Jump to content

Αναζήτηση στην κοινότητα

Showing results for tags 'Ελβετία'.



More search options

  • Search By Tags

    Ετικέτες χωρισμένες με κόμματα
  • Search By Author

Τύπος περιεχομένου


Συζητήσεις

  • myBike.gr
    • Νέα για το myBike.gr
    • Νέα Μέλη
  • Γενικά
    • Γενική Συζήτηση
    • Μοτο-Επικαιρότητα
    • Συναντήσεις (Μελών και όχι μόνο)
    • Γραφειοκρατία
    • Αγώνες
    • Track Days / Πίστα
  • Μοτοσικλέτα
    • Μοντέλα: Nέα, Συγκριτικά και Reviews
    • Τεχνικά Θέματα / Πώς μπορώ να...;
    • Ανταλλακτικά, Βελτιώσεις, Aftermarket και Accessories
    • Αναλώσιμα
    • Ελαστικά μοτοσικλέτας
    • Χ vs Ψ [vs Ω]...
    • Βίος και Πολιτεία
    • Εγχειρίδια (Manuals)
    • Μοτοσικλέτες στο Garage
  • Παπιά / scooters και μικρές μοτοσυκλέτες μέχρι 125cc
    • Γενικά
    • Τεχνικά θέματα
    • Aftermarket, αξεσουάρ και βελτιώσεις
    • Ελαστικά παπί /scooter
    • Χ vs Ψ [vs Ω]...
    • Ερωτήσεις / Γραφειοκρατία / ΚΤΕΟ
  • Διάφορα
    • Ταξίδια - Περιπέτειες
    • Προορισμοί - Προτάσεις
    • Οδήγηση / Τεχνικές
    • Εξοπλισμός Αναβάτη
    • Αναπαλαιώσεις / Ανακατασκευές / Restore / Rebuild / Caferacer projects
    • Οδηγοί και Downloads
    • Καταστήματα / Υπηρεσίες
    • Φωτογραφία / Video
    • Ποδήλατο
    • Ευχάριστα
    • Δυσάρεστα
    • Reviews
  • Off-Topic
    • Μπλα-Μπλα
    • Σκόρπιες σκέψεις – προβληματισμοί
    • Επικαιρότητα
    • Τεχνολογία
    • Επιστήμη
    • Ανέκδοτα, Links, Games
    • Πολιτισμικά / Καλλιτεχνικά
    • Αθλητικά
    • Εορτολόγια
  • Audiophiles's Hi-Fi
  • Audiophiles's Home Cinema
  • Club 2's κρανη
  • Club 2's ktm 1290

Κατηγορίες

  • Μοτοσυκλέτες
  • Αξεσουάρ / Ανταλλακτικά
  • Εξοπλισμός αναβάτη
  • Άλλα

Find results in...

Find results that contain...


