Αναζήτηση στην κοινότητα

Περί Kymco Agility City 200i ο λόγος Φωτογραφία απ' το net, γιατί διαπίστωσα ότι δεν έχω ανεβάσει κάποια της προκοπής στο photobucket και άντε ψάχνε τώρα. ΟΚ, μικρό το κακό, έτσι ακριβώς είναι. Μετακομίζοντας στα Β.Π. βρέθηκα ξαφνικά να χρειάζομαι όχημα για να πηγαίνω στη δουλειά, από κει που πήγαινα είτε με τα πόδια, είτε με το ποδήλατο, καθώς ήμουν τυχερός και η δουλειά ήταν 1,5 χλμ απ’ το σπίτι μου. Έκανα και το περπάτημά μου, μια χαρά. Τώρα τα χλμ είχαν γίνει αισίως 14 και για ποδήλατο ούτε λόγος. Μέσα σε λεωφόρους θα με τρώγανε λάχανο πολύ σύντομα. Έτσι άρχισα να πηγαίνω με το cbf-600. Ωραία και άνετα θα σκεφτείτε. Ναι, ώσπου άρχισε να με πονάει έντονα ο τένοντας του αριστερού χεριού λόγω συμπλέκτη. Εμ, μες την κίνηση όλη την ώρα ήθελε δουλειά η μανέτα. Έτσι ο κύβος ερρίφθη. Υπήρχε άμεση ανάγκη για ένα μικρό μηχανάκι χωρίς συμπλέκτη, ευέλικτο και φτηνό. Να μπορώ να κάνω και τις δουλειές μου γύρω-γύρω αντί να τρέχω με το μεγάλο και να ταλαιπωρούμαστε αμφότεροι. Αλλά να μην το έχω και πολλή έννοια μη γρατζουνιστεί, μην το φάνε κλπ. Κάτι να περνάει απαρατήρητο. Το ταπεινό Kymco πάντως ξεφεύγει της προσοχής, πλην σκραπ που εκεί μαζεύουν και κατσαρόλες με φακές (σίδηρο έχουν κι αυτές, κάτι θα πιάνουν). Οι υποψήφιοι: παπάκι και σκούτερ. Παπάκι είχα πολύ παλιότερα, ένα χρέπι C-50 που του κόλλησα μπιέλα έτσι που το πήγαινα, αλλά πέραν του πήγαινε-έλα δεν με βόλεψε και σε τίποτα άλλο. Ήθελα περισσότερα πια. Να μπορώ να το φορτώνω και τίποτα. Και τα χερούλια στο παπί ή οποιοδήποτε μηχανάκι είναι όχι απλώς ακατάλληλα, αλλά και επικίνδυνα. Έτσι έπεσε το μάτι μου στο Kymco Agility City 200i. Ωραίο, μικρό, ευέλικτο έδειχνε, είχε και επίπεδο πάτωμα για να βάζω πράγματα. Αααααααχ αυτό το επίπεδο πάτωμα..... πόσο έμελε να το ερωτευτώ μετέπειτα. Μετά από 5 χρόνια κι αυτό (τον Σεπτέμβρη τα κλείνει) και 29.000 χλμ ακριβώς (χτες τα συμπλήρωσα), νομίζω αξίζει ν’ αναφερθώ λίγο πριν καταργηθεί και δεν έχει ίσως τόσο νόημα ένα review, παρά μόνο για μεταχειρισμένο. Πάμε λοιπόν αναλυτικά: Εξωτερική εμφάνιση: Το βρίσκω ομορφούλι, αν και η εμφάνιση σ’ ένα σκούτερ και για τη δουλειά που τό ‘θελα θα ήταν το τελευταίο που θα κοίταγα. Μ’ ενδιέφερε μόνο να μην είναι έκτρωμα, να μπορώ να το βλέπω ευχάριστα βρε αδερφέ. Το μικρούλι Agility της οικογένειας Kymco ήταν μια χαρά εμφανισιακά. Χρωματικές