να σας εξομολογηθω και κατι ακομα..?Αυτο που εχω καταλαβει μετα από μερικες χιλιαδες ταξιδιωτικα χιλιομετρα,είναι πως σε κάθε ταξιδι,αυτό που μετραει,δεν είναι όλα αυτά που θα κατσεις και θα προσπαθησεις να θυμηθεις αφου εχεις επιστρεψει…όχι…κάθε άλλο…ειναι ολες εκεινες οι στιγμες που εχεις ζησει οσο το εκανες…Αυτές οι στιγμες,που τοτε μπορουσαν η να σε κανουν να νιωσεις Θεος,η να σου ξεσκισουν την ψυχολογια μια και εξω..Ειναι αυτές οι στιγμες, που ενώ κάθε ημερα οδηγας ατελειωτα χιλιομετρα και νιωθεις την κουραση να κυριευει κάθε ποντο στο κορμι σου, ταυτοχρονα ξεφτιλιζεις σκεψεις,τις οποιες σε κανονικες συνθηκες,θα τις επεξεργαζοσουν μηνες στην ασφαλεια των τεσσαρων τοιχων και της θωρακισμενης πορτας του σπιτιου σου..Eίναι εκεινες οι στιγμες που μπορεις αλλιως να τις ονομασεις και πραγματικότητα.Στιγμές που τα μάτια γυαλίζουν,και δεν ξερεις εάν είναι από τον ηλιο,η από την έξαψη...Ειναι οι στιγμες που με την ακρη του ματιου σου κοιτας τον συνταξιδευτη σου,και η οποιαδηποτε συνεννοηση η γινεται αυτοματα,η απλα εχει παει στον διαολο και ακομα παραπερα.. Ειναι εκεινες οι στιγμες που εάν δεν τις εχεις,δεν πρεπει να λες ότι ταξιδευεις..απλα προχωρας.. Άλλο πράγμα λοιπον το να καθεσαι μηνες μετα στο γραφειο σου και να γραφεις ‘’αυτα που σου εμειναν από το ταξιδι’’ με τη συνοδεία τσιγαρου,καφέ,και λιγης βοτκας ισως,και άλλο η πραγματικοτητα. Οι στιγμές που οι ροδες σου κυλανε στον δρομο δεν αντέχουν σε σύγκριση με το πριν ή το μετά..Αυτη είναι η αληθεια.. Για αυτόν τον λογο,θελω από την αρχη να καταλαβετε ότι αυτό που θα διαβασετε παρακατω,θα είναι ένα ταξιδιωτικο,στο οποιο οι αναγνωστες θα ‘’ταξιδεψουν’’ στις στιγμες μου, με δικη τους όμως ευθυνη.. Παρτε λοιπον μια βαθια ανασα,φορεστε μασκα και αναπνευστηρα,και παμε για μια μεγαλη βουτια στο καζανι της πραγματικοτητας… Ας ξεκινησουμε σιγα-σιγα,εγω να διηγουμαι όλα αυτά που εζησα 21 ημερες στον δρομο,και εσεις να προσπαθειτε να χωρεσετε στις σκεψεις σας κάθε μετρο από τα 7.800 χιλιομετρα που πατησαν οι ροδες μου…

Βασικα για να ειμαι ειλικρινης,δεν ξερω εαν εχουν κλεισει και ποτε..Τουλαχιστον στο μυαλο μου,με το που τελειωνει το ενα ταξιδι,εχει ηδη ξεκινησει να σχεδιαζεται το αλλο..Ετσι και περυσι,επιστρεφοντας απο 18 καταπληκτικες ημερες στα Βαλκανια και στην Ανατολικη Ευρωπη,ειχα ηδη ''σχεδιασει'' στο μυαλο μου,τι ηθελα για του χρονου..Ελεγα λοιπον τοτε..Του χρονου θελω κατι διαφορετικο...δεν θελω αλλη Κεντρικη Ευρωπη,σιγουρα οχι παλι Βαλκανια και πανω,οποτε τι μενει..?Νοτος και Βορρας...Στην προκειμενη προτιμησα τον Νοτο...τον δικο μου ομως Νοτο...Ετσι οπως τον θελω εγω..