Δημιουργία

  • Start

    End


Τελευταία ενημέρωση

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


AIM


MSN


Ιστοσελίδα


ICQ


Yahoo


Jabber


Skype


Τόπος


Ενδιαφέροντα


myBike: Μοντέλο


myBike: Κυβισμός


dreamBike: Μοντέλο


dreamBike: Κυβισμός


Κράνος

6 αποτελέσματα

  1. estebahn

    Σήμερα γάμος γίνεται

    Εισαγωγή Είναι λίγο περίεργη ηλικία τα τριάντα. Ξαφνικά όλοι συγκατοικούν ή και παντρεύονται, οι εγκυμοσύνες πλέον είναι εκούσιες, τα πάρτυ ηπιότερα και τα hangover συχνότερα, τα μαλλιά λιγότερα και τα κιλά περισσότερα. Προφανώς και υπερβάλλω για να δώσω μια χιουμοριστική διάθεση, αλλά η αλήθεια συχνά δεν απέχει πολύ. Εμένα τα τριάντα με βρήκαν να έχω μόλις μετακομίσει για δουλειά στην Ελβετία δοκιμάζοντας σε τρίτη ξένη χώρα την τύχη μου. Νέος τόπος, νέος περίγυρος, νέος τρόπος δουλειάς, νέος απ’ την αρχή κοινωνικός κύκλος. Επιπλέον ανακατατάξεις: Κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας στην οικογένεια μου, όπως και σε προσωπικό επίπεδο το ότι με την συνταξιδιώτισσα σε προηγούμενα εκδρομικά που έχω καταγράψει χώρισαν οι δρόμοι μας. Εν ολίγοις γύρισε ο κόσμος μου ανάποδα με διπλό άξελ και πιρουέτα. Ψιλοπράγματα. Η παιδική μου φίλη, η Μαρίνα, ακολούθησε κάπως περισσότερο την πεπατημένη και μου ανακοίνωσε κάπου προς το Φλεβάρη ότι το αγόρι της της έκανε πρόταση γάμου. Θα κατέβαιναν τον Αύγουστο από Γερμανία όπου μένουν για να παντρευτούν στην Κέρκυρα. Πέρα από το ότι ήμουν καλεσμένος, μου πρότεινε να περάσουμε και μερικές μέρες η παλιοπαρέα στο νησί πριν το γάμο. Με έναν ζόρικο χειμώνα εν εξελίξει η ιδέα της χαλάρωσης στην Κέρκυρα ήταν πολύ δελεαστική, άσε που θα μπορούσα να δω και τους Παξούς που χρόνια θέλω να επισκεφθώ και δεν το ‘χω καταφέρει. Για μια φορά έκλεισα και ‘γώ νωρίς αεροπορικά και δεν τα βρήκα σε τιμή νεφρού. Έξοχα.
  2. Ποια γυναίκα είναι Όμορφη; Για πες μου. Ρώτα εκατό άντρες να σου πουν. Γυναίκες μη ρωτήσεις, θα πέσει πολύ «φτυάρι» και τα αποτελέσματα της έρευνας θα είναι κάτι σαν τα … ελληνικά exit polls! Ρώτα λοιπόν εκατό άντρες ποιο είναι το κριτήριό τους για να πουν ότι μια γυναίκα είναι όμορφη και θα πάρεις εκατό διαφορετικές απαντήσεις. Όμως, για μένα, το θέμα είναι … ολιστικό. Δεν υπάρχουν «κριτήριΑ» στην ομορφιά της γυναίκας. Μοναχά το «αισθητήριΟ». Και αυτό είναι ένα. Να έχει η γυναίκα class. Η γυναίκα που έχει class δεν «έχει» απλώς επίπεδο, «ΕΙΝΑΙ» σε επίπεδο. Ορίζει το επίπεδο. Και το γνωρίζει. Δε «ζητιανεύει» κολακευτικά σχόλια. Ούτε όμως φοβάται τη δημόσια αναγνώριση. Χαμογελάει στο έξυπνο (και μόνο) σχόλιο αλλά δε χασκογελάει συνεχώς σα γλάστρα με βαμμένα ολόλευκα δόντια. Κινείται ελεύθερα και ανεπιτήδευτα, δίνοντας και στα μαλλιά της την ίδια κίνηση, ελεύθερη και ανεπιτήδευτη (ίσως γι’ αυτό υποσυνείδητα προτιμώ τα μακριά μαλλιά…). Μιλάει «ραδιοφωνικά»: ψυχωμένα αλλά χωρίς υστερία. Και έχει μυαλό. Δεν πετάει «βατράχια» ανακατεμένα με χαζοχαμόγελα. Σκέφτεται και μιλάει. Κι