Αναζήτηση στην κοινότητα

* ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΒΡΟΧΗΣ, Η ΒΟΛΤΑ ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΙΘΕΤΑΙ ΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 2/12/18 Την Κυριακή 25/11 , αν πάρει μπρος το χρέπι κι αν ο Στελάρας έχει δεήσει να μου το έχει έτοιμο από το σέρβις, λέω να εκδράμω προς τον Νομό Κορινθίας. Ο καιρός δεν έχω βγάλει άκρη ακόμα για το πως θα είναι καθώς μερικά site δίνουν βρόχες, άλλα ηλιοφάνεια κι άλλα βρίσκονται στην φάση του flipcoin οπότε αναμένω να προχωρήσει λίγο η εβδομάδα για να έχω καλύτερη εικόνα. Σε περίπτωση βροχής η βόλτα ακυρώνεται ενώ πραγματοποιείται κανονικά αν υπάρχει πιθανότητα βροχής προς τις βραδινές ώρες. Αναλυτικά το πρόγραμμα: 1) Αναχώρηση στις 08:00 από το Περίπτερο του Χαϊδαρίου https://goo.gl/maps/nW8mYq4zFPM2. Το αν θα είμαι νωρίτερα για καφέ εκεί εξαρτάται από τις τρέλες του Σαββάτου 2) Μέσω παλιάς Ε.Ο κατευθύνομαι προς Κόρινθο όπου θα συναντήσω τον @kouler στις 09:00 εδώ : https://goo.gl/maps/b9AFnMDqnMr 3) Αναχώρηση μέσω παλιάς Ε.Ο και άφιξη στο Ξυλόκαστρο όπου θα πραγματοποιηθεί στάση για καφέ 4) Αφήνουμε το Ξυλόκαστρο και ξεκινάμε την ανάβαση προς τα Τρίκαλα Κορινθίας. Παίρνουμε κατεύθυνση προς το χωριό Ρέθι διασσχίζοντας κατά σειρά τα χωριά Σοφιάνα , Σπαρτιναίικα και Λαγκαδαίικα. Στο ακραίο σενάριο που και τα δύο μηχανάκια δουλεύουν ακόμα, τα βάζουμε σε βατό χωματόδρομο * προς το όρος Μαυροβούνι όπου και φτάνουμε στον πρώτο προορισμό της ημέρας, το Βουδιστικό Κέντρο Κάρμα Μπέρτσεν. https://goo.gl/maps/hAA9WvuMncM2 <<Το βουδιστικό κέντρο Κάρμα Μπέρτσεν δεν είναι ευρέως γνωστό στο κοινό. Η ιδέα της κατασκευής του γεννήθηκε το 1987 όταν ο Λάμα Όλε Νύνταλ επισκέφτηκε την περιοχή και συνεπαρμένος από την μοναδικότητα της αποφάσισε να αγοράσει ένα κομμάτι γης με σκοπό την δημιουργία κέντρου διαλογισμού. Δύο δεκαετίες μετά, τον Αύγουστο του 2010 εγκαινιάστηκε η Καλατσάκρα Στούπα που ανήκει στα βουδιστικά κέντρα του διαμαντένιου δρόμου της γενεαλογίας Κάρμα Κάγκιου. Τι είναι όμως η Στούπα; Οι κατασκευές αυτές σύμφωνα με τον βουδισμό εμπνέουν τον άνθρωπο να ασχοληθεί με την ανάπτυξη του πνεύματος και τις απεριόριστες δυνατότητες του, δείχνουν την αρμονία του σύμπαντος, είναι ένα «βοήθημα» για διαλογισμό. Η τοποθεσία είναι μαγευτική, έχει θέα τον Κορινθιακό κόλπο και τις πλαγιές του Μαύρου όρους, ο χώρος είναι περιποιημένος και σου δίνει την αίσθηση πως βρίσκεσαι κάπου στο Θιβέτ. >> Κοινώς θα κλάσουμε στα γέλια ξέρω γω 5) Επόμενος προορισμός η Παναγία του Βράχου η αλλιώς << τα Μετέωρα της Πελοποννήσου >> ( γελάει μέχρι και το ποντίκι του pc ). Εδώ έχουμε δύο επιλογές. Είτε παίρνουμε τον δρόμο προς Ευρωστίνα https://goo.gl/maps/BNFXJDRm1Bs είτε γυρίζουμε πίσω και πάμε μέσω Καρυάς https://goo.gl/maps/YrMiQcdynaL2. Θα προτιμηθεί η πρώτη διαδρομή αρκεί να βεβαιωθούμε πως δεν θα συναντήσουμε κακό ή/και παρατεταμένο χωματόδρομο **. Όπως και να έχει, λίγο έξω από τον Κάτω Ταρσό, θα περάσουμε έναν επίσης βατό χωματόδρομο μήκους τριών χιλιομέτρων που θα μας οδηγήσει στην Μονή. 6) Από την Μονή των Βράχων συνεχίζουμε προς Αρχαία Φενεό και λίμνη Δόξα όπου και θα επισκευτούμε το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου στο κέντρο της λίμνης προκειμένου να προσευχηθούμε μπας και γυρίσουμε μια φορά χωρίς να τα φορτώσουμε. Στην συνέχεια θα τσιμπήσουμε κάτι σε λόκαλ ταβερνίο και θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ενδέχεται να μας πιάσει βράδυ στην επιστροφή οπότε φροντίστε να παραμερίσετε για λίγο το κλαρινογαμπριλίκι και να έρθετε με τις διάφανες ζελατίνες. https://goo.gl/maps/XGbgsYreZBR2. Η επιστροφή αναλόγως χρόνου και διάθεσης μπορεί να πραγματοποιηθεί και μέσω Νέας Ε.Ο. *** Η βόλτα απ όσο καταλάβατε θα περιλαμβάνει και κομμάτια χωματόδρομου. Όλες οι πηγές που έχω βρει, όλες οι αναφορές αλλά και όλες οι συζητήσεις με άτομα που έχουν πάει, καταλήγουν στο ότι πρόκεται για πανεύκολα κομμάτια τα οποία τα ανεβαίνουν από fjr και busa μέχρι ss και scooter. Επειδή όμως δεν τα έχω δει με τα μάτια μου, κρατάω μια πισινή για την κατάσταση στην οποία θα βρίσκονται. Δεν έχω καμία όρεξη ούτε να ταλαιπωρήσω τα λάστιχά μου ούτε φυσικά και τον Νίκο που θα είναι με το triple. Απλά επειδή δεν τα έχω δει με τα μάτια μου τα κομμάτια, το γράφω κι εδώ για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. ΥΓ: Σ _ _ τ_ _τ_ _ _ ν _ _

Οταν περνάς καλα,τοσο καλα που γλυκαινει το μυαλο και η ψυχη,λες "περασαμε ζάχαρη"...Για σημερα ενας λογος παραπανω αφου το περασμα ειχε και τη Μονη που οι γεροντες φτιαχνουν το γλυκο απο πεταλα τριανταφυλου,τη γνωστη Ροδοζαχαρη...Κι οταν βρισκουμε χρονο και παταμε μιζα,καβαλαμε και φευγουμε παρεα με τις αγαπημενες μας μοτοσυκλετες ...τοτε παιρνεις μια γευση τι παιχτηκε σημερα... Η παρεα οδηγησε στα βουνα,ασφαλτινα και χωματινα και οπως καταλαβαινεις το χαμογελο δεν απορρέει μονο απο τη Ροδοζαχαρη... Αντρεας,Βασιλης,Γιαννης,Δημητρης,Κωστας και Λευτερης παρεα με τις Super Tenere, Vstrom, R1150GS,R1200GS,F800GS X 2 ... Για σημερα το ντεφι βαραγε στα βουνα της Αιγιαλειας και ο χορός ηταν εξασφαλισμενος με τετοια παρεα και οδηγικη απολαυση... ΧΑΡΤΗΣ Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας Στη δεξιά όχθη του Σελινούντα, κάτω από το βουνό Kλοκός, μέσα σε οργιώδη βλάστηση και άφθονα νερά, βρίσκεται μια από τις σπουδαιότερες Μονές της Πελοποννήσου τόσο για την ιστορία της όσο και για τα κειμήλια της η Βασιλική και Σταυροπηγιακή ιστορική ιερά Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Το μοναστήρι απέχει από το Αίγιο 15 χλμ.Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος. Αρχίζει από την Kουλούρα Αιγίου, διασχίζει το χωριό Μαυρίκι (Βόβοδα) και ακολουθώντας τη δεξιά όχθη του ποταμού - αφού τον περνά - φτάνει στο μοναστήρι. Η διαδρομή είναι εξαιρετικά όμορφη. Για τον ταξιδιωτη στα μερη αυτα θα βρεθει ενδιαφερον σχετικο υλικο ΕΔΩ Εμεις παμε να δουμε το οδοιπορικο μεσα απο τα δικα μας μοτοσυκλετιστικα ματια... Ως συνηθως δεν πολυθεουμε στρατιωτικη πειθαρχια στο ταξιδιωτικο μας προγραμμα και χαρτη οπότε παιζει πολυ στο mp3 των ταξιδιων μας το "παμε παρεα κι οπου βγει"...και το απολαμβανουμε.βαζουμε ενα δυο περασματα στο gps ή στο μυαλο και φυγαμε για πανω.Το θεμα μας ειναι να φευγουμε απο τη θαμπαδα της καθημερινοτητας και να γουσταρουμε οπότε...για παμε. Βρεθηκαμε τα Πατρινοπαιδα και ξεκινησαμε να βρουμε τα Αιγιοπαιδα,παραλιακα...σε μια Πολη που παντα μου ελεγε αυτο το κατι...επαρχια και ομορφια... Ριχνουμε μια ματια στους Χαρτες "τι κ πως" και καλα οτι θα περασουμε απο που...λες κι αν δεν δουμε Χαρτες θα περασουμε ασΚημα...χεχε... Βρε βουρ για τα βουνα να στριψουμε,να ευθυμησουμε και αστε τα πολλα λογια. Ομορφιες περασματα εξ'αρχης... και η Αγια Εικονα στο δεντρο δειχνει οτι πλησιαζουμε στη Μονη ο Αντρεας συνεληφθη να χαμουρευει το πρασινο και γουσταρε...αλητηριε... Εκτος απο την ιστορικοτητα της Μονης,η ομορφια και το καλλος του Τοπιου μαγευει... βεβαια εμας μας μαγεψε και πιο...καθημερινη μπαγκετα αφου ενα πρωινο στα βουνα παντα ειναι οτι πεις... για σημερα το σαλονι ειχε καταπρασινο φοντο και μουρλια διαθεση...Ενα μετριο Ελληνικο παρακαλω...κι εφτασε Ομορφο μερος,προσεγμενο και αξιζει να επισκεφτεις... Μονη Παμμεγιστων Ταξιαρχων και παμε να ριξουμε μια ματια στα ενδοτερα... Πνιγμενο στο δασος αφου ο πατερ μας ειπε οτι εκ θαυματος γλυτωσε αυτο το σημειο απο προσφατο πυρινο ολοκαυτωμα στην περιοχη...οι δολοφονοι του δασους... ισως οι Ταξιαρχες εκαναν το θαυμα τους να σωθει η Μονη..μεγαλη η Χαρη τους Ειπαμε...μας αρεσε η εικονα εδω πανω... και η διαθεση στο φουλ,παρεακι που σημερα ηταν απολαυση! Ειπαμε για τη Ροδοζαχαρη που φτιαχνεται εδω και φυσικα πηραμε κι ενα κερασμα για τις φαμιλιες μας... Επομενη Σταση το παλιο Μοναστηρι του οσιου Λεοντιου...διαδρομη χωματινη και πανεμορφη μεσα στο βραχο το Μοναστηρι που δεν ειδαμε σημερα απο μεσα αφου κανανε εργασιες... Αξιζε ομως η διαδρομη... ενα συντομο πάσο χωματινο απο αυτα που γουσταρω!Αρτος και Θεαμα!!! Οσιος Λεοντιος...θα ξαναρθουμε Ανασυνταξη,ψιλορυθμιση πιεσεων και φυγαμε να απολαυσουμε βουνα κ χωματα...η παρεα γουσταρει,η Φυση ειναι μαζι μας! Ειμαστε ψηλα,ψυχη και υψομετρο και φαινεται... Η παντα ομορφη Φτερη σε ομιχλωδες τοπιο... το χω ξαναπει και νοιωσει πολλακις...ζουν ωραια εδω πανω! Τα OnOff αυτο που σου δινουν ειναι να παιζεις με χωματα και μετα να στριβεις με οσα...σε ορεινα περασματα...και δε χασαμε ευκαιρια εννοειται! Ομορφα λεμε ομορφα ταξιδευουμε ομορφα το Φθινοπωρο και σημερα... Παμε παλι μια αλλαγη στο τεμπο.Την κανουμε παλι στα χωματινα... Απολαυση φιλε!!!Εξαιρετικα μερη εκει πανω στην Αιγιαλεια! Διαβουλευσεις περι ομιχλης και οδηγιων "μπαμπα μην τρεχεις"...και παμε παραπερα Τα μωρα για σημερα...το απολαυσαμε απο κοινου,ερωτας τα βουνα πανω στις μοτοσυκλετες!!! ενω ειχε κατι πλαγιες χαρμα!!!Βουρ γκαααααζιιιιι.... και ακους μετα το Δημητρη να λεει..."σιγοφωναζα μεσα απο το κρανος Δωσε γκααααζι γιατι μας καταπιεεεεε..."και χαζογελουσε φτιαγμενος οταν το εξιστορουσε!!!Αυτο σημαινει να περνας καλα οδηγωντας!!! Φτανεις ψηλα...με πιανεις τι λεω...εκει μεσα στο μυαλο ειναι ολα!Δε μενεις στο ματι αλλά κρατας και καταγραφεις και παιρνεις μαζι... Αποκοσμη Ελληνικη Φθινοπωρινη Επαρχια...αν το εχεις ζησει καταλαβεινεις τι βλεπεις...και ξανανοιωθεις τις δικες σου εικονες και περασματα... Ομορφιες!!!Ναι ναι...γι'αυτες που ζωγραφιζουν ενα χαμογελο ΝΑ οπως αυτο στη φωτο... Τι αλλο να πω;...Διαδρομη μαγεια,παρεα εξοχη,χνωτα οχι λογω ομιχλης αλλά λογω ιδιων γουστων...Αυτα ειναι! Πηρες μια γευση,κατσε να χτυπησω και μια κουταλια ροδοζαχαρη κι επανερχομαι...σλουρπ!!!φανταστικη!!! Τα ξαναλεμε...θα ξαναρθουμε,η Ελλαδα ειναι ανεξαντλητη,οπως και η ορεξη να παιρνεις τη μοτοσυκλετα σου και μαζι με ανθρωπους που μοιραζεσαι την ιδια τρελλα να φευγεις...να φευγεις τοσο οσο χρειαζεται για να γεμιζει η μπαταρια και να ανασαινεις... ...τα λεμε... :)

