Αναζήτηση στην κοινότητα

Ήρθε, επιτέλους, η ώρα να ξεκινήσουμε το εγχείρημα που προετοιμάζουμε τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Εκτός άλλων απροόπτων, την ερχόμενη 'βδομάδα, μεταξύ 15 και 20 Ιουλίου, ξεκινώ απ' τη Θεσσαλονίκη με αρχικούς προορισμούς τις βαλκανικές χώρες. Τα νέα μας και τις φωτογραφίες μας μπορείτε να τα παρακολουθείτε στο http://madnomad.gr Εκτός αυτού, ο stantonop έχει αναλάβει να τα ποστάρει και στο mybike, οπότε ελπίζουμε να συνταξιδεύουμε όλοι μαζί και μέσα από 'δω! Σ' ευχαριστούμε πολύ, Στέργιο! Ας ξεκινήσω, λοιπόν, με το πρώτο post περί της πολυπόθητης αναχώρησης... Σύμφωνα με το αρχικό μας πλάνο, θα έπρεπε το Μάιο να έχουμε αποδημήσει γι’ άλλους τόπους, μακρινούς. Αλλά όπως λεν και τα «Ξύλινα Σπαθιά»: «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι»! Δυστυχώς, ειδικά για τον εξοπλισμό των μοτοσυκλετών, μας καθυστέρησαν τόσο, που δεν το χωρούσε ο νους μας. Σα να μην έφτανε αυτό, τις μέρες που μια πολύ όμορφη και μεγάλη παρέα απολαμβάναμε ένα τριήμερο στη φύση του Αγίου Θεοδοσίου Καλαμπάκας, στο αποχαιρετιστήριο event που οργανώθηκε, η Χριστίνα βρισκόταν στο νοσοκομείο με φρικτούς πόνους. Έτσι, αναγκάστηκε να υποβληθεί σε εγχείρηση. Όλα πήγαν πρίμα και το καλό είναι ότι δεν απαιτούνται χρόνιες θεραπείες ούτε καν συνεχείς εξετάσεις. Το μόνο πρόβλημα προς το παρόν είναι πως χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αναρρώσει πλήρως από την επέμβαση. Επειδή είμαστε σώφρονες νεανίες (παρά την αντίθετη γνώμη πολλών…), αποφασίσαμε, λοιπόν, να αλλάξουμε κάπως τα πλάνα μας. Το comic που έφτιαξε η Χριστίνα (έχει καλλιτεχνική φλέβα)! Προσέξτε το ψαράκι μέσα στον ορό! Εφόσον καθυστερήσαμε τόσο, η Ευρώπη έχει βγει εκτός προγράμματος. Για να έχουμε τον ιδανικό καιρό σε όλο μας το ταξίδι (ή τουλάχιστον για όσο τηρήσουμε το πρόγραμμά μας…) πρέπει στο Μαρόκο να μπούμε το Σεπτέμβριο. Γι’ αυτό, αφήνουμε την Ευρώπη για κάποια άλλη φορά που θα έχουμε περισσότερο χρόνο και χρήμα. Θα ξεκινήσω μόνος μου για τα Βαλκάνια κάπου μεταξύ 15 και 20 Ιουλίου. Οι χώρες που θα περιηγηθώ θα είναι: Αλβανία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Σλοβενία. Μετά από περίπου δύο μήνες, θα φτάσω στην Ιταλία, όπου θα συναντηθούμε με τη Χριστίνα, που θα ’ρθει εκεί με καράβι από την Ελλάδα. Ελπίζουμε μέχρι τότε να έχει αναρρώσει πλήρως. Από την Ιταλία θα πάρουμε το καράβι για το Μαρόκο κι έτσι μετά από 2,5 μέρες στη θάλασσα θα είμαστε στην ήπειρο που τόσα χρόνια ονειρευόμαστε… Ετοιμαστείτε, λοιπόν! Σε λίγες μέρες ξεκινάμε!!! - Περισσότερα στο: http://madnomad.gr Ηλίας Βροχίδης

