Stratos 650

και εγώ δεν το περίμενα, ακόμα και σε θαλασσινή άμμο μπλεγμένη με χώμα [όχι βέβαια με πολύ πάχος στο έδαφος] είχαν εξαιρετική απόδοση. Ίσως κάτι γίνεται με τη σύσταση της γόμας των ελαστικών Δεν κράτει τις φώτο για κάποιο λόγο

Ανατομία του ελαστικού: Mια πραγματική ον-οφ αρχιτεκτονική Όταν έπεσα στις πρώτες κριτικές του ελαστικού οι περισσότεροι χρήστες-αναβάτες το έντασσαν στην κατηγορία του 70-30. Ο “λαστιχάς” από τον οποίο τα αγόρασα μου είπε κατά λέξη “90-10 άντε 80-20”. Η πραγματικότητα, ύστερα από 6.000 χιλιόμετρα μαζί τους σε διάφορους τύπους εδαφών, μου απέδειξε ότι επάξια ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, αν και ο σχεδιασμός του πέλματός τους έχει την εικόνα ενός ασφάλτινου ελαστικό. Συνήθως τα ον-οφ ελαστικά, λόγω της χρήσης για την οποία προορίζονται και λόγω του ότι οι ον-οφ μοτοσυκλέτες έχουν ψηλότερο κέντρο βάρος από τις μοτοσυκλέτες των άλλων κατηγοριών, δεν διαθέτουν ιδιαίτερα γρήγορη κορώνα. Τα trail attack 3 δεν ξεφεύγουν από αυτή τη φιλοσοφία την οποία, για να σας πω την αλήθεια, προτιμώ ιδιαίτερα, νιώθω δηλαδή περισσότερη ασφάλεια όταν το ελαστικό έχει αργεί κορώνα. Για να λίγο περισσότερο κατανοητός, θα έλεγα ότι είναι πιο γρήγορη από τα Metzeler tourance και λίγο πιο αργή από τα anakee 3. Αυτή η λεπτομέρεια, όπως θα δούμε παρακάτω, είναι που προσωπικά σ’ εμένα μου πρόσφεραν ένα μοναδικό αίσθημα εμπιστοσύνης. Συμπεριφορά ελαστικού: Πόλη, στεγνό και βρεγμένο Μέχρι τώρα, από όλα τα ελαστικά που δοκίμασα αυτά με τους πιο γρήγορους ρυθμούς ζεστάματος ήταν τα tr91 της Dunlop. Οφείλω να ομολογήσω όμως πως τα trial attackκ 3 ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μου. Υπήρχαν στιγμές, χωρίς υπερβολή, που ένιωθα ότι τα ελαστικά ήταν “ζεσταμένα” με… το γύρισμα της μίζας. Πέραν της υπερβολής, πράγματι, ακόμη και σε χαμηλές θερμοκρασίες ζεσταίνονται πάρα πολύ γρήγορα και σε αυτό βοηθά η σχετικά μαλακή γόμα τους. Πάλι για να γίνω όσο πιο κατανοητός γίνεται, σκεφτείτε ότι η γόμα τους είναι λίγο πιο μαλακή από αυτήν των anakee 3 και λίγο πιο σκληρή από αυτή των tr91. Η σχετικά αργή κορώνα τους δεν τα κάνει λιγότερα ευέλικτα μέσα στην πόλη. Είναι ίσως το μόνο ελαστικό που σου προσφέρει μια ευελιξία που δεν συνάδει με αυτού του τύπου τα χαρακτηριστικά. Σε αυτό οφείλεται η εκπληκτική απόδοση των “μάγουλων” στα οποία θα αναφερθώ εκτενέστερα παρακάτω. Αυτό που αξίζει να ειπωθεί σε αυτό το σημείο είναι το μόνο αρνητικό τους στοιχείο είναι η πληροφόρηση του οδοστρώματος. Παρά τη μαλακή τους γόμα η αρχιτεκτονική του σκελετού τους μεταφέρει μια κάπως σκληρή αίσθηση με ελάχιστη πληροφόρηση. Για παράδειγμα, με τα anakee 3 ένιωθες τι συνέβαινε στο δρόμο, με τα trial attack 3 πολλές φορές νιώθεις ότι απλά βρίσκεσαι σε μια ενιαία ποιότητα οδοστρώματος. Αυτό βέβαια για μερικούς μπορεί να μην είναι και τόσο αρνητικό γιατί, λόγου χάρη, παρατήρησα ότι ήταν πιο ξεκούραστα στην πολύωρη οδήγηση και, για εμένα που ο μονοκύλινδρος κινητήρας μεταφέρει ούτως ή άλλως πολλούς κραδασμούς, ήταν μια αισθητή διαφορά. Η έλλειψη πληροφόρησης μπορεί να μετατραπεί