Αναζήτηση στην κοινότητα

Ταξίδι στη λίμνη Πλαστήρα. Μια βόλτα που είχα υποσχεθεί ότι θα κάνουμε στο φίλο Γιώργο GKS εδώ και πολύ καιρό και τώρα τον Ιούνιο είχε κάτσει καλά και η ημερομηνία 12,13,14/6 ήταν ιδανική για να γίνει. Πόσο περισσότερο όταν στην παρέα προστέθηκε τις τελευταίες μέρες και ο φίλος Σάββας που αποφάσισε να ξελαμπικάρει και να κάνει ένα καλό τριήμερο ταξίδι ( λίγο τσουχτερό για το budget μας αλλά ΜΟΝΑΔΙΚΟ) Έτσι λοιπόν αφού οι μέρες έφτασαν και το ξενοδοχείο κλείστηκε έφτασε η ώρα για ένα ωραίο ΠΣΚ. Παρασκευή λοιπόν και δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσω όσο πιο νωρίς γινόταν την δουλειά μου Δυστυχώς όταν βιάζεσαι όλα τα στραβά σου τυχαίνουν αλλά τελικά κατά τις 15:00 περίπου ήμουν στο ραντεβού που είχαμε με τον Σάββα στα Mc Donalds. Το πρόγραμμα μας για την Παρασκευή έλεγε ΑΥΤΗ με στάση στο Μπράλο σε γνωστό μαγαζί για καφέ και συνάντηση με τον Γιώργο GKS που θα ερχόταν απ΄την Πάτρα. Εδώ η καλή μου Σύντομα κατέφθασε και ένας καταχαρούμενος Σάββας. Αφού ξεκινήσαμε με κατεύθυνση τον Μπράλο αποφασίσαμε μιας και είχαμε χρόνο να περάσουμε απ΄το οικόπεδο του Σάββα στο Μπράλο μιας και είχε εκρεμότητα με το Ε9 και έπρεπε να το μετρήσουμε για να βάλει σωστά τις διαστάσεις του αλλά και για να ξεπεράσει τα δαιμόνια του που είχε απ΄το ατύχημα. Στάση λοιπόν εκεί. Αφού τελειώσαμε με τις εκρεμμότητες του οικοπέδου συνεχίσαμε για το καφέ στο Μπράλο όπου και κάναμε την επόμενη στάση μας περιμένοντας και τον Γιώργο. παρέα με ένα υπέροχο Αφού ήρθε και ο Γιώργος Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε και αφού ανεβήκαμε τον Δομοκό :roll: ( με camera on αλλά με ηλιοβασίλεμα) πήραμε τις ευθείες του Θεσσαλικού κάμπου και έτσι αφού ήδη είχε σουρουπώσει φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας που παρεπιπτώντως ήταν εξαιρετικό και πολύ χαλαρωτικό. Αφου τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο μας επισκεφτήκαμε την διπλανή ταβέρνα για να γεμίσουμε τα στομάχια μας όπου εκεί έπεσε και η ιδέα να ενημερώσουμε και τον Θωμά για το που είμαστε και εαν μπορούσε να ερχόταν μιας και το ήθελε πολύ. Η έκφραση φανερώνει και την ψυχολογία μας. Πραγματικά υπέροχα. Το δωμάτιο φανταστικό, η κούραση αρκετή και έτσι αφού πέσαμε για ύπνο ανακάλυψα πως κάποια μοτέρ δούλευαν και το βράδυ και μάλιστα χωρίς εξάτμιση. Άυπνος λοιπόν σχεδόν όλο το βράδυ σηκώθηκα απ΄τα χαράματα και μαζί μου και ο Σάββας και βγαίνοντας στο μπαλκόνι νιώσαμε την απίστευτη αίσθηση της εξοχής και της πεντακάθαρης ατμόσφαιρας. Με το πρώτο φώς η εικόνα μας ήταν αυτή. Η επόμενη ημέρα μας περίμενε με ένα πολύ σφικτό πρόγραμμα όχι τόσο απο θέμα χιλιομέτρου σαν απόλυτο νούμερο αλλά σαν διαδρομές με πολύ σφικτό στροφιλίκι και ανεβοκατέβασμα βουνών ΕΔΩ η διαδρομή. Να και κάποιες φωτό έξω απ΄το ξενοδοχείο μας. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε δεξιόστροφα τον γύρο της λίμνης με πρώτη στάση.....