Έχει νυχτώσει για τα καλά στον (φυσικά) αφώτιστο χωματόδρομο στον οποίο κινούμαστε, λόγω κατασκευής του αυτοκινητόδρομου. Μπόλικη κίνηση, σκόνη, λακκούβες και το φεγγάρι απόν. Έχουμε "γράψει" 1.920 χιλιόμετρα, αφότου φύγαμε από τη Σύρο και είμαστε στην 5η μέρα του ταξιδιού. Σε λίγο φτάνουμε στο Σεράγεβο.... Ωραία πράγματα.... :D Ταυτότητα ταξιδιού: Χρόνος: Ιούλιος 2012. Μοτοσυκλέτες: Εμείς, με Honda Transalp 700 (Αιγαιοπλόος και Αιγαιοπλόισσα) και δύο φιλικά μας ζευγάρια. Σύνολο χιλιομέτρων ταξιδιού: 3.500 χλμ. Σύνολο χωρών που επισκεφθήκαμε: Πέντε: Σκόπια - Αλβανία - Μαυροβούνιο - Κροατία και Βοσνία Ερζεγοβίνη. Φορές που περάσαμε σύνορα: Οχτώ: 1) Ελλάδα – Σκόπια. 2) Σκόπια – Αλβανία. 3) Αλβανία – Μαυροβούνιο. 4) Μαυροβούνιο – Κροατία. 5) Κροατία – Βοσνία. 6)Βοσνία – Μαυροβούνιο. 7) Μαυροβούνιο – Αλβανία. 8) Αλβανία – Ελλάδα. Κι αν βάλεις ότι σε κάθε σύνορο είναι δύο τα φυλάκια (της χώρας που βγαίνεις και της χώρας που μπαίνεις), τελικά δεκαέξι φορές δείξαμε διαβατήρια, διπλώματα, πράσινες κάρτες κλπ. Κόστος εκδρομής: 1.200 ευρώ το ζευγάρι (όλα μέσα: βενζίνες, φαγιά, καφέδες, rooms). Δώρα, σουβενίρς και μαλακιούλες δεν πήραμε γιατί δε θέλω να κουβαλάω σαβουρίτσες. Διαδρομή: 1) Αθήνα - Κατερίνη - Βέροια - Εγνατία Οδός - Φλώρινα (συνοριακός σταθμός Νίκης) - [ΣΚΟΠΙΑ] - Μπίτολα - Οχρίδα (1η διανυκτέρευση). 750 χλμ. 2) Οχρίδα - Στρούγκα - [ΑΛΒΑΝΙΑ] - Κουκές - Ελμπασάν - ανέβασμα βουνού - Τίρανα - Lezhe - Σκόδρα - [ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ] - Μπαρ - Μπούντβα - Κότορ (2η διανυκτέρευση. 380 χλμ. 3) Κότορ - γύρω γύρω το φιόρδ του Κότορ - Hercev Novi - [ΚΡΟΑΤΙΑ] - Ντουμπρόβνικ (3η διανυκτέρευση). 100 χλμ. 4) Ντουμπρόβνικ - μια διακοσάρα παραλιακά χιλιόμετρα δαλματικών ακτών - Σπλιτ - Ζάνταρ (4η διανυκτέρευση). 371 χλμ. 5) Ζάνταρ - Λίμνες Πλίτβιτσε (Unesco) - [ΒΟΣΝΙΑ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗ] - Σεράγιεβο (5η διανυκτέρευση). 490 χλμ. 6) Σεράγιεβο - Μόσταρ - Trebinje - [ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ] - Niksik - Ποντγκόριτσα (6η διανυκτέρευση). 350 χλμ. 7) Ποντγκόριτσα - [ΑΛΒΑΝΙΑ] - Σκόδρα - Lezhe - Δυρράχιο - Φίερι - Τεπελένι - Αργυρόκαστρο - Δερβιτσάνη - [ΕΛΛΑΔΑ] - Γιάννενα (7η διανυκτέρευση). 