Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά, πίσω στο μακρινό 1988 που την είδα ζωντανή. Γερμανικά νούμερα, παρκαρισμένη στην 7ης Μεραρχίας, περνούσα με το Τρανσαλπ, την είδα και κόντεψα να πέσω........ Ολοκαίνουργια, γυαλιστερή, στα αγωνιστικά χρώματα του HRC, καθόμουν και την χάζευα ώρα, μου έτρεχαν τα σάλια, αλλά η αγορά της όνειρο θερινής νυκτός. Τον επόμενο χρόνο σταμάτησε η παραγωγή της και ποτέ δεν την απόκτησα........... Έκτοτε πολλά μηχανάκια ήρθαν και έφυγαν (και κάποια ξαναήρθαν) αλλά το εξήμισι έμενε όνειρο. Όνειρο που απλά περίμενε την ώρα του για να γίνει πραγματικότητα..........
Τον περασμένο λοιπόν Οκτώβρη, και μετά από ψάξιμο ενός περίπου χρόνου (όπου βοήθησαν και πολλοί φίλοι βλέποντας και απορρίπτοντας μηχανάκια), ήρθε η ώρα να κατεβεί από το πόστερ στον τοίχο του ονείρου και να πάρει την θέση της στο γκαράζ μου: http://www.mybike.gr...AD%CF%83%CE%B1/
Παρά τα εικοσιέξι της χρόνια η κατάστασή της ήταν εξαιρετική στους τομείς που με ενδιέφεραν αλλά έπασχε από έλλειψη φροντίδας. Στοργή και Προδερμ is my middle name............. Απλά λίγο παρασυρθήκαμε και η στοργή δεν ήταν επιφανειακή ενώ το προδέρμ έφτασε μέχρι τα νεφρά.............