Αναζήτηση στην κοινότητα

Πολλή νέκρα έπεσε ρε παιδιά στα ταξιδιωτικά. Πάμε να το αναθερμάνουμε λίγο. Έψαχνα βουνό που να βγαίνει με πεζοπορία 2ήμερο. Στα Βόρεια, λίγο πολύ γνωστά και περπατημένα. Στα Νότια όμως δεν έχω δει σχεδόν τίποτα. Η Γκιώνα είναι το 5ο ψηλότερο βουνό και σε συνδυασμό με την εύκολη προσβασιμότητα την έκαναν την καλύτερη επιλογή. Προφανώς και για να φτάσω μέχρι εκεί επέλεξα τον Μπράλο. Μετά την Παύλιανη συνεχίζεις μέχρι Καλοσκοπή και κάπου εκεί ξεκινάει χωματόδρομος που ανεβάζει ψηλότερα. Κάπου εδώ άφησα τον κουβά μιας και ξεκινάει το μονοπάτι. Το υψόμετρο εδώ είναι γύρω στα 1600μ. Το μονοπάτι λοιπόν ξεκινάει σε δασωμένο κομμάτι αλλά αρκετά γρήγορα βγαίνει σε υποαλπικά τοπία. Ξεπροβάλλει η επιβλητική Πυραμίδα. Χιονούρες παντού! 3 διαδοχικές έπρεπε να περάσω μέσα σε 10'. Συνεχίζοντας. Βγαίνω πλέον στα Αλπικά λιβάδια. Εδώ υπάρχει και τρεχούμενο νερό. Τι ψάχνεις όταν θέλεις να στήσεις σκηνή στο βουνό; Επίπεδο έδαφος με βλάστηση για να είναι μαλακό, κάλυψη από τον άερα, και θέα. Όλα αυτά τα προσφέρει η Βαθιά Λάκκα: Προφανώς και θα την έστηνα με τέτοιο τρόπο ώστε πριν πάω για ύπνο και όταν ξυπνήσω να βλέπω τον πανέμορφο αυτό όγκο. Τακτοποιήθηκα, άφησα και το σακίδιο και έβαλα μπρος για την ψηλότερη κορυφή της Γκιώνας, την Πυραμίδα, στα 2510μ. Την προσεγγίζεις μέσω μιας ημικυκλικής διαδρομής από τα αριστερά. Ανεβαίνοντας, η θέα στην Λάκκα. Άνετα σκιάρεις ακόμα εδώ πάνω. Ένα ακόμα αλπικό λιβάδι πριν πιάσουμε τα βράχια. Από εδώ και πάνω οι χιονούρες είναι πιο έντονες. Μια από αυτές βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι, στο μοναδικό σημείο χωρίς βράχια. Αναγκαστικά θα πρέπει να πάρω τον δύσβατο δρόμο απο τα δεξιά. Ζόρικη κλίση. Βγαίνοντας στην ράχη, η κορυφή απέχει 3'. Κορυφή Πυραμίδα με θέα τον Μαλιακό! Και τον Κορινθιακό. Πιάτο η Νότια Πίνδος. Εδώ βρίσκεται και ένα μικρό μνήμα αλλά δεν μπόρεσα να βρω περισσότερες πληροφορίες. Επιστροφή στην σκηνή για αραχτική και φαγητό. Τι παράθυρο! (πατουσάκηδες τον νου σας) Φανταστικά χρώματα όταν έπεφτε ο ήλιος. Ανεφοδιασμός σε νερό με λιώσιμο χιονιού. Ο τόπος συνέχισε να μου χαρίζει φοβερά χρώματα ακόμα και την νύχτα. Ο καιρός το βράδυ ήταν ιδανικός με άπνοια και χωρίς υγρασία. Ό,τι πρέπει για ξεκούραση δηλαδή. Το επόμενο πρωί με γεμάτες μπαταρίες τα μάζεψα νωρίς και πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άξιζε τον κόπο μερικές φωτό ακόμα, αυτή την φορά με το φως του ηλίου στο ξημέρωμα. Βρείτε τον κουβά! Αυτά. Πάρτε τα βουνά τώρα που είναι Μάιος και είναι στα καλύτερα τους.