Αναζήτηση στην κοινότητα

Από τον Σεπτέμβριο του 2007 είμαι κάτοχος του συγκεκριμένου σκούτερ,το οποίο αγόρασα καινούριο στην τιμή των 2600 ευρώ. Έχοντας ζήσει μαζί του σχεδόν 9 χρόνια και έχοντας διανύσει λίγο παραπάνω από 25.000 χιλ/τρα. (έχω και δεύτερο γι' αυτό τόσα λίγα χιλιόμετρα,μια vespa pk 50ss του 1984 μοντέλο της οποίας ως γνήσιας ιταλίδας της έχει κοπεί το κοντέρ στα 3600 χιλ/τρα μετά την ανακατασκευή που της είχα κάνει το 2002 οπότε δεν ξέρω να σας πω χιλ/τρα) θέλησα να γράψω την άποψη μου για τον εν λόγο σκούτερ και να την μοιραστώ μαζί σας για δύο λόγους. Πρώτον σαν φόρο τιμής στο συγκεκριμένο σκούτερ το οποίο μου έχει χαρίσει 9 χρόνια stress-free ζωή επάνω στην σέλα του και δεύτερον να βάλω σε σκέψη νέους αγοραστές που το μόνο που κοιτάνε πριν την αγορά είναι η χαμηλή τιμή απόκτησης. Εξωτερική εμφάνιση: Η ομορφιά είναι υποκειμενική φυσικά,δεν το θεωρώ και το πιο όμορφο σκούτερ αλλά σε γενικές γραμμές "χωνεύεται". Είναι ογκώδες για 125άρι εκείνης της εποχής(γενικά σαν μοντέλο βγήκε το 2005,μιλάμε για 11 χρόνια πριν),έχει σχεδιαστεί στο Ευρωπαικό κέντρο σχεδίασης της Kymco στην Ιταλία, έχει 16άρες ζάντες,δισκόφρενα μπρος-πίσω(μονοπίστονη δαγκάνα μπροστά,διπίστονη πίσω), έχει διπλούς προβολείς μπροστά αλογόνου από την μάνα του οι οποίοι κάνουν την νύχτα μέρα(δεν έχω βρει σκούτερ της κατηγορίας του ως κ σήμερα που να έχει πιο δυνατά φώτα από αυτό), έχει φλας μπρος-πίσω LED κάτι "πρωτοποριακό" για 11 χρόνια πριν καθώς και πίσω φως-στοπ LED,όπως επίσης και μια σελάρα με ομαλό "σκαλοπατάκι" για τον συνεπιβάτη(στην Καβάλα που σπούδαζα το σκούτερ μου είχε και το παρατσούκλι "καναπές με ρόδες"). Ποιότητα πλαστικών: Η ποιότητα των πλαστικών είναι αν όχι κορυφαία,τότε πάρα πολύ καλή. Στα μαύρα πλαστικά(που δεν είναι και πολλά,όχι σαν τα σημερινά ένα πράμα) υπάρχουν δύο ποιότητες, η καλή εντοπίζεται στο πάτωμα του σκούτερ όπου πατούν και τα πόδια του αναβάτη και η μέτρια ποιότητα εντοπίζεται σε όλα τα υπόλοιπα,η οποία όμως συνεχίζει να είναι ανώτερη των αντιστοίχων agility και sym symphony κτλ που βγαίνουν σήμερα). Όσο αφορά τα βαμμένα πλαστικά,εκεί είναι κορυφαίο. Χωρίς να έχει σκεπαστεί ποτέ σε αυτά τα 9 χρόνια το σκουτεράκι,χωρίς να ξέρει τι πάει να πει πιλοτή,εκτεθειμένο μόνιμα στα φαινόμενα της φύσης(μέχρι κ χιόνι όταν ήμουν στην Καβάλα),τα πλαστικά διατηρούν την γυαλάδα και το "μεταλλικό" του χρώματος τους λες και το σκούτερ είναι καινούριο!! Στις παρακάτω φωτό θα καταλάβετε τι εννοώ. Άνεση- Εργονομία: Όπως έγραψα κ πριν το σκούτερ έχει μια πολύ αναπαυτική σέλα,λίγο λιγότερο για τον συνεπιβάτη συγκριτικά με του αναβάτη(λόγο μικρότερου πάχους αφρώδους υλικού), και το ύψος της σέλας και η απόσταση από το πάτωμα και τα πατάκια για τον πίσω,τοποθετούν τα σώματα σε σχεδόν όρθια στάση με κλίση στα γόνατα η οποία προσωπικά(1.82) δεν με έχει κάνει να πιαστώ ή να με πονέσουν τα γόνατα ποτέ ακόμα και για μεγάλες αποστάσεις( 150 χιλ/τρα non-stop). (στου πατέρα μου το dink 200 classic μετά από ένα 20λεπτο οδήγηση με πονάνε τα γόνατα γιατί η γωνία εκεί είναι άβολη για μένα). Κάτω από την σέλα υπάρχει χώρος για ένα κράτος τύπου jet,καθώς και πρίζα φόρτισης συσκευών. Μπροστά από τα πόδια του αναβάτη,υπάρχει ένα ντουλαπάκι στην ποδιά το οποίο είναι στεγανοποιημένο και χωράει κλειδαριά δισκόφρενου,σετάκι εργαλεία και ένα κινητό. Έχει επίσης σχάρα στην οποία είναι ενσωματωμένες οι χειρολαβές για τον συνεπιβάτη και μπορείς να την φορτώσεις έως 5 κιλά(έχω βάλει παραπάνω...65 ήταν..,αντέχει.....δοκιμασμένο.....). Επίσης στο τιμόνι υπάρχει ένας πλήρης πίνακας οργάνων με μία ψηφιακή οθόνη (με συνολικό χιλ/τριτή,μερικό(trip),ένδειξη servise,ρολόι) αναλογική ένδειξη ταχύτητας/ώρα και αναλογικό δείκτη καυσίμου. Πάνω από αυτό υπάρχει και ένα ζελατινάκι η οποία κάνει μια χαρά την δουλειά της.Επίσης έχει μια κλειδαριά-πολυεργαλείο η οποία πέρα από το κλασικό on-off και κλείδωμα τιμονιού,χωρίς να βγάλεις το κλειδί,μπορείς να ανοίξεις το ντουλαπάκι στην ποδιά,να ανοίξεις την κλειδαριά από την σέλα,είτε είναι σβηστό το σκουτερ,είτε δουλεύει,είτε είναι κλειδωμένο. Θα μου πείτε "σιγά ρε φίλε", αλλά και εγώ θα σας υπενθυμίσω πως μιλάμε για 11 χρόνια πριν που σχεδόν σε όλα στην κατηγορία έβγαζες το κλειδί και υπήρχε άλλη κλειδαριά κάτω από την σέλα στο οποίο το έβαζες και πως σε κάποια λίγα το οποίο γινόταν από την κεντρική κλειδαριά,γινόταν μόνο με το μηχανάκι σβηστό. Κινητήρας-Επιδόσεις: Key Specs - People S 125: * Engine: Air cooled, 125cc, single cylinder, 4-stroke * Power: 10.4 HP @ 7000 RPM, 7.2 ft/lbs @ 5000 RPM * Bore & Stroke: - 52.4mm x 57.8mm * Transmission: CVT * Fuel Delivery: Carb with Auto Choke * Drive: Belt στην πράξη, δυνατό και χωρίς να έχει χάσει ούτε πόνυ όλα αυτά τα χρόνια. Καμία σχέση με τα 125άρια agility και sym symfony του σήμερα! Κλάσεις ανώτερο και σε απόδοση(τα πατάω κάτω να ούμε) αλλά και σε ποιότητα μετάλλων και αξιοπιστίας.