Τα παρτάλια τραγουδάνε ακόμα: Μια ιστορία πάθους και λάθους στους δρόμους της Ευρώπης...

[Ταξιδευτής 6.947]

Το πρωι η πρωτη εικονα που αντικρυσα ανοιγοντας τα ματια ηταν απο τον ηλιο που αρχιζε να ανατελλει πανω απ' την ακτογραμμη της Ανδριατικης βαφοντας με πορφυρο χρωμα τον οριζοντα.

 

Σε λιγη ωρα θα βρισκομασταν στην Ηγουμενιτσα. Μαζεψαμε προχειρα τα πραγματα μας, ανακουφισμενοι στη σκεψη οτι σε λιγο θα πατουσαμε στερια και θα αφηναμε το μαρτυριο του πλοιου πισω μας. Στο αμπαρι, εν μεσω πανακριβων Βαυαρικων κυλινδρων, βαλιτσων και λοιπων αξεσουαρ, μια παλια τσοπερ απο τα 80s εστεκε σαν την πιο απιθανη παραφωνια στην ομοιομορφια των κυριλε μοτοταξιδιωτων, δειχνοντας το μεσαιο δακτυλο σε ολους εκεινους που μας θελουν πειθηνια προβατα. :)

Τροποποιήθηκε Απρίλιος 5 , 2017 από τον Ταξιδευτής

[Ταξιδευτής 6.947]

Παρεα με τους νεους μας φιλους βγηκαμε στην αδεια προβλητα και ντυθηκαμε για την αναχωρηση. Τα παιδια ηθελαν να κατσουν εδω στην Ηγουμενιτσα για το πρωινο καφε, ομως εγω ειχα ενα αγαπημενο μερος στο νου που ηταν μολις μερικες δεκαδες χιλιομετρα πιο κατω. Ανταλλαξαμε στοιχεια και εγκαρδιους χαιρετισμους και βαλαμε μπροστα για το κλασσικο και αγαπημενο camping Λυχνος στη μαγευτικη Παργα.

 

Ηταν πολυ νωρις ακομα και η γλυκεια πρωινη δροσια, αυτο το τοσο Ελληνικο μειγμα θαλασσινης αυρας και νοτισμενου χωματος, εκανε την οδηγηση σκετη απολαυση. Οι δρομοι ηταν ολοι δικοι μας και η θεα της αγουροξυπνημενης φυσης ηταν κατι το μοναδικο. Τα τοσο γνωριμα χρωματα και ηχοι του καλοκαιριου ηταν σαν να με καλοσωριζαν στο σπιτι. Αξαφνα ενα ζεστο συναισθημα αγαλιασης και οικειοτητας με ειχε κατακλυσει και ενα μεγαλο χαμογελο σχηματιστηκε κατω απ' τη ζελατινα του κρανους.
Εντελως αναπαντεχα ενοιωθα υπεροχα που ημουν πισω.

[Ταξιδευτής 6.947]

Στη θεα των γαλαζοπρασινων νερων και της χρυσης αμμουδιας του Λυχνου ειμασταν και οι δυο πλεον σιγουροι. ΕΔΩ ηταν που θελαμε να ειμαστε τελικα...

 

 

Βγαλαμε τις στολες, φορεσαμε τα μαγιο μας και κατσαμε στο μικρο μπαρακι πανω στη παραλια ρουφωντας αχορταγα τα χρωματα και το υπερλαμπρο φως του Ελληνικου καλοκαιριου. Μετα απο τοσες μερες κατω απο ενα γκριζο ουρανο, η διαφορα ηταν δραματικη αλλα και ακρως απολαυστικη.

 

 

Πανω στη ζεστη αμμουδια και με το νερο να δροσιζει τα ταλαιπωρημενα κορμια μας ειχαμε μολις βρει την απαντηση στην ερωτηση του ΤΙ ψαχναμε τελικα να βρουμε σ' αυτο το ταξιδι. Και επρεπε να κανουμε το γυρο της Ευρωπης για να καταλαβουμε αυτο που ηταν κατω απ' τις μυτες μας εξαρχης.

