Billanti 931 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 :mB_kalo_e: Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
Konos 4 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Περιμένω φωτογραφίες και video απο την διαδρομή πως και πως Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
vaelsod 3.032 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Α ρε γερομπιλ... είσαι κορυφή στην περιγραφή! :respekt: Πραγματική εντουράδα με όλη την έννοια της λέξης αυτό που ζήσατε! :thumbsup1: Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
Billanti 931 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Φωτο; Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
TC-drift 3.473 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 (τροποποιήθηκε) Εντάξει, άλλη μια εμπειρία και για μένα στο πουγκί.. Ήταν μια απαιτητική διαδρομή, ο καιρός ήταν σκατά δεν βοήθησε καθόλου. Επειδή έχω δοκιμάσει αρκετές φορές την αντοχή μου στο βουνό δεν βρέθηκα προ εκπλήξεως. μέχρι το σημείο που η μπαταρία μου αποφάσισε να μας αφήσει χρόνους. Και δώστου στο 4-χρονο 450 χωρίς αποσυμπιεστή να βαράω μανιβέλα μεσα στον καύσωνα..! Απο το 25 χιλιόμετρο περίπου όποτε έσβηνε έπρεπε να βαράω μανιβελιές μέχρι και που μουλάρωσε τελείως και δεν έπαιρνε ουτε έτσι (αχχχ μανούλα μου...) Δυστυχώς σε ένα σημείο μετά απο 50-60 μανιβελιές και με μουλαρωμένο το ΚΤΜ οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν. Ήμουνα εκείνη την στιγμή περίπου στο 43km απο τα 55 της διαδρομής και μέσα σε ένα ρέμα ξερό, χωρίς έξοδο παρα μόνο το ανηφόρι που είχε μπροστά. ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.. Και αφού έμεινα ημι-λιποθυμος για κάνα 10-λεπτο και αφυδατωμένος (το νερό είχε τελειώσει προ πολλού)΄ξαναβρήκα δυνάμεις, το έσκασα άλλες 10 φορές και τελικά πήρε το γαμίδι.... Βγήκα απ το ρέμα και αντί αν την κάνω κα΄τω στην πρώτη φλαταδούρα μπερδευτηκα και ξαναμπηκα σε ένα μονοπάτι (νέα μαμήσια εκεί) και να έχει και κίνηση και να μην μπορώ να σβησω. Να βράζει το μηχανάκι και να τσουρουφλίζονται τα κοκόβια μου (αχχ παιδί μου σε χάνω..!) Το πρόσωπο μου έκαιγε σαν να είχα πάρει φωτιά και η καρδιά μου που δούλευε υπερωρίες για εδώ και κάνα 3-ωρο σχεδόν πόναγε..! Απλά ήθελα να κατέβω κάτω να απαλλαγώ απο το μαρτύριο. Τελικά βγήκα και απο αυτό το δύσκολο κομμάτι και βρήκα φλαταδούρα για κάτω.. Όχι δεν θα το ξανάκανα γιατί: 1) ΄Εχω ξεπεράσει το εφηβικό-μαζοχιστικό μου εδώ και κάμποσο καιρό 2) Είμαι ερασιτέχνης ψευτο-εντουράς βολτάκιας 3) Έιχα ορκιστεί πως με πάνω απο 25 βαθμούς δεν θα βγαίνω στο βουνό, το έκανα και τιμωρηθηκα. Απο το μηχανάκι, απο τον οργανισμό μου, απο όλα. Όχι δεν ήταν η όλη φάση για ΄΄ερασιτέχνες΄΄ και όποιος δεν είχε χιλιόμετρα βασανισμένα στην πλάτη του το μόνο που μπορώ να υποθέσω ήταν πως υπέφερε. Όποιος το απόλαυσε τότε είναι γεννημένος εντουράς. ΄΄Ημουνα πολύ κοντα για να το απολαύσω.. Αν δεν μου την έκανε η μπαταρία δεν είχα κολλήσει πουθενά, τα έβγαζα όλα με συνοπτικές διαδικάσίες. Εϊχα σύμμαχο καλό μηχανάκι. ΑΛΛΑ στο βουνό κατα 50% θα φας κάποια μικρο-ζημιά, λάστιχο, κόλλημα κλπ κλπ κλπ και θα υποφέρεις όταν συμβεί αυτό. Και αυτό το σενάριο το έχω ζήσει πολλές φορές και δεν το απολαμβανω και πολύ πλέον. Ίσως δεν μου περισσεύουν και δυνάμεις απο το σπίτι και τις υποχρεώσεις. Για την διοργάνωση, το προηγούμενο στην Αναββυσο το είχα απολαυσει, είχε παντού εξόδους διαφυγής απο τα δύσκολα που τότε δεν τις χρειάστηκα αλλά χαιρόμουνα που ήταν εκεί! Επίσης, εγώ είμαι σκάρτα 30 όχι πολύ γυμνασμένος αλλά με καλό ιστορικό και κάποια στιγμή έφτασα στα όρια της λιποθυμίας, θερμοπληξιας και ότι άλλο προκύψει! Αν κάποιος έμπλεκε εκεί και είχε κάποιο θεματάκιο με την καρδιά ή κάτι τέτοιο μπορεί άνετα να είχαμε κάποιο ιατρικό πρόβλημα. Οι συνθήκες ήταν ακραίες για τον μέσο οδηγό και δεν ξέρω αν υπήρχε κάποιος εξειδικευμένος εκεί κοντά για να βοηθήσει. Ένας συμπαθής τύπος στα μέσα της διαδρομής με 50 μπουκαλάκια νερό δεν σε γεμίζει σαν αναβάτη ένα πράμα,χαχα! Στα 2-3 παιδιά που ήταν πάντως και βοήθαγαν σε κάποια σημεία συγχαρητήρια, χαρά στο κουράγιο τους.. Αυτά κατα τα άλλα, πάμε παρακάτω.. Απλά εμένα η επόμενη μου βόλτα θα είναι κάπου παραέξω εκδρομικά σε κάποιο ωραίο βουνό,χαχα.. Τροποποιήθηκε Οκτώβριος 1 , 2012 από τον TC-drift 2 Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
