Αναζήτηση στην κοινότητα

Είναι κάποιες εμπειρίες που’χεις ζήσει και είναι ορόσημα στη ζωή σου, εικόνες που’χεις μαζέψει από τοπία, ψυχές που’χεις γνωρίσει, σταυροδρόμια που σημάδεψαν την πορεία σου στο χρόνο…τα θυμάσαι και γελάς, τα θυμάσαι και κλαις, δατς λάιφ μάι φρεντ… Πίσω στο 1997 και μια εκδρομή με τα ον-οφ μοτοσακά της εποχής στην Πίνδο, είναι η αφορμή για αυτό το οδοιπορικό…Λίγες μέρες ξεγνοιασιάς , τρελής χωμάτινης οδήγησης σε υπέροχα τοπία παρέα με φίλους που χαράχτηκαν για πάντα στη μνήμη μου… Βασικό μέλος εκείνης της παρέας και ο παιδικός φίλος και κουμπάρος μου, ο Τόνυ…Ο φίλος που μαζί κάναμε τα πρώτα μας βήματα στο μαγικό κόσμο της μοτοσυκλέτας…τσοπεράκι ο Τόνυ, τσοπεράκι όλοι στην παρέα… ο πρώτος διδάξας και στα ον-οφ και πάλι όλοι στην παρέα ονοφάκηδες…αυτός με μύησε και στην αδρεναλίνη του εντούρο, με δαύτον ξεμπαζώναμε τα μονοπάτια για τόσα χρόνια… Με τα χρόνια βέβαια τα πράγματα αλλάζουν… λίγο οι υποχρεώσεις, λίγο η απόσταση, δυστυχώς για πολλά χρόνια δεν καταφέραμε να ξαναταξιδέψουμε παρέα…ώσπου ένα μεσημεράκι, ο Τόνυ στο τηλέφωνο να λέει «ανεβαίνω στου Μιχάλη στα Κάτω πεδινά, στα ζαγόρια, θες να κάνουμε ένα μικρό τουρ παρέα? Θα σε πάω και σε κείνο στο γεφύρι που είχες φάει εκείνη τη μεγαλειώδη σούπα με το DR»…τι λες τώρα, χέζει η αρκούδα στο δάσος? Ταξιδάκι όπως παλιά, ε αδερφέ? ΜΕΣΑΑΑΑΑ!!! Τις επόμενες μέρες και με συνοπτικές διαδικασίες βγήκε το πρόγραμμα…Παρασκευή βράδυ διανυχτέρευση στα Τρίκαλα, να δούμε και τον Βαγγέλη τον Β_Β και την τρελοπαρέα του…Σάββατο, ανάβαση από Ελάτη, Περτούλι, Χαλίκι, Μέτσοβο, Βοβούσα και μέσα από τα ζαγόρια άφιξη στα Κάτω Πεδινά…Κυριακή, ανάβαση στο Βραδέτο και περπάτημα μέχρι το μπαλκόνι στη Μπελόη καθώς και γύρο των ζαγοροχωρίων, αααααχ ανυπομονώ…. Παρασκευή Στη δουλειά τρώγομαι με τα ρούχα μου και σχολώντας φεύγω τρέχοντας για να προλάβω το ραντεβού με τον Τόνυ στο Olympic Plaza…Αφού καταφέραμε να χαθούμε με τις οδηγίες που του έδωσα, ξεκινάμε το ταξιδάκι προς Τρίκαλα από τη βαρετή εθνική…Στη Λαμία κάνουμε στάση για καφεδάκι και συνεχίζουμε…Κάπου πριν την Καρδίτσα καταφέρνουμε να ξαναχαθούμε, πάλι από μακακία μου και με τα πολλά βρισκόμαστε στην καρδιά των Τρικάλων, στο χοτέλ που είχε κλείσει για λογαριασμό μας ο Βαγγέλης… Σε λίγο συναντιόμαστε με τον Βαγγέλη, όπου αφού συστήνονται με τον Τόνυ, συμφωνούν αμέσως για το ποιόν μου… «καλά, αυτόν βρήκες για κουμπάρο? Ψώνισες από σβέρκο» να λέει ο ένας και «έλα άνθρωπε μου, πως με καταλαβαίνεις» να λέει ο άλλος και γώ στη μέση καρπαζοεισπράκτορας, έχετε χάρη που σας αγαπάω ρε παλιοαλήτες… Στο χώρο που ο Βαγγέλης ετοιμάζει, δε θα πω τι, σφάξαμε μερικά σουβλάκια και στραγγίξαμε μερικές μπύρες λέγοντας ιστορίες σαν τους ψαράδες, για κατηφορικά εντουροπεράσματα, ιστορικές στούκες, πολλά γκάζια και πάει λέγοντας… Tα βλέφαρα όμως αρχίσανε τα δικά τους και να που ήρθε η ώρα… χαιρετιόμαστε και υποσχόμαστε γρήγορα να ανταμώσουμε πάλι…στο ποταμάκι πια σλουρπ σλουρπ το παγωτάκι και γρήγορα νάνι, αύριο είναι τα ωραία… Σάββατο Η μέρα ξεκινάει με ένα γερό πρωινό για να διώξουμε τα χθεσινά μπυρόνια από το κρανίο…Ξεκινάμε αργά και μπαίνουμε στα βουνά… Μετά την Πύλη, ο Βαγγέλης μας είπε να μη χάσουμε τον καταρράκτη…εκεί που θα δείτε τις πολλές πινακίδες στρίβετε ρε… Ο καταρράκτης βέβαια τέτοια εποχή είναι στεγνός, οπότε χαζεύουμε για λίγο και συνεχίζουμε… Η Ελάτη είναι πανέμορφη, κρίμα που δε σταματάμε αλλά ο χρόνος πιέζει και το πρόγραμμα είναι λίγο δύσκολο να βγεί… Περνάμε Περτούλι-Νεραϊδοχώρι-Πύρρα και μια λυσσάμε στο στροφιλίκι, μια χαζεύουμε σα χάνοι το τοπίο… Φτάνουμε στο Χαλίκι…μικρή στάση για να θυμηθούμε την εκδρομή του 1997, τότε που ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας μας φιλοξένησε στο σπίτι του μιας που έπεφτε η νύχτα και μας λυπήθηκε…εννοείται ότι όλοι οι δρόμοι τότε ήταν χώμα και φοβήθηκε ότι θα μας φάνε οι λύκοι… Προσέξτε τα σύμβολα στον τοίχο της εκκλησιάς… Η ώρα περνάει και ξεκινάμε ξανά… Το εκπληκτικό στροφιλίκι μέσα στο δάσος, μας βγάζει έξω από το Μέτσοβο και το επισκεπτόμαστε για ανεφοδιασμό καυσίμων..εκεί που πάμε δεν έχει βενζινάδικα… Προχωρούμε και φτάνουμε σύντομα στη λίμνη Αώου…το τοπίο σε ηρεμεί και καθόμαστε λίγο να το απολαύσουμε… Ο χρόνος και πάλι πιέζει… ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...