Ένα απόγευμα και συγκεκριμένα το απόγευμα της 24ης του μηνός Οκτωβρίου του σωτήριου έτους 2014 ημέρα Παρασκευή και ώρα 5ην και 30 απογευματινή, ο σκληρός πυρήνας του περιπόλου μάχης νοτίου κεντρικής Ελλάδος και λοιπών νήσων συνεπικουρούμενος εκ δυο επιπλέον βαρέων καταδρομικών της Aprilia (Capo) και μιας ελαφρύτερης μονάδας της suzuki (VStrom) συνήλθαν σε ομάδα μάχης, και εκκίνησαν εκ του περιχαρακωμένου στρατοπέδου πρωτευούσης εν τω μέσω σφοδρής βροχόπτωσης δια το ορεινό συγκρότημα της Πίνδου. Τελικός στόχος η προσβολή της Βαλιας Καλντας δι όλων των μέσων και σε όλα τα επίπεδα. Πρώτος σταθμός ανασυγκρότησης με διανυκτέρευση τα Τρίκαλα και μερική συμπλήρωση της δύναμης μας με ένα ελαφρύ ταχυκίνητο καταδρομικό της ΚΤΜ (640) Σάββατο πρωί το κλιμάκιο της Λάρισας ανταποκρινόμενο θετικά απέστειλε ενισχύσεις 3 βαρέα καταδρομικά της ΚΤΜ (990) τα οποία έπλευσαν πάση δυνάμει με το πρώτο φως της ημέρας. Εν πλήρη σύνθεση πλέων (3 caponord 3 KTM990 1 KTM640 και 1 Vstrom) εκκινήσαμε για Καλαμπάκα και απο εκεί για Μουργκανη παρακάμπτοντας σε δευτερεύον επαρχιακό κινούμενοι στις παρυφές του Κοζιακα μεχρι τη διασταύρωση του χωριού Στεφάνι. Εκεί έγινε παύση της κίνησης των μονάδων και σύσκεψη των επιτελών δια την ικανότητα κίνησης των μονάδων στο δύσβατο της έμπροσθεν περιοχής. Αποφασίσθηκε δια λόγους ασφάλειας οι εξοπλισμένες με χωμάτινες ερπύστριες μονάδες να συνεχίσουν για στεφάνι και απο εκεί κινούμενες στις κορυφογραμμές βόρεια βορειοδυτικά του Κοζιακα και βορειοανατολικά των Τζουμερκων στα 1800 μέτρα να Πλήξουν το Μέτσοβο σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι δυο μονάδες που δεν ήταν εξοπλισμένες με καθαρά χωμάτινα ελαστικά να συνεχίσουν απο άσφαλτο μέσω Κατάφυτου Ανθούσας Χαλικιού και καβατζάροντας το Τζουμέρκο απο το βορειοανατολικό πέρασμα στα 1700 μέτρα να πλήξουμε το Μέτσοβο απο το νότο. Μετά το Χαλίκι η θερμοκρασία πέφτει στους 4 βαθμούς και η κίνηση γίνετε δυσχερής, βαίνοντας δυσχερέστερη όσο συνεχίζαμε την πορεία μας προς το πέρασμα. Το πέρασμα εχει κλίσει απο το χιόνι τα τμήματα προελαύνουν με πείσμα δίχως σκέψη υπαναχώρησης. Τελικά μετά πολλών κόπων και βασάνων διεκπεραιωνόμαστε εν Καρπενήσι τις πρώτες μεσημβρινές ώρες αναμένοντας τις ημέτερες δυνάμεις αι οποίαι αφού προσπάθησαν τα μέγιστα δεν κατόρθωσαν να υπερκεράσουν τα χιονισμένα υψώματα λόγω μεγάλης απόθεσης χιονιού και εκτέλεσαν παρακαμπτήριο ελιγμό μέσω ασφάλτου. Όση ώρα ήμασταν εν αναμονή καταλύσαμε στην θαλπωρή ενός ζεστού γραφικού καφέ συνοδευόμενοι απο γλυκιά αχνιστή σοκολάτα (την οποία καταχράστηκα δις) Με την άφιξη των υπολοίπων δυνάμεων και την