Από κατανάλωση θα έλεγα δεν είναι και από τα πιο οικονομικά,αν και από το fuelly.com που έχω λογαριασμό και καταγράφω τα γεμίσματα μου,έχω δει πως έχω την μεγαλύτερη κατανάλωση απ'όλους. Αυτό ωφείλεται σε πολλούς παράγοντες καθώς πρώτον και στην Καβάλα αλλά και στην Πάργα που έχει ζήσει το εν λόγο σκούτερ το σκηνικό είναι το ίδιο....δεν υπάρχει ευθεία,ανηφόρα κατηφόρα και πάλι ανηφόρα....."στης Πάργας τον ανήφορο" που λέει και το τραγούδι.Οπότε έχει βογκήξει πολύ το people s. Δεύτερον,το 70%(μπορεί και παραπάνω) των χιλ/τρων που έχω κάνει είναι με δεύτερο άτομο επάνω και τρίτον δεν το έχω λυπηθεί ποτέ.Μόνο μια φορά το είχα πάει Πάργα-Ηγουμενίτσα σαν "κυρία" (μέχρι 65 km/h) για να δω από περιέργεια πόσο είναι το λιγότερο που μπορεί να κάψει.Γενικά Μ.Ο. καίω 3.5l/100km. Φρένα: Όπως έγραψα έχει μπρος πίσω δισκόφρενα με μονοπίστονη δαγκάνα για εμπρός και διπίστονη για πίσω. Δεν θυμάμαι διαστάσεις αλλά οι δίσκοι του είναι οι μεγαλύτεροι σε σκούτερ εκείνης της εποχής - κατηγορίας(χρηματικής) και τα τακάκια πατάνε επάνω σε όλη την διαθέσιμη επιφάνεια.Οι επιδόσεις στο φρενάρισμα είναι οι καλύτερες για 125άρι(δεν είναι τυχαίο πως έβγαινε μέχρι και σε 200άρι με τον συγκεκριμένο συνδυασμό πλαισίου-αναρτήσεων-φρένων) εκείνης της εποχής-κατηγορίας επαναλαμβάνω,επιδόσεις που συνεχίζουν να βρίσκονται στις κορυφαίες ακόμα και σήμερα.. Για του λόγου το αληθές απλά παραθέτω και μια φωτό από sym symfony 3 μηνών καινούριο του 2016 και του δικού μου 11 χρόνια πριν. Οδηγική συμπεριφορά: Μιλώντας πάντα και συγκρίνοντας το με τον ανταγωνισμό της εποχής(2005) είναι και σε αυτό τον τομέα ένα πολύ αξιόλογο σκούτερ. Οι 16άριδες τροχοί παίζουν σημαντικό ρόλο στην σταθερότητα του people s το οποίο σε συνδυασμό και με τα φαρδιά λάστιχα(φαρδιά για 16άρα ζάντα,το sym symphony του 2016 έχει ναι μεν 16άρα αλλά φοράει πιο στενά λάστιχα μπρος & πίσω),τα φαρδιά καλάμια στο πιρούνι και τις καλές πίσω αναρτήσεις σε κάνουν να νιώθεις πως τα 125 κ.εκ. είναι λίγα για το συγκεκριμένο σκούτερ,καθώς ταχύτητες 70-80 km/h είναι τόσο άνετες,χαλαρές και σταθερές που νομίζεις πως πηγαίνεις με 40-50 Km/h. Ο μοναδικός περιορισμός μπαίνει από το πλαίσιο το οποίο μέχρι και τα 85 είναι μπετόν αρμέ, μετά τα 85 αρχίζουν σιγά σιγά όσο ανεβάζεις ταχύτητα να κάνουν την εμφάνισή τους ταλαντώσεις του πλαισίου οι οποίες μέχρι και τα 100 δεν σε φοβίζουν,αλλά μετά από εκεί και κοντά στα 110 που είναι και η τελική του,σε κάνουν να αφήσεις το γκαζι και να συνεχίσεις το ταξίδι σου στα 80 km/h.Σε γενικές γραμμές όμως ο συνδυασμός πλαίσιο-αναρτήσεις-φρένα είναι υπεραρκετός για τον μέσο χρήστη και σαφώς ανώτερος από τα agility και sym symphony που πουλιούνται σήμερα 11 χρόνια μετά. Αξιοπιστία-Ποιότητα κατασκευής: Αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο το Kymco με έχει βγάλει ασπροπρόσωπο και είναι και ο ένας από τους δύο λόγους που κάνω αυτό ρεζουμέ από αυτά τα 9 χρόνια συμβίωσης μαζί του. . Τουτέστιν,9 χρόνια τώρα και 25.000+ km στο ενεργητικό του,δεν μου έχει βγάλει ούτε ένα πρόβλημα.ΤΙΠΟΤΑ! Μωρέ ούτε να μην μου πάρει ένα πρωινό μπροστά με την πρώτη,έτσι για να έχει λίγο σασπένς ένα πράμα.Δεν έχει αλλαχτεί επάνω του τίποτα παραπάνω από αυτά που προβλέπει το service manual.Εννοείται πως τα διαστήματα service-αλλαγής λαδιών κλπ,τηρούνται ευλαβικά by the book! Θα πει κάποιος πως 25.000km είναι λίγα(αν και τα χρόνια είναι πολλά) και θα συμφωνήσω μαζί του.Ο γαμπρός μου όμως που έχει τέτοια people s 125 σαν το δικό μου και τα νοικιάζει σε τουρίστες το καλοκαίρι,πίνει νερό στο όνομά τους καθώς κάποια έχουν ξεπεράσει τις 70.000 km και μου λέει "είναι σκυλιά,δεν παθαίνουν τπτ!" και μουτζώνει τον εαυτό του που δεν είχε αγοράσει καμιά δεκαριά ακόμα από δαύτα διότι πέρα από σκυλιά αξιοπιστίας είναι και οικονομικά στα αναλώσιμα τους. Μπροστά τακάκια(εγώ που είμαι μια ζωή σε ανηφόρες κατηφόρες) στις 20.000 km,τα πίσω δεν τα έχω αλλάξει από καινούριο και απ'όσο μου λέει ο γαμπρός μου θα με πάνε ως τις 50.000km,.Φυγοκεντρικά ανά 25.000km. Μην τα πολυλογώ,το σκουτεράκι δεν με έχει αφήσει ποτέ και δεν μου έχει ζητήσει ποτέ τπτ!! Μου έχει χαρίσει 9 χρόνια πλήρης ξένοιαστης και χωρίς άγχος ζωής μαζί του! και αυτό το καταλαβαίνεις και το εκτιμάς μόνο όταν έχεις ζήσει να σε αφήνει μηχανάκι στο "πουθενά" όπως με την vespa που μου είχε βραχυκυκλώσει μπουζί κάποτε,φυσικά είχα μαζί μου δεύτερο,αλλά την στιγμή που σε αφήνει σε πιάνει κρύος ιδρώτας διότι δεν ξέρεις τι έχει γίνει..