Billanti 931 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Γεια σου ρε Βαγγέλη! Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
KTMAKIAS 600 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 (τροποποιήθηκε) Ας συνεχίσω εγώ από το σημείο που ο Billanti έφυγε. Με το που μου λέει πως φεύγει,απορώ,λέω από μέσα μου "τι λέει". Αλλά πριν μιλήσω έρχεται η επόμενη ατάκα που με αφήνει κάγκελο,"φίλε δεν την βγάζω,ζαλίζομαι" εκείνη την στιγμή σάστισα,τα ξέχασα όλα. Φύγε του απαντάω,θα κάτσω εγώ με την Δανάη. Ο BILL την κάνει και εγώ πάω προς το σημείο που η Δανάη νωρίτερα είχε προσπαθήσει 2 φορές να ανέβει. Φθάνω και την βλέπω στην αρχή της ανηφόρας απλά να κάθετε σαστισμένη. Ένα παλικάρι που έχει εγκαταλείψει στα μισά της ανηφόρας και απλά έχει συρθεί στην άκρη και αυτό κάθετε και κοιτάει με ένα βλέμμα εγκατάλειψις. Ρωτάω την Δανάη αν είναι καλά..... Ευτυχώς η απάντηση είναι θετική. Και τώρα το ΚΤΜΑΚΙ τι θα γίνει????Πρέπει να ανέβει....... Ήθελα να της το ανεβάσω αλλά δεν μπορούσα,η κούραση και η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Καθόμαστε για λίγο και να ξεπροβάλει σε κάποια στιγμή η σκούπα. Τα παιδιά ανεβάζουν το ΚΤΜ και συνεχίζουμε Αφήνω την Δανάη να μπει μπροστά μιας που πλέον ένιωθα υπεύθυνος γι αυτήν.. Προχωράμε,ξαφνικά βλέπουμε μια ανηφορική δεξιά με μια ρίζα στην μέση. Πάω με το ΚΤΜ. Γκάζι,γκάζι,γκάζι........το εργαλείο σηκώνει σούζα και ο μπροστά τροχός περνάει. Ο πίσω όμως......................... Με λίγη βοήθεια τα καταφέρνω και περνάω, Γυρνάω να βρω την Δανάη. Έχει κολλήσει και αυτή ποιο δίπλα. Άντε βοήθεια ξανά και τσούπ ανεβαίνει και το αγρίμι. Συνεχίζουμαι και μετά από κάμποση ώρα εμφανίζετε μπροστά μας ένα μεγάλο,παρατεταμένο σαθρό ανυφόρι που έχει μετατραπεί σε μαι ατελείωτει διαδρομή με πούδρα. Η Δανάη φεύγει πρώτη. Ξεκινάει καλά..... Εγώ από πισω την κοιτάω και ουρλιάζω. "Γκάζι Δανάη"της φωνάζω. Όλα πάνε καλά και ξαφνικά το μηχανάκι κολλάει. Εκεί τελείωσαν όλα. Η Δανάη κατεβάζει το ΚΤΜ σιγά,σιγά. Την πλησιάζω. "Είσαι καλά"την ρωτάω. Και προσπαθώ να την εμψυχώσω όσο μπορώ γιατί ο τερματισμός είναι κοντά. Γυρνάει με κοιτάει με ένα ύφος απελπισίας και μου λέει. Δεν αντέχω άλλο,δεν περνάω καλά,νιώθω εγκλωβισμένη μέσα σ αυτά τα βουνά. Η απάντηση της με ταρακουνάει,θέλω να τερματίσω αλλά πάνω απ όλα μετράει η παρέα. "Μην μασάς"της απαντάω. "Ανεβαίνουμε αυτό το ανηφόρι και γυρνάμε πίσω από άσφαλτο" Όπως και έγινε. Εκείνη την στιγμή σκεφτόμουνα διάφορα. Από την μία ήθελα να την αφήσω να γυρίσει με την σκούπα από την άσφαλτο και εγώ να συνεχίσω μόνος. Και από την άλλη να πάω μαζί της,γιατί αυτό είναι το σωστό. Έκανα το δεύτερο και δεν το μετάνιωσα. Να σαι καλά ρε Δανάη και να σαι πάντα δυνατή. Τελικά το enduro μπορεί να δημιουργήσει φιλίες μέσα από τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες του. Αυτό κατάλαβα εχθές. Μπράβο σε όλα τα παιδιά από το ΜΒ που πήραν μέρος. Άντε και στα επόμενα,με μεγαλύτερη πείρα πλέον. Τροποποιήθηκε Οκτώβριος 1 , 2012 από τον KTMAKIAS 4 Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
dirty_girl 1.015 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 (τροποποιήθηκε) πάρτε ανάσα... μιας και η γενική περιγραφή έχει ήδη δοθεί, ορίστε και μια εναλλακτική εκδοχή - για να δικαιολογήσω τις λίγες φωτογραφίες μου ;) Ημερολόγιο μιας Πριγκίπισσας Ήμέρα: Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012 Τίτλος: Enduro Festival, Αλεποχώρι Μουσικό κομμάτι της ημέρας: Footloose Ξυπνάω όλο χαρά το πρωί, με το ξυπνητήρι να παίζει footloose στην άλλη άκρη του δωματίου… Βρίσκομαι με τον Γιάννη, και με μισή ώρα καθυστέρηση, βρίσκουμε Σταύρο και Βασίλη και όλοι μαζί, φτάνουμε στο Αλεποχώρι. Στην διαδρομή ως εκεί, ο Σταύρος έκανε κρας-τεστ στο κεφάλι του Βασίλη, για δικούς του λόγους… Φτάνουμε