Καλοκαιρακι λοιπον, μερικα μετρα μακρια απο τα νερα της Νεδας, μας λεει ο φιλτατος Νικολας (karellen) , οτι ειμαστε ευπροσδεκτοι να μας ταισει, να μας ποτισει, να μας κοιμησει. Οι μηνες περασαν, ο καιρος δροσισε. Με 2-3 τηλεφωνηματα ειχαμε κανονισει με τον Θωμα την καθοδο μας στην Στουπα (λιγο εξω απο την Καλαματα) οπου και θας περιμενε ο Νικος. Δινουμε ραντεβου με τον Θωμα στα διοδια Ελευσινας, αν και τελικα δεν χρειαστηκε αφου βρεθηκαμε πανω στην Αττικη οδο. Τελικα καναμε την σταση ομως να πουμε μια καλημερα. Μετα απο λιγο, ερχεται ενας αλλος νεαρος. Καλημερα του λεω. Μετα καταλαβα οτι ηταν γνωστη η φατσα του κυριου. Εντελως τυχαια αλλοι δυο ειχαν ορεξη για βολτα εκεινο το Σαββατο :) Ξεκιναμε με τον Θωμακο. Καναμε την πρωτη μας σταση στο νεο Στορκ στην Επιδαυρο (ομολογω πως ειναι πιο ομορφο απο το παλιο και με περισσοτερο χωρο). Ενα γΛηγορο καφεδακι εκει και συναχησαμε για Λεωνιδιο οπου θα καναμε εκπληξη στον Πυξιδα . Με συνοπτικες διαδικασιες εκλεισε το μαγαζι και μας κερασε καφεδακια σε ενα ομορφο καφενεδακι του χωριου. Αφου εκανε το ονειρο του πραγματικοτητα.... Συνεχισαμε Και καποιος χαιροταν για τα επομενα χιλιομετρα Θα περνουσαμε απο Κοσμα για να βγουμε απο την αλλη πλευρα. Ο δρομος πλεον βρεγμενος και ο Θωμας χεσμενος Εβαλα τα Traction Controλ, ABS, CD, VTI, DVD και περασα μπροστα μπας και φταναμε στον Κοσμα Η θερμοκρασια εδειχνε 6 βαθμους εκει, με τους 17 που ειχαμε στο Λεωνιδιο πριν μερικα λεπτα. Τελικα την βγαλαμε στενγοι εκει πανω και συνεχισαμε με προορισμο το Γυθειο. Γλγηγορη σταση εκει για να ενημερωσουμε τον Νικο πως ερχομαστε και να ετοιμασει το τραπεζι :D Φευγοντας απο Γυδειο ειδαμε και κατιτις απο Μανη. Πανεμορφα πετρινα σπιτια παντου. Ενα απο τα χωρια (μαλακια μας που δεν σταματησαμε) ηταν δε ονειρικο. Το Λιμενι. Καναμε ακομα μια γρηγορη σταση στην Πλατανια (νομιζω ετσι λεγοταν) Εκανα και κανα δυο μαλακιουλες και συνεχισαμε με τον ηλιο καταματα. 5 βαθμους μυωπια πρεπει να ανεβασα εκεινα τα χιλιομετρα Μετα απο λιγα χιλιομετρα , μας περιμενε ο Νικος στον δρομο να μας μαζεψει. Αγκαλιες φιλια, καφεδακι και μετα η αγαπητη οικοδεσποινα μας εφτιαξε ενα λαχταριστο βραδινο ! Εννοειται με συνοδεια κρασιου του κυρ Νικολα Ετοιμαζω και την συνεχεια... Γατακια

Μετά από πολύ καιρό απραξίας και με τα όσα πολύ σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην ζωή μου και έφεραν τον κόσμο μου πάνω-κάτω, ένοιωθα μέσα μου πως όχι απλά χρειάζεται να κάνω ένα ταξιδάκι, αλλά πως επιβαλλόταν να βγω ξανά στους δρόμους, να αδειάσει το μυαλό μου, να ανοίξει το μάτι μου και να δει τον ορίζοντα, να γεμίσω τις μπαταρίες μου βρε αδερφέ! Φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να συμβιβαστώ με μια ημερήσια διαδρομή πήγαινε-έλα, που χωρίς αντίρρηση πρόκειται για μια εγγυημένη λύση, αλλά προφανώς όχι για το δικό μου πρόβλημα….4 μήνες χωρίς χιλιόμετρα στον μετρητή μου! Γι’ αυτόν τον λόγο η απόφαση επάρθει, η ανάλογη άδεια από την δουλειά το ίδιο και η περίπτωση αρκετά καλότυχη, το τετραήμερο Σ-Κ-Δ-Τ της 28ης Οκτωβρίου! Που να πάμε όμως; Προφανώς έπρεπε κάπου που δεν είχαμε ξαναπάει, κάπου μακριά, μέσα από βουνά, ποτάμια, θάλασσες και πολλή περιπέτεια….χμμμ Μα φυσικά ο παλιόκαιρος δεν θα μας έκανε το χατίρι και τα δελτία λυσσάξανε να λένε για τις θεομηνίες που επέρχονταν εκείνες τις ημέρες και πάλι φυσικά σε ΟΛΟ τον ελλαδικό χώρο! Πολλοί μου είπαν μην πας….οι συγγενείς «μα είσαι τρελός;», κάποιοι φίλοι μου έδωσαν μερικές ιδέες και οι επιλογές ήταν είτε βόρεια προς Ιωάννινα μεριά (μ’ αρέσουν πολύ τα μέρη εκεί), είτε νότια προς Καλαμάτα-Μάνη….Ο καιρός παντού σκατά, οπότε δεν υπήρχε και μεγάλη δυσκολία στην επιλογή…Πάμε Μάνη! Το πρόβλημα: Είναι λογικό και επόμενο τέτοιες εποχές να φας βροχή στον δρόμο….είναι όμως ολίγον μακ@κία να ξεκινήσεις βρέχοντας…Το foreca, σε αντίθεση με όλα τα άλλα, έδειχνε πως από Σάββατο πρωί, μετά τις 10 και την Κυριακή κάτι θα έφτιαχνε. Έτσι έλυσα το θέμα ως εξής: έκλεισα ξενοδοχείο στην Μάνη μέσω net, για 2 βράδια (Κυριακή-Δευτέρα) και του Σαββάτου, το άφησα στο φλου. Το σχέδιο ήταν να μην σηκωθούμε πολύ πρωί, κατά τις 10, να δούμε τι λέει από καιρό και ανάλογα φεύγουμε ή μένουμε και ξεκινάμε την επόμενη που ίσως ήταν καλύτερα. Το βράδυ στην Πάτρα έγινε χαμός από κρύο-βροχή και αέρα…κοινώς Ο σκατόκαιρος!....υπομονή μέχρι την επόμενη. Σάββατο πρωί λοιπόν, χωρίς κανένα άγχος, ξυπνάμε, ντουσάκι-πρωινό….ο καιρός; Ένα θαύμα! Ηλιοφάνεια παντού….Χα! μαλακισμένα σάϊτς! Ο foreca σας έβαλε και πάλι γυαλιά! Ισοθερμικά, μπότες, τζάκετς, τα πράγματά μας στα καινούρια sidebags (παρθενικό ταξίδι, ανυπομονούσα να τα δοκιμάσω), ρύθμιση ανάρτησης, τσεκ πίεση λάστιχα, βενζίνη και βοοοοουυυυυυυρρρρρ!!! Ξεχυθήκαμε στους δρόμους με το fazeraki μου να θέλει ακόμα 2.000χλμ για σέρβις, να βαράει λίγο ο τεντωτήρας, αλλά γενικά σε τρομερή φόρμα και με περίσσια όρεξη!

Τι θελεις για να περνάς καλα...μια μοτοσυκλετα να εχει τοση ιπποδυναμη που να σε βγαζει απο το κλεινον αστυ,μια παρεα με χνωτα ιδια που να ακολουθει στις σκεψεις σου και την Ελλαδαρα μας...Ομορφα.Ολες οι προϋποθεσεις υπερκαλυπτονται και παμε για αποθεραπεια της χλαπάτσας και της καθημερινης ρουτινας... Φυγαμε απο το Patrasso Port και ως γνωστον η συντομοτερα οδος ειναι η ευθεια...οχι για μας ομως αφου εχουμε δηλωσει πολλακις οτι γουσταρουμε επαρχια και στροφη. Θα παμε να παρουμε μια τζουρα ψηλα στο βουνο των Ημιθεων,τον αγαπημενο μας Ερυμανθο και μετα απο δευτερευοντες δρομους που λεει και στο gps παμε για τα χωρια στη Λιμνη του Πηνειου...καπως ετσι δηλαδη οπως τα βλεπεις και στον Χαρτη Ανηφοριζοντας για Καλούσι πρωτο κλικ για να γνεψουμε μια καλημερα στον Ερυμανθο και για να γνωριστουνε καλυτερα τα 2τροχα μοντελα μας, Περασματα που αρχιζουν να μας ξελαμπικαρουνε απο τα τσιμεντα και η Φθινοπωρινη επαρχια να βροντοφωναζει "παρούσα", και οσο πιο μακρυα απο τα καυσαερια να δινουν οξυγονα στο μυαλο μας,με τη θέα να συνηγορει Δροσια,σκιές και ομορφιες στο διαβα μας Εντονο αρωμα "Χωριο" αυτο που βαζεις ενα δυο φσστ και σού περνανε ολα...ζουνε αγνα κι ομορφα εδω πανω ρε συ Καταπρασινα περασματα και ηρεμια...παντου! Η μοτοσυκλετα δινει ενα λογο παραπανω σε τετοια περασματα,τα ζεις πιο κοντα πιο μέσα και οχι κλεισμενος σε ενα κουτι...περνας ξυστα διπλα τους... Εικονες που συναντησαμε και συνανταμε πολλες φορες,το επιδιωκουμε αλλωστε,και μού θυμιζουν Ελλαδα επαρχια και ομορφα μερη μακρυα απο αγχη και μαλ@κία...εδω το χρωμα ειναι στο μυαλο τραβωντας το απο την εικονα που αποτυπωνεται... ο δρομος ειναι για περασμα,δεν εχει σημασια που και πόση ωρα αλλά το "πώς"...και παμε χάρμα ζωντανοι ανθρωποι,σε συνηθειες καθημερινοτητα και ομορφια.Ο καπνος απο τα ξεροχορτα δινει κι αυτος το χρωμα και την ομορφια στο διάβα μας χαλαρα,με το δεξι χερι να χαϊδευει το γκριπ και το ματι να αφηνεται στα περασματα παντου εχεις να αποτυπωσεις και να παρεις μαζι σου στην πολη κατι,για να σε αποτοξινωνει ως την επομενη παμε για Λιμνη Πηνειου χαμενοι στο πρασινο να θολωνει το ματι απο τα γουστα και τους δρομους που σε αγκαλιαζουνε Σημερα δεν θελαμε χωμα αλλά ως γνωστο δεν μπορει...ολο και καπου θα γουσταρουμε λιγο...χεχε... γιατι αν και ο δρομος εδειχνει ευθεια...απο ασφαλτο εμελλε να κανουμε κι ενα πλατσουρισμα να δροσιστουμε...και παμε η παρεα με τη σειρα... Βασιλης Αντρεας & Αλεξανδρος Λευτερης κι ο φωτογραφος στο τελος αφου η μοιρα λεει οτι αμα κρατας τη φωτογραφικη μονο βλεπεις μεσα απο το κλειστρο και δεν...σε βλεπουνε.Οπως ο παπους στην πλατεια που ηταν αραχτος και περα βρεχει για τον γεροντα...και πολυ καλα κάνει Απο τα λιγα ισάδια στο διαβα μας,αλλά διαφορετικα απο "Εθνικες" και βαρεμαρες.Η παρεα γουσταρει! Αριβαρουμε στην τεχνητη Λιμνη Πηνειου στη μερια του φραγματος... και σταση για φωτο,χαλαρωση και κουβεντουλα.Αυτες οι στασεις για "ανασυγκροτηση" ειναι must στις βολτες...βλεπεις τα χαμογελα που στη διαδρομη κρυβονται πισω απο τα κρανη... Γκραφιτυ για την Γερμανιδα μου και παμε ενα κλικ Στον πυργο του Φραγματος κανω μια ματια μεσα και ειναι απο αλλο Χρονο η εικονα αλλά το βλεμμα κανει τα δικα του και φευγει μακρυα θαυμαζοντας το Τοπιο!!! Η Τεχνητη Λιμνη Πηνειου αξιζει μια επισκεψη,οσοι δεν πηγατε κοπιαστε...να δειτε κι απο κοντα Ρε!Ο Φωτογραφος ρε...να'μαι κι εγω μεσα απο το κρανος μου...χεχε Ο δρομος του γυρισμου λιγο νωριτερα για τον Βασιλη αφου ο χρονος πιεζει και για μας λιγο πιο μετα ακολουθωντας παλι επαρχιακο...και πεταμε λιγο πιο χαμηλα μαζι με τα πουλια Η παλέτα της Φυσης σημερα ειχε παλι κεφια και μας ζωγραφισε το μυαλο για οσο χρειαστει μεχρι την επομενη Τοσο κοντα τοσο μακρυα...ως συνηθως!Αλλη μια ομορφη βολτα παρεα με τις διτροχες αγαπες μας :) Τα λεμε

Η σκεψη για χωματινη παντα υπηρξε και υπαρχει στο μυαλο μου. Κατι που αρχιζει (τουλαχιστον στα χαρτια για την περιοχη μας στην ΠΑΤΡΑ) να μπαινει το φθηνοπωρο, κατι που μαζι με μερικους φιλους το λεμε καιρο τωρα να ανεβουμε στο Παναχαικον ορος αλλα δυστυχως λογο υποχρεωσεων δεν εχει ακομα κατσει, κατι το μπουχτισμα απο την καθημερινοτητα, και τα προβληματα πασης φυσεως που ολοι κι ολες μας περναμε, σημερα που ειχα λιγο (καμια ωριτσα και κατι) ελευθερο χρονο, με οδηγησαν χωρις καμια αλλη σκεψη, να καβαλησω την Τενεκεδαρα μου, και να ανεβω προς Παναχαικον!!!! Εριξα κανα δυο μηνυματα σε καλους φιλους με ονοφφαδικα μοτο, αλλα λογο υποχρεωσεων τους δεεεν. Ετσι λεω ας ανεβω προς Σανατοριο για καμια ωριτσα να ξεχαστω λιγο και να γυρισω στη βαση μου. Μιας και μενω πααρα πολυ κοντα, σε 10 λεπτακια χαλαραα ειμαι στον προορισμο μου. Σε λιγακι φωτορομαντζο με φωτογραφιες απο κινητο.... Να πω οτι εφυγα με ηλιο και στο βουνο σχεδον ψιχαλισε λιιιιιγο σε ενα σημειο με πολλα μαυρα συννεφα. Αναμεινατε λιγακι....

