Αναζήτηση στην κοινότητα

Χαιρετώ τους συμφορουμίτιες και τις συμφορουμίτισσες! Πρόλογος... Το παρόν θέμα σίγουρα δεν αποτελεί έναν άρτιο οδηγό για τις εργασίες που θα αναφερθούν (αλλαγή τακάκια, αλλαγή υγρών φρένων και εξαέρωση), αλλά μια προσπάθεια απαθανάτισης των βημάτων που απαιτούνται. Ελπίζω να βοηθήσει κάποιον στο μέλλον με το ίδιο μηχανάκι ή γενικά παπί. Πάμε λοιπόν. Αλλαγή τακάκια Το πρώτο μας βήμα είναι να απομονώσουμε τη δαγκάνα και αυτό επιτυγχάνεται ξεβιδώνοντας τις βίδες που τη συγκρατούν, ενδεικνυόμενες με κόκκινα βελάκια. Πριν από αυτό, ξεβιδώνουμε με άλλεν τις βίδες που δείχνουν τα πράσινα βελάκια. Όχι τελείως, αρκεί ένα ‘τακ’ και λίγο ξεβίδωμα. Ο λόγος που το κάνουμε τώρα είναι για να μη μας δυσκολέψουν αργότερα, όταν θα έχει βγει η δαγκάνα (οπότε δεν θα είναι στερεωμένη κάπου σταθερά). Αυτές οι αλλενόβιδες είναι οι πείροι που συγκρατούν στη θέση τους (ώστε να μην παλαντζάρουν) τα τακάκια, όπως θα δούμε παρακάτω. Λύνουμε τις βίδες…. Και ελευθερώνουμε την δαγκάνα * Σημείωση: Όταν ετοιμαζόμαστε να ελευθερώσουμε την δαγκάνα (έχοντας λύσει όλες τις βίδες που την συγκρατούν πάνω στο μπροστινό σύστημα), παρατηρούμε πώς δεν βγαίνει εύκολα! Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πιέσουμε την δαγκάνα προς τη δισκόπλακα ώστε να πιεστούν τα έμβολα προς τα μέσα και τα τακάκια να απομακρυνθούν τόσο, ώστε να υπερκεραστεί η απόσταση από το «νύχι» της δισκόπλακας. Κατόπιν, ξεβιδώνουμε τις αλλενόβιδες. Κάποια στιγμή αυτές θα ξεβιδωθούν τελείως, αλλά θα παραμείνουν στη δαγκάνα. Τότε πρέπει να τις τραβήξουμε, ώστε να βγει όλος ο πείρος που κρατώ στο δεξί μου χέρι. Μόλις αφαιρεθούν οι 2 πείροι, βγάζουμε τα τακάκια, τα οποία ήταν αυτά. Ήταν τα μαμά της Yamaha και σε μένα κρατούσαν 12.000 km. Κόστος 13,6 ευρώ. Απ’ ότι φαίνεται, τα βγάλανε τα λεφτά τους. Σειρά έχει να καθαρίσουμε ολίγον τί τα έμβολα από τα κατάλοιπα που δημιουργούνται από την τριβή των τακακίων στη δισκόπλακα, κάτι στο οποίο μας βοήθησε το καθαριστικό φρένων. Αφού τα καθαρίσαμε έπρεπε να τα πιέσουμε προς τα μέσα ώστε να χωρέσουν τα καινούρια τακάκια με την γεμάτη πάστα, χρησιμοποιώντας ως μοχλό ένα μακρόστενο αντικείμενο (πχ κατσαβίδι ή σωλήνας). Α και μια εμβόλιμη εργασία…λίγο λαδάκι στους πείρους του σταθεροποιητή αυτού, ώστε να μπει (και να βγει την επόμενη φορά) πιο εύκολα στην δαγκάνα. Εδώ τα καινούρια τακάκια. Μπήκανε Ferodo που όλως παραδόξως ήτανε και πιο φτηνά από τα μαμά… Πριν την τοποθέτηση, τα "τρίψαμε" λίγο μεταξύ τους, ώστε να τραχύνει λίγο η επιφάνεια. Στην τοποθέτηση τώρα, πρώτα βάζουμε το τακάκι που μπαίνει στην θέση προς τα έμβολα, φροντίζοντας να πατήσει καλά. Μόλις πατήσει καλά και σπρώξει προς τα μέσα ένα ελασματάκι, τοποθετούμε τους πείρους ώστε να περάσουν μέσα από τις τρύπες του τακακιού και να το σταθεροποιήσουν μέσα στην δαγκάνα. Με κόκκινο βέλος φαίνεται η θέση όπου βρίσκεται το ελασματάκι (δεν είναι και πολύ ορατό εδώ). Με πράσινο βέλος ο πείρος. Τα τακάκια μας, τοποθετημένα. Και τοποθέτηση στη δισκόπλακα, βίδωμα όλες οι βίδες. Πιέζουμε μερικές φορές τη μανέτα, ώστε να πιεστούν τα έμβολα και να καθίσουνε καλά τα τακάκια πάνω στη δισκόπλακα. Αλλαγή υγρών φρένων Για την αλλαγή υγρών, εφαρμόζουμε ένα ειδικό πλαστικό διαφανές σωληνάκι στον μανιταρόμορφο μεταλλικό εξαερωτήρα (κόκκινο βέλος), το οποίο να καταλήγει σε ένα μπωλάκι προκειμένου να συλλέγεται το παλαιό υγρό φρένων. Με πράσινο βελάκι είναι το λαστιχένιο καπάκι του εξαερωτήρα (ελπίζω να λέγεται έτσι!). Με ένα κλειδάκι πιάνουμε τη βίδα στη βάση του (μπλε βέλος). Ανοίγουμε το καπάκι στο τιμόνι και βάζουμε κανένα παλιό ύφασμα/κουρέλι γύρω από αυτό, ώστε να μην χυθεί υγρό φρένων πάνω στη μάσκα σε καμιά στραβή. Θα καταστρέψει το χρώμα δίχως δεύτερη σκέψη. Σε περίπτωση που πέσει, ρίχνουμε αμέσως άφθονο νερό για να διαλυθεί. Τώρα γιατί να χυθεί? Διότι κάθε φορά που θα χρειαστεί (εάν χρειαστεί) να πατήσουμε την μανέτα, ένας μικρός ‘πίδακας’ υγρού σχηματίζεται, ακόμη και με ελαφρύ, αργό πάτημα. Ο λόγος είναι η μικρή τρυπούλα που μαρτυρεί το βέλος, ακριβώς κάτω από την οποία υπάρχει κάτι μεταλλικό που μια την καλύπτει (από κάτω), μια την αφήνει, ανάλογα με την κίνηση της μανέτας. Όπως πληροφορήθηκα, σε κάποια μηχανάκια (πχ στο TTR.... ) το κουτί των υγρών περιέχει ένα έλασμα το οποίο δεν αφήνει τον πίδακα να βγει έξω από το κουτί κατά το πάτημα της μανέτας. Αντ’ αυτού, ο πίδακας σκάει στο έλασμα και την υπόλοιπη δουλειά την κάνει η βαρύτητα... Ξεβιδώνουμε ελάχιστα τη βίδα του εξαερωτήρα και βλέπουμε το παλαιό, σκούρου χρώματος υγρό φρένων να ρέει μέσα από το σωληνάκι και να καταλήγει στο μπωλ. Ταυτόχρονα, γεμίζουμε το κουτάκι στο τιμόνι με καινούριο υγρό, ώστε οι τρύπες που είδαμε στην προηγούμενη φωτό να είναι ΠΑΝΤΑ καλυμμένες με υγρό. ΠΑΝΤΑ. Κάποια στιγμή, θα παρατηρήσουμε αλλαγή του χρώματος του υγρού προς το πιο ανοιχτό, που σημαίνει ότι το υγρό έχει αντικατασταθεί. Βιδώνουμε τον εξαερωτήρα, συμπληρώνουμε με υγρό το κουτάκι λίγο πιο πάνω από το