Αναζήτηση στην κοινότητα

Αν και έχω καιρό να ποστάρω στο mybike, διαβάζω τακτικά τι γίνεται στο φόρουμ. Και μιας και έχω αρκετούς φίλους και εδώ που δεν είναι στην Κρήτη και είναι εγγεγραμμένοι στο γειτωνικό φόρουμ θα ποστάρω το ίδιο ποστ και εδώ. Ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα. Όλοι ξέρεται ότι πλέον βρίσκομαι στην Αμερική για δουλειά στο πανεπιστήμιο της Αριζόνας. Το ταξίδι αυτό είναι μια τεράστια εμπειρία και πραγματικά η ζωή στο Αμερικα είναι τελείως διαφορετική απότι στην Ευρώπη. Είπα λοιπόν να γράψε μερικά λόγια για το ταξίδι μου και μερικές πρώτες εντυπώσεις, κυρίως για τους φίλους μου και όσους δεν φοβούντε να διαβάσουν ένα σεντόνι κειμένου. Το ταξίδι μου ξενικηνάει από το Ηράκλειο της Κρήτης όπου και έμενα τα τελευταία 13 χρόνια. Ήταν φυσικό να έχω άπειρα πράγματα να κάνω πριν φύγω. Η λίστα ήταν γύρω στα 50 νομίζω. Έπρεπε να βρω τη θα κάνω με όλα μου τα υπάρχοντα (έπιπλα, PC, μηχανή, ρούχα, κτλ). Πολλά τα πούλησα, άλλα τα πέταξα, άλλα τα χάρισα και άλλα τα έστηλα με μεταφορική στη Θεσσαλονίκη στον πατέρα μου. Τελικά τα έκανα σχεδόν όλα, με τη βοήθεια φίλων φυσικά. Αναχωρησα από το λιμάνι του Ηρακλείου με τη μηχανή φορτομένη με τριβάλιτσο. Μετά από ένα αποχαιρετισμό στο λιμάνι που περιλάμβανε ρακές και διάφορα άλλα, αναχώρησα για Πειραιά. Τα συνασθήματα περίεργα. Άφηνα πίσω όλους μου τους φίλους, του συναδέλφους, της παρέες, του μόρτες και σίγουρα καποιους που δεν τους θυμάμαι τώρα. Ούτε σπίτι δεν είχα σε αυτήν τη φάση. Ο μοναχικός ταξιδιώτης που πάει για δουλειά σε μια άλλη ήπειρο. Τουλάχιστον έχω την μηχανή ακόμα σκέφτομαι. Μετά από μερικές ώρες ύπνου, ξυπνάω. Τρώω ένα πρωινό στο καράβι, και κατεβαίνω στο γκαράζ για να ετοιμασω τη μηχανή για το ταξίδι. Μετά από μια μικρή αναμονή βγαίνω από το καράβι και πέρνω το δρόμο για Θεσσαλονίκη. GPS, οτοασπίδες, νερά, βενζίνες, όλα κομπλέ. Αν και έχω κάνει την διαδρομή αρκέτές φορές στο παρελθόν, αυτήν τη φορά ζωρίστηκα πάρα πολλύ. Μιλάμε για πάρα πολύ νύστα, και όταν πάς με 150 στην εθνική αυτό είναι θέμα. Έπιασα τον εαυτό μου μία φορά να κοιμάμαι σχεδόν και να είμαι στο όριο να χάσω τις αισθήσεις μου. Οι συχνές στάσεις για καφέ και ξεμούδιασμα δεν βοηθούσαν και τα χιλιόμετρα δεν περνούσαν. Όλα αυτά διορθώθηκαν με ένα διπλό redbull στη Λαμία. Χωρίς πλάκα, το ζουμί αυτό δεν συγκρίνεται με καφέ κτλ.