όταν μιλάει, την κοιτάς!! Γιατί απλά έχει class. Για να το πω με μια πρόταση, μια τέτοια γυναίκα είναι το «ευ» στο δικό σου «ζην». Τέλος. Αν ψάχναμε μια χώρα που να μοιάζει με αυτόν τον τύπο γυναίκας, αυτή θα ήταν η Γαλλία. Από μικρός είχα αυτή την αίσθηση, χωρίς να υπάρχει εξήγηση. Δε μάθαινα γαλλικά και … πιάνο (μόνο αγγλικά, με το ζόρι, και μετά όλη τη μέρα ποδήλατο στις γειτονιές και στο λιμάνι της Ερμούπολης) αλλά στο παιδικό μου δωμάτιο είχα αποκόμματα από μοντέλα της Citroen και ήξερα, από το δημοτικό κιόλας, τι είναι η υδροπνευματική ανάρτηση. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα πάντα ένα ενδιαφέρον γι’ αυτή τη χώρα. Μ’ άρεσε παντοιοτρόπως. Χωρίς να είναι η αντικειμενικώς ωραιότερη, είχε … class (αυτά που λέγαμε…). Ήταν αλλού, ρε παιδί μου. «Εξέπεμπε», ως χώρα. «Μιλούσε». Διαφωτισμός, Γαλλική Επανάσταση, Ορθολογισμός, Ελεύθερη έκφραση, Ανθρωπισμός, Ατομικά Δικαιώματα, ό,τι αξίζει στη ζωή για να γίνεις καλύτερος (και ελεύθερος) πολίτης. Όλες οι ανθρώπινες αξίες, αν το καλοσκεφτείς, κάποια σχέση είχαν με τη Γαλλία και το Παρίσι. Κι επειδή στην Ιστορία της 3ης Δέσμης (σου μιλάω για το ’92 τώρα, Λύκειο) κυριαρχούσαν τα πεπραγμένα της Γαλλίας, βρέθηκα με απρόσμενα μεγάλες (για μένα) αντοχές να διαβάζω ορεξάτος το απίστευτα κακογραμμένο γκρι βιβλίο της Ιστορίας, ακριβώς λόγω … Γαλλίας, την οποία θεωρώ πρώτη και βασική υπεύθυνη για το ότι έστρωσα τον κώλο μου για να διαβάσω και να μπω στο Πανεπιστήμιο (κι άκου σύμπτωση τώρα: Σόλωνος η σχολή, Σίνα το Γαλλικό Ινστιτούτο, δίπλα). Η άλλη υπεύθυνη ήταν η … Honda, το μεταχειρισμένο GLX πενηντάρι παπί της οποίας, μού εξασφάλιζε από τα 16 μου τον απαιτούμενο «αέρα ισορροπίας», γιατί πόσο αντέχεις να διαβάζεις, χωρίς απλές καθημερινές χαρές; Έλα, πες μου. Γαλλία και μοτοσυκλέτα λοιπόν ήταν η συνταγή της μικρής μου επιτυχίας που με καθόρισε τότε. Γαλλία και μοτοσυκλέτα, 20 χρόνια μετά, είναι το θέμα του βιωματικού οδοιπορικού που θα διαβάσετε. Ταυτότητα ταξιδιού. Αναβάτες: Εγώ με την Αννίτα στη σέλα ενός Honda Transalp 700 ABS. Κι ο Σιδερής με την Κατερίνα, στη σέλα ενός Honda Varadero 1000 ABS. Όλοι εκ Σύρου ορμώμενοι! Συνολικά διανυθέντα χιλιόμετρα: 3.500. Χώρες που ταξιδέψαμε: Τρεις. Ιταλία – Γαλλία – Ελβετία. Διαδρομή: Αθήνα – Πάτρα (διαμέσου του χειρότερου δρόμου της Ευρώπης, από Κόρινθο και μετά). Πάτρα – Ancona (Με μια πλοιάρα και Super και Fast) Ancona – Sirmione (Μικρή παραλίμνια πόλη στη Βόρεια Ιταλία. Γκαζόν, παιδικά καρότσια, πάρκα, πιτσαρίες, παγωτά). Sirmione – Annecy (Μεγάλη παραλίμνια πόλη στη Νοτιοανατολική Γαλλία. Όμορφη, καθαρή και βροχερή μες το κατακαλόκαιρο). Annecy – Paris (Αρχίζει η συνεδρίαση, παρακαλώ σηκωθείτε όρθιοι. Η … «Ιθάκη» του ταξιδιού, με μια πρόταση. ΟΚ;). Paris (Επί τριήμερο, με περπάτημα επί δωδεκάωρο και βάλε). Paris – Geneve (Εδώ έπεσε πολύ γέλιο. Μην ακούτε Ελβετία, όλο φρου φρου κι αρώματα είναι. Γενεύη σου λέει ο άλλος…). Geneve – Firenze (Αγγλιστί: Florence. Νομίζαμε ότι η Φλωρεντία είναι η ωραιότερη πόλη της Τοσκάνης. Μέχρι να πάμε στη Siena, δίπλα…). Firenze – Siena (Άλλη έχει το όνομα, άλλη τη χάρη. Να πάτε). Siena – Ancona (Επαρχιακός τοσκανέζικος δρόμος only. Ελιές, βουναλάκια, λιμνούλες, ήπιο κλίμα. Χαλαρά). Ancona – Πάτρα. Πάτρα – Αθήνα (και καπάκι Πειραιάς – Σύρος με μια στάση στο Μουστάκα για παιχνίδια). Το ταξίδι αρχίζει. Πάμε… 1η μέρα: Σύρος – Πειραιάς. Με το Blue Star Naxos. Κλασική ώρα αναχώρησης, κλασική ώρα άφιξης, πολυκοσμία, «παρακαλούνται οι επιβάτες να μην τοποθετούν αποσκευές πάνω στα καθίσματα για την εξυπηρέτηση και των υπολοίπων επιβατών», τα ίδια και τα ίδια χρόνια τώρα, εγώ να βολευτώ κι ας πάνε οι άλλοι να κουρεύονται. Αν το καλοσκεφτείς, οι αιτίες για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας είναι απλές και … καθημερινές. Από μας ξεκινάνε όλα… Κάθε φορά που πάμε στην Αθήνα χωρίς παιδιά δεν ξέρουμε τι να πρωτοκάνουμε. Βόλτα στα παλιά φοιτητικά «λημέρια» μας, μια πίτσα στο Ciao στο Παγκράτι (υπάρχει ακόμα, τέρμα Σπύρου Μερκούρη), μια βόλτα κέντρο με τη μηχανή, Σόλωνος, Ασκληπιού και αριστερά κάτω την Αραχώβης; Ένα κεμπάπ στου Θανάση στη Μητροπόλεως; Μια κλασική «Σουνιάδα» παραλιακώς κι επιστροφή μεσογειακώς με στάση για κοψίδια στα Καλύβια; Τέλος πάντων, είμαστε και φορτωμένοι με τριβάλιτσο και «αρματωμένοι» με μπουφανιές και μοτοπαντέλονα, οπότε πάμε να ξ-αρματωθούμε, να κάνουμε ένα μπανάκι και βλέπουμε. Τελικά, σουβλάκια φάγαμε. Τέλος 1ης μέρας. Συνεχίζεται… 2η μέρα: Αθήναι – Πάτραι. Το βάζω στην καθαρεύουσα, λόγω του «αρχαίου» δρόμου από Κόρινθο μέχρι Πάτρα. The road to Europe μεν αλλά με πορτοκαλί πλαστικά κολωνάκια να ορίζουν δυο στενά διαδρομάκια, ένα για κάθε ρεύμα, για μια εκατοστή χιλιόμετρα. Κατάσταση video game και μάλιστα επί πληρωμή: Διόδια για τον αυτοκινητόδρομο που ΘΑ γίνει και που ενώνει την Αθήνα με (μετρήστε): τη Δυτική Πελοπόννησο, τη Δυτική Στερεά, την Ήπειρο, τα Ιόνια Νησιά και την Ιταλία (και προφανώς όλη τη Δυτική Ευρώπη). Τροφή για … σκέψη. Αλλά όταν φτάνεις στο πλοίο για Ιταλία τα ξεχνάς όλα. Εδώ είμαστε!! Το ταξίδι ουσιαστικά τώρα αρχίζει. SUPERFAST XII. Το πλοίο ξεκινά στην ώρα του και λίγο έξω από την Πάτρα πάει με φουλ «δρόμο». Σε 21 ώρες θα είμαστε Ancona. Αυτά το καλοκαίρι βέβαια. Το χειμώνα οι ταχύτητες πέφτουν.. Η καμπίνα μπορεί να περιμένει. Με το πλοίο να περνάει ανάμεσα Κεφαλονιά – Λευκάδα, «ανηφορίζοντας» για Ηγουμενίτσα, αξίζει μια βόλτα στο κατάστρωμα. Τι σόι καραβολάτρες είμαστε! Παιδότοπος Lego. Ε, ρε να ‘τανε ο Σωτήρης κι ο Άγγελος εδώ! Ο πολιτισμός μας φαίνεται (και) από τη σημασία που δίνουμε στα παιδιά. Εκτός κι αν κάποιοι βολεύονται να τα παρκάρουν στο κινητό ή το tablet για να έχουν την ησυχία τους. Προσωπικά, είμαι υπέρ του παραδοσιακού (αληθινού) παιχνιδιού. Και δεν αλλάζω γνώμη με τίποτα. Ολόκληρη πολιτεία είναι το Superfast ΧΙΙ. 200 μέτρα βάπορας, γερμανικής ναυπήγησης το 2002. Όρεξη να ‘χεις να το