Αλβανία Αγριομπίλυζας και Χαρούληζας τριγύρω στα Βαλκάνια και πιο πέρα...

[wildbilly 1.471]

Κοιτάζω πάλι την άδεια σελίδα…είναι η 3^η φορά που μου συμβαίνει αυτό μετά από ένα ταξίδι…τι να πρωτο-πείς, τι να πρωτο-περιγράψεις και γιατί να το κάνεις…αυτή η αρχή είναι η πιο δύσκολη γι αυτό θα ξεκινήσω από το τέλος…

Η τελευταία ημέρα, ήδη στην Ελλάδα, τα τελευταία χιλιόμετρα, ένα προς ένα, μας έφερναν πίσω στη βάση μας…είχα διαρκώς την αίσθηση ότι βρισκόμασταν τόσες μέρες ψηλά πάνω σ’ένα αερόστατο και τώρα το αερόστατο έχανε αέρα αργά -αργά και μέτρο με το μέτρο, ο γνώριμος μας κόσμος, αυτός ο κόσμος της καθημερινότητας, της ασφάλειας, των δικών μας ανθρώπων, πλησίαζε ακόμα περισσότερο…και είναι ωραίο το αίσθημα να γυρίζεις πίσω αλλά και τι ωραίο να είσαι ψηλά…

Πολλά αναρωτήθηκα σ’αυτά τα τελευταία χιλιόμετρα, ήταν και η φιλοσοφική μπυρο-συζήτηση της προηγούμενης νύχτας με τους κουμπάρους μου…γιατί ταξιδεύω? Θέλω από κάτι να ξεφύγω? Είναι το άγνωστο και η περιπέτεια? Γραμμένο στο γονίδιο μήπως? Ασθένεια? Που να ξέρω ρε γμτ, κάθε φορά και πιο μπερδεμένος γυρίζω πίσω, πολύ κουρασμένος αλλά έτοιμος για άλλο τόσο αν ένα μαγικό ραβδάκι κάνει τα μαγικά του…Πολλοί είπαν πολλά σχετικά, αλλά άκρη κανείς δεν έβγαλε, οπότε λέω να συνεχίσω μήπως στο επόμενο ταξίδι βρω τη φώτιση…Η πιο εύκολη απάντηση που έχω πάντως, είναι ότι όταν ταξιδεύω χάνω την αίσθηση του χρόνου, πραγματικά δεν ξέρω τι μέρα είναι και δε με νοιάζει…χάνω την αίσθηση του εαυτού μου, ένα περιφερόμενο σαρκίο που γεμίζει εικόνες και τις στοιβάζει πάνω από τις παλιές, κάθε φορά που γυρνάω είναι σαν να έχω κάνει φορμάτ στο σκληρό μου…

[Τζακ Κέρουακ: “Στο δρόμο”]: “Φίλε μου φαντάζεσαι πως θα ήταν, σν βρίσκαμε μια ορχήστρα τζαζ μέσα σ’αυτούς τους βάλτους, με γιγαντόσωμους μαύρους τύπους να κλαψουρίζουν μπλουζ στην κιθάρα και να πίνουν φθηνό αλκοόλ, γνέφοντας μας?”

Είναι αυτοί οι τύποι που περιμένω να μου γνέψουν, κάποιες νότες θα προσθέσω και ‘γω στη συντροφιά τους…

Ένας φωτισμένος ταξιδευτής που είχα την ευκαιρία να συναντήσω πρόσφατα, ανέλυσε τη δυσκολία της απόφασης να γυρίσεις το κλειδί στη μίζα, να συγκρουστείς με το περιβάλλον σου και τον εαυτό σου και να ακολουθήσεις το ένστικτο σου που σε τραβάει εκεί έξω…έτσι λοιπόν, απλώς γυρίζω το κλειδί και δε σκέφτομαι πια…

[Τζακ Κέρουακ: “Στο δρόμο”]: “Τι είναι αυτό το συναίσθημα που σας σφίγγει όταν φεύγετε με τ’αμάξι αφήνοντας πίσω σας ανθρώπους που τους βλέπετε να μικραίνουν μέσα στην πεδιάδα μέχρι που τελικά εξαφανίζονται? Είναι ο απέραντος κόσμος που μας βαραίνει κι είναι και ο αποχαιρετισμός. Παρ’όλα αυτά στρέφουμε προς τα μπρος, για την επόμενη τρελή περιπέτεια κάτω από τους ουρανούς”.

