Αναζήτηση στην κοινότητα

Οταν περνάς καλα,τοσο καλα που γλυκαινει το μυαλο και η ψυχη,λες "περασαμε ζάχαρη"...Για σημερα ενας λογος παραπανω αφου το περασμα ειχε και τη Μονη που οι γεροντες φτιαχνουν το γλυκο απο πεταλα τριανταφυλου,τη γνωστη Ροδοζαχαρη...Κι οταν βρισκουμε χρονο και παταμε μιζα,καβαλαμε και φευγουμε παρεα με τις αγαπημενες μας μοτοσυκλετες ...τοτε παιρνεις μια γευση τι παιχτηκε σημερα... Η παρεα οδηγησε στα βουνα,ασφαλτινα και χωματινα και οπως καταλαβαινεις το χαμογελο δεν απορρέει μονο απο τη Ροδοζαχαρη... Αντρεας,Βασιλης,Γιαννης,Δημητρης,Κωστας και Λευτερης παρεα με τις Super Tenere, Vstrom, R1150GS,R1200GS,F800GS X 2 ... Για σημερα το ντεφι βαραγε στα βουνα της Αιγιαλειας και ο χορός ηταν εξασφαλισμενος με τετοια παρεα και οδηγικη απολαυση... ΧΑΡΤΗΣ Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας Στη δεξιά όχθη του Σελινούντα, κάτω από το βουνό Kλοκός, μέσα σε οργιώδη βλάστηση και άφθονα νερά, βρίσκεται μια από τις σπουδαιότερες Μονές της Πελοποννήσου τόσο για την ιστορία της όσο και για τα κειμήλια της η Βασιλική και Σταυροπηγιακή ιστορική ιερά Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Το μοναστήρι απέχει από το Αίγιο 15 χλμ.Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος. Αρχίζει από την Kουλούρα Αιγίου, διασχίζει το χωριό Μαυρίκι (Βόβοδα) και ακολουθώντας τη δεξιά όχθη του ποταμού - αφού τον περνά - φτάνει στο μοναστήρι. Η διαδρομή είναι εξαιρετικά όμορφη. Για τον ταξιδιωτη στα μερη αυτα θα βρεθει ενδιαφερον σχετικο υλικο ΕΔΩ Εμεις παμε να δουμε το οδοιπορικο μεσα απο τα δικα μας μοτοσυκλετιστικα ματια... Ως συνηθως δεν πολυθεουμε στρατιωτικη πειθαρχια στο ταξιδιωτικο μας προγραμμα και χαρτη οπότε παιζει πολυ στο mp3 των ταξιδιων μας το "παμε παρεα κι οπου βγει"...και το απολαμβανουμε.βαζουμε ενα δυο περασματα στο gps ή στο μυαλο και φυγαμε για πανω.Το θεμα μας ειναι να φευγουμε απο τη θαμπαδα της καθημερινοτητας και να γουσταρουμε οπότε...για παμε. Βρεθηκαμε τα Πατρινοπαιδα και ξεκινησαμε να βρουμε τα Αιγιοπαιδα,παραλιακα...σε μια Πολη που παντα μου ελεγε αυτο το κατι...επαρχια και ομορφια... Ριχνουμε μια ματια στους Χαρτες "τι κ πως" και καλα οτι θα περασουμε απο που...λες κι αν δεν δουμε Χαρτες θα περασουμε ασΚημα...χεχε... Βρε βουρ για τα βουνα να στριψουμε,να ευθυμησουμε και αστε τα πολλα λογια. Ομορφιες περασματα εξ'αρχης... και η Αγια Εικονα στο δεντρο δειχνει οτι πλησιαζουμε στη Μονη ο Αντρεας συνεληφθη να χαμουρευει το πρασινο και γουσταρε...αλητηριε... Εκτος απο την ιστορικοτητα της Μονης,η ομορφια και το καλλος του Τοπιου μαγευει... βεβαια εμας μας μαγεψε και πιο...καθημερινη μπαγκετα αφου ενα πρωινο στα βουνα παντα ειναι οτι πεις... για σημερα το σαλονι ειχε καταπρασινο φοντο και μουρλια διαθεση...Ενα μετριο Ελληνικο παρακαλω...κι εφτασε Ομορφο μερος,προσεγμενο και αξιζει να επισκεφτεις... Μονη Παμμεγιστων Ταξιαρχων και παμε να ριξουμε μια ματια στα ενδοτερα... Πνιγμενο στο δασος αφου ο πατερ μας ειπε οτι εκ θαυματος γλυτωσε αυτο το σημειο απο προσφατο πυρινο ολοκαυτωμα στην περιοχη...οι δολοφονοι του δασους... ισως οι Ταξιαρχες εκαναν το θαυμα τους να σωθει η Μονη..μεγαλη η Χαρη τους Ειπαμε...μας αρεσε η εικονα εδω πανω... και η διαθεση στο φουλ,παρεακι που σημερα ηταν απολαυση! Ειπαμε για τη Ροδοζαχαρη που φτιαχνεται εδω και φυσικα πηραμε κι ενα κερασμα για τις φαμιλιες μας... Επομενη Σταση το παλιο Μοναστηρι του οσιου Λεοντιου...διαδρομη χωματινη και πανεμορφη μεσα στο βραχο το Μοναστηρι που δεν ειδαμε σημερα απο μεσα αφου κανανε εργασιες... Αξιζε ομως η διαδρομη... ενα συντομο πάσο χωματινο απο αυτα που γουσταρω!Αρτος και Θεαμα!!! Οσιος Λεοντιος...θα ξαναρθουμε Ανασυνταξη,ψιλορυθμιση πιεσεων και φυγαμε να απολαυσουμε βουνα κ χωματα...η παρεα γουσταρει,η Φυση ειναι μαζι μας! Ειμαστε ψηλα,ψυχη και υψομετρο και φαινεται... Η παντα ομορφη Φτερη σε ομιχλωδες τοπιο... το χω ξαναπει και νοιωσει πολλακις...ζουν ωραια εδω πανω! Τα OnOff αυτο που σου δινουν ειναι να παιζεις με χωματα και μετα να στριβεις με οσα...σε ορεινα περασματα...και δε χασαμε ευκαιρια εννοειται! Ομορφα λεμε ομορφα ταξιδευουμε ομορφα το Φθινοπωρο και σημερα... Παμε παλι μια αλλαγη στο τεμπο.Την κανουμε παλι στα χωματινα... Απολαυση φιλε!!!Εξαιρετικα μερη εκει πανω στην Αιγιαλεια! Διαβουλευσεις περι ομιχλης και οδηγιων "μπαμπα μην τρεχεις"...και παμε παραπερα Τα μωρα για σημερα...το απολαυσαμε απο κοινου,ερωτας τα βουνα πανω στις μοτοσυκλετες!!! ενω ειχε κατι πλαγιες χαρμα!!!Βουρ γκαααααζιιιιι.... και ακους μετα το Δημητρη να λεει..."σιγοφωναζα μεσα απο το κρανος Δωσε γκααααζι γιατι μας καταπιεεεεε..."και χαζογελουσε φτιαγμενος οταν το εξιστορουσε!!!Αυτο σημαινει να περνας καλα οδηγωντας!!! Φτανεις ψηλα...με πιανεις τι λεω...εκει μεσα στο μυαλο ειναι ολα!Δε μενεις στο ματι αλλά κρατας και καταγραφεις και παιρνεις μαζι... Αποκοσμη Ελληνικη Φθινοπωρινη Επαρχια...αν το εχεις ζησει καταλαβεινεις τι βλεπεις...και ξανανοιωθεις τις δικες σου εικονες και περασματα... Ομορφιες!!!Ναι ναι...γι'αυτες που ζωγραφιζουν ενα χαμογελο ΝΑ οπως αυτο στη φωτο... Τι αλλο να πω;...Διαδρομη μαγεια,παρεα εξοχη,χνωτα οχι λογω ομιχλης αλλά λογω ιδιων γουστων...Αυτα ειναι! Πηρες μια γευση,κατσε να χτυπησω και μια κουταλια ροδοζαχαρη κι επανερχομαι...σλουρπ!!!φανταστικη!!! Τα ξαναλεμε...θα ξαναρθουμε,η Ελλαδα ειναι ανεξαντλητη,οπως και η ορεξη να παιρνεις τη μοτοσυκλετα σου και μαζι με ανθρωπους που μοιραζεσαι την ιδια τρελλα να φευγεις...να φευγεις τοσο οσο χρειαζεται για να γεμιζει η μπαταρια και να ανασαινεις... ...τα λεμε... :)