λοιπόν, κατεβάζουμε μηχανάκια, και παθαίνω ένα εγκεφαλικό με το μπροστινό μου λάστιχο… Σκασμένο. Πίτα λέμε. Παραλίγο να βούρκωνα ΑΛΛΑ ο ιππότης Sir Postmankav, με το λευκό του άτι, προσέφερε αμέσως την σαμπρέλα του για να λυθεί το πρόβλημα (ευχαριστώωωωωωωωωω). Αμέσως λοιπόν, οι ιππότες Sir John of KTMountains, Sir Stavros of Katanalands και ο Sir Elias of the Flying Betas ξεκίνησαν να αλλάζουν σαμπρέλα και γενικά να μου διορθώνουν το θέμα, με το λαβωνένο κατεμΆΤΙ μου. Ένοιωσα πολύ πριγκίπισσα λέμε! Ευτυχώς είχαμε προλάβει να κάνουμε τις εγγραφές μας, δυστυχώς όμως χάσαμε την ενημέρωση του αγώνα. Μετρήστε ιππότες που ασχολούνται με το ακρίδι! όσες ακτίνες, τόσα χέρια ??? Ευτυχισμένο σαππόρτ... δεν χρειάστηκε να κοιτάξουν την φρίκη στα μάτια ! Έτσι, όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν έτοιμοι να οδηγήσουμε με… αγνή και αθώα καρδιά και σε λευκό χάρτη. Με το που πιάνουμε λίγο χώμα, βλέπουμε έναν οδηγό, στην άκρη, να παλεύει με το ΚΤΜ του. Οι ιππότες Sir John of KTMountains, Sir Bill the Courageous και Sir Stavros the Gamotinpoutanamou σταμάτησαν να τον βοηθήσουν. Η δικιά σας, ίσα που ξεκαβάλλησε, μιας και θα ήμουν ολίγον τι άχρηστη στην όλη διαδικασία. Ιππότης επί τω έργω Με το που φτιάχνεται και αυτό το πρόβλημα και ξανακαβαλούν τα άτια τους οι γενναίοι μου, πάμε να ξεκινήσουμε, αλλά «Whooooo-ha…κράτει τα’άλογα παιδιά»! Σε μια ανηφόρα μπροστά μας, είδαμε 5-6 άτομα να κολλάνε και να παλεύουν. Η αυτής μεγαλειότης μου, κότεψε. Α μάιστα, από τώρα αρχίσαμε? Πλην όμως, όταν ήρθε η σειρά μας, ήταν απλώς θέμα άποψης και σχετικής ψυχραιμίας, περάσαμε χωρίς να ιδρώσει κανείς. Και συνεχίσαμε την πορεία μας στην γη του FoxVille. Κάποια στιγμή, ξαναγουόοοοοοοοου τα’αλόγατα και φρένο. Μπαίνοντας στην ουρά μιας σειράς, είχαμε φτάσει ΣΤΗΝ ανηφόρα, αυτή του βίντεο – ξέρετε, την ψαρωτική. Ακουγόντουσαν από μακριά ιαχές πολεμικές, γκάζια και ξερόγκαζα, μηχανές να πέφτουν λαβωμένες, μηχανές να αγωνίζονται και να ανεβαίνουν, εμψύχωση από φίλιους οδηγούς και κραυγές επιβράβευσης! Μπεζ η δικιά σας, μέσα από το κράνος. Κότααααααααααααααααααα !!! Αλλά έπρεπε ως πριγκίπισσα να το παίξω χαριτωμένη, οπότε χαμογέλαγα καθησυχαστικά στον Sir Stavros the Gamotinpoutanamou που ήταν πίσω μου. Κάποια στιγμή φτάνει και η σειρά μας, να περάσουμε πάνω από το στόμα του δράκου. Μια δοκιμασία που μόνο οι πραγματικά αγνές ψυχές μπορούν να περάσουν! Ξεκινάνε οι ιππότες μου, και ΦΥΣΙΚΑ την περνάνε αέρα, μάγκες και ωραίοι! Εχμ…. Παιδιάααααααα!!! Είμαι και εγώ εδώ !!!! ακούω να μου φωνάζουνε «μην κλείσεις το γκάζι!!!» αλλά υπάρχει μια παρεξήγησης… Δεν φοβόμουν την ανηφόρα. Την κατηφόρα πριν απ’αυτήν φοβόμουν! Κατέβηκα λοιπόν σαν το κοτάκι, τσούκου τσούκου (πάααααααααει η φόρα, να’ταν κι άλλη), παίρνω ανάσα, κοιτάω πάνω, και ανεβαίνω. Εγώ, το γκάζι και ο συμπλέκτης μου. Στα μισά, ο πίσω τροχός κάπου πήγε να μου φύγει, με μαγκώνει ένας μάχιμος της βοήθειας εκεί, με βάζει στον σωστό τον δρόμο και συνεχίζω. Καλά πηγαίναμε και το τερραίν άλλαζε διαρκώς, από πούδρα σε σαθρό, σε πέτρα, κροκάλα, κοτρώνι, πούδρα ξανά και ρίζες. Αχ αυτές οι ρίζες! Ούτε που θυμάμαι πόσες ανηφόρες και κατηφόρες περάσαμε, αλλά ξέρω αυτό. Το αρκούδι ο Τζων, πέρναγε αέρα τα πάντα. Από ένα σημείο και μετά όμως, τον στείλαμε να κάνει scouting στα εχθρικά εδάφη, και συνεχίσαμε οι 3 μας… Καθώς οδηγούσαμε, βλέπαμε ζόμπι γύρω μας, πεταμένα μηχανάκια, κράνη, θώρακες και κορμιά οδηγών, που τους νίκησε η το κτήνος της ζέστης. Η αλήθεια είναι πως η ώρα πλησίαζε 3 και είχαμε αρχίσει να νοιώθουμε και εμείς τις δυνάμεις και τις αντοχές μας να πέφτουν… Σε ένα εντυπωσιακό κατέβασμα στην Κόλαση, το ΚΤΜάτι του Σταύρου τα στήλωσε τα μπροστινά, με αποτέλεσμα ένα εντυπωσιακότατο έντο! Μόλις κατεβήκαμε αυτό το πράγμα που ήταν στενό, πετροπουδρογλιστερό και στριφογυριστό σαν έντερο, σταματήσαμε. Για ανάσες, νερό, φωτογραφίες και χέρια. Τα δικά μου απλώς δεν υπήρχαν... Ο Βασίλης είχε χτυπήσει το ήδη χτυπημένο πόδι και το διάλειμμα επιβαλλόταν. το κατέβασμα ιππότης ΑSir Stavros the Gamotinpoutanamou Sir Bill