Ξεκινησα να δουλευω λοιπον ενα προχειρο πλανο το οποιο ελεγε ολη την Νοτια Γαλλια με τα πανεμορφα χωριουδακια της,Πυρηναια ορη τουλαχιστον ενα πανω-κατω για να τα μαθουμε καλα, :lol: και σιγουρα μετα στην Χωρα των Βασκων..San Sebastian,λιγο Ατλαντικο,κιετσ... Στο ανεβασμα οπωσδηποτε Κεντρικη Γαλλια στην περιοχη του Λιγηρα,και αμεσως μετα στον δρομο για το καραβι απο την Βενετια,μια σταση στο Colmar στην Αλσατια,αλλη μια στις ΑυστροΙταλικες Αλπεις και παπαλα...Δεκαοχτω ημερες σε καποια απο τα ομορφοτερα μερη της Ευρωπης θα ηταν αυτες ρε φιλε..Τι αλλο να ζητησει κανεις..?Ναι,οκ..αυτο θα ηταν το λογικο... Χαρες πανηγυρια που λες,και ζητω μου και ουαου μου,ξεκιναω διαβασμα,βγαζω διαδρομες,αξιοθεατα που θελω να δω,η γυναικα μου μπραβο/πανεμορφα,τι τελειο ταξιδι και τα σχετικα,βρισκω διαμονες σε καλες τιμες,κανω κρατησεις στα παντα,(τα εισιτηρια για Βενετια τα ειχα κρατησει απο Ιανουαριο λογω early booking)και ετσι εχω ετοιμη την σουπερ ουαου ταξιδαρα,και το μονο που μενει ειναι να περασει κανα τριμηνο να φυγω..και περιμενα...και περιμενα..Και οσο περιμενα εβλεπα διαφορα παιδια,να ρωτανε και αλλου αλλα και εδω στο φορουμ,πληροφοριες για το δικο τους ταξιδι που ετοιμαζαν,σε πολλες απο τις οποιες απαντουσα φυσικα και εγω,και εβλεπα μεσα απο τα γραφομενα τους,οτι ειχαν τοσο παθος και τοση ανυπομονησια...Και τοτε,ξερεις τι καταλαβα...???Οτι το σουπερ παουερ ταξιδι που ετοιμαζα επι μηνες,δεν μου τα 'ελεγε΄΄...καθολου ομως..Οχι οτι οοοολα τα παραπανω μερη που διαβασες δεν ειναι πραγματικα πανεμορφα,και πολλα απο αυτα απλα καταπληκτικα,απλα εμενα την δεδομενη χρονικη στιγμη,δεν με εφτιαχνε ρε παιδι μου...Ξερεις..οταν περιμενεις κατι που το θες πολυ...που δεν σε πιανει υπνος,που το περιμενεις πραγματικα...ε,εγω αυτο δεν το ειχα..και πιστεψε με,μετα απο τοσα ταξιδια που εχω σχεδιασει/ετοιμασει ξερω καλα πως πρεπει να ειναι αυτο το συναισθημα..Αν δεν ειναι ετσι..δεν ειναι αυτο που πραγματικα θες..τουλαχιστον την στιγμη εκεινη..Και η προετοιμασια θα μου πεις τωρα..?Τοσος κοπος,τοσο διαβασμα...??ολα αυτα?Ολα αυτα λοιπον την επομενη κιολας ημερα ταξινομηθηκαν σε εναν πολυ ωραιο φακελλο στο γραφειο μου,και θα περιμενουν εκει μεχρι να μπω στο μουντ να το παω ΕΓΩ αυτο το ταξιδι,και οχι να με παει αυτο..Προς το παρον ειχα αλλη δουλεια..Επρεπε να διαβασω...να διαβασω πολυ απο την αρχη,να μελετησω χαρτες,να βγαλω διαδρομες,απο το μερος που πραγματικα ηθελα να παω... Σκωτια.. Η αληθεια ειναι οτι η Σκωτια ειναι ενας προορισμος που τον κυνηγαω χρονια,αλλα δεν μου καθοταν..Καποιες φορες εφταιγαν τα χρηματα που δυστυχως παντα ειναι λιγα,καποιες αλλες φορες δεν εβγαιναν οι ημερες,καποτε κατι αλλο,παντα κατι προεκυπτε και αυτον τον προορισμο ολο τον ανεβαλλα..Φετος ομως ηταν αυτο που πραγματικα ηθελα..Ηταν το κατι παραπανω που θα δωριζα στον εαυτο μου...ετσι,χωρις λογο...Φετος ηθελα γκαιντες και κιλτ,ηθελα Higlands & Lowlands,ηθελα διαδρομες σαν αυτη που βλεπεις παραπανω...Ναι,αυτο ηθελα!! Και ετσι,ανοιξαν παλι οι χαρτες... Δεν εχω ουτε λιγες ημερες που τελειωσα τον σχεδιασμο αυτου του ταξιδιου..