Moto-noob

Ξαδέρφη της γυναίκας με δύο μωρά (το ένα 9 μηνών και το άλλο 2,5 χρονών) το χαρακτήρισε ως την καλύτερη αγορά που έκανε. Κερδίζει πολύ χρόνο από το στέγνωμα και έχει τα πιτσιρίκια σε φάση «πλύνε - βάλε». Αν σε βοηθάει νομίζω έχει ένα bosh.

Το αυτό!!! Γιατί πρέπει να αλλάζει ο αριθμός; Γιατί είναι τόσο δύσκολο σε αυτή την ριμάδα χώρα να γίνει κάτι απολύτως λογικό;;; Γιατί γ@μώ την μπανανία μου μέσα!!!! (ο καημός μου βγήκε γιατί άλλαξα ταυτότητα και έπρεπε να κάνω τον γύρο της αττικής δύο φορές με τα πόδια, μια θυσία στον Μανιτού, να βρω αίμα παρθένας μια νύχτα με Αυγουστιάτικη πανσέληνο και ένα μάτι από μονόφθαλμο Αυστραλιανό βάτραχο για να αλλάξω τα στοιχεία μου σε όοοοοοοοολες τις υπηρεσίες του κόσμου!!!!)

Είναι βαρύς ο πόνος του παντρεμένου, αλλά και αυτοί έχουν ψυχή!!! Πάντως η αλήθεια είναι ότι αν είχα κανονικές βαλίτσες και όχι σαμάρια θα πηγαίναμε, καθώς ήταν όντως αδύνατο να πατήσει στα μαρσπιέ του συνεπιβάτη (πολύ άβολα τελικά τα μεγάλα σαμάρια ρε παιδί μου!! – τουλάχιστον στο V-Strom). Πάντως η επιλογή να μην πάμε ήταν δική μου γιατί κατάλαβα ότι ήταν πολύ δύσκολο έως επικίνδυνο να πάμε με αυτές τις συνθήκες. Οπότες, στο μέλλον με σωστές βαλίτσες και 4 κατοστάρικα ελαφρύτερος θα το επιχειρήσω ξανά. Αν πάλι δεν κάτσει, αναλόγως την αιτία, υπάρχουν λύσεις: - Μ.Μ.Μ. (κτελ, τραίνο, αεροπλάνο κλπ.) - Αμάξι - Διαζύγιο