the Courageous ανάσες παιδιά, ανάσες! και ΝΕΡΟ !!! Μόλις συνήλθαμε, βάλαμε κράνη και συνεχίσαμε… Συνεχίζοντας λοιπόν την διαδρομή μας και αφού περάσαμε από διάφορα μέρη που με λιγότερη ζέστη θα μας φαινόντουσαν πολύ πιο όμορφα, φτάνουμε σε ένα παραδεισένιο μέρος. Το μέρος αυτό, ήταν ένα υπέροχο ίσιωμα με διαδρομή πατημένη έτσι που να προκύπτουν αλματάκια κατά βούληση, δέντρα και σκιά γύρω μας και γενικά, μια ευτυχία. Βρισκόταν κάτω από ένα ΜΧ πιστάκι της περιοχής… Αφού παίξαμε μέχρι να τελειώσει αυτή η ευτυχία, φτάσαμε στο σημείο που έπρεπε να στρίψουμε, να ανηφορίσουμε και να βγούμε. Κάπου εκεί, ο Σταύρος προσπαθώντας να μην έρθει δικάβαλο στο ΚΤΜ μου αυτός με το δικό του ΚΤΜ, έφαγε μια τούμπα από αυτές που πονάνε. Και τον αναβάτη και το μηχανάκι. Πιάνοντας ίσιωμα και δη σκιά, μια ακόμα στάση επιβαλλόταν. Νερά. Έλεγχος ότι είμαστε οκ. Ανάσες. Δίψα… πολύ δίψα… έβλεπα ένα σπιτάκι εκεί κοντά, και ονειρευόμουν να έβγαινε η κυρα-Τάδε, με κομμένο αχλαδάκι από το μποστάνι της, να τρώγαμε λίγο… ή κανα σταφυλάκι… μοιράστηκα τις σκέψεις μου, αλλά τα βλέμματα των ιπποτών μου ήταν επιεικώς απαξιωτικά. Τύπου «καλά ώρες ώρες δεν την παλύει το μυαλό σου». Μάλλον είχαν δίκιο, αλλά δεν φταίω εγώ. Φταίει η ζέστη… Ζέστη – ξεζέστη όμως, είχαμε ένα quest να ολοκληρώσουμε και έτσι, αρματωθήκαμε και πάλι και εμπρός στην μάχη με τον χρόνο… Γιατί όσο πέρναγε η ώρα, ανέβαινε ο ήλιος και η θερμοκρασία και όλα αυτά ήταν εναντίον μας… Όταν κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα σταυροδρόμι, είδα 2 ταμπέλες που έγραφαν, η μια με γαλάζια γράμματα και ασημένια καμπανάκια και πεταλούδες NORMAL και η άλλη, με καμένα γράμματα και πύρινες γλώσσες, να γράφει Hard. Δυστυχώς, δεν πρόλαβα να συγκρατήσω τους γενναίους μου, και ο Sir Stavros the Gamotinpoutanamou έστριψε ντουγρού στο Hard. Σιγά μην σκιαζόταν! Από πίσω του ακολούθησε και ο Sir Bill the Courageous. Εμ αν ήθελα, ας έκανα κι αλλιώς εγώ. Ανασήκωσα τους –γεμάτους σοφία, ώμους μου, σε μια κίνηση «τι θα τραβήξουμε Θε μου» και μπήκα και εγώ. Μέχρι να τους φτάσω, οι ιππότες μου είχαν ήδη κονταροχτυπηθεί με άλλους οχτρούς και τους κρατάγανε καλά κάτω, στο χώμα! Το πριγκιπικό μου ΚΤΜάτι τους πέρασε με χάρη, αλλά η ανηφόρα ήταν μεγάλη, ήταν με κλίση, ήταν με στροφή και ήταν με πουδρόχωμα. Και πευκοβελόνες. Το δόλιο το άτι μου, μόλις 3 μέτρα πριν την κορυφή, έχασε την γη κάτω από τις ακτίνες του και βρέθηκε πεσμένο στην παγίδα – αγκαλιά του διαβολικού πεύκου. Αφού για αρκετή ώρα προσπαθούσαμε να ξεμπλεχτούμε από αυτό το σατανικό δάσος, καταφέραμε να κατηφορίσουμε προς τις ταμπέλες, όπου και συνεχίσαμε στον δρόμο, τον στρωμένο με ροδοπέταλα και χρυσόσκονη. Σκατά. Μετά από λίγη ώρα, βρισκόμαστε μπροστά με ένα άλλο τέρας, μια ανηφόρα αρκετά κάθετη και με παχιά παχιά πούδρα. Για άλλη μια φορά, Sir Bill the Courageous και Sir Stavros the Gamotinpoutanamou πολέμησαν στα ίσια το τέρας, και το νίκησαν, περνώντας επάνω του… Ωιμέ… για μένα δεν ήταν γραφτό. Στην πρώτη μου προσπάθεια και κάπου στα μισά, το άτι μου αρνήθηκε να συνεχίσει και φάγαμε ένα ωραιότατο καπάκι. Κατεβήκαμε την ανηφόρα μαζί. Εγώ ωσάν βαρελάκι, το ΚΤΜ μούρη-κώλο-μούρη-κώλο, αρχικά δίπλα μου, μετά από πάνω μου. Μου έσκασε και η ρόδα μια στο κράνος, και έγινε το κεφάλι μου κουδούνι. Ανασυντάσσω δυνάμεις αμέσως, πάω πιο πίσω, παίρνω φόρα, και ξανά στην μάχη. Τα ίδια. Η δεύτερη προσπάθεια, μας βρήκε στην βάση της ανηφόρας, χτυπημένους και τους 2 μας. Ο Σταύρος είχε έρθει, ανησυχώντας για μένα και τους ήχους του ΚΤΜ που ούρλιαζε φοβισμένο, αλλά δεν μπορούσε να βοηθήσει – οι ανάσες μας ήταν πλέον μετρημένες! Και εκεί που είχα βρει – σπάσει κλαδιά – φτιάξει μονοπάτι εναλλακτικό, γιατί είχα βαρεθεί να τσακώνομαι με το τέρας, εμφανίζεται το Ιππικό. Μας περάσανε τα μηχανάκια στο άψε σβήσε. Ολονών! Και το δικό μου και άλλων 10 που είχαν κολλήσει! Στο πάνω μέρος λοιπόν της ανηφόρας, συναντήσαμε τον Μίλτο, ο οποίος φαινόταν να είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από εμάς. Τον ζήλεψα λίγο είναι η αλήθεια… Όπως έγραψα και πιο