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 21 , 2013 από τον innova 04
Προσθήκη ετικετών.

[calaquenty 69]

Έχουν περάσει αρκετές μέρες που γυρίσαμε από το ταξίδι κι όμως αρνούμαι πεισματικά να ασχοληθώ με τη τακτοποίηση του εξοπλισμού που είχα μαζί μου τις 13 αυτές μέρες. Αρνούμαι πεισματικά να ανοίξω το μίνι laptop που αποθηκεύαμε κάθε δεύτερο βράδυ φωτογραφίες και βιντεάκια. Μια διάθεση οριακά καταθλιπτική, που ξεκίνησε να μου κλείνει το μάτι, ουσιαστικά τη τελευταία μέρα. Από την ώρα που ξεκινήσαμε να διανύσουμε τα τελευταία χιλιόμετρα επί ελληνικού εδάφους έχοντας αποχαιρετήσει τον Αποστόλη και τη Ρένα στη Λαμία.

Τους αξιολάτρευτους κουμπάρους του Βασίλη που σε κάθε μας εξόρμηση μας με πέρασμα από τη πόλη τους, είναι η όαση μας. Πάντα έτοιμοι να μας υποδεχτούν με το χαμόγελο στα χείλη και το τραπέζι τους γεμάτο. Ένα φωτεινό σημαδάκι στο χάρτη που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε μέχρι να φτάσουμε στο κατώφλι τους. Τα λόγια δεν είναι αρκετά για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τη καλοσύνη τους και τη συμπάθεια που τους τρέφω, οπότε και δε θα σας κουράσω. Απλά τους ευχαριστώ.

Το γιατί αρνούμαι μάλλον εύκολο να το καταλάβει κάποιος. Είναι η επισφράγιση του τέλους κι αυτής της εξόρμησης, την οποία μεταθέτω στο μέλλον. Όσο κοντινό κι αν είναι. Αισθάνομαι μετέωρος. Μεταξύ 2 κόσμων. Του καθημερινού και του μαγικού – ταξιδιωτικού.

Μιλώντας με το Βασίλη στο ταξίδι, στριμώχνει σε μια φράση του την ατάκα: «... θα γυρίσουμε πίσω στη πραγματικότητα...», αλλά κάτι με σπρώχνει εκείνη τη στιγμή και τον διακόπτω λέγοντας: «Και τι σε κάνει να πιστέυεις ότι θα επιστρέψουμε στη πραγματικότητα; Γιατί δεν είναι αυτό η πραγματικότητα κι απλά θα επιστρέψουμε... [παύση να βρω κατάλληλη λέξη] στη καθημερινότητα;»

Κυριακή 14/7/2013, ώρα 23.35 μήνυμα στο κινητό από Βασίλη Καπόγιαννη: “check your email”.

Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή...

[wildbilly 1.471]