επιλογές ελάχιστες δυστυχώς. Μαύρο (ξου-ξου μακριά), ασημί-μαύρο και θαλασσί. Πήγα για το θαλασσί, θα κάνει λέει 2 μήνες να φέρουν, είχαν τελειώσει. Εγώ το ήθελα ΤΩΡΑ, ΧΤΕΣ. Υπάρχει ασημί-μαύρο ετοιμοπαράδοτο? Οκ, τύλιξέ μου ένα μάστορη, θα το πάρω. Χωρίς τζατζίκι. Ποιότητα πλαστικών - συναρμογή: Τα πλαστικά δείχνουν αρκετά καλά. Έχουν και μια ωραία γυαλιστερή μεταλλιζέ βαφή στο ασημί του, ενώ τα μαύρα κομμάτια του είναι ματ. Πάντως δείχνουν σκληρά και όχι εύκαμπτα, οπότε τυχόν ζόρισμά τους μάλλον θα συνεπάγεται εύκολο ράγισμα….. λέω εγώ τώρα. Η συναρμογή τους δεν είναι και άψογη, έχουν μερικά τριξιματάκια εδώ κι εκεί, αλλά ευτυχώς όχι τίποτα σπουδαίο. Το πιο έντονο τέτοιο φαινόμενο εμφανίζεται στο μασκάκι μπροστά, που σε συνδυασμό μ’ ένα τράνταγμα που κάνει όλο το μηχανάκι όταν ξεκινάει για 1-2 δεύτερα μόνο, κάνει έναν εκνευριστικό θόρυβο, αλλά και ως αίσθηση (το τράνταγμα). Ίσως δεν πιάνει εύκολα ο ιμάντας και θέλει “προσαρμογή”, κακώς δεν έχω ασχοληθεί να δω τι είναι. Με αφορμή το review θ’ ασχοληθώ. Πάντως δεν έχει βγει κάποια βλάβη απ’ αυτό, θα δούμε αν είναι κατασκευαστική αηδία ή θέμα συντήρησης. Ένα θεματάκι έχω προσέξει στις βίδες που πιάνουν στα πλαστικά και στο καπάκι της εξάτμισης, οι οποίες κάπως συχνά ξεβιδώνουν και φεύγουν από πάνω, οπότε κατά καιρούς βλέπεις 1-2 να λείπουν. Αυτό είναι κατασκευαστική αηδία, εφόσον το εμφανίζουν όλα και σύμφωνα με τον μάστορη. Βασικά χαλάνε οι βόλτες πάνω στο πλαστικό, αυτό είναι το θέμα. Επίσης, το κυλινδρικό μαύρο λαστιχάκι που προσαρμόζεται κάτω από το κεντρικό σταντ για να απορροφάει τους κραδασμούς απ’ αυτό και να μην ακουμπάει στον κινητήρα, είναι χειρότερο κι από δραπέτη του Αλκατράζ. Σε 1-2 μήνες την έχει κάνει, 5-6 έχω αλλάξει μέχρι που με τον μάστορα το στερεώσαμε με tire-up και ησύχασα. Άνεση - εργονομία: Στο Agility η θέση οδήγησης είναι αρκετά καλή και “πολεμική”. Κάθεσαι μπροστά και το τιμόνι είναι σχετικά χαμηλά, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι θα σκύψεις και θα χυθείς με φόρα μπροστά. Καλά..... πολεμικό χωρίς σφαίρες ένα πράμα, αλλά αυτά είναι άλλης ενότητας Ευαγγέλια. Υπομονή μέχρι το “Κινητήρας-επιδόσεις”. Η θέση κάτω απ’ τη σέλα χωράει κράνος τύπου jet λόγω ύπαρξης εκεί και του ντεπόζιτου, αλλά είναι ικανοποιητικός και βαθύς για χαρτιά, αδιάβροχα, κριπτονάϊτ και λοιπά απαραίτητα καθημερινά καλούδια. Και το