450 χλμ. 8) Γιάννενα - Αμφιλοχία - Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου - Αίγιο - Αθήνα - Πειραιάς - (πλοίο) - 430 χλμ. Ξεκινάμε…. Κάθε αρχή και ... εύκολη! Το θέλειν έτσι δύνασθαι και το ταξιδεύειν με μοτοσυκλέτα είναι έτσι κι αλλιώς πιο κοντά προς το "δύνασθαι", αν η μοτοσυκλέτα σου είναι "ολιγόφαγη" και ο δεξιός σου καρπός δε σε ... γαργαλάει. Και το ταπεινό (πλην όμως ψεκαστό, έτσι;) Transalp-άκι είναι και ολιγόφαγο αλλά και μη γαργαλιστικό σε γκάζια, καθώς οι μόλις 60 ίπποι του σου προτείνουν καλύτερα να απολαύσεις τα γύρω μέρη… Οπότε, οικονομικά και συγκρατημένα οι χάρτες μπήκαν στη θήκη του tank bag και η ... πιστολιά έπεσε. Οι τρεις μηχανές μπήκαν στο πλοίο και 4 ώρες μετά έφθασαν στον Πειραιά, βραδάκι. Η αναγκαία διανυκτέρευση στην Αθήνα περιελάμβανε σουβλάκι και ξάπλα, για τα αυριανά 750 χλμ. μέχρι τις όχθες της Λίμνης Οχρίδας των Σκοπίων. Η εκδρομή ουσιαστικά αύριο αρχίζει. Φτιάξτε καφεδάκι και συνταξιδέψτε. Γράφω πολλά, γιατί είδα πολλά. Το οδοιπορικό δεν είναι περιγραφικό αλλά βιωματικό. Το λέει κι ο τίτλος. Ούτως ή άλλως όμως το ταξίδι με τη μοτοσυκλέτα αφήνει γερό "αποτύπωμα" μέσα σου, σα να ζωγραφίστηκαν πάνω σου οι εικόνες και τις στέγνωσε με τα χιλιόμετρα ο αέρας που σε κοπανούσε. Κάτι σαν tatoo συναισθημάτων, ένα πράμα! 1η μέρα Γύρω στις 07:30 περάσαμε τα πρώτα διόδια στις Αφίδνες και τραβήξαμε καρφί για πάνω. Στόχος μας ο Νομός Φλώρινας και τα σύνορα με τα Σκόπια (συνοριακός σταθμός Νίκης). Η σκέψη να "καβαλήσουμε" το Δομοκό, να περάσουμε τον Κάμπο μέχρι Καλαμπάκα και να ανηφορίσουμε προς Γρεβενά, Σιάτιστα και στα συναφή μέχρι Φλώρινα εγκαταλείφθηκε, διότι προτιμήσαμε να πάμε από το ... ίσιωμα και να μη μπλέξουμε με στροφές, μιας και οι 5 χώρες των Βαλκανιών που μας περίμεναν είναι τίγκα στο στροφιλίκι. Οπότε, ανηφορίσαμε μέχρι Κατερίνη, πληρώσαμε αμέτρητες φορές στα άπειρα διόδια (κούμπωνε - ξεκούμπωνε, ρέστα, χαρτάκια, εκατό φορές, τη στιγμή που άλλες χώρες σε χρεώνουν μία φορά, στο τέλος, ανάλογα με τη διανυθείσα απόσταση), και μόλις συναντήσαμε την Εγνατία Οδό (ίσως ο πιο σοβαρός και σωστός αυτοκινητόδρομος στην Ελλάδα) στρίψαμε αριστερά προς Βέροια - Κοζάνη και μετά από τον εξίσου καλό συνδετήριο δρόμο, φτάσαμε στη Φλώρινα και στο συνοριακό σταθμό της Νίκης. Ανεφοδιασμός στην Εθνική Αθηνών Λαμίας. Τα πρώτα μυγάκια άρχισαν να μαζεύονται… Α, ρε σελάρα. Δε μου λείπει καθόλου το ΧΤ. Είμεθα άρχοντες!! Εγνατία Οδός. Πολιτισμός!! Σε λίγο στρίβουμε για τα σύνορα. Ο συνοριακός σταθμός της Νίκης. Το αντίστοιχο συνοριακό φυλάκιο των Σκοπίων. Προορισμός μας η Οχρίδα, μια πόλη δίπλα στην ομώνυμη λίμνη. Περνάμε πρώτα από τη Μπίτολα (το Μοναστήρι, αλλιώς), μιας πόλη με τυπική πρώην κομμουνιστική αρχιτεκτονική. Ο Βερόπουλος, η Αλφα Μπανκ και άλλες εταιρίες έχουν ήδη πατήσει γερά το πόδι τους στην υπό ανέγερση γείτονα. Προσέξτε και το χρονόμετρο που μετράει ανάποδα μέχρι