περπατάς. Ευρύχωρο, καλαίσθητο, καθαρό. Και το καλύτερο (για μας τους Συριανούς); Για φέτος το καλοκαίρι το πλοίο αφήνει την Ιταλία και «μετακομίζει» στα νερά μας, στο Αιγαίο. Πειραιάς – Σύρος – Πάτμος – Λέρος – Κως – Ρόδος στη θέση του Blue Star 2. Ωραία πράγματα! Αλτ!! Πήγα να τη φάω αλλά με σταμάτησε η φωτογράφος. Γι’ αυτό είναι «σημαδεμένη» με το κουταλάκι η καρδιά. Ταξίδι χωρίς σοκολάτα γίνεται; Το ‘χω ξαναγράψει. Στο ταξίδι τα φαγητά είναι όμορφα, ακόμα και ζωγραφιστά Έχει και disco με φωτορυθμικά το βαπόρι. Αλλά νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Ώρα για self service. Βάζουμε τα φαγητά στο δίσκο και καθόμαστε να φάμε δίπλα στο τζάμι, σούρουπο με θέα τις ακτές τις Πάργας. Σκέφτομαι πόσο σπουδαίο είναι να ταξιδεύεις αργά και με καλή παρέα. Ούτε το ένα (το ταξιδεύειν αργά) ούτε το άλλο (η καλή παρέα) είναι αυτονόητα στη ζωή. Επιλέγεις πώς θα ζεις και με ποιους θα είσαι, αλλιώς αναλώνεσαι. Και η παρέα εδώ είναι καλή. Ελεύθερη. Με ανθρώπους ισορροπημένους. Δε θα επιλέγαμε άλλωστε να πάμε ταξίδι με άτομα με τα οποία δεν «κουμπώνουμε». Τελεία και … καλή όρεξη. Η μέρα φεύγει, οι καμπίνες έρχονται. Η αρχική σκέψη ήτανε όλοι σε μία τετράκλινη για λόγους οικονομίας αλλά μετά την εξήγηση του Σιδερή «μάγκα μου εγώ ροχαλίζω!» το όλο θέμα επανεξετάστηκε. Δύο δίκλινες και τέλος. Αύριο μας περιμένουν οι ιταλικές Autostrade για να ανηφορίσουμε προς τη Βόρεια Ιταλία και πρέπει να είμαστε όλοι σε φόρμα. Goodnight. Do not disturb! Τέλος 2ης μέρας. (Συνεχίζεται…)
  3. Οι μηνες περασαν. Ο χρονος που ειχα ηταν αρκετος και παντα περυσευε αρκετος για να βγαλω φωτογραφιες απο την πρωτευουσα της Ελβετιας (ναι ξερω, πολλοι πιστευετε πως ειναι η Ζυριχη :P ) . Δεν θα γραψω για τον κοσμο, την χωρα η τα μαγαζια και τα ωραρια που ειναι περιεργα εδω. Τα γνωριζουμε ολοι πως μετα τις 8-9 δεν υπαρχει ψυχη εξω παρα μονο σε ορισμενα μαγαζια. Επικεντρωνομαι στην καθαριοτητα, στο ποσο ο κοσμος αγαπαει την πολη του εδω και πως με μερικα απλα πραγματα καταφερνουν να φτιαξουν μια τοσο ομορφη πολη. Εχουν ποταμι, εχουμε ολοκληρη θαλασσα. Εχουν σωκακια, εχουμε ολοκληρο Μοναστηρακι και Πλακα με θεα τον παρθενωνα. Εχουμε χιλια καλα. Αλλα οταν εχεις γραψει τοσα χιλιομετρα με τα ποδια σε μια τετοια πολη και δυσκολευεσαι να βρεις σπασμενο πεζοδρομιο, σκουπιδια κατω, οταν περναω μεσα απο σκοτεινα αλσακια που το μονο φως που εχει ειναι αυτο της πολης και νιωθω ασφαλεια, αναρωτιεμαι τι στον πεο γινεται με εμας. Ξερω πως η ζωντανια και το ταμπεραμεντο δεν αγοραζονται με λεφτα. Αλλα ρε φιλε, οταν παω στον Πειραια η σε καθε πλατεια και βλεπω ολη αυτη την μουργα και κυριως μουργα που δημιουργει ο καθενας μας με χαλαει. Οπως και να εχει, καπως ετσι εχω βλεπει ο φακος μου αυτη την Πρωτευουσα. Το πιο διασημο ρολοι της πολης Τα νερα γυρο απο την πολη ειναι τοσο καθαρα που μολις σταματησουν οι βροχες μπορεις κυριολεκτικα να δεις το κρυσταλινο χρωμα. Το καλοκαιρι παρα πολλοι κανουν μπανιο εκει. Γεματη η πολη απο τετοιες στοες αριστερα και δεξια με οτι μαγαζια μπορει να φανταστει κανεις. Εγω πρωτιμω αυτα με τις σοκολατες :D Καλο βραδυ κυριοι !