κράνος πίσω στο βαλιτσάκι. Η συνύπαρξη όμως με το ντεπόζιτο έχει ένα σημαντικό μείον. Όταν ανοίξεις την τάπα να φουλάρεις και τυχόν χυθεί λίγη βενζίνη γύρω της, αν έχεις καμμιά μπλούζα / μπαλακλάβα μέσα, παίρνουν μυρωδιά και άντε να συνέλθουν.... Οι διακόπτες καλοί, 5 χρόνια τώρα δεν έχουν παρουσιάσει το παραμικρό. Τα φώτα δεν ανάβουν όταν βάλεις μπρος, προφανώς δεν υπόκεινταν στην υποχρεωτική ρύθμιση που ισχύει για τα μεγάλα 2τροχα. Έτσι θυμάμαι πάντα (συνήθεια είναι) ν’ ανάβω τον διακόπτη για να φαίνομαι κάπως και τη μέρα. Η σέλα έχει μια λίγο ενοχλητική κλίση προς τα εμπρός, αλλά συνηθίζεται εύκολα. Αν δεν μπορείς, πας στον ΣΑΚΗ (starsel.gr) και σου τη σενιάρει με αστείο κόστος. Τότε όμως ψιλοψηλώνει και χάνεις αυτή την πολεμική θέση οδήγησης. Ξέρω, περιμένετε με αγωνία να δείτε τί μάχες γίνονται στο δρόμο, με το Agility να βάζει φωτιά στην άσφαλτο.... υπομονή και μικρές μπουκιές μη μου πνιγείτε. Τα πατητήρια του συνοδηγού στο δικό μου είναι ενσωματωμένα στην ποδιά και εξέχουν ελάχιστα, με αποτέλεσμα ο πίσω να μην μπορεί ν' ακουμπήσει σωστά. Το θέμα αυτό δεν υπάρχει πλέον στα νεότερα μοντέλα, καθώς έχουν προστεθεί ανοιγόμενα και ικανοποιητικά σε μέγεθος. Οι αναρτήσεις μάλλον είναι σκληρές, καθώς οι 16άρηδες τροχοί δεν καταφέρνουν και τόσο καλά να εξαλείφουν τις ανωμαλίες του οδοστρώματος (ενίοτε και του χειριστή) και κοπανάει αρκετά όταν πέφτει στα γνωστά πηγάδια. Σε συνδυασμό με το ντάπα-ντούπα και της βαλίτσας πίσω, νομίζεις μερικές φορές ότι θα σκορπίσεις στους 5 δρόμους. Αλλά όχι, το σκουτεράκι είναι εκεί, βράχος. Μόνη ένδειξη ταλαιπωρίας του στα κωλοφρεάτια και τα συνεχή σπασίματα στους “δρόμους” (Θεός να τους κάνει), η πρόσφατη χαλάρωση των ρουλεμάν τιμονιού, που σφίχτηκαν στο μάστορη και όλα κομπλέ. Την επόμενη φορά μάλλον θ’ αλλαχτούνε, δε βλέπω να σηκώνουν πάλι σφίξιμο. Έχω προσέξει ότι σε παρατεταμένες ανωμαλίες του δρόμου (καλά, μερικά σημεία δεν υπάρχουν λέμε, ούτε σε βομβαρδισμένο τόπο τέτοιο χάλι) το μηχανάκι τελικά συντονίζεται απ’ τις συνεχείς αναταράξεις και πρέπει να κόψεις ή να λοξοδρομήσεις για να συνέλθει. Χαλιέται πολύ με αυτά τα Ελληνικά θαύματα. Χαλιέται επίσης με τα δικάβαλα, δεν είναι και το καλύτερό του. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι με 2 άτομα (και όχι υπέρβαρα, κάτι λιγότερο από 150 κιλά σύνολο, αν και το ίδιο ζυγίζει 114 το καημένο, μην είμαστε και πλεονέκτες) σε κάποια σημεία πχ σε ελαφρές αναταράξεις απ' το οδόστρωμα, αισθάνομαι συχνά έναν θόρυβο απ' τη μετάδοση. Μου έχει δώσει την εντύπωση ότι ο ιμάντας τεντώνεται υπερβολικά και τσινάει. Αν ο ιμάντας στα σκούτερ λειτουργεί με τη λογική των αλυσίδων στις μηχανές, όπου ρυθμίζεις τέντωμα αναλόγως του βάρους που συνήθως έχεις, τότε σίγουρα είναι αυτό. Δε νομίζω να τερματίζει η ανάρτηση γιατί δεν κάνει γκουπ, αλλά έναν ήχο σαν βζζζζζν. Δε μ' ενοχλεί ιδιαίτερα όμως αφού κατά 99% είμαι μονοκάβαλος και σπάνια ανεβαίνει η γυναίκα για κανά μπάνιο πχ προς Λούτσα μεριά και όλες τις φορές μας έχει πάει χωρίς πρόβλημα. Άσε που φαντάζομαι ότι αν είναι όντως θέμα τεντώματος ιμάντα ο λόγος, θα εμφανίζεται στα περισσότερα - αν όχι όλα - τα μικρά σκούτερ κάτω των 100-130 κιλών. Τα φώτα πορείας του είναι σχεδόν ανεπαρκή θα έλεγα, με μια δέσμη ασθενική και χωρίς διάχυση φωτός. Αυτός που τά ‘βαλε μάλλον είχε στο νού του τα κεριά που συνοδεύουμε τον Επιτάφιο τη Μ. Παρασκευή. Φωτίζει δε τόσο κοντά που όταν δεις κάτι έχεις ήδη πέσει μέσα. Μόνο με τον προβολέα κάτι γίνεται. Δυστυχώς έχω προσέξει ότι αν σηκώσω τη δέσμη στα πορείας, ο προβολέας τυφλώνει τον Αντίχριστο κάπου εκεί στα σύννεφα που κάθεται, ενώ αν χαμηλώσω τον προβολέα χαμηλώνει και το πορείας που φέγγει μπροστά μου στα 5 μέτρα. Anyway, μέσα στη Αθήνα που υπάρχει επαρκής φωτισμός (δε θέλω γέλια) πάω με τα πορείας και όπου έχει σκοτάδια βάζω προβολείς να βλέπω λιγουλάκι. Έτσι κι αλλιώς δε στραβώνονται οι απέναντι. (Κάτι τέτοιες ώρες κάνω συγκρίσεις με τα φώτα του V-Strom και μού ‘ρχεται να βάλω τα κλάμματα)..... Από ενδείξεις το καντράν έχει ταχύμετρο στο κέντρο, ένα ηλεκτρονικό ρολόϊ, δείκτη βενζίνης και τα κλασικά φωτάκια φλας-φώτων-βλάβης κινητήρα κλπ…. Θερμοκρασία δεν υπάρχει, μάλλον δεν την έχει και ανάγκη ως φαίνεται. Αν εκραγεί εν κινήσει θα το μάθεις πρώτος. Το 140 χαω μ' αρέσει. Στο λαιμό (κολώνα) τιμονιού έχει έναν πολύ πρακτικό πλαστικό γάντζο στον οποίο ενδείκνυται να κρεμάς πράγματα που δεν πρέπει να βάλεις στο βαλιτσάκι (βλέπε αμέσως παρακάτω). Κάτω απ' το γάντζο υπάρχει κι ένα ντουλαπάκι για μικροπράγματα που ανοίγει και αυτό με το κλειδί της μίζας.. Βολικό αν και δεν το έχω χρησιμοποιήσε έως τώρα, δε θέλω να σκορπάω πράγματα εδώ κι εκεί γιατί μετά τα ψάχνω. Έχω προσέξει πάντως ότι μπάζει σκόνη με τον καιρό, οπότε δεν είναι