...ωραια γουστα βγηκανε στο Μωριά!532χλμ στο κοκπιτ διαβαζα... Πεταχτηκαμε μεχρι την Παναγιά τη Μαλεβή για κερι αλλά με καλη παρεα και ομορφα χιλιομετρα. Δεν ειχα ξαναπαει εκει.Η διαδρομη γυρω απο Αχλαδοκαμπο και Κολοσουρτη ειναι απιστευτα στριφτερη και ωραια...καραγουσταρα! Εβλεπες στο βαθος την ομιχλη να δινει ειδυλλιακο χρωμα και τα χωριουδακια να κρεμονται στις πλαγιες πανεμορφα,πνιγμενα στο πρασινο... βρεγμενο κατα τοπους πρασινο και τα τζακια να καινε καπνιζοντας την ατμοσφαιρα μυριζες καμμενο ξυλο στο τζακι σε συνδιασμο με το βρεγμενο πρασινο και ελεγες "Εξοχή"...και γουστα ομορφα,κλασσικα Επαρχιακη Ελλαδα το Φθινοπωρο... ...και μαλιστα η νεροποντη αναμεσα Αγιο Πετρο-Καρυες δεν με αφησε να χαρω και φωτογραφικα τον πανεμορφο Παρνωνα...καλυτερα ομως γιατι σιγουρα βρηκα την δικαιολογια να ξαναπαω...χεχε Παμε παλι στο δρομο και βουρ με το κοριτσι για πανω... Παναγια Μαλεβη.Μεγαλη η Χαρη της... αναψαμε το κερακι να μας εχει καλα σε ζωη και χιλιομετρα... και παμε παλι να ταξιδεψουμε...Βεδουίνος speaking... και παρεα συνοδοιποροι εκλεκτοι και ανετοι... Το θηριακι στα καλυτερα του... Και απο τα παλια θηρια...Cagiva Red Bull ΚΟΥΚΛΑΡΑ λεμε... Αδιαβροχα καθ'οδον στο τσακ και σιγα μη μασηξουμε...αφου αλλωστε η σταση δεν ηταν μακρυα.Παρκαρουμε τ'αλογα να ξαποστασουν και βουρ για μεσα... Καρυες...με τετοια παρεα λιγο νερο ηταν για να συμπληρωσει η ομορφια του Δασικου παρνωνα. Τι εχουμε τωρα;...Χαλαρωση και απαγγελια του ποιηματος "Μενου ημερας" για την παρεα...Δεν μιλαει κανείς μονο ακουμε... επιλογη αναμεσα σε σαγανακι ψητο να λεμονιζει και να αφριζει... μολις ακουσα στο μενου "Γιδα Βραστη" ωπ ωπ παληκαρι...εδω ειμαι...βροχουλα-χωριο και...γιδα λεμονατη-αλατισμενη και ...χωρις λογια...τελος οι φωτο χαχα απολαυση τωρα... Παλι μαζι μου στη σελα της Γερμανιδας, η Desert Girl μου που ξαναμπηκε στα ταξιδια μου... Και...ολα ησαν οπως τα θες σε μια βολτα...μοτοσυκλετα-καλη παρεα-και ομορφα χιλιομετρα...Για παμε σιγα-σιγα εκεινο το τραγουδακι "επερασαμ'ομορφαααα ομορφαααα ομορφαααα..." Τα λεμε

Λενε καποιοι οτι η καλυτερη Εποχη για μοτοταξιδια στην Ελλαδα ειναι το Φθινοπωρο...με χρωματισμενη Φυση ετοιμη για ξεκουραση τού Χειμωνα και ανασες για το Ανοιξιατικο πεπλο της αλλά και θερμοκρασιες ιδανικες για ... ...για μποτα,μπουφανακι κρανος και να πατησεις τη μιζα της μοτοσυκλετας σου και να χαθεις στην αγκαλια της Ελληνικης Υπαιθριας Φυσης. Για σημερα το μενου ειχε καφεδακι...περιπου.Καπου κοντα...λεγαμε,αλλά κατι ψυθιροι λενε οτι αυτος ο mAthosalas αν ξεκιναει για πολυ κοντα...δεν παιζει να τηρηθει το προγραμμα ...καπου εκει στο Αιγιο δεν μας κανει καρδια να ξεκαβαλησουμε και ...ως συνηθως βουρ μια πανω και φυγαμε...χεχε οχι που θα μεναμε δίπλα.Ρε μηχανη παρεα και τετοιο καιρο ειναι για να σαπιζεις στην καρεκλα μιας καφετεριας;Οχι αν εχεις το χρονο και ...διαθεση και γεια μας :) Ανηφοριζοντας απο Αιγιο ειναι η γνωστη στους λάτρες του μηχανοκινητου αθλητιμσου,Φτερη.Αναβασεις επι αναβασεων,θεαμα,group E να ζωγραφιζουν τις στροφες ποτισμενα στο μυαλο μου για παντα και φυσικα...Φυση!Ελλαδα υπαιθρο στροφιλικι βουνα!και θα τ'αφησουμε για μια...καφετερια;...Οχι δα. Χαρμα!Οσοι εχετε οδηγησει εκει πανω ξερετε...η Γερμανιδα με την παρεα της γουσταρε.Αυτη η διαδρομη σε Αναβαση ειναι...μουρλια :) Μαυρισαμε λιγο τα λαστιχα... αλλά μαυρισε γμτ και η ψυχη μας γιατι οι εικονες του καμμενου δασους απο την τελευταια μεγαλη θλιβερη φωτια ηταν για να μας θυμιζει καποιους εγκληματιες που σκοτωνουν τα δαση και τις ομορφιες μας...πνιγουν τις ψυχες μας... Ενα κλικ με τον Λευτερη...δεν καταλαβα γιατι ο φωτογραφος μάς ελεγε "αλλο ενα βηματακι πισω παιδια"και γελουσε ολοκληρος... ενα βημα οντως ηθελε... αλλά το ματι εφτανε πολυ πιο περα...και απολαυστικα! πεντακαθαρη ατμοσφαιρα και μπανηστηρι με θέα...οπως πεντακαθαρο και το χαμογελο του αλητηριου φωτογραφου...που δεν του καναμε τη χαρη...χαχαχα..κι εκατσε να ξαποστασει απο το γελιο! Κι αφου δεν το καναμε το αλμα,φτανουμε Φτερη...και ωπ...αλμα λεει στο οδοστρωμα και αφορα τα ραλιάρικα που αφηνουν το στιγμα τους στις αναβασεις εδω... μας αρεσει η Αναβαση στη Φτερη αλλά και η ιδια η Φτερη ειναι πανεμορφη...και με δροσερο νερακι παντου οπως δηλωνει και το Ονομα της... η λεπτομερεια κάνει τη διαφορά οπως δειχνει ο Αντρεας πιο πανω... τωρα να σου πω δεν καταλαβα αν εννοουσε το λιονταρι ή το ενα βηματακι που θα εκανε τη διαφορά στην παραπανω φωτο μου με το Λευτερη...χαχαχαχα Εντυπωση μας κανει κι ενα ωραιο σπιτι στο Χωριο,τοσο ως παραδοσιακο και ομορφο... οσο κυριως στο τι ομορφια βλεπει απο το πισω μπαλκονι του...αγναντιο λεμε!Φοβερη θέα! ...Παμε προς Καλαβρυτα και μια περατζαδα απο χωματινο κομματι παντα μα ΠΑΝΤΑ χεχε...ειναι must στις βολτες μας...και η Tenere της παρεας βολευτηκε μια χαρα τοσο απο Τοπια οσο και τεραιν...Super λεμε! Εχουμε ανεβει ψηλα,τοσο σε διαδρομες οσο και σε διαθεση...και γουσταρουμε απαντες! Πεφτουμε στην Νοτιοτερη μεριά και ο παντα επιβλητικος Ερυμανθος,ξεσκονιζει τα μπλοκακια μας για σημειωση οσονουπω να ξανανεβουμε εκει πανω...we like! Εκεινο το καφεδακι που λεγαμε πιο πανω...θα το πιουμε τελικα. Καταρρακτης,ενα γραφικο χωριουδακι στη διαδρομη για Πατρα... κι ενα Ελληνικο Καφεδακι ευκαιρια για κους κους και εντυπωσεις απο την εκδρομουλα... Ειπαμε σοβαρες αποψεις και κουβεντες... αλλά εσπασε η σοβαροτητα οταν ρωτησα το ΛεΦτερη πως ειδε τις στροφες στη Φτερη...(ρίμα κανει η φραση κι ο Λευτερης τα δικα του χαχαχαχα παλιοπαιδο) Κι αν νομισες οτι το πονηρο χαμογελο εκλεψε την παρασταση στη βολτα...πεφτεις εξω... Η ΧΤΖ Γιαπωνεζα ετων...κατι μεγαλυτερη απο την ηλικια αρκετων νεων παιδιων εδω μεσα,κρατιεται αψογα και ταξιδευει ακομα...και γουσταρει,ολοι γουσταρουμε... ...επιστροφη και κλεισιμο μιας ωραιας μερας,ομορφιες και οδηγικη απολαυση,καλη παρεα και...εις το επανιδειν :)

Ενα διημερο, απο τα ωραια.. Αυτα που περιμενεις να περασουν οι ημερες να ξεχυθεις στους δρομους. Ο προορισμος γνωστος στην παρεα.. Εγινε προπερσι, εγινε περυσι, εγινε και φετος. Τελος κατοχυρωθηκε!!! Αλλα και φετος η διαδρομη ηταν διαφορετικη. Μεχρι το Κιατο, εθνικη και απο εκει και μετα μονο επαρχιακο... Αυτο που παντα θελει η παρεα ( ευτυχως) Προορισμος και διανυκτερευση στον ποταμο Νεδα. 5 μοτοσοσακα (cbf600, fazer 600 s2, hyper 1100s, multi 1000ds ,gs1200adv) και 1 αυτοκινητο.. Copilot στο starletακι ο Alarm.. Εμεις με σορτσακι σαγιοναρα-αθλητικο και οι αλλοι αστακοι.. χαρτης διαδρομης Πρωτη σταση η λιμνη Δοξας. Αφου περασουμε την λιμνη Στυμφαλιας (εχει ενα ωραιο μουσειο εκει, να πατε...) ο δρομος οδηγει στην λιμνη Δοξας. Μετα απο 8 χλμ χωματοδρομου φτασαμε εκει. Πρωτη σταση για τους μηχανοβιους της παρεας Ζηταμε την κατανοηση σας.. οι φωτο ειναι απο το κινητο.. Ο Gee και η μυτη του :vv:

καλημερα στην παρεα και απο εμενα !!!!!! το διωρθωσα !!! ειμαι ιδιοκτητησ ενοσ tdm 900 ασπρου του 07 στο τελοσ του μηνα θα κανω το πρωτο μου ταξιδι με τη μηχανη με προορισμο τα κυθηρα και θα ηθελα να ρωτησω τους ποιο εμεπιρουσ σχετικα με τι πρεπει να προσεξω στο δρομο , στο φορτωμα της μηχανης και μερικεσ πληροφορειεσ σχετικα με το οδικο δικτυο της πελοποννησου !!!!! Ευχαριστω εκ των προτερων και ειμαι πολυ χαρουμενοσ που ειμαι στην παρεα σας

