Αναζήτηση στην κοινότητα

Ταξίδι στη λίμνη Πλαστήρα. Μια βόλτα που είχα υποσχεθεί ότι θα κάνουμε στο φίλο Γιώργο GKS εδώ και πολύ καιρό και τώρα τον Ιούνιο είχε κάτσει καλά και η ημερομηνία 12,13,14/6 ήταν ιδανική για να γίνει. Πόσο περισσότερο όταν στην παρέα προστέθηκε τις τελευταίες μέρες και ο φίλος Σάββας που αποφάσισε να ξελαμπικάρει και να κάνει ένα καλό τριήμερο ταξίδι ( λίγο τσουχτερό για το budget μας αλλά ΜΟΝΑΔΙΚΟ) Έτσι λοιπόν αφού οι μέρες έφτασαν και το ξενοδοχείο κλείστηκε έφτασε η ώρα για ένα ωραίο ΠΣΚ. Παρασκευή λοιπόν και δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσω όσο πιο νωρίς γινόταν την δουλειά μου Δυστυχώς όταν βιάζεσαι όλα τα στραβά σου τυχαίνουν αλλά τελικά κατά τις 15:00 περίπου ήμουν στο ραντεβού που είχαμε με τον Σάββα στα Mc Donalds. Το πρόγραμμα μας για την Παρασκευή έλεγε ΑΥΤΗ με στάση στο Μπράλο σε γνωστό μαγαζί για καφέ και συνάντηση με τον Γιώργο GKS που θα ερχόταν απ΄την Πάτρα. Εδώ η καλή μου Σύντομα κατέφθασε και ένας καταχαρούμενος Σάββας. Αφού ξεκινήσαμε με κατεύθυνση τον Μπράλο αποφασίσαμε μιας και είχαμε χρόνο να περάσουμε απ΄το οικόπεδο του Σάββα στο Μπράλο μιας και είχε εκρεμότητα με το Ε9 και έπρεπε να το μετρήσουμε για να βάλει σωστά τις διαστάσεις του αλλά και για να ξεπεράσει τα δαιμόνια του που είχε απ΄το ατύχημα. Στάση λοιπόν εκεί. Αφού τελειώσαμε με τις εκρεμμότητες του οικοπέδου συνεχίσαμε για το καφέ στο Μπράλο όπου και κάναμε την επόμενη στάση μας περιμένοντας και τον Γιώργο. παρέα με ένα υπέροχο Αφού ήρθε και ο Γιώργος Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε και αφού ανεβήκαμε τον Δομοκό :roll: ( με camera on αλλά με ηλιοβασίλεμα) πήραμε τις ευθείες του Θεσσαλικού κάμπου και έτσι αφού ήδη είχε σουρουπώσει φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας που παρεπιπτώντως ήταν εξαιρετικό και πολύ χαλαρωτικό. Αφου τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο μας επισκεφτήκαμε την διπλανή ταβέρνα για να γεμίσουμε τα στομάχια μας όπου εκεί έπεσε και η ιδέα να ενημερώσουμε και τον Θωμά για το που είμαστε και εαν μπορούσε να ερχόταν μιας και το ήθελε πολύ. Η έκφραση φανερώνει και την ψυχολογία μας. Πραγματικά υπέροχα. Το δωμάτιο φανταστικό, η κούραση αρκετή και έτσι αφού πέσαμε για ύπνο ανακάλυψα πως κάποια μοτέρ δούλευαν και το βράδυ και μάλιστα χωρίς εξάτμιση. Άυπνος λοιπόν σχεδόν όλο το βράδυ σηκώθηκα απ΄τα χαράματα και μαζί μου και ο Σάββας και βγαίνοντας στο μπαλκόνι νιώσαμε την απίστευτη αίσθηση της εξοχής και της πεντακάθαρης ατμόσφαιρας. Με το πρώτο φώς η εικόνα μας ήταν αυτή. Η επόμενη ημέρα μας περίμενε με ένα πολύ σφικτό πρόγραμμα όχι τόσο απο θέμα χιλιομέτρου σαν απόλυτο νούμερο αλλά σαν διαδρομές με πολύ σφικτό στροφιλίκι και ανεβοκατέβασμα βουνών ΕΔΩ η διαδρομή. Να και κάποιες φωτό έξω απ΄το ξενοδοχείο μας. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε δεξιόστροφα τον γύρο της λίμνης με πρώτη στάση.....