σε επικίνδυνο παράγοντα σε δύο περιπτώσεις: η μία είναι το φρενάρισμα και η άλλη το βρεγμένο οδόστρωμα. Και στις δύο περιπτώσεις πραγματικά διαπρέπουν αλλά ας ξεκινήσουμε με την κατηγορία του φρεναρίσματος. Σε γενικές γραμμές, σε κάθε ελαστικό, υποτίθεται ότι η μαλακή γόμα και οι γρήγοροι χρόνο ζεστάματος βελτιώνουν και την αίσθηση του φρεναρίσματος. Η αλήθεια είναι ότι με τα συγκεκριμένα ελαστικά δεν είδα κάποια ιδιαίτερη αλλαγή στην ποιότητα του φρεναρίσματος, είδα όμως κάτι πάρα πολύ σημαντικό που μ’ έκανε να τα λατρέψω και αυτό είναι η συμπεριφορά του μπροστινού. Μέχρι πριν τοποθετήσω τα trial attack 3 είχα φοβερό θέμα με την συμπεριφορά των μπροστινών ελαστικών. Επειδή η “χοντρούλα” μου έχει μονό δισκόφρενο, στα πολύ απότομα και έντονα φρεναρίσματα έχει πάντα την τάση να τραβάει λίγο προς τα αριστερά – όπου είναι και η θέση της δισκόπλακας. Την ημέρα λοιπόν που έκανα την τοποθέτηση, και για πολύ καιρό μετέπειτα, πειραματιζόμουν “τσαρουχώνοντας” το μπροστινό για να δω τι αντίδραση θα έχουν. Όσο κι αν φανεί υπερβολικό, πραγματικά, τέτοια συμπεριφορά δεν είδα σε άλλο ελαστικό. Το μπροστινό δεν είχε καμία τάση γι’ αυτό το ελαφρύ τράβηγμα και φρέναρε μονίμως σε μια τέλεια ευθεία πορεία. Ακόμη και όταν έμπαινε το abs, έκανε απλά μια ολόισια διακεκομμένη πορεία χωρίς κανένα τίναγμα ή τράβηγμα δεξιά ή αριστερά. Αυτός ήταν ένας από τους παράγοντες που με βοήθησαν να τα εμπιστευτώ, σχεδόν τυφλά θα έλεγα, στις χωμάτινες διαδρομές. Την ίδια εξαιρετική απόδοση έχουν τόσο στο βρεγμένο όσο και στα θερμικά σοκ. Κατά την οδήγηση σε πολύ υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες όσες φορές κι αν πέρασα μέσα από υγρές επιφάνειες ή νεροφαγώματα, η συμπεριφορά τους ήταν άψογη χωρίς ποτέ να έχω έστω αυτό το ανεπαίσθητο γλίστρημα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το βρεγμένο. Είτε μιλάμε για οδήγηση κατά τις πρώτα λεπτά της βροχής που η ολισθηρότητα του δρόμου βρίσκεται στο ζενίθ της, είτε για καταρρακτώδης βροχές, τα ελαστικά συμπεριφέρονται λες και οδηγείς σε στεγνή άσφαλτο. Ίσως ακουστεί υπερβολικό αλλά όταν τα οδήγησα πρώτη φορά στη βροχή είδα στη πράξη ότι ακριβώς είχα αναφέρει για τα anakee 3 ότι, όσες φορές κι αν τα πίεσα ανοίγοντας απότομα το γκάζι με πρώτη, τα ελαστικά δεν έχαναν την πρόσφυσή τους – και αυτό το είδα να συμβαίνει και σε χωμάτινα εδάφη! Ταξίδι, χώμα και πλαγιάσματα Ένα από τα χαρακτηριστικά που μ’ έκαναν να ενθουσιαστώ μαζί τους είναι ότι είτε μιλάμε για μονοκάβαλο, είτε για δικάβαλο και πλήρως φορτωμένη τη μοτοσυκλέτα με τριβάλιτσα κ.λπ., η συμπεριφορά τους είναι η ίδια και δεν επηρεάζεται από αυτούς τους παράγοντες. Φανταστείτε ότι με τα anakee 3 αλλά και με τα Heidenau K76 αν τυχόν είχα λίγο αλλαγμένες τις πιέσεις, άλλαζε ελαφρώς αλλά αισθητά η απόδοσή τους. Με τα trial attack 3 αυτό δεν συνέβη ποτέ. Ακόμα και μια φορά που οι πιέσεις είχαν πέσει αρκετά –για παράδειγμα το πίσω από τα 32-24 ήταν στο 12–, δεν παρατήρησα καμία απολύτως αλλαγή στη συμπεριφορά τους. Με τα όσα έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα εύλογα κάποιος θα περιμένει να έχουν εξαιρετική απόδοση και σε συνθήκες ταξιδιού – και καλά θα κάνει γιατί ακριβώς αυτό συμβαίνει. Τις πρώτες ημέρες έκανα μια αναγνωριστική εξόρμηση στις χωμάτινες διαδρομές του Σέιχ Σου και εκεί έπαθα πλάκα από την συμπεριφορά τους και ειδικότερα από αυτή του μπροστινού. Δεν ξέρω αν έφταιγε ότι ήμουν απογοητευμένος από τα προηγούμενα ελαστικά που είχα φορεμένα, τα Heidenau K76, αλλά μιλάμε για μοναδική σταθερότητα. Άκουγα τα πετραδάκια και τα χαλίκια να κάνουν πάρτι στις ζάντες μπαινοβγαίνοντας και χτυπώντας πάνω στις ακτίνες σαν τρελά κι όμως το ελαστικά ακολουθούσαν πιστά την πορεία που διατηρούσα. Δεν είχα ούτε στιγμή κάποιο τίναγμα ή τράβηγμα του μπροστινού και αυτό το επιβεβαίωσα και σε δεύτερο χρόνο όταν έκανα την ανάβαση για το όρος Υψάρι της Θάσου ακολουθώντας τον χωματόδρομο στις Μαριές που οδηγεί στην τεχνητή λίμνη και στους καταρράκτες. Τον συγκεκριμένο δρόμο σας τον αναφέρω γιατί τον είχα δοκιμάσει πριν δώδεκα χρόνια φορώντας τότε τα metzeler tourance exp και θυμάμαι την εκπληκτική συμπεριφορά τους. Την ίδια εκπληκτική συμπεριφορά είδα και τώρα. Και για να δώσουμε κι ένα χιουμοριστικό τόνο, φανταστείτε ότι οι τουρίστες με τις γουρούνες μάς ακολουθούσαν γιατί ήμουν πραγματικά πολύ ευέλικτος λόγω της εξαιρετικής συμπεριφορά των ελαστικών και της “οδηγική αυτοπεποίθησης” που μου πρόσφεραν. Θα ολοκληρώσω όμως με την έκπληξή μου από την απόδοσή τους στα πλαγιάσματα. Γενικά δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ πολύ μεγάλες κλίσεις στις στροφές, αν και πολλές φορές όταν ταξιδεύω μόνος, για λόγους “παιχνιδιού”, κάνω το αντίθετο. Παρότι ελαστικά όπως τα tourance ή τα anakee 3 έχουν εξαιρετικές αποδόσεις στα πλαγιάσματα, εδώ είδα κάτι παραπάνω από το συνηθισμένο. Αρχικά ας αναφερθώ στο μοναδικό, ας το πούμε, αρνητικό στοιχείο που είναι η σχετικά αργή επαναφορά τους στις μεγάλες κλίσεις. Εδώ όμως υπάρχει ένα μεγάλο “αλλά”. Πρώτη φορά ένιωσα ελαστικό που τα “μάγουλά” του να μαγκώνουν τόσο αισθητά στο οδόστρωμα. Υπήρχαν στιγμές που σε στεγνή άσφαλτο ένιωθα λες και κλείδωναν στις μοίρες που τους έδινα. Έτσι μπορεί η επαναφορά τους να είναι κάπως αργή αλλά είναι εξαιρετικά σταθερή δίνοντας μια αίσθηση εμπιστοσύνης που, προσωπικά, δεν έχω ξανασυναντήσει σε άλλο ελαστικό. Σίγουρα ο ενθουσιασμός μου μπορεί να με κάνει να γράφω σε κάπως υπερβολικό τόνο, αλλά πραγματικά δεν έχω δει πιο σταθερό ελαστικό σε πλαγιάσματα και αυτό ισχύει και στην περίπτωση που το δοκίμασα δικάβαλος γεμάτος με μπαγκάζια. Εν κατακλείδι: Χρόνος ζωής Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου –όπως συμβαίνει με κάθε ελαστικό–, είναι το κατά πόσο θα διατηρήσουν αυτή την εξαιρετική απόδοσή τους και κατά πόσο η πτώση της απόδοσής τους θα είναι ομαλή και όχι απότομη – όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τα tr91 όπου η απόδοσή τους πέφτει κατακόρυφα μετά τα 10.000 χλμ. Ο πωλητής μού είπε ότι ο χρόνος ζωής τους ολοκληρώνεται στα 12.000 χλμ. Όπως και να έχει, είμαι τόσο ενθουσιασμένος μαζί τους που μπορώ να τα βάζω ξανά και ξανά και να σας τα προτείνω ανεπιφύλαχτα.