Πιανουν οι ζέστες σιγα σιγα και το καλυτερο γιατρικο ποιο αλλο απο το να γυρισεις τη μιζα και να ακους να γουργουριζει η κουκλα σου γιατι ξερει οτι θα περασει καλα...Κι οταν μιλαμε για OnOff και για αναβατες που καθε αλλο παρα μονο για ασφαλτο τρελαίνονται τοτε το χωμα και οι χωματινες διαδρομες,παμπολλες τριγυρω μας,μάς περιμενουν... Δεν το προγραμματιζεις,το αφηνεις στο φλου κι αν κατσει...φυγαμε...ως συνηθως!Το που...κλαϊν μαϊν...το πως "το'χουμε",το "ποιος" ουτε καν το ρωταμε..."οποιος γουσταρει"...και φυγαμε μαγκες! Η πόλη μας,απο ψηλα το μονο που μάς δινει ειναι το "γειά χαρά"μεσ'το πρωϊνο και χαμογελάμε που ανεβαζουμε υψομετρό και κατεβαζουμε θερμομετρο...Μακρυα κι αγαπημενοι που λεμε... ...σημερα ειναι και η επισημη πρωτη στα βουνα για την καινούρια Γερμανιδα της παρεας... κι ο Λευτερης ξερει καλά απο τις αλλες βολτες οτι θα περασουμε καλά και η GS του θα παρει το βαπτισμα του (χωματο)δρομου με τον καλυτερο τροπο... Με το καλημέρα ενα ποταμι κροκαλας και αδρεναλινης δινει την ομορφια τού βουνου και των περασματων που διολου τυχαια συνανταμε εκει πανω... και γουσταρουμε γιατι στριμωχνουμε τα θερία σε δρομους που τους αρεσουν και μας αρεσουν...σε βουνα εξω απο πολυβουη και μπαφιασμενη καθημερινοτητα...ξερεις οτι αμα κατι παει στραβα σε τετοια περασματα θα ξαπλωσεις χωρις δευτερη σκεψη.Και οσο σφιγγουν οι κ@λοι τοσο γουσταρεις στο τελος του τραγουδιου που ριχνεις μεχρι να βγεις απο εκει... Ο Βασιλης...συνηθης υποπτος οταν φωναζουμε "χωματοβολτα"..αρχοντας,"το'χει"το Vstrom και δινει το στιγμα οτι αν θες ολα πανε...και μαλιστα καλα...και εδειξε αλλιως το Vstrom με τα Karoo 3 και ομορφα... Η δυσκολια στο βουνο,τα οχι και ευκολοτερα μηχανακια για εκει που τα σπρωχνουμε και μας κανουν το χατηρι αβίαστα,δενουν τη συνταγη που αγαπαμε και η καλη παρεα εκει πανω ειναι δεδομενη...το διασκεδαζουμε καθε φορα σαν να πηγαινουμε για πρωτη φορα... και δεν υπαρχει ουτε μιά βολτα που να μην την απολαυσουμε και να μην γυρισουμε με την καλυτερη και πιο γεματη διαθεση... Αλλωστε η ομορφια απο το Παναχαϊκο σημερα,η θέα μπαλκονι με τον Ερυμανθο να μας κοιταζει ητανε απολαυστικη περα ως περα... Κατηφοριζουμε και κροσάρουμε την ασφαλτο για να περασουμε απο το Παναχαϊκο στην αντίπερα οχθη...Ερυμανθος...Ναι παλι και παλι και παλι...Κανενα βουνο δεν μάς αφηνει αδιαφορους αφου οσες φορες και να πατησουμε ροδιές εκει πανω παντα θα υπαρχει κατι καινουριο να δουμε και να κανουμε... Και κοιταζοντας απο ψηλα νομιζεις ψευδαισθηση σχεδον οτι πετάς...βεβαια το συναισθημα της ψυχικης ανατασης ειναι δεδομενο...εικονα και πραξη λοιπον! Για σημερα επιλεξαμε οσο πιο πολυ χωμα γινοταν και πιασαμε την μεριά του Ερυμανθου που ειχαμε αφησει απ'εξω στις προηγουμενες προσφατες βολτες...Χωματοδρομοι και...κατι σαν δρομοι... Το βουνο των Ημιθεων...μάς το θυμιζει το επιβλητικο τού Ορεινου ογκου καθε φορα που ξεσαλωνουμε εκει πανω... Και για σημερα το μενου ειχε επιλογο διαδρομης μεσα απο δασος και απλετη οπως παντα θέα... Συχνα πυκνα καθομαστε και χαζευουμε..μαζευουμε ομορφιες για να παρουμε μαζι μας στην πολη..μεχρι την επομενη βολτα...ρουφηξιες μικρες και μονιμες...αγαλλίαση! Συχνα πνιγμενοι στο πρασινο με διαδρομες πανεμορφες,απολαυστικες...εννοειται χωματινες... Κατηφοριζουμε κοντα στο χωριο Αγ.Δημητρης για Ερυμανθεια... Η διαδρομη σημερα,αρχιζε με στροφιλικι πρωινο,χωμα καθε ευκολιας αλλά και λιγοτερης..ευκολιας,δρομους και περασματα "συνηθως υποπτα",περιπλανηση εκει που το GPS δεν εδειχνε δρομους με εικονες παντα ομορφες και καταπρασινες ορεινες και απο αυτες που μας αρεσουν... Καβαλησαμε δυο βουνα που αγαπαμε,Παναχαϊκο κ Ερυμανθο...με τις κουκλες μας παρεα...καπου εδω γυρω βρεθηκαμε για να παρεις μια ιδεα τι πατησαμε σημερα... ...η παρεα ειχε τον Γιαπωνεζο αναμεσα στις δυο Γερμανιδες...το βαπτισμα στις βολτες για την GS του Λευτερη δοθηκε εκει πανω και το γιορτασαμε δεοντως... Αφηνοντας λοιπον πισω μια ολοκληρωμενη,για αλλη μια φορα,ταξιδιωτικη μερα,το μυαλο μενει σε τετοιες εικονες... εις το επανιδειν... :) ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ: Δυσκολο περασμα ημερας:Το πρωινο κροκαλοποταμο στο Παναχαϊκο...μάς ξυπνησε για τα καλα... Θηριο της ημερας:Το Λευκο Τσοπανοσκυλο που...ευτυχως ηταν δεμενο...μιλαμε για θηριο!!! Ομορφη στιγμη ημερας:Το μονιμο χαμογελο του Λευτερη καθε φορα που ρωτουσα "Πώς τη βλεπεις την GS"... Βλαβη ημερας:Το κομπρεσερ αερα που εδειχνε καλο...παρεδωσε πνευμα...Γερμανοι σού λεει μετα και πφφφ...παμε γι'αλλα.Γιατι το χρειαζομαστε στα βουνα.

...κατι δεν μού πηγαινε καρδια απο την τελευταια βολτα...εβλεπα την κουκλα μου σκονισμενη και με κοιταζε με παραπονο...αμα μιλας στη μοτοσυκλετα σου δεν θες και πολυ...ο αλλος μισομουρλος εταιρος ειχε κι αυτος θεματακι με τον Γιαπωνεζο και κανονισαμε να παμε να τα πλυνουμε...οπως πρεπει ομως... Πριν κατσει η σκονη,γιατι να μην τις ξανασκονισουμε...σιγα μη θελουν κ πολυ αυτα...παμε ρε! Το καλοκαιρι εχει μπει αλλά οι παπαρουνες εμενα μου δινουν Ανοιξιατικο τονο στην εποχη,ισως φταιει και η δροσια στα βουνα... εντονα χρωματα στη Φυση αλλά κυριως εντονη η καλη διαθεση και ειναι κριμα να τη χαλαμε στην τσιμεντουπολη...παμε ρε Βασιλη να φυγουμε... Που και πως σιγα μην μας πολυνοιαζει αλλά αφου προχθες περασαμε ομορφα ειπαμε να ξαναεπισκεφτουμε τον Ερυμανθο...τοσο κοντα μας αλλά και τοσο ικανος να μας διωχνει μακρυα απο πληξη και αγχη... Πρωτος σταθμος το ιστορικο χωριο Καλέντζι...ο Γέρος της Δημοκρατιας αφησε Ονομα και στιγμα εκει...αλλες εποχες και προσωπικα σαν να μου φανταζουν κ λιγο μακρυνες...υπαρκτες ομως... Χαιρεταμε το ομορφο χωριουδακι που αν μη τι αλλο δινει μυρωδια Ελλαδας μεσα απο τις εικονες του... και μας τραβαει σαν μαγνητης ο χωματοδρομος που θελουμε για σημερα... εχει κι ασφαλτο στις επιλογες αλλά ευχαριστουμε πολυ αλλά θα παρουμε τα βουνα ετσι οπως γουσταρουμε!Σκονισμενοι και πνιγμενοι στο πρασινο... Αυτο το ορεινο πασο απεναντι που σφυριζει στ'αυτια μας σαν τα μικρα παιδια να παμε να παιξουμε ειναι το χωματινο περασμα απο το πανεμορφο Αλεποχωρι προς τον Ερυμανθο... και το επιλεγουμε φτανοντας στο εκκλησακι της Παναγιάς για να ανηφορισουμε για ψηλα...για να γεμισουμε τις μισογεματες μπαταριες μας με οξυγονο και εικονες ομορφες...το συνηθιζουμε. Αν και δεν ξερω ποση ομορφια μπορει να στριμωχτει σε μια φωτογραφια θα αποπειραθω να σας δειξω γιατι χαζευουμε σε κεινο το βουνο... Ειναι οι διαδρομες του;... μηπως το επιβλητικο του προσωπο που δινει το παρον και με δεος γουσταρουμε;... μηπως ειναι η απλετη θέα του απο κει πανω;... μηπως η επουδενι οχι πολυβουη και λιγο απροσιτη και αποκομμενη απο τη μπιχλα της καθημερινοτητας φυση με εντονα χρωματα να χρωματιζει την καρδια; Η αγκαλια μηπως των Ουρανων που θαρρεις οτι απλωνεις την χουφτα και πιανεις τα συννεφα;... Συνδιαζεις...πιανεις το τιμονι της μοτοσυκλετας σου,την χαϊδευεις και μεσα απο μια ομορφη μιξη ολων των συναισθηματων εκει πανω επιλεγεις διαδρομες και αφηνεσαι να χαθεις... Ενα δυσκολο κομματι μολις πατησαμε και απο κει πανω αντικτυσαμε ενα καταρρακτη στην απεναντι αγκαλια του βουνου και...φυγαμε... Αποζημιωθηκαμε για την κουραση απο δροσερο νερο και ομορφιες... Η προσβαση με τις κουκλες μας έκανε το παιχνιδι στα βουνα ακομα πιο εξαισιο...ζεις πολλα με μια μοτοσυκλετα,αρκει να της το ζητας... Παντου εκκλησιές και ξωκλησια εκει πανω...πανεμορφα βεβαια κομματι της Φυσης και οχι παραφωνια... κοιταμε ψηλα στον Ουρανο,κανουμε ενα Σταυρό να μας εχει καλα... παιρνουμε βαθιες ανασες και φωτογραφιζουμε,με μνημη και φωτομηχανη τα χωρια που λατρευουμε σε τετοια μερη,οπως την Σπαρτιά... και λεμε ενα ευχαριστω στον μεγαλοδυναμο που ζουμε σε μια Χωρα που γουσταρουμε και εχουμε τις μοτοσυκλετες μας να μας δινουν ανασες και ιδανικο δεσιμο για διαδρομες εξω απο τα οσα με το ζορι θελουν να μας μαντρωνουν...και δε μασαμε... Για σημερα πηγαμε στον Ερυμανθο σε τουτα τα μερη... αλλά κυριως γεμισε το μυαλο και η καρδια... ..κι αν πηρες μια γευση τι λεω...χαιρομαι ακομα πιο πολυ! Βασιλη...τα ειδες,τα ειπαμε...τα ξανελεμε... :)

Την Πρωταπριλια ειθισται κατα τα εθιμα να λεμε κανα ψεμματακι...Ετσι κι εμεις ειπαμε να κοροϊδεψουμε την βαριεμάρα και να πεταχτουμε στα επαρχιακα οσο Ορεινα μπορουμε,στενα και βουνα της Αχαϊας... Η παρεα δεν λεει οχι σε τιποτα κι αυτη τη φορα το περιεργο ειναι οτι...ειχαμε προγραμμα...Σχεδον δηλαδη γιατι αν και ειχε βγει μια διαδρομη,θα αποφασιζαμε με το πρωινο ξυπνημα αν θελουμε να παμε ή να βρεθουμε αλλου... Ανοιξιατικες μέρες ρε παιδια...παντου μυριζε Ανοιξη και τι καλυτερο απο το να καβαλάς την κουκλα σου και να σε πηγαινει στα ομορφα... Ενας Χάρτης ειναι η μικροτερη ενδειξη για το που πας λενε,αλλά ισως μια μυρωδια για το πώς και απο που περασες... Χωμα να μυριζει,χρωματα να σε φτιαχνουν και ομορφα χωρια της Ορεινης Ελλαδας μας!Πρωτη σταση ενα χωριουδακι που αγαπαμε,Λεόντιο παραδίπλα στη Δεμέστιχα... Τσιμπησαμε το δεκατιανό μας,κουβεντούλα και κανα φρουτακι κ δροσερο νερακι και βουρ να χωθουμε μες τη Φυση...εκει ειναι τα γουστα! Ξεχασμενα σπιτια σε ομορφα χωριά,απο τα περασματα που παντα μου αρεσουν!Καδρο για σκεψη παντα ενα ερειπωμενο σπιτι και χμμμ...ποια ταχα η ιστορια του και ποσες ψυχες περασαν απο δω μεσα... Επομενο χωριο ο Μικρός Μποντιάς...σκαρφαλωμενος στα ψηλα για αγναντιο και πνιγμενο στο πρασινο... Και απο κει αρχιζει ενα ασφαλτινο στροφιλικι που σε παγιδευει αναμεσα σε οδηγηση και αλλοιθώρισμα του ματιου να δεις να ξαναδεις... και να μην χορταινεις θέα...! Να σε λούζουν οι ακτίνες του Ανοιξιατικου Ήλιου και να περνας απο μερη Ελληνικα... Να ισορροπεις αναμεσα στο ασφαλτινο και στο εκπληκτικα ζωντανο Ανοιξιατικο χωμα... Σταση ανασες ομορφιές...τα εχουμε αναγκη...η κούκλα μου ποζαρει και γουσταρει... Χωμενοι σε δασακι που δεν εβλεπες το δρομο αλλά δεν ηθελες να ξεκολλησεις παιχνιδια και δέσιμο με το Τοπιο... Τα παιδία παιζει..ναι παιδιά νιωθουμε οταν ταξιδευουμε σε τετοια μερη! Μπλοκ ακουαρελας μού ζητησε χθες η μικρη μου κορουλα και σημερα εφερα στο νου τα χρωματα στο προσωπακι της και χαζευω το Τοπιο στα ιδια εντονα χρωματα...εντονα συναισθηματα! Ανηφοριζουμε απο τη Νότια χωματινη διαδρομη για Μονή Μακελαριας και βουταμε μεσ'τη Φυση κυριολεκτικα! Η Παναγιά στη Μακελαριά...ενα Σταυρό για μας..για ολους μας... Που μ'εφέρατε ρε συ;Στα Μετέωρα...ρωτα ο μικρος της παρεας...δεν απεχει κ πολυ... Λαπαναγοί...αγαπημενο μερος,θυμιζει την Ελλαδα που αγαπησαμε τα χωρια που μεγαλωσαμε...και αν κατι μού αρεσει στην κρίση ειναι οτι οι Ελληνες ξαναθυμηθηκαν πόσο ομορφη ειναι η Γενέτειρά μας... Πολυ χωμα,γρηγορο χωμα βαρυ χωμα παιχνιδι φουλ...διασκεδαση...Φτανουμε Ρακιτα λεμε μπας και κατσουμε για κανα κοψιδι αλλά δεν μας παιρνει ο χρονος...δηλαδη απλα μια διακιολογια βρισκουμε για να πουμε θα ξαναρθουμε... Και κατηφοριζουμε χωματινα για Σούλι και πισω...αφηνοντας τη μυρωδια της επαρχιας χρωματικα και αισθητικα να μας συνοδευει... Ειπαμε...Πασχαλιατικος Μήνας και εμεις τον καλωσορισαμε με τον καλυτερο τροπο... Ειχε απ'ολα σημερα...κι αυτη η γλυκια κουραση που απομενει στο σωμα το βραδυ μετα απο μια γεματη βόλτα,ειναι σταγονα στον Ωκεανο της ομορφης σκεψης μας...γουσταραμε ναι,αλλά αυτο στο'χω ξαναπει... Βασιλη,Λευτερη...τα λεμε :)