να ανάψει το πράσινο για να δεις πόσο σου μένει και να μην περιμένεις με το συμπλέκτη πατημένο ούτε να σου κορνάρει ο πίσω. Δεν είναι άσχημη ιδέα. Πάει το ψωμί στη μάνα του ο ηλιοκαμένος πιτσιρικάς. Μια φετούλα με βούτυρο και ζάχαρη θα είναι άλλο πράγμα, ε; Πάμε για το Κέντρο της πόλης και για τη Λίμνη, όπου και θα μείνουμε για το πρώτο βράδυ. Ποδήλατα και μοτοποδήλατα. Αυτά είναι τα δίκυκλα των Σκοπίων. Τα δικά μας είναι .. αεριωθούμενα. Στα «γιωταχί» όμως, δίπλα στα αρχαία Zastava, βλέπεις και κυριλέ μάρκες. Η Οχρίδα είναι μια μεγαλούτσικη αλλά αρκετά νοικοκυρεμένη πόλη, δίπλα σε λίμνη. Με ό,τι καλό αυτό συνεπάγεται. Τεράστιος παραλίμνιος δρόμος, άνετα πεζοδρόμια, κόσμος, παιδιά, παγωτά, ποδήλατα. Ζωή, με απλά λόγια. Δεν είναι μόνο ότι έχουν πάρκα αλλά είναι και περιποιημένα, καθαρά, με τα λουλουδάκια τους και τα χαίρονται. Πλαστική πλατφόρμα επιπλέουσα στη λίμνη. Ψιλοκίτς μου φαίνεται. Και αρκετά ζαλιστικό να πίνεις τον καφέ σου και να κουνιέσαι. Τούτη εδώ όμως η ξύλινη γέφυρα – πεζόδρομος είναι μια χαρά. Βολτάραμε στο ιστορικό κέντρο της Οχρίδας και κάτσαμε για φαγητό. Η μέρα έκλεισε στο ξενοδοχείο, όπου με 20 ευρώ το ζευγάρι (χωρίς πρωινό) μείναμε αρκετά ικανοποιημένοι. Το δικό μας δωμάτιο είχε μάλιστα και καναπεδάκι με τραπεζάκι, καθώς και κάτι φωτάκια – ψείρες μπηγμένα σε μια ψευδοροφή με ροοστάτη για να τα χαμηλώνεις και να «φΚιάνς» κατάσταση, άμα λάχει. Το επόμενο πρωί έχει Αλβανία … «σουβλάκι», δηλαδή έμπα από τη μία και έβγα από την άλλη. Ελλείψει πρωινού πλακώσαμε στα όρθια ένα ψωμί βουτηγμένο σε μερέντα (κάνει δουλειά, μην το γελάτε!) και καβαλήσαμε τα μηχανάκια με κατεύθυνση την πόλη Στρούγκα, που βρίσκεται σε σύνορα Σκοπίων – Αλβανίας. Οι δρόμοι των Σκοπίων είναι καλοί. Καλύτεροι από αυτό που περιμένεις από μια χώρα «ανατολική», να το πούμε έτσι. Και χαοτικά καλύτεροι από το οδικό χάλι που μας περίμενε στην Αλβανία που θα μπαίναμε σε λίγη ώρα. Δε μοιάζουν τελικά αυτές οι χώρες μεταξύ τους, σχεδόν σε τίποτα. Λες «Βαλκάνια» και το μυαλό συνήθως πηγαίνει σε ψιλοπαρακμιακές πόλεις, κατηφείς ανθρώπους, μιζέρια ενώ το όλο πακέτο διαφέρει από χώρα σε χώρα. Η Κροατία, ας πούμε, είναι πολύ «μπροστά» ως χώρα. Καθαρά δυτική οργάνωση και νοικοκυροσύνη, άψογοι δρόμοι, υποδομές που θα ζηλεύαμε εμείς οι … παλαίουρες Ευρωπαίοι (since 1981, όχι αστεία!) και όλα αυτά σε μια χώρα με κάμποσες εκατοντάδες χιλιόμετρα απίστευτης ακτογραμμής, με ορδές τουριστών αλλά χωρίς τσαπατσουλιά και rooms-to-let-άδικη αισθητική. Ενώ η Αλβανία είναι καμιά κατοστάρα χρόνια πίσω. Βρόμικοι δρόμοι, ατέλειωτοι