Εκπληκτικό μέρος με μοναδικά τοπία και σημεία. Την είχα γυρίσει μαζί με την κοπέλα μου πριν μια δεκαετία περίπου. Να επισκεφθείτε οπωσδήποτε το φράγμα. Ο δρόμος μετά το φράγμα είναι χωματόδρομος, κάπως δύσκολος, αλλά θα σας ανταμείψει με εικόνες που θυμίζουν μέρη σαν το... Μεξικό Κλασικά μια επίσκεψη στην γνωστή παραλία Σεϋχέλλες η οποία άλλαξε λίγο μορφολογικά λόγω μιας κατολίσθησης. Τώρα δεν μου έρχονται στο μυαλό και άλλα μέρη γιατί δεν με βοηθά η μνήμη μου αλλά πρέπει να την γυρίσετε όλη είναι εκπληκτικός τόπος

για εμένα τα silkolene είναι κορυφή. Εγώ χρησιμοποιώ τα comp4 πολλά χρόνια που είναι ημί.

Το διάβασα και εγώ σήμερα και στεναχωρήθηκα για τον βασικότερο λόγο όλων που είναι η ξεκάθαρη υποτίμηση της μοτοσυκλετιστικής κουλτούρας – όχι βέβαια ότι ο έλληνας δικυκλιστής χαρακτηρίζεται από αυτή αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. Τα βασικά να αναφέρουμε ότι η μοτοσυκλέτα –σε αντίθεση με το αυτοκίνητο– δεν σε πηγαίνει αλλά πηγαίνετε μαζί. Στη μοτοσυκλέτα δεν υπάρχει συνεπιβάτης αλλά συνοδηγός και άλλα πολλά. Το είπε και ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδήγησης Άρης Ζωγράφος: “Η μοτοσικλέτα συμπεριφέρεται διαφορετικά από τα άλλα οχήματα επειδή έχει διαφορετική φιλοσοφία κατασκευής. Είναι όχημα μονής γραμμής, ο οδηγός βρίσκεται επάνω και όχι μέσα στο όχημα, και για αυτό τον λόγο ο χειρισμός της είναι πολύ πιο δύσκολος από τον χειρισμό ενός αυτοκινήτου. Η μοτοσικλέτα στρίβει, φρενάρει, επιταχύνει και συμπεριφέρεται διαφορετικά από ένα αυτοκίνητο, απαιτεί καλή ισορροπία και πλήρη συντονισμό άκρων από τον αναβάτη”. Η αστεακή ζούγκλα ακόμα πιο ζούγκλα...