Έχετε το στα υπόψη. Το υπόλοιπο της διαδρομής πέρασε αρκετά γρήγορα, χωρίς απρόοπτα η δυσκολίες, Fazer rules. Συνολική διάρκεια 18 ώρες περίπου μαζί με το καράβι και τα ανέβα κατέβα. Μετά από αρκετές ώρες οδήγησης, (8 νομίζω) φτάνω Θεσσαλονίκη, Καλαμαριά στον σπίτι του πατέρα μου. Εκεί ξεκουράζομαι για 3 μέρες και παραλαμβάνω τα δέματα που είχα στήλει από Κρήτη. Μιας και όλη αυτή η πραμάτια θα πάει στο χωριό που βρίσκεται στο Κιλκίς, τα φορτόνουμε και πάμε. Επίσης στο χωριό θα μείνει και η μηχανή, φυλαγμένη στο γκαράζ Τέσπα. Το PC το άφησα στην Θεσσαλονίκη στον πατέρα μου που το ήθελε. Έχει μέσα όλες μου τις φωτοογραφίες, βίντεο, κτλ. Απότι έμαθα, ο πατέρας μου μάλλον το χάλασε και πλεόν δεν αναβει,..... τα νεύρα μου. Όταν φτάνει η μέρα ο πατέρας μου με πάει αεροδρόμιο και αναχωρώ με το αεροπλάνο για Φρανκφούρτη. Διάρκεια 3 ώρες περίπου. Φτάνοντας Φρανκφούρτη, πέρνω το τρένο για την Fulda, όπου μένει η μητέρα μου. Ξεκουράζομαι και περνάω την ώρα μου κάνοντας βόλτες στην πόλη και στα δάση με τη μητέρα μου και το σκύλο. Είχαμε και έναν απρόσμενο επισκέπτη στην αυλή ένα απόγευμα Την ημέρα της αναχώρησης για Αμερική πρέπει να ξυπνήσω στης 4 το πρωί. Παίρνω ταξί, και μετά τρενο για το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης. Για να πας Αμερική πρεπει να περάσεις από απίστευτα αυστηρό έλεγχο. Διαβατήριο, Visa, αποσκευές, και σωματικό έλεγχο όπως δεν τον έχω ξαναδεί πουθενά. Τελικά ανεβαίνω στο αεροπλάνο για Charlotte. 9 ώρες πτήση, που περνάει αναπάντεχα γρήγορα βλέποντας 3 ταινίες. Λόγω ευννοηκού ανέμου φτάνουμε Charlotte 1 ώρα νωρίτερα. Αλλά επειδή τα τελωνεία είναι κλειστά αναγκαζόμαστε να περιμένουμε στο αεροπλάνο στις θέσεις μας. Κατεβαίνοντας οι επιβάτες χωρίζονται σε αμερικάνους και μη-αμερικάνους. Έχω 2 ώρες κενό μέχρι την επόμενη πτήση. Οι μη-αμερικάνοι περνάμε από απίστευτο έλεγχο. Διαβατήρια, Vises, αποσκευές, σωματικός, τα πάντα όλα. Με βγάζουν φωτογραφία και μου πέρνουν τα δακτυλικά αποτυπώματα ηλεκτρονικά για 3η φορά. Τρέχω να προλάβω την επόμενη πτήση και όταν φτάνω διαπηστώνω ότι πρέπει να ξαναπεράσω τον έλεγχο.... Τέλικά μπαίνω στο αεροπλάνο, τσίμα τσίμα. Η πτήση για Phoenix ήταν 5 μιση ώρες και η ώρα δεν περνούσε μιας και το αεροπλάνω δεν έχει οθόνες για ταινίες κτλ. Φτάνω στο Phoenix και ετοίμάζομαι ψυχολιγικά για άλλη μια από τα ίδια. Απότι φαίνεται όμως μόλις μπεις Αμερική τα πραγματα είναι πιο ελεύθερα. Δεν περνάω από κανέναν έλεγχο, πάω στην έξοδο, μπαίνω στο αεροπλάνο, τέλος. Το αεροπλάνο είναι πάρα πολύ μικρό, σχεδόν άδειο, η πτήση 15-20 λεπτά και η αεροσυδός να λέει ανεκδοτα στους επιβάτες. Ωραία. Φτάνω τελικά Tucson, πέρνω τις απόσκευές μου χωρίς πρόβλημα και κατευθύνομαι με ταξί προς το ξενοδοχείο το οποίο είχα κλείσει. 