  4. Εισαγωγη: Άλλο ένα ταξιδι περασε.Αλλο ένα ταξιδι τελειωσε και τωρα το μονο που εχει μεινει ειμαι εγω,καθισμενος στο γραφειο μου στο σπιτι, εχοντας μπροστα μου καποιες εκατονταδες ανακατεμενες φωτογραφιες,πολλα χαρτια που ουτε που θυμαμαι τι γραφουν,και διαδρομες σημειωμενες σε χαρτες..Καθομαι και σκεφτομαι..Τι ταξιδι ηταν παλι και αυτό… μεσα στην αντιφαση..Από τους 36-37 βαθμους της Ιταλιας,στους 6 και 7 της Γαλλιας και της Σκωτιας..Απο τον ηλιο που σου εκαιγε την σαρκα, στην ασταματητα συνεχομενη βροχη..Απο την Μεσογειο,στην Βορεια Θαλασσα και στον Ατλαντικο Ωκεανο..Απο την χιλιομετρικη απραξια των μηνων της προετοιμασιας,στα 700 και στα 800 χιλιομετρα την ημερα..Kαι ετσι χαμενος μεσα σε όλες αυτές τις σκεψεις,κάπου στην ακρη του μυαλου μου,θυμαμαι την φραση που διαβασα καποτε,και την ειπε ενας αυτόχειρας αλκοολικος καπου στις ανατολικές όχθες του Σηκουάνα… «Όμορφα παιδιά η περιπέτεια πέθανε»…Ναι,οκ..για καποιους ετσι ειναι..Για καποιους αλλους όμως,αυτό ακουγεται σαν το εναυσμα για αλλα,πιο καλα και πιο μεγαλα.. Replace the fear of unknown with curiosity… Highlands,Scotland Οκ,αρκετα δυσκολο και επιπονο σαν ταξιδι,αλλα αυτο ηταν..εγινε και περασε…Και τωρα..?θα μου πεις..Τωρα είναι ισως,και το ποιο δυσκολο κομματι του ολου εγχειρηματος..Να κατσω να γραψω...και ειλικρινα να σας πω κατι..?δεν με φοβιζει καθολου κανενα ταξιδι σε οποιοδηποτε μερος,με κανεναν καιρο,οσα χιλιομετρα και αν ειναι..Τρεμω όμως την στιγμη που θα πρεπει να κατσω στον υπολογιστη,και να ‘’εκτεθω συναισθηματικα’’ για άλλη μια φορα,με μοναδικη αφορμη ένα κοινο,με το οποιο,το μονο που μας ενωνει,είναι ότι μοιραζομαστε το ιδιο παθος.. Πως είναι δυνατον να καταφερω να σας κανω να δειτε μεσα από τα ματια τα δικα μου,τοσες χιλιαδες εικονες που περασαν από μπροστα μου..? Applecross,Scotland Δεν ξερω.. Καθε φορα τα ιδια.. Τελικα είναι τοσο απλο και ευκολο να κρυβεσαι πισω από ανωνυμιες και πληκτρολογια,που στο τελος αρχιζεις να το προτιμας…παντου,ακομα και στην ιδια σου την ζωη,στην καθημερινοτητα σου...Ασε που να σας εξομολογηθω και κατι ακομα..?Αυτο που εχω καταλαβει μετα από μερικες χιλιαδες ταξιδιωτικα χιλιομετρα,είναι πως σε κάθε ταξιδι,αυτό που μετραει,δεν είναι όλα αυτά που θα κατσεις και θα προσπαθησεις να θυμηθεις αφου εχεις επιστρεψει…όχι…κάθε άλλο…ειναι ολες εκεινες οι στιγμες που εχεις ζησει οσο το εκανες…Αυτές οι στιγμες,που τοτε μπορουσαν η να σε κανουν να νιωσεις Θεος,η να σου ξεσκισουν την ψυχολογια μια και εξω..Ειναι αυτές οι στιγμες, που ενώ κάθε ημερα οδηγας ατελειωτα χιλιομετρα και νιωθεις την κουραση να κυριευει κάθε ποντο στο κορμι σου, ταυτοχρονα ξεφτιλιζεις σκεψεις,τις οποιες σε κανονικες συνθηκες,θα τις επεξεργαζοσουν μηνες στην ασφαλεια των τεσσαρων τοιχων και της θωρακισμενης πορτας του σπιτιου σου..Eίναι εκεινες οι στιγμες που μπορεις αλλιως να τις ονομασεις και πραγματικότητα.