Έχω κάνει ταξίδι 1.000 χιλιόμετρα με κινεζούλα αυτόματη 125κ.ε. Η εμπειρία είναι μοναδική και μόνο δικυκλιστές που το έχουν επιχειρήσει μπορούν να την αντιληφθούν. Θα σου έλεγα να το δοκιμάσεις άφοβα αλλά με όλα τα αρνητικά που μπορεί να έχει. Το σημαντικότερο ειναι ότι δεν θα έχεις ενεργητική ασφάλεια οπότε θα πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός καθώς οι άλλοι οδηγοί, λόγο όγκου και χαμηλής ταχύτητας, δεν θα σου δίνουν την ανάλογη προσοχή. Επίσης λόγω χαμηλού βάρους θέλει ιδιαίτερη προσοχή και στις πλάγιες ριπές ανέμου από ογκόδη οχήματα που μπορεί να σε προσπεράσουν (νταλίκες, λεοφωρεία κ.λπ.). Έχε στο νου σου και για πιο συχνούς ανεφοδιασμούς.

metzeler tourance εξαιρετικά. Anakee 3 το ίδιο. TR91 ενώ είναι εξίσου πού καλά ελαστικά με ίσως την πιο γρήγορη κορώνα (στην κατηγορία των ον-οφ ελαστικών), έχουν απότομη πτώση της απόδοσης μετά τα 10.οοο χλμ. Τα μόνα που δεν έχω δοκιμάσει είναι τα conti trail attack 3 για τα οποία όλοι λένε τα καλύτερα .

όπως αναφέρθηκε και πριν είναι θέμα ότι πέρασε νερό στα λάδια, οπότε μάλλον είναι θέμα ψυγείου. Μη κινείς το μηχανάκι καθόλου, κατευθείαν μάστορα και έλεγχο. Εγώ την είχα πάθει έτσι με το gsάκι μου από ξεραμένη τσιμούχα (αν θυμάμαι καλά) περνούσαν νερά από το ψυγείο στα λάδια

Έχεις πέσει 100% μέσα. Πριν λίγο που είδα τις ασφάλειες, γι αυτό που λες κοινές γραμμές με γκριπ κ.λπ., έβαλε 15 αντί για 10 γιατί προφανώς έκανε αυτό που είπες. Από Δευτέρα τώρα θα τις αλλάξω όλες με νέες

εντάξει παιδιά είναι λες και είστε μέσα στο μυαλό μου πραγματικά ! Θα προβώ σε αντικατάσταση και βλέπουμε :) δώσε πόνο για ιταλικά λίγο

ευχαριστώ πολύ παίδες για την αμεσότητα ! Σήμερα προυνό-προυνό πήρα ασφάλειες οπότε θα κάνω δοκιμές :) Θεός, αυτό ήθελα να ακούσω - ήταν δηλαδή η βασικότερη απορία μου. Αλλά θα κάνω μια δοκιμή μπας και έχουν θέματα οι ασφάλειες

Καλησπέρα στο λαό Μια ερώτηση γιατί πρώτη φορά συνάντησα κάτι τέτοιο και νομίζω πως είναι απλό. Ξαφνικά έπεσε η ένταση στο μπροστινό φανάρι, τύπου φέγγει σαν κερί, και ταυτόχρονα έπεσε η ένταση και στα θερμαινόμενα grip - βγάζουν ελάχιστη ζέστη. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε κάποια καμμένη ασφάλεια ? Γιατί αυτά τα δύο, τώρα που βλέπω το manual, περνάνε από 3 διαφορετικές ασφάλειες

Δεν αναφέρθηκα σε αυτά τα κριτήρια αλλά σε αυτά του τύπου πιο πουλάει και "παίζει" πιο πολύ, πιο έχει το τάδε σήμα, τι ήχο βγάζει, και ότι έχει να κάνει με επιφανειακές λογικές

Συμφωνώ πάρα πολύ με τα σχόλια που γράφτηκαν. Πράγματι, αν σαν καταναλωτές "σνομπάραμε", δεν θα μπω μποϊκοτάρουμε γιατί είναι πιο βαριά έννοια, μοντέλα με τέτοιες κοστολογήσεις, η αγορά θα ήταν αλλιώς. Η βιομηχανία πατάει πάνω στον "τυφλό" καταναλωτή που θα αγοράσει κάτι μόνο και μόνο με γνώμονα γελοία/αστεία κριτήρια. Κρίμα γιατί αντί ο κόσμος της μοτοσυκλέτας να οχυρωθεί από τέτοιου είδους λογικές, φαίνεται να μετατρέπεται σε κανόνας. Οι μοτοσυκλέτες έχουν πλέον κοστολόγηση "αυτοκινητοβιομηχανίας" - χωρίς αναλογικά να προσφέρουν τα αντίστοιχα.

