Αναζήτηση στην κοινότητα

Ένα απόγευμα και συγκεκριμένα το απόγευμα της 24ης του μηνός Οκτωβρίου του σωτήριου έτους 2014 ημέρα Παρασκευή και ώρα 5ην και 30 απογευματινή, ο σκληρός πυρήνας του περιπόλου μάχης νοτίου κεντρικής Ελλάδος και λοιπών νήσων συνεπικουρούμενος εκ δυο επιπλέον βαρέων καταδρομικών της Aprilia (Capo) και μιας ελαφρύτερης μονάδας της suzuki (VStrom) συνήλθαν σε ομάδα μάχης, και εκκίνησαν εκ του περιχαρακωμένου στρατοπέδου πρωτευούσης εν τω μέσω σφοδρής βροχόπτωσης δια το ορεινό συγκρότημα της Πίνδου. Τελικός στόχος η προσβολή της Βαλιας Καλντας δι όλων των μέσων και σε όλα τα επίπεδα. Πρώτος σταθμός ανασυγκρότησης με διανυκτέρευση τα Τρίκαλα και μερική συμπλήρωση της δύναμης μας με ένα ελαφρύ ταχυκίνητο καταδρομικό της ΚΤΜ (640) Σάββατο πρωί το κλιμάκιο της Λάρισας ανταποκρινόμενο θετικά απέστειλε ενισχύσεις 3 βαρέα καταδρομικά της ΚΤΜ (990) τα οποία έπλευσαν πάση δυνάμει με το πρώτο φως της ημέρας. Εν πλήρη σύνθεση πλέων (3 caponord 3 KTM990 1 KTM640 και 1 Vstrom) εκκινήσαμε για Καλαμπάκα και απο εκεί για Μουργκανη παρακάμπτοντας σε δευτερεύον επαρχιακό κινούμενοι στις παρυφές του Κοζιακα μεχρι τη διασταύρωση του χωριού Στεφάνι. Εκεί έγινε παύση της κίνησης των μονάδων και σύσκεψη των επιτελών δια την ικανότητα κίνησης των μονάδων στο δύσβατο της έμπροσθεν περιοχής. Αποφασίσθηκε δια λόγους ασφάλειας οι εξοπλισμένες με χωμάτινες ερπύστριες μονάδες να συνεχίσουν για στεφάνι και απο εκεί κινούμενες στις κορυφογραμμές βόρεια βορειοδυτικά του Κοζιακα και βορειοανατολικά των Τζουμερκων στα 1800 μέτρα να Πλήξουν το Μέτσοβο σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι δυο μονάδες που δεν ήταν εξοπλισμένες με καθαρά χωμάτινα ελαστικά να συνεχίσουν απο άσφαλτο μέσω Κατάφυτου Ανθούσας Χαλικιού και καβατζάροντας το Τζουμέρκο απο το βορειοανατολικό πέρασμα στα 1700 μέτρα να πλήξουμε το Μέτσοβο απο το νότο. Μετά το Χαλίκι η θερμοκρασία πέφτει στους 4 βαθμούς και η κίνηση γίνετε δυσχερής, βαίνοντας δυσχερέστερη όσο συνεχίζαμε την πορεία μας προς το πέρασμα. Το πέρασμα εχει κλίσει απο το χιόνι τα τμήματα προελαύνουν με πείσμα δίχως σκέψη υπαναχώρησης. Τελικά μετά πολλών κόπων και βασάνων διεκπεραιωνόμαστε εν Καρπενήσι τις πρώτες μεσημβρινές ώρες αναμένοντας τις ημέτερες δυνάμεις αι οποίαι αφού προσπάθησαν τα μέγιστα δεν κατόρθωσαν να υπερκεράσουν τα χιονισμένα υψώματα λόγω μεγάλης απόθεσης χιονιού και εκτέλεσαν παρακαμπτήριο ελιγμό μέσω ασφάλτου. Όση ώρα ήμασταν εν αναμονή καταλύσαμε στην θαλπωρή ενός ζεστού γραφικού καφέ συνοδευόμενοι απο γλυκιά αχνιστή σοκολάτα (την οποία καταχράστηκα δις) Με την άφιξη των υπολοίπων δυνάμεων και την κατανάλωση μερικών ζεστών ροφημάτων ακόμα ανασυγκροτηθήκαμε και εκκινήσαμε για τον τελικό προορισμό της ημέρας το μικρολιβαδο. Στο οποίο καταλύσαμε τις πρώτες απογευματινές ώρες και ετοιμαστήκαμε για το πρώτο και μοναδικό γεύμα της ημέρας το οποίο είχαμε δικαιωματικά κερδίσει. Το βράδυ καθισμένοι στο σαλονάκι γύρω απο το αναμμένο τζάκι παρακολουθούμε τους επιτελείς που εκπονούν το σχέδιο κίνησης του στόλου την επόμενη μέρα. Αρκετά αργότερα μετά απο πολύ μπορου μπουρου χαιναμουν ανεβήκαμε στα δωμάτια και παραδοθήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες στην αγκαλιά του μορφέα

MOBY - GO Θα δανειστώ την "Ιθάκη" του Καβάφη, το Go του Moby και κάνοντας ιεροσυλία θα "ντύσω" τους στίχους και την μουσική με κάποιες φωτογραφίες μου από το πρόσφατο οδοιπορικό στα Αθάνατα Ελληνικά Βουνά. Για την ιστορία την παρέα αποτελούσαν οι Βαγγέλης Γεωργάκης Varadero Αποστόλης Μπαμπούρης Caponord Βαγγέλης Γκαραγκούνης KLV και η βόλτα πραγματοποιήθηκε στους δρόμους της Νότιας Πίνδου και των Τζουμέρκων. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους· να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά, και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά· σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας, να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους. Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου. Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει· και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη. . .

