Αναζήτηση στην κοινότητα

«Είμαι νέος αναβάτης και θέλω supersport!!!» Είναι μια ερώτηση που συναντάμε πολλές φορές. Είτε στα fora, είτε στα περιοδικά, είτε απλά σε συζητήσεις μεταξύ αναβατών (παλιών ή εκκολαπτόμενων). «Θέλω 1η μοτοσυκλέτα. Ποιο supersport μοντέλο να πάρω?» Να ξεκινήσω λέγοντας δύο κουβέντες, εκτός θέματος. Η πρώτη έχει να κάνει με το κείμενο που θα ακολουθήσει. Ένα κείμενο που ουσιαστικά φωτογραφίζει τις δικές μου σκέψεις και εμπειρίες. Σκέψεις που σε καμία περίπτωση δεν είναι αξιώματα και κατά συνέπεια η μόνη τους δουλειά είναι απλά να βάλουν τους αναγνώστες σε σκέψη και (ελπίζω) προβληματισμό. Η δεύτερη έχει να κάνει με τους ίδιους τους αναγνώστες. Αν το κείμενο διαβαστεί επιφανειακά και άνευ ενδιαφέροντος, δεν πρόκειται να βοηθήσει σε κάτι. Χρειάζεται να βοηθήσετε και εσείς, να δηλώσετε την παρουσία και την συμμετοχή σας στους προβληματισμούς, να μπείτε σε διαδικασία κουβέντας και κυρίως διαφωνίας, εποικοδομητικής και δυνατής. Όσα και να γράψω, χωρίς συμμετοχή, οι νέοι αναβάτες θα μείνουν απλά στην ανάγνωση, με στενούς ορίζοντες και χωρίς επεξεργασία. Πάμε στο θέμα μας...... Ξεκινάμε με κάτι απλό. Οποιοδήποτε Supersport μηχανάκι, 600άρι ή χειρότερα 750άρι ή ακόμα χειρότερα 1000άρι, δεν είναι σχεδιασμένο για άπειρους αναβάτες. Και μάλιστα, όσο πιο πρόσφατο μοντέλο είναι, τόσο χειρότερα είναι τα πράγματα για τον άπειρο αναβάτη. Αν προσπεράσουμε τους (νέους) αναβάτες με τάσεις αυτοκτονίας, οι οποίοι έχουν ήδη αποφασίσει πως θέλουν οι τελευταίες τους στιγμές εν ζωή να τους βρουν πάνω σε ένα σετ κλιπ-ονς, οι υπόλοιποι οφείλουν στους εαυτούς τους (αλλά και στα αγαπημένα τους πρόσωπα) να δεχθούν πως η απειρία τους ορθώνει ένα τεράστιο απαγορευτικό μπροστά στη σκέψη και μόνο απόκτησης ενός χειρουργικού εργαλείου όπως είναι τα ss μηχανάκια. Με μπαλτά αφενός δεν κάνεις χειρουργική επέμβαση, αφετέρου προκαλείς τεράστιες ζημιές και ανεπανόρθωτες καταστάσεις. «Μα δε θέλω ένα μικρό μηχανάκι που θα το βαρεθώ γρήγορα» Κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο. Η μηδενική εμπειρία ενός νέου αναβάτη, υποχρεώνει τις επιλογές του να ακολουθήσουν μια ανοδική πορεία. Κανείς δεν ξεκίνησε μαθημένος, κανείς δεν χρειάστηκε το καλύτερο/ακριβότερο/τελειότερο όταν ξεκινούσε. Πόσο μάλλον όταν η αγορά αυτή μπορεί άνετα να γυρίσει εις βάρος της υγείας ή και της ζωής του χρήστη. Σε ένα παιδί δεν ξεκινάς κάνοντάς του δώρο ένα παζλ των 3000 τεμαχίων. Από την μία αποκλείεται να το ολοκληρώσει, από την άλλη πιθανότατα να χάσει το ενδιαφέρον του και να εγκαταλείψει το «άθλημα». Αν μάλιστα προσθέσουμε και την πιθανότητα τραυματισμού, τότε το πράγμα ξεφεύγει, αφού ο φόβος/τρόμος είναι εκ προοιμίου κακός σύμβουλος για όλους μας, σε οποιαδήποτε εργασία! Το μικρό μηχανάκι είναι μικρό μόνο στα χαρτιά. Ακόμα και ένα ταπεινό 250άρι είναι ικανό (λόγω λάθους χειρισμού) να μας δημιουργήσει προβλήματα, είτε ως νέο είτε ως παλιό αναβάτη. Για διαφορετικούς λόγους. Η ειδοποιός διαφορά ενός αυτοκινήτου και μιας μοτοσυκλέτας είναι πως το λάθος