πάνω, είχαμε φτάσει σε σημείο εξάντλησης από την ζέστη και τα λίγα αλλά στοχευμένα χτυπήματα, και έτσι το μόνο που θέλαμε ήταν να ξεφύγουμε από αυτόν τον λαβύρινθο. Η μόνη διέξοδος θα ήταν αν πηγαίναμε μπροστά, οπότε και αυτό κάναμε! Ο Βασίλης είχε προχωρήσει, γιατί ναι μεν δεν αφήνουμε κανέναν πίσω, αλλά μερικές φορές πρέπει να προνοούμε και για την δική μας υγεία και έτσι, μείναμε εγώ με τον ιππότη Σταύρο, τα 2 μας ΚΤΜάτια και τις αντοχές μας να μας εγκαταλείπουν ταχύτατα. Στα περίπου 50 μέτρα, ξανακολλήσαμε… Ή τουλάχιστον, εγώ κόλλησα. Δεν με ένοιαζε και δεν άντεχα να με νοιάξει, εκεί που κόλλησε το άτι μου, εκεί το άφησα. Και το κουφάρι μου, πάνω του. Ευτυχώς, ο από-φιλικό-στρατόπεδο ιππότης Sir Miltos the Easyrider μου το πέρασε και έτσι προχωρήσαμε ξανά (ευχαριστώωωωω !!!). Όταν όμως φτάσαμε σε άλλη μια μεγάλη, φαρδιά και απειλητική ανηφόρα, απ’αυτές με την παχιά την πούδρα, αγανακτήσαμε. Δοκιμάσαμε να την ανέβουμε, αλλά φευ! Ξανά στην βάση. Προσωπικά, εγκατέλειψα. Ήξερα πως δεν θα την ανέβαινα. Όχι εκείνη την ημέρα. Και δεν έβλεπα πιθανό εναλλακτικό πάτημα. Αυτό ήταν, μια έπιασε κάτι σαν ασφυξία, κάτι σαν να εγκλωβίζομαι, να μην μπορώ να αναπνεύσω… Το τελευταίο λύθηκε εύκολα, μόλις χαλάρωσα λίγο την ζώνη και τον θώρακα. Τα υπόλοιπα, τα έλυσε ως δια μαγείας, το γνωστό Ιππικό, όπου σκάσανε πάλι 5-6 μπαϊλντισμένα παιδιά και μας τα ανεβάσαν όλων –πλην του Σταύρου που το ανέβασε μόνος του και βρίζοντας. Ένας από αυτούς, με πορτοκαλί κράνος (Πέτρος νομίζω) έλεγε σχεδόν με παράπονο, ότι αυτή η διαδρομή, με 10 βαθμούς κάτω, δεν έχει καμία δυσκολία. Εκείνη την ώρα, ήθελα να του πω ότι έχει δίκιο, κι ότι συμφωνώ και ότι η περιοχή γενικά είναι υπέροχη με άλλες συνθήκες, αλλά δεν είχα ούτε ανάσα, ούτε αντοχή, ούτε τίποτα. Γυρίζοντας στον τερματισμό, έχοντας αναθεματίσει με την ταλαιπωρία της ημέρας, ήμουν εντελώς πριγκιπικά εκνευρισμένη... Σίγουρα είχα θερμοπληξία, από τα μισά περίπου. Αυτό το αίσθημα που πονάει το κεφάλι, έχει ρίγη κρύου ιδρώτα και ανατριχιάζεις… Το χτύπημα στο κεφάλι, πρόσθετε μια γενική θολούρα, η σκόνη μου είχε στεγνώσει λαιμό και μάτια και οι άπειρες κατηφόρες, μου είχαν νεκρώσει τα χέρια. ΔΕΝ περίμενα τέτοια διαδρομή στην αρχή της ημέρας. ΔΕΝ περίμενα τέτοια ταλαιπωρία, ΔΕΝ περίμενα τέτοιες καταστάσεις και ΔΕΝ ήθελα να το ξαναζήσω ποτέ. Μα ποτέ. Σήμερα όμως, όταν ξύπνησα για την δουλειά, πονεμένη όσο λίγες φορές και κουρασμένη λες κι έσκαβα το βράδυ, σαν να νοσταλγούσα λίγο τα χθεσινά. Σαν να παραδεχόμουν στον εαυτό μου, ότι ναι, σκατοπαίδεμα ήταν, αλλά θα ξαναπήγαινα… Σαν να χαμογέλαγα λίγο με τις αναμνήσεις από διάφορα εσταντανέ, κυρίως από αυτά που κρεμόμασταν από κάπου. Ή με τον Σταύρο να τραγουδάει πρώτη φωνή και εγώ δεύτερη το «Δεν μπορώ να μανούλα μ’ δεν μπορώ / άει σύρε να φέρεις τον γιατρό» σε κατηφόρες. Ή τον Βασίλη, να καλωσορίζει κόσμο και να τάζει τσιπουράκια στις ρίζες των δέντρων και των hard πουρναριών… Τελικά, δεν περάσαμε άσχημα. Και μάθαμε πολλά. Και γίναμε και καλύτεροι οδηγοί, και φάγαμε και σουβλάκια-πατάτες-σαλάτα-πίτες-μπύρες-το ψωμί δεν ήρθε ποτέ. Όλα καλά λοιπόν! Α και κάτι τελευταίο. Η σηματοδότηση της διαδρομής, ήταν πολύ πυκνή και πολύ καλή. Δεν είχαμε χασίματα ευτυχώς και έτσι γλιτώσαμε από έναν ακόμα λόγο ταλαιπωρίας… Όπως καταλαβαίνετε, αυτά τα φλαταδούρια που βλέπατε στα βίντεο, αποτελούν προϊόν φαντασίας της κάμερας. Δεν υπήρξαν ποτέ και πουθενά… Άντε και στο επόμενο λοιπόν !!! Τίτλοι τέλους: ευχαριστώ τους Postmankav: για την σαμπρέλα και τον χαβαλέ ^_^ Katanas: για το φάκτορι σαππόρτ στην αλλαγή σαμπρέλας, με τον Ηλία :) ΒΕΤΑ boys on the resque of the KTM princess John620 Billanti Katemakias για την παρέα, την υπομονή, τον χαβαλέ. Και για τον μη τερματισμό του Σταύρου εξ αιτίας μου Miltos για την βοήθεια στην βλακεία με τις ρίζες... Kordix και λοιπή διοργάνωση, για την ημέρα !!! Τροποποιήθηκε Οκτώβριος 1 , 2012 από τον dirty_girl 8 Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