τζαμάκι και κλείνουμε το κουτί. Our job is done, let’s move to the next challenge... Εξαέρωση Αφού πιέσουμε μερικές φορές τη μανέτα, την κρατάμε πατημένη δυνατά και ξεσφίγγουμε τη βιδούλα του εξαερωτήρα. Τότε, ‘πετάγεται’ υγρό μέσα στο σωληνάκι, ενώ βλέπουμε και αέρα (άρα συμπεραίνουμε ότι ήθελε όντως εξαέρωση). Παράλληλα, η μανέτα έχει κολλήσει στο γκριπ και εκεί πρέπει να μείνει. Με πατημένη μανέτα, σφίγγουμε τη βιδούλα. Αφού επαναληφθεί 1-2 φορές ακόμα, είμαστε έτοιμοι. Αν χρειαστεί, συμπληρώνουμε ξανά με υγρό στο κουτάκι. Η εργασία μας έφτασε στο τέλος της. Πολύ προσοχή στα πρώτα χιλιόμετρα, μέχρι να ‘πατήσουν’ καλά τα τακάκια, τα έμβολα να πιέζουν σωστά κοκ. Εντυπώσεις εντός των επόμενων ημερών, όταν γίνουν μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα και στρωθούν πλήρως τα καινούρια τακάκια. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω το μέλος HLIAS για τον πολύτιμο χρόνο που αφιέρωσε προκειμένου να εκτελεστούν οι παραπάνω εργασίες. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που χειρίζεται έναν νέο που θέλει να μάθει, προσπαθώντας να του μεταλαμπαδεύσει όσο το δυνατόν πιο χρήσιμες γνώσεις με ιδιαίτερα κατατοπιστικές συμβουλές και φυσικά με κατανοητό και όμορφο τρόπο. Ελπίζω να μην τον ζάλισα με τις απορίες μου και να το ευχαριστήθηκε όσο εγώ, που δεν κατάλαβα καν για πότε πέρασε η ώρα και έπρεπε να φύγω. Τον ευχαριστώ και για το χώρο που παρείχε για να κάνουμε τις εργασίες, τα σύνεργα (κλειδιά, γάντια, σωληνάκι, μπωλάκι, καθαριστικό φρένων, λιπαντικά/αντισκουριακά μιας και έγιναν και κάποια συμμαζέματα σε ντίζα, αρθρώσεις κτλ), αλλά και την εμπιστοσύνη που μου επέδειξε. Τον ευχαριστώ φυσικά και για την καλή του διάθεση! Ελπίζω να αφομοίωσα σωστά αυτά που κάναμε και το κείμενο να μην έχει πολλά λαθάκια.... Και τέλος, πιο σημαντικό απ’ όλα, να ευχαριστήσουμε την επιβλέπουσα, άριστη μηχανικό μας, χωρίς τη βοήθεια και καθοδήγηση της οποίας δεν θα μπορούσαμε να εκτελέσουμε με αρτιότητα και ακρίβεια τις άνωθεν εργασίες. Το γουργουρητό της, τα χάδια της, το τρίψιμό της…εμμμ…Ευχαριστούμε Ηλιάννα! Ματάρες..... Επίλογος... Το παρόν θέμα αποδεικνύει ότι τα φόρα δεν παρέχουν μόνο καλούς συμβούλους σε λόγια, αλλά εν καιρώ μπορούν να προσφέρουν κάτι πολύ πιο χρήσιμο από την μεταλαμπάδευση γνώσης: Φίλους σε έργα. Ηλία σε ευχαριστώ... :)

Έχει βρει κανένας το μάνουαλ για το Τ115? Δεν το βρίσκω πουθενά σε ηλεκτρονική μορφή... :( Όποιος μπορέσει να απαντήσει θα του είμαι ευγνώμων...!