kostas_cbf

Η περιπλάνηση σε ξένα μέρη έφτασε στο τέλος της. Μπήκα Ελλάδα μέσω Προμαχώνα και κατευθύνθηκα προς Θεσσαλονίκη, όπου θα διανυκτερευα κάνοντας παράκαμψη για να επισκεφθώ τη λίμνη Κερκίνη. Περιττό να σας πω ότι ο δρόμος Κιλκίς-Θεσσαλονικη ήταν με διαφορά ο πιο επικίνδυνος σε όλο το ταξίδι. Μακάρι να μου επέτρεπαν οι επαγγελματικές υποχρεώσεις να λείψω περισσότερο, ώστε να γράψω ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα και να γνωρίσω και άλλα μέρη. Θα μπορούσα να το κάνω για μήνες ακόμα και solo και πραγματικά "ζηλεύω" όσα παιδιά το έχουν κάνει τρόπο ζωής. Και του χρόνου καλά να είμαστε για νέες περιπέτειες! @A-nik-iσε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

@ksino1100 Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Επόμενη στάση Βουλγαρία λοιπόν. Ξεκίνησα να κινούμαι δυτικά στον αυτοκινητόδρομο Α8 μέχρι το Dimitrovgrad όπου και αποχαιρέτησα τη Σερβία. Η ταλαιπωρία στο τελωνείο ήταν απίστευτη. Γενικά από ότι κατάλαβα το συγκεκριμένο πέρασμα είναι πολυσύχναστο γιατί το χρησιμοποιούν Τούρκοι που μένουν Γερμανία για να ταξιδέψουν προς την πατρίδα τους. Ήταν άπειρα τα αυτοκίνητα με γερμανικές πινακίδες στην ουρά. Ευγενέστατοι όλοι μου δώσανε προτεραιότητα και μου κάνανε χώρο. Με την είσοδο στη Βουλγαρία κατάλαβα ότι σαν χώρα είναι εμφανώς πιο ανεπτυγμένη σε σχέση με Β. Μακεδονία και Σερβία. Ακολούθησα τον αυτοκινητόδρομο που σε οδηγεί Σόφια μέχρι την έξοδο για Πέρνικ και στη συνέχεια κινήθηκα για Μπλαγκόεβγκραντ. Είχα σταμπάρει μια λιμνούλα στο χάρτη όποτε βγήκα εκτός αυτοκινητόδρομου και κινήθηκα προς τα εκεί. Η διαδρομή δεν ήταν ορεινή αλλά κάμπος και διέσχισα διάφορα χωριουδάκια μέχρι να φτάσω στο Logodazh όπου και βρισκόταν η λίμνη. Μετά την ευχάριστη παράκαμψη διαπίστωσα πως λόγω έργων στον αυτοκινητόδρομο έπρεπε να κινηθώ στον παλιό αυτοκινητόδρομο για να κινηθώ νότια. Ωραία διαδρομή με πολύ πράσινο πηγαίνοντας παράλληλα στο Στρυμώνα. Βέβαια δεν την ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα γιατί η κίνηση ήταν απίστευτη. Η ώρα είχε αρχίσει να περνά και έπρεπε να αποφασίσω που θα διανυκτερεύσω. Τελικά κατέληξα στο Σαντάνσκι, μιά πόλη 38000 κατοίκων αρκετά κοντά στον Προμαχώνα. Μετά την απαραίτητη ξεκούραση στο ξενοδοχείο βγήκα να εξερευνήσω την πόλη. Σήμα κατατεθέν της πόλης είναι το ποταμάκι που την διασχίζει. Περπάτησα για κανένα 15λεπτο από το κέντρο για να επισκεφτώ το πάρκο της πόλης. Πραγματικά άξιζε τον κόπο το περπάτημα γιατί το μέρος ήταν πανέμορφο. Στο σημείο υπήρχε και ένα ωραίο μαγάζακι για φαγητό και μπύρα με ροκ ύφος. Όποτε η βραδιά έκλεισε ιδανικά με μια βουλγάρικη μπύρα και ένα πλούσιο γεύμα υπό τους ήχους κλασσικών ροκ κομματιών.