κατανάλωση μερικών ζεστών ροφημάτων ακόμα ανασυγκροτηθήκαμε και εκκινήσαμε για τον τελικό προορισμό της ημέρας το μικρολιβαδο. Στο οποίο καταλύσαμε τις πρώτες απογευματινές ώρες και ετοιμαστήκαμε για το πρώτο και μοναδικό γεύμα της ημέρας το οποίο είχαμε δικαιωματικά κερδίσει. Το βράδυ καθισμένοι στο σαλονάκι γύρω απο το αναμμένο τζάκι παρακολουθούμε τους επιτελείς που εκπονούν το σχέδιο κίνησης του στόλου την επόμενη μέρα. Αρκετά αργότερα μετά απο πολύ μπορου μπουρου χαιναμουν ανεβήκαμε στα δωμάτια και παραδοθήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες στην αγκαλιά του μορφέα

(Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ από τον Πετρολούκα Χαλκιά. Είναι τόσο δυνατά τα συναισθήματα που μου προκαλεί όταν το ακούω, που θα μου επιτρέψετε να το χρησιμοποιήσω και σε αυτό το οδοιπορικό παρόλο που οι δρόμοι που πατήσαμε ήταν στα βουνά των Αγράφων.) Το πρώτο τσιγάρο της βραδιάς άναψε και το βλέμμα μου καρφωμένο στην οθόνη του υπολογιστή. Λευκό φόντο και ένας μαύρος κέρσορας να με προσκαλεί να ξεκινήσω να βάζω σε μια σειρά τις σκέψεις, τις εικόνες και τα συναισθήματα μου. Δεν είναι εύκολο και το γνωρίζω πολύ καλά... Η αρχή στην συγγραφή των οδοιπορικών μου πάντα είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Πως μπορώ να δώσω στον άνθρωπο, που έχει απέναντί του το κείμενο, να καταλάβει σε κάποιες αράδες όλα αυτά που για κάποιες ώρες έχω νιώσει? Πως μπορώ μέσα από ψυχρές λέξεις να μεταφέρω τον καταιγισμό των συναισθημάτων που η ψυχή μου έχει νιώσει, μέσα σε λίγες μόνο ώρες μιας μικρής βόλτας? Δεν ξέρω τελικά τι καταφέρνω...η αλήθεια είναι πως προσπαθώ μέσα από συναισθήματα να παρουσιάσω εικόνες, χρώματα και ήχους μιας άλλης Ελλάδας. Μιας Ελλάδας ξεχασμένης από τους πολλούς... εγκαταλελειμμένης, μιας Ελλάδας όμως που στους περισσότερους από εμάς ξυπνά αναμνήσεις τόσο δυνατές όσο και οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων... Οι πρώτες γουλιές του κρασιού έχουν κυλήσει στον λαιμό μου και έχουν αρχίσει να γλυκαίνουν τις αισθήσεις. Στα ακουστικά μου το "Ηπειρώτικο Μοιρολόϊ", στην οθόνη οι φωτογραφίες του οδοιπορικού... Η ψυχή μου ακόμη τριγυρνά στα σκληροτράχηλα βουνά, στους κακοτράχαλους δρόμους, στα έρημα χωριά,στους αγνούς ανθρώπους...εκεί ψηλά...