και για πολλά-πολλά. Η βαλιτσούλα των 33 λίτρων πίσω χωράει ένα κράνος full face και κάτι ψιλά. Το οβάλ σχήμα της όμως κάνει τα πράγματα μέσα να κάνουν περιστροφές γύρω απ’ τον εαυτό τους και τα νεύρα μου. Μια φορά έκανα το λάθος κι έβαλα μέσα τάπερ με ρευστό φαγητό (μπάμιες νομίζω) και το άδειαζα μετά με το λάστιχο. Ποτέ ξανά, στο γατζάκι μπροστά τα ευαίσθητα. Τελευταίο άφησα το επίπεδο πάτωμα. Είναι ό,τι καλύτερο για μένα η ύπαρξή του σ’ ένα εργαλείο πόλης. Το τί έχω κουβαλήσει εκεί πάνω δε λέγεται. Χαρτόνια με μπύρες και κόκα κόλες, από πάνω τσουβαλάκι πατάτες και από πάνω ν’ ακουμπάνε 6-7 τσάντες του super market. Μέχρι και νιπτήρα μπάνιου και μικρό τραπεζάκι σαλονιού με χωριστό τζάμι έχω μεταφέρει (μαζί αυτά). Τελευταίο επίτευγμα η μεταφορά ολόκληρου απορροφήτηρα στο service. Άνετα μιλάμε, τον ακούμπησα (χώρεσε ίσα-ίσα) και πήγα χαλαρά και χωρίς άγχος. Αυτή η διευκόλυνση δεν πληρώνεται με τίποτα λέμε. Μία ενδεικτική φωτογραφία (δεν έχω βγάλει κι άλλες). Στο πάτωμα μεταφέρθηκε και το στρογγυλό τζάμι του τραπεζιού, αλλά ελέω Μέρφυ το κατέβασα γιατί σίγουρα θα έπεφτε και θα γινόταν θρύψαλα μέχρι να βγάλω τη φωτογραφία...... Κινητήρας-επιδόσεις: Εδώ είμαστεεεεε. 200i διαβάζεις. Ναι , καλά. 163cc είναι με το ζόρι. Κάντο βρε άνθρωπε 190+ να έχει και 2 ρημαδοάλογα παραπάνω. Ο κινητήρας με την “εκπληκτική” απόδοση των 11,5 αλόγων (όταν είναι λίγα βάζουμε και υποδιαιρέσεις μη μας φάνε κανά χλιμίντρισμα), κινεί απλά ικανοποιητικά τα 114 κιλά του μοτό και τα κιλά του αναβάτη (παρακαλώ όχι συχνά δικάβαλα, δεν θέλει μεγάλη παρέα ο Kymcos. Στο δρόμο μαζεύει τα χιλιόμετρα με ηρεμία και απάθεια, σε σημείο που αν έχεις πάνω σου καφέ, τσιγάρο και εφημερίδα, έχεις χρόνο να τα αξιοποιήσεις και τα 3. Και περισσεύει και χρόνος να χαζέψεις κανά γκομενάκι στο πεζοδρόμιο πριν μπει ο… κόφτης στα 110 χαω. Όχι, κόφτη δεν έχει, αλλά η τελική του είναι αυτή, ούτε χλμ παραπάνω. Το ‘χω δοκιμάσει επανειλλημένως. Και φυσικά όχι με κόντρα άνεμο, ούτε σε ανωφέρεια έστω και ελαφριά. Υπερβάλλω λίγο χάριν αστεϊσμού, ίσως ζητάω και πολλά από ένα φτηνό μικρό σκούτερ. Τα 90-95 πάντως τα πιάνει εύκολα. Προσωπικά θα ήθελα 3-4 άλογα ακόμα ώστε να είναι λίγο πιο σπιρτόζικο. Στο δρόμο έχω δει ότι τα SH150 πχ με αφήνουν πίσω πάντα. Τα 3 άλογα παραπάνω έχουν κάποιο αντίκρισμα, μικρό μεν αλλά υπάρχει. Στοιχίζουν όμως και σημαντικά περισσότερο (+1.200 ευρώ τότε) και είναι και στόχος αλητοκλεφταράδων. Άσε που τότε το SH είχε ταμπούρο πίσω κι έπαθα πολιτισμικό σοκ. Α ρε Χονδάρα με τις βλακείες σου….. Αν πάντως δεν έχεις αξιόλογες απαιτήσεις, μέσα στην πόλη και λίγο έξω απ’ αυτή για κανά μπάνιο, θα σε πάει αξιοπρεπώς. (Μ’ αρέσει αυτή η λέξη γιατί επιδέχεται ξεχειλώματος ενοιολογικά. Μπορεί ας πούμε να με περνάνε και τετραπληγικά σαληγκάρια κι εγώ να σου πω ότι κινούμαι αξιοπρεπώς. Χαχαχα). Φρένα: Εδώ η Kymco έβαλε τα γυαλιά σε πολύ μεγαλύτερα 2τροχα και κατασκευαστές (ναι ρε Suzuki, για σένα το λέω και μην κάνεις πώς δεν ακούς). Οι δαγκάνες μπρος-πίσω είναι όχι απλά άριστες, αλλά και ανέλπιστα καλύτερες για τις επιδόσεις του οχήματος. Η απόσταση φρεναρίσματος είναι κάθε φορά η μισή απ’ όση νομίζεις όταν δεις τον κίνδυνο και σταματάει με εκπληκτική ευστάθεια χωρίς να φύγει πόντο απ’ τη γραμμή του. Μάλιστα κωλοκάθεται κατά το κοινώς λεγόμενο και έτσι ρίχνει κι άλλο το κέντρο βάρος του, βοηθώντας να μη φύγει δεξιά-αριστερά. Πραγματικά έχω πάθει πλάκα όλα αυτά τα χρόνια με τα φρένα του σκούτερ μου και βρίσκω άλλον έναν λόγο (ανάποδα τώρα) για να βάλω τα κλάμματα όταν τα συγκρίνω με τα μαμά του V-Strom. Φανταστείτε ότι η πίσω δαγκάνα του σκούτερ είναι μεγαλύτερη απ’ την πίσω του V-Strom! Και σχεδόν ίση με την μπροστινή του Ιάπωνα. Να σημειωθεί δε ότι το σκούτερ δεν έχει ABS, αλλά σχεδόν ποτέ δεν έχουν μπλοκάρει οι τροχοί, πρέπει να το προσπαθήσεις πάρα πολύ για να φρενάρεις άτσαλα και με μπλοκάρισμα τροχών. Ακόμα και με μόνο το ένα φρένο – και μάλιστα το πίσω – φρενάρεις άνετα και πολύ πριν το μπαμ. Προσωπικά χρησιμοποιώ πιο πολύ το πίσω έχοντας πάντα ενδόμυχα το φόβο του μπροστινού για γλίστρημα που δεν μαζεύεται. Η χρήση δε, συνδυαστικά και των δύο είναι μια καθημερινή απόλαυση (μετά τον Freddo Cappuccino). Μπροστινή δαγκάνα. Πίσω δαγκάνα (μεγαλύτερη της μπροστινής και 2πίστονη)!!! Αριστερά κάτω βλέπετε μία εκ των βιδών του καπακιού της εξάτμισης και την πατέντα που έκανα (πρόσθεσα ένα μαλακό υλικό - το ασημί - να δέσει επάνω του) για να συγκρατηθεί η βίδα και να μη φύγει κι αυτή προς άγνωστη κατεύθυνση.... Οδηγική συμπεριφορά: Με βάση τον ασθενικό κινητήρα και την καλή / χαμηλή θέση οδήγησης και χαμηλό βάρος στον αντίποδα, τελικά το σκουτεράκι κινείται μέσα στην πόλη και τα αυτοκίνητα πολύ εύκολα. Χωράει παντού και οι ελιγμοί του