Πρωινό ξεκίνημα για Σερβία την επόμενη ημέρα. Ακολούθησα τον αυτοκινητόδρομο για Σκόπια τα οποία τα παρέκαμψα και κατέληξα στο συνοριακό πέρασμα Tabanovce. Έκει αποχαιρέτησα τη Β. Μακεδονία που ήταν η ευχάριστη έκπληξη του ταξιδιού μιας και οι προσδοκίες μου ήταν αρκετά χαμηλές. Με εντυπωσίασαν η παρθένα φυσική ομορφιά της χώρας, η ποιότητα των δρόμων που ήταν αντίστοιχη των δικών μας ενώ τους περίμενα χειρότερους, η οδηγική συμπεριφορά των ντόπιων που ήταν πολύ καλύτερη των Ελλήνων (τηρούσαν όρια ταχύτητας, σταματούσαν στις διαβάσεις, δεν παρκάρανε παράνομα κτλ) και η ζεστή συμπεριφορά των ντόπιων. Μεγάλη ταλαιπωρία στα σύνορα και πάλι ευτυχώς μου δώσανε προτεραιότητα και είσοδος στο Πρέσεβο και την Σερβία. Ακολούθησα τον αυτοκινητόδρομο για Βελιγράδι έως την πόλη Σουρντουλίτσα, όπου και βγήκα από τον αυτοκινητόδρομο για κινηθώ προς τη λίμνη Vlasina Rid. Η ποιότητα των δρόμων στη σέρβικη επαρχία ήταν αισθητά κατώτερη, ενώ και οι οδηγοί ήταν πολύ πιο γρήγοροι από τα όρια ταχύτητας, χωρίς να είναι επικίνδυνοι βέβαια. Η διαδρομή σιγά σιγά γινόταν ορεινή με όλο και περισσότερη φυσική ομορφιά με κατάληξη τη λίμνη της Vlasina Rid. Γενικά όλο το μέρος είναι τουριστικό, έχει οργανωμένη παραλία ενώ και σε αυτή τη διαδρομή συνάντησα και χαιρέτησα πολλούς σύντροχους. Συνέχισα παραλίμνια με σκοπό να κινηθώ βορειότερα μέσω ορεινών διαδρόμων προς το Stara Pianina National Park και την πόλη του Πύργου που είχα lockάρει για διανυκτέρευση. Η διαδρομή όσο πήγαινε γινόταν πιο άγρια και ερημική και στο διάβα μου βρήκα αρκετά ερειπωμένα χωριουδάκια. Γενικά σε όλο το ταξίδι κινούμουν χωρίς gps έχοντας μελετήσει τη διαδρομή από πριν γιατί στο tankbag που είχα προβλέψει να έχω το smartphone, οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονταν ήταν πολύ υψηλές με αποτέλεσμα να σβήνει. Στη διασταύρωση του χωριού Sastav Reka η ικανότητα μου προσανατολισμού με πρόδωσε και πήρα λάθος κατεύθυνση και κατέληξα κάπου κοντά στα σύνορα με Βουλγαρία με gps και δίκτυο να μην πιάνουν. Με το δείκτη βενζίνης να έχει πέσει κάτω από τη μέση και να μην βλέπω πολιτισμό εμπρός ξεκίνησα τον ίδιο δρόμο προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μοναδική συνάντηση σε όλη την διαδρομή κάποιοι ξυλοκόποι που με χαιρέτησαν εγκάρδια. Αφού επέστρεψα στη σωστή διαδρομή έπρεπε να βρω σχετικά κοντά κάποιο βενζινάδικο. Γενικά στην περιοχή δεν είχε πολλά και τα περισσότερα κλείνανε για μεσημέρι και η ώρα ήταν 16:00. Τελικά βρήκα ένα σύντροχο, με τον οποίο με