του χειρισμού συνήθως ακολουθείται από αυξημένη πιθανότητα τραυματισμού, σωματικού ή ψυχικού ή και των δύο ειδών ταυτόχρονα. Ένας νέος οδηγός, μπορεί να διαχειριστεί τα άλογα ενός φρέσκου τουρμπάτου αυτοκινήτου, την ίδια στιγμή που ένα ταπεινότατο δίκυκλο 20 ίππων μπορεί να τον στείλει στα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου. Κι αυτό γιατί η οδήγηση μοτοσυκλέτας απαιτεί πολλά παραπάνω από τον χειριστή και οποιοδήποτε λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο. Ακόμα κι ένα μικρό μοτοσυκλετάκι μπορεί να προσφέρει άπειρες ώρες ευχαρίστησης στον αναβάτη, ώρες εκπαίδευσης, ώρες δοκιμών με έναν κοινό συντελεστή: χαμηλές (σχετικά) ταχύτητες και μηχανικά μέρη που βοηθούν τον αναβάτη αφού «απορροφούν» τα λάθη του (σε υψηλό σχετικά βαθμό). Όταν, μετά από καιρό, ο αναβάτης καταφέρει να φθάσει στα όριά της τη μικρή μοτοσυκλέτα, ακόμα και τότε μια μικρή αλλαγή μπορεί να ανανεώσει την σχέση τους και να απομακρύνει κι άλλο την «ανάγκη» αντικατάστασης. Ένα νέο σετ ελαστικών, μια μικροβελτίωση αναρτήσεων, μια νέα τεχνική οδήγησης είναι ικανότατες συνθήκες να παλέψει ο αναβάτης άλλο ένα 6μηνο για να ξεχειλώσει τις ικανότητές του και την συνεργασία του με το «μικρό μηχανάκι» του. «Αν είναι να γεράσω για να πάρω αυτό που μου αρέσει.....» Ας σκεφτούμε κάθε τι με το οποίο καταπιαστήκαμε στη ζωή μας. Από τα μαθήματα στο σχολείο/σχολή μας, από τα αθλήματα που κάναμε, τα παιχνίδια που παίξαμε, ακόμα και τις μεθόδους μας απέναντι στο έτερο φύλο! Όλα προχωρούσαν αυξάνοντας τον βαθμό δυσκολίας και όσο τα χρόνια περνούσαν, τόσο ευκολότερα φαίνονται τα παλιά στο να γίνουν. Πάντα κάναμε αυτό που μας άρεσε, αλλά θέλαμε πάντα να υπάρχει κάτι «ψηλότερα» για να μας τραβήξει, να γίνουμε καλύτεροι, να ανέβουμε και στον επόμενο λόφο. Ακόμα και το πρώτο 50άρι μηχανάκι, ήταν διαστημόπλοιο μπροστά στο ποδήλατο. Και στο καπάκι, το 50άρι ήταν για κλωτσιές, όταν καβαλήσαμε το πρώτο μας 250άρι κοκ. Είναι προτιμότερο να πιάσω το όριο στο «χαμηλό» επίπεδο, παρά να υπολειτουργώ το «καλό». Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μοτοσυκλέτες, με τις οποίες (ή καλύτερα εξαιτίας αυτών) πολλοί αναβάτες δεν πρόλαβαν καν να γεράσουν επειδή έκαναν αυτό που τους άρεσε. Κανείς δε γέρασε περιμένοντας. Δεν είπαμε να καθυστερούμε τις επιλογές μας, αλλά απλά να είμαστε ελαφρώς μετριοπαθείς στον τρόπο αναρρίχησης μας στις κατηγορίες. «Και να χάνω χρήματα για μικρά χρονικά διαστήματα?» Αφενός είναι περιττό έξοδο ένας νέος αναβάτης να πάρει καινούρια μοτοσυκλέτα. Μπορεί άνετα να βρει ελαφρώς μεταχειρισμένο, το ίδιο μοντέλο, στο 60% της αξίας του καινούριου και να πάρει το 100% της ευχαρίστησης. Με αποτέλεσμα η μεταπώληση να τον βλάψει πολύ λιγότερο. Αφετέρου, πάντα θα υπάρχει το αγοραστικό κοινό για την μεταχειρισμένη μικρή μοτοσυκλέτα μας όταν βγούμε στην αγορά για πώληση. Γιατί θα υπάρχουν πάντα οι νέοι αναβάτες που θα θέλουν να αγοράσουν το δικό μας μεταχειρισμένο για να μάθουν. Από την άλλη, ένα SS μηχανάκι, λόγω απειρίας θα μας κοστίσει