Τελικά όλη η φιλολογία γύρω από την επαναφορά του "μπίγκουλα" δεν ήταν και τελείως μύθος. Το μπροστινό μέρος νομίζω πως έχει σαφή επιρροή -ακόμα και ο κίτρινος χρωματισμός- και προσωπικά μου αρέσει. Δεν ενθουσιάζομαι αλλά έχει μια νοσταλγική ρετρό αισθητική που κάνει την διαφορά Δείτε τον κίτρινο χρωματισμό με την μπλε σέλα, νομίζω είναι ξεκάθαρη επιρροή

Έχω την εντύπωση ότι ο συγκεκριμένος κλάδος, ο κλάδος των μηχανικών μοτοσυκλετών/αυτοκινήτων, πάσχει από πολύ σοβαρά θέματα συμπεριφοράς, αλλά γεωγραφικά, νιώθω ότι αυτό συμβαίνει προς εμάς εδώ στα Βαλκάνια. θα σας πω ένα παράδειγμα που σίγουρα δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια, ούτε γενικεύω τα πράγματα, αλλά λέει κάποιες αλήθειες. Κάποτε πήγα σ' έναν τύπο που πραγματικά δεν ξέρω πως πήρε πτυχίο και κάνει δουλειά. Είναι άνθρωπος που μου πούλησε τσιμεντομένη τσιμούχα μπουκάλας και τακάκια εγχώριας εταιρείας ως πολύ καλά. Πέτυχα λοιπόν έναν τυπάκο από το εξωτερικό που άφησε την μηχανή του σε αυτόν για σέρβις ώστε να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο τύπος που σε εμένα πουλούσε αυτά που θα μπορούσαν να με σκοτώσουν (ξέρετε τι σημαίνει να φεύγουν λάδια από τσιμούχες και τακάκια που δεν δουλεύουν), ξαφνικά για τον "ξένο" έγινε ο καλύτερος και πιο εξυπηρετικός μηχανικός.

Το μέγεθος του προβλήματος φαίνεται από την εξής κατάσταση. Τουλάχιστον εγώ, έχω φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι αν τυχόν αγοράσω μοτοσυκλέτα να είναι ένα μοντέλο που θα το γνωρίζουν οι "μηχανικοί" και θα μπορούν να την επισκευάζουν σωστά, και όχι με το φυσικό κριτήριο της επιθυμίας τι πραγματικά μου αρέσει και συμβαδίζει με τις οικονομικές μου δυνατότητες. Επίσης, αν πεις σ' έναν μάστορα να βρίσκεσαι παρόν κατά την επισκευή ή του ζητήσεις να δεις τα ανταλλακτικά, είναι πολύ πιθανό να τεθεί ζήτημα εμπιστοσύνης - και ως ένα βαθμό είναι λογικό αυτό. Γενικά όμως στον κόσμο των μηχανικών βλέπω ότι υπάρχει μια εμετική σχέση εξουσίας από την πλευρά τους προς εμάς - και αυτό οφείλεται κατά 80% στον μονοπωλιακό χαρακτήρα αυτού του κλάδου. Έλα όμως που και εγώ που εργάζομαι σε κλάδους που δεν είναι, ας το πούμε ιδιαίτερα κορεσμένοι, δεν κάθομαι "να χτυπάω στο κεφάλι" και να το παίζω μάγκας αν δεν γουστάρεις πήγαινε αλλού. Δεν γουστάρω να καταλήγουμε κάθε φορά να σκοτωνόμαστε για να γίνει σωστά η δουλειά ή να πέφτουν απειλές. Ούτε θέλω να σκέφτομαι γραφειοκρατικές λύσεις με ενώσεις καταναλωτών κ.λπ. Θέλω απλά όμορφα και με ευγένεια να γίνεται η δουλειά μας. Αλλά βλέπω ότι η ευγένεια δεν εκτιμάται από κανέναν μέχρι τώρα. Αντίστροφα, αν οι αντιπροσωπείες χαρακτηρίζονται από ευγένεια χάνουν τελικά στην ποιότητα service (;)