νοηματική καταφέραμε να συνεννοηθούμε και να με στείλει σε ανοικτό βενζινάδικο. Γενικά στην επαρχία ο κόσμος δεν ήξερε αγγλικά και ψιλοστράβωνε κιόλας γιατί φαντάζομαι τα συνδυάζουν με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ κτλ. Με το που έβλεπαν ελληνικές πινακίδες βέβαια μαλάκωναν. Μετά τον ανεφοδιασμό αποφάσισα να αλλάξω τη διαδρομή μου. Επειδή η ώρα είχε περάσει και ήμουν αρκετά κουρασμένος ήδη για να οδηγήσω άλλο ένα 2ωρο σε ορεινή διαδρομή, κατέληξα να κινηθώ μέσω αυτοκινητόδρομου προς τη Νις, για την οποία είχα ακούσει πολύ καλά λόγια από ένα φίλο. Αποκαμωμένος βρήκα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης σε όροφο με παρακολούθηση της μηχανής μέσω κάμερας και μετά από λίγη ξεκούραση βγήκα να εξερευνήσω την πόλη. Η Νις είναι μια πόλη 185000 κατοίκων που την διασχίζει ο ποταμός Νισάβα. Έχει κάποια ενδιαφέροντα αξιοθέατα να δεις με αποκορύφωμα το φρούριο της πόλης, αλλά το βασικό στοιχείο που σε θέλγει είναι πως σφύζει από ζωή. Είναι φοιτητούπολη, όποτε έχει αρκετό νέο κόσμο και έχει αρκετές ωραίες επιλογές και για φαγητό και για ποτό/καφέ. Προσωπικά, δοκίμασα το παραδοσιακό σέρβικο μπιφτέκι (Pljeskavica) και έμεινα πολύ ικανοποιημένος. Επίσης, ο κόσμος πάρα πολύ ζεστός, εξυπηρετικός και αρκετά δεκτικός στον τουρίστα που έρχεται να εξερευνήσει τις ομορφιές του τόπου τους και την κουλτούρα τους.

2η ημέρα-Αλβανία & Β. Μακεδονία Ξύπνημα και γέμισμα μπαταριών με το ωραίο πρωινό στο Ορέστιον και εκκίνηση για Κρυσταλλοπηγή για το πέρασμα στην Αλβανία. Ταλαιπωρία τα σύνορα γενικά και ευτυχώς μου δώσανε προτεραιότητα οι τελωνειακοί υπάλληλοι για να μην είμαι εκτεθειμένος στον ήλιο. Είσοδος στην Αλβανία λοιπόν. Στόχος ήταν μετά από λίγα χλμ στον κεντρικό δρόμο προς Κορυτσά να κατευθυνθώ στο συνοριακό πέρασμα Stenje και να περάσω στη Β. Μακεδονία ακολουθώντας μια ορεινή διαδρομή με θέα τις Πρέσπες. Η διαδρομή ήταν ερημική και πανέμορφη. Γενικά δεν υπήρξε κάτι που να με φόβισε όσον αφορά την ποιότητα των δρόμων και την οδηγική συμπεριφορά των Αλβανών. Το μόνο μειονέκτημα της Αλβανίας είναι η έλλειψη οδικής βοήθειας και για αυτό το λόγο το πέρασμα ήταν τόσο σύντομο. Θα επανέλθω με συνταξιδιώτη/ες για να εξερευνήσω τις ομορφιές της χώρας με μεγαλύτερη ασφάλεια. Επίσης, ο κόσμος ήταν φιλικός με αρκετούς να με χαιρετάνε. Άφιξη στο Stenje έχοντας γεμίσει με ωραίες εικόνες και γρήγορο πέρασμα για Β. Μακεδονία αφού βρήκα μόλις ένα αυτοκίνητο μπροστά μου. Το πλάνο ήταν να κατευθυνθώ προς τη λίμνη Οχρίδα περνώντας από