Billanti 931 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Εγώ πάντως στα δύσκολα,θα θέλω τη Δανάη κοντά μου. Είναι ένα κλικ πιο αργή από μένα και μου δίνει ξεκούραστο τέμπο. Γιατί αν είμαι μόνος και αρχίσουν να με περνάνε τα κομάντα,θα προσπαθήσω να ακολουθήσω. Λόγω χαρακτήρα. Και δεν θα τα καταφέρω. Ή θα ξεσβερκιαστώ,ή θα πάθω καρδιακό επεισόδιο.Κοντεύω και τα 45........ 1 Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
dirty_girl 1.015 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 στην διάθεσή σας ^_^ Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
KTMAKIAS 600 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Δεν έχει καμία αξία ο τερματισμός αν η παρέα δεν είναι μαζί. Μαζί ξεκινήσαμε και μαζί τερματίσαμε. Αλλά πάνω απ όλα μετά όλα αυτά τα χθεσινά το μόνο που δεν με ένοιαζε ήταν ο τερματισμός και αυτό γιατί απλά αφού βγάλαμε το 99% της διαδρομής,ο στόχος επετεύχθη. 1 Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
tzoutz 3.515 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 (τροποποιήθηκε) Σήμερα όμως, όταν ξύπνησα για την δουλειά, πονεμένη όσο λίγες φορές και κουρασμένη λες κι έσκαβα το βράδυ, σαν να νοσταλγούσα λίγο τα χθεσινά. Σαν να παραδεχόμουν στον εαυτό μου, ότι ναι, σκατοπαίδεμα ήταν, αλλά θα ξαναπήγαινα… Σαν να χαμογέλαγα λίγο με τις αναμνήσεις από διάφορα εσταντανέ, κυρίως από αυτά που κρεμόμασταν από κάπου. Ή με τον Σταύρο να τραγουδάει πρώτη φωνή και εγώ δεύτερη το «Δεν μπορώ να μανούλα μ’ δεν μπορώ / άει σύρε να φέρεις τον γιατρό» σε κατηφόρες. Ή τον Βασίλη, να καλωσορίζει κόσμο και να τάζει τσιπουράκια στις ρίζες των δέντρων και των hard πουρναριών… Φανταστική η περιγραφή σου Δανάη και οι φωτό, από όλα κρατάω αυτό ως επιμύθιο. Και φυσικά ότι η παρέα μαμάει! Και πάλι μπράβο ρε παιδιά, υπερβάλατε εαυτούς και η αίσθηση που πέρνω είναι ότι παρόλο που πελαγώσατε ουκ ολίγες φορές αυτή η δοκιμασία σας ανέβασε όχι ένα αλλά δύο επίπεδα. Περιμένω να διαβάσω και μερικά σχόλια από τον John620. Η αίσθηση που πήρα είναι ότι τα κατάφερε μια χαρά και αυτό μου επιβεβαιώνει πως σημαντικότατο ρόλο έπαιξε η φυσική κατάσταση και η σωματική δύναμη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Για λέγε ρε ψηλέ.... ΥΓ. Καλά μιλάμε επικές μορφές οι Sir Bill the Courageous και Sir Stavros the Gamotinpoutanamou. Έγραψες ιστορία βρωμοκόριτσο! Τροποποιήθηκε Οκτώβριος 1 , 2012 από τον tzoutz 1 Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
Billanti 931 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Ο Γιάννης; Περίμενα να τον βρω μέσα στην καλή χαρά,αλλά προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν πολύ εξουθενωμένος! Θα στα πει και ο ίδιος. Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
HLIAS 7.581 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Δαναη και Βασιλη, Βασιλη και Δαναη, μας ταξιδεψατε. Μιας και γνωριζομαστε σχετικα καλα, ξερω το πως μιλατε και περιγραφετε μια κατασταση και πραγματικα εχω να πω πως εκανα την διαδρομη.. Εστω και στην φαντασια μου. Η περιγραφη σας ειναι ΤΕΛΕΙΑ> Στεναχωριεμαι που δεν μπορουσα να ερθω μαζι σας. Εχθες μιλησαμε στο τηλ. και ξενερωσα. Σημερα ομως ειμαι σιγουρος πως το σκεφτηκατε καλυτερα και καταλαβατε οτι αξιζε η ολη ταλαιπορια. Σταυρακο, γατακι, απο εδω και στο εξης σε βλεπω να καραγουσταρεις Υμηττανιακς.. Βασιλη ποιητη, σε θεωρω τον αρχηγο της παρεας Εχω τους λογους μου και δεν αλλαζει αυτο . Γιανναρε, κανιβαλισες παλι ε? :lol: Για την Δαναη, δεν θα πω πολλα ρισπεκτ κλπ.. τα εχουμε πει απειρες φορες. Χαιρομαι που εισαι στην παρεα απλα Βαγγελη, πρεπει να παρεις κατι μικροτερο απο 450, ειναι η γνωμη μου :) Billanti δώσε πόνο, είσαι όπως πάντα απολαυστικός και ας σου κουνήθηκε λιγάκι το μυαλό όταν έσπασες το παρμπριζ! Επιτελους γλιτωσα την ρετσινια... την πηρε αλλος μετα απο 1 χρονο :yahoo: :P Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