23 ώρες μετα το πρωινό ξύπνημα στη Fulda τελικά φτάνω στο δωμάτιο και του ξενοδοχείου και είμαι έτοιμος να ξεραθώ στον ύπνο. Ναι, σιγά μην ήταν τόσο εύκολο. Βρίσκω το δωμάτιο με τεράστιες ελείψεις. Έχει έπιπλα, αλλά λείπουν σκεπάσματα, σεντόνια, μαξιλάρια κτλ. Η reception κλειστή, οπότε πάω για ψώνια ακόμα δεν έφτασα. Αγοράζω τα πραγματα που χρειάζομαι για να κοιμηθώ (και μερικές μπύρες) από ένα μαγαζί που πουλάει μεταχειρησμένα. Δεν βρήκα κάτι άλλο ανοιχτό, και είχαι όρεξη να ψάξω και πολύ. Πάω πίσω στο ξενοδοχείο και κοιμάμαι. Την άλλη μέρα πάω στη reception να δω τη παίζει, και τελικά μου είχαν δόσει λάθος δωματίο. Με πάνε στο σωστό το οποίο έχει τα πάντα: σεντόνια κτλ, χαρτι τουαλέτας, φούρνο και φούρνο μικροκυματων, κλιματισμό, ακόμα και μαχαιροπίρουνα, πιάτα κτλ. 20 ευρώ η βραδυά, όχι και άσχημα. Α και μια πισίνα απέξω: Το υπόλοιπο του σαββατοκύριακου το περνάω κάνοντας βόλτα στα τεράστεια εμπορικά κέντρα της Tucson. Δευτέρα πρωί ξεκινάω για το πανεπιστήμιο, 20 λεπτά με τα πόδια. Γνωρίζω το νέο boss, τους νέους συνεργάτες, και ξεκινάω την διαδικασία ώστε να γίνω και επίσημα εργαζόμενος στο University of Arizona (ταυτότηα, catcard, social security number, ασφάλεια υγείας, μισθοδοσία, συμβόλαια). Δεν θα σας κουράσω με λεπτομεριες. Και τώρα που μάθατε πως πήγα, θα σας πω και δυο λογάκια για τις εντυπώσεις μου. Η πόλη: Η πόλη της Tucson βρίσκετε στο νότιο άκρο της πολιτίας της Αριζονας, πολύ κοντά στα σύνορα με το Μεξικό. Έχει πλύθησμό περίπου 1 εκατομύριο κατοίκους και θεωρείται μια κλασσική πόλη του Αμερικανικού νότου. Όπως οι περισσότερες Αμερικανικές πόλεις, έτσι και η Tucson έχει τεράστιους δρόμους, πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομο. Όλα είναι εξωφρενικά απλομένα, καμία σχέση με τις Ευρωπαικές πόλεις. Αυτό μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι γενικά τα οικόπεδα ειναι πολύ φτηνά και δεν υπάρχει λόγος να χτίζεις κανείς πολυκατοικίες. Φανταστείτε λοιπόν μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη σε πληθυσμό χωρίς πολυκατοικίες, καλύπτει μια τεράστια έκταση. Το τοπίο στο κέντρο και τα προάστια είναι πολύ περίεργο. Είναι εμφανές ότι γεωγραφικά η πόλη είναι χτισμένη σχεδόν μέσα στην έρημο. Υπάρχουν παντού μικρές σαύρες που τρέχουν στα πεζοδρόμια και το πράσσινο περιορίζεται σε τεράστιους κάκτους και φοίνικες όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες. Φωτογραφίες Tucson: Το πανεπιστήμιο: Το University of Arizona είναι τεράστιο, καινούριο, και σύγχρονο. Φοιτούν περίπου 40000 φοιτητές και έχει 20000 εργαζόμενους. Ο χώρος του πανεπιστημίου (το λεγόμενο campus) βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και είναι τόσο μεγάλο που έχει 3 ειδικά λεωφορία που είναι αποκλειστικά για μεταφορά μέσα στο πανεπιστήμιο. Το κτήριο που δουλεύω εγώ είναι το λεγόμενο Meinel