Ημέρα 1, Κόρινθος-Πρέβεζα, 285 χλμ

Είμαι εδώ και 4 μήνες σε αλλοπρόσαλλη κατάσταση . Έπειτα από την αποθεραπεία από το ατύχημα που με κράτησε 4 μήνες σχεδόν μακρυά από το δρόμο, έχω κάνει ήδη 4.500 χλμ σε βόλτες περιμένοντας το ταξίδι…η διαδρομή έχει βγεί από τότε, τα ξενοδοχεία τα έκλεισα από τον Απρίλη, οι χάρτες είναι περασμένοι στο gps και στο κινητό, το μοτοσακό είναι αξιόμαχο, βγαλμένο από εξονυχιστικό σέρβις , όλα τα χαρτιά μου είναι έτοιμα, τα πράγματα μου έτοιμα στις βαλίτσες (ευγενική χορηγία του εντουρο-κουμπάρου μου)…Στη δουλειά γυρνάω γύρω-γύρω από τον εαυτό μου για να τακτοποιήσω κάθε λεπτομέρεια πριν φύγω…τη μαγική στιγμή φωνάζω «φεύγωωωωωωωω» και πλημυρίζω από αδρεναλίνη…μπουκιά δε μπορώ να φάω από την ένταση και φτάνω σπίτι την ώρα που φτάνει και ο Χαρούληζας…ο αγαπημένος συνταξιδιώτης, ήρεμη δύναμη και με απέραντη υπομονή στις παραξενιές μου…ναι ήρθε! Αγκαλιαζόμαστε και σύντομα είμαστε έτοιμοι!!!!

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[calaquenty 69]

Πώς συμβαίνει άραγε και στη δική μου περίπτωση να έχω δικά μου ζητήματα που με ταλαιπωρούν και να είμαι υπ’ ατμόν, δε ξέρω. Μέχρι τελευταία στιγμή να τρέχω να προλάβω. Ο Βέγγος θα μου έβγαζε το καπέλο με τόσο τρέξιμο! Οπότε και το πρωί της μέχρι να πάω στον Μπίλυ ήμουν σε συνεχή κίνηση. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του ζητήματος τις βαλίτσες τις έφτιαξα το προηγούμενο βράδυ στις 11:30 μέχρι πολύ μετά τα μεσάνυχτα.

Η στιγμή της αγκαλιάς μας έξω από το σπίτι του Μπιλ όμως τα διαγράφει όλα εν ριπή οφθαλμού. Υπάρχει μόνο ο δρόμος εμπρός. Οπότε... Φύγαμεεε!

Ετοιμοι λοιπόν κι οι δυο, βγαίνουμε στο δρόμο να ζήσουμε το όνειρο ολόκληρου του χειμώνα κι όλης της άνοιξης.

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον calaquenty

[wildbilly 1.471]

Μπαίνουμε στη γνωστή εθνική οδό καρμανιόλα για Πάτρα και ο άερας είναι πολύς…τα πρώτα χλμ και έχω αρχίσει και κουράζομαι…σταματάμε κάπου στο Ρίο για βενζίνες και…επισκευές…το gps μου κάνει νερά, δεν παίρνει ρεύμα από το πριζάκι…περίμενα κάποια δυσλειτουργία αφού ο μάστορας που έφτιαξε το ρελέ που διακόπτει το ρεύμα όταν βγάλω το κλειδί, είναι επιστήμονας και τα΄χει κάνει σαν τα μούτρα του….Τεσπά, ο Χαρούλης πιάνει δουλειά και κόβει το ρελέ, να πάει στο διάολο, συνδέοντας κατευθείαν το πριζάκι στην μπαταρίαζα…

Ξεκινάμε πάλι και λίγο αργότερα φτάνουμε στην Πρέβεζα και στο φιλαράκι μάλαμα του Χαρούληζα, τον Τασούλη!!! Ο τύπος, πολύ άτυχος, ζει σ’ένα χτήμα εξω από την πόλη, παρέα με 3 υπερμεγέθη σκυλιά…

Kατεβαίνουμε στην πόλη και ο Τασούλης μας πάει μέσα από τα σοκάκια…πολλά μικρά μαγαζάκια, ουζερί, παγωτατζίδικα κτλ…

φτάνουμε σε ένα χάλια μαγαζί όπου τρώμε τις χειρότερες γαρίδες που’χω φάει στη ζωή μου ( ο Τασούλης ως ιχθυοπώλης ξέρει τι κάνει λέμε)…Κάπου εκεί ψάχνω πάλι αναπτήρα…πρέπει να αναφέρω το θέμα μου με τους αναπτήρες…πρέπει να παίζει κάτι μεταφυσικό γιατί τους χάνω συνέχεια…σ’αυτό το ταξίδι πήρα μαζί μου 6 αναπτήρες και πάλι ψάχνομαι…Ο Χαρούληζας ισχυρίζεται ότι μέχρι τα Γιάννενα δε θα’χω κανέναν και εγώ επαυξάνω αναφέροντας το νόμο του Μέρφυ…