vaelsod 3.032 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 (τροποποιήθηκε) Ο Γιάννης κουράστηκε... ανέκδοτο!!! Από την άλλη μπορει... γιατί έχει συνηθίσει από όλες τις προηγούμενες φορές/βόλτες να βγαίνει από το βουνό ξεκούραστος ωσάν να βγαίνει από αφρόλουτρο... αφού το πολύ πολύ ώς τώρα τα μονοπάτια του Υμηττού και της Βαρυμπόμπης να του φαίνονταν τσάρκα στο πάρκο με το καροτσάκι του μωρού. Για 1η φορά ίιιιιιιιισωςςςς και να κουράστηκε λίιιιιιιγο... και λόγω του ότι δεν το έιχε ξαναζήσει του φάνηκε σαν εξουθένωση. Το καλό (και κακό) της υπόθεσης είναι πως μετά από αυτό, ο Γιάννης που ήταν ήδη ένας πολύ καλός χωμάτινος οδηγός του στυλ -όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω και δεν κωλώνω πουθενά- έγινε ακόμα καλύτερος οδηγός και από θέμα τεχνικής και από θέμα αντοχής... αντε μετά να τον φτάσεις σε βόλτα... μόνο με ελικόπτερο και ίσως... Τροποποιήθηκε Οκτώβριος 1 , 2012 από τον vaelsod Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
Billanti 931 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Η ατάκα του φέστιβαλ δεν ειπώθηκε από μας,αλλά από άλλη παρέα. Ανηφόρα μεγάλη,ο ένας φίλος ανέβηκε,ο άλλος δεν..... Μεταξύ τους δεν είχαν οπτική επαφή λόγω απόστασης και δέντρων. Ανέβηκααααααα!Λέει ο ένας. Κατέβα τώρα γιατί εγώ δεν μπορώ.Λέει ο άλλος. Όχι!Ανέβα εσύ!Ξαναλέει ο πρώτος. Και απαντά ο δεύτερος:Θα σε χωρίσω!! Δεν είχα κουράγιο να γελάσω...................... 1 Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
john620 350 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 εχω πεθανει στα γελια ρε.... φοβεροι σχολιασμοι και λυπαμαι που δεν ειμαι μεσα σε πολλους απο αυτους πραγματικα θα ηθελα να ειχα ενα μηχανακι με μιζα να το σβηνω οποτε γουσταρω και να μην σκεφτομαι πως θα κατεβασω την μανιβελα μετα , πραγματικα με κουραζει πααααρα πολυ αυτο (η ενα 2χρονακι) εγω εφτασα στα ορια μου, οχι τοσο τα χωματινα γιατι αυτα πες με λιγο πεισμα και βοηθεια τα βγαζεις περα, αλλα το νερο μου ειχε τελειωσει πολυ νωρις απο τα πρωτα 15 χλμ και στα τελευταια 7χλμ το μηχανακι με πηγαινε αυτο βολτα και οχι εγω ενω μολις τερματισα φωναζα και ουρλιαζα μεσα απο το κρανος το οποιο μολις εφτασα στο τρειλερ το πεταξα κατω στο χωμα... δεν ηθελα να το βλεπω!! τι ωρα ξεκινησαμε θυμαται κανεις?? εγω τερματισα 15:00 τωρα τα τις διαδρομης , τα σημεια που με δυσκολεψαν ηταν 2 το πρωτο ηταν μεσα σε ξερο ποταμι,στενο 1.5 μετρο φαρδος με ψηλο τοιχωμα δεξια αριστερα και στο τελειωμα του ειχε αποτομη δεξια στροφη ανηφορικη σκαμενη στους 50-60++ ποντους με καθετη ριζα στη μεση... το θεμα ηταν οτι το μηχανακι εβρισκε στα τοιχωματα και δεν κουναγε και η μονη λυση ηταν σουζα και καβαλισει το μηχανακι απο πανω... το 2ο ηταν μεσα στο δασος αποτομη κατηφορα,χασιμο δεξια αποτομη ανηφορα και στο τελειωμα αριστερη 90 μοιρες με ριζα και σκαψιμο παλι 40+++ ποντους μετα απο αυτη ειχε ακομα 8-10 χλμ μεχρι τον τερματισμο "φλαταδουρα" .... ναι κααααααλα παλι μονοπατι κατηφορικο τερμα που ενα τσικ παραπανω και τρως καπακια και ξανα ρεμα και ξανα ανηφορες..... σε πολλα σημεια τζουτζαρε σε σκεφτηκα οπως και τον ηλια αλλα ιδανικα θα ηθελα να ειστε με 10βαθμους κατω και χωρις αλλα μηχανακια να χαλανε τα πατηματα και τις διαδρομες.... το περιεργο και καλο ισως , ειναι οτι σημερα δεν ειμαι πιασμενος καθολου (εκανα και 13 χλμ ποδηλατο) ενω το γερικο ατι μου εχει μονο ενα σκασμενο μπροστινο ( ρε δαναη μηπως εχει κατι το τρειλερ και σκαει τα μπροστινα??) :) respect και απο μενα στην γυναικα της παρεας respect στον 'μεγαλο' της παρεας (μακαρι σε 10 χρονια και εγω να βγαζω 3-4 ωρες εντουρο ετσι....) και τελος μπραβο στον ιπποτη κτμακια που εκατσε πισω με την δαναη αλλα και επιδη εχει αρχισει και πεταει πανω στο 400αρι του... 1 Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
Billanti 931 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 12 παρά τέταρτο,παρά 10 ξεκινήσαμε νομίζω. Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
john620 350 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 ενα μικρο για ζεσταμα εχω τραβηξει μονο την αρχη στο 2ο που θα βαλω σε λιγο μεχρι την πρωτη ανηφορα που βρηκαμε ουρα... Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
KTMAKIAS 600 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Πρέπει να πάρω camera..................... Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