Αγαπητέ Γιώργο, σύμφωνα με την ανάλυσή σου, αυτός είναι και ο λόγος που κάθε συνεργείο καταπιάνεται συνήθως με συγκεκριμένες εταιρείες. Αυτό που με έχει εκνευρίσει και δεν αντέχω άλλο την κατάσταση, είναι ότι δεν μπορώ να βρω έναν άνθρωπο σοβαρό που να σέβεται την κατάσταση. Όπως εγώ θα βάλω τα καλύτερα δυνατά για να σου φτιάξω αυτό που θα μου ζητήσεις, ακόμα και υπηρεσία να είναι, θα είμαι 100% σε αυτό γιατί σέβομαι τόσο τη δουλειά μου όσο και εσένα. Και θέλω να μείνεις απόλυτα ικανοποιημένος, και αν κάνω κάτι λάθος θα καταλάβω το λάθος μου και θα το διορθώσω. Στους μηχανικούς αυτή την κουλτούρα δεν την έχω δει ακόμα. Έτσι σκέφτομαι ότι αν γίνει θαύμα, κερδίσω το λαχείο και πάρω την μηχανή των ονείρων μου. Θέλω από το πρώτο σέρβις να την παίρνω με όλες τις βίδες, χωρίς να χάσω εγγυήσεις κ.λπ. Οι "χύμα" μάστορες γκρινιάζουν, ή απλά ξεχνούν, να βάλουν υπογραφές συμπληρώνοντας το service book. Δεν υπάρχει για εμένα πιο σπαστική διαδικασία από το να λέω κάθε φορά συμπληρώσει το βιβλίο - για να μη πω για περιπτώσεις που γράφανε μόνο αλλαγή μπουζί ενώ είχαν γίνει ένα σωρό πράγματα. Αν δεν κάνω λάθος χωρίς υπογραφή δεν έχει κάλυψη στην εγγύηση (;). Άρα μήπως τελικά τα service στην αντιπροσωπεία, που όλα γίνονται πολύ τυπικά, είναι πιο ασφαλής επιλογή και άδικα τις έχουμε χαντακώσει ; η μητέρα μου εργάζεται εδώ και 30 χρόνια ως περιοδεύων πωλήτρια. Με έχει πάρει άπειρες φορές τηλέφωνο για να ζητήσει βοήθεια για τέτοια ακριβώς θέματα. Όμως, όταν είχε μπλέξει με ασφαλιστικές σ' ένα τροχαίο, το συνεργείο της αντιπροσωπείας, με την άμεση βοήθεια των μηχανικών κ.λπ., ήταν το μόνο που έφερε τη λύση . Όλοι οι υπόλοιποι μάστορες, 3 στο σύνολο, απλά την κορόιδευαν...

Επειδή λόγω δουλειάς κάθε 6 μήνες έχω και service έχω τρελαθεί με αυτά που βλέπω από τους μηχανικούς. Δεν έχω πλέον ούτε έναν στο μυαλό μου που να εμπιστεύομαι 100%. Έτσι καταλήγω στην εκδοχή μήπως τελικά όλα στην αντιπροσωπεία και "άγιος ο θεός" ακόμα και για μια απλή αλλαγή λαδιών... Κάποτε ένας, να το πω ευγενικά "μηχανικός", μου είπε, και δεν ξέρω αν του ξέφυγε, το εξής πολύ σημαντικό. Όσο εργαζόταν στην yamaha κάθε μερικούς μήνες τους έστελναν για σεμινάρια για να μάθουν τα νέα μοντέλα αλλά και να εντρυφήσουν στην μηχανολογική φιλοσοφία της εταιρείας. Όταν άνοιξε δικό του συνεργείο τα ξέχασε όλα αυτά.. Οπότε μήπως τελικά δημιουργήσαμε σαν μοτοκόσμος έναν αστεακό μύθο για τα service στις αντιπροσωπείες... (;)