5 μηχανες 6 φιλοι ξεκινησαμε αν και με συννεφια και με ρισκο βροχης (που μετα την αναχωρηση μας απο Στυμφαλια φαγαμε κατι ψιχαλες) κατα λιμνη Δοξας και λιμνη Στυμφαλιας. Τουλαχιστον ειχαμε παρει τα καταλληλα μετρα. Ετσι λοιπον ο Βαγγελης (εκτος φορουμ και φιλος συντροχου συμφορουμιτη), ο Γιαννης (Chopperas) ο Θωμας (naftilos) και ο Αργυρης (Rgiris7) με το ετερον ημισυ (η σειρα ειναι αμα τη αφιξη στο σημειο συναντησης) ξεκινησαμε απο τα διοδια της Ελευσινας και μεσω της Νεμεας με μια πολυ καλη διαδρομη φτασαμε στο μυστικο (για μερικους) καφενεδακι το οποιο δυστυχως επηρεασμενο απο τα δεινα του μνημονιου και της καταστασης μαθαμε οτι δεν ανοιξε καθολου το χειμωνα ισως ομως να ανοιξει το καλοκαιρι. Προσωπικα λυπηθηκα γιατι ηταν απο τις πρωτες πρωτες βολτες με την CBF παρεα με τον Γιωργη (xx1100) που ειχε την υπομονη να με ανεχθει σε μια απο τις πρωτες μου βολτες με μια μηχανη μεγαλου κυβισμου (ο,τι συνεπαγεται αυτο) και τον ευχαριστω για ακομα μια φορα για ολες του τις συμβουλες. Ελπιζω το καλοκαιρι να ανοιξει για να ξανα κανουμε ακομα μια καταδρομικη! Κατα την αφιξη στο "μυστικο καφενεδακι" Μετα βεβαιως κατηφορισαμε προς το Καρτερι οπου ηπιαμε το καφεδακι μας και βουρ για μασαμπουκα στη Στυμφαλια στην γνωστη ταβερνα του Τριανταφυλλου. Οι φωτος της ταβερνας ανηκουν στον Γιαννη Θελω να ευχαριστησω ολους τους φιλους και συντροχους για την παρεα και για το κεφι τους. Πολυ γελιο αδερφε μου λεμεεε.... Και εις αλλα με υγεια

αναχωρηση απο Καλαμάτα...οποιος θελει και βρισκεται στην περιοχη, μπορει ν' ακολουθησει https://www.facebook...05690172869847/ εκδρομή στην καστροπολιτεία του Μυστρά Λακωνίας...ραντεβού 9:30 στο cafe Gurmet (πλατεία 23 Μαρτίου) αναχώρηση 10:00. ξενάγηση στην καστροπολιτεία του Μυστρά κι επιστροφή από το γραφικό Γεωργίτσι (το μπαλκόνι του Ταυγέτου) μέσω Σπαστής, όπου και θα καθίσουμε για καφέ και θα γευματίσουμε με τα υπέροχα εδέσματα που θα πάρουμε μαζί μας από το σπίτι μας... για οποιον θέλει, έχει και ταβέρνες...επιστροφή στην Καλαμάτα από τον γραφικό "Ταυγετο" μέσω μιας υπέροχης διαδρομής... http://el.wikipedia....%81%CE%AC%CF%82 http://www.georgitsi.gr/

Σάββατο πρωί και μιας που η Άνοιξη μπήκε και ο καιρός βελτιώθηκε αποφάσισα να κάνω μια ωραία βόλτα σε μέρη που μου αρέσουν και ήθελα πολύ να πάω. Μαζί μου ο φίλος Μάρκος V που κι αυτός θέλησε να με ακολουθήσει στη βόλτα αυτή. Η διαδρομή ΑΥΤΗ . Η συνάντηση δώθηκε στην Ελευσίνα πριν τα διόδια και αφού ακολουθήσαμε την παλιά εθνική φτάσαμε στην Κόρινθο και απο εκεί πήραμε τον δρόμο για Επίδαυρο και Κρανίδι. Ο ρυθμός σβέλτος μας έδωσε την δυνατότητα να είμαστε αρκετά γρήγορα στην Επίδαυρο. Εδώ σε μια στάση μας μετά την Επίδαυρο ανεβαίνοντας το βουνό προς Κρανίδι και Πόρτο Χέλι. Ο Μάρκος με φόντο την Επίδαυρο... Και εγώ: Εδώ κομμάτι της διαδρομής: Η συνέχεια μας βρίσκει να κατευθυνόμαστε στο Κρανίδι όπου κάναμε μια μικρή στάση: Και μετά αναχωρούμε για το όπου αράζουμε στην παραλία Εδώ ο Μάρκος τσεκάρει την θάλασσα. Η συνέχεια μας βρίσκει να κατευθυνόμαστε στην... όπου φωτογραφηθήκαμε με φόντο τις Σπέτσες.. Συνεχίζεται...

...την ξερεις καλά αυτη την κουραση...γι'αυτη τη γλυκιά κουραση λεω που μετα απο μια γεματη και ομορφη βολτα στα βουνα,φτυνεις το χωμα που εχει μεινει στο χαμογελο και ξαναφερνεις στο νού αυτα που περασανε μπροστα απο το κρανος σου τη μερα που περασε... Το λεγαμε απο καιρο να ανεβουμε εκει πανω...Να ανταμωσουμε και να θαυμασουμε το δέος του μεγαλείου αυτου του επιβλητικου Ερύμανθου... σε ενα βουνο οπου οι θρύλοι και τα περάσματα σε παλευουν για να παραμερισεις την Ιστορια και να αφεθεις στη μαγεια τού Τοπιου... συνεχιζεται...