Τι θελεις για να περνάς καλα...μια μοτοσυκλετα να εχει τοση ιπποδυναμη που να σε βγαζει απο το κλεινον αστυ,μια παρεα με χνωτα ιδια που να ακολουθει στις σκεψεις σου και την Ελλαδαρα μας...Ομορφα.Ολες οι προϋποθεσεις υπερκαλυπτονται και παμε για αποθεραπεια της χλαπάτσας και της καθημερινης ρουτινας... Φυγαμε απο το Patrasso Port και ως γνωστον η συντομοτερα οδος ειναι η ευθεια...οχι για μας ομως αφου εχουμε δηλωσει πολλακις οτι γουσταρουμε επαρχια και στροφη. Θα παμε να παρουμε μια τζουρα ψηλα στο βουνο των Ημιθεων,τον αγαπημενο μας Ερυμανθο και μετα απο δευτερευοντες δρομους που λεει και στο gps παμε για τα χωρια στη Λιμνη του Πηνειου...καπως ετσι δηλαδη οπως τα βλεπεις και στον Χαρτη Ανηφοριζοντας για Καλούσι πρωτο κλικ για να γνεψουμε μια καλημερα στον Ερυμανθο και για να γνωριστουνε καλυτερα τα 2τροχα μοντελα μας, Περασματα που αρχιζουν να μας ξελαμπικαρουνε απο τα τσιμεντα και η Φθινοπωρινη επαρχια να βροντοφωναζει "παρούσα", και οσο πιο μακρυα απο τα καυσαερια να δινουν οξυγονα στο μυαλο μας,με τη θέα να συνηγορει Δροσια,σκιές και ομορφιες στο διαβα μας Εντονο αρωμα "Χωριο" αυτο που βαζεις ενα δυο φσστ και σού περνανε ολα...ζουνε αγνα κι ομορφα εδω πανω ρε συ Καταπρασινα περασματα και ηρεμια...παντου! Η μοτοσυκλετα δινει ενα λογο παραπανω σε τετοια περασματα,τα ζεις πιο κοντα πιο μέσα και οχι κλεισμενος σε ενα κουτι...περνας ξυστα διπλα τους... Εικονες που συναντησαμε και συνανταμε πολλες φορες,το επιδιωκουμε αλλωστε,και μού θυμιζουν Ελλαδα επαρχια και ομορφα μερη μακρυα απο αγχη και μαλ@κία...εδω το χρωμα ειναι στο μυαλο τραβωντας το απο την εικονα που αποτυπωνεται... ο δρομος ειναι για περασμα,δεν εχει σημασια που και πόση ωρα αλλά το "πώς"...και παμε χάρμα ζωντανοι ανθρωποι,σε συνηθειες καθημερινοτητα και ομορφια.Ο καπνος απο τα ξεροχορτα δινει κι αυτος το χρωμα και την ομορφια στο διάβα μας χαλαρα,με το δεξι χερι να χαϊδευει το γκριπ και το ματι να αφηνεται στα περασματα παντου εχεις να αποτυπωσεις και να παρεις μαζι σου στην πολη κατι,για να σε αποτοξινωνει ως την επομενη παμε για Λιμνη Πηνειου χαμενοι στο πρασινο να θολωνει το ματι απο τα γουστα και τους δρομους που σε αγκαλιαζουνε Σημερα δεν θελαμε χωμα αλλά ως γνωστο δεν μπορει...ολο και καπου θα γουσταρουμε λιγο...χεχε... γιατι αν και ο δρομος εδειχνει ευθεια...απο ασφαλτο εμελλε να κανουμε κι ενα πλατσουρισμα να δροσιστουμε...και παμε η παρεα με τη σειρα... Βασιλης Αντρεας & Αλεξανδρος Λευτερης κι ο φωτογραφος στο τελος αφου η μοιρα λεει οτι αμα κρατας τη φωτογραφικη μονο βλεπεις μεσα απο το κλειστρο και δεν...σε βλεπουνε.Οπως ο παπους στην πλατεια που ηταν αραχτος και περα βρεχει για τον γεροντα...και πολυ καλα κάνει Απο τα λιγα ισάδια στο διαβα μας,αλλά διαφορετικα απο "Εθνικες" και βαρεμαρες.Η παρεα γουσταρει! Αριβαρουμε στην τεχνητη Λιμνη Πηνειου στη μερια του φραγματος... και σταση για φωτο,χαλαρωση και κουβεντουλα.Αυτες οι στασεις για "ανασυγκροτηση" ειναι must στις βολτες...βλεπεις τα χαμογελα που στη διαδρομη κρυβονται πισω απο τα κρανη... Γκραφιτυ για την Γερμανιδα μου και παμε ενα κλικ Στον πυργο του Φραγματος κανω μια ματια μεσα και ειναι απο αλλο Χρονο η εικονα αλλά το βλεμμα κανει τα δικα του και φευγει μακρυα θαυμαζοντας το Τοπιο!!! Η Τεχνητη Λιμνη Πηνειου αξιζει μια επισκεψη,οσοι δεν πηγατε κοπιαστε...να δειτε κι απο κοντα Ρε!Ο Φωτογραφος ρε...να'μαι κι εγω μεσα απο το κρανος μου...χεχε Ο δρομος του γυρισμου λιγο νωριτερα για τον Βασιλη αφου ο χρονος πιεζει και για μας λιγο πιο μετα ακολουθωντας παλι επαρχιακο...και πεταμε λιγο πιο χαμηλα μαζι με τα πουλια Η παλέτα της Φυσης σημερα ειχε παλι κεφια και μας ζωγραφισε το μυαλο για οσο χρειαστει μεχρι την επομενη Τοσο κοντα τοσο μακρυα...ως συνηθως!Αλλη μια ομορφη βολτα παρεα με τις διτροχες αγαπες μας :) Τα λεμε

Η σκεψη για χωματινη παντα υπηρξε και υπαρχει στο μυαλο μου. Κατι που αρχιζει (τουλαχιστον στα χαρτια για την περιοχη μας στην ΠΑΤΡΑ) να μπαινει το φθηνοπωρο, κατι που μαζι με μερικους φιλους το λεμε καιρο τωρα να ανεβουμε στο Παναχαικον ορος αλλα δυστυχως λογο υποχρεωσεων δεν εχει ακομα κατσει, κατι το μπουχτισμα απο την καθημερινοτητα, και τα προβληματα πασης φυσεως που ολοι κι ολες μας περναμε, σημερα που ειχα λιγο (καμια ωριτσα και κατι) ελευθερο χρονο, με οδηγησαν χωρις καμια αλλη σκεψη, να καβαλησω την Τενεκεδαρα μου, και να ανεβω προς Παναχαικον!!!! Εριξα κανα δυο μηνυματα σε καλους φιλους με ονοφφαδικα μοτο, αλλα λογο υποχρεωσεων τους δεεεν. Ετσι λεω ας ανεβω προς Σανατοριο για καμια ωριτσα να ξεχαστω λιγο και να γυρισω στη βαση μου. Μιας και μενω πααρα πολυ κοντα, σε 10 λεπτακια χαλαραα ειμαι στον προορισμο μου. Σε λιγακι φωτορομαντζο με φωτογραφιες απο κινητο.... Να πω οτι εφυγα με ηλιο και στο βουνο σχεδον ψιχαλισε λιιιιιγο σε ενα σημειο με πολλα μαυρα συννεφα. Αναμεινατε λιγακι....