Στιγμές που τα μάτια γυαλίζουν,και δεν ξερεις εάν είναι από τον ηλιο,η από την έξαψη...Ειναι οι στιγμες που με την ακρη του ματιου σου κοιτας τον συνταξιδευτη σου,και η οποιαδηποτε συνεννοηση η γινεται αυτοματα,η απλα εχει παει στον διαολο και ακομα παραπερα.. Ειναι εκεινες οι στιγμες που εάν δεν τις εχεις,δεν πρεπει να λες ότι ταξιδευεις..απλα προχωρας.. Άλλο πράγμα λοιπον το να καθεσαι μηνες μετα στο γραφειο σου και να γραφεις ‘’αυτα που σου εμειναν από το ταξιδι’’ με τη συνοδεία τσιγαρου,καφέ,και λιγης βοτκας ισως,και άλλο η πραγματικοτητα. Οι στιγμές που οι ροδες σου κυλανε στον δρομο δεν αντέχουν σε σύγκριση με το πριν ή το μετά..Αυτη είναι η αληθεια.. Για αυτόν τον λογο,θελω από την αρχη να καταλαβετε ότι αυτό που θα διαβασετε παρακατω,θα είναι ένα ταξιδιωτικο,στο οποιο οι αναγνωστες θα ‘’ταξιδεψουν’’ στις στιγμες μου, με δικη τους όμως ευθυνη.. Παρτε λοιπον μια βαθια ανασα,φορεστε μασκα και αναπνευστηρα,και παμε για μια μεγαλη βουτια στο καζανι της πραγματικοτητας… Ας ξεκινησουμε σιγα-σιγα,εγω να διηγουμαι όλα αυτά που εζησα 21 ημερες στον δρομο,και εσεις να προσπαθειτε να χωρεσετε στις σκεψεις σας κάθε μετρο από τα 7.800 χιλιομετρα που πατησαν οι ροδες μου…
  5. Θα αρχισω.... με μελι. Πολυ μελι !!!! Αυτο το θεμα ειναι ολο αφιερομενο στον φιλτατο Θωμα που ξερω ποσο λατρευει τα βουνα και ποσο θα ηθελε να ειναι και αυτος μαζι Ειναι Παρασκευη βραδυ, βαριεμαι, ψαχνω τι θα κανω την επομενη ημερα και κοιταζω χαρτες, οδηγους και οτι αλλο σαιτ βρισκω που να γραφει κατι ενδιαφερον για την ευρυτερη περιοχη. Αφου εφαγα καποια ωρα ετσι, επεσα σε ενα απο τα βουνα της Ελβετιας (Jungfraujoch). Ευτυχως δεν εχει λιγα οποτε ειχα αρκετες επιλογες. Διαβασα την περιγραφη... "Υψηλοτερος σιδηροδρομικος σταθμος της Ευρωπης στα 3.454 μετρα" και "2ο υψηλοτερο παρατηρητηριο της Ελβετιας (Sphinx) στα 3572 μετρα και ενα απο τα υψηλοτερα του κοσμου". Σκεφτομαι πως εκει πραγματικα θελω να παω. Σαββατο πρωι, φωρτωνω τον σακο με οτι τσιμπραγκαλο εχω για την φωτογραφικη, νερο, ισοθερμικα και τα εισητιρια. Μετα απο αρκετη ωρα, πολλα χωρια και αρκετες αλλαγες τρενων, αρχισα να ανεβαινω υψομετρο. Φωτογραφιες δυστυχως δεν εχω απο την ευρυτερη περιοχη. Αρχισα να βγαζω οταν ημουν ηδη πανω στο βουνο. Μου εκανε εντυπωση που ειχε καποια χωρια κοντα στα 1500 μετρα, οπου αντι για δρομους να περνανε αναμεσα απο τα σπιτια, ειχε πιστα για σκι. Δηλαδη μπορουσες να κατεβεις απο το βουνο και να φτασεις μεχρι την εξωπορτα με τα σκι. Ποσο τελειο μπορει να ειναι αυτο. Μετα απο αρκετες αλλαγες τρενων, εφτασα στον σταθμο kleine Σheidegg στα 2061, οπου ηταν και ο πρωτελευταιος πριν την κορυφη. Η περισσοτερη διαδρομη προς το παρατηρητηριο δεν γινοταν γυρο απο το βουνο, αλλα μεσα απο αυτο. Ειχε μια συραγκα οπου μας οδηγουσε εως την κορυφη. Ενδιαμεσα καναμε και δυο στασεις για φωτογραφιες. Και εκει τα πρωτα μπλε χρωματα ενος παγετωνα. Και αλλη μια γιατι μας αρεσε Μετα απο μερικα λεπτα ειχαμε φτασει στον υψηλοτερο σιδηροδρομικο σταθμο της Ευρωπης