το Galicica National Park. Το εισιτήριο ήταν στα 2 ευρώ με τον Σκοπιανό υπάλληλο να μου πιάνει την κουβέντα στα ελληνικά. Πανέμορφη στριφτερή διαδρομή που περιελάμβανε άπειρο πράσινο, θέα απο ψηλά προς Οχρίδα και άπειρες χαιρετούρες και γνωριμίες με μηχανόβιους. Είχε αρκετές διαδρομές για πεζοπορία αλλά δεν βόλευε φορώντας τον μοτοεξοπλισμο, οπότε έμεινε εκκρεμότητα σε τυχόν 2η επίσκεψη. Άφιξη λοιπόν στην ανατολική πλευρά της Οχρίδας κοντά στο χωριό Trpejca και συνέχεια με κατεύθυνση προς Βορρά. Γενικά τα μέρη αυτά είναι τουριστικά, έχουν οργανωμένες παραλίες και είχε αρκετή κίνηση μέχρι να φτάσω στην πόλη της Οχρίδας. Εκεί έγινε η πρώτη στάση για ανεφοδιασμό και συνάλλαγμα. Ενδιαφέρουσα πόλη για τουρισμό. Έχει το κομμάτι της παλιάς πόλης που είναι ιδιαίτερα γραφικό, αρκετές επιλογές για φαγητό και διασκέδαση και οι ντόπιοι είναι πολύ φιλικοί. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν βάση για εξορμήσεις στις γύρω παραλίες. Μια από τις πιο ωραίες στιγμές του ταξιδιού ήταν όταν σταμάτησα να πάρω νερό ένα παλικάρι βλέποντας τις ελληνικές πινακίδες της μηχανής σταμάτησε και με ρώτησε αν χρειάζομαι κάποια βοήθεια στα ελληνικά. Είναι πολύ ωραίο να γνωρίζεις φιλόξενους ανθρώπους με ανοιχτό μυαλό χωρίς αγκυλώσεις και προκαταλήψεις. Μετά το ευχάριστο διάλειμμα στην Οχρίδα, συνέχισα ακόμα βορειότερα ακολουθώντας το δρόμο για τη λίμνη Δίβρη και το Εθνικό Πάρκο του Μαυρόβου. Πανέμορφη διαδρομή και αυτή με έντονο το πράσινο στοιχείο και με αρκετές λιμνούλες. Το Μαύροβο προσφέρεται ιδιαίτερα για χειμερινό τουρισμό, αλλά ακόμα και καλοκαιρινή περίοδο αξίζει να το επισκεφτείς για το δροσερό κλίμα και τα ωραία του μαγαζιά για καφέ/ποτό. Κατάκοπος έφτασα απόγευμα στο Τέτοβο όπου ξεκίνησα να ψάχνω για ξενοδοχείο. Κατέληξα στο 5στερο Mercure Tetovo Hotel στο κέντρο της πόλης. Αν και δεν μου αρέσει αυτού του είδους η πολυτέλεια, δεν υπήρχαν πολλές επιλογές που να εξασφαλίζουν ασφάλεια για τη μότο και η τιμή ήταν αρκετά λογική. Γενικά σαν πόλη κατοικείται κατά πλειοψηφία από Αλβανόφωνους και θυμίζει αρκετά ελληνική πόλη δεκαετίας 90. Νυχτερινή ζωή δεν εντόπισα. Μόνο καζίνο σε κάθε γωνία κυριολεκτικά και αρκετά εστιατόρια. Η κουζίνα τους θυμίζει έντονα Τουρκία και η κοπιαστική μέρα έκλεισε με σουτζούκ λουκάνικο και μπουρέκ με τυρί (τυρόπιτα). Νοστιμότατα ήταν και αρκετά οικονομικά. Ο κόσμος δεν ήταν το ίδιο φιλικός όπως στην υπόλοιπη χώρα μιας και υπάρχει το χάσμα της γλώσσας. Μόνο οι νεαρές ηλικίες (και όχι όλοι) ήξεραν βασικά αγγλικά.