building, και στεγάζει το College of Optical Sciences. Είναι ειδικά σχεδιασμένο ώστε από την πλευρά των εργαστηρίων να μην έχει παράθυρα μιας και τα πειράματα laser απαιτούν σκοτάδι. Η πλευρά των γραφείων είναι όλη τζαμαρία φιμέ, ώστε να μην χρειάζεται ποτέ να ανάβεις τα φώτα. 7 όροφοι, οι 3 υπόγειοι. Φωτογραφίες από το Πανεπιστήμιο Το κλίμα: Το κλίμα εδώ είναι ζεστό και ξερό, μιας και γεωγραφικά βρίσκεται στο ίδιο ύψος με την Αιγυπτο. Την πρώτη βδομάδα είχα μια σοβαρή και συνεχόμενη αιμοραγία από τη μύτη λόγο του ξηρού και ζεστού κλίματος, μου πέρασε όμως. Έχει τόσο ξηρασία που βγαίνεις έξω στους 40 βαθμούς και δεν υδρόνεις, ο υδρότας εξατμίζεται ακαριαία. Μεταξύ 11 το πρωί και 5 το απόγευμα ΔΕΝ μπρείς να βγεις χωρίς νερό έξω. Ούτε για πάνω από 15 λεπτά περπατημα. Δεν υπαρβάλω. Το ξηρό κλίμα έχει σαν αποτέλεσμα να μην σκουριάζει τίποτα ποτε. Κυκλοφορούν αυτοκίνιτα που είναι αρχαία αλλά σκουριά πουθενά.Τον Ιούλιος και Αύγουστο έχει μουσώνες, ξαφνικές καταιγήδες με πολύ βροχή και αέρα. Το χειμώνα η θερμοκρασία πέφτει μέχρι τους 8-10 βαθμούς. Πριν μερικές μέρες οι ειδήσεις είπαν ότι έγινε σεισμός, ..... 2,6 ρίχτερ. Ο μεγαλήτερος κατεγεγραμμένος ήταν 5 ρίχτερ το 1960. Κόστος ζωής: Το κόστος ζωής είναι αρκετά χαμηλά, συγκρίσιμο η και καλήτερο από αυτό του Ηρακλείου. Οι μισθοί βέβαια είναι 3-4 φορές μεγαλύτεροι, οπότε καταλαβαίνεται. Ενδικτικά: 2 hot dogs κοστίζουν 2.5 ευρώ, οι μπύρες είναι φτηνότερες απότι στην Ελλάδα, και γενικά τα λεφτά σου μένουν. Καφέ αγοράζεις με 2 ευρώ από Starbucks και Dunkin Donut. Ένα γεύμα σε φαστ φούντ κοστίζει περίπου 6 ευρώ ενώ σε λίγο πιο καλό εστιατόρια 15 ευρώ. Το ποτό κοστίζει 5 ευρω, είναι σχεδόν δεδομένο ότι πρέπει να δόσεις tip στον μπάρμαν, αλλά μετά το 3ο ποτό σε κερνάνε αβέρτα. Τα Αμερικάνικα ουίσκυ (Jack, Jim Beam κτλ) είναι πάμφτηνα. H μεγάλη διαφορά είναι στην βενζίνη που κοστίζει περίπου 0,65 ευρώ το λίτρο. Επίσης πολύ φτηνα είναι τα ηλεκτρονικά, υπολογιστές, ΤV, κτλ. Τα ενοίκια είναι ίσως λίγο πιο ακριβά από το Ηράκλειο. Εγώ νοικιάζω 2άρι 68 τμ με 420 ευρώ. Το κτηριακό συγκρότημα διαθέτει 2 θερμενόμενες πισίνες, γήπεδο μπάσκετ, τένις και γυμναστήριο. Πράγματα που τα βρήκα όπως τα περίμενα: - Φαστ φούντ: υπάρχουν παντού, παντού όμως. Εκτιμώ γύρω στις 30 διαφορετικές αλυσίδες. - Εμπορικά κέντρα και super market: τεράστια, τα έχουν όλα. - Οι άνθρωποι γενικά είναι πολύ φιλόζωοι. Δεν υπάρχουν αδέσποτα. - Εξυπηρέτηση: ότι αγοράζεις μπορεί να γίνει delivery, ακόμα και αν κοστίζει 50 ευρώ. Έρχεται στην ώρα του, και θελουν υπογραφή, αλλιώς δεν πέρνεις πράμα. - Παντού υπάρχουν γραμματοκιβώτια FedEx και UPS. - Όλοι έχουν iphone, και