Εμένα με έχει απογοητεύσει το εξής γεγονός που το έχω ζήσει παλαιότερα και ακόμα συνεχίζει να με προβληματίζει. Όπως πολύ σωστά λες πολλοί μάστορες ανοίγουν δικό τους συνεργείο και στις αντιπροσωπείες μένουν τα "πιτσιρίκια". Οπότε πηγαίνουν by the book που κατά ένα βαθμό ευθύνεται και στην απειρία (;). Όμως, η μοτοσυκλέτα μπαίνει εγκέφαλο. Με τους μάστορες εκτός αντιπροσωπείας όταν ήθελα κάποια reset στο tps είχα όλο θέματα γιατί κανένας δεν μπορούσε να το κάνει (εκτός από έναν απίθανο τύπο στον Βόλο!). Έτσι μου γεννιέται η απορία αν πηγαίνεις τη μοτοσυκλέτα αποκλειστικά αντιπροσωπεία ώστε η διάγνωση να γίνεται με τον πιο τυπικό τρόπο είναι πιο αξιόπιστο

Καλησπέρα στον δίτροχο λαό Αφορμή γι’ αυτό το θέμα αποτέλεσε μια τοποθέτηση ενός ακροατή σε τοπικό ραδιόφωνο ο οποίος, με αφορμή το περιστατικό ενός αυτοκινήτου που πήρε φωτιά εν κινήσει (θεσσαλονίκη), είπε ότι επί δεκαπέντε συναπτά έτη κάνει το service του αυτοκινήτου του στην αντιπροσωπεία χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Έτσι γεννήθηκαν τα εξής δύο ερωτήματα. Αρχικά να πω ότι προσωπικά δεν έχω ευχάριστη εμπειρία από service στην αντιπροσωπεία, όμως, η αντίστοιχη εμπειρία ενός άλλου μοτοσικλετιστή στην ίδια αντιπροσωπεία ήταν η καλύτερη και εκεί κάνει πλέον όλα τα service – ο ίδιος βέβαια μου είχε πει ότι είχε αλλάξει ο μηχανικός. Έχουμε λοιπόν προκύπτουν δύο βασικά ερωτήματα. Το κακό και άτσαλο service των αντιπροσωπειών είναι τελικά μύθος ή μεγάλη αλήθεια; Αν αγοράσετε ένα καινούργιο μοντέλο το οποίο κυκλοφορεί πρώτη φορά στην αγορά, άρα το γνωρίζουν μόνο οι μηχανικοί της αντιπροσωπείας έχοντας θεωρητικά παρακολουθήσει τα αναγκαία σεμινάρια, την εμπιστεύεστε σ’ έναν οποιοδήποτε μηχανικό εκτός αντιπροσωπείας;

λέγανε ότι το 20 θα επέστρεφε ο δρ. μπίγκουλας και θα έβγαινε στη θέση του 1000αριού vstrom αλλά μάλλον μιλάμε για φήμες.

άρα αν είναι έτσι ο μηχανικός είναι για πέταμα. ΓΙατί θυμάμαι δεν ήταν κεντραρισμένοι σωστά οι άξονες. Αυτές οι λεπτομέρειες με τρελαίνουν

ευχαριστώ παίδες για τις απαντήσεις. Τη συγκεκριμένη η αλήθεια είναι ότι δεν την συντήρησα τόσο λεπτομερώς όσο τις άλλες, αλλά και εγώ θεωρώ ότι 14.000 είναι πολύ λίγα. Αναγκαστικά θα γίνει αλλαγή και θα πάω πάλι πίσω σε did. Απλά ήθελα να μου φύγει από το κεφάλι το σενάριο ότι δεν γίνεται να συμβεί κάτι τέτοιο από "λάθος" τοποθέτηση. Στην τελική τι λάθος να γίνει σε μια τόσο απλή εργασία (λέω εγώ τώρα ). Ίσως είναι και ο νόμος του Μέρφι που έλεγα μέσα μου ότι μόλις δοκιμάσω κάτι άλλο εκτός από did και αφαμ θα φάω φόλα...(είχα βρει το σετ σε πολύ καλή τιμή τότε)

Έτσι ακριβώς. Τα γρανάζια έχουν και αυτά φθορά αλλά νομίζω πως αντέχουν ακόμα λίγο