1η ημέρα-Καστοριά Εκκίνηση πρωινές ώρες από Αθήνα. Επέλεξα να ανηφορίσω από Ιονία Οδό μιας και τη διαδρομή μέσω δυτικής Θεσσαλίας (που είναι πανέμορφη) την έχω κάνει άπειρες φορές τον προηγούμενο χρόνο γιατί πηγαινοερχόμουνα Κοζάνη-Αθήνα για δουλειά. Επίσης, ήταν μια διαδρομή που δεν την είχα κάνει ποτέ. Σαν διαδρομή δεν λέει και πολλά μιας και κινείσαι σε αυτοκινητόδρομο. Ένα ενδιαφέρον σημείο είναι η γέφυρα στο Ρίο και έχει κάποια ωραία σημεία και το κομμάτι στην Εγνατία. Άφιξη στην ωραία Καστοριά μεσημεριανές ώρες. Τα ξενοδοχεία είχαν τσιμπημένες τιμές. Κατέληξα στο Ορέστιον που προτείνεται. Είχε χαμηλές τιμές, ήταν πεντακάθαρο, το προσωπικό ήταν ευγενέστατο και είναι σε πολύ κεντρικό σημείο. Η ημέρα έκλεισε με μια βόλτα στη γραφική λίμνη Ορεστιάδα. Η Καστοριά σαν πόλη είναι μικρή μεν αλλά πολύ όμορφη μιας και είναι κτισμένη περιμετρικά της λίμνης Ορεστιάδας. Όπως οι περισσότερες πόλεις στη Βόρεια Ελλάδα έχει εξαιρετικό φαγητό και ζεστούς ανθρώπους. Είναι σε πολύ βολικό σημείο για διάφορες εκδρομές οπότε προτείνεται σαν βάση για εξορμήσεις.

Καλησπέρα στην ομάδα To 2019 έκανα το πρώτο μότο-ταξίδι εξωτερικό (Με παπί Τουρκία https://www.mybike.gr/topic/85739-%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%AF-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1/). Από τότε απέκτησα ένα sv650 που σίγουρα σε ταξιδεύει πιο άνετα και σου επιτρέπει να διανύσεις μεγαλύτερες αποστάσεις. Λόγω covid και έλλειψης μότο-παρέας 3χρόνια σχεδόν το sv650 αράχνιαζε στο parking. Φέτος οι περιστάσεις το ευνόησαν και πήρα την απόφαση για solo ταξίδι Βαλκάνια. Μετά από αρκετή σκέψη, κατέληξα σε μια διαδρομή με πέρασμα από Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία και Βουλγαρία. Γενικά δεν έκλεισα καταλύματα ούτε μελέτησα ιδιαίτερα ταξιδιωτικούς οδηγούς. Το πλάνο ήταν ξυπνημα σχετικά νωρίς κάθε μέρα, μπόλικα χιλιόμετρα σε διαδρομές εκτός αυτοκινητόδρομων με πλούσια φύση και όταν έκανε την εμφάνιση της η κούραση, στάση σε κάποια πόλη για διανυκτέρευση και λίγο urban τουρισμό. Το ταξίδι κράτησε 6 ημέρες και θα ανεβάζω σταδιακά κάθε ημέρα.

Λοιπον Παρασκευη η Δευτερα παραλαμβανω Ευχαριστω οσους ασχοληθηκατε! Καλους δρομους να εχουμε ολοι μας...

https://www.car.gr/23082484-suzuki-sv-650 Αυτο εχω σκοπο να παρω οποτε κομπλε και απο αυτη την αποψη. Thanks!