MacBook. - Η οπλοκατοχή είναι νόμιμη στην πολιτεία της Αριζόνας. - Σχεδόν όλοι βλέπουν τηλεόραση χρησιμοποιώντας καλοδιακή. Δεν υπάρχουν κεραίες στα σπίτια. Πραγματα που δεν τα βρήκα όπως τα περίμενα: - Δεν υπάρχει μετρό στην Tucson - Τα λεοφορεία είναι αρραιά και σχετικά ακριβά. - Ιντερνετ: γρήγορο αλλα ακριβότερο απόσο περίμενα: 35 ευρώ για 30mbps/sec (μετρημένα) - Οι άνθρωποι είναι πολλοί φιλικοί και ανοιχτοί. Σου πιάνουν κουβέντα για πλάκα, στο λεοφορείο, στο δρόμο. - Δεν υπάρχει ρατσισμός στους Έλληνες. - Δεν έχω δει ακόμα Έλληνα. - Παραδόξος δεν υπάρχουν σοβαρά μαγαζιά να αγοράσεις εξαρτήματα για PC. Τα καλά είναι όλα online. Μάλλον επειδή όλοι έχουν apple. - Δεν υπάρχει πειρατία σε software, μουσική και ταινίες. Όλοι αγοράζουν γνήσια, τα οποία βέβαια είναι πάμφτηνα. Πραγματα που πρέπει κανείς να ξέρει πριν έρθει να μείνει: - Αυτοκίνητα: χωρίς μεσο δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, ειδικά αυτοκίνητο.Τα φαστ φούντ έχουν drive in, οι τράπεζες έχουν drive in ΑΤΜ, το ίδιο και τα super market με μια μικρή επιβάρυνση. - To νότιο κομάτι της πόλης είναι γεμάτο κακές γειτωνιές, με συμορίες και ναρκωτικά. Κουλά: - Στην πολιτεία της Αριζόνας δεν είναι υποχρεωτικό να φοράς κράνος οδηγώντας μηχανή. Παρόλα αυτά το 90% φοράει, μάλλον γιατί αλιώς ψήνεσαι από την ήλιο. - Οι άνθρωποι που είναι λευκοι-μαύροι αμερικάνοι και οι μεξικανοί είναι ή super υπέρβαροι ή super αθληταράδες. Ενδιάμεσες καταστάσεις είναι σπάνιες. Οι ασιάτες είναι όπως παντού, και τους ευρωπαίους μπορείς να τους ξεχωρίσεις. Υπάρχουν και αρκετοί ινδιάνοι. - 90% και βάλε, των ανθρώπων έχει τατουάζ σε σημείο που φαίνεται. - Δεν υπάρχουν πολικατοικίες, όλα είναι απίστευτα απλομένα και αρραιά. - Τα περισσότερα σπίτια δεν έχουν καν φραχτη γύρω από το οικόπεδο. - Δεν χρειάζεται να κουβαλάς μετρητά μαζί σου πουθενά. Παντού πληρώνεις με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα. Για καφέ, τσίχλες, τσιγάρα, έπιπλα, υπολογιστές, αυτοκίνητα, εισητήρια λεωφορείου. Έχω τα ίδια $15 στο πορτοφόλι μου εδώ και 3 εβδομάδες...΄ - Δίπλωμα αυτοκινήτου στα 16, συμετoχή σε τσόντα στα 18, αλκοόλ στα 21. MAKES PERFECT SENSE. - Υπάρχουν γύρω στης 20-30 διαφορετικές εκκλησίες (χριστιανικά παρακλάδια) στην πόλη. Αποκορύφωμα η "Church of Christ Scientist". Εδώ βλέπεις ξεκάθαρα πόσο business είναι η θρησκεία. - Σχεδόν κανένα σπίτι δεν έχει πλυντήριο ρούχων. Όλοι πλενουν σε κοινά πλυντήρια κάπου στη γειτωνιά. Όλα τα σπίτια όμως έχουν πληντύριο πιάτων, και κλιματισμό. - Θέρμανση με πετρέλαιο δεν υπαρχει. Ελπίζω να σας άρεσε και να μην κούρασα πολύ. Αν σας βγάλει ο δρόμος κατά δω ξέρετε τι να κάνετε.