[Ταξιδευτής 6.947]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

Τελικα τι χρειαζεται καποιος για να ειναι πραγματικα ευτυχισμενος; Χιλιομετρα; Διαδρομες; Νεες εικονες; Περιπετεια;

Ναι σε ολα. Ομως χρειαζεται και κατι ακομα, κατι λιγοτερο φανταχτερο ομως ακρως απαραιτητο για να δεσει η συνταγη της ευτυχιας: Μικρες στιγμες αναπαυλας και αγαλιασης, παυσεις απαραιτητες στη παρτιτουρα του δρομου και πανω απ' ολα καλη παρεα με αγαπημενους φιλους. Καθως και αυτη η περιπλανηση αναποφευκτα εφθανε στο τελος της, επιτελους συνειδητοποιουσα για τα καλα αυτο που χρονια τωρα υποψιαζομουν και που ολοι οι παλιοι ταξιδευτες ξερουν καλα: Ταξιδι που δεν μοιραζεται παραμενει λειψο.

 

Στα χαμογελα των ανθρωπων που γνωριζες καθ' οδον, στην φιλοξενια ενος μεχρι προτινως αγνωστου, στους νεους φιλους που ευτυχησες να βρεις και τις ευγενικες κουβεντες φιλων που ευτυχησες να εχεις ηδη, στα χαρουμενα ματια του ανθρωπου της ζωης σου που καποιος εκει πανω σε ευλογησε να μπορεις να μοιραζεσαι εικονες και εμπειριες... Μεσα σ' ολα αυτα ηταν το μεγαλυτερο Ταξιδι.

Και ας μην εκανες τα περισσοτερα χιλιομετρα.

Και ας μην εφτασες στα ακρα της γης.
Και ας μην ηρθαν ολα οπως τα προγραμματισες.
Και ας μην καταφερες να δεις ολα οσα ηθελες.

Και ας σ' εβγαλε ο δρομος τελικα σε εικονες απλες και οικειες.

 

Οταν ολα εχουν επωθει και τελειωσει, οταν οι χαρτες κλεινουν και μπαινουν για μια φορα ακομα στο ραφι περιμενοντας υπομονετικα την επομενη περιπετεια, αυτο που μενει ειναι τα χαμογελα και οι ζωες που διασταυρωθηκαν εκει εξω. Και καθως η καλη μας Gwyn ξαποσταινε στη σκια αναμεσα σε ενα σωρο μπαγκαζια ηξερα οτι αυτο το ταξιδι, που ξεκινα πανω σε δυο ροδες και καταληγει στις καρδιες των ανθρωπων ποτε δεν τελειωνει...

 

ΤΕΛΟΣ

[ksino1100 13.309]

[ΣΑΒΒΑΣ 8.008]

[MyMike 301]

[tre 4.529]

Ταξιδιώτη σ' ευχαριστώ πολύ για την απόδραση που χάρισες ( τμηματικά είναι η αλήθεια ) και ταξίδεψα και εγώ νοερά μαζί σου.

Αναμένω το επόμενο ταξιδιωτικό σου !!!

[chmavr 76]

Ταξιδιώτη σ' ευχαριστώ πολύ για την απόδραση που χάρισες ( τμηματικά είναι η αλήθεια ) και ταξίδεψα και εγώ νοερά μαζί σου.

Αναμένω το επόμενο ταξιδιωτικό σου !!!

Ακριβώς αυτο ήθελα να πώ!

Περίμενα πως και πώς να δω το επόμενο σκέλος του ταξιδιού....

Αναμένω και εγώ το επόμενο!

[DeadShadoW 269]

πολλα μπραβο Νικο !!! σε ευχαριστουμε για αλλη μια φορα που μας ταξιδεψες εστω και πισω απο τις οθονες του υπολογιστη !! Αλλα πιστευω θα ερθει η ωρα και για τις δικες μας βολτες καποια στιγμη !! Θα μπορουσες να μας πεις διαφορες στο θεμσα ταξιδι αναμεσα στις 2 κυριες σου ??

[kosths 794]

Μπράβο ρε Νίκο, ταξιδεύουμε και μείς μαζί σου.

[nikos_pc 2.871]

Πολύ όμορφο το ταξίδι και μαγευτικά τα λόγια που το περίγραψαν, νιώθω μια μελαγχολία και μια νοσταλγία λες και το έκανα και εγώ αυτό το ταξίδι. Ευχαριστούμε για αυτό το μικρό κομμάτι μαγείας που μας πρόσφερες τόσο απλόχερα. 

Με το καλό το επόμενο  ταξίδι εμείς θα είμαστε εδω να περιμένουμε να πάρουμε ακόμα ένα κομμάτι μαγείας από σένα.