Punisher7 678 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Παιδιά κατ'αρχάς R-E-S-P-E-C-T Πραγματικά δε ξερω τι να πω.. Συγχαρητήρια..!! Οι συνθήκες χθες ήταν Γ.Τ.Π. ... Να φανταστείτε εγώ στα Μέγαρα ίδρωνα μόνο και μόνο που καθόμουνα.. Φαντάζομαι εσάς... Λυπάμαι πολύ για την διοργάνωση.. Έτσι όμως την επόμενη φορά θα ξέρετε να έχετε ακόμα περισσότερο νερό :) Και πάλι ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ Υ.Γ. 1Κάποια στιγμή θα ήθελα και γω να αρχήσω Enduro.. Φαίνεται πολύ μπόμπα... Υ.Γ. 2 Μήπως υπάρχει κανας χάρτης της διαδρομής; Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
TC-drift 3.473 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 (τροποποιήθηκε) Πάντως συγχαρητήρια απο μένα στα παιδιά που κάναν όσα χλμ άντεξαν χτες. Και η παρέα απο εδω μέσα είναι super, δεν μασάει!! Για μένα τώρα που το καλοσκέφτομαι ήταν ένα παιχνίδι μυαλού. Όσο πιο έμπειρος είσαι τόσο πιο σωστά θα το αντιμετωπίσεις. Χτες όταν είχα βρεθεί εξαντλημένος στο βουνό μέσα στο ρέμα, με 200 σφυγμούς, χωρίς νερό και με την απελπισία να με πλησιάζει πραγματικά αν άφηνα την σκέψη μου να οργιάσει θα έπρεπε να αρχίσω να κλαίω (χαχα) και θα έχανα ότι δυναμεις είχα και αυτοσυγκεντρωση και θα έμενα στο βουνό απελπισμένος και χωρίς λύσεις. Μπορεί στην πραγματικότητα και αυτό να συνέβαινε να εμφανίζονταν απο πίσω κάποια παιδιά και να με βοήθαγαν, να με έπαιρναν πάνω τους στην ανάγκη αλλα η ζωή δεν ε ίναι πάντα έτσι.. Αν έχω κερδίσει κάτι αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το χώμα και το εντουράκι είναι αυτό το παιχνίδι του μυαλού να το ανεβάσω ένα επίπεδο. να κρατάω την ψυχραιμία μου και να σκέφτομαι λύσεις. Μπορεί να μην ήμουν και να μην γίνω ποτέ σοβαρός εντουράς αλλά αυτά τα μαθήματα βοηθούν σε όλες τις φάσεις της ζωής και είναι πολύτιμα! Δεν θα τα άλλαζα με τίποτα, είναι γνώση ζωής. Ηλία: Το 450 απλά γ@μάει.. τέλος. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα άλλο. Καθάριζε όλα τα ανηφόρια με δευτέρα και αν δεν είχα αμελήσει να αλλάξω μπαταρία θα είχα βγάλει την διαδρομή χωρίς κανένα πρόβλήμα, Μαλακία μου, δεν έφταιγε το μηχανάκι. Τροποποιήθηκε Οκτώβριος 1 , 2012 από τον TC-drift Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
tzoutz 3.515 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 (τροποποιήθηκε) Ηλία: Το 450 απλά γ@μάει.. τέλος. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα άλλο. Καθάριζε όλα τα ανηφόρια με δευτέρα και αν δεν είχα αμελήσει να αλλάξω μπαταρία θα είχα βγάλει την διαδρομή χωρίς κανένα πρόβλήμα, Μαλακία μου, δεν έφταιγε το μηχανάκι. Ά' γειά σου. Εμένα η αίσθηση που μου δημιουργήθηκε από την περιγραφή σου είναι ότι αν δεν σου είχε τύχει η φάση με την μίζα θα είχες περάσει χάρμα! ΥΓ1. 188 επίσημες συμμετοχές, πόλεμος έγινε! ΥΓ2. Μου τέλειωσαν το ποντάκια.... Τροποποιήθηκε Οκτώβριος 1 , 2012 από τον tzoutz Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
iNs@nE 72 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 postmankav κι εσύ δεν τράβηξες κάτι φωτό? Αξίζει καμία να τη δούμε? Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
john620 350 Αναφορά μηνύματος Δημοσιεύτηκε Οκτώβριος 1 , 2012 Παιδιά κατ'αρχάς R-E-S-P-E-C-T Πραγματικά δε ξερω τι να πω.. Συγχαρητήρια..!! Οι συνθήκες χθες ήταν Γ.Τ.Π. ... Να φανταστείτε εγώ στα Μέγαρα ίδρωνα μόνο και μόνο που καθόμουνα.. Φαντάζομαι εσάς... Λυπάμαι πολύ για την διοργάνωση.. Έτσι όμως την επόμενη φορά θα ξέρετε να έχετε ακόμα περισσότερο νερό :) Και πάλι ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ Υ.Γ. 1Κάποια στιγμή θα ήθελα και γω να αρχήσω Enduro.. Φαίνεται πολύ μπόμπα... Υ.Γ. 2 Μήπως υπάρχει κανας χάρτης της διαδρομής; νταξ. δεν ειναι και τοσο τραγικα τα πραγματα απλα κατ εμε και λογω της μερας επρεπε να δωσουν προσοχη σε ενα δυο θεματα και η κριτικη καλη ειναι ειτε πας καπου τσαμπα ειτε πληρωνεις 1 ευρω... αμα δεν μας ενοιαζαν τετοιες εκδηλωσεις δεν θα γραφαμε κατεβατα.... Παράθεση Μοιράσου αυτό το μήνυμα Σύνδεσμος στο μήνυμα Μοιράσου σε άλλες ιστοσελίδες