χωματόδρομοι που τους διασχίζουν νταλίκες (γιατί είναι οι «κύριοι» δρόμοι), κυκλοφοριακή αναρχία, προσπέρασμα από όπου να ‘ναι κι ας «μεριάσει» ο άλλος. Βαλκάνια είναι όλα αυτά. Πάντως τα Σκόπια, αν και με εμφανή την αντιαισθητική κομμουνιστική αισθητική στην αρχιτεκτονική των πολυκατοικιών – μπλόκς, είναι μια σχετικά νοικοκυρεμένη χώρα. Και ιδίως στην περιοχή της Λίμνης Οχρίδας, οι υποδομές (δρόμοι, πλατείες, πάρκα, πεζόδρομοι) είναι σε καλό επίπεδο. Γι’ αυτό και ο τουρισμός είναι απίστευτα μεγάλος, κάτι που θα ήθελα πολύ και για τις δικές μας Πρέσπες (η μεγάλη Πρέσπα είναι ανάλογη σε μέγεθος με τη λίμνη Οχρίδα) που, παρά την ομορφιά τους, παραμένουν «στην άκρη», στην παραμεθόριο μιας χώρας που δεν τους έχει δώσει την αναμενόμενη σημασία. Τέλος πρώτης μέρας. Συνεχίζεται…

Σε λίγες μέρες θα κατέβω προς τις παραπάνω χώρες με απότερο σκοπό να επιστρέψω ελλάδα. Δεδομένου ότι προσπαθώ να ενώσω διάφορες περίεργες διαδρομές που έχω δει μέσω google maps σκέφτηκα να τις περάσω σαν σημεία στο GPS. Διαπίστωσα ωστόσο ότι στο GPS μου (TomTom ) η χαρτογράφηση που προσφέρει η εταιρεία για τις συγκεκριμένες χώρες είναι πολύ ελλειματική, πράγμα που σημαίνει οτι η πλοήγηση δεν μπορεί να γίνει με αυτό. Σκέφτηκα τις εξής λύσεις : Χάρτες των περιοχών, τυπωμένες σελίδες από google maps, gps από το κινητό (igo). Θα ήθελα να ρωτήσω τα εξής : Α) Όσον αφορά τους χάρτες έχω βρει 2 : Βοσνία & Ερζεγοβίνη 1:300.000 εκδόσεις όραμα και Σερβία - Βαλκάνια 1:300.000 εκδόσεις Marco Polo. Τους έχει χρησιμοποιήσει κάποιος να μου πει μερικές λεπτομέρειες? Όπως κάλυψη, λεπτομέρεια κλπ. Β) Έχω στο κινητο ένα Igo . Υπάρχει κάποιος που να έχει χάρτες για τις περιοχές για αυτό? Δυστυχώς δεν μπορώ να το χρησιμοποιώ για πλοήγηση συνέχεια καθώς το κινητό είναι παλιό και σέρνεται αλλά για να μπορώ να δω που περίπου βρίσκομαι και να τα συγκρίνω με το χάρτη. Γ) Απο το google maps υπάρχει ένα προβληματάκι διότι αρκετοί δρόμοι που δείχνει δεν συμφωνούν με το earth. Ti συμβαίνει στην περίπτωση αυτή? Γνωρίζει κανείς από πότε είναι οι φωτό του δορυφόρου? Στο γοογλε εαρτη βλέπω τελευταίες φωτο το 2005 άντε 2009 σε κάποιες περιοχές. Στο maps είναι οι ίδιοι? Επίσης αν γνωρίζει κάποιος τις περιοχές κοντά σε Serbrenica, Luka, Zaovine (σερβία-βοσνία) και Potpece , Pljevlja (Βοσνια-Μαυροβούνιο) ας δώσει μερικές πληροφορίες. Δεκτές προτάσεις, σχόλια, μπινελίκια, συμβουλες! Ευχαριστώ. P.S. Eπειδή ο browser τρώει σκαλώματα δεν μπορώ να αλλάξω παραγράφους στον κειμενογράφο με αποτέλεσμα να είναι όλα μια παράγραφο, αν κα΄ποιος συντονιστής μπορεί να βοηθήσει...