στα βουνά των Αγράφων. Το μυαλό και η καρδιά ακολουθούν πρόθυμα αλλά η λογική έχει αντίθετη άποψη... "προσγειώσου, η βόλτα τελείωσε, υπάρχουν υποχρεώσεις, λογαριασμοί, εφορίες, τράπεζες, δουλειές..." Για μια φορά ακόμα όμως θα παραμερίσω τις κραυγές της λογικής και σβήνοντας την μίζα της μηχανής του μυαλού μου, θα αφήσω τον εαυτό μου να ξανα-ταξιδέψει ήρεμα στα μονοπάτια των αναμνήσεων... Το οδοιπορικό πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου. Η παρέα αποτελούνταν από τους Σωτήρη (Varadero - Bridgestone), Θάνο (Gs 1150 - Karoo), Φίλιππο (GS 1200 - Anekee 3), και από εμένα (Africa - Anekee 2). Συνολικά διανύσαμε 215χλμ τα 115 από αυτά σε χωμάτινους δρόμους των Αγράφων (Τύμπανος, Πετροχώρι,Πετρίλο, Νιάλα). Η εκκίνηση έγινε στις 08:00 το πρωϊ της Κυριακής και η επιστροφή στις 21:00 της ίδιας ημέρας. Στα Τρίκαλα συναντήθηκα με τον Σωτήρη και το Θάνο (ήρθε από Λάρισα), ενώ κάπου στον Τύμπανο θα συναντούσαμε τον Φίλιππο που ερχόταν από την Άρτα. Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής καθώς και η πρώτη στάση για να εφοδιαστούμε τον πρωινό μας καφέ έγινε στην κομώπολη του Μουζακίου. "Αφού φοράω Karoo" μια ατάκα του Θάνου που ακούσαμε πάνω από 200 φορές στο οδοιπορικό μας :) Άντε, καλοφόρετα με πολλά-πολλά χωμάτινα χιλιόμετρα Καλή παρέα, διάθεση, καφές, τσιγάρα...α και Karoo :) και τα πρώτα ανηφορικά κομμάτια εμφανίστηκαν μπροστά μας. Σηκώνοντας το βλέμμα λίγο πάνω από τον δρόμο μπορούσα να δω όλη την μεγαλοπρέπεια των κορυφογραμμών των Αγράφων. Βουνά εντυπωσιακά των οποίων η ατμόσφαιρα έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο καθαρές του πλανήτη!!! Στα 2.184 μέτρα η ψηλότερη κορυφή (Καράβα) με πολλές άλλες (Ντελιδίμι, Βουτσικάκι, Φτέρη κ.α) να ακολουθούν κατά πόδας πάνω από τα 2000 μέτρα. Εναλλαγή τοπίου όπου ανεβαίνοντας υπάρχει μεγάλη ποικιλία χλωρίδας με κυρίαρχο το έλατο ενώ από κάποιο υψόμετρο και πάνω αρχίζει το τοπίο να γίνεται άγριο με την πέτρα και την χαμηλή βλάστηση να δεσπόζει στα περισσότερα σημεία. Επιβεβλημμένη η στάση στα πρώτα "πέταλα" του δρόμου λίγο πριν το πέρασμα του Τύμπανου (1700μ), για "λίγες" φωτογραφίες. Επί το έργω :) (φωτογραφία Σωτήρη) Το συγκεκριμένο κομμάτι της διαδρομής εκτός από την ομορφιά που προσφέρει στον ταξιδιώτη, έχει και κάποια χαρακτηριστικά τα οποία, για τους ντόπιους, είναι κάτι σαν κατάρα. Ο Τύμπανος είναι άρικτα συνδεδεμένος με ένα τραγικό περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα στις 21 Ιανουαρίου 1967 όταν στις χιονισμένες του πλαγιές βρήκαν τραγικό θάνατο 4 ανθρώποι στην προσπάθειά τους να περάσουν το βουνό την νύχτα. Μια σβάρνα (χιονοστιβάδα) έκοψε το νήμα της ζωής τους και βύθισε στο πένθος το χωριό της Αργιθέας (περισσότερες πληροφορίες για το τραγικό περιστατικό μπορείτε να βρείτε εδώ). Ο χειμώνας στην συγκεκριμένη περιοχή έρχεται πολύ νωρίς το Φθινόπωρο και φεύγει αργά την Άνοιξη. Τα προβλήματα ειδικά στην μετακίνηση είναι πολύ μεγάλα αν και οι τοπικοί παράγοντες