Είναι κάποιες εμπειρίες που’χεις ζήσει και είναι ορόσημα στη ζωή σου, εικόνες που’χεις μαζέψει από τοπία, ψυχές που’χεις γνωρίσει, σταυροδρόμια που σημάδεψαν την πορεία σου στο χρόνο…τα θυμάσαι και γελάς, τα θυμάσαι και κλαις, δατς λάιφ μάι φρεντ… Πίσω στο 1997 και μια εκδρομή με τα ον-οφ μοτοσακά της εποχής στην Πίνδο, είναι η αφορμή για αυτό το οδοιπορικό…Λίγες μέρες ξεγνοιασιάς , τρελής χωμάτινης οδήγησης σε υπέροχα τοπία παρέα με φίλους που χαράχτηκαν για πάντα στη μνήμη μου… Βασικό μέλος εκείνης της παρέας και ο παιδικός φίλος και κουμπάρος μου, ο Τόνυ…Ο φίλος που μαζί κάναμε τα πρώτα μας βήματα στο μαγικό κόσμο της μοτοσυκλέτας…τσοπεράκι ο Τόνυ, τσοπεράκι όλοι στην παρέα… ο πρώτος διδάξας και στα ον-οφ και πάλι όλοι στην παρέα ονοφάκηδες…αυτός με μύησε και στην αδρεναλίνη του εντούρο, με δαύτον ξεμπαζώναμε τα μονοπάτια για τόσα χρόνια… Με τα χρόνια βέβαια τα πράγματα αλλάζουν… λίγο οι υποχρεώσεις, λίγο η απόσταση, δυστυχώς για πολλά χρόνια δεν καταφέραμε να ξαναταξιδέψουμε παρέα…ώσπου ένα μεσημεράκι, ο Τόνυ στο τηλέφωνο να λέει «ανεβαίνω στου Μιχάλη στα Κάτω πεδινά, στα ζαγόρια, θες να κάνουμε ένα μικρό τουρ παρέα? Θα σε πάω και σε κείνο στο γεφύρι που είχες φάει εκείνη τη μεγαλειώδη σούπα με το DR»…τι λες τώρα, χέζει η αρκούδα στο δάσος? Ταξιδάκι όπως παλιά, ε αδερφέ? ΜΕΣΑΑΑΑΑ!!! Τις επόμενες μέρες και με συνοπτικές διαδικασίες βγήκε το πρόγραμμα…Παρασκευή βράδυ διανυχτέρευση στα Τρίκαλα, να δούμε και τον Βαγγέλη τον Β_Β και την τρελοπαρέα του…Σάββατο, ανάβαση από Ελάτη, Περτούλι, Χαλίκι, Μέτσοβο, Βοβούσα και μέσα από τα ζαγόρια άφιξη στα Κάτω Πεδινά…Κυριακή, ανάβαση στο Βραδέτο και περπάτημα μέχρι το μπαλκόνι στη Μπελόη καθώς και γύρο των ζαγοροχωρίων, αααααχ ανυπομονώ…. Παρασκευή Στη δουλειά τρώγομαι με τα ρούχα μου και σχολώντας φεύγω τρέχοντας για να προλάβω το ραντεβού με τον Τόνυ στο Olympic Plaza…Αφού καταφέραμε να χαθούμε με τις οδηγίες που του έδωσα, ξεκινάμε το ταξιδάκι προς Τρίκαλα από τη βαρετή εθνική…Στη Λαμία κάνουμε στάση για καφεδάκι και συνεχίζουμε…Κάπου πριν την Καρδίτσα καταφέρνουμε να ξαναχαθούμε, πάλι από μακακία μου και με τα πολλά βρισκόμαστε στην καρδιά των Τρικάλων, στο χοτέλ που είχε κλείσει για λογαριασμό μας ο Βαγγέλης… Σε λίγο συναντιόμαστε με τον Βαγγέλη, όπου αφού συστήνονται με τον Τόνυ, συμφωνούν αμέσως για το ποιόν μου… «καλά, αυτόν βρήκες για κουμπάρο? Ψώνισες από σβέρκο» να λέει ο ένας και «έλα άνθρωπε μου, πως με καταλαβαίνεις» να λέει ο άλλος και γώ στη μέση καρπαζοεισπράκτορας, έχετε χάρη που σας αγαπάω ρε