Για να μην σας κουραζω παραπανω λοιπον,εχουμε και λεμε.. 2 Αυγουστου στις 23.59 απο το λιμανι της Πατρας ξεκινανε, 2 ζευγαρια με 2 Yamaha FJR1300 για 21 ημερες και 7-7.500 χιλιομετρα.. Το πλανο λεει.. Πολυ Σκωτια πασπαλισμενη με λιγο Βελγιο/Λουξεμβουργο,μερικη Γαλλια,και κανα δυο τζουρες Μελανα Δρυμο,και Ελβετια... Στο τερας αλλαχτηκαν λαστιχα (Pirelli Angel GT) την προηγουμενη εβδομαδα,για τα οποια θα γραψω εντυπωσεις οταν επιστρεψω,μιας και ειναι πολυ καινουριο λαστιχακι...Την Τριτη μπαινει για λαδια/ξυδια και κανα φιλτρακι,και μετα το μονο που μενει ειναι να περιμενω,ετσι οπως πρεπει πλεον,να περασει ο καιρος να φυγω!!!!! Για αλλη μια φορα υποσχομαι,(και αυτη την φορα θα κρατησω τον λογο μου),πληρες ταξιδιωτικο με πολλες φωτογραφιες για να εχουμε να γουσταρουμε τις κρυες νυχτες του χειμωνα... Καλους δρομους σε ολους,και καλες επιστροφες να εχουμε...

Ειλικρινά δεν ξέρω πως να ξεκινήσω την αφήγηση για αυτό το υπέροχο ταξίδι, ένα ταξίδι που πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι τελικά θα το πραγματοποιούσα. Η προετοιμασία πάντως ξεκίνησε αρκετό καιρό πιο νωρίς ετοιμάζοντας την πράσινη κάρτα, το σέρβις της μηχανής, νέα λάστιχα,χάρτες για όλη την διαδρομή που θα περνούσα με φωτοτυπίες απ΄το via michelin προετοιμασία του GPS και βέβαια τον ρουχισμό που θα είχα μαζί μου όπως και την προετοιμασία μου για τον αγγλικό καιρό. Εννοείται βέβαια ότι είχα μαζί μου όλα τα απαραίτητα. Τρεις περίπου μέρες πριν ξεκινήσω έκανα μια δοκιμαστική διαδρομή με φορτωμένη κανονικά την μοτοσυκλέτα ώστε να μπορώ να κάνω και την τελική ρύθμιση της στην ανάρτηση αλλά και βέβαια να δοκιμάσω και τα αδιάβροχα καλύματα στα σαμάρια. Τοποθετήθηκαν κάγκελα επίσης για να κάθονται καλύτερα τα σαμάρια. Σε αυτό με συντρόφευσε ο φίλος Γιώργος GKS συνοδεύοντας με σε αυτή την δοκιμαστική βόλτα. Σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο. Τελικά έφτασε η πολυπόθητη ημέρα και φορτώθηκε η μηχανή, είχε έφτασε η ώρα να ξεκινήση το μεγάλο ταξίδι μου. . Η διαδρομή μέχρι την Πάτρα ήταν η κλασική επικίνδυνη διαδρομή με την κλασική βροχή που τρώω κάθε χρόνο στο ύψος περίπου του Αιγίου και αφού ταλαιπωρήθηκα αρκετά με την καθυστέρηση στο check in μιας και η SUPERFAST FERRIES αλλά και η ΑΝΕΚ συγχωνεύτηκαν και έχουν μπερδέψει τα συστήματα τους. Τελικά μετά απο πολύ καθυστέρηση αλλά και ταλαιπωρία επιτέλους μπήκα στο καράβι. και σε λίγο αυτό ξεκίνησε με προορισμό την Ανκώνα. Ευτυχώς αν και είχε κάπως αέρα η θάλασσα ήταν αρκετά καλή κι έτσι ευχαριστήθηκα το ταξίδι. Η επόμενη ημέρα με βρίσκει να ταξιδεύω με κατεύθυνση την SUSA ένα μέρος που είχα μείνει και πέρσι και είναι κοντά στα σύνορα της Ιταλίας με την Γαλλία. Ο καιρός βέβαια φέτος δεν μου έκανε το χατήρι μιας και σε δύο περιπτώσεις, μια κοντά στο RIMINI και άλλη μια πλησιάζοντας