γνωρίζοντας τι πρόκειται να αντιμετωπίσουν κάθε χρόνο παίρνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε τουλάχιστον να διατηρούν τους βασικούς οδικούς άξονες ανοιχτούς. Η ζωή και η καθημερινότητα των ανθρώπων, στα ορεινά χωριά των Αγράφων αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας, κάθε άλλο παρά εύκολη είναι και τουλάχιστον από την πλευρά μου έχουν τον σεβασμό μου... Το πέρασμα του Τύμπανου το έχω διασχίσει αρκετές φορές και αξίζει να δείτε εδώ και εδώ τι σημαίνει χειμώνας σε αυτή την περιοχή της οροσειράς των Αγράφων. Περιμένοντας τον Φίλιππο από την Άρτα και φωτογραφίζοντας... (φωτογραφία Σωτήρη) Φίλιππος (φωτογραφία Θάνου) (σημείο φωτογραφίσης) Ο χρόνος κάθε άλλο παρά μας πίεζε μιας και ξέραμε ότι τα χιλιόμετρα που είχαμε να διανύσουμε ήταν λίγα και ότι το αργότερο στις 17:00 θα είχαμε γυρίσει στις βάσεις μας. :P Με την άφιξη του Φίλιππου είχε έρθει η ώρα οι τέσσερίς μας πλέον να συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε προς την κορυφή του περάσματος. Κάπου εκεί θα αφήναμε το ασφάλτινο κομμάτι για να "χαθούμε" στα λιγότερα γνωστά μονοπάτια των Αγράφων. Χάρτης διαδρομής (στο σημείο C μπήκαμε στον χωματόδρομο στα αριστερά του δρόμου) Λίγα χιλιόμετρα οδήγησης σε εύκολο χωματόδρομο και στάση για τον πρωϊνό μας καφέ. Το θέαμα γύρω μας μαγευτικό... Οι προκλητικές καμπύλες των βουνών, η δροσερή πρωϊνή αύρα,οι όμορφοι ήχοι δημιουργούσαν μια απίστευτη αίσθηση ηρεμίας και πληρότητας... ( σημείο φωτογραφίσης) (φωτογραφία Θάνου) "Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά..." Το σώμα σε ταξίδεψε με ασφάλεια... έφτασες στο σημείο... περιμένεις λίγες στιγμές... και ξαφνικά εκεί που αρχίζεις να παίρνεις τις απαραίτητες ανάσες, από μέσα σου ξεχύνονται όλα αυτά που αγαπάς όλα αυτά που φοβάσαι... άγγελοι και δαίμονες... σκέψεις και αισθήσεις... ψυχή και μυαλό φεύγουν όλα από μέσα σου αφήνοντας απλά τα μάτια να καταγράφουν τον τρελό χορό που στήνεται τριγύρω. Χωρίς ρυθμό, χωρίς τέμπο, νότες διάσπαρτες στον χόρο... Ανάταση ψυχής? Αγαλίαση? Τρέλα? Ίσως όλα, ίσως τίποτα... ( σημείο φωτογραφίσης) Θάνος Σωτήρης Φίλιππος Βαγγέλης "Αρχη ήμισυ του παντός"...και η αρχή είχε γίνει με εντυπωσιακό τρόπο. Τα επόμενα χιλιόμετρα είχαν κάτι μαγικό. Η επιλογή του Θάνου να οδηγήσουμε σε αυτή την διαδρομή ήταν ό,τι καλύτερο. Ο δρόμος όσο προχωρούσαμε γινόταν και πιο δύσκολος. Οδηγούσαμε κατά μήκος του βουνού λίγα μέτρα κάτω από την κορυφή του. Μπλε, καφέ, πράσινο, κίτρινο, κόκκινο όλα τα χρώματα μπροστά, πάνω, δεξιά, αριστερά...