Κάποιες μπύρες μετά…

πέφτει η ιδέα για ραβανί με παγωτό και σύσσωμοι αριβάρουμε στο χειρότερο ζαχαροπλαστείο της πόλης, με τα χειρότερα γλυκά και χειροποίητα παγωτά…Ο Τασούλης κάνει κουμάντο και σύντομα είμαστε αραγμένοι στο τραπέζι 6 μέτρων του Τασούλη, καταπίνοντας και λέγοντας ιστορίεζες από την ποτάνα τη ζωή…μεγάαααλες στιγμές και καπάκι μεγάααλα ροχαλητά!!!! Πάει η 1η μέρα λέμε...

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[calaquenty 69]

Το μίνι χειρουργίο στο κύκλωμα της πρίζας του versys δε μου χαλάει το κέφι και προσπαθώ να κάνω και το Βασίλη να το δει χαλαρά που έχει αρχίσει τα γαλλικά άνευ διδασκάλου για το «καλλιτέχνη» των ηλεκτρικών. Δε μασάμε προχωράμε, Τασούλης μας περιμένει.

Τασούλης = παιδί Μάλαμα, διαμάντι, όλα τα πολύτιμα μέταλλα και όλους τους λίθους πολύτιμους κι ημιπολύτιμους μαζί. Μας σκλάβωσε με όσα έκανε. Ευχαριστούμε Τάσο.

Για να εξασφαλίσω ότι το ταξίδι μας θα ολοκληρωθεί απαίτησα και πήρα έναν από τους αναπτήρες του Βασίλη, ώστε να είμαι σίγουρος πως έχουμε πάντα ένα να ανάβει τα τσιγάρα του. Τον είχα ικάνό από Βουδαπέστη να κατεβαίνει Κόρινθο σε μια μέρα απ’ τα νεύρα.

Και μια σημείωση πριν πάμε για ύπνο. Ο συνδιασμός γλυκού με παγωτό είναι αδύνατον να αποδωθεί λεκτικά. Καληνύχτα λέμε.

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον calaquenty

[gkourmoul1 5.999]

Με φτιαξατε αποψε! Πολυ δυνατη αρχη! Πηρες το κολαϊ Μπιλ!!!

[wildbilly 1.471]

Ημέρα 2, Πρέβεζα-Ohrid, 530 χλμ

Πρωινός καφές παρέα με τα σκυλιά του Τασούλη…

Κατεβαίνουμε στο κέντρο όπου δίπλα στο ιχθυοπωλείο του Τασούλη, παίζει μπουγατσερί και αράζουμε περιμένοντας την…έκπληξη…

Και ω ναι, ο Βάγγος αριβάρει…Έχει ξεκινήσει 5 η ώρα το πρωί το παληκάρι για να έρθει να μας συνοδεύσει μέχρι τα σύνορα…Όπως λέει, έχει αφήσει την ταυτότητα στο σπίτι γιατί είναι επιρρεπής στο να περνάει τα σύνορα και ποιος την ακούει την κυρά του…Τον Βάγγο τον ξέρετε οι περισσότεροι, οπότε τι να πω κι εγώ ο φτωχός για το παληκάρι…για την καλλιτεχνία του στη φωτογραφία, για τις ποιητικές του περιγραφές, για τη δημιουργικότητα του, για την καθαρή ματιά του…

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[calaquenty 69]

Καλημέρα! Τι ωραία όταν ακούς τον ήχο που κάνει η βαλίτσα που κουμπώνει, ε Μπιλ; Τα 3 κλακ. Αρχοντιά.

