Αναζήτηση στην κοινότητα

Με τον ερχομό της άνοιξης ξύπνησαν μέσα μας οι μοτοσυκλετιστικές επιθυμίες που καλύπτονται μόνο με χιλιόμετρα... Αφορμή για τη βόλτα στάθηκε η επίσκεψη στον ξάδερφο που σπουδάζει στο Βόλο και να κάνουμε και μια γύρα στο Πήλιο. Αλλά από που να πάμε στο Βόλο? Κανονικά? Βαρετό... Οπότε βγήκαν οι σχετικοί χάρτες και αρχίσαμε να ψάχνουμε διαδρομές... Χμ... Να μια ωραία διαδρομή: Πάτρα - Άρτα - Τρίκαλα - Βόλος για το πήγαινε χρησιμοποιώντας τον επαρχιακό δρόμο που ενώνει την Άρτα με τα Τρίκαλα περνώντας από τα Τζουμέρκα. Σάββατο πρωί παιρνάμε μια βόλτα από το Motoraid για να πάρουμε αδιάβρο και κατά τις 10.30 περνάμε τη γέφυρα Ρίου-Αντιρίου και ανηφορίζουμε προς Ήπειρο. Επειδή το Πάτρα-Άρτα το έχουμε κάνει κάμποσες φορές, δεν κάναμε ούτε μια στάση. Το πήγαμε μονοκοπανιά έως και τη λίμνη Πουρναρίου, που είναι λίγο μετά την Άρτα. Τι ομορφιά... Είχαμε περάσει και το Πάσχα με το αυτοκίνητο μια βόλτα από τη λίμνη, αλλά και πάλι άξιζε τον κόπο να απολαύσουμε και να αποθανατίσουμε αυτό το τοπίο. Συνεχίσαμε το δρόμο μας προς το Βουλγαρέλι... Δεν είχα ξαναπάει και πραγματικά με εντυπωσίασε το πως στέκει αυτό το χωριό κάτω από τον ορεινό όγκο. Από το σημείο αυτό και μετά ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του ακολούθησε το μοτίβο που φαίνεται στην επόμενη φωτογραφία. Η χαρά του παιδιού δλδ... Για το τοπίο δεν έχω να πω και πολλά... Τόσο διαφορετικό απ ότι είχαμε συνηθίσει ως τώρα... Εύκολα κανείς μπορεί να διακρίνει τη χαρά μας... Και τσουπ... Φτάσαμε στα Τρίκαλα κατά τις 3 το μεσημέρι, όπου κάναμε και μια μικρή στάση για φαγητό το μεσημέρι. Ωραία και καθαρή πόλη τα Τρίκαλα Γ Ε Μ Α Τ Η ποδήλατα! Ευχάριστη αστική έκπληξη αυτή η πόλη! Όπως είδατε και από τις φωτογραφίες ο καιρός ήταν συννεφιασμένο. Που άνοιξη.... :D Φεύγοντας από τα Τρίκαλα μας έπιασε γερή βροχή και λίγο χαλάζι... Δεν τρέχει τπτ όμως... Η διάθεσή μας άριστη... Κάνουμε μια μικρή στάση στην άκρη του δρόμου και βάζουμε και τα παντελόνια από τα αδιάβροχά μας και φύγαμε για Βόλο. Για τη διαδρομή μέχρι το Βόλο δε θα πω κάτι άλλο... Απλά πηγαίναμε ευθεία.... :D Μόλις φτάσαμε στο Βόλο κατά τις 6 το απόγευμα κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο όπου θα μέναμε το βράδυ. Μπανάκι και ξεκούραση και το βράδυ βουρ με τον ξαδερφάκο μας να μας δείξει πως καταλαλώνεται το τσίπουρο από τον φοιτιτόκοσμο στη Θεσσαλία. :D Την επόμενη μέρα ο καιρός φαινόταν ότι θα μας κάνει το χατήρι... Στο ζαλισμένο μας μυαλό από τα τσίπουρα της προηγούμενης μέρας μας είχαμε 3 επιλογές: α) Απλά φεύγουμε το μεσημέρι και γυρνάμε στην Πάτρα από τον Μπράλο κατά τις 5 το απόγευμα. β) Φεύγουμε νωρίς νωρίς και κατευθυνόμαστε προς Καρπενήσι για να γυρίσουμε μέσω Ευρυτανίας. γ) Ξεκινάμε για μια βόλτα στο Πήλιο και μετά την κάνουμε για Πάτρα. Επικράτησε η 3η επιλογή αφού δεν είχαμε ξαναπάει στο Πήλιο και ήταν καλή ευκαιρία. Για να μη λέμε μαλακίες ήταν άριστή ευκαιρία και την εκμεταλευθήκαμε δεόντως κάνοντας το γύρο του Πηλίου, το οποίο ήταν ανθισμένο ως εκεί που δεν έπαιρνε! Να πάτε! Αρχίζει να φαίνεται και το Αιγαίο....

Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι να είναι άραγε αυτό που με σπρώχνει να γυρίσω για ακόμη μια φορά το κλειδί στη μίζα, να δέσω το κράνος μου, να "κουμπώσω" την πρώτη και να αφήσω τους τροχούς της "γριάς" μου να γυρίσουν στην ψυχρή άσφαλτο... Τάσεις φυγής...απόδραση από τα πρέπει, τα δήθεν, τα δεδομένα...ψυχοθεραπεία... Ίσως τελικά να είναι ανάγκη...τόσο απλά. Ανάγκη να ξαναζήσω στιγμές που με γεμίζουν, στιγμές που θεωρώ πως είναι προέκταση του εαυτού μου, ενός εαυτού που χρόνια τώρα έχω καταλάβει αυτά που θέλει, που επιζητά, και που του τα χαρίζω απλόχερα σε κάθε ευκαιρία... Κάποιες φορές πρέπει να ζεις τις στιγμές όπως σου προσφέρονται, μην ψάχνεις το γιατί, δεν υπάρχει... Ίσως τα "θέλω" σου να μην συμβαδίζουν με αυτό που ανοίγεται μπροστά σου ζήσε το όμως και μην περιμένεις την κατάλληλη στιγμή, δεν υπάρχει... Το ταξίδι αυτή τη φορά μοναχικό, δεν είναι η πρώτη φορά, δεν θα είναι η τελευταία... Πληροφορίες Το βυθισμένο χωριό Φάγκος βρίσκεται βορειοανατολικά από την πόλη της Άρτας στον δρόμο Άρτας-Τρικάλων (32 χιλιόμετρα από την πόλη της Άρτας). Στις αρχές της δεκαετίας του '80 και με την ολοκλήρωση της κατασκευής του φράγματος του Άραχθου ποταμού δημιουργήθηκε η τεχνητή λίμνη Πουρναρίου. Το χωριό Φάγκος χάθηκε κάτω από τα νερά της λίμνης και οι κάτοικοί του δημιούργησαν νέο οικισμό ο οποίος ονομάστηκε Άνω Καλεντίνη. Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών η στάθμη του νερού της λίμνης πέφτει αισθητά αποκαλύπτωντας τα απομεινάρια του βυθισμένου χωριού. Δυστυχώς ελάχιστες κατασκευές έχουν παραμείνει αναλοίωτες από την δύναμη της φύσης. Χρήσιμα * Το σημείο πρόσβασης βρίσκεται στον χάρτη στο σημείο Α * Αν επισκεφθείτε την περιοχή μεγάλη προσοχή στο σημείο που τελειώνει ο χωματόδρομος. Αν το έδαφος είναι πολύ λασπώδες μην επιχειρήσετε να μπείτε με την μοτοσυκλέτα. * Αν έρχεστε από Τρίκαλα μεγάλη προσοχή στον δρόμο μετά τα Κάψαλα. Ο δρόμος παρουσιάζει συχνές καθιζήσεις (ιδιαίτερα επικίνδυνες !!!). Επίσης είναι πολύ συχνό το φαινόμενο των κατολισθήσεων. Καλά ταξίδια σε όλους... (Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο μου Γιώργο Χριστογεωργάκη για τις πληροφορίες)