το TORINO η βροχή έκανε την εμφάνιση της. Ευτυχώς τόσο εγώ αλλά όσο και η μηχανή είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένοι και έτσι δεν υπήρχε απολύτος κανένα πρόβλημα. Φτάνοντας λοιπόν στην SUSA η καλή μου αναπαύθηκε στο κλειστό παρακαλώ πάρκινκ που μας παρείχε το ξενοδοχείο και εγώ αφού έκανα ένα μπάνιο βγήκα για μια μικρή περιπλάνηση στην μικρή αυτή πόλη αν και όσο έπεφτε ο ήλιος το κρύο γινόταν και πιο πολύ. Έτσι λοιπόν αφού τίμησα για άλλη μια φορά την ιταλική πίτσα επέστρεψα με γρήγορο βήμα στο ξενοδοχείο. Το πρωί με βρίσκει να αναχωρώ νωρίς και πολύ σύντομα να βρίσκομαι λίγο πριν το τούνελ στην BARDONECCHIA που ενώνει την Ιταλία με την Γαλλία. Το τούνελ αυτό είναι περίπου στα 15 χλμ και η μέγιστη ταχύτητα που επιτρέπετε μέσα στο τούνελ είναι τα 70 χλμ Έτσι λοιπόν σύντομα βρέθηκα σε Γαλλικό έδαφος και μετά απο κάποιες στάσεις για ξεκούραση ή για να τσιμπήσω κάτι έφτασα στον επόμενο προορισμό μου την πόλη μια πόλη που βρίσκεται κοντα στην πολή μεγαλύτερη πόλη TROYES σχετικά κοντά στο Παρίσι. Αφού βρήκα το ξενοδοχείο μου με την βοήθεια του GPS άραξα και μετά απο ένα καλό μπάνιο και λίγη ξεκούραση και αφού προηγουμένος έριξε και αρκετή βροχή περιπλανήθηκα περπατόντας στην μικρή αυτή πόλη. Η επόμενη ημέρα ουσιαστικά θα ήταν η μεγάλη ημέρα για μένα μιας και θα πέρναγα για πρώτη μου φορά την Μάνχη με προορισμό την Βρετανία. Έτσι λοιπόν αφού ξεκίνησα νωρίς απ΄το BREVIADES και αφού ταξίδεψα για αρκετή ώρα έφτασα στο και αφού περίμενα στην ουρά για να βγάλω εισητήριο για το υποθαλλάσιο τρένο ( 103 ευρώ παρακαλώ) περίμενα στην ουρά για να περάσω και τα σύνορα της Γαλλίας και την είσοδο στην Αγγλία με διάφορες τυπικές διαδικασίες όπως να δείξω το διαβατήριο ή την καινούργια ταυτότητα μου μαζί και με κάποιους Άγγλους μοτοσυκλετιστές που ερχόντουσαν απο Γαλλία. περάσαμε πια τα σύνορα και περιμέναμε να έρθει το τρένο Πραγματικά δεν το πιστεύανε όταν τους είπα ότι ταξίδευα μόνος μου και ότι είχα έρθει απο Ελλάδα. Κοιτάγανε και ξανακοιτάγανε την πινακίδα του FAZER μου. Τελικά ήρθε το τρένο και αφού φτάσαμε απέξω περιμέναμε να μπουν μέσα τα αυτοκίνητα και μετά μπήκαμε μέσα και εμείς. Εκεί τα παιδιά με βοηθήσανε δείχνοντας μου καλύτερα πια διαδρομή θα ήταν προτειμότερη να ακολουθήσω για τον προορισμό μου εκείνης της ημέρας το MILTON KEYNES. Έτσι λοιπόν αφου διασχίσαμε υποθαλάσια την Μάνχη με το τρένο σε 35 λεπτά είχαμε φτάσει στο FOLKSTONE και απο εκεί αφού ακολούθησα τις οδηγίες των Άγγλων μοτοσυκλετιστών πέρασα περιφεριακά του Λονδίνου και άρχισα να ανεβαίνω βόρεια. Να αναφέρω ότι συνάντησα και διόδια περνώντας περιφεριακά του Λονδίνου αλλά οι μοτοσυκλέτες δεν πλήρωναν. Αφου λοιπόν συνάντησα αρκετή βροχή στο δρόμο έφτασα τελικά νωρίς το απόγευμα στο ξενοδοχείο μου στο MILTON KEYNES. Εδώ η γειτονιά δίπλα στο ξενοδοχείο