Με το Kymco κρύος ιδρώτας δεν με έπιασε ποτέ.........βασικά με έπιασε,αλλά από άλλα θέματα,την μία ήταν διότι είχα μπει με πάρα μα πάρα πολλά σε μια στροφή επειδή αφεραίθηκα για λίγο με αποτέλεσμα να πέφτω στα φρένα μέσα στην στροφή και να σταματώ στο αντίθετο ρεύμα και την άλλη ήταν από κόψιμο γιατί είχα φάει ένα πιτόγυρο το οποίο ένας θεός ξέρει τι είχε μέσα,και με έπιασαν οι επιδράσεις του επάνω στο σκούτερ...ούτε ο Ρόσι δεν με έπιανε μέχρι το σπίτι μου! Ποιότητα κατασκευής,σε όποιον πεις σήμερα(γράφω σήμερα διότι η πλειοψηφία των Ελλήνων γνώρισε την Kymco από το Agility) πως το kymco μου δεν έχει βγάλει ούτε ένα πρόβλημα,πως τα πλαστικά του γυαλίζουν ακόμα σα καινούριο και πως δεν υπάρχει ίχνος σκουριάς,θα γελάσει και θα νομίζει πως τον κοροιδεύεις. Έλα όμως που αδιάψευτος μάρτυρας είναι οι φωτογραφίες.Παρακάτω βάζω φωτό από το people s μου και από ένα sym symphony του 2016 πριν 3 μήνες αγορασμένο εδώ στην Πάργα μέσα από τις οποίες ακόμα και ο πιο άσχετος μπορεί να καταλάβει την διαφορά στην ποιότητα του εν λόγο(το νονίζω το εν λόγο) kymco 11 χρόνια πριν. Συμπέρασμα: Όταν αγόρασα το kymco people s 125 εκείνη την εποχή ήταν που βγήκε και το agility το οποίο στην συνέχεια έκανε θραύση λόγο του ότι ήταν φθηνό.Το agility λοιπόν είχε κάτω από 2000 ευρώ και το people s είχε 2600.Έδωσα λοιπόν κάτι παραπάνω από 600 ευρώ για να πάρω ένα σκουτεράκι φαινομενικά ίδιο με το agility,125 cc και τα δύο,16άριδες τροχούς και τα δύο κλπ. Το αποτέλεσμα ποιο είναι όμως σήμερα,πως εγώ που επέλεξα το people s είχα πάντα από την πρώτη στιγμή ένα καλύτερο μηχανάκι από αυτόν που επέλεξε το agility(και το αντίστοιχο sym διότι και τα δύο αυτά ήταν και είναι φθηνά) όλα αυτά τα χρόνια,με πιο δυνατό μοτέρ,πιο δυνατά φρένα,πιο σταθερό,πιο άνετο,πιο ποιοτικό και κλάσεις ανώτερο σε όλους τους τομείς μηχανάκι,δεν έτρεξα ποτέ σε μάστορα και δεν ασχολήθηκα ποτέ για κάτι ή για ζημιά,όπως κανε ο αντίστοιχος κάτοχος του agility και του sym(όλα αυτά δεν τα λέω στο ντούκου,ο γαμπρός μου έχει συνεργείο μοτο και είναι επίσημος αντιπρόσωπος της kymco εδώ,και τον χειμώνα που έχω ελεύθερο χρόνο περνάω μερικές ωρίτσες στο συνεργείο έτσι για να περάσει η ώρα μου και ξέρω από πρώτο χέρι και με τα ίδια μου τα μάτια "τι παίζει" και πια είναι τα ζημιάρικα σκούτερ και που πονάει το καθένα.) Επίσης είδα αυτούς που είχαν αγοράσει το agility και το sym στην 5ετία να τους έχει γίνει ένα ερείπιο,ένα σαράβαλο,με ότι μεταλλικό να υπάρχει επάνω τους να είναι σκουριασμένο,με αρπαγμένα ρουλεμάν στροφάλου να ακούγονται από 200 μέτρα μακρυά και ένα χρόνο αργότερα να το δίνουν μπιτ παρά σε κανα Αλβανό στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη να το πετάνε στα σκουπίδια διότι οι ζημιές που είχαν ήθελαν για να φτιαχτούν μισό μηχανάκι σε χρήματα!και να αγοράζουν πάλι agility και sym symphony μετά! Και πάλι όμως παρότι ζήσανε τόσα χρόνια με ένα "χρέπι" με ένα σορό προβλήματα,χωρίς να έχουν ποτέ την άνεση και την stress free κατάσταση που έχω εγώ με το δικό μου που το καβαλάω δίχως δεύτερη σκέψη και πηγαίνω Ηγουμενίτσα Πρέβεζα Λευκάδα κλπ,να το πηγαίνουν συνέχεια στον μάστορα,να έχουν δώσει τόσα λεφτά για τις ζημιές,να αγοράζουν καινούριο στην ίδια φάση όμως,τα φτηνά της kymco και της sym,να συνεχίζουν ακόμα και με τα καινούρια τους αυτά μηχανάκια,να έχουν και πάλι χειρότερο μηχανάκι από το δικό μου που το είχα πάρει 9 χρόνια πριν και απλά είχα δώσει 600 κάτι ευρώ παραπάνω. Αυτά τα 600 κάτι ευρώ τα έχει βγάλει το μηχανάκι μου και με το παραπάνω και άξιζαν μέχρι και το τελευταίο cent! Αυτά τα γράφω για αυτούς που είναι σε σκέψη να αγοράσουν ένα σκουτεράκι,έχοντας υπόψην τους μόνο το χαμηλό κόστος αγοράς..και η συμβουλή μου είναι να μην κάνουν ένα τέτοιο τόσο μεγάλο λάθος!!! Αν κάνετε αυτό το λάθος,τότε να ξέρετε πως πιθανότατα δεν θα έχετε μια stress free συμβίωση μαζί του,όπως έχω έγω με το δικό μου,στην καλύτερη περίπτωση θα έχετε κάποιες μικροζημιούλες,στην χειρότερη τα λεφτά που θα δώσετε σε ζημιές θα είναι ίσα ή και παραπάνω από την διαφορά που θα "κερδίσετε" από το κόστος αγοράς και πως πάντα θα έχετε ένα κατώτερο μηχανάκι από ένα το οποίο κοστίζει λίγο παραπάνω από 500+ ευρώ (της ίδιας εταιρίας). Ενδεικτικά για την Kymco που την ξέρω απ'έξω και ανακατωτά,τα σκούτερ της τα οποία "φυσάνε" και ποιοτικά είναι αντάξια Honda & Yamaha και για τα λεφτά τους είναι τιμιότατα είναι τα people gti 200 &300(υπάρχει και 125 αλλά δεν το φέρνει ο εδώ εισαγωγέας) και το xciting 400. Μετά ένα σκαλοπάτι κάτω,όχι τόσο σε ποιότητα αλλά στο ότι δεν μπορούν να συγκριθούν με Honda - Yamaha είναι το dink,το movie,το downtown,το xciting 300,people one 125 και το like και τα υπόλοιπα απλά μην τα κοιτάτε καν.Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην sym με την διαφορά όμως πως τα "καλά" μοντέλα της sym είναι χειρότερα από τα καλά μοντέλα της kymco που έγραψα παραπάνω,δεν συγκρίνεται ούτε μηχανικά ούτε ποιοτικά για παράδειγμα το people gti 200 με το sym HD200 που είναι το αντίστοιχό του. Αυτά από εμένα,έναν ευτυχισμένο και απόλυτα ικανοποιημένο κάτοχο ενός από τα πολύ λίγα kymco people s 125 που πουλήθηκαν πανελλαδικά(διότι ο Έλληνας κοιτούσε τα 600 ευρώ οικονομία στην αγορά και όχι το μηχανάκι σαν σύνολο τι ρόλο βαράει) για αυτό και δεν θα βρείτε σχεδόν κανένα στο car.gr(ένα που είχα βρει μόνο πριν κάτι μήνες,το έδινε 1000 ευρώ μηχανάκι 8ετίας την στιγμή που με 1700 πάιρνεις καινούριο agility και σε μια μέρα η αγγελία σβήστηκε) αλλά και γιατί όποιος είναι κάτοχος του συγκεκριμένου σκούτερ,πρέπει να είναι μακάκας για να το δώσει. Σύμφωνα με τον γαμπρό μου που είναι πάνω από 2 δεκαετίες στο κουρμπέτι,μου έχει πει πως αυτό το people s 125 4T καθώς και το top boy 80cc 2T που έβγαζε πολύ παλιά η Kymco ήταν μοντέλα πολύ μπροστά από την εποχή τους με βάση τον ανταγωνισμό και ποιοτικά και σε θέμα αξιοπιστίας ήταν "αλλού"!Στην περίπτωση της Kymco λοιπόν,ισχύει τελικά το "ότι πληρώσεις παίρνεις". Και εγγυημένα και δοκιμασμένα αξίζει λοιπόν να δώσεις αυτό το κάτι παραπάνω όταν το αγοράσεις διότι παίρνεις ένα μηχανάκι πολλαπλάσιας ποιότητας και αξιοπιστίας συγκριτικά με το παραπάνω ποσό που θα δώσεις. *οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες τον Δεκέμβρη που μας πέρασε,όπου ήταν και η τελευταία και πιο πρόσφατη φορά που έπλυνα το σκούτερ. Ίσως το ότι δεν το πλένω συχνά και έχει συνέχεια μια σκόνη και μια μπίχλα επάνω του,να το προστατεύει από την σκουριά και από το κάψιμο του ήλιου και να μην είναι τελικά τόσο καλό όσο νομίζω. πίσω άξονας sym symphony 2016 και από το δικό μου για τις παρακάτω φωτό δεν χρειάζεται να γράψω ποιες είναι από το sym symphony το οποίο είναι 3 μηνών καινούριο και ποιες είναι από το 9 χρονών kymco people s. Οι φωτό μιλάνε από μόνες τους.Δεν μιλάω για την βρωμιά,αλλά για τα πάχη των ελατηρίων,των αμορτισέρ,των καλαμιών,τις σκουριές.

Περί Kymco Agility City 200i ο λόγος Φωτογραφία απ' το net, γιατί διαπίστωσα ότι δεν έχω ανεβάσει κάποια της προκοπής στο photobucket και άντε ψάχνε τώρα. ΟΚ, μικρό το κακό, έτσι ακριβώς είναι. Μετακομίζοντας στα Β.Π. βρέθηκα ξαφνικά να χρειάζομαι όχημα για να πηγαίνω στη δουλειά, από κει που πήγαινα είτε με τα πόδια, είτε με το ποδήλατο, καθώς ήμουν τυχερός και η δουλειά ήταν 1,5 χλμ απ’ το σπίτι μου. Έκανα και το περπάτημά μου, μια χαρά. Τώρα τα χλμ είχαν γίνει αισίως 14 και για ποδήλατο ούτε λόγος. Μέσα σε λεωφόρους θα με τρώγανε λάχανο πολύ σύντομα. Έτσι άρχισα να πηγαίνω με το cbf-600. Ωραία και άνετα θα σκεφτείτε. Ναι, ώσπου άρχισε να με πονάει έντονα ο τένοντας του αριστερού χεριού λόγω συμπλέκτη. Εμ, μες την κίνηση όλη την ώρα ήθελε δουλειά η μανέτα. Έτσι ο κύβος ερρίφθη. Υπήρχε άμεση ανάγκη για ένα μικρό μηχανάκι χωρίς συμπλέκτη, ευέλικτο και φτηνό. Να μπορώ να κάνω και τις δουλειές μου γύρω-γύρω αντί να τρέχω με το μεγάλο και να ταλαιπωρούμαστε αμφότεροι. Αλλά να μην το έχω και πολλή έννοια μη γρατζουνιστεί, μην το φάνε κλπ. Κάτι να περνάει απαρατήρητο. Το ταπεινό Kymco πάντως ξεφεύγει της προσοχής, πλην σκραπ που εκεί μαζεύουν και κατσαρόλες με φακές (σίδηρο έχουν κι αυτές, κάτι θα πιάνουν). Οι υποψήφιοι: παπάκι και σκούτερ. Παπάκι είχα πολύ παλιότερα, ένα χρέπι C-50 που του κόλλησα μπιέλα έτσι που το πήγαινα, αλλά πέραν του πήγαινε-έλα δεν με βόλεψε και σε τίποτα άλλο. Ήθελα περισσότερα πια. Να μπορώ να το φορτώνω και τίποτα. Και τα χερούλια στο παπί ή οποιοδήποτε μηχανάκι είναι όχι απλώς ακατάλληλα, αλλά και επικίνδυνα. Έτσι έπεσε το μάτι μου στο Kymco Agility City 200i. Ωραίο, μικρό, ευέλικτο έδειχνε, είχε και επίπεδο πάτωμα για να βάζω πράγματα. Αααααααχ αυτό το επίπεδο πάτωμα..... πόσο έμελε να το ερωτευτώ μετέπειτα. Μετά από 5 χρόνια κι αυτό (τον Σεπτέμβρη τα κλείνει) και 29.000 χλμ ακριβώς (χτες τα συμπλήρωσα), νομίζω αξίζει ν’ αναφερθώ λίγο πριν καταργηθεί και δεν έχει ίσως τόσο νόημα ένα review, παρά μόνο για μεταχειρισμένο. Πάμε λοιπόν αναλυτικά: Εξωτερική εμφάνιση: Το βρίσκω ομορφούλι, αν και η εμφάνιση σ’ ένα σκούτερ και για τη δουλειά που τό ‘θελα θα ήταν το τελευταίο που θα κοίταγα. Μ’ ενδιέφερε μόνο να μην είναι έκτρωμα, να μπορώ να το βλέπω ευχάριστα βρε αδερφέ. Το μικρούλι Agility της οικογένειας Kymco ήταν μια χαρά εμφανισιακά. Χρωματικές επιλογές ελάχιστες δυστυχώς. Μαύρο (ξου-ξου