Λοιπον κατεληξα σε rc390, mt-07 και sv650 και πηγα τα ειδα απο κοντα. Το rc390 ειναι αρκετα ψηλο. Ειμαι 1,70 και αν ηθελα να πατησω και τα 2 ποδια παταγα στην μπαλα του ποδιου. Περαν αυτου το μηχανακι ειναι πολεμικο. Σκληρη σελα, σκληρες αναρτησεις και πολυ σκυφτη θεση οδηγησης. Θα ηταν η πρωτη επιλογη για entry level track bike αλλα για ταξιδακια και βολτες θα ηταν βασανο ακομα και σε συγκριση με το ninja που ειχα. Τα αλλα 2 ωραια μηχανακια πιο κοντα στα μετρα μου και πιο κοντα στα θελω μου. Και τα 2 στους 75 ιππους με το sv650 πιο βαρυ κατα 30 κιλα. Λογω καλυτερης τιμης και καλυτερης εμφανισης του sv650 κατεληξα σε αυτο. Θα παω απο βδομαδα να κανω μια ερευνα τιμων σε διαφορους εμπορους και λογικα θα το κλεισω.

Μετα απο αρκετη αναζητηση προστιθεται στη λιστα KTM RC390 που παιζει σε καποιες αντιπροσωπειες σε τιμη 4690 καινουριο μοντελο του 18. Το θεωρω τρελο vfm αν και ειναι μηχανακι που προοριζεται για πιστα και οχι τοσο για τη χρηση που θελω. Εμφανισιακα αν και ξεφευγω απο νεορετρο κατηγορια γ@μ@ει. Απο κινητηρα φορα αυτον του duke 390 αν δεν απατωμαι που σημαινει οτι με λιγη στοργη παραπανω δεν θα εχω προβλημα. Επισης πολυ καλο vfm στα χρηματα που κοιταω ειναι το mt-07 στα 6800 καινουριο που ειναι και μια κατηγορια πανω. Γενικα κατεληξα να δω το duke 390 μεταχειρισμενο απο φιλο και αν δεν κατσει το deal θα παω σε αντιπροσωπειες να δω πως κουμπωνω πανω σε rc390, ninja400, rebel και mt-07. Να τα δω απο κοντα, να περασει και καποιος καιρος να ομαλοποιηθει και η κατασταση λογω κορονοιου και βλεπουμε.

Γεια σου και από εμένα. Καλό και ασφαλές ξεκίνημα στον κόσμο των δίτροχων. Μπράβο που πήρες πρώτα εξοπλισμό. Το ninja 250R της Kawasaki το έχεις κοιτάξει? Δεν είναι γυμνό μεν αλλά είχε κυκλοφορήσει πάρα πολύ και θα βρεις άπειρα μεταχειρισμένα στο μπάτζετ σου. Μιας και το είχα παλιότερα και δεν είμαι και εγώ πρώτο μπόι (1,70) θα σε βολέψει από αυτή την άποψη. Επίσης ταξιδεύει άνετα λόγω fairing. Εγώ πηγαινοερχόμουνα Αθήνα Χαλκίδα καθημερινά. Μοναδικό μειονέκτημα σε περίπτωση πτώσης τα πλαστικά τα οποία είναι πανάκριβα. Πάντως επειδή μια χαρά γκαζάκι έχει θέλει προσοχή στο ξεκίνημα. Εγώ θα σου έλεγα να δεις και 125 π.χ. cbf/ybr 125. Ναι μεν είναι αδύναμα αλλά θα είναι πολύ πιο φιλική μετάβαση για κάποιον νέο. Επίσης είναι πολύ πιο ελαφριά μηχανάκια άρα πολύ πιο δύσκολο να έχεις κάποια χαζή στατική πτώση. Ότι και αν επιλέξεις να πας πρώτα σε μια αντιπροσωπεία να κάτσεις στο μηχανάκι που θες ώστε να δεις πως κουμπώνεις πάνω του. Καλό έλεγχο από μηχανικό ή κάποιο γνώστη αν είναι μεταχειρισμένο και αλλαγή ελαστικών αν απαιτείται γιατί σαν νέα οδηγός τα καλά ελαστικά μπορεί να σε γλιτώσουν από κάποια πτώση λόγω απειρίας.