Καλησπέρα! Μετά από ένα δύσκολο χειμώνα 5 φίλοι μάζεψαν τα κομμάτια τους και ξαμολήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Μαυροβουνίου. Μία περιοχή μάλλον παρεξηγημένη αλλά όποιος καταφέρει να πάει αξίζει. Οι δρόμοι σε πολύ καλή κατάσταση με αμέτρητες ορεινές διαδρομές, οικονομικές τιμές και φιλόξενο λαό. Κατασκηνώσαμε κοντά στα σύνορα με Κροατία και έτσι μας ήταν παιχνιδάκι οι καταδρομικές προς Dubrovnik (και λίγο παραπάνω) αλλά και προς Βοσνία μεριά. Η άνοδος έγινε μέσω Αλβανίας με 1η διανυχτέρευση κοντά στην Κρυσταλλοπηγή και βουρ τη 2η μέρα μπήκαμε Μαυροβούνιο. Η επιστροφή σχεδιάστηκε μέσω Σερβίας και περιμετρικά της οροσειράς Kopaonik (σύνορα με Κόσοβο), μπήκαμε FYROM και back to home. Για να μη σας ζαλίζω με πολύ μπλαμπλα η βασική διαδρομή είναι αυτή 1η διανυκτερευση ξενοδοχειο στο Β 7 διανυκτερευσεις καμπινγκ στο D 1 διανυκτερευση ξενοδοχειο στο Η 1 διανυκτερευση ξενοδοχειο στο J κι αλλη μια ξενοδοχειο στο Κ Καθημερινά κάναμε μικρές πανέμορφες διαδρομές: http://binged.it/14CWxuR ή http://binged.it/147QNW5 Φωτογραφίες υπάρχουν χιλιάδες αλλά το περισσότερο υλικό ήταν σε βίντεο οπότε και το μόνταρα. Enjoy :)

Κοιτάζω πάλι την άδεια σελίδα…είναι η 3η φορά που μου συμβαίνει αυτό μετά από ένα ταξίδι…τι να πρωτο-πείς, τι να πρωτο-περιγράψεις και γιατί να το κάνεις…αυτή η αρχή είναι η πιο δύσκολη γι αυτό θα ξεκινήσω από το τέλος… Η τελευταία ημέρα, ήδη στην Ελλάδα, τα τελευταία χιλιόμετρα, ένα προς ένα, μας έφερναν πίσω στη βάση μας…είχα διαρκώς την αίσθηση ότι βρισκόμασταν τόσες μέρες ψηλά πάνω σ’ένα αερόστατο και τώρα το αερόστατο έχανε αέρα αργά -αργά και μέτρο με το μέτρο, ο γνώριμος μας κόσμος, αυτός ο κόσμος της καθημερινότητας, της ασφάλειας, των δικών μας ανθρώπων, πλησίαζε ακόμα περισσότερο…και είναι ωραίο το αίσθημα να γυρίζεις πίσω αλλά και τι ωραίο να είσαι ψηλά… Πολλά αναρωτήθηκα σ’αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα, ήταν και η φιλοσοφική μπυρο-συζήτηση της προηγούμενης νύχτας με τους κουμπάρους μου…γιατί ταξιδεύω? Θέλω από κάτι να ξεφύγω? Είναι το άγνωστο και η περιπέτεια? Γραμμένο στο γονίδιο μήπως? Ασθένεια? Που να ξέρω ρε γμτ, κάθε φορά και πιο μπερδεμένος γυρίζω πίσω, πολύ κουρασμένος αλλά έτοιμος για άλλο τόσο αν ένα μαγικό ραβδάκι κάνει τα μαγικά του…Πολλοί είπαν πολλά σχετικά, αλλά άκρη κανείς δεν έβγαλε, οπότε λέω να συνεχίσω μήπως στο επόμενο ταξίδι βρω τη φώτιση…Η πιο εύκολη απάντηση που έχω πάντως, είναι ότι όταν ταξιδεύω χάνω την αίσθηση του χρόνου, πραγματικά δεν ξέρω τι μέρα είναι και δε με νοιάζει…χάνω την αίσθηση του εαυτού μου, ένα περιφερόμενο σαρκίο που γεμίζει εικόνες και τις στοιβάζει πάνω από τις παλιές, κάθε φορά που γυρνάω είναι σαν να έχω κάνει φορμάτ στο σκληρό μου… [Τζακ Κέρουακ: “Στο δρόμο”]: “Φίλε μου φαντάζεσαι πως θα ήταν, σν βρίσκαμε μια ορχήστρα τζαζ μέσα σ’αυτούς τους βάλτους, με γιγαντόσωμους μαύρους τύπους να κλαψουρίζουν μπλουζ στην κιθάρα και να πίνουν φθηνό αλκοόλ, γνέφοντας μας?” Είναι αυτοί οι τύποι που περιμένω να μου γνέψουν, κάποιες νότες θα προσθέσω και ‘γω στη συντροφιά τους… Ένας φωτισμένος ταξιδευτής που είχα την ευκαιρία να συναντήσω πρόσφατα, ανέλυσε τη δυσκολία της απόφασης να γυρίσεις το κλειδί στη μίζα, να συγκρουστείς με το περιβάλλον σου και τον εαυτό σου και να ακολουθήσεις το ένστικτο σου που σε τραβάει εκεί έξω…έτσι λοιπόν, απλώς γυρίζω το κλειδί και δε σκέφτομαι πια… [Τζακ Κέρουακ: “Στο δρόμο”]: “Τι είναι αυτό το συναίσθημα που σας σφίγγει όταν φεύγετε με τ’αμάξι αφήνοντας πίσω σας ανθρώπους που τους βλέπετε να μικραίνουν μέσα στην πεδιάδα μέχρι που τελικά εξαφανίζονται? Είναι ο απέραντος κόσμος που μας βαραίνει κι είναι και ο αποχαιρετισμός. Παρ’όλα αυτά στρέφουμε προς τα μπρος, για την επόμενη τρελή περιπέτεια κάτω από τους ουρανούς”.