είναι παιχνίδι χάρις στο μικρό μέγεθος και βάρος του. Για ταχύτητες μέχρι 80 χαω είναι ταμάμ (οι ενδείξεις στο κοντέρ απ’ τα 80 και μετά είναι με κόκκινο αντί άσπρο, κάτι δείχνει αυτό). Στη γεμάτη πόλη δε χρειάζεσαι πολλά περισσότερα. Μόνο σε ανοιχτό δρόμο φαίνεται η έλλειψη ταχύτητας όταν φοβάσαι μη σε πάρουν σβάρνα οι γλήγοροι γιωταχήδες. Κατανάλωση: Η κατανάλωσή του κυμαίνεται σταθερά στα 3-3,5 λίτρα / 100 km. Δεν τη λες και μικρή, αλλά όχι και απαγορευτική. Ίσως οφείλεται στη μικρή ιπποδύναμη που το κάνει να ζορίζεται λίγο. Το καλό είναι ότι δεν ξεφεύγει πιο πάνω, τόσο είναι. Η αυτονομία του σε συνδυασμό με το ντεπόζιτο των χχμμμμμ πόσων αλήθεια λίτρων?..... Αυτό είναι μάλλον γνωστό μόνο στον εκάστοτε Κορεάτη που συναρμολογεί τα μηχανάκια στο εργοστάσιο, και το κάθε ντεπόζιτο μάλλον είναι όσο τους βγει. Η δημοσιευμένη χωρητικότητα πάντως είναι 6 λίτρα, αλλά το δικό μου μια φορά που έμεινα και έσπρωξα μέχρι το βενζινάδικο, πήρε μόνο 5,1 λίτρα! Μεγάλη απόκλιση και στοιχίζει αρκετά σε αυτονομία. Τί να πω, δεν έχω λόγια για μερικά πράγματα. Θέματα αξιοπιστίας: Είναι Made in Korea. Παρότι έχω ακούσει από κάποιους μεγάλα παράπονα, προσωπικά δεν έχω άσχημες εμπειρίες και βλάβες δεν έχει βγάλει. Μάλιστα συνηθίζω να διαχωρίζω τις βλάβες σ’ αυτές που σε ακινητοποιούν ή θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική σου ακεραιότητα (ανεπίτρεπτες και κατακριτέες) και σε κείνες που είναι αβλαβείς. Το Agility στα χέρια μου έχει βγάλει μόνο τα εξής: - Ένα χαλασμένο φλοτέρ (αλλάχτηκε εντός εγγύησης). Κλάϊν-μάϊν ζημιά. - Μια τσιμούχα διαφορικού που δακρύζει περιστασιακά ευτυχώς και ελάχιστα, και όσες φορές κι αν την έχουμε αλλάξει, και η νέα δακρύζει. Φαίνεται πως είναι ευσυγκίνητος ο Κορεάτης και δεν του τό ‘χα. Πάντως, η ποσότητα που διαφεύγει είναι τόσο αμελητέα που δεν χρειάζεται καν συμπλήρωμα όσες φορές το έχουμε τσεκάρει. Μιλάμε για μερικές σταγόνες και τίποτα περισσότερο. Απλά το λέρωμα σε τρομάζει, ιδίως αν είσαι άσχετος σαν εμένα. Και οι δύο “ζημιές” πάντως είναι αστείες και σίγουρα ούτε για πλάκα επικίνδυνες. Συνεχίζεις κανονικά και όποτε θες ασχολείσαι. Και τα ανταλλακτικά / service είναι φτηνά, φτηνότερα από κάτι άλλα επώνυμα που βαράνε αλύπητα. Άσε που μπορείς άνετα να πας σε νησί με δαύτο και να μην ανησυχείς, αφού τα περισσότερα νοικιάρικα είναι Kymco (σκούτερ και γουρούνες) και όλο