Αν και τα μηνύματα που λαμβάνω από την εταιρεία που δουλεύω είναι θετικότατα, σίγουρα θα κάνω υπομονή μέχρι να περάσει το μεταβατικό στάδιο της μετά καραντίνας εποχής. Όπως και να έχει το μπάτζετ το έχω θέσει έτσι ώστε να απομένει αρκετή κάβα για τυχόν αναποδιές. Πολύ σωστός πάντως στη συμβουλή σου μιας και δεν είναι καιρός για παρορμητικές αποφάσεις. Κατά τα άλλα πληρέστατη η απάντηση σου. To Brixton το μικρό είναι πανέμορφο και είχα ψηθεί να κάνω τράμπα με το δικό μου όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Είχα ρωτήσει κάποιους κατόχους και όλοι μου είπαν ότι εμφάνιζε βλάβες στα περιφερειακά με το καλημέρα. Επιπλέον τα μεγαλύτερα μοντέλα δεν έχουν εξίσου όμορφη εμφάνιση. Όποτε για αυτό τα έβγαλα εκτός κάδρου. Το Z400 δεν το είχα υπόψιν και φαίνεται τίμια επιλογή. To Leoncino μαζί με τα υπόλοιπα της Benelli το είχα δει αλλά ξέχασα να το βάλω στη λίστα. Το πρόβλημα με τα Benelli έγκειται στο αν η παραγωγή στην Κίνα σημαίνει και συμβιβασμούς στην ποιότητα. Και δεν φοβάμαι τόσο τα μηχανικά, αλλά θα ξενερώσω απίστευτα με πλαστικά που τρίζουν ή χαζές βλάβες στα περιφερειακά σε ένα τέτοιο μηχανάκι. Τα Husqvarna είναι κάπως ψηλά για το μπόι μου 1,70. Όχι ότι δεν γίνεται να το οδηγήσω αλλά μια ανασφάλεια θα την έχω. Αν πάω σε μεγαλύτερη κατηγορία υπάρχουν πολλές επιλογές αλλά θα προτιμούσα κάτι πιο ήπιο μιας και κατέληξα σε μικρομεσαίο όχι τόσο λόγω μπάτζετ όσο για ομαλότερη μετάβαση στις υψηλότερες κατηγορίες. Όπως και να έχει σε ευχαριστώ για το χρόνου σου.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Γενικα δεν ειχα ιδεα τι εστι Benelli οποτε μην με παρεξηγεις. Ιταλικα που παραγονται Κινα μερια απο οτι καταλαβα. Απο εκει και περα ξεφευγοντας απο την κατηγορια ρετρο υπαρχουν και το yamaha mt-03 και KTM Duke 390. Το duke γνωστο μηχανακι. Εχει δυνατοτητες και σε χωμα. Παιζει και σε καλες τιμες μεταχειρο. Το mt-03 να πω την αληθεια δεν το ειχα υποψιν. Ελκυστικη σιγουρα η τιμη και ομορφο μηχανακι. Εβαλα και τα 2 παραπανω για πληροτητα γιατι φανταζομαι θα ψαχνονται και αλλοι σε αυτη την κατηγορια. Για μενα αφου βγαινει η Benelli απο το καδρο το διλημμα ειναι Ducati ελαφρως μεταχειρο η Rebel κουτι? Το Ducati περαν οτι ειναι Ducati και εχει χαρακτηρα ειναι αξιοπιστο? Αν παιζει κανενας κατοχος θα βοηθουσε. Μετα απο ιντερνετικη αναζητηση δεν βρηκα ξεκαθαρες πληροφοριες. Το Rebel ειναι εγγυηση λογω Honda και καλυτερο VFM αλλα το Ducati ηταν ερωτας με την πρωτη ματια ❤