Στο δρόμο απο τον περσινό γυρισμό, είχαμε πει (Μάριος – Βασίλης – εγώ) οτι του χρόνου (σ.σ 2013) θα κινόυμασταν να κάνουμε το κομμάτι Kukes - Peshkopi που δεν κάναμε.. Ήμασταν τυχεροί και όλα πήγαν καλά και ήμασταν σε θέση να κλέψουμε ένα 3ήμερο το οποίο τελικά θα μας έδινε άλλες εικόνες και εμπειρίες.. · Ημέρες είχαμε φέτος 3 & μισή (από το απόγευμα και μετά λόγω δουλειας, 2 ακόμα ημέρες στην Αλβανία , και η τελευταία της επιστροφής). · Το concept ήταν ίδιο, δηλαδή άμεσες διαδρομές που δεν είχαν ξαναγίνει, οικονομικές διαμονές και περισσότερη περιπέτεια.. Το να καταλήξουμε τι τελικά θα κάνουμε πέρασε απο 40 κύμματα, καθώς η μια ιδέα διαδεχόταν την άλλη, και βγαίναμε και εκτός χάρτη, μετά θέλαμε άλλη μια μέρα κλπ (ποιος δεν θέλει άλλη μια μέρα στο ταξίδι του ;;;) Πρώτες ιδέες να πάμε από Αλβανία μέσα, απορρίφθησαν σχεδον από την πρώτη στιγμή καθώς η απογευματινή αναχώρηση θα μπορούσε να μας φέρει κοντά στα σύνορα και όχι βαθιά μέσα στην Αλβανία. Έτσι λοιπόν, καταλήξαμε τα εξής : Ημέρα 1 (μισή στην ουσία) : Αναχώρηση από Πάτρα και μέσω Ιωαννίνων και εγνατίας, περνάμε σύνορα και διανυκτερεύουμε είτε στην Bitola , είτε στην Οχρίδα, ανάλογα με τις καταστάσεις. Ημέρα 2 : Bitola – Debar , περνάμε Αλβανία , Peshkopi, off-road δίπλα από τον ποταμό που φτάνει έως το Kukes, και επιστροφή από την άλλη πλευρά (χοντρικά , που φαινόταν πιο εύκολη, Ανατολικά) του ποταμού, και (λογικά ) διανυκτέρευση Peshkopi. Ημέρα 3 : Πάμε προς Burell, Kruja (κάστρα) και μετά ανάλογα το τι έχουμε κάνει, πάμε Τύρανα ή και πιο κάτω. Ημέρα 4 : Επιστορφή μέσω Αργυροκάστρου, στάση, και μετά στο φαινόμενο Blue lake ( που ήταν σκέψη από πέρυσι) thank to Billy. Ημέρα 1 : Όρεξη στο φουλ, εννοείται και στη δουλειά, και καπάκι ραντεβου ! Όλοι ήμασταν κομπλέ, εκτός από τον Βασιλάκο που περίμενε τη νέα του στολή (Difi Sierra Nevada) που του είχαμε πει οτι θα είχε, αλλά δεν είχε φτάσει και έως το πρωι η αποστολή ήταν στη Θες/νίκη !! Ραντεβού, 5 στη Γέφυρα του Ρίου. Τηλέφωνο από το μαγαζί 4:30 «Ήρθε η στολή του Βασίλη !!!!!!!! » . Τηλ. Καπάκι τον Billy, «τρέχα μαγαζι πάρτην και φυγαμεεεεεεεεεε» . Ωραία λέω ξεκινήσαμε, χααχχαχααχχ. Φεύγουμε κατά τις 5:30 (Μαριάκο, τα γάντια ΔΕΝ τα βάζουμε στο κράνος, και έτσι γλυτώνουμε χρόνο ) Το δρομολόγιο