πολλά παραπάνω από την «χασούρα» των μεταπωλήσεων. Κάτι η ακριβότερη συντήρηση, κάτι η πιθανότατη πτώση και ανάγκη αντικατάστασης ακριβών περιφερειακών και έχουμε ήδη «μπει μέσα». Ξεχάστε το οικονομικό. Είναι απλά δικαιολογία. «Νομίζω πως θα φαίνομαι σα noobάς πάνω στο 2.5αράκι» Φαντάζεσαι πόσο πιο noobάς θα φαίνεσαι πάνω στο ZX-6R ή το RR ή το R6? Που θα τρέμεις στην ιδέα και μόνο να ανοίξεις το γκάζι? Που θα σε κοιτούν οι διπλανοί και θα γελούν επειδή πας ρολαριστός και «τι το ήθελες το R6 ρε παλικάρι...Πάρε ένα YBR μπας και μάθεις» Που θα έχεις τα μαρσπιέ τέρμα ψηλά για να στρίβει το μηχανάκι και η μεγαλύτερη κλίση θα είναι των 10° επειδή δεν μπορείς να κάνεις γυροσκοπικό και να γύρεις με το μηχανάκι? Κανένα μηχανάκι δε θα σε κάνει να φαίνεσαι καλύτερος, γρηγορότερος, πιο μάγκας. Όμως κάθε μηχανάκι μπορεί άνετα να «ξεβρακώσει» τον αναβάτη αν αυτός είναι «λίγος». Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μηχανάκια χειρουργικά εργαλεία που μπορούν να μας «κόψουν» λόγω μικρολαθών. Ο άπειρος αναβάτης ενός ss μπορεί άνετα να πέσει μπροστά στην καφετέρια με τα δεκάδες πιπίνια, επειδή μπλόκαρε τον εμπρός τροχό πάνω στον δρόμο σαπουνόπερα, καθαρά από απειρία. Ή να κάνει ένα high side, λόγω αποτυχημένου drift (ακούσιο ή εκούσιο). Και όλα αυτά μεγεθυμένα, επειδή ο απόλυτος χαρακτήρας των ss, κάνει τα λαθάκια χειρισμού μεγάλα λάθη, με ακόμα μεγαλύτερα (άσχημα) αποτελέσματα. «Μα είμαι εγκρατής. Θα προσέχω. Δεν θα τρέχω. Είμαι υπεύθυνος άνθρωπος» Ναι, ΟΚ. Χορτάσαμε υπευθυνότητα και εγκράτεια! Όλοι οδηγούμε συγκρατημένοι, όλοι μας είμαστε 100% προσεκτικοί, δεν τρέχουμε. Ξέρετε πιο είναι το βασικότερο μειονέκτημα ενός ss μηχανήματος στα χέρια άπειρου? Η «υποχρέωση» να αποδείξουμε εαυτόν και αλλήλους πως καβαλάμε γρήγορο μηχανάκι και «το έχουμε». Και το πρώτο ατύχημα (ή δυστύχημα) θα γίνει στο πρώτο φανάρι που θα σκάσει δίπλα μας κάποιο άλλο μηχανάκι, μεγαλύτερο-μικρότερο-πιο γρήγορο-πιο αργό, δεν έχει σημασία. Εκεί που εμείς, ως άπειροι αναβάτες αγοράσαμε το απίθανο 675 και απλά περιμένουμε στο φανάρι ήρεμοι μέχρι που σκάει δίπλα μας ένα TDM / Fazer/ Bandit και θα αρχίσει τις ξερογκαζιές. Γιατί αφενός εκείνος την έχει πιστέψει, γελάει με σένα που «κοίτα τον πήρε το 675 και νομίζει πως είναι ο Rossi» και σε τελική ανάλυση δεν έχει να χάσει τίποτα. Κυρίως αυτό. Γιατί ακόμα και να χάσει λόγω αργότερου μηχανήματος δεν θεωρείται ήττα, αν νικήσει θα είναι γαλόνια στο καφέ της επομένης...... Τι θα κάνει ο άπειρος? Θα βάλει τον εγωισμό μπροστά, σημαία του, και...θα ανοίξει. Και όταν ανοίγεις ένα 675, οφείλεις να αντιλαμβάνεσαι και τα km/h και το πως στρίβει και το πως μπορεί να φρενάρει από 3ψήφια km/h. Και ναι, ο άπειρος με το 675 είναι μια ωρολογιακή βόμβα, έτοιμη να εκραγεί και με χαλασμένο timer!!! Και δε φταίει το 675 γιαυτό...... Για να είναι ασφαλής η μετακίνηση/οδήγηση με ένα ss μηχανάκι, απαιτείται κάτι που ο άπειρος αναβάτης δεν δύναται να έχει!! Εμπειρία. Εμπειρία στο χειρισμό του γκαζιού, στη μανέτα του φρένου, στο