Είναι κάποιες εμπειρίες που’χεις ζήσει και είναι ορόσημα στη ζωή σου, εικόνες που’χεις μαζέψει από τοπία, ψυχές που’χεις γνωρίσει, σταυροδρόμια που σημάδεψαν την πορεία σου στο χρόνο…τα θυμάσαι και γελάς, τα θυμάσαι και κλαις, δατς λάιφ μάι φρεντ… Πίσω στο 1997 και μια εκδρομή με τα ον-οφ μοτοσακά της εποχής στην Πίνδο, είναι η αφορμή για αυτό το οδοιπορικό…Λίγες μέρες ξεγνοιασιάς , τρελής χωμάτινης οδήγησης σε υπέροχα τοπία παρέα με φίλους που χαράχτηκαν για πάντα στη μνήμη μου… Βασικό μέλος εκείνης της παρέας και ο παιδικός φίλος και κουμπάρος μου, ο Τόνυ…Ο φίλος που μαζί κάναμε τα πρώτα μας βήματα στο μαγικό κόσμο της μοτοσυκλέτας…τσοπεράκι ο Τόνυ, τσοπεράκι όλοι στην παρέα… ο πρώτος διδάξας και στα ον-οφ και πάλι όλοι στην παρέα ονοφάκηδες…αυτός με μύησε και στην αδρεναλίνη του εντούρο, με δαύτον ξεμπαζώναμε τα μονοπάτια για τόσα χρόνια… Με τα χρόνια βέβαια τα πράγματα αλλάζουν… λίγο οι υποχρεώσεις, λίγο η απόσταση, δυστυχώς για πολλά χρόνια δεν καταφέραμε να ξαναταξιδέψουμε παρέα…ώσπου ένα μεσημεράκι, ο Τόνυ στο τηλέφωνο να λέει «ανεβαίνω στου Μιχάλη στα Κάτω πεδινά, στα ζαγόρια, θες να κάνουμε ένα μικρό τουρ παρέα? Θα σε πάω και σε κείνο στο γεφύρι που είχες φάει εκείνη τη μεγαλειώδη σούπα με το DR»…τι λες τώρα, χέζει η αρκούδα στο δάσος? Ταξιδάκι όπως παλιά, ε αδερφέ? ΜΕΣΑΑΑΑΑ!!! Τις επόμενες μέρες και με συνοπτικές διαδικασίες βγήκε το πρόγραμμα…Παρασκευή βράδυ διανυχτέρευση στα Τρίκαλα, να δούμε και τον Βαγγέλη τον Β_Β και την τρελοπαρέα του…Σάββατο, ανάβαση από Ελάτη, Περτούλι, Χαλίκι, Μέτσοβο, Βοβούσα και μέσα από τα ζαγόρια άφιξη στα Κάτω Πεδινά…Κυριακή, ανάβαση στο Βραδέτο και περπάτημα μέχρι το μπαλκόνι στη Μπελόη καθώς και γύρο των ζαγοροχωρίων, αααααχ ανυπομονώ…. Παρασκευή Στη δουλειά τρώγομαι με τα ρούχα μου και σχολώντας φεύγω τρέχοντας για να προλάβω το ραντεβού με τον Τόνυ στο Olympic Plaza…Αφού καταφέραμε να χαθούμε με τις οδηγίες που του έδωσα, ξεκινάμε το ταξιδάκι προς Τρίκαλα από τη βαρετή εθνική…Στη Λαμία κάνουμε στάση για καφεδάκι και συνεχίζουμε…Κάπου πριν την Καρδίτσα καταφέρνουμε να ξαναχαθούμε, πάλι από μακακία μου και με τα πολλά βρισκόμαστε στην καρδιά των Τρικάλων, στο χοτέλ που είχε κλείσει για λογαριασμό μας ο Βαγγέλης… Σε λίγο συναντιόμαστε με τον Βαγγέλη, όπου αφού συστήνονται με τον Τόνυ, συμφωνούν αμέσως για το ποιόν μου… «καλά, αυτόν βρήκες για κουμπάρο? Ψώνισες από σβέρκο» να λέει ο ένας και «έλα άνθρωπε μου, πως με καταλαβαίνεις» να λέει ο άλλος και γώ στη μέση καρπαζοεισπράκτορας, έχετε χάρη που σας αγαπάω ρε παλιοαλήτες… Στο χώρο που ο Βαγγέλης ετοιμάζει, δε θα πω τι, σφάξαμε μερικά σουβλάκια και στραγγίξαμε μερικές μπύρες λέγοντας ιστορίες σαν τους ψαράδες, για κατηφορικά εντουροπεράσματα, ιστορικές στούκες, πολλά γκάζια και πάει λέγοντας… Tα βλέφαρα όμως αρχίσανε τα δικά τους και να που ήρθε η ώρα… χαιρετιόμαστε και υποσχόμαστε γρήγορα να ανταμώσουμε πάλι…στο ποταμάκι πια σλουρπ σλουρπ το παγωτάκι και γρήγορα νάνι, αύριο είναι τα ωραία… Σάββατο Η μέρα ξεκινάει με ένα γερό πρωινό για να διώξουμε τα χθεσινά μπυρόνια από το κρανίο…Ξεκινάμε αργά και μπαίνουμε στα βουνά… Μετά την Πύλη, ο Βαγγέλης μας είπε να μη χάσουμε τον καταρράκτη…εκεί που θα δείτε τις πολλές πινακίδες στρίβετε ρε… Ο καταρράκτης βέβαια τέτοια εποχή είναι στεγνός, οπότε χαζεύουμε για λίγο και συνεχίζουμε… Η Ελάτη είναι πανέμορφη, κρίμα που δε σταματάμε αλλά ο χρόνος πιέζει και το πρόγραμμα είναι λίγο δύσκολο να βγεί… Περνάμε Περτούλι-Νεραϊδοχώρι-Πύρρα και μια λυσσάμε στο στροφιλίκι, μια χαζεύουμε σα χάνοι το τοπίο… Φτάνουμε στο Χαλίκι…μικρή στάση για να θυμηθούμε την εκδρομή του 1997, τότε που ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας μας φιλοξένησε στο σπίτι του μιας που έπεφτε η νύχτα και μας λυπήθηκε…εννοείται ότι όλοι οι δρόμοι τότε ήταν χώμα και φοβήθηκε ότι θα μας φάνε οι λύκοι… Προσέξτε τα σύμβολα στον τοίχο της εκκλησιάς… Η ώρα περνάει και ξεκινάμε ξανά… Το εκπληκτικό στροφιλίκι μέσα στο δάσος, μας βγάζει έξω από το Μέτσοβο και το επισκεπτόμαστε για ανεφοδιασμό καυσίμων..εκεί που πάμε δεν έχει βενζινάδικα… Προχωρούμε και φτάνουμε σύντομα στη λίμνη Αώου…το τοπίο σε ηρεμεί και καθόμαστε λίγο να το απολαύσουμε… Ο χρόνος και πάλι πιέζει… ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...