παλιοαλήτες… Στο χώρο που ο Βαγγέλης ετοιμάζει, δε θα πω τι, σφάξαμε μερικά σουβλάκια και στραγγίξαμε μερικές μπύρες λέγοντας ιστορίες σαν τους ψαράδες, για κατηφορικά εντουροπεράσματα, ιστορικές στούκες, πολλά γκάζια και πάει λέγοντας… Tα βλέφαρα όμως αρχίσανε τα δικά τους και να που ήρθε η ώρα… χαιρετιόμαστε και υποσχόμαστε γρήγορα να ανταμώσουμε πάλι…στο ποταμάκι πια σλουρπ σλουρπ το παγωτάκι και γρήγορα νάνι, αύριο είναι τα ωραία… Σάββατο Η μέρα ξεκινάει με ένα γερό πρωινό για να διώξουμε τα χθεσινά μπυρόνια από το κρανίο…Ξεκινάμε αργά και μπαίνουμε στα βουνά… Μετά την Πύλη, ο Βαγγέλης μας είπε να μη χάσουμε τον καταρράκτη…εκεί που θα δείτε τις πολλές πινακίδες στρίβετε ρε… Ο καταρράκτης βέβαια τέτοια εποχή είναι στεγνός, οπότε χαζεύουμε για λίγο και συνεχίζουμε… Η Ελάτη είναι πανέμορφη, κρίμα που δε σταματάμε αλλά ο χρόνος πιέζει και το πρόγραμμα είναι λίγο δύσκολο να βγεί… Περνάμε Περτούλι-Νεραϊδοχώρι-Πύρρα και μια λυσσάμε στο στροφιλίκι, μια χαζεύουμε σα χάνοι το τοπίο… Φτάνουμε στο Χαλίκι…μικρή στάση για να θυμηθούμε την εκδρομή του 1997, τότε που ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας μας φιλοξένησε στο σπίτι του μιας που έπεφτε η νύχτα και μας λυπήθηκε…εννοείται ότι όλοι οι δρόμοι τότε ήταν χώμα και φοβήθηκε ότι θα μας φάνε οι λύκοι… Προσέξτε τα σύμβολα στον τοίχο της εκκλησιάς… Η ώρα περνάει και ξεκινάμε ξανά… Το εκπληκτικό στροφιλίκι μέσα στο δάσος, μας βγάζει έξω από το Μέτσοβο και το επισκεπτόμαστε για ανεφοδιασμό καυσίμων..εκεί που πάμε δεν έχει βενζινάδικα… Προχωρούμε και φτάνουμε σύντομα στη λίμνη Αώου…το τοπίο σε ηρεμεί και καθόμαστε λίγο να το απολαύσουμε… Ο χρόνος και πάλι πιέζει… ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Η συνύπαρξη Γιαπωνέζων καλλονών και Ελλήνων στην συγκεκριμένη ιστορία μας, έχει μια δόση ερωτισμού, μια δόση αγάπης, μια δόση τρέλας που αν αναμειχθούν μας προσφέρουν ένα νόστιμο μείγμα το οποίο: - για 6 ώρες πρέπει να βρίσκεται στους 2-6 βαθμούς, - στη συνέχεια το τοποθετούμε στη λάσπη για να δημιουργηθεί η επιθυμητή κρούστα, - το βάζουμε στον πάγο και απολαμβάνουμε με μικρό κουταλάκι. Τα υλικά ήταν αρκετά για 5 άτομα (Κώστας Africa Twin, Φώτης Transalp, Γιάννης Africa Twin, Δημήτρης Transalp, Βαγγέλης Africa Twin)... ...η θέα ιδανική...κάτι όμως του έλειπε... ...μα φυσικά...Ελληνικός διπλός φτιαγμένος από τα χέρια του Μπαρμπα-Στέφανου... ...με τον Γιάννη να μας διηγείται ιστορίες για αυτοκινητόδρομους... ...ονειρικά οδοστρώματα... ...και μαζώξεις σε κοσμοπολίτικα στέκια. Στις Μικρές μας Αποδράσεις.