Ναι είναι αλήθεια… σχεδόν ταξίδι… και εξηγώ (ακολουθεί εκτενές κείμενο που θα μπορούσε να γίνει και κωμικοτραγική ταινία μικρού μήκους): Μια ωραία δροσερή νύχτα του Μάι μου προτείνει η σύζυγος να πάμε λίγες μέρες (σκάρτη βδομάδα) στην Ελαφόνησο. Συμφώνησα, αλλά με την προϋπόθεση αυτή την φορά να μου κάνει την χάρη να πάμε με την μηχανή… She said YES!!! Χαρά εγώ… «το πρώτο μας ταξίδι με την μηχανή» ...σκεπτόμουν, «άντε το πρώτο θα είναι και μετά θα της αρέσει και θα κάνουμε πολλά ακόμα» ...σκεπτόμουν, «μήπως του χρόνου να πάμε καμία Ιταλία, αν μας παίρνει οικονομικά» ...σκεπτόμουν… Χα!!! Άρχισα λοιπόν και εγώ την προετοιμασία. - Αγορά ενδοεπικοινωνίας για να μιλάμε (μην την πάρει ο ύπνος). - Αγορά μεγάλων σαμαριών (40 λίτρα έκαστο παρακαλώ - για να βάλει μέσα όλη την προίκα). - Αγορά βάσης για κινητό/gps (για να μην χαθούμε). - Γενικό σέρβις την μηχανή (για να πάμε απροβλημάτιστα). Ναι καλά…! Και άρχισαν τα πρώτα «παράπονα»… «που θα βάλω τα πράγματά μας στα δύο σαμάρια;», «δεν χωράει τίποτα εδώ μέσα». Το ξεπεράσαμε μετά από αρκετές διαβουλεύσεις (βλ. διαπραγμάτευση τύπου μνημονίων). Με την τοποθέτηση των ακουστικών της ενδοεπικοινωνίας στο κράνος… «με ενοχλεί, με πιέζει στα αυτιά και πονάω.», «με ενοχλεί το κράνος στο μέτωπο.» κλπ. Το ξεπεράσαμε με πολλές θεωρητικές υποσχέσεις (βλ. προεκλογική περίοδος ένα πράγμα). Και έφτασε η μέρα του ταξιδίου… Χα! Χα! Χα! Άντε βάλε τα σαμάρια πάνω… Είμαι κι εγώ για σφαλιάρες βέβαια… ένα μήνα τα είχα, μια δοκιμή πως μπαίνουν, πως κάθονται στην μηχανή, πως επηρεάζουν τον συνεπιβάτη δεν έκανα ο μακάκας. End of all... Τράβα από την μία, σφίξε από την άλλη, δέσε από εδώ λύσε από εκεί τα ασφυκτικά γεμισμένα σαμάρια, βάρους 1,5 τόνου έκαστο, και με τον ήλιο να έχει ανάψει το γκριλ στους 220οC και τις βάσεις για τα σμάρια να αγκομαχούν σαν εμένα όταν ανεβαίνω σκάλες. Τα βολεύω, τα ασφαλίζω και… «Άντε ανέβα» λέω «να ξεκινήσουμε μην μας πιάσει το μεσημέρι στον δρόμο.» Κάνει να ανέβει, τίποτα. Τα σαμάρια από το βάρος γλιστράνε και κοντεύουν να ακουμπήσουν στον κώλ.. εεε στα πόδια μου. Ούτε χώρο να πατήσει η σύζυγος. Κατέβα, λύσε, τράβα, δέσε, ιδρώτας, ζέστη, οι γιαγιάδες στα μπαλκόνια να κοιτούν με απορία (τι κάνει ο αλήτης στη μηχανή καλοκαιριάτικα) και ήλιος να χαμογελάει χαιρέκακα… «Για δοκίμασε τώρα» λέω εγώ ο περήφανος wild rider. Ανεβαίνει!!! «Ναι ρε φούστη, επιτέλους ταξίδι!!!» σκέφτομαι! «Κάτσε λίγο πιο πίσω ρε μάνα ‘μ, στο σβέρκο μου έχεις ανέβει» λέω. «Δεν μπορώ πιο πίσω ντε, δεν φτάνω καλά - καλά να πατήσω στα πατάκια.» Κοιτάω και ναι, όσο πίσω και να τα τραβούσα τα σαμάρια, ήταν πολύ μακρουλά, η γυναίκα δεν έχει ύψος μπασκετμπολίστας, και… Έτσι παίρνω την απόφαση του αιώνα. «Ξεκινάμε όπως είμαστε» λέω. Στροφή δεξιά στο πρώτο στενό, στροφή δεξιά στο πρώτο στενό, στροφή δεξιά στο πρώτο στενό, στροφή δεξιά στο πρώτο στενό και στάση. Συνολικά χλμ. πρώτου κοινού μας ταξιδιού: 0,190 χλμ. Ή αλλιώς… 190 ολόκληρα (κοντερίσια) ΜΕΤΡΑ, τόση είναι τελικά η περίμετρος του οικοδομικού τετραγώνου μας… «Κατέβα» λέω, σαν σωστό αρσενικό, με βαρύ σταθερό τόνο στην φωνή, «Θα πάμε με το αμάξι…» Και κάπως έτσι τέλειωσε το πρώτο μας «μεγάλο» ταξίδι με την μηχανή… Δεν καταθέτω τα όπλα όμως… είμαι ήδη σε αναζήτηση για σωστές βάσεις και πλαϊνές βαλίτσες ΣΚΛΗΡΕΣ (σαν εμένα) σωστές και καθώς πρέπει… Μπορεί να έχασα την μάχη αλλά δεν έχασα τον πόλεμο!!! Καλό καλοκαίρι να έχουμε με πολλά, δροσερά και ασφαλή χιλιόμετρα! **Παρακαλώ τους διαχειριστές να μεταφέρουν το θέμα στο «Μπλα-μπλά» αν δεν ταιριάζει εδώ!!