Όταν έστειλε μήνυμα ο Βαγγέλης ότι θα μας συνοδεύσει τη πρώτη επίσημη μέρα ταξιδίου ενθουσιάστηκα. Κάποιους ελάχιστους ανθρώπους δε χρειάζεται παρά να τους δεις μια φορά και να τους αισθανθείς οικείους. Φίλους.

Αφού πίνουμε το καφεδάκι μας, σταυροφιλώμαστε με το Τάσο κι ανανεώνουμε το ραντεβού μας. Σόρρυ Τάσο η Ωχρίδα μας περιμένει.

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον calaquenty

[wildbilly 1.471]

Ο Τασούλης, μας αλλάζει την αρχική διαδρομή και αφού χαιρετιόμαστε, τον ευχαριστούμε για τη μοναδική και από ψυχής φιλοξενία και αναχωρούμε…

Ξεκινάμε παραλιακά μέχρι σχεδόν την Πάργα και μετά βαράμε μια εγνατία οδό και σκάμε έξω από τα Γιάννενα…Στο μεταξύ εγώ βρίζω το πριζάκι που’χω πάρει για το gps, ένα μίνι σκατουλάκι που βγάζει έξοδο usb και γω το καμάρωνα, τι ωραία, τι καλά, μικρά καλωδιάκια, να που τώρα με παιδεύει…σταματώ διαρκώς για να το μπαλαμουτιάσω με μονωτικές ταινίες κτλ αλλά μου κάνει κόλπα και έχω φορτώσει…Κάπου εκεί πλησιάζει στο φανάρι ο Βάγγος και μου λέει, αφού δεν το΄χεις το θέμα με την τεχνολογία, παράτα τα όλα και πάγαινε με το χάρτη ρε άνθρωπε…

Στάση στην Κόνιτσα για καφεδάκι και ανασυγκρότηση (φωτό δεν έβγαλα από χαζομάρα) και συνεχίζουμε…

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[calaquenty 69]

Δε χρειάζονται ιδιαίτερες περιγραφές για τη διαδρομή. Πανέμορφη.

[wildbilly 1.471]

Μικρή παράκαμψη-στάση ξαφνική (μπράβο ρε Βάγγο) για να δούμε τις πηγές του Βοϊδομάτη…όνειρο…

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[calaquenty 69]

Φυσικά η προτροπή του Βαγγέλη να κάνουμε στάση στις πηγές ήταν τέλεια, γιατί έχω προϊστορία με τη περιοχή και μου ξυπνάει αναμνήσεις. Ευχαριστώ

Τι κρίμα που πρέπει να χωρίσουν οι δρόμοι μας αυτή τη φορά. Ίσως κάποια άλλη να έχουμε κοινή ρότα. Καλές βόλτες.

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον calaquenty

[wildbilly 1.471]

Συνεχίζουμε για Καστοριά μέσω Νεστορίου…Η φύση εκπληκτική και τα στροφιλίκια όνειρο…τύφλα να’χουν τα ευρωπαϊκά πάσα…πάμε ψιλοτάπα και σταματάμε διαρκώς για να φωτογραφίζουμε ο ένας τον άλλον…

Από μακρυά η πόλη της Καστοριάς πάνω στη λίμνη είναι υπέροχη και κάνουμε μια στάση για να αποχαιρετίσουμε το Βάγγο, ο οποίος έχει μπόλικο δρόμο επιστροφής…να’σαι καλά Βάγγο, η παρέα σου ήταν το καλύτερο ξεκίνημα του ταξιδιού μας…

Κάπου εκεί κάνουμε και μικρή επέμβαση πάλι στο μοτοσακό…σηκώσαμε λίγο τη μία χούφτα ώστε να χωράει να περνάει από κάτω το ορίτζιναλ ματζαφλάρι-φορτιστής του gps και να που τώρα έχω και ρεύμα (που να ‘ξερα…)….

Οι δρόμοι μας χωρίζουν λοιπόν και μείς κατευθυνόμαστε προς την Πρέσπα…το είχα καημό να φτάσω ως εδώ και να που τώρα βλέπω τη λίμνη από ψηλά…

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[calaquenty 69]

Ο δρόμος του Νεστορίου ανυπέρβλητος. Όποιος δεν έχει πάει πρέπει να το κάνει.