Έχοντας στο νου ενα ομαδικό on-off ΣΚ, 1 μήνα πριν το κάνουμε είχαμε κλείσει την ημερομηνία. Το concept ήταν να δούμε αρκετά πράγματα που δεν τα είχαμε δει απο συμβατικούς δρόμους, χρησιμοποιόντας άσφαλτο για να καλύψουμε – γλυτώσουμε – κερδίσουμε άσκοπά χιλιόμετρα χωρίς ομορφιά και χρόνο εαν τον χρειαζόμασταν, καθώς θα φεύγαμε Σάββατο μεσημέρι (λόγω εργασίας) και θα γυρνούσαμε Κυριακή απόγευμα. Έτσι βγάλαμε 2-3 εναλλακτικά σχέδια με βασικό σκελετο το Πάτρα – Λαπαναγοί – Καλάβρυτα – Λίμνη Τσιβλού – Λίμνη Δόξας – Κορινθία – Παναγία των βράχων. Το πως θα τα καταφέρναμε δεν το γνωρίζαμε, έμελε να το μάθουμε.. Διανυκτέρευση στη Ζαρούχλα. Για τους ανυπόμονους..εδώ είναι μια μικρή ιδέα.. (η μεγάλη στο τέλος..) Βουρ λοιπον το μεσημέρι γεμάτοι όρεξη, και λίγο μετά την Πάτρα, τσουπ, κλειστός ο δρόμος που είχαμε επιλέξει. Αναλαμβάνει ο hardcore KTMάς που είχαμε στην παρέα, ανοίγει , περνάμε και καταλήγουμε σιγά σιγά απο ελαφρύ χώμα σε άσφαλτο για να βγούμε στη Μοίρα – Γολέμι και να περάσουμε από Λεόντιο κερδίζοντας χρόνο καθώς δεν είχε κάτι ενδιαφέρον οπτικά να δούμε και είχαμε υπολογίζει να ήμασταν στο σούρουπο πάνω από την Τσιβλού (απο χώμα), για ευνόητους λόγους. Είχαμε κλείσει να μείνουμε στην Ζαρούχλα έτσι ώστε να ήμασταν κοντά για το θέμα της 2ης ημέρας. Αρχίζουμε λοιπον σιγά σιγά πριν από το Λεόντιο να μπαίνουμε και πάλι σε πετρώδες τερραίν , με πολύ σκόνη. Συνεχίζοντας, φτάνουμε στους Λαπαναγούς όπου γίνεται και η πρώτη ολιγόλεπτη σταση για λίγο νεράκι και τσεκ με όλους οτι είμαστε καλα, ο ρυθμός κλπ. Συνεχίζουμε στον ίδιο ρυθμό περώντας από αρκετά πετρώδες περιβάλλον με τις μηχανές να πηγαίνουν πάνω κάτω. Μια μικρή στάση για φωτό και λίγο νεράκι και φτάνουμε στις Κορφές (χωριό) , αποφασίζουμε μιας και είχαμε χρόνο να κατέβουμε προς το χωριό Πλατανιώτισσα για έναν καφε-αναψυκτικό στα γρήγορα, μιας κ αι η κούραση από την εργασία το πρωί είχε κάνει την εμφάνισή της. Το θέμα ήταν πως θα έπρεπε να ήμασταν πολύ γρήγοροι προκειμένου να μην χάσουμε το φώς στο δρόμο προς Τσιβλού που ήταν και το high-light της 1ης (κουτσουρεμένης) ημέρας. Το τερραίν ήταν ακόμα πολύ χωμάτινο , γλυστερό με πολύυυυυυυ σκόνη ! Ο έλεγχος στις μοτοσυκλέτες ήταν ανεκτός, χωρίς πολλά περιθώρια για λάθη, λόγω της ολισθηρότητας. Φτάνουμε λοιπον στην Πλατανιώτισσα, γρήγορα στάση στο μοναδικό καφενείο που υπήρχε (πέσαμε σε κοκορομαχία παπούδων για τα πολιτικά !! χαμος, πολλά γέλια) πορτοκαλαδίτσα και βουρ για πάνω. Στους χάρτες είχαμε δει οτι θα μπορούσαμε εύκολα απο εκεί να βγούμε στον παράλληλο δρόμο με αυτόν της ασφάλτου που οδηγεί στα Καλάβρυτα, αλλά μέχρι να βγούμε εκεί, προφανώς κάτι χάσαμε και χαθήκαμε σε πολλάαααα χωράφια στο πουθενά !! Κάνοντας γύρω γύρω καταφέραμε να χάσουμε εύκολα 30-40 λεπτά, αλλά είχε το γέλιο του. Στη μέση του πουθενά τελικά πήραμε πληροφορίες για το πως θα βγούμε και βγήκαμε στον δρόμο προς Ζαρούχλα, όπου υπήρχε ελαφριά κροκάλα, με πολλές διαθέσεις για παιχνίδι. Όλη η διαδρομή από Λαπαναγούς έως και την Πλατανιώτισσα ήταν καλή, όμορφη για το μάτι καθώς σε περνάει από 1 ποταμάκι, έχει κάποια κλειστά κομμάτια πολύ ωραία, μακάρι να υπήρχε χρόνος για φωτογραφίες σε κάθε τέτοιο θέμα.. Συνεχίζουμε λοιπον, περνάμε απο Ζαχλωρού, και αυτό που βλέπουμε συνεχώς ομορφαίνει, βγαίνουμε στον κεντρικό, κάνουμε δεξιά και μετά από λίγο στρίβουμε αριστερά προς Σούβαρδο. Ο ήλιος αρχίζει και πέφτει και ανεβαίνοντας τα φιδάκια τον έχουμε είτε ακριβώς μπροστά μας, είτε ακριβώς πίσω μας.. δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που βλέπουμε, μιλάμε για πολύ όμορφες καταστάσεις (έως τις επόμενες).. Ανεβαίνουμε από άσφαλτο, και στη συνέχεια, το τεραίν αφού περάσουμε από το πετρώδες, πολύ πετρώδες κομμάτι (αυτό που όταν σταματήσεις νομίζεις οτι δούλευες κομπρεσερ για 3 ώρες) γίνεται κοκκινόχωμα, έτοιμο για παιχνίδι.. Σε ένα άνοιγμα, υποχρεωτική στάση για ξεκούραση, νεράκι και φωτογραφίες καθώς το τοπίο γίνεται επικύνδινα όμορφο !! Από εδώ και μετά ξεκινάει άααααλλο κομμάτι.. παίζουμε με το δρόμο, μέσα στα Έλατα , φοβερό σκηνικό. Φτάνουμε σε ένα καταφύγιο κυνηγών όπου μας λένε για να βγούμε στη λίμνη, είτε θα πρέπει να πάμε από άσφαλτο συνεχίζοντας ευθεία, είτε πίσω 1 χλμ, και να «κόψουμε» δεξιά, και να κατέβουμε από χώμα. Αυτό ήταν που θέλαμε να κάνουμε καθώς κοιτώντας τον χάρτη, βλέπεις οτι είσαι στην κορυφογραμή καταλήγοντας στη συνέχεια στην Λίμνη. Εννοείται οτι πήγαμε πίσω, με τον ήλιο σιγά σιγά να μας εγκαταλείπει αλλά δεν μας χάλαγε.. Ήμασταν στην κορυφογραμμή, στο βουνό, και από τα κενά σημεία βλέπαμε την πορτοκαλί- ροζ ατμόσφαιρα, έως και την θάλασσα !!! ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΑΜΑ ! Σου δίνει να καταλάβεις τι μπορεί να σου προσφέρει η Ελλάδα αρχικά, και στη συνέχεια η μοτοσυκλέτα.. Το τεραιν είναι αφρός, σούπα, χώμα, κατηφορικό, με τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας να γίνεται σε μερικά σημεία από τύχη, ενώ παράλληλα ο ήλιος μας έχει εγκαταλείψει για τα καλά, και ίσα που βλέπουμε με φυσικό φώς.. Μετά από πολύ αγώνα (πραγματικά) και 2 μικροπτώσεις με 5 χλμ καταφέρνουμε και φτάνουμε βράδυ στη λίμνη. Και φυσικά μας έρχεται η ιδέα να πάμε να δούμε τη λίμνη, και φυσικά (με τόση κούραση και τόσο λίγο φως) σε μια διασταύρωση στη λίμνη που έχουμε περάσει πάνω από 5-6 φορές τα προηγούμενα χρόνια επιλέγουμε ΛΑΘΟΣ δρόμο με αποτέλεσμα να κατέβουμε εναν τρελο κατσικόδρομο που ήταν λες και είχε μόλις περάσει ρέμα, οι μοτό να κολλήσουν και να εκκινήσουμε το concept “βοήθα με να σε βοηθώ». !! Άλλα γελιά εκεί. Με τα πολλά καταφέραμε και ξεκολλήσαμε , και φύγαμε από άσφαλτο για Ζαρούχλα. Η θερμοκρασία πλέον στους 12 βαθμούς, θυμίζει σκηνικό πιο κοντά στον χειμώνα. Φτάνουμε ξενοδοχείο, μπανάκι, και βουρ για φαγητό καθώς οι κοιλιές έκαναν πάρτυ.. Φαγητάκι, κουβεντούλα, ωραία πράγματα τελικά !! Ξενοδοχείο και καληνύστα μας.. To ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό, ο ιδιοκτήτης εκλπηκτικός, να σου πιάσει την κουβέντα , να σε βοηθήσει. Για περισσότερες πληροφορίες εδω : ΣΤΥΓΑ RESORT. Η τιμή, εξαιρετική, τσάμπα γι’αυτά που προσφέρει το ξενοδοχείο. Όποιος θέλει πιο πολλές λεπτοιμέρειες, μπορεί να μου το πει, καθώς είχαμε και μια άλλου είδους επαφή. ΗΜΕΡΑ 2 Η 2η ημέρα είχε βάρος στην ομορφιά του τοπίου, Το concept ήταν λίμνη Δόξας, Μεσινο, να ανέβουμε το βουνό Ζήρεια, να κάνουμε ένα μέρος του, και στη συνέχεια να κατέβουμε για να πάμε προς Παναγία των Βράχων. Αφού φάγαμε ένα πρωινο σουπερ, και πραγματικά φεύγοντας με βαριά καρδιά αφου το σκηνικό εκεί είναι πραγματικά φανταστικό στο ξενοδοχείο καθώς ο τύπος έχει την αίθουσα του πρωινου να κοιτάζει το βουνό, και την ανατολή του Ήλιου πίσω από αυτό.. Ετοιμαζόμαστε λοιπόν, και κατευθείαν μετά την Ζαρούχλα υπάρχει δεξιά δρόμος που καταλήγει στην λίμνη Δόξας.. Ο δρόμος είναι εξαιρετικός, μιλάμε για κλειστό, μέσα στα Έλατα, λες και είσαι τελείως αλλού, Σταματάς να αναπνεύσεις και χαίρεσαι πραγματικά. Το τερραίν είναι χωμάτινο, με πολλύ πουδρα και σκόνη. Πάρα πολύ όμως !!! Το ΚΤΜ πετάει και παίζει σε έναν άλλο κόσμο, εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε. Περνάμε καλά όμως, πολύ καλά !! Στάση στη μέση του δρόμου για να απολαύσουμε το τοπίο και να αδράξουμε το μέρος.. Συνέχεια προς λίμνη , το σκηνικό είναι έτσι, και κοντά στη λίμνη κατεβαίνοντας προσθέτουμε και λίγες πέτρες στην εξίσωση. Ώρα για παιχνίδι και πάλι, και φτάνουμε στη λίμη όπου κάνουμε μια στάση, επίσης για να την απολαύσουμε (αυτός δεν είναι άλλωστε ο σκοπός μας ;; ) Φεύγουμε από εκεί και πάμε από το χωριό Μεσινο, κόβουμε αριστερά μέσα και μέσα από ενα δύσκολο και πετρώδες περιβάλλον ανεβαίνουμε προς Ζήρεια. Δεν ήταν εύκολο, αλλά χωρίς απώλειες ανεβαίνουμε και συνεχίζουμε. Το τερραιν εδώ είναι πετρώδες, πολύ πετρώδες έως το σημείο που βγαίνουμε στον κεντρικό χωματόδρομο που περνάει από όλο το βουνό και κόβουμε αριστερά. Και εδώ μιλάμε για πέτρες κλπ, αλλά σε πιο λογικά πλαίσια. Προορισμός μας ήταν να περάσουμε το καταφύγειο και στη συνέχεια να κατέβουμε προς τα κάτω, απένταντι προς Παναγία των Βράχων, αλλά κάνουμε ένα λαθάκι και κατεβαίνουμε πιο νωρίς κόκοντας αριστερά. Μετά από ένα δύσκολο κομμάτι κατηφορικό, στενό με πολύ πέτρα και μέτριο οπτικό ενδιαφέρον κατα βάση, φτάνουμε στο χωριό Στενό, όπου και απολαμβάνουμε τον καφέ μας στη μικρή πλατεία του χωριού. Παράλληλα έχει ξεκινήσει μια φωτιά στο απέναντι βουνό , στα Έλατα, και υπάρχει μια σχετική αναστάτωση. Αφου πίνουμε τον καφέ μας και ξεκουραζόμαστε συνεχίζουμε σε λίγη άσφαλτο έως το κόψιμο αριστερά για Ταρσό, και στη συνέχεια Παναγία των Βράχων. Το σκηνικό γίνεται πολύ όμορφο καθώς το χώμα είναι πατημένο και έχει μερικά σημεία που χρειάζεται μεγάλη προσοχή, αλλά σε αφήνει να παίξεις εαν θέλεις, ή να κοιτάξεις το τοπίο, καθώς έχεις ανέβει σε υψόμετρο, τα βράχια είναι τεράστια μπροστά σου, σου δείχνουν πόσο μικρός είσαι.. Το κομμάτι εκεί λέγεται και τα «Μετέωρα της Κορινθίας» καθώς οι βράχοι είναι λές και μεταφέρθηκαν από εκεί.. Προσθέστε σε αυτό το καφέ-πορτοκαλί που έχει υπάρξει σε όλη την ατμόσφαιρα καθώς οι καπνοί από την φωτια΄πέφτουν ακριβώς μπροστά από τον Ήλιο, και φανταστείτε τι γίνεται.. Χάνεσαι, χαζέυεις. Το να παίξεις με τη μοτοσυκλέτα προσωπικά το βρήκα λίγο μπροστά σε αυτό που έβλεπα, και απλώς ακολουθούσα τον δρόμο.. Φτάνουμε στην Παναγία των βράχων, ενα επιβλητικό μικρό εκκλησάκι, σε ένα σαθρό τεράστιο βράχο, οπου αν διαβάσετε την ιστορία, θα σας βάλει ακόμα πιο πολύ στο πνεύμα. Για να μην πολυλογώ, ανεβήκαμε, μπήκαμε μέσα, ανεβήκαμε πάνω από το εκκλησάκι και μείναμε με ανοιχτό το στόμα.. Το τι βλέπεις, πόση ηρεμία υπάρχει είναι κατι το μοναδικό ! Μόνο και μόνο το ποσο μικρό είναι το εκκλησάκι, το πόσο μικρά είναι τα 3 δωμάτια που έχει, και απο που βγαίνεις στην κορυφή σου κόβει την ανάσα.. . http://www.motoraid....ept_2013_35.jpg http://www.motoraid....ept_2013_36.jpg Καθήσαμε λίγο εκεί να απολαύσουμε και φύγαμε.. Η συνέχεια ήταν να πάμε από κροκάλα στο χωριό Ταρσός και απο εκεί μέσω μιας πολύ ωραίας ανοιχτης ελαφρώς πετρώδους διαδρομής , με σημεία ανάμεσα σε όμορφα δέντρα, στο χωριό Σαραντάπηχο, όπου και κάναμε μια γρήγορη στάση, πριν κατεβούμε για καφέ από άσφαλτο πλέον στην Εβροστίνα. http://www.motoraid....ept_2013_42.jpg http://www.motoraid....ept_2013_41.jpg Φάγαμε, ήπιαμε, και γυρίσαμε πίσω γεμάτοι από εικόνες, εμπειρίες, γέλια, τοπία και πολλά άλλα. Είναι πολύ ωραίο να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε σε λίγες ώρες αν έχουμε καλή παρέα, προγραμματισμό και διάθεση.. εν μπορώ να αποτυπώσω εδώ όλα αυτά που έγιναν, αυτά μένουν στο μυαλό και στην κουβέντα με τα παιδιά που ήμασταν μαζί.. Ήταν πρακτικά γύρω στις 30 ώρες όλο αυτό, αλλά μπορούμε να μιλάμε για αρκετές ώρες πριν το εξαντλήσουμε.. Θα πρέπει να βγαίνουμε πολύ συχνά στους δρόμους και σε τέτοια πράγματα, μας γεμίζουν μπαταρίες, ωραίες εικόνες και αισιοδοξία Εν συντομία.. (ένας mod να δεί λίγο τις τελευταίες εικόνες, γιατί στην προεπισκόπηση ήταν οκ) :)

Αποφάσισα κι εγω με τη σειρα μου να ποσταρω φωτο απο τις βολτες του τελευταιου μηνα(δηλαδη απο 6/10 εως 10/11).Δεν ειμαι και ο ιδανικος για φωτογραφιες η αναλυση.Με λιγα λογια οι βολτες-της ζωης μου-ειναι αμετρητες,αλλα οι φωτογραφιες ελαχιστες. Παμε λοιπον, Ξεκιναμε με την γνωστη βολτα ''ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ'' η οποιο περιλαμβανει Κορινθο-Θηβα-Λειβαδια-Αραχωβα(η δεσφινα)-Ιτεα-Γαλαξιδι-Ναυπακτος-Αντιριο-Ριο-Κορινθος. Αυτη τη βολτα την ξεναεκανα τον ιουνιο με την παρεα του βολου-πηλιου(φωτο δεν βγαλαμε). Δελφοι... Δελφοι ξανα... Ναυπακτος-γριμποβο-το γνωστο σημειο για φαγητο(οι παλιοι ξερουν). Τελειωσαμε λοιπον με το γυρο του κορινθιακου και μεταφερομαστε 12/13-11-2013 στο βολο και στο γυρο του πηλιου. Αφετηρια η κορινθος-βολος-πηλιο-κορινθος.Αλλη βολτα,αλλη παρεα. Παμε λοιπον Βολος,λιμανι,πρωινος καφες πριν την αναβαση στο πηλιο Βολος-λιμανι-τα εργαλεια σε παραταξη... Βολος-μινερβα-παστα φουρνου(για οσους ξερουν.Αυτοι που δεν ξερουν να σπευσουν να μαθουν.Αξιζει) Πηλιο-μακρυνιτσα-κεντρικη πλατεια(οσοι πανε να δοκιμασουν μηλοπιτα.ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ) Κατεβαινοντας απο τα χάνια στη διασταυρωση για ζαγορα-χορευτο-τσαγκαραδα. Εδω τελειωνει το διημερο στο βολο-πηλιο. Μεταφερομαστε λοιπον στις 10-11-2013. Αφετηρια κορινθος.Προορισμος λεβιδι-βυτινα-τριποταμα-καλαβρυτα-κορινθος. Στα τριποταμα εχει μια ταβερνα πανω στον ερυμανθο ποταμο που μπορειτε και πρεπει να φατε πεστροφες. Η διαδρομη τριποταμα-καλαβρυτα δεν παιζεται. Ξανα εδω με διαφορετικη παρεα Παμε ξανα... Τριποταμα-ερυμανθος ποταμος-ταβερνα για πεστροφες-εργαλεια σε παραταξη... Εδω φαινεται πιο καθαρα ο ερυμανθοε ποταμος.Η φωτογραφια ειναι απο το parking της ταβερνας. Αυτα για την ωρα...προσδοκωντας στα επομενα

το γνωστο διδυμο σε χρονο DeTe... με ξεχωριστον Guest Star να κανει δυνατο come back μετα απο 1 χρονο λογω.. γρηγορος ρυθμος,λιγες φωτο,το παιδι στην πεθερα,μερικα χιλιομετρα χωμα για ξεκαρφωμα και αμετρητες... α-τ-ε-λ-ι-ω-τ-ε-ς στροφες!! Αγ.Πετρος-Καστανιτσα-Καρυες κτλ...500+κατι ψιλα στο συνολο χιλιομετρα. διαδρομες ονειρικου καλους με την μοτο να στριβει συνεχως για 40+ λεπτα... δεν νομιζω να εχουμε οδηγησει ξανα σε τετοιο μερος,μεσα απο τα πλατανια,κατω απο τα ελατα!!! με το καλο κ οι 4 στα επομενα ...