μακριά), ασημί-μαύρο και θαλασσί. Πήγα για το θαλασσί, θα κάνει λέει 2 μήνες να φέρουν, είχαν τελειώσει. Εγώ το ήθελα ΤΩΡΑ, ΧΤΕΣ. Υπάρχει ασημί-μαύρο ετοιμοπαράδοτο? Οκ, τύλιξέ μου ένα μάστορη, θα το πάρω. Χωρίς τζατζίκι. Ποιότητα πλαστικών - συναρμογή: Τα πλαστικά δείχνουν αρκετά καλά. Έχουν και μια ωραία γυαλιστερή μεταλλιζέ βαφή στο ασημί του, ενώ τα μαύρα κομμάτια του είναι ματ. Πάντως δείχνουν σκληρά και όχι εύκαμπτα, οπότε τυχόν ζόρισμά τους μάλλον θα συνεπάγεται εύκολο ράγισμα….. λέω εγώ τώρα. Η συναρμογή τους δεν είναι και άψογη, έχουν μερικά τριξιματάκια εδώ κι εκεί, αλλά ευτυχώς όχι τίποτα σπουδαίο. Το πιο έντονο τέτοιο φαινόμενο εμφανίζεται στο μασκάκι μπροστά, που σε συνδυασμό μ’ ένα τράνταγμα που κάνει όλο το μηχανάκι όταν ξεκινάει για 1-2 δεύτερα μόνο, κάνει έναν εκνευριστικό θόρυβο, αλλά και ως αίσθηση (το τράνταγμα). Ίσως δεν πιάνει εύκολα ο ιμάντας και θέλει “προσαρμογή”, κακώς δεν έχω ασχοληθεί να δω τι είναι. Με αφορμή το review θ’ ασχοληθώ. Πάντως δεν έχει βγει κάποια βλάβη απ’ αυτό, θα δούμε αν είναι κατασκευαστική αηδία ή θέμα συντήρησης. Ένα θεματάκι έχω προσέξει στις βίδες που πιάνουν στα πλαστικά και στο καπάκι της εξάτμισης, οι οποίες κάπως συχνά ξεβιδώνουν και φεύγουν από πάνω, οπότε κατά καιρούς βλέπεις 1-2 να λείπουν. Αυτό είναι κατασκευαστική αηδία, εφόσον το εμφανίζουν όλα και σύμφωνα με τον μάστορη. Βασικά χαλάνε οι βόλτες πάνω στο πλαστικό, αυτό είναι το θέμα. Επίσης, το κυλινδρικό μαύρο λαστιχάκι που προσαρμόζεται κάτω από το κεντρικό σταντ για να απορροφάει τους κραδασμούς απ’ αυτό και να μην ακουμπάει στον κινητήρα, είναι χειρότερο κι από δραπέτη του Αλκατράζ. Σε 1-2 μήνες την έχει κάνει, 5-6 έχω αλλάξει μέχρι που με τον μάστορα το στερεώσαμε με tire-up και ησύχασα. Άνεση - εργονομία: Στο Agility η θέση οδήγησης είναι αρκετά καλή και “πολεμική”. Κάθεσαι μπροστά και το τιμόνι είναι σχετικά χαμηλά, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι θα σκύψεις και θα χυθείς με φόρα μπροστά. Καλά..... πολεμικό χωρίς σφαίρες ένα πράμα, αλλά αυτά είναι άλλης ενότητας Ευαγγέλια. Υπομονή μέχρι το “Κινητήρας-επιδόσεις”. Η θέση κάτω απ’ τη σέλα χωράει κράνος τύπου jet λόγω ύπαρξης εκεί και του ντεπόζιτου, αλλά είναι ικανοποιητικός και βαθύς για χαρτιά, αδιάβροχα, κριπτονάϊτ και λοιπά απαραίτητα καθημερινά καλούδια. Και το κράνος πίσω στο βαλιτσάκι. Η συνύπαρξη όμως με το ντεπόζιτο έχει ένα σημαντικό μείον. Όταν ανοίξεις την τάπα να φουλάρεις και τυχόν χυθεί λίγη βενζίνη γύρω της, αν έχεις καμμιά μπλούζα / μπαλακλάβα μέσα, παίρνουν μυρωδιά και άντε να συνέλθουν.... Οι διακόπτες καλοί, 5 χρόνια τώρα δεν έχουν παρουσιάσει το παραμικρό. Τα φώτα δεν ανάβουν όταν βάλεις μπρος, προφανώς δεν υπόκεινταν στην υποχρεωτική ρύθμιση που ισχύει για τα μεγάλα 2τροχα. Έτσι θυμάμαι πάντα (συνήθεια είναι) ν’ ανάβω τον διακόπτη για να φαίνομαι κάπως και τη μέρα. Η σέλα έχει μια λίγο ενοχλητική κλίση προς τα εμπρός, αλλά συνηθίζεται εύκολα. Αν δεν μπορείς, πας στον ΣΑΚΗ (starsel.gr) και σου τη σενιάρει με αστείο κόστος. Τότε όμως ψιλοψηλώνει και χάνεις αυτή την πολεμική θέση οδήγησης. Ξέρω, περιμένετε με αγωνία να δείτε τί μάχες γίνονται στο δρόμο, με το Agility να βάζει φωτιά στην άσφαλτο.... υπομονή και μικρές μπουκιές μη μου πνιγείτε. Τα πατητήρια του συνοδηγού στο δικό μου είναι ενσωματωμένα στην ποδιά και εξέχουν ελάχιστα, με αποτέλεσμα ο πίσω να μην μπορεί ν' ακουμπήσει σωστά. Το θέμα αυτό δεν υπάρχει πλέον στα νεότερα μοντέλα, καθώς έχουν προστεθεί ανοιγόμενα και ικανοποιητικά σε μέγεθος. Οι αναρτήσεις μάλλον είναι σκληρές, καθώς οι 16άρηδες τροχοί δεν καταφέρνουν και τόσο καλά να εξαλείφουν τις ανωμαλίες του οδοστρώματος (ενίοτε και του χειριστή) και κοπανάει αρκετά όταν πέφτει στα γνωστά πηγάδια. Σε συνδυασμό με το ντάπα-ντούπα και της βαλίτσας πίσω, νομίζεις μερικές φορές ότι θα σκορπίσεις στους 5 δρόμους. Αλλά όχι, το σκουτεράκι είναι εκεί, βράχος. Μόνη ένδειξη ταλαιπωρίας του στα κωλοφρεάτια και τα συνεχή σπασίματα στους “δρόμους” (Θεός να τους κάνει), η πρόσφατη χαλάρωση των ρουλεμάν τιμονιού, που σφίχτηκαν στο μάστορη και όλα κομπλέ. Την επόμενη φορά μάλλον θ’ αλλαχτούνε, δε βλέπω να σηκώνουν πάλι σφίξιμο. Έχω προσέξει ότι σε παρατεταμένες ανωμαλίες του δρόμου (καλά, μερικά σημεία δεν υπάρχουν λέμε, ούτε σε βομβαρδισμένο τόπο τέτοιο χάλι) το μηχανάκι τελικά συντονίζεται απ’ τις συνεχείς αναταράξεις και πρέπει να κόψεις ή να λοξοδρομήσεις για να συνέλθει. Χαλιέται πολύ με αυτά τα Ελληνικά θαύματα. Χαλιέται επίσης με τα δικάβαλα, δεν είναι και το καλύτερό του. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι με 2 άτομα (και όχι υπέρβαρα, κάτι λιγότερο από 150 κιλά σύνολο, αν και το ίδιο ζυγίζει 114 το καημένο, μην είμαστε και πλεονέκτες) σε κάποια σημεία πχ σε ελαφρές αναταράξεις απ' το οδόστρωμα, αισθάνομαι συχνά έναν θόρυβο απ' τη μετάδοση. Μου έχει δώσει την εντύπωση ότι ο ιμάντας τεντώνεται υπερβολικά και τσινάει. Αν ο ιμάντας στα σκούτερ λειτουργεί με τη λογική των αλυσίδων στις μηχανές, όπου ρυθμίζεις τέντωμα αναλόγως του βάρους που συνήθως έχεις, τότε σίγουρα είναι αυτό. Δε νομίζω να τερματίζει η ανάρτηση γιατί δεν κάνει γκουπ, αλλά έναν ήχο σαν βζζζζζν. Δε μ' ενοχλεί ιδιαίτερα όμως αφού κατά 99% είμαι μονοκάβαλος και σπάνια ανεβαίνει η γυναίκα για κανά μπάνιο πχ προς Λούτσα μεριά και όλες τις φορές μας έχει πάει χωρίς πρόβλημα. Άσε που φαντάζομαι ότι αν είναι όντως θέμα τεντώματος ιμάντα ο λόγος, θα εμφανίζεται στα περισσότερα - αν όχι όλα - τα μικρά σκούτερ κάτω των 100-130 κιλών. Τα φώτα πορείας του είναι σχεδόν ανεπαρκή θα έλεγα, με μια δέσμη ασθενική και χωρίς διάχυση φωτός. Αυτός που τά ‘βαλε μάλλον είχε στο νού του τα κεριά που συνοδεύουμε τον Επιτάφιο τη Μ. Παρασκευή. Φωτίζει δε τόσο κοντά που όταν δεις κάτι έχεις ήδη πέσει μέσα. Μόνο με τον προβολέα κάτι γίνεται. Δυστυχώς έχω προσέξει ότι αν σηκώσω τη δέσμη στα πορείας, ο προβολέας τυφλώνει τον Αντίχριστο κάπου εκεί στα σύννεφα που κάθεται, ενώ αν χαμηλώσω τον προβολέα χαμηλώνει και το πορείας που φέγγει μπροστά μου στα 5 μέτρα. Anyway, μέσα στη Αθήνα που υπάρχει επαρκής φωτισμός (δε θέλω γέλια) πάω με τα πορείας και όπου έχει σκοτάδια βάζω προβολείς να βλέπω λιγουλάκι. Έτσι κι αλλιώς δε στραβώνονται οι απέναντι. (Κάτι τέτοιες ώρες κάνω συγκρίσεις με τα φώτα του V-Strom και μού ‘ρχεται να βάλω τα κλάμματα)..... Από ενδείξεις το καντράν έχει ταχύμετρο στο κέντρο, ένα ηλεκτρονικό ρολόϊ, δείκτη βενζίνης και τα κλασικά φωτάκια φλας-φώτων-βλάβης κινητήρα κλπ…. Θερμοκρασία δεν υπάρχει, μάλλον δεν την έχει και ανάγκη ως φαίνεται. Αν εκραγεί εν κινήσει θα το μάθεις πρώτος. Το 140 χαω μ' αρέσει. Στο λαιμό (κολώνα) τιμονιού έχει έναν πολύ πρακτικό πλαστικό γάντζο στον οποίο ενδείκνυται να κρεμάς πράγματα που δεν πρέπει να βάλεις στο βαλιτσάκι (βλέπε αμέσως παρακάτω). Κάτω απ' το γάντζο υπάρχει κι ένα ντουλαπάκι για μικροπράγματα που ανοίγει και αυτό με το κλειδί της μίζας.. Βολικό αν και δεν το έχω χρησιμοποιήσε έως τώρα, δε θέλω να σκορπάω πράγματα εδώ κι εκεί γιατί μετά τα ψάχνω. Έχω προσέξει πάντως ότι μπάζει σκόνη με τον καιρό, οπότε δεν είναι και για πολλά-πολλά. Η βαλιτσούλα των 33 λίτρων πίσω χωράει ένα κράνος full face και κάτι ψιλά. Το οβάλ σχήμα της όμως κάνει τα πράγματα μέσα να κάνουν περιστροφές γύρω απ’ τον εαυτό τους και τα νεύρα μου. Μια φορά έκανα το λάθος κι έβαλα μέσα τάπερ με ρευστό φαγητό (μπάμιες νομίζω) και το άδειαζα μετά με το λάστιχο. Ποτέ ξανά, στο γατζάκι μπροστά τα ευαίσθητα. Τελευταίο άφησα το επίπεδο πάτωμα. Είναι ό,τι καλύτερο για μένα η ύπαρξή του σ’ ένα εργαλείο πόλης. Το τί έχω κουβαλήσει εκεί πάνω δε λέγεται. Χαρτόνια με μπύρες και κόκα κόλες, από πάνω τσουβαλάκι πατάτες και από πάνω ν’ ακουμπάνε 6-7 τσάντες του super market. Μέχρι και νιπτήρα μπάνιου και μικρό τραπεζάκι σαλονιού με χωριστό τζάμι έχω μεταφέρει (μαζί αυτά). Τελευταίο επίτευγμα η μεταφορά ολόκληρου απορροφήτηρα στο service. Άνετα μιλάμε, τον ακούμπησα (χώρεσε ίσα-ίσα) και πήγα χαλαρά και χωρίς άγχος. Αυτή η διευκόλυνση δεν πληρώνεται με τίποτα λέμε. Μία ενδεικτική φωτογραφία (δεν έχω βγάλει κι άλλες). Στο πάτωμα μεταφέρθηκε και το στρογγυλό τζάμι του τραπεζιού, αλλά ελέω Μέρφυ το κατέβασα γιατί σίγουρα θα έπεφτε και θα γινόταν θρύψαλα μέχρι να βγάλω τη φωτογραφία...... Κινητήρας-επιδόσεις: Εδώ είμαστεεεεε. 200i διαβάζεις. Ναι , καλά. 163cc είναι με το ζόρι. Κάντο βρε άνθρωπε 190+ να έχει και 2 ρημαδοάλογα παραπάνω. Ο κινητήρας με την “εκπληκτική” απόδοση των 11,5 αλόγων (όταν είναι λίγα βάζουμε και υποδιαιρέσεις μη μας φάνε κανά χλιμίντρισμα), κινεί απλά ικανοποιητικά τα 114 κιλά του μοτό και τα κιλά του αναβάτη (παρακαλώ όχι συχνά δικάβαλα, δεν θέλει μεγάλη παρέα ο Kymcos. Στο δρόμο μαζεύει τα χιλιόμετρα με ηρεμία και απάθεια, σε σημείο που αν έχεις πάνω σου καφέ, τσιγάρο και εφημερίδα, έχεις χρόνο να τα αξιοποιήσεις και τα 3. Και περισσεύει και χρόνος να χαζέψεις κανά γκομενάκι στο πεζοδρόμιο πριν μπει ο… κόφτης στα 110 χαω. Όχι, κόφτη δεν έχει, αλλά η τελική του είναι αυτή, ούτε χλμ παραπάνω. Το ‘χω δοκιμάσει επανειλλημένως. Και φυσικά όχι με κόντρα άνεμο, ούτε σε ανωφέρεια έστω και ελαφριά. Υπερβάλλω λίγο χάριν αστεϊσμού, ίσως ζητάω και πολλά από ένα φτηνό μικρό σκούτερ. Τα 90-95 πάντως τα πιάνει εύκολα. Προσωπικά θα ήθελα 3-4 άλογα ακόμα ώστε να είναι λίγο πιο σπιρτόζικο. Στο δρόμο έχω