γυροσκοπικό, στην εποπτεία του χώρου, στην πρόβλεψη καταστάσεων, στην οδήγηση σε πραγματικές συνθήκες. Και η εμπειρία έρχεται μόνο με τον καιρό και την θέληση. Αν κάτι από τα δύο απουσιάζει, απουσιάζει και η εμπειρία και κατά συνέπεια είναι απαγορευτική η οδήγηση και κατοχή μιας ss μοτοσυκλέτας. «Μα μπορεί να κάνω τα ίδια λάθη και με ένα ER. Τι αλλάζει?» Κι όμως αλλάζει. Στο ER οι μαλακές αναρτήσεις και πλαίσιο θα «μαζέψουν» μεγάλο ποσοστό από τα λάθη και συνήθως ο λάθος χειρισμός συνοδεύεται από τον κρύο ιδρώτα στη ραχοκοκκαλιά. Το ίδιο και το γκάζι, επειδή η καμπύλη της ροπής και ιπποδύναμης είναι πολύ πιο ομαλή και «ανεκτική» σε κακό χειρισμού της γκαζιέρας. Στον ίδιο χρόνο που το μεσαίο «εύκολο» μηχανάκι επιταγχύνει στα 70km/h, το ss ήδη ξεπερνά τα 120 και το κυριότερο, χωρίς να γίνονται αντιληπτά στον αναβάτη! Ένα λάθος σε μαλακό και εύκολο μηχανάκι μας οδηγεί σε προβληματισμό, όταν ξαπλώσουμε το βράδυ στο κρεβάτι μας. Ένα λάθος σε σκληρό και δύσκολο μηχανάκι μας οδηγεί σε βαρύ τροχαίο με επιπτώσεις που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Το «εύκολο» μηχανάκι συγχωρεί τα λάθη. Το «δύσκολο» θα δαγκώσει. «Μα ο φίλος μου πήρε R6 στα 18 του», «τι πειράζει που θέλω να μάθω με κάτι που μ' αρέσει?» (κοκ) Μα τότε, γιατί ρωτάς φίλε μου? Κάνε του κεφαλιού σου, πάρε για 1ο μηχανάκι 1000άρι SS (2009+) και βγες σαν χειροβομβίδα απασφαλισμένη στους δρόμους!!! Και ελπίζω να μην πάρεις κι άλλους μαζί σου..... Ξέρεις όμως κάτι? Δυστυχώς ο εγωισμός σου, η αντίδρασή σου απέναντι στα λόγια ενός παλιότερου αναβάτη (που σε τελική ανάλυση δεν έχει κάτι να κερδίσει από τις επιλογές σου) μπορεί να είναι επιζήμια σε πολλούς άλλους συναδέλφους εκεί έξω. Η απειρία σου θα προσπαθήσει να ελέγξει ένα τέρας, σε συνθήκες δρόμου, με άλλα οχήματα (μικρά ή μεγάλα), πεζούς (ηλικιωμένους ή παιδιά) και εμπόδια ή δυσκολίες (κακοτεχνίες, λάθος συνθήκες κοκ). Και το βέβαιο λάθος σου, σε ένα μηχανάκι που δε συγχωρεί, θα δημιουργήσει ένα ατύχημα με συμμετέχοντες παραπάνω από έναν. Όχι, δεν θέλω να στεναχωρήσω ή να καταστρέψω τα όνειρα των άπειρων αναβατών. Θέλω απλά να τους εξηγήσω πως με ακατάλληλα χέρια και εμπειρία, η δουλειά είναι πιο χοντροκομμένη. Και απαιτεί αντίστοιχα «χοντροκομμένα» εργαλεία για να μη γίνει ζημιά. Θέλει υπομονή και επιμονή. Ο νέος αναβάτης, αφού φορέσει τον απαραίτητο εξοπλισμό ασφαλείας του (κράνος, μπουφάν, γάντια, μπότες τουλάχιστον) πρέπει να ανέβει στο μεταχειρισμένο «ήπιο» μηχανάκι του, να βοηθηθεί από την «μαλακότητα» ώστε να μάθει τα βασικά, να πάει σε μια σωστά επιλεγμένη σχολή για να μάθει τεχνικές οδήγησης που θα κάνουν τις βόλτες του ασφαλέστερες και απολαυστικότερες. Ναι, είναι πολύ όμορφο το ss μηχάνημα. Εντυπωσιακό σε εμφάνιση και προδιαγραφές και επιδόσεις. Αλλά δεν είναι για τώρα. Σε τελική ανάλυση, ο χρόνος και η θέληση θα δείξουν αν στο μέλλον μπορείς και έχεις τη διάθεση να ακολουθήσεις το δύσκολο μονοπάτι των SS μοτοσυκλετών. Καλή συνέχεια σε όλους μας. Και με τις καλύτερες επιλογές δίτροχων συντρόφων!