Αναζήτηση στην κοινότητα

"Πάμε Στύρα που λέγαμε σήμερα;" Αυτό έφτανε. Φορέσαμε τα καλά και ασφαλή και ζεστά μας, η μηχανή πάντα έτοιμη και ταιριαστά άπλυτη, μιζιά και φύγαμε. Φεύγουμε από Χαλκίδα λοιπόν και παίρνουμε... τον κατήφορο! Βασιλικό, Ερέτρια, Αμάρυνθος και στάση για πρωινό να πάρουμε δυνάμεις και συνεχίζουμε ακάθεκτοι προς Αλιβέρι, μετά απ'το οποίο άρχισαν τα όμορφα... Στον δρόμο που κατεβαίνει Νότια μετά το Βέλος, προσπερνάμε πινακίδα προς τη λίμνη του Δύστου. Πλάκωμα στα φρένα, αναστροφή και βούρ στο στενό δρομάκι προς τη Λίμνη... Πρώτη στάση για τσιγάρο και αγνάντι... Η κοιλάδα του Δύστου από ψηλά, όπου λίμνη φυσικά δεεεεεεν βλέπεις! Πανέμορφη εικόνα όπως και να'χει. Ανταλλαγή ρομαντικών βλεμμάτων με τη ρουκετίτσα όσο η Άλεξ έβγαζε τις φωτογραφίες! Από δω αρχίσαμε και βλέπαμε από μακριά και τις επιβλητικές ανεμογεννήτριες που θα συναντούσαμε παρακάτω.. Και η ρουκετίτσα αναμένει την αναχώρηση... Αφού κατεβήκαμε τέρμα, το τοπίο ήταν αυτό Και ακολούθησε χωματόδρομος... Πολύς χωματόδρομος μέχρι να ξαναβγούμε στον κεντρικό. Χαλαρά και όμορφα, αποφεύγοντας λακκούβες το μικρό 2.5άρι φορτωμένο με δυό άτομα συνέχιζε ακάθεκτο. Θα'ταν τελικά μεγάλη η βόλτα... Πραγματικά λογικότατο σημείο για ανεμογεννήτριες. Συναντήσαμε ΤΡΟ-ΜΕ-ΡΟ αέρα! Και ξανά στο δρόμο Αρκετά πιο κάτω, η διαδρομή από το νέο, μεγάλο και άνετο δρόμο τελειώνει και συνεχίζει έτσι μόνο αν θέλεις να κατέβεις προς τα Νέα Στύρα. Εμείς όμως συνεχίζαμε προς τα βουνά. Κι αφού προσπεράσαμε απ'έξω τον Πολυπόταμο... ...άρχισε το πραγματικό πάρτυ! Μια λάθος στροφή απότομα στον δρόμο, μια απόφαση της στιγμής ν'ακολουθήσουμε τον ανηφορικό δρόμο για να δούμε που θα μας βγάλει και βρεθήκαμε κοντά στην κορυφή. Μετά από ζόρικες ανηφόρες, χωματόδρομο και ακόμα περισσότερα ζόρια, επιβραβευθήκαμε με μια απίστευτη θέα, απ'τη μία προς το Αιγαίο και απ'την άλλη προς τον Ευβοικό. Ώρα για ένα τσιγάρο ακόμα όσο προσπαθούσαμε να αποτυπώσουμε κάθε εικόνα στο κεφάλι μας... Και ξαναπαίρνουμε την (απότομη) κατηφόρα μπας και φτάσουμε επιτέλους στον τελικό (όπως αρχικά νομίζαμε...) προορισμό μας, τα Στύρα. Κάπου εδώ φωτογραφίες δεν τραβήχτηκαν, αλλά πρέπει να το σχολιάσω. Ο δρόμος ήταν απλά βομβαρδισμένος. Καμία έκπληξη το ότι οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) επέλεγαν τον δρόμο που κατεβαίνει στα Νέα Στύρα και μετά ξανά την ανηφόρα για το χωριό απ'τη διαδρομή που εμείς επιλέξαμε. Λακκούβες, μπαλώματα, λακκούβες επί των μπαλωμάτων, απλά τραγικός δρόμος όπου με το τσοπεράκι ήταν απλά άθλος το πέρασμά του! Μετά τον Πολυπόταμο λοιπόν, περνάμε τη Ζωοδόχο Πηγή και σε λιγάκι είμαστε στα Στύρα... Πολύ όμορφο χωριουδάκι και εξαιρετικά ήσυχο. Μετά από έναν σύντομο περίπατο και το απαραίτητο τσιγάρο όμως, άρχισα να σκέφτομαι. Τόσο δρόμο κάναμε, τόσο Νότια ήρθαμε, τι είναι η Κάρυστος μωρέ! Καβάλα λοιπόν στη μηχανή και πάμε μέχρι το τέρμα! Ο δρόμος προς την Κάρυστο έχει τις απίστευτες εικόνες αλλά λόγω έκτακτης ανάγκης για βενζίνη δεν σταματήσαμε πουθενά για φωτογραφίες και το πήραμε σερί μέχρι κάτω μπας και τη βγάλουμε χωρίς σπρώξιμο, μιας κι ο αέρας ακόμα μας έκοβε την φόρα και στις κατηφόρες!

http://goo.gl/maps/WL8SS Θελω να παω στη μαμα μου.....μου λεει πρωι-πρωι και τις λεω.....Θελεις να παρεις εσυ το σκουτερ και εγω το δικο μου να παμε; Ευκαιρια να παω και γω μια κοντινη, στο βουνο. Φθανουμε Αμαρυνθο, τρωμε στην πεθερα και ανεβαινω προς Σετα μερια. Τα χρωματα του φθινοπωρου και οι παραστασεις, ειναι ικανες να σου γεμισουν τις μπαταριες και να σου αδειασουν το μυαλο απο καθε τι περιττο.