δει ότι τα SH150 πχ με αφήνουν πίσω πάντα. Τα 3 άλογα παραπάνω έχουν κάποιο αντίκρισμα, μικρό μεν αλλά υπάρχει. Στοιχίζουν όμως και σημαντικά περισσότερο (+1.200 ευρώ τότε) και είναι και στόχος αλητοκλεφταράδων. Άσε που τότε το SH είχε ταμπούρο πίσω κι έπαθα πολιτισμικό σοκ. Α ρε Χονδάρα με τις βλακείες σου….. Αν πάντως δεν έχεις αξιόλογες απαιτήσεις, μέσα στην πόλη και λίγο έξω απ’ αυτή για κανά μπάνιο, θα σε πάει αξιοπρεπώς. (Μ’ αρέσει αυτή η λέξη γιατί επιδέχεται ξεχειλώματος ενοιολογικά. Μπορεί ας πούμε να με περνάνε και τετραπληγικά σαληγκάρια κι εγώ να σου πω ότι κινούμαι αξιοπρεπώς. Χαχαχα). Φρένα: Εδώ η Kymco έβαλε τα γυαλιά σε πολύ μεγαλύτερα 2τροχα και κατασκευαστές (ναι ρε Suzuki, για σένα το λέω και μην κάνεις πώς δεν ακούς). Οι δαγκάνες μπρος-πίσω είναι όχι απλά άριστες, αλλά και ανέλπιστα καλύτερες για τις επιδόσεις του οχήματος. Η απόσταση φρεναρίσματος είναι κάθε φορά η μισή απ’ όση νομίζεις όταν δεις τον κίνδυνο και σταματάει με εκπληκτική ευστάθεια χωρίς να φύγει πόντο απ’ τη γραμμή του. Μάλιστα κωλοκάθεται κατά το κοινώς λεγόμενο και έτσι ρίχνει κι άλλο το κέντρο βάρος του, βοηθώντας να μη φύγει δεξιά-αριστερά. Πραγματικά έχω πάθει πλάκα όλα αυτά τα χρόνια με τα φρένα του σκούτερ μου και βρίσκω άλλον έναν λόγο (ανάποδα τώρα) για να βάλω τα κλάμματα όταν τα συγκρίνω με τα μαμά του V-Strom. Φανταστείτε ότι η πίσω δαγκάνα του σκούτερ είναι μεγαλύτερη απ’ την πίσω του V-Strom! Και σχεδόν ίση με την μπροστινή του Ιάπωνα. Να σημειωθεί δε ότι το σκούτερ δεν έχει ABS, αλλά σχεδόν ποτέ δεν έχουν μπλοκάρει οι τροχοί, πρέπει να το προσπαθήσεις πάρα πολύ για να φρενάρεις άτσαλα και με μπλοκάρισμα τροχών. Ακόμα και με μόνο το ένα φρένο – και μάλιστα το πίσω – φρενάρεις άνετα και πολύ πριν το μπαμ. Προσωπικά χρησιμοποιώ πιο πολύ το πίσω έχοντας πάντα ενδόμυχα το φόβο του μπροστινού για γλίστρημα που δεν μαζεύεται. Η χρήση δε, συνδυαστικά και των δύο είναι μια καθημερινή απόλαυση (μετά τον Freddo Cappuccino). Μπροστινή δαγκάνα. Πίσω δαγκάνα (μεγαλύτερη της μπροστινής και 2πίστονη)!!! Αριστερά κάτω βλέπετε μία εκ των βιδών του καπακιού της εξάτμισης και την πατέντα που έκανα (πρόσθεσα ένα μαλακό υλικό - το ασημί - να δέσει επάνω του) για να συγκρατηθεί η βίδα και να μη φύγει κι αυτή προς άγνωστη κατεύθυνση.... Οδηγική συμπεριφορά: Με βάση τον ασθενικό κινητήρα και την καλή / χαμηλή θέση οδήγησης και χαμηλό βάρος στον αντίποδα, τελικά το σκουτεράκι κινείται μέσα στην πόλη και τα αυτοκίνητα πολύ εύκολα. Χωράει παντού και οι ελιγμοί του είναι παιχνίδι χάρις στο μικρό μέγεθος και βάρος του. Για ταχύτητες μέχρι 80 χαω είναι ταμάμ (οι ενδείξεις στο κοντέρ απ’ τα 80 και μετά είναι με κόκκινο αντί άσπρο, κάτι δείχνει αυτό). Στη γεμάτη πόλη δε χρειάζεσαι πολλά περισσότερα. Μόνο σε ανοιχτό δρόμο φαίνεται η έλλειψη ταχύτητας όταν φοβάσαι μη σε πάρουν σβάρνα οι γλήγοροι γιωταχήδες. Κατανάλωση: Η κατανάλωσή του κυμαίνεται σταθερά στα 3-3,5 λίτρα / 100 km. Δεν τη λες και μικρή, αλλά όχι και απαγορευτική. Ίσως οφείλεται στη μικρή ιπποδύναμη που το κάνει να ζορίζεται λίγο. Το καλό είναι ότι δεν ξεφεύγει πιο πάνω, τόσο είναι. Η αυτονομία του σε συνδυασμό με το ντεπόζιτο των χχμμμμμ πόσων αλήθεια λίτρων?..... Αυτό είναι μάλλον γνωστό μόνο στον εκάστοτε Κορεάτη που συναρμολογεί τα μηχανάκια στο εργοστάσιο, και το κάθε ντεπόζιτο μάλλον είναι όσο τους βγει. Η δημοσιευμένη χωρητικότητα πάντως είναι 6 λίτρα, αλλά το δικό μου μια φορά που έμεινα και έσπρωξα μέχρι το βενζινάδικο, πήρε μόνο 5,1 λίτρα! Μεγάλη απόκλιση και στοιχίζει αρκετά σε αυτονομία. Τί να πω, δεν έχω λόγια για μερικά πράγματα. Θέματα αξιοπιστίας: Είναι Made in Korea. Παρότι έχω ακούσει από κάποιους μεγάλα παράπονα, προσωπικά δεν έχω άσχημες εμπειρίες και βλάβες δεν έχει βγάλει. Μάλιστα συνηθίζω να διαχωρίζω τις βλάβες σ’ αυτές που σε ακινητοποιούν ή θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική σου ακεραιότητα (ανεπίτρεπτες και κατακριτέες) και σε κείνες που είναι αβλαβείς. Το Agility στα χέρια μου έχει βγάλει μόνο τα εξής: - Ένα χαλασμένο φλοτέρ (αλλάχτηκε εντός εγγύησης). Κλάϊν-μάϊν ζημιά. - Μια τσιμούχα διαφορικού που δακρύζει περιστασιακά ευτυχώς και ελάχιστα, και όσες φορές κι αν την έχουμε αλλάξει, και η νέα δακρύζει. Φαίνεται πως είναι ευσυγκίνητος ο Κορεάτης και δεν του τό ‘χα. Πάντως, η ποσότητα που διαφεύγει είναι τόσο αμελητέα που δεν χρειάζεται καν συμπλήρωμα όσες φορές το έχουμε τσεκάρει. Μιλάμε για μερικές σταγόνες και τίποτα περισσότερο. Απλά το λέρωμα σε τρομάζει, ιδίως αν είσαι άσχετος σαν εμένα. Και οι δύο “ζημιές” πάντως είναι αστείες και σίγουρα ούτε για πλάκα επικίνδυνες. Συνεχίζεις κανονικά και όποτε θες