Εκτός του βάρους έχουν και άλλα καλά (απουσιάζουν τα περισσότερα προβλήματα μια μπαταρίας μολύβδου). Πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, μεγαλύτερη δύναμη εκκίνησης, ταχύτατη φόρτιση, κ.α.
Τα προβλήματα αρχίζουν επιλέγοντας την λάθος χωρητικότητα, δηλ. ακολουθώντας τις συστάσεις των κατασκευαστών με τα περίφημα PbAh/PbCCA (ισοδύναμα Ah/CCA με μία μολύβδου που είναι εντελώς άκυρα για μια LFP...) με αποτέλεσμα πολύ μικρή χωρητικότητα που οδηγεί σε υπερφόρτιση, υπερθέρμανση και καταστροφή της μπαταρίας πολύ πριν της ώρας της.
Στα αρνητικά η συμπεριφορά της στο κρύο (το οποίο έχει σχέση με την χωρητικότητα) και το υψηλό κόστος (εκτός και αν μπορεί να τη φτιάξει κανείς μόνος).
Για να είναι εντάξει και να δουλέψει σωστά, πρέπει να επιλέξει κανείς (πραγματική) χωρητικότητα ίση (ή και μεγαλύτερη αν χωράει) με αυτή που προτείνεται από τον κατασκευαστή της μοτοσικλέτας.
Ας μην το αναλύσουμε άλλο εδώ μια και είναι άσχετο με το θέμα...
Απλά ρωτάω τον Κώστα μια και με ενδιαφέρει το πως την επέλεξε και το αν είχε προηγουμένως LFP, πόσο άντεξε...
Τον τελευταίο καιρό σε Αμερική και Αγγλία γίνεται αρκετή κουβέντα για τις μπαταρίες λιθίου.
Ανάμεσα στα πλεονεκτήματα αναφέρουν: 70% - 80% χαμηλότερο βάρος Μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Περισσότερα CCA (cold cranking Amps) Μεγαλύτερο θερμοκρασιακό εύρος λειτουργίας Φιλικότερα προς το περιβάλλον υλικά κατασκευής - μη τοξικά Ταχύτερη φόρτιση
Βασικό (και εμφανές) μειονέκτημα η τιμή, σχεδόν διπλάσια από μια "καλή" κανονική μπαταρία.
Τις έχει δοκιμάσει κανείς;