γνωστό, Γιάννενα, στάση για βενζίνα (εγώ), και βουρ Εγνατία.. Εγνατία με ομίχλη τρελή μετά το Μέτσοβο και να σιχτηρίζουμε στις ενδοεπικοινωνίες μεταξύ μας, να μην την φάμε απο τώρα !! Δρόμο πέρνουμε, δρόμο αφήνουμε, χαλαρά, βραδιάζει σιγά σιγά, και κόβουμε προς Κοζάνη – Πτολεμαϊδα, έτσι ώστε να περάσουμε σύνορα. Οι ταχύτητες στα 130-140 μιας και τα παιδιά είχαν τα Heidenau, και δεν θέλαμε να τα ταλαιπωρήσουμε, συν οτι το mood ήταν χαλαρό..όλα καλά ! Εγνατία Οδός Φτάνουμε σύνορα στις 10:05 ,περνάμε χωρίς κανένα πρόβλημα και τις δύο πλευρές. Μετά από ένα 15λεπτο δρόμο σε πολύ χαλαρό ρυθμό, φτάνουμε Bitola όπου και αποφασίζουμε να μείνουμε εκεί, χαλαρά, και την επόμενη να συνδιάσουμε μια μικρή στάση Οχρίδα, ξέροντας οτι ο δρόμος θα είναι περίπου 1 ώρα σε νορμαλ ρυθμό. Φτάνουμε, ψάχνουμε ξενοδοχείο αφου κάναμε 2 γύρους εκεί. Ρωτάμε σε ένα, δεν έχει parking, “γειά σας», πάμε για το επόμενο..και τελικά βρήκαμε-καταλήξαμε σε αυτό που είχα ξαναμείνει ο Βασίλης, όπου δεν υπήρχε parking κλειστό, αλλά στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου, σε ένα στενό, υπήρχαν κάμερες και έτσι όλα ήταν οκ. Μέχρι να γίνει αυτό βέβαια, μικρά παιδάκια απο δίπλα «dose dose 3 euro, είναι οκ parking”. Τελικά τα 3 έγιναν 2, μετά 1, μετά βαρέθηκαν και έφυγαν. HOTEL Millenium λοιπόν, δωμάτιο μια χαρά, ντουζ με ηχοσύστημα μέσα και δεν παιζόμαστε !! Βγαίνουμε για μια μικρή βόλτα, κάτι να φάμε και μετά να πιούμε τίποτα.. Η πόρτα του ξενοδοχείου βγαίνει στον κεντρικό πεζόδρομο, και αρκετός κόσμος ήταν εκεί, μια χαρά. Περπατάμε λιγάκι, τρώμε σε ένα πολύυυυυ χαλαρό μέρος, και γυρνάμε να κάνουμε βολτίτσα μέχρι το ξενοδοχείο.. Τα πάντα σχεδον ήταν άδεια.. Είχε περάσει μόλις μια ώρα, αλλά ήταν όλα άδεια !!! Συνεχίσαμε τη βόλτα έως κάτω και γυρίσαμε πίσω.. Στην ουσία αυτό είναι η Bitola από το λίγο που κατάλαβα εγώ τουλάχιστον.. Ύπνος λοιπον σε dt και ξύπνημα αύριο για την 1η γεμάτη καλή ημέρα !! Το πάρκινγκ στην πίσω πλευρά του ξενοδοχείου, μέσα σε ενα στενό Ο πεζόδρομος το πρωί · 439 χλμ στο σύνολο, στις 5:47 ώρες είχαμε περάσει και τα σύνορα.., με 1 στάση σε βενζινάδικο στο Γιάννενα, και μια ακόμα 10λεπτη στην Εγνατία.. Χοντρικά λοιπόν Πάτρα – Σύνορα 5 ώρες με περίπου μέση κινούμενη 100-130 χλμ · Σύνορα - Bitola 15 km