και θα βρεις λύση σε τυχόν πρόβλημά σου. Ενώ αν έχεις κανά σπάνιο, τον ήπιες. Απαραίτητη σημείωση: Και το σκούτερ απολαμβάνει τη θαλπωρή του κλειστού γκαράζ δίπλα στο Stromatex, οπότε δεν γνωρίζω και δεν θα μάθω πώς θα ήταν αν ήταν εκτεθειμένο στο δρόμο. Συμπερασματικά: Παρά τα όποια αρνητικά του, το έχω αγαπήσει και το εκτιμάω αφάνταστα διότι μου έχει λύσει κυριολεκτικά τα χέρια. Σε σημείο να μην μπορώ να φανταστώ μέρα χωρίς αυτό και δεν υπερβάλλω καθόλου. Όποτε έχει χρειαστεί να το αφήσω για service πχ, νοιώθω στερητικό σύνδρομο και αισθάνομαι ότι είμαι εγκλωβισμένος χωρίς αυτό. Αν ήταν καλή αγορά? Ναι, τηρουμένων των αναλογιών (ανάγκες – χρήση) και της τιμής του (στα 2.100 ευρώ το 2010) ήταν απ’ τις φθηνότερες λύσεις. Και δεν ήθελα να ρίξω λεφτά σ’ ένα μηχανάκι καθαρά εργάτη. Αν τ’ αρνητικά του μου φαινόντουσαν αφόρητα μια 5ετία τώρα, θα το είχα δώσει για άλλο. Αντιθέτως το έχω κρατήσει και βλέπω να το κρατάω κι άλλα χρόνια ακόμα. Αν θα το ξανάπαιρνα? Άνετα βάσει των μέχρι τώρα αναγκών μου και έχοντας φυσικά και το V-Strom για πιο έξω. Αν ήταν να έχω μόνο ένα μικρό, θα πήγαινα σίγουρα σε κάτι πιο δυνατό να με καλύπτει παντού. Θα κοίταγα πάλι όμως προς Kymco μεριά, πχ το People Gti 300 που είναι και το δυνατότερο της αγοράς μέχρι τώρα με 29 αλόγατα και πάει σφαίρα. Το καλό με το ασθενικό του κινητήρα του είναι ότι μετά ανεβαίνεις στο V-Strom και λες “Ουάου, τί μηχανάρα έχω και δεν την εκτιμάω”..... αυτό είναι που λένε “ουδέν κακό αμιγές καλού”. Και μόνο για τα εκπληκτικά φρένα του πάντως (καημός μου έχουν γίνει τα καλά φρένα), θα το ξανάπαιρνα. (+) ΦΡΕΝΑΡΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΑΤΩΜΑ, θέση οδήγησης, ευελιξία, αξιοπιστία (έως τώρα), φτηνά ανταλλακτικά και service, ικανοποιητικό δίκτυο service παντού ακόμα και στα νησιά λόγω γουρούνων, δεν τό ‘χουν σε εκτίμηση οι κλέφτες, μικροπροβληματάκια εργονομίας που παρουσιάζονται επιλύονται άμεσα στην επόμενη χρονιά. (-) Μικρή ιπποδύναμη - αργές ρεπρίζ, βίδες στα πλαστικά που λασκάρουν ενίοτε, σχετικά υψηλή κατανάλωση, ανεπαρκή φώτα μεσαίας σκάλας, σχετικά σκληρές αναρτήσεις, συντονισμός σε παρατεταμένες ανωμαλίες του οδοστρώματος, δεν αρέσκεται σε δικάβαλα. Σημείωση: Το τρέμουλο κατά το ξεκίνημα δεν το αναφέρω διότι δεν ξέρω αν είναι κατασκευαστικό μειονέκτημα, ή θέμα συντήρησης που επιλύεται. Θα το μάθω και θα ενημερώσω.