Λενε καποιοι οτι η καλυτερη Εποχη για μοτοταξιδια στην Ελλαδα ειναι το Φθινοπωρο...με χρωματισμενη Φυση ετοιμη για ξεκουραση τού Χειμωνα και ανασες για το Ανοιξιατικο πεπλο της αλλά και θερμοκρασιες ιδανικες για ... ...για μποτα,μπουφανακι κρανος και να πατησεις τη μιζα της μοτοσυκλετας σου και να χαθεις στην αγκαλια της Ελληνικης Υπαιθριας Φυσης. Για σημερα το μενου ειχε καφεδακι...περιπου.Καπου κοντα...λεγαμε,αλλά κατι ψυθιροι λενε οτι αυτος ο mAthosalas αν ξεκιναει για πολυ κοντα...δεν παιζει να τηρηθει το προγραμμα ...καπου εκει στο Αιγιο δεν μας κανει καρδια να ξεκαβαλησουμε και ...ως συνηθως βουρ μια πανω και φυγαμε...χεχε οχι που θα μεναμε δίπλα.Ρε μηχανη παρεα και τετοιο καιρο ειναι για να σαπιζεις στην καρεκλα μιας καφετεριας;Οχι αν εχεις το χρονο και ...διαθεση και γεια μας :) Ανηφοριζοντας απο Αιγιο ειναι η γνωστη στους λάτρες του μηχανοκινητου αθλητιμσου,Φτερη.Αναβασεις επι αναβασεων,θεαμα,group E να ζωγραφιζουν τις στροφες ποτισμενα στο μυαλο μου για παντα και φυσικα...Φυση!Ελλαδα υπαιθρο στροφιλικι βουνα!και θα τ'αφησουμε για μια...καφετερια;...Οχι δα. Χαρμα!Οσοι εχετε οδηγησει εκει πανω ξερετε...η Γερμανιδα με την παρεα της γουσταρε.Αυτη η διαδρομη σε Αναβαση ειναι...μουρλια :) Μαυρισαμε λιγο τα λαστιχα... αλλά μαυρισε γμτ και η ψυχη μας γιατι οι εικονες του καμμενου δασους απο την τελευταια μεγαλη θλιβερη φωτια ηταν για να μας θυμιζει καποιους εγκληματιες που σκοτωνουν τα δαση και τις ομορφιες μας...πνιγουν τις ψυχες μας... Ενα κλικ με τον Λευτερη...δεν καταλαβα γιατι ο φωτογραφος μάς ελεγε "αλλο ενα βηματακι πισω παιδια"και γελουσε ολοκληρος... ενα βημα οντως ηθελε... αλλά το ματι εφτανε πολυ πιο περα...και απολαυστικα! πεντακαθαρη ατμοσφαιρα και μπανηστηρι με θέα...οπως πεντακαθαρο και το χαμογελο του αλητηριου φωτογραφου...που δεν του καναμε τη χαρη...χαχαχα..κι εκατσε να ξαποστασει απο το γελιο! Κι αφου δεν το καναμε το αλμα,φτανουμε Φτερη...και ωπ...αλμα λεει στο οδοστρωμα και αφορα τα ραλιάρικα που αφηνουν το στιγμα τους στις αναβασεις εδω... μας αρεσει η Αναβαση στη Φτερη αλλά και η ιδια η Φτερη ειναι πανεμορφη...και με δροσερο νερακι παντου οπως δηλωνει και το Ονομα της... η λεπτομερεια κάνει τη διαφορά οπως δειχνει ο Αντρεας πιο πανω... τωρα να σου πω δεν καταλαβα αν εννοουσε το λιονταρι ή το ενα βηματακι που θα εκανε τη διαφορά στην παραπανω φωτο μου με το Λευτερη...χαχαχαχα Εντυπωση μας κανει κι ενα ωραιο σπιτι στο Χωριο,τοσο ως παραδοσιακο και ομορφο... οσο κυριως στο τι ομορφια βλεπει απο το πισω μπαλκονι του...αγναντιο λεμε!Φοβερη θέα! ...Παμε προς Καλαβρυτα και μια περατζαδα απο χωματινο κομματι παντα μα ΠΑΝΤΑ χεχε...ειναι must στις βολτες μας...και η Tenere της παρεας βολευτηκε μια χαρα τοσο απο Τοπια οσο και τεραιν...Super λεμε! Εχουμε ανεβει ψηλα,τοσο σε διαδρομες οσο και σε διαθεση...και γουσταρουμε απαντες! Πεφτουμε στην Νοτιοτερη μεριά και ο παντα επιβλητικος Ερυμανθος,ξεσκονιζει τα μπλοκακια μας για σημειωση οσονουπω να ξανανεβουμε εκει πανω...we like! Εκεινο το καφεδακι που λεγαμε πιο πανω...θα το πιουμε τελικα. Καταρρακτης,ενα γραφικο χωριουδακι στη διαδρομη για Πατρα... κι ενα Ελληνικο Καφεδακι ευκαιρια για κους κους και εντυπωσεις απο την εκδρομουλα... Ειπαμε σοβαρες αποψεις και κουβεντες... αλλά εσπασε η σοβαροτητα οταν ρωτησα το ΛεΦτερη πως ειδε τις στροφες στη Φτερη...(ρίμα κανει η φραση κι ο Λευτερης τα δικα του χαχαχαχα παλιοπαιδο) Κι αν νομισες οτι το πονηρο χαμογελο εκλεψε την παρασταση στη βολτα...πεφτεις εξω... Η ΧΤΖ Γιαπωνεζα ετων...κατι μεγαλυτερη απο την ηλικια αρκετων νεων παιδιων εδω μεσα,κρατιεται αψογα και ταξιδευει ακομα...και γουσταρει,ολοι γουσταρουμε... ...επιστροφη και κλεισιμο μιας ωραιας μερας,ομορφιες και οδηγικη απολαυση,καλη παρεα και...εις το επανιδειν :)

Πιανουν οι ζέστες σιγα σιγα και το καλυτερο γιατρικο ποιο αλλο απο το να γυρισεις τη μιζα και να ακους να γουργουριζει η κουκλα σου γιατι ξερει οτι θα περασει καλα...Κι οταν μιλαμε για OnOff και για αναβατες που καθε αλλο παρα μονο για ασφαλτο τρελαίνονται τοτε το χωμα και οι χωματινες διαδρομες,παμπολλες τριγυρω μας,μάς περιμενουν... Δεν το προγραμματιζεις,το αφηνεις στο φλου κι αν κατσει...φυγαμε...ως συνηθως!Το που...κλαϊν μαϊν...το πως "το'χουμε",το "ποιος" ουτε καν το ρωταμε..."οποιος γουσταρει"...και φυγαμε μαγκες! Η πόλη μας,απο ψηλα το μονο που μάς δινει ειναι το "γειά χαρά"μεσ'το πρωϊνο και χαμογελάμε που ανεβαζουμε υψομετρό και κατεβαζουμε θερμομετρο...Μακρυα κι αγαπημενοι που λεμε... ...σημερα ειναι και η επισημη πρωτη στα βουνα για την καινούρια Γερμανιδα της παρεας... κι ο Λευτερης ξερει καλά απο τις αλλες βολτες οτι θα περασουμε καλά και η GS του θα παρει το βαπτισμα του (χωματο)δρομου με τον καλυτερο τροπο... Με το καλημέρα ενα ποταμι κροκαλας και αδρεναλινης δινει την ομορφια τού βουνου και των περασματων που διολου τυχαια συνανταμε εκει πανω... και γουσταρουμε γιατι στριμωχνουμε τα θερία σε δρομους που τους αρεσουν και μας αρεσουν...σε βουνα εξω απο πολυβουη και μπαφιασμενη καθημερινοτητα...ξερεις οτι αμα κατι παει στραβα σε τετοια περασματα θα ξαπλωσεις χωρις δευτερη σκεψη.Και οσο σφιγγουν οι κ@λοι τοσο γουσταρεις στο τελος του τραγουδιου που ριχνεις μεχρι να βγεις απο εκει... Ο Βασιλης...συνηθης υποπτος οταν φωναζουμε "χωματοβολτα"..αρχοντας,"το'χει"το Vstrom και δινει το στιγμα οτι αν θες ολα πανε...και μαλιστα καλα...