ασχολείσαι. Και τα ανταλλακτικά / service είναι φτηνά, φτηνότερα από κάτι άλλα επώνυμα που βαράνε αλύπητα. Άσε που μπορείς άνετα να πας σε νησί με δαύτο και να μην ανησυχείς, αφού τα περισσότερα νοικιάρικα είναι Kymco (σκούτερ και γουρούνες) και όλο και θα βρεις λύση σε τυχόν πρόβλημά σου. Ενώ αν έχεις κανά σπάνιο, τον ήπιες. Απαραίτητη σημείωση: Και το σκούτερ απολαμβάνει τη θαλπωρή του κλειστού γκαράζ δίπλα στο Stromatex, οπότε δεν γνωρίζω και δεν θα μάθω πώς θα ήταν αν ήταν εκτεθειμένο στο δρόμο. Συμπερασματικά: Παρά τα όποια αρνητικά του, το έχω αγαπήσει και το εκτιμάω αφάνταστα διότι μου έχει λύσει κυριολεκτικά τα χέρια. Σε σημείο να μην μπορώ να φανταστώ μέρα χωρίς αυτό και δεν υπερβάλλω καθόλου. Όποτε έχει χρειαστεί να το αφήσω για service πχ, νοιώθω στερητικό σύνδρομο και αισθάνομαι ότι είμαι εγκλωβισμένος χωρίς αυτό. Αν ήταν καλή αγορά? Ναι, τηρουμένων των αναλογιών (ανάγκες – χρήση) και της τιμής του (στα 2.100 ευρώ το 2010) ήταν απ’ τις φθηνότερες λύσεις. Και δεν ήθελα να ρίξω λεφτά σ’ ένα μηχανάκι καθαρά εργάτη. Αν τ’ αρνητικά του μου φαινόντουσαν αφόρητα μια 5ετία τώρα, θα το είχα δώσει για άλλο. Αντιθέτως το έχω κρατήσει και βλέπω να το κρατάω κι άλλα χρόνια ακόμα. Αν θα το ξανάπαιρνα? Άνετα βάσει των μέχρι τώρα αναγκών μου και έχοντας φυσικά και το V-Strom για πιο έξω. Αν ήταν να έχω μόνο ένα μικρό, θα πήγαινα σίγουρα σε κάτι πιο δυνατό να με καλύπτει παντού. Θα κοίταγα πάλι όμως προς Kymco μεριά, πχ το People Gti 300 που είναι και το δυνατότερο της αγοράς μέχρι τώρα με 29 αλόγατα και πάει σφαίρα. Το καλό με το ασθενικό του κινητήρα του είναι ότι μετά ανεβαίνεις στο V-Strom και λες “Ουάου, τί μηχανάρα έχω και δεν την εκτιμάω”..... αυτό είναι που λένε “ουδέν κακό αμιγές καλού”. Και μόνο για τα εκπληκτικά φρένα του πάντως (καημός μου έχουν γίνει τα καλά φρένα), θα το ξανάπαιρνα. (+) ΦΡΕΝΑΡΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΑΤΩΜΑ, θέση οδήγησης, ευελιξία, αξιοπιστία (έως τώρα), φτηνά ανταλλακτικά και service, ικανοποιητικό δίκτυο service παντού ακόμα και στα νησιά λόγω γουρούνων, δεν τό ‘χουν σε εκτίμηση οι κλέφτες, μικροπροβληματάκια εργονομίας που παρουσιάζονται επιλύονται άμεσα στην επόμενη χρονιά. (-) Μικρή ιπποδύναμη - αργές ρεπρίζ, βίδες στα πλαστικά που λασκάρουν ενίοτε, σχετικά υψηλή κατανάλωση, ανεπαρκή φώτα μεσαίας σκάλας, σχετικά σκληρές αναρτήσεις, συντονισμός σε παρατεταμένες ανωμαλίες του οδοστρώματος, δεν αρέσκεται σε δικάβαλα. Σημείωση: Το τρέμουλο κατά το ξεκίνημα δεν το αναφέρω διότι δεν ξέρω αν είναι κατασκευαστικό μειονέκτημα, ή θέμα συντήρησης που επιλύεται. Θα το μάθω και θα ενημερώσω.

Γειά σας, με το προηγούμενο παπί μου έκανα σε διάστημα 6 ετών 100000 χιλιόμετρα και από αυτά τα τουλάχιστον 40000 σε ταξίδια Αθήνα - Χαλκιδική και Αθήνα Καλαμάτα. Πρόσφατα πήρα ένα νέο Kymco Jetix 125cc και με διάφορες βελτιώσεις όπως οι ακόλουθες αποθηκευτικοί χώροι - Βαλίτσες στο πλάι, μπαγκαζιέρα πίσω και σχάρα μπροστά σέλα ειδικής κατασκευής ζελατίνα παμπρίζ φορητό ράδιο mp3 player μικρές βελτιώσεις για πιο μεγάλη ιπποδύναμη (ζιγκλέρωμα, φίλτρο αέρα, εξάτμιση) γρανάζωμα ειδικά για τελικές 140-150 km ελαστικά μεγαλύτερης αντοχής και ταχύτητας ακόμα και τα πατάκια του συνοδηγού έχω μεγαλώσει για να κάθεται πιο άνετα η σύζυγος Έτσι έχω καταφέρει να κάνω πολύ άνετο το ταξίδι δύο ατόμων με το παπί αυτό και με μέση ωριαία ταχύτητα 115-120 km/h και περίπου 6500 rpm (δηλαδή δεν ζορίζεται ιδιαίτερα) και το σημαντικότερο πολύ οικονομικό max 2.9 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα Αυτό το καλοκαίρι σκοπεύω να κάνω πολύ συχνότερα μακρινά ταξίδια και εάν νιώσω πιο σίγουρος για την αξιοπιστία του ίσως φτάσω και Βουλγαρία δικάβαλο. Δεν είμαι μαζόχας όπως ίσως κάποιος πολύ λογικά μπορεί να σκεφτεί, γιατί παρόλο που έχω δίπλωμα για όλες τις μηχανές και μέχρι πριν 6 χρόνια είχα μηχανές πολλών κυβικών η τελευταία μου ήταν μια HONDA XL1000V VARADERO όμως με τα τροποποιημένα παπιά μπορεί να μην έχω τις επιταχύνσεις και τις τελικές των μεγάλων μηχανών αλλά δεν χάνω σε άνεση και φυσικά κερδίζω σε κατανάλωση και όχι μόνο αλλά επειδή παρασυρόμουν με τα γκάζια των πολλών κυβικών κερδίζω και 100% σε ασφάλεια λόγω του τρόπου οδήγησης μου. Σίγουρα αργείς περισσότερο να φτάσεις αλλά φτάνεις πιο σίγουρα! Δεν ξέρω εάν αυτά που έγραψα είναι αστεία για κάποιους, θα ήθελα να το μάθω αλλά περισσότερο θα ήθελα να μάθω εάν υπάρχουν και άλλοι σαν και εμάς (εγώ και η σύζυγος μου). Όπως επίσης θα ήθελα να μου πείτε τις ιδέες σας για να βελτιώσω και να κάνω ακόμα πιο άνετα τα μακρινά ταξίδια μου με το παπάκι - πχ θέλω να βάλω tubeless ζαντολάστιχα για μεγαλύτερη ασφάλεια!