[wildbilly 1.471]

Κατεβαίνουμε μέχρι κάτω με σκοπό να περάσουμε από ένα δρόμο που δείχνει ο χάρτης ότι φτάνει ως τη Φλώρινα αλλά ένας ντόπιος που ρωτάμε μας αποθαρρύνει (αφού κοιτάει το μοτοσακό μου από πάνω έως κάτω, λέει, εγώ δε θα στο πρότεινα μ’αυτό που καβαλάς) και φεύγουμε προς τα πίσω υπομένοντας την καζούρα του Χαρούληζα για το μοτοσακό μου…

Φτάνουμε Φλώρινα και αμέσως μετά στη συνοριακή διάβαση της Νίκης όπου μπαμ-μπαμ περνάμε στην άλλη πλευρά και ξεκινάμε…από λάθος δικό μου μπαίνουμε σε παράδρομο του κεντρικού δρόμου και για καμιά 20αριά χλμ κοπανιόμαστε σ’έναν καρόδρομο…δε μας έφτανε το κοπάνημα, ξεκινάει μια δυνατή βροχή και ώσπου να βρούμε εκείνη τη γεφυρούλα, καλή της ώρα, και να χωθούμε από κάτω για να βάλουμε τα αδιάβροχα, γίναμε παπί…

Φτάνουμε στην Οχρίδα και νυχτώνει ήδη…βρίσκουμε το χοτέλ το οποίο είναι εξαιρετικό και βολευόμαστε στα γρήγορα…Το lonely planet προτείνει το Belvedere για φαγητό και γυρνάμε γύρω γύρω σαν τους χάνους ακολουθώντας το gps του τηλεφώνου…τελικά και πάνω που ο Χαρούλης λέει, κρίμα δεν το βρήκαμε, πέφτουμε πάνω του…μια τεράστια ψησταριά υπόσχεται λουκούλειο δείπνο και καθόμαστε…Για τα γκαρσόνια πάντως είμαστε αόρατοι για κάνα δεκαπεντάλεπτο οπότε τα μαζεύουμε και καταλήγουμε σε ένα εξαιρετικό ρεστοράν με λάιβ μιούζικ, τρεις τύπους που βαράγανε στα όρθια τα λόκαλ άσματα, ίδια και απαράλλαχτα με τα δικά μας στο ελλαδιστάν…τσιφτετέλια λοιπόν και τα μυαλά στα κάγκελα…μια παρέα από γυναίκες στο πλαϊνό τραπέζι κάτι γιορτάζει και το κέφι ανάβει….ωραίο το πάρτυ Χαρούληζα? http://youtu.be/uMkcDfgkVNQ

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[calaquenty 69]

Γνώριμο συναίσθημα η διάβαση συνόρων. Κατοχυρώνει κι επίσημα την έναρξη του ταξιδιού μας. Η βροχή έρχεται να μας προϋπαντήσει. Σίγουρα δεν έχουμε τη περσινή τύχη που πάντα φτάναμε ή περνάγαμε αφού είχε βρέξει με εξαίρεση τη τελευταία μέρα κι αυτό μέχρι να βάλουμε αδιάβροχα σταμάτησε. Ας είναι.

Μπανάκι να ζεσταθεί το κοκαλάκι, ντύσιμο και βουρ στο φαϊ. Εϊ μίστερ κεν γουί όρντερ πλιζ; Ο αόρατος άνθρωπος φημολογείτε πως έδωσε παραγγελία. Εμείς πάντως όχι. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί εκεί που πήγαμε ήταν φοβερά. Ωχρίδα μπάι νάιτ. Όλα τα λεφτά.

Για την Αλβανία πάντως δεν ήμασταν προτοιμασμένοι τι θα συναντήσουμε. Ότι κι αν σου πουν πρέπει να το δεις για να το νιώσεις στο πετσί σου. Αλλά αυτά αύριο. Νανάκια τώρα.