και εδειξε αλλιως το Vstrom με τα Karoo 3 και ομορφα... Η δυσκολια στο βουνο,τα οχι και ευκολοτερα μηχανακια για εκει που τα σπρωχνουμε και μας κανουν το χατηρι αβίαστα,δενουν τη συνταγη που αγαπαμε και η καλη παρεα εκει πανω ειναι δεδομενη...το διασκεδαζουμε καθε φορα σαν να πηγαινουμε για πρωτη φορα... και δεν υπαρχει ουτε μιά βολτα που να μην την απολαυσουμε και να μην γυρισουμε με την καλυτερη και πιο γεματη διαθεση... Αλλωστε η ομορφια απο το Παναχαϊκο σημερα,η θέα μπαλκονι με τον Ερυμανθο να μας κοιταζει ητανε απολαυστικη περα ως περα... Κατηφοριζουμε και κροσάρουμε την ασφαλτο για να περασουμε απο το Παναχαϊκο στην αντίπερα οχθη...Ερυμανθος...Ναι παλι και παλι και παλι...Κανενα βουνο δεν μάς αφηνει αδιαφορους αφου οσες φορες και να πατησουμε ροδιές εκει πανω παντα θα υπαρχει κατι καινουριο να δουμε και να κανουμε... Και κοιταζοντας απο ψηλα νομιζεις ψευδαισθηση σχεδον οτι πετάς...βεβαια το συναισθημα της ψυχικης ανατασης ειναι δεδομενο...εικονα και πραξη λοιπον! Για σημερα επιλεξαμε οσο πιο πολυ χωμα γινοταν και πιασαμε την μεριά του Ερυμανθου που ειχαμε αφησει απ'εξω στις προηγουμενες προσφατες βολτες...Χωματοδρομοι και...κατι σαν δρομοι... Το βουνο των Ημιθεων...μάς το θυμιζει το επιβλητικο τού Ορεινου ογκου καθε φορα που ξεσαλωνουμε εκει πανω... Και για σημερα το μενου ειχε επιλογο διαδρομης μεσα απο δασος και απλετη οπως παντα θέα... Συχνα πυκνα καθομαστε και χαζευουμε..μαζευουμε ομορφιες για να παρουμε μαζι μας στην πολη..μεχρι την επομενη βολτα...ρουφηξιες μικρες και μονιμες...αγαλλίαση! Συχνα πνιγμενοι στο πρασινο με διαδρομες πανεμορφες,απολαυστικες...εννοειται χωματινες... Κατηφοριζουμε κοντα στο χωριο Αγ.Δημητρης για Ερυμανθεια... Η διαδρομη σημερα,αρχιζε με στροφιλικι πρωινο,χωμα καθε ευκολιας αλλά και λιγοτερης..ευκολιας,δρομους και περασματα "συνηθως υποπτα",περιπλανηση εκει που το GPS δεν εδειχνε δρομους με εικονες παντα ομορφες και καταπρασινες ορεινες και απο αυτες που μας αρεσουν... Καβαλησαμε δυο βουνα που αγαπαμε,Παναχαϊκο κ Ερυμανθο...με τις κουκλες μας παρεα...καπου εδω γυρω βρεθηκαμε για να παρεις μια ιδεα τι πατησαμε σημερα... ...η παρεα ειχε τον Γιαπωνεζο αναμεσα στις δυο Γερμανιδες...το βαπτισμα στις βολτες για την GS του Λευτερη δοθηκε εκει πανω και το γιορτασαμε δεοντως... Αφηνοντας λοιπον πισω μια ολοκληρωμενη,για αλλη μια φορα,ταξιδιωτικη μερα,το μυαλο μενει σε τετοιες εικονες... εις το επανιδειν... :) ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ: Δυσκολο περασμα ημερας:Το πρωινο κροκαλοποταμο στο Παναχαϊκο...μάς ξυπνησε για τα καλα... Θηριο της ημερας:Το Λευκο Τσοπανοσκυλο που...ευτυχως ηταν δεμενο...μιλαμε για θηριο!!! Ομορφη στιγμη ημερας:Το μονιμο χαμογελο του Λευτερη καθε φορα που ρωτουσα "Πώς τη βλεπεις την GS"... Βλαβη ημερας:Το κομπρεσερ αερα που εδειχνε καλο...παρεδωσε πνευμα...Γερμανοι σού λεει μετα και πφφφ...παμε γι'αλλα.Γιατι το χρειαζομαστε στα βουνα.

...κατι δεν μού πηγαινε καρδια απο την τελευταια βολτα...εβλεπα την κουκλα μου σκονισμενη και με κοιταζε με παραπονο...αμα μιλας στη μοτοσυκλετα σου δεν θες και πολυ...ο αλλος μισομουρλος εταιρος ειχε κι αυτος θεματακι με τον Γιαπωνεζο και κανονισαμε να παμε να τα πλυνουμε...οπως πρεπει ομως... Πριν κατσει η σκονη,γιατι να μην τις ξανασκονισουμε...σιγα μη θελουν κ πολυ αυτα...παμε ρε! Το καλοκαιρι εχει μπει αλλά οι παπαρουνες εμενα μου δινουν Ανοιξιατικο τονο στην εποχη,ισως φταιει και η δροσια στα βουνα... εντονα χρωματα στη Φυση αλλά κυριως εντονη η καλη διαθεση και ειναι κριμα να τη χαλαμε στην τσιμεντουπολη...παμε ρε Βασιλη να φυγουμε... Που και πως σιγα μην μας πολυνοιαζει αλλά αφου προχθες περασαμε ομορφα ειπαμε να ξαναεπισκεφτουμε τον Ερυμανθο...τοσο κοντα μας αλλά και τοσο ικανος να μας διωχνει μακρυα απο πληξη και αγχη... Πρωτος σταθμος το ιστορικο χωριο Καλέντζι...ο Γέρος της Δημοκρατιας αφησε Ονομα και στιγμα εκει...αλλες εποχες και προσωπικα σαν να μου φανταζουν κ λιγο μακρυνες...υπαρκτες ομως... Χαιρεταμε το ομορφο χωριουδακι που αν μη τι αλλο δινει μυρωδια Ελλαδας μεσα απο τις εικονες του... και μας τραβαει σαν μαγνητης ο χωματοδρομος που θελουμε για σημερα... εχει κι ασφαλτο στις επιλογες αλλά ευχαριστουμε πολυ αλλά θα παρουμε τα βουνα ετσι οπως γουσταρουμε!Σκονισμενοι και πνιγμενοι στο πρασινο... Αυτο το ορεινο πασο απεναντι που σφυριζει στ'αυτια μας σαν τα μικρα παιδια να παμε να παιξουμε ειναι το χωματινο περασμα απο το πανεμορφο Αλεποχωρι προς τον Ερυμανθο... και το επιλεγουμε φτανοντας στο εκκλησακι της Παναγιάς για να ανηφορισουμε για ψηλα...για να γεμισουμε τις μισογεματες μπαταριες μας με οξυγονο και εικονες ομορφες...το συνηθιζουμε. Αν και δεν ξερω ποση ομορφια μπορει να στριμωχτει σε μια φωτογραφια θα αποπειραθω να σας δειξω γιατι χαζευουμε σε κεινο το βουνο... Ειναι οι διαδρομες του;... μηπως το επιβλητικο του προσωπο που δινει το παρον και με δεος γουσταρουμε;... μηπως ειναι η απλετη θέα του απο κει πανω;... μηπως η επουδενι οχι πολυβουη και λιγο απροσιτη και αποκομμενη απο τη μπιχλα της καθημερινοτητας φυση με εντονα χρωματα να χρωματιζει την καρδια; Η αγκαλια μηπως των Ουρανων που θαρρεις οτι απλωνεις την χουφτα και πιανεις τα συννεφα;... Συνδιαζεις...πιανεις το τιμονι της μοτοσυκλετας σου,την χαϊδευεις και μεσα απο μια ομορφη μιξη ολων των συναισθηματων εκει πανω επιλεγεις διαδρομες και αφηνεσαι να χαθεις... Ενα δυσκολο κομματι μολις πατησαμε και απο κει πανω αντικτυσαμε ενα καταρρακτη στην απεναντι αγκαλια του βουνου και...