  6. Ισως το να ανεβασω την πρωτη φωτογραφια,να είναι μια καλη αρχη και να συνεχισω να γραφω… Gerlos Alpenstrasse/Austria Αλλο ενα ταξιδι εφτασε στο τελος του.Οι εικονες πολλες και ανακατεμενες στο μυαλο. Δυσκολεύομαι ομως με το συγκεκριμένο ταξιδιωτικό. Είναι λιγος ακομα ο καιρος που εχω γυρισει,και ειπα να κατσω να γραψω δυο αραδες λεξεις, να ανεβασω και μερικες φωτογραφιες,τωρα που ειναι νωρις,πριν αρχισουν τα συναισθηματα να ξεθωριαζουν. Δεν γινεται ομως...απλα δεν βγαινει νοημα......γραφω,σβηνω,ξαναγραφω,αλλα τιποτα.... Αφηνω και περνανε οι μερες να ξεμπλοκαρω μπας και κατεβει καμμια λεξη στο κεφαλι... ελα μωρε λεω...εχουν περασει πολλοι απο αυτα τα μερη...ριξε μια ματια...δες τι γραφουν οι αλλοι,και θα παρεις καμμια ιδεα....παλι τιποτα...ειχα πεισμωσει ομως...επρεπε να γραψω κατι ασχετα εαν για καποια απο αυτα τα μερη εχετε σιγουρα ξαναδιαβασει... Ξερετε γιατι?γιατι απο την πολυ μικρη εμπειρια που εχω,καταλαβα πλεον,οτι δεν ειναι οι περιοχες που επισκεφτηκε καποιος, ουτε οι φωτογραφιες που εβγαλε...ειναι η μοναδικη οπτικη που τα βλεπει ο καθενας μας ολα αυτα. Με βαση λοιπον το παραπανω,αυτο που μπορω να σας υποσχεθω ειναι πως στις επομενες γραμμες θα διαβασετε ενα ταξιδιωτικο που θα μοιαζει με πολλα αλλα,και θα αναφερεται σε μερη και προορισμους που σιγουρα εχετε ξαναδιαβασει. Να ειστε ομως βεβαιοι πως παλι μεσα απο αυτες τις γραμμες,θα καταλαβετε πως αυτο το ταξιδι ειχε μεσα και κατι που δεν εχουν επισης πολλα αλλα.Τι ειναι αυτο? Ματια και ψυχισμο. Τον δικο μου ψυχισμο. Black Forest/Germany Ειμαι απο αυτους που πιστευουν πως ενα ταξιδι ξεκιναει απο την προετοιμασια του.Θεωρω επισης πως απο το ποσο σωστα εχει γινει αυτη,εξαρταται και κατα ποσο καλα θα περασεις μετα,οποτε ξεκινησα περιπου πριν απο 8 μηνες να το ετοιμαζω...Το google maps και το via michelin ειχαν παρει φωτια... Κατεβασε χαρτες,βγαλε διαδρομες,μετρα αποστασεις,κοιτα διανυκτερευσεις,συγκεντρωσε πληροφοριες,κοιτα ωρες για τα καραβια,και τοσα αλλα που μου φαινονται σαν χτες... Δεν θα σας κρυψω πως οσο ετοιμαζα το συγκεκριμμενο ταξιδι,πολλες φορες εκανα σκεψεις ασχημες και αποκαρδιωτικες.... και εαν παθει κατι η μηχανη?και εαν τα χιλιομετρα ειναι πολλα?εβλεπα την διαδρομη και μου κοβοταν τα ποδια...πολυ βουνο ρε παιδια!και εκει πανω,στον Μελανα Δρυμο,στην Γερμανια...πολυ ερημια ρε παιδια!! Οποιος εχει πει πως ενω ετοιμαζεται για μεγαλο roadtrip δεν εχει κανει τις παραπανω σκεψεις...ειναι μεγαλος ψευτης... Μετα απο μια πολυμηνη αναμονη ειχε ερθει πλεον η ωρα... Εγιναν καποιοι τελευταιοι ελεγχοι στην μοτοσυκλετα και στον εξοπλισμο,ενα αποχαιρετηστηριο ποτακι το προηγουμενο βραδυ με μερικους φιλους,και δωσαμε ραντεβου 18 ημερες αργοτερα στο ιδιο μερος....Σημερα το βραδυ θα σαλπαραμε με το παπορο της ΑΝΕΚ απο Πατρα για Βενετια... Επιτελους! Το ταξιδι μου αρχιζει!!
×
×
  • Create New...