τα μάτια παλεύουν να καταγράψουν, το μυαλό πιέζει να αποθηκεύσει... Κάμερες, φωτογραφικές όλα σε λειτουργία.... ( σημείο φωτογραφίσης) Ο δρόμος μας οδήγησε στο Πετροχώρι. Ορεινός οικισμός των Αγράφων, με ελάχιστους κατοίκους που ασχολούνται αποκλειστικά με την κτηνοτροφία. Λίγο πριν το χωριό και σκαρφαλωμμένος στις πλαγιές του βουνού ένας μικρός πέτρινος οικισμός. Στην αρχή πίστεψα πως πρόκειται για τα απομεινάρια του παλιού χωριού αλλά στην πορεία ανακάλυψα πως πρόκειται για τις κατοικίες των βοσκών της περιοχής. Λίγα σπίτια (περίπου 7-8) το ένα κοντά στο άλλο. Χωρίς ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά γνωρίσματα χτισμένα από πέτρες, χωρίς να υπάρχει αρμός ή λάσπη ανάμεσά τους, με πολύ χαμηλά ταβάνια, μικρά παράθυρα και μικρές πόρτες. ( σημείο φωτογραφίσης) Είναι στιγμές που νιώθω πως ο χρόνος γύρω μου έχει σταματήσει, κλείνω τα μάτια μου και ταξιδεύω πίσω... Ανάβω τσιγάρο και προσπαθώ να ακούσω τους ψίθυρους... μικρές ιστορίες που πλανώνται στον αέρα που ανάλογα με τη διάθεσή του, τις φέρνει κοντά ή τις παίρνει μακριά... Ανοίγω τα μάτια μου, επιστροφή στο "τώρα"... Αγγίζω να αισθανθώ, όλα είναι εκεί... Όπως ήταν πριν, όπως θα είναι μετά... Ταξιδιώτες και περαστικοί μια στιγμή στον χρόνο... Ζωή "μικρή" Ζωή "μεγάλη" Στο χέρι μου είναι... Χάρτης Διαδρομής (στο σημείο C βρίσκεται ο πέτρινος οικισμός) Κατηφορικά τα επόμενα κομμάτια της διαδρομής με τον δρόμο να δυσκολεύει. (φωτογραφία Θάνου)

Η μερα αρχισε νωρις.Kατεβαινω στο γκαραζ,ετοιμαζω τη μοτοσυκλετα και παιρνω το κρανος μου να φορεσω...το εντουροκρανος και τα γυαλια...ωπα λεω μαλλον νυσταζω ακομα...το full face ηθελα...χαχαχαχαχα που να'ξερα οτι η Καταρα τού Χωματος(Γιωργη γμμημενε το αρχισες και ριζωσε...ξορκια!!!χαχαχα)ηθελε κατι να μου πει... επρεπε να γραφει ενα βιντεο το αυθορμητο γελιο μεχρι δακρυων μεσα στη ζελατινα του κρανους οταν εκανα playback νοερα το γνωστο βιντεο και τη φατσα του Γιωργη"μ@λακα μαθουσαλα γ@μιεσαι...." ενω διεσχιζα την ιδια ΧΩΜΑΤΙΝΗ διαδρομη...!!!next time διοτι...χαχαχαχα...θα υπαρξει και θα ειμαστε μαζι κουφαλααα!! Στην Παναγια την Προυσιωτισσα καναμε το Σταυρο μας να μας φυλαει απο κακοτοπιες(φημες οτι πηρα κομποσχοινι απο καλογερο με κομπους διαβασμενους με γνωστους υποχθονιους απο παλαι ποτε βιντεο χαχαχαχαχαχ)...και με εικονες μεσα στην Φυση και στη δροσια... αγναντιο να ανοιγει η ψυχη... το Patras PRO Club δηλωνει ΠΑΡΟΝ στις βολτες...απο Πατρα για Θερμο-Προυσο-Μικρο Χωριο Καρπενησι για καφεδακι και ολα τα λεφτα η καλη παρεα και τα γαμάτ@ χιλιομετρα στα βουνα...!Το καταευχαριστηθηκα... μεινετε συντονισμενοι...λιγες ανασες και θα επανελθω :) Τιμης ενεκεν το Τοπικ στον φιλο μου τον klab...ρωτας γιατι;...