Καλησπέρα. Θέλω να πάω μονοήμερη προς τα εκεί το Σάββατο. Μπορείτε να μου πείτε 1) Που ΑΚΡΙΒΩΣ είναι οι καταρράκτες; Είναι στο χωριό Νέδα που βλέπω στο google maps? 2) Οι καταρράκτες είναι προσβάσιμοι με μηχανή (fazer); Αν όχι που σταματάω, πόσο περπατάω κτλ; Δώστε ρε σύντροχοι κανένα link στο google maps που σταματάω, που είναι το κοντινότερο σημείο/χωριό που αφήνω τη μηχανή, αν δεν κατεβαίνεις με αυτή κτλ Ευχαριστώ!

Πάσχα 2012 και στο "πέφτει στο τραπέζι" ένα ιδανικό σενάριο, μονοκάβαλος στο DRZ και από δίπλα τζιπάκι με έτερον ήμισυ και ζευγάρι φίλων (τα κουμπάρια) σε VITARA. Και παρέα και άνετη οδήγηση και τα πράγματα στο τζιπ. Επιπλέον σημειώσατε: Πασχαλινές διακοπές, αρκετές μέρες, φιλικός καιρός αλλά και λίγη βροχή για το καλό. Το σενάριο: Απλό και κλασικό. Θα οδηγούμε όπου μας έρχεται κάθε μέρα, όσο γίνεται από χώμα και ο μόνος αδιαπραγμάτευτος στόχος θα είναι να περπατήσουμε μέχρι το φάρο του Μαλέα, στο πιο ανατολικό πόδι της Πελοποννήσου. Μέρα 1η Το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής μας βρίσκει σε σπίτι στο Σοφικό Κορινθίας. Το σχέδιο έλεγε για πρωινή εκκίνηση αλλά όπως πάντα το σχέδιο πήγε άπατο. Τελικά, ξεκινάμε ελπίζοντας να είμαστε το βράδυ κάπου στον Πάρνωνα. Η Κορινθία στη μεριά του Σοφικού έχει αρκετές όμορφες και άγνωστες ημιορεινές διαδρομές. Σχεδόν όλοι πάνε μόνο μέχρι την Επίδαυρο από τον γνωστό δρόμο-πίστα και αγνοούν τι άλλο υπάρχει στην περιοχή. Μια τέτοια διαδρομή είναι εκείνη για τον Άγιο Ιωάννη, ένα μικρό χωριό κτισμένο σε ένα οροπέδιο, όπου και τελειώνει η άσφαλτος. Ο δρόμος σκαρφαλώνει σιγά σιγά προς το χωριό. Βατότατος χωματόδρομος οδηγεί από τον Άγιο Ιωάννη στο Αγιονόρι και από εκεί άσφαλτος μας πάει στο χωριό Λίμνες. Εκεί ξεκινάει ακόμα μια χωμάτινη διαδρομή η οποία μετά από αρκετό ψάξιμο και πήγαινε-έλα μας βγάζει σε μέρος με ωραία θέα στον αργολικό κόλπο και μετά στο μικρό χωριό Αμυγδαλίτσα στα άκρα της πεδιάδας του Άργους. Η συνέχεια μέχρι το χωριό Κεφαλάρι είναι διαδικαστική. Οι πηγές, όμως, στο χωρίο είναι το κάτι άλλο. Ο ναός της Ζωοδόχου Πηγής. Πολύ πετυχημένο όνομα. Enlarge this image Δίπλα στο ναό υπάρχει μεγάλο και επισκέψιμο σπήλαιο, τσιμεντωμένο όμως σε μεγάλο βαθμό. Enlarge this image Μετά από το απαραίτητο καφεδάκι είναι επιβεβλημένη μια επίσκεψη στην λεγόμενη Πυραμίδα του Ελληνικού. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή η είσοδος, καθόλου εντυπωσιακοί οι εικονιζόμενοι...

Σαν ιδεα υπηρχε καιρο στο κεφαλι μου, να γινει κατι τετοιο. Το τριημεο του Αγ. Πνευματος ηταν μια καλη, χρονικα, στιγμη να γινει και εγινε. Δυο βδομαδες περιπου πριν, μαζεψα πληροφοριες και αρχισα να ψαχνω και τα ξενοδοχεια. Και ερχομαστε στο Σαββατο 22/06/13 οπου ειχε εγερτηριο στις 6.20. Τα πραγματα ηταν ετοιμα απο το βραδυ, για να ειμαι ετοιμος να φυγω. Ντυσιμο και μετα απο λιγο σταση στο "καθ οδον" για πρωινο. Το καθ οδον ειναι το τυροπιταδικο που ειναι απεναντι απ το γυμνασιο-λυκειο που πηγαινα και εχει τα πιο γαμάτα πραγματα και εκτος των αλλων ειναι και στο δρομο για καρδιτσα τον οποιο και θα επαιρνα. Γενικα με τις στασεις δε τα παω καλα και ετσι οι φωτογραφιες εκτος του οτι δεν ειναι και πολλες δεν ειναι και τοσο καλες, μιας και μου βγαινε ως αγκαρια. Να βγαλω και καμια φωτο δηλαδη, για να χω. Ημερα 1η ο χαρτης της διαδρομης ειναι ο παρακατω : https://maps.google....&mra=ls&t=m&z=8 Αναχωρηση 7:00 απ το καθ οδον και κατευθυνση προς Αναβρα Κατρδιτσας και απο εκει Φουρνα και Καρπενησι. θα παιρνουσα απο μερη που ειχα περασει προσφατα, και τα οποια με ειχαν εντυπωσιασει με την ομορφια τους. Και οπως ειπα και πριν επειδη ειχα βγαλει φωτο πριν αυτο το κομματι βγηκε μονοκοματα. Και οδηγηκα, ηταν απολαυστικο. Στη συνεχεια, μετα το Καρπενησι πηρα το δρομο για Προυσσο. Φωτο στο βραχο που σκεπαζει το δρομο αλλα επειδη φοβηθηκα να σταματησω πιο περα δεν βγηκε τοσο καλη απ την αλλη μερια Μετα απο λιγο βγηκα Προυσσο και εκει εγινε το πρωτο μπερδεμα. Δεν ειχε καμια ταμπελα για Ναυπακτο αλλα μια για Αγρινιο, και εκει ο δρομος ελεγε ειναι κλειστος. Ετσι συνεχισα ευθεια. Γενικα ειχα στο νου οτι επρεπε να παω Θερμο. Ειδα μια ταμπελα μετα τον Προυσσο προς Θερμο, αλλα ητα μια μικρη και ο δρομος που επρεπε να ακολουθησω ηταν ενας ανηφορικος χωματοδρομος. Λεω, δεν παιζει και συνεχισα ευθεια, και οπως δειχνει ο χαρτης, βγηκα στον Τόρνο. Κατι δε μου καθοταν καλα και οπως συνεχισα βρεθηκα παλι σε χωματοδρομο. Σταματαω και προχωραω να δω ποσο παει. Ηταν πολυ λιγο το κομματι και βγαζω το GPS. Αλλα επειδη ημουν μακρια απ τη μηχανη, μπερδευτηκα για το που εδειχνε και ετσι συνεχισα ευθεια. Εβλεπα ταμπελες για Πανταβρεχει και λεω γυρναω πισω, δεν παω καλα. Στο επομενο χωριο πισω παλι. Στο δρομο βρισκω ενα αγροτικο ρωταω και μου λεει θα δοκιμασουμε να παμε απο εκει που λεει οτι ειναι κλειστος και βλεπουμε. Φευγω για εκει, κατεβαινε ενα αμαξι, ρωταω ειναι ανοιχτος ο δρομος? ναι συνεχισε ειναι οκ... Βενζιναδικο που εχει? ε καμια 25 χιλιομετρα. αντε να δουμε λεω μιας και ημουν στην τελευταια γραμμη. το βενζιναδικο ηταν τελικα 35 χιλιομετρα και δεν ειχαμε προβλημα. Εκει βρηκα και ταμπελα για Θερμο και ετσι πηγα απο εκει και βγηκα Ναυπακτο. Καπου στο ενδιαμεσο, η λιμνη Κρεμαστων Μετα τη Ναυπακτο πηρα αυτη την περιφημη Αθηνων-Πατρων και στο Διακοπτο εστριψα για Καλαβρυτα. Αυτο ηταν το αρχικο πλανο, αλλα καθως πηγαινα, στο εξω απ το Αιγιο, ειδα ταμπελα για Καλαβρυτα. Λεω, ας στριψω απο δω. Και ενω πηγαινα καμια αλλη πληροφορηση για Καλαβρυτα, ετσι βγηκα παλι εθνικη και συνεχισα Στη μεση Καλαβρυτων-Δικοπτο εκανα και την πρωτη σταση για ενα καφε. Εδω κατω απ τον παχη ισκιο μιας μουριας. Απο εκει συνεχισα για Βυτινα. Η βλακεια ειναι οτι ηθελα να παω στο Πλανητερο αλλα νομιζοντας, λανθασμενα, οτι ειναι μετα Κλειτορια, σταματησα να το τσεκαρω αφου την ειχα περασει και ηταν πολυς ο δρομος για πισω και ετσι συνεχισα για Βυτινα οπου ημουν εκει γυρω στις 16:00 Ημερα 2η Οι χάρτες της διαδρομης οι παραπατω : https://maps.google....ia=2,6&t=m&z=11 https://maps.google....&via=1&t=m&z=11 Ξυπνημα, πρωινο και στις 8:20 στο δρομο για την ημερα της ταλαιπωριας... Απ τη Βυτινα μετα απο 5' ημουν σε δρομο με τιγκα ελατα να υψωνονται γυρω μου. Το τοπιο μαγικο. Και ευχαριστω τους Maggelano και Naftilo που μου προτειναν αυτη τη διαδρομη. Απο εκει βρηκα στη Στεμνιτσα Και ακολουθως σε Καρυταινα και Δημητσανα. Εδω η Δημητσανα απ τη πισω μερια (καθως εφευγα) Υστερα, θα πηγαινα Ανδιτσαινα, ειχα βγαλει τη διαδρομη στο χαρτη, οπως καλη ωρα φαινεται και στον 1ο χαρτη. Φτανω στο Μαρκο βλεπω μια παλιο-ταμπελα Βλαχοραπτης, λεω κατι δεν παει καλα. Επαληθευτικα μετα απο λιγο. Οπου μετα τον Μαρκο αρχισε χωματοδρομος. Και συνεχιζε, οπως λεει και χαρτης, για 8χιλ. Αναγκαστικα μπηκα. Στην καλυτερη εκδοχη του, ηταν ετσι Με τα πολλα βγηκα Ανδριτσαινα, η οποια, εκτος του οτι δε μ αρεσε, στο τελος ειχε μια διασταυρωση. Δεξια Πυργος, αριστερα Καταρακτες Νεδα και κατι αλλο. Βγαζω κινητο το βελακι εδειχνε να παω αριστερα. Και λεω σωστο θα ναι γιατι ο Πυργος θα με βγαλει πολυ ψιλα. Και στην τελικη αν δε παω σωστα, τουλαχιστον θα παω στους καταρρακτες Παω αριστερα, αφου πηγαινα βλεπω ταμπελα καταρακτες Νεδα 5χιλ. Στριβω μετα απο 3 χιλιομετρα ειχε εναν αρχαιολογικο χωρο και για Νεδα ειχε, τι αλλο?, χωματοδρομο. Πολυ χειροτερο απ τον προηγουμενο. Κανω 1.5-2 χιλιομετρα και μου τη βαραει και λεω να παει να μαμηθει. Και γυρναω πισω. Καπου εδω η ψυχολογια μου ειχε πεσει στα ταρταρα. Μετα απο καμποσο βγαινω στον δυτικο παραλιακο. Εκει ηταν ανοιχτος ο δρομος και συνηλθα λιγο. Κατεβαινοντας, στη Μαραθοπολη, οι ταμπελες για Πυλο με εστελναν, οχι απ τον παραλιακο που ήθελα, αλλα απ τους Γαργαλιανους. Και θελοντας να φαω καπου εκει παραλιακα, εχασα και την ευκαιρια για σταση. Στη συνεχεια, εκει μεσα στο χωριο χανω τη στροφη για Πυλο και φευγω ευθεια. Αντιλαμβανομαι οτι κατι δε παει καλα. Βγαζω κινητο, ημουν οντως λαθος. Ευτυχως ημουν μονο 10΄μακρια. Ετσι γυρισα πισω και διαπιστωσα οτι εχασα την στροφη γιατι ειχε παρκαρει μπροστα ενα λεοφωρειο...... Μετα απ ολα αυτα φτανω στη διασταυρωση που αριστερα πηγαινες Καλαματα και δεξια Πύλο. Μιλαω με ενα φιλο, θα ειμαι λεει Καλαματα κατα τις 17:00. Ώντας η ωρα περασμενες 15:00 και νιώθοντας υπερβολικα εξαντλημενος πηρα το δρομο για Καλαματα οπου βγηκε με τα κοπων και βασανων μιας και δε την παλευα καθολου. κατα τις 16:00 ημουν Καλαματα οπου πηγα εκανα ενα μπανιο και ψιλοχαλαρωσα. Ημερα 3η Ο χαρτης της διαδρομης ειναι ο παρακατω : https://maps.google....&via=4&t=m&z=12 Την Δευτερα ξημερωσε ουσιαστικα η τελευταια μερα της εκδρομης. Προορισμος το Ναυπλιο και διανυκτερευση εκει. Συκωνομαι, παιρνω πρωινο και 7:20 αναχωρω "μουδιασμενα"(λογω της προηγουμενης μερας) απο Καλαματα, παιρνοντας το δρομο για Αεροπολη. Αφου ειπα περασει την πολυ ομορφη Καρδαμυλη και ειχα σταματησει για φωτο, βλεπω στο κινητο αναπντητη. Ηταν απ το ξενοδοχειο, ειχα ξεχασει την ταυτοτητα. Α! ωραια λεω, καλα ξεκιναει η μερα... Τελικα κανονισα να μου την στειλουν και ολα καλα. Γενικα η διαδρομη και τα μερη που εβλεπα απο Καλαματα προς Αεροπολη, ετκος του οτι μου αρεσαν πολυ, μου εφτιαχναν και τη διαθεση. Εδω, εχοντας φτασει στην Οιτυλο Και εδω πρεπει να ειναι το Λιμένι Και ενω συνεχιζω κανονικα και εχοντας περασει το Γυθειο, τσουπ νιωθω ενα πονο στο αριστερο χερι. Συνεχιζω και ο πονος υπαρχει ακομα. Κοιταω μες το γαντι και βλεπω μια μελισσα. Πιανω ακρη, αλλα στην προσπαθεια να σταματησω και να κατεβασω ταχυτητες, την πιεζω και εκει ειναι που μου αφηνει το κεντρι. Ε μετα συνεχισα και ειχε χωριο πολυ κοντα και βρηκα φαρκαμειο και πηρα κατι και εβαλα, οποτε παλι, ολα καλα. Κι ετσι, με τα πολλα εφτασα Μονεμβασια πηγα μεχρι το καστρο αλλα δεν μπηκα γιατι βαριομουν να κουβαλαω τα πραγματα και ετσι αναζητησα μαγαζι για αραγμα και καφεδακι. Ουτε που κουνηθηκα να βγαλω φωτογραφια της προκοπης Απο εκει παιρνω τον παραλιακο δρομο του χαρτη ο οποιος προσφεροταν για παιχνιδι Λιγο μετα περασα απ τον λιμιν Ιερακα , οπου η θαλασσα εμπαινε μεσα στη στερια Στη συνεχεια, με κατευθυση βορεια και προορισμο το Λεωνιδιο, περασα απ τη Ρεϊχεα οπου παραλιγο να την πατησω σε ενα πεταλο, αλλα τελικα ολα πηγαν καλα. Συνεχιζω και πριν την Κρεμαστη κανω δεξια αλλαγμενο το τοπιο εδω Και ενω παω και ειναι μια χαρα ο δρομος, παλι χωματοδρομος καθολου καλης ποιοτητας. Εδω καναμε αλλα κι αλλα λεω, και συνεχιζω. Το καλο ηταν οτι ηταν για πολυ λιγο (1-2 χιλ). Μετα φτανοντας στο Πυργουδι, ειχε ταμπελα για Λεωνιδιο δεξια. Στο χαρτη ομως, που ειχα κοιταξει νωριτερα, ελεγε αριστερα. Ακολουθησα την ταμπελα και δικαιωθηκα για δυο λογους. 1ον γιατι βγηκα σε ενα δρομος που, αν και πολυ στενος, ηταν φρεσκοστρωμενος! και 2ον γιατι με εβγαλε πιο γρηγορα στη θαλασσα και μαλιστα στην Πουληθρα, ενα παραλιακο μερος που για καποιο λογο μου αρεσε παρα πολυ! Απο εκει βρεθηκα στην Παραλια του Αστρους, οπου συναντησα μια φιλη και απο κει Ναυπλιο Στατιστικα : Χιλιομετρα 1ης μερας : 466.7 Χιλιομετρα 2ης μερας : 336.9 Χιλιομετρα 3ης μερας : 371.4 Συνολικα : 1767 Στην Αθηνα εκανα 3-4 βολτες και εγραψα για πλακα 70κατι χιλιομετρα. Που στη Λαρισα θελω καμια 10ρια μερες να τα κανω :parta: Συνολο καυσιμου : 101.67 λιτρα Κόστος Καυσιμου : 175.13 ευρω Καλυτερη καταναλωση : 4.89λ/100χιλ στην εθνικη, στην επιστροφη με ταχυτητες 120-130 Χειροτερη καταναλωση : 6.98λ/100χιλ με 70 κατι χιλιομετρα στην Αθηνα και 80 κατι στην εθνικη. Μεση καταναλωση : 5.81λ/100χιλ Επιλογος Η ολη εκδρομη ηταν κατι που ηθελα να κανω και το εκανα! Το οτι θα το εκανα μονος, δε με σταματησε. Και σα συνολο, το κατα φχαριστηθηκα. Περασα απο μερη που δεν ειχα ξαναπερασει-ξαναδει. Απεκτησα εμπειριες και οσο πιο πολυ οδηγω, τοσο περισσοτερο θα μαθαινω. Πηρα ενα μαθημα, οσον αφορα το σχεδιασμο της διαδρομης. Περασα πολυ ομορφα. Και τελος, με τις στασεις σε Αθηνα και Ναυπλιο, γνωρισα παρα πολυ αξιολογους ανθρωπους απο κοντα και ευελπιστω να καταφερουμε να παμε και βολτα και στιγμη. Παντα ορθιοι και εις αλλα με υγεια