φυγαμε... Αποζημιωθηκαμε για την κουραση απο δροσερο νερο και ομορφιες... Η προσβαση με τις κουκλες μας έκανε το παιχνιδι στα βουνα ακομα πιο εξαισιο...ζεις πολλα με μια μοτοσυκλετα,αρκει να της το ζητας... Παντου εκκλησιές και ξωκλησια εκει πανω...πανεμορφα βεβαια κομματι της Φυσης και οχι παραφωνια... κοιταμε ψηλα στον Ουρανο,κανουμε ενα Σταυρό να μας εχει καλα... παιρνουμε βαθιες ανασες και φωτογραφιζουμε,με μνημη και φωτομηχανη τα χωρια που λατρευουμε σε τετοια μερη,οπως την Σπαρτιά... και λεμε ενα ευχαριστω στον μεγαλοδυναμο που ζουμε σε μια Χωρα που γουσταρουμε και εχουμε τις μοτοσυκλετες μας να μας δινουν ανασες και ιδανικο δεσιμο για διαδρομες εξω απο τα οσα με το ζορι θελουν να μας μαντρωνουν...και δε μασαμε... Για σημερα πηγαμε στον Ερυμανθο σε τουτα τα μερη... αλλά κυριως γεμισε το μυαλο και η καρδια... ..κι αν πηρες μια γευση τι λεω...χαιρομαι ακομα πιο πολυ! Βασιλη...τα ειδες,τα ειπαμε...τα ξανελεμε... :)

Με τον ερχομό της άνοιξης ξύπνησαν μέσα μας οι μοτοσυκλετιστικές επιθυμίες που καλύπτονται μόνο με χιλιόμετρα... Αφορμή για τη βόλτα στάθηκε η επίσκεψη στον ξάδερφο που σπουδάζει στο Βόλο και να κάνουμε και μια γύρα στο Πήλιο. Αλλά από που να πάμε στο Βόλο? Κανονικά? Βαρετό... Οπότε βγήκαν οι σχετικοί χάρτες και αρχίσαμε να ψάχνουμε διαδρομές... Χμ... Να μια ωραία διαδρομή: Πάτρα - Άρτα - Τρίκαλα - Βόλος για το πήγαινε χρησιμοποιώντας τον επαρχιακό δρόμο που ενώνει την Άρτα με τα Τρίκαλα περνώντας από τα Τζουμέρκα. Σάββατο πρωί παιρνάμε μια βόλτα από το Motoraid για να πάρουμε αδιάβρο και κατά τις 10.30 περνάμε τη γέφυρα Ρίου-Αντιρίου και ανηφορίζουμε προς Ήπειρο. Επειδή το Πάτρα-Άρτα το έχουμε κάνει κάμποσες φορές, δεν κάναμε ούτε μια στάση. Το πήγαμε μονοκοπανιά έως και τη λίμνη Πουρναρίου, που είναι λίγο μετά την Άρτα. Τι ομορφιά... Είχαμε περάσει και το Πάσχα με το αυτοκίνητο μια βόλτα από τη λίμνη, αλλά και πάλι άξιζε τον κόπο να απολαύσουμε και να αποθανατίσουμε αυτό το τοπίο. Συνεχίσαμε το δρόμο μας προς το Βουλγαρέλι... Δεν είχα ξαναπάει και πραγματικά με εντυπωσίασε το πως στέκει αυτό το χωριό κάτω από τον ορεινό όγκο. Από το σημείο αυτό και μετά ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του ακολούθησε το μοτίβο που φαίνεται στην επόμενη φωτογραφία. Η χαρά του παιδιού δλδ... Για το τοπίο δεν έχω να πω και πολλά... Τόσο διαφορετικό απ ότι είχαμε συνηθίσει ως τώρα... Εύκολα κανείς μπορεί να διακρίνει τη χαρά μας... Και τσουπ... Φτάσαμε στα Τρίκαλα κατά τις 3 το μεσημέρι, όπου κάναμε και μια μικρή στάση για φαγητό το μεσημέρι. Ωραία και καθαρή πόλη τα Τρίκαλα Γ Ε Μ Α Τ Η ποδήλατα! Ευχάριστη αστική έκπληξη αυτή η πόλη! Όπως είδατε και από τις φωτογραφίες ο καιρός ήταν συννεφιασμένο. Που άνοιξη.... :D Φεύγοντας από τα Τρίκαλα μας έπιασε γερή βροχή και λίγο χαλάζι... Δεν τρέχει τπτ όμως... Η διάθεσή μας άριστη... Κάνουμε μια μικρή στάση στην άκρη του δρόμου και βάζουμε και τα παντελόνια από τα αδιάβροχά μας και φύγαμε για Βόλο. Για τη διαδρομή μέχρι το Βόλο δε θα πω κάτι άλλο... Απλά πηγαίναμε ευθεία.... :D Μόλις φτάσαμε στο Βόλο κατά τις 6 το απόγευμα κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο όπου θα μέναμε το βράδυ. Μπανάκι και ξεκούραση και το βράδυ βουρ με τον ξαδερφάκο μας να μας δείξει πως καταλαλώνεται το τσίπουρο από τον φοιτιτόκοσμο στη Θεσσαλία. :D Την επόμενη μέρα ο καιρός φαινόταν ότι θα μας κάνει το χατήρι... Στο ζαλισμένο μας μυαλό από τα τσίπουρα της προηγούμενης μέρας μας είχαμε 3 επιλογές: α) Απλά φεύγουμε το μεσημέρι και γυρνάμε στην Πάτρα από τον Μπράλο κατά τις 5 το απόγευμα. β) Φεύγουμε νωρίς νωρίς και κατευθυνόμαστε προς Καρπενήσι για να γυρίσουμε μέσω Ευρυτανίας. γ) Ξεκινάμε για μια βόλτα στο Πήλιο και μετά την κάνουμε για Πάτρα. Επικράτησε η 3η επιλογή αφού δεν είχαμε ξαναπάει στο Πήλιο και ήταν καλή ευκαιρία. Για να μη λέμε μαλακίες ήταν άριστή ευκαιρία και την εκμεταλευθήκαμε δεόντως κάνοντας το γύρο του Πηλίου, το οποίο ήταν ανθισμένο ως εκεί που δεν έπαιρνε! Να πάτε! Αρχίζει να φαίνεται και το Αιγαίο....

Την Πρωταπριλια ειθισται κατα τα εθιμα να λεμε κανα ψεμματακι...Ετσι κι εμεις ειπαμε να κοροϊδεψουμε την βαριεμάρα και να πεταχτουμε στα επαρχιακα οσο Ορεινα μπορουμε,στενα και βουνα της Αχαϊας... Η παρεα δεν λεει οχι σε τιποτα κι αυτη τη φορα το περιεργο ειναι οτι...ειχαμε προγραμμα...Σχεδον δηλαδη γιατι αν και ειχε βγει μια διαδρομη,θα αποφασιζαμε με το πρωινο ξυπνημα αν θελουμε να παμε ή να βρεθουμε αλλου... Ανοιξιατικες μέρες ρε παιδια...παντου μυριζε Ανοιξη και τι καλυτερο απο το να καβαλάς την κουκλα σου και να σε πηγαινει στα ομορφα... Ενας Χάρτης ειναι η μικροτερη ενδειξη για το που πας λενε,αλλά ισως μια μυρωδια για το πώς και απο που περασες... Χωμα να μυριζει,χρωματα να σε φτιαχνουν και ομορφα χωρια της Ορεινης Ελλαδας μας!Πρωτη σταση ενα χωριουδακι που αγαπαμε,Λεόντιο παραδίπλα στη Δεμέστιχα... Τσιμπησαμε το δεκατιανό μας,κουβεντούλα και κανα φρουτακι κ δροσερο νερακι και βουρ να χωθουμε μες τη Φυση...εκει ειναι τα γουστα! Ξεχασμενα σπιτια σε ομορφα χωριά,απο τα περασματα που παντα μου αρεσουν!Καδρο για σκεψη παντα ενα ερειπωμενο σπιτι και χμμμ...ποια ταχα η ιστορια του και ποσες ψυχες περασαν απο δω μεσα... Επομενο χωριο ο Μικρός Μποντιάς...