«Αγαπητέ» pung, που βρίσκεσαι κριμένος πίσω από μία οθόνη, όπως κι εγώ άλλωστε, και όπως ανέφερες, και στα post σου στο άλλο θέμα, ότι θα «μπείτε» στα σπίτια μας, μην βάλεις τα κλάματα και γυρίσεις την μαμά σου (πιθανότατα κάπου στα Β.Π.) όταν στην προσπάθειά σου να μπεις σε κυνηγήσει κάποιος με την καραμπίνα. Μπορεί να «χέζεις» τους αστικούς νόμους, όπως λες και εσύ, αλλά είναι οι μόνοι που σου παρέχουν το άσυλο να κάνεις αυτά που υποστηρίζεις ότι κάνεις. Για αυτό το λόγο λοιπόν (και νομίζω ότι το γνωρίζεις καλύτερα από όλους εδώ μέσα) είσαι (εσύ και οι υπόλοιποι σαν εσένα) από τα καλύτερα και πιο σημαντικά γρανάζια του συστήματος, το οποίο νομίζεις ότι πολεμάς. Έχοντας λοιπόν λάβει μια ικανότατη δόση από ομοίους σου, σε ενημερώνω λοιπόν ότι τέτοιου είδους ενέργειες το μόνο που καταφέρνουν είναι να «τσουβαλιάζουν» και τις προσπάθειες ατόμων που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν και να χαρακτηρίζονται ως «αλληλέγγυοι», με ότι αυτό συνεπάγεται. Τώρα, αν εσύ θεωρείς ακόμα ότι είναι σωστό να καταλαμβάνονται με το «έτι θέλω» ιδιωτικές περιουσίες, δεν είδα να αναφέρεις πουθενά ότι έχει ήδη γεμίσει το δικό σου σπίτι με πρόσφυγες και η μόνη λύση ήταν να πας και στου διπλανού σου. Αλλά λέω χαζομάρες φυσικά… στα Β.Π. δεν χωράνε μετανάστες… Και μην αναφέρεις από πού ξέρω για τα Β.Π., το λέω και πιο πάνω «έχω λάβει μια ικανότατη δόση από ομοίους σου» και έχω κάθε δικαίωμα να σε «τσουβαλιάσω» ακριβώς όπως «τσουβάλιασες» την γνώμη του Roadrash παραπάνω. Φιλικά πάντα και καλή Ανάσταση (ή Αντίσταση, ότι θες βάζεις).

Μήπως να αυξηθεί λίγο τα λαδάκι για να καλύψουν τα σπασμένα; Είναι αμαρτία τα παιδιά να κουράζονται τόσο πολύ καθισμένοι σε ένα κάθισμα τόση ώρα. Είναι και ο κίνδυνος να πάθουν κανένα ατύχημα με τα νεούδια που νομίζουν ότι οδηγούν. Live your MYTH in Greece!!

Πριν κλειδώσεις με την επιλογή σου, μπες στο site της Colori, έχει βγάλει αρκετές προσφορές και μπορείς με το budget σου να πάρεις δύο τζάκετ (χειμωνιάτικο και καλοκαιρινό) αντί για ένα.

Η λύση λέγεται Bagster New Sign. Μικρή τσαντούλα πλάτης στην οποία κοτσάρεις το κράνος και το έχει μαζί χωρίς να το κρατάς στα χέρια. Ψάξε το και θα δεις!

Πήρα το Revit Nautilus τον Φλεβάρη. Στα + -Εμφανίσιμο μπουφάν, χωρίς ακραία χρώματα και σχέδια που φοριέται στο γραφείο. -Δεν κατάλαβα τίποτα από κρύο (ακόμα και με χιόνια κρατάει καλά) -Προστασίες Knox σε ώμους και αγκώνες. -Κρατάει πολύ καλά στην βροχή. -Η μέχρι στιγμής καθημερινή χρήση δεν το έχει επηρεάσει καθόλου (μηδενικές φθορές). Στα - -Όταν αρχίσουν οι ζέστες, ακόμα και αν βγάλεις την επένδυση, δεν έχει αεραγωγούς ώστε να κάνει ρεύμα... με λίγα λόγια βγάζεις την μπέμπελη. -Εκεί στην Revit θα πρέπει να αποφασίσουν να δίνουν μαζί και την αντίστοιχη προστασία πλάτης, έχει καταντήσει αηδία να πρέπει να ψάχνεις ένα μήνα για να βρεις το κατάλληλο μοντέλο και μέγεθος. -Η εσωτερική επένδυση φτάνει μόνο μέχρι την μέση, οπότε ο υπόλοιπο μέρος (που καλύπτει και λίγο ποπό) να μην έχει την ίδια θερμο-προστασία. Κατά τα άλλα πολύ τίμιο μπουφανάκι για τα λεφτά του.