Όλα ξεκίνησαν με μια φωτογραφία που μου έστειλε στο mail η Σόφη… Ειχαμε ξεκινήσει για μια μονοήμερη χειμερινή βόλτα στη λίμνη Πλαστήρα με τον κολλητό μου και επειδή άρχισε να βρέχει, και κλασικά εμείς ήμασταν ανοργάνωτοι όπως πάντα, αλλάζουμε δρομολόγιο και την κάνουμε για το σπίτι μου στη Λάρισα να βάλουμε κανά ζεστό ρούχο… Ήπιαμε και ένα καφέ και γυρίσαμε το βράδυ με βροχή Αθήνα. Κανα ρούχο είπα;;; Κάντε το 7 μπλούζες, 2 παντελόνια και ισοθερμικά πάνω κάτω… Η φωτογραφία που λέγαμε : Και το θέμα του mail: «Για να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε….» Αυτό ήταν… Ήθελα βόλτα… Και την ήθελα τώρα… Η Σούζι στο γκαράζ είχε ξεκινήσει να γουργουρίζει και εγώ να σκέφτομαι για πού. Τότε θυμήθηκα ιστορίες για το κάστρο της Μονεμβασιάς. Ήτανε λένε απόρθητο φρούριο , η είσοδος γινότανε μόνο από την γέφυρα και ήταν χτισμένη σε βράχο. Είχα πάει πιτσιρικάς με τους γονείς μου,αλλά τότε το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το παγωτό και τα γαριδάκια. Ο κύβος ερρίφθη ! Η απόφαση είχε παρθεί… Παίρνω τηλέφωνο την Σόφη και ρωτάω : -Μονεμβασιά έχεις πάει; -Όχι. -Ακόμα καλύτερα… Αύριο πρωί ξεκινάμε. Μεθαύριο γυρνάμε. Μην πάρεις πολλά ρούχα. τουτ τουτ τουτ τουτ Ωραία ,σκέφτομαι. Έχω κάτι λιγότερο από 48 ώρες και πρέπει να το κάνω να φαίνεται τουλάχιστον, βόλτα… Ανοίγω χάρτες, ταξιδιωτικούς οδηγούς και ίντερνετ. Αφού το κάνουμε, ας το κάνουμε σωστά! Αναχώρηση από Αθήνα,πάμε Μυστρά , Γύθειο για καφέ, συνεχίζουμε για Βλαχιώτη και από κει Μολάους και Μονεμβασιά. Βόλτα μέχρι Νεάπολη και Αγιο Νικόλαο , φαγητο και ύπνο. Και επιστροφή από Κοσμά , Λεωνίδιο , Άστρος κλπ. Χμ… Καλό φαίνεται… Ότι δεν προλάβουμε την επόμενη φορά… Ούτως ή άλλως, η Πελοπόννησος είναι από τα ωραιότερα μέρη που έχουμε στην Ελλάδα. Μια φορά ποτέ δεν είναι αρκετή... Να θυμηθώ μόνο να κλείσω ξενοδοχείο, σκέφτομαι, γιατί είναι και 25η Μαρτίου και θα φύγουν όλοι για 3ήμερο… Με αυτά και με αυτά πέφτω γλυκά γλυκά στην αγκαλιά του Μορφέα… Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 5 ,σε μιση ώρα ξεκινάμε και βλέπουμε το ξημέρωμα στον δρόμο. Η εθνική βαρετή μέχρι να φτάσουμε Τρίπολη και από εκεί να πάρουμε τον δρόμο για Σπάρτη, αλλά λόγω έλλειψης χρόνου για το σημερινό πρόγραμμα , ήταν μονόδρομος… Οι ώρες πάνω στη μηχανή κυλούσαν ήρεμα, αν εξαιρέσεις το πρωινό κρύο που μας τρυπούσε τα κόκκαλα, ώσπου κάποια στιγμή, χωρίς να το καταλάβουμε , ήμασταν ήδη στην Σπάρτη. Από εκεί φεύγουμε καρφί για Μυστρά. Για την ιστορία, ο Μυστράς ήταν Βυζαντινή πολιτεία της Πελοποννήσου και απέχει έξι χιλιόμετρα ΒΔ της Σπάρτης. Σήμερα είναι ερειπωμένος, αν και έχουν αναστηλωθεί ορισμένα κτίσματα, όπως τα παλάτια, και αποτελεί πολύτιμη πηγή για τη γνώση της ιστορίας, της τέχνης και του πολιτισμού των δύο τελευταίων αιώνων του Βυζαντίου. Η ιστορία "της νεκρής πολιτείας" σήμερα του Μυστρά αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β' Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, στην κορυφή ενός υψώματος με απότομη και κωνοειδή μορφή, που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς λόγω του σχήματός του ή εκ του ονόματος του παλαιότερου ιδιοκτήτη που λεγόταν Μυζηθράς. "Βουνίν εύρε παράξενο, απόκομμα εις όρος. κάστρον εποίκεν αφηρόν, Μυ(ζη)θράν ονομασέν το." Μέσα στον χώρο του Μυστρά δεν μπήκαμε γιατί δεν είχαμε χρόνο. Αρκεστηκαμε σε μια βόλτα μέχρι την πάνω πύλη του. Και η θέα στον Λακωνικό κάμπο απίστευτη…

" Κρατώ τις εντυπώσεις από τα μέρη που επισκέφτηκα όπως άλλοι τις ερωτικές τους αναμνήσεις από τις γυναίκες που γνώρισαν." Gustave Flaubert Δύσκολο πολυ να κατσεις κατω και να γραψεις!!Τα έχουμε ξαναπει χιλιες φορες αυτά! Συμπαθάτε με ρε παιδες…. Για άλλη μια φορα πήρα τελικά την απόφαση να "εκτεθώ" συναισθηματικα, (παλι χωρίς να είμαι σίγουρος αν σωστά πράττω), και να κάνω ακομα μια από εκεινες τις γνωστες ελεεινες μου αποπειρες στα "Ταξιδιωτικά"…Σε αντιθεση με το ιδιο το ταξιδι,και σε ότι αφορα την συγγραφη του ταξιδιωτικου,σχέδιο και πλάνο οργανωμένο δεν υπάρχει ουτε για δειγμα...Ειναι μια σολο κατασταση,αντιστοιχη με την ψυχοσυνθεση μου,και είναι πιο πολύ του στυλ ‘’γραφε τωρα και βλεπουμε’’….Βεβαια όταν πριν από λιγο σχετικα καιρο, ‘’εχεις κανει ένα ταξιδι 6-7.000 χιλιομετρων,και εικοσι σχεδον ημερων,στα Βαλκανια αλλα και σε ολοκληρη την Ανατολικη Ευρωπη,και δεν εχεις κατσει κατω να γραψεις δυο αραδες λεξεις για όλα αυτά τα ωραια και περιεργα που εζησες σε αυτές τις εντεκα κωλοχωρες που περασες,και μου πηγες ένα βολτακι 1000 χιλιομετρων στην Πελλοποννησο και αποφασιζεις να κατσεις κατω και να γραψεις,σορρυ φιλος,αλλα δεν πας καλα στα μυαλα σου…’’ σκεφτηκα..Και ισως να είναι και ετσι.. Λεπτομερειες όμως.. Το ταξιδι ειχε ξεκινησει στο αρρωστημενο μου με δρομομανία – ( Ψυχιατρ. Dromomania : ανεξέλεγκτη παρόρμηση ή επιθυμία για ταξίδια) - μυαλο,με το που μπηκε η Ανοιξη..Πως είναι δυνατον να καταφερω να αντισταθω,σε ολες αυτές τις μυρωδιες,και σε όλα αυτά τα χρωματα που προσφερει η χιλιοφωτογραφημενη Πελλοποννησος? Πολλα τα προβληματα,λιγα τα χρηματα,ηταν και τα στερητικα από ολο τον προηγουμενο καιρο.. Ψιλοετοιμαζομαι και για το καλοκαιρι..ξερεις..μπας και κανουμε κανα βολτακι πιο περα μωρε,κωλοκατασταση ρε αδερφε.. Αλλα περνουσαν οι μερες,και αρχισε το μικροβιο να ποτιζει το σωμα…Ξανα…Ακομα μια φορα…Και ξερεις τι γινεται??Οσο ψάχνεις, τόσο πιο πολύ χάνεσαι. Και όσο πιο πολύ χάνεσαι,τόσο πιο πολύ ψάχνεις. Και κάπου εκεί είναι η μαγεία του ταξιδιού. Νομίζω δηλαδη… Γιατί τα 100/500/1000 χιλιομετρα που θα ταξιδεψεις,δεν προλαβαίνουν να σου προσφέρουν και πολλά…Περαστικος με έναν γαμωκαφε στα χερια εισαι ρε μεγαλε…Η προσμονή μέχρι την αρχή του ταξιδιού οσο μικρο η μεγαλο και αν είναι είναι αυτή που σε κρατάει ζωντανό και αυτό από μονο του,είναι σχεδον το μισο σου ταξιδι…Να τα θυμασαι αυτά που σου λεω… Λοιπον,για να μην σε ζαλιζω παραπανω με τα ‘’θεματα’’ μου.. 2 Yamaha fjr 1300 1000 χιλιομετρακια 2 ημερες στα βουνα της Πελλοποννησου..Παρνωνας-Ταυγετος-Μαιναλο και αλλα.. πολλες φωτο,και θα πουμε και καμμια κουβεντα παραπανω.. για να δουμε τι θα δουμε λοιπον..