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον calaquenty

[wildbilly 1.471]

Ο χάρτης της 2ης ημέρας https://maps.google.com/maps?saddr=E55%2FE952&daddr=39.2385848,20.5690834+to:39.2725416,20.5972923+to:E90+to:%CE%95%CE%9F+%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82+%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD+to:%CE%95%CF%80%CE%B1%CF%81.%CE%9F%CE%B4.+%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82+-+%CE%9D%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85+to:%CE%95%CE%9F+%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82+%CE%A0%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%8E%CE%BD+to:%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85+%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BB%CE%AE%2FE86+to:7-%D0%BC%D0%B8+%D0%9D%D0%BE%D0%B5%D0%BC%D0%B2%D1%80%D0%B8&hl=el&ie=UTF8&ll=40.229218,21.324463&spn=4.176809,10.821533&sll=41.087632,21.150055&sspn=0.515458,1.352692&geocode=FcpPUgIdg3M8AQ%3BFbi7VgId-9s5ASn9eCrjtm9cEzF2-v7VF9rwYw%3BFV1AVwIdLEo6ASmJKjR163FcEzEhjNeD2hA8mw%3BFdogXAIdNPY9AQ%3BFRUpYwIdTGg8AQ%3BFZwJagIdQzJEAQ%3BFebubgIdI0tCAQ%3BFcxNbgIdI6tGAQ%3BFVh7cwIdsYo9AQ&mra=mi&mrsp=8&sz=10&via=1,2&t=m&z=7

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[mars 538]

Βασίλη,τελικά είσαι άγριο η Άγιο;

[wildbilly 1.471]

ωραίο το πάρτυ Χαρούληζα?

Κρατάω σημειώσεις στο μπλοκάκι μου και ίσα που βλέπω για να γράψω, γαμώ την πρεσβυωπία μου μέσα…τα γράμματα που κάνω είναι αισχρά βεβαίως, λέει ο Χαρούλης πως ίσως χρειαστεί να πάω σε φαρμακοποιό όταν γυρίσω για να μου διαβάσει τις σημειώσεις…χαχαχα μια χαρά τις διαβάζω τελικά Χαρούλη…

Μερικές μπύρες μετά λήγουμε τη μέρα με βόλτα στο παρκάκι…νάνι τώρα γιατί αύριο έχουμε δύσκολη μέρα… η Αλβανίαζα μας περιμένει!!!

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 19 , 2013 από τον wildbilly

[calaquenty 69]

Ευτυχώς που τα διαβάζεις Μπιλ γιατί εγώ πάλι δεν έχω ανοίξει φύλλο. Το πάω από μνήμης. Πρέπει να είμαι υπό την επήρρεια του ιπποφαές ακόμα και του γκουαρανά που τρώγαμε για να είμαστε ανθεκτικοί στις κακουχίες.

[μάθο... 10.136]

Αρχισαν τα οργανα σηκω απ'τη θεση σου...για παμε :)

[doctoras9 1.755]

τι ωραία και τεριαστά τα kawasakia σας! και η KLEδαρα και η Versara!!

βάλατε πλαινές σκληρές φέτος απο οτι παρατηρώ, δείχνουν μούρλια!!!

keep going..!

[wildbilly 1.471]

Ημέρα 3, Οχρίδα-Ελμπασάν-Τίρανα-Σκόδρα-Κότορ-Dubrovnik, 430 χλμ http://goo.gl/maps/3xQ9A

Η ημέρα ξεκινάει λίγο βαρειά…δεεεεεν θα τα πάμε καλά αν από τώρα νοιώθω κουρασμένος…τρώμε ένα γερό πρωινό, κουμπώνω και τις πολυβιταμίνες μου και ξεκινάμε για μια μικρή περιήγηση στην πόλη για φωτό και χάζι…

Τροποποιήθηκε Ιούλιος 20 , 2013 από τον wildbilly

[wolfering 144]