Μπα, σήμερα τίποτα... άργησα να φύγω από το σπίτι και δεν την πρόλαβα!!! Αλλά τώρα δεν λέει και πολλά... καταραμένος χειμώνας... πάνε και ντύνονται... απαπαπα!!

Χαχαχα!! Μετά θα με σκοτώσει στα σίγουρα η κυρά!!! Το έχω δοκιμάσει και ανάποδα και καλά αλλά τίποτα! Μάλλον κανένα παξιμάδι θα έχει λασκάρει και θέλει τον "Γερμανό" του.

Την ξανθιά την πετυχαίνω συνέχεια και δεν μπορώ να κάνω κάτι… το καλοκαίρι έμαθα τι σημαίνει φρενάρισμα πανικού, το εξηγώ σε 7 απλά βήματα (είναι πολύ εύκολα και για αρχάριους): η ξανθιά φοράει τιραντάκι θανατηφόρο.κοιτάς επίμονα μέσα από τον καθρέπτη (με κατεβασμένη την φιμέ ζελατίνα για να μην καρφώνεσαι σα λιγούρι).Προχωράς με στιλ «wild rider” κι ετς.σταματάει ο μπροστινός.φυσικά δεν το παίρνεις χαμπάρ.το υποσυνείδητο παίρνει μπρος.φρενάρισμα πανικού!Στο θέμα μας!!! Plan A: Θα προσπαθήσω να δω πως βγαίνει το ρημάδι το πλαστικό κάλυμμα που έχει στην άκρη, και θα δω τι γίνεται. Plan B: Αλλάζω δρομολόγιο και ελπίζω να μην πετύχω άλλη ξανθιά!

Έχω ένα μικρό προβληματάκι με τον αριστερό καθρέπτη του V-Strom… έχει … εχχμμμ χαλαρώσει.. Τι εννοώ; Τον ρυθμίζω ώστε να βλέπω εκεί που θέλω πίσω μου (την ξανθιά δηλαδή στο πίσω αμάξι με το λάγνο βλέμμα και το βαθύ ντεκολτέ ). Στην πρώτη λακουβίτσα στον δρόμο βλέπω μόνο το ντεκολτέ (δεν με χαλάει και τόσο). Στην δεύτερη λακουβίτσα δεν βλέπω ούτε αυτό. Μπορώ να σφίξω κάπως την άρθρωση του καθρέπτη ώστε να βλέπω μόνιμα την ξανθιά και να μην πρέπει να τον φτιάχνω σε κάθε φανάρι και καρφώνομαι;

Η αλήθεια είναι ότι κάτω από το δέρμα της παλάμης έχουν μια μικρή επένδυση, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα τρία προηγούμενα ζευγάρια χειμερινών που είχα. Στο θέμα πιασίματος, η αίσθηση είναι πολύ κοντά στα καλοκαιρινά που έχω. Η αξιοπιστία είναι ένα μεγάλο ?. Τα φόρεσα μόλις 5-6 μήνες και μετά έπιασαν οι ζέστες. Σε καθημερινή χρήση δεν ξέρω τι αντοχή θα έχουν... περιμένω να δω. Μετά την βροχή είχαν βαρύνει αρκετά, σημάδι ότι είχαν μαζέψει αρκετό νερό... δεν ξέρω πόση βροχή ακόμα θα κρατούσαν... μένει να δοκιμαστεί και αυτό... την επομένη δεν είχα την αίσθηση της υγρασίας εσωτερικά, βέβαια τα είχα αφήσει, όλο το βράδυ, να στεγνώσουν δίπλα σε αναμμένο καλοριφέρ. Πάντως στο βάλε - βγάλε είναι βολικότατα, καθώς δεν έχουν δεσίματα, κουμπώματα, χριτς-χρατς κλπ αλλά έχουν ελαστικό βραχίονα (κάτι σαν τα φούτερ).

Πήρα πέρσι τα Revit Carver H2O (59€ από το MotorParts). Αδιάβροχα και με πολύ καλή αίσθηση στα δάχτυλα (δερμάτινη παλάμη). Από νερό, κρατάνε δοκιμασμένα χοντρή μπόρα - ή αλλιώς κατακλυσμό - για μισή ώρα (τόσο έκανα απ' τη δουλειά στο σπίτι).