σκαρφαλωμενος στα ψηλα για αγναντιο και πνιγμενο στο πρασινο... Και απο κει αρχιζει ενα ασφαλτινο στροφιλικι που σε παγιδευει αναμεσα σε οδηγηση και αλλοιθώρισμα του ματιου να δεις να ξαναδεις... και να μην χορταινεις θέα...! Να σε λούζουν οι ακτίνες του Ανοιξιατικου Ήλιου και να περνας απο μερη Ελληνικα... Να ισορροπεις αναμεσα στο ασφαλτινο και στο εκπληκτικα ζωντανο Ανοιξιατικο χωμα... Σταση ανασες ομορφιές...τα εχουμε αναγκη...η κούκλα μου ποζαρει και γουσταρει... Χωμενοι σε δασακι που δεν εβλεπες το δρομο αλλά δεν ηθελες να ξεκολλησεις παιχνιδια και δέσιμο με το Τοπιο... Τα παιδία παιζει..ναι παιδιά νιωθουμε οταν ταξιδευουμε σε τετοια μερη! Μπλοκ ακουαρελας μού ζητησε χθες η μικρη μου κορουλα και σημερα εφερα στο νου τα χρωματα στο προσωπακι της και χαζευω το Τοπιο στα ιδια εντονα χρωματα...εντονα συναισθηματα! Ανηφοριζουμε απο τη Νότια χωματινη διαδρομη για Μονή Μακελαριας και βουταμε μεσ'τη Φυση κυριολεκτικα! Η Παναγιά στη Μακελαριά...ενα Σταυρό για μας..για ολους μας... Που μ'εφέρατε ρε συ;Στα Μετέωρα...ρωτα ο μικρος της παρεας...δεν απεχει κ πολυ... Λαπαναγοί...αγαπημενο μερος,θυμιζει την Ελλαδα που αγαπησαμε τα χωρια που μεγαλωσαμε...και αν κατι μού αρεσει στην κρίση ειναι οτι οι Ελληνες ξαναθυμηθηκαν πόσο ομορφη ειναι η Γενέτειρά μας... Πολυ χωμα,γρηγορο χωμα βαρυ χωμα παιχνιδι φουλ...διασκεδαση...Φτανουμε Ρακιτα λεμε μπας και κατσουμε για κανα κοψιδι αλλά δεν μας παιρνει ο χρονος...δηλαδη απλα μια διακιολογια βρισκουμε για να πουμε θα ξαναρθουμε... Και κατηφοριζουμε χωματινα για Σούλι και πισω...αφηνοντας τη μυρωδια της επαρχιας χρωματικα και αισθητικα να μας συνοδευει... Ειπαμε...Πασχαλιατικος Μήνας και εμεις τον καλωσορισαμε με τον καλυτερο τροπο... Ειχε απ'ολα σημερα...κι αυτη η γλυκια κουραση που απομενει στο σωμα το βραδυ μετα απο μια γεματη βόλτα,ειναι σταγονα στον Ωκεανο της ομορφης σκεψης μας...γουσταραμε ναι,αλλά αυτο στο'χω ξαναπει... Βασιλη,Λευτερη...τα λεμε :)

Το Παναχαϊκο πάντα αποτελει για μενα Όαση στην ρουτινα...δεν αντεχεται η βαβουρα της πολης και ειδικα την Ανοιξη που μεσα απο τα μπετά κοιταζω ψηλα και ακουω να με καλει...φυγαμεεε... Τι προγραμματα και καλουπια και και...ενιοτε καλη παρεα και παμε να φυγουμε...ως συνηθως. mAthosalas με τη Γερμανιδα μου,dirtpath με τον Γιαπωνεζο χωματινο και...ο νέος στην παρεα αλλά κατι μού λεει οχι προσωρινος... lef99 κατα κοσμον Λευτερης με το 990adv του εκει που πρεπει να ειναι... Χωματινες κορδελες που στοχευουν σε τετοιες εικονες... Δρομοι και..περιπου δρομοι με συντροφιά την αγκαλιά της Φυσης... Η γεφυρα του Τρικούπη ως συνορο τού Πατραϊκου απο τον Κορινθιακο Κολπο...κι αν φανταζει μικρη απο δω πανω ειναι μεγαλειο... Καθε μα καθε φορα που παταμε χωμα φροντίζουμε να το διασκεδαζουμε αγρια...και ομορφα! Και πραγματι απο δω πανω δειχνου ολα τοσο ομορφα... Και παιχνιδιζουμε στο πρασουδι της Ανοιξης ξεχνωντας καθε τι στην πολη... Το φυτό κρόκος ειναι μια ενδειξη της αποχειμωνιάς και του ερχομού της Ανοιξης... Κι εμεις εχουμε καθε ενδειξη οτι περνα ο Χειμωνας και ερχεται η καλυτερη ισως μοτοσυκλετιστικη Εποχη...η Ανοιξη!Κι ανασαινουμε... Βεβαια δεν λες οτι και οι 5°C ειναι ενδειξη Ανοιξης...αλλά εχει και το χιόνι που απεμεινε την Ηλιολουστη ομορφια του... Επιβλητικο τεραιν με τις γεννητριες να συνηγορουν... Καθε σκεψη για να περασουμε στην Νοτια πλευρα τού βουνου και να γυρισουμε απο εκει,διακοπτεται απο τις ορεξεις της φυσης αφου ειναι πολυ το χιονι και το τοπιο ακομα κοιμαται καταλευκο... ουτε γι'αστειο δεν περναμε οπότε αναστροφη και παλι πισω για αλλες διαδρομες...εγω ομως "μενω" καθε μα καθε φορα που χαζευω αυτο το Τοπιο... και αφ'υψηλου διακρινω τούς συνοδοιπορους να τούς εχει συνεπαρει ενας ωραιος ρυθμος και κλικ...σας τσακωσα ...ομορφιεεεες! Το ασπρο μαυρο εδω πανω της πολης και της ρουτινας μόνο ως ωραιος χρωματισμος μπορει να συγκριθει... τιποτ'αλλο ομως αφου ολα στο βουνο διαφέρουν απο τη ρουτινα και παιρνεις ανασες ζωης! Κανα 3ωρο παιχνιδι και εχουμε κι αλλη μια ωριτσα και...ουπς...μπας και να κατεβαινω σιγα σιγα γιατι ωραιο το μπανηστηρι αλλά σαν να απομακρυνθηκαν λιγο ετουτοι δω... Ξανα μαζι η ομαδα ,τι σοϊ PRO Club ειμεθα...και επομενη σταση μεσα απο χωματινα παντα μονοπατια στην Αγια Μαρίνα... για δροσερο κρυσταλλο νερακι,και καμμια προσευχη να μας εχει παντα καλα... βεβαια...οι προσευχες δεν ειναι μονο για υγεια απο μερικους αλλά και για κανα ψιλό παραπανω μπας και...επ επ...τι εχουμε εδω ονειροπολε;... Ωραια ειναι εδω πανω...βουνο-φυση-ηρεμια-πρασινο...και απο τους 5° χιονισμενου Ανοιξιατικου Τοπίου αποχαιρεταμε τα ομορφα... και κοπανιομαστε στα χωματα ως την εισοδο της πολης... ενα γεια ειναι αρκετο να δωσει το εναυσμα για την επομενη βολτα...δεν θ'αργησει. Ωραια και η σημερινη μερα...γουσταραμε,ανασαναμε,πηραμε τονωση για να ξεφευγουμε οσο πρεπει απο την κατήφια...Βασιλη...Λευτερη...τα λεμε :) 5 ωρες στα χωματα....ενα απολυτηριο απο την τρέλλα...ομορφα ητανε!!!

...την ξερεις καλά αυτη την κουραση...γι'αυτη τη γλυκιά κουραση λεω που μετα απο μια γεματη και ομορφη βολτα στα βουνα,φτυνεις το χωμα που εχει μεινει στο χαμογελο και ξαναφερνεις στο νού αυτα που περασανε μπροστα απο το κρανος σου τη μερα που περασε... Το λεγαμε απο καιρο να ανεβουμε εκει πανω...Να ανταμωσουμε και να θαυμασουμε το δέος του μεγαλείου αυτου του επιβλητικου Ερύμανθου... σε ενα βουνο οπου οι θρύλοι και τα περάσματα σε παλευουν για να παραμερισεις την Ιστορια και να αφεθεις στη μαγεια τού Τοπιου... συνεχιζεται...

Έχοντας στο νου ενα ομαδικό on-off ΣΚ, 1 μήνα πριν το κάνουμε είχαμε κλείσει την ημερομηνία. Το concept ήταν να δούμε αρκετά πράγματα που δεν τα είχαμε δει απο συμβατικούς δρόμους, χρησιμοποιόντας άσφαλτο για να καλύψουμε – γλυτώσουμε – κερδίσουμε άσκοπά χιλιόμετρα χωρίς ομορφιά και χρόνο εαν τον χρειαζόμασταν, καθώς θα φεύγαμε Σάββατο μεσημέρι (λόγω εργασίας) και θα γυρνούσαμε Κυριακή απόγευμα. Έτσι βγάλαμε 2-3 εναλλακτικά σχέδια με βασικό σκελετο το Πάτρα – Λαπαναγοί – Καλάβρυτα – Λίμνη Τσιβλού – Λίμνη Δόξας – Κορινθία – Παναγία των βράχων. Το πως θα τα καταφέρναμε δεν το γνωρίζαμε, έμελε να το μάθουμε.. Διανυκτέρευση στη Ζαρούχλα. Για τους ανυπόμονους..εδώ είναι μια μικρή ιδέα.. (η μεγάλη στο τέλος..) Βουρ λοιπον το μεσημέρι γεμάτοι όρεξη, και λίγο μετά την Πάτρα, τσουπ, κλειστός ο δρόμος που είχαμε επιλέξει. Αναλαμβάνει ο hardcore KTMάς που είχαμε στην παρέα, ανοίγει , περνάμε και καταλήγουμε σιγά σιγά απο ελαφρύ χώμα σε άσφαλτο για να βγούμε στη Μοίρα – Γολέμι και να περάσουμε από Λεόντιο κερδίζοντας χρόνο καθώς δεν είχε κάτι ενδιαφέρον οπτικά να δούμε και είχαμε υπολογίζει να ήμασταν στο σούρουπο πάνω από την Τσιβλού (απο χώμα), για ευνόητους λόγους. Είχαμε κλείσει να μείνουμε στην Ζαρούχλα έτσι ώστε να ήμασταν κοντά για το θέμα της 2ης ημέρας. Αρχίζουμε λοιπον σιγά σιγά πριν από το Λεόντιο να μπαίνουμε και πάλι σε πετρώδες τερραίν , με πολύ σκόνη. Συνεχίζοντας, φτάνουμε στους Λαπαναγούς όπου γίνεται και η πρώτη ολιγόλεπτη σταση για λίγο νεράκι και τσεκ με όλους οτι είμαστε καλα, ο ρυθμός κλπ. Συνεχίζουμε στον ίδιο ρυθμό περώντας από αρκετά πετρώδες περιβάλλον με τις μηχανές να πηγαίνουν πάνω κάτω. Μια μικρή στάση για φωτό και λίγο νεράκι και φτάνουμε στις Κορφές (χωριό) , αποφασίζουμε μιας και είχαμε χρόνο να κατέβουμε προς το χωριό Πλατανιώτισσα για έναν καφε-αναψυκτικό στα γρήγορα, μιας κ αι η κούραση από την εργασία το πρωί είχε κάνει την εμφάνισή της. Το θέμα ήταν πως θα έπρεπε να ήμασταν πολύ γρήγοροι προκειμένου να μην χάσουμε το φώς στο δρόμο προς Τσιβλού που ήταν και το high-light της 1ης (κουτσουρεμένης) ημέρας. Το τερραίν ήταν ακόμα πολύ χωμάτινο , γλυστερό με πολύυυυυυυ σκόνη ! Ο έλεγχος στις μοτοσυκλέτες ήταν ανεκτός, χωρίς πολλά περιθώρια για λάθη, λόγω της ολισθηρότητας. Φτάνουμε λοιπον στην Πλατανιώτισσα, γρήγορα στάση στο μοναδικό καφενείο που υπήρχε (πέσαμε σε κοκορομαχία παπούδων για τα πολιτικά !! χαμος, πολλά γέλια) πορτοκαλαδίτσα και βουρ για πάνω. Στους χάρτες είχαμε δει οτι θα μπορούσαμε εύκολα απο εκεί να βγούμε στον παράλληλο δρόμο με αυτόν της ασφάλτου που οδηγεί στα Καλάβρυτα, αλλά μέχρι να βγούμε εκεί, προφανώς κάτι χάσαμε και χαθήκαμε σε πολλάαααα χωράφια στο πουθενά !! Κάνοντας γύρω γύρω καταφέραμε να χάσουμε εύκολα 30-40 λεπτά, αλλά είχε το γέλιο του. Στη μέση του πουθενά τελικά πήραμε πληροφορίες για το πως θα βγούμε και βγήκαμε στον δρόμο προς Ζαρούχλα, όπου υπήρχε ελαφριά κροκάλα, με πολλές διαθέσεις για παιχνίδι. Όλη η διαδρομή από Λαπαναγούς έως και την Πλατανιώτισσα ήταν καλή, όμορφη για το μάτι καθώς σε περνάει από 1 ποταμάκι, έχει κάποια κλειστά κομμάτια πολύ ωραία, μακάρι να υπήρχε χρόνος για φωτογραφίες σε κάθε τέτοιο θέμα.. Συνεχίζουμε λοιπον, περνάμε απο Ζαχλωρού, και αυτό που βλέπουμε συνεχώς ομορφαίνει, βγαίνουμε στον κεντρικό, κάνουμε δεξιά και μετά από λίγο στρίβουμε αριστερά προς Σούβαρδο. Ο ήλιος αρχίζει και πέφτει και ανεβαίνοντας τα φιδάκια τον έχουμε είτε ακριβώς μπροστά μας, είτε ακριβώς πίσω μας.. δεν μπορώ να περιγράψω αυτά που βλέπουμε, μιλάμε για πολύ όμορφες καταστάσεις (έως τις επόμενες).. Ανεβαίνουμε από άσφαλτο, και στη συνέχεια, το τεραίν αφού περάσουμε από το πετρώδες, πολύ πετρώδες κομμάτι (αυτό που όταν σταματήσεις νομίζεις οτι δούλευες κομπρεσερ για 3 ώρες) γίνεται κοκκινόχωμα, έτοιμο για παιχνίδι.. Σε ένα άνοιγμα, υποχρεωτική στάση για ξεκούραση, νεράκι και φωτογραφίες καθώς το τοπίο γίνεται επικύνδινα όμορφο !! Από εδώ και μετά ξεκινάει άααααλλο κομμάτι.. παίζουμε με το δρόμο, μέσα στα Έλατα , φοβερό σκηνικό. Φτάνουμε σε ένα καταφύγιο κυνηγών όπου μας λένε για να βγούμε στη λίμνη, είτε θα πρέπει να πάμε από άσφαλτο συνεχίζοντας ευθεία, είτε πίσω 1 χλμ, και να «κόψουμε» δεξιά, και να κατέβουμε από χώμα. Αυτό ήταν που θέλαμε να κάνουμε καθώς κοιτώντας τον χάρτη, βλέπεις οτι είσαι στην κορυφογραμή καταλήγοντας στη συνέχεια στην Λίμνη. Εννοείται οτι πήγαμε πίσω, με τον ήλιο σιγά σιγά να μας εγκαταλείπει αλλά δεν μας χάλαγε.. Ήμασταν στην κορυφογραμμή, στο βουνό, και από τα κενά σημεία βλέπαμε την πορτοκαλί- ροζ ατμόσφαιρα, έως και την θάλασσα !!! ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΑΜΑ ! Σου δίνει να καταλάβεις τι μπορεί να σου προσφέρει η Ελλάδα αρχικά, και στη συνέχεια η μοτοσυκλέτα.. Το τεραιν είναι αφρός, σούπα, χώμα, κατηφορικό, με τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας να γίνεται σε μερικά σημεία από τύχη, ενώ παράλληλα ο ήλιος μας έχει εγκαταλείψει για τα καλά, και ίσα που βλέπουμε με φυσικό φώς.. Μετά από πολύ αγώνα (πραγματικά) και 2 μικροπτώσεις με 5 χλμ καταφέρνουμε και φτάνουμε βράδυ στη λίμνη. Και φυσικά μας έρχεται η ιδέα να πάμε να δούμε τη λίμνη, και φυσικά (με τόση κούραση και τόσο λίγο φως) σε μια διασταύρωση στη λίμνη που έχουμε περάσει πάνω από 5-6 φορές τα προηγούμενα χρόνια επιλέγουμε ΛΑΘΟΣ δρόμο με αποτέλεσμα να κατέβουμε εναν τρελο κατσικόδρομο που ήταν λες και είχε μόλις περάσει ρέμα, οι μοτό να κολλήσουν και να εκκινήσουμε το concept “βοήθα με να σε βοηθώ». !! Άλλα γελιά εκεί. Με τα πολλά καταφέραμε και ξεκολλήσαμε , και φύγαμε από άσφαλτο για Ζαρούχλα. Η θερμοκρασία πλέον στους 12 βαθμούς, θυμίζει σκηνικό πιο κοντά στον χειμώνα. Φτάνουμε ξενοδοχείο, μπανάκι, και βουρ για φαγητό καθώς οι κοιλιές έκαναν πάρτυ.. Φαγητάκι, κουβεντούλα, ωραία πράγματα τελικά !! Ξενοδοχείο και καληνύστα μας.. To ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό, ο ιδιοκτήτης εκλπηκτικός, να σου πιάσει την κουβέντα , να σε βοηθήσει. Για περισσότερες πληροφορίες εδω : ΣΤΥΓΑ RESORT. Η τιμή, εξαιρετική, τσάμπα γι’αυτά που προσφέρει το ξενοδοχείο. Όποιος θέλει πιο πολλές λεπτοιμέρειες, μπορεί να μου το πει, καθώς είχαμε και μια άλλου είδους επαφή. ΗΜΕΡΑ 2 Η 2η ημέρα είχε βάρος στην ομορφιά του τοπίου, Το concept ήταν λίμνη Δόξας, Μεσινο, να ανέβουμε το βουνό Ζήρεια, να κάνουμε ένα μέρος του, και στη συνέχεια να κατέβουμε για να πάμε προς Παναγία των Βράχων. Αφού φάγαμε ένα πρωινο σουπερ, και πραγματικά φεύγοντας με βαριά καρδιά αφου το σκηνικό εκεί είναι πραγματικά φανταστικό στο ξενοδοχείο καθώς ο τύπος έχει την αίθουσα του πρωινου να κοιτάζει το βουνό, και την ανατολή του Ήλιου πίσω από αυτό.. Ετοιμαζόμαστε λοιπόν, και κατευθείαν μετά την Ζαρούχλα υπάρχει δεξιά δρόμος που καταλήγει στην λίμνη Δόξας.. Ο δρόμος είναι εξαιρετικός, μιλάμε για κλειστό, μέσα στα Έλατα, λες και είσαι τελείως αλλού, Σταματάς να αναπνεύσεις και χαίρεσαι πραγματικά. Το τερραίν είναι χωμάτινο, με πολλύ πουδρα και σκόνη. Πάρα πολύ όμως !!! Το ΚΤΜ πετάει και παίζει σε έναν άλλο κόσμο, εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε. Περνάμε καλά όμως, πολύ καλά !! Στάση στη μέση του δρόμου για να απολαύσουμε το τοπίο και να αδράξουμε το μέρος.. Συνέχεια προς λίμνη , το σκηνικό είναι έτσι, και κοντά στη λίμνη κατεβαίνοντας προσθέτουμε και λίγες πέτρες στην εξίσωση. Ώρα για παιχνίδι και πάλι, και φτάνουμε στη λίμη όπου κάνουμε μια στάση, επίσης για να την απολαύσουμε (αυτός δεν είναι άλλωστε ο σκοπός μας ;; ) Φεύγουμε από εκεί και πάμε από το χωριό Μεσινο, κόβουμε αριστερά μέσα και μέσα από ενα δύσκολο και πετρώδες περιβάλλον ανεβαίνουμε προς Ζήρεια. Δεν ήταν εύκολο, αλλά χωρίς απώλειες ανεβαίνουμε και συνεχίζουμε. Το τερραιν εδώ είναι πετρώδες, πολύ πετρώδες έως το σημείο που βγαίνουμε στον κεντρικό χωματόδρομο που περνάει από όλο το βουνό και κόβουμε αριστερά. Και εδώ μιλάμε για πέτρες κλπ, αλλά σε πιο λογικά πλαίσια. Προορισμός μας ήταν να περάσουμε το καταφύγειο και στη συνέχεια να κατέβουμε προς τα κάτω, απένταντι προς Παναγία των Βράχων, αλλά κάνουμε ένα λαθάκι και κατεβαίνουμε πιο νωρίς κόκοντας αριστερά. Μετά από ένα δύσκολο κομμάτι κατηφορικό, στενό με πολύ πέτρα και μέτριο οπτικό ενδιαφέρον κατα βάση, φτάνουμε στο χωριό Στενό, όπου και απολαμβάνουμε τον καφέ μας στη μικρή πλατεία του χωριού. Παράλληλα έχει ξεκινήσει μια φωτιά στο απέναντι βουνό , στα Έλατα, και υπάρχει μια σχετική αναστάτωση. Αφου πίνουμε τον καφέ μας και ξεκουραζόμαστε συνεχίζουμε σε λίγη άσφαλτο έως το κόψιμο αριστερά για Ταρσό, και στη συνέχεια Παναγία των Βράχων. Το σκηνικό γίνεται πολύ όμορφο καθώς το χώμα είναι πατημένο και έχει μερικά σημεία που χρειάζεται μεγάλη προσοχή, αλλά σε αφήνει να παίξεις εαν θέλεις, ή να κοιτάξεις το τοπίο, καθώς έχεις ανέβει σε υψόμετρο, τα βράχια είναι τεράστια μπροστά σου, σου δείχνουν πόσο μικρός είσαι.. Το κομμάτι εκεί λέγεται και τα «Μετέωρα της Κορινθίας» καθώς οι βράχοι είναι λές και μεταφέρθηκαν από εκεί.. Προσθέστε σε αυτό το καφέ-πορτοκαλί που έχει υπάρξει σε όλη την ατμόσφαιρα καθώς οι καπνοί από την φωτια΄πέφτουν ακριβώς μπροστά από τον Ήλιο, και φανταστείτε τι γίνεται.. Χάνεσαι, χαζέυεις. Το να παίξεις με τη μοτοσυκλέτα προσωπικά το βρήκα λίγο μπροστά σε αυτό που έβλεπα, και απλώς ακολουθούσα τον δρόμο.. Φτάνουμε στην Παναγία των βράχων, ενα επιβλητικό μικρό εκκλησάκι, σε ένα σαθρό τεράστιο βράχο, οπου αν διαβάσετε την ιστορία, θα σας βάλει ακόμα πιο πολύ στο πνεύμα. Για να μην πολυλογώ, ανεβήκαμε, μπήκαμε μέσα, ανεβήκαμε πάνω από το εκκλησάκι και μείναμε με ανοιχτό το στόμα.. Το τι βλέπεις, πόση ηρεμία υπάρχει είναι κατι το μοναδικό ! Μόνο και μόνο το ποσο μικρό είναι το εκκλησάκι, το πόσο μικρά είναι τα 3 δωμάτια που έχει, και απο που βγαίνεις στην κορυφή σου κόβει την ανάσα.. . http://www.motoraid....ept_2013_35.jpg http://www.motoraid....ept_2013_36.jpg Καθήσαμε λίγο εκεί να απολαύσουμε και φύγαμε.. Η συνέχεια ήταν να πάμε από κροκάλα στο χωριό Ταρσός και απο εκεί μέσω μιας πολύ ωραίας ανοιχτης ελαφρώς πετρώδους διαδρομής , με σημεία ανάμεσα σε όμορφα δέντρα, στο χωριό Σαραντάπηχο, όπου και κάναμε μια γρήγορη στάση, πριν κατεβούμε για καφέ από άσφαλτο πλέον στην Εβροστίνα. http://www.motoraid....ept_2013_42.jpg http://www.motoraid....ept_2013_41.jpg Φάγαμε, ήπιαμε, και γυρίσαμε πίσω γεμάτοι από εικόνες, εμπειρίες, γέλια, τοπία και πολλά άλλα. Είναι πολύ ωραίο να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε σε λίγες ώρες αν έχουμε καλή παρέα, προγραμματισμό και διάθεση.. εν μπορώ να αποτυπώσω εδώ όλα αυτά που έγιναν, αυτά μένουν στο μυαλό και στην κουβέντα με τα παιδιά που ήμασταν μαζί.. Ήταν πρακτικά γύρω στις 30 ώρες όλο αυτό, αλλά μπορούμε να μιλάμε για αρκετές ώρες πριν το εξαντλήσουμε.. Θα πρέπει να βγαίνουμε πολύ συχνά στους δρόμους και σε τέτοια πράγματα, μας γεμίζουν μπαταρίες, ωραίες εικόνες και αισιοδοξία Εν συντομία.. (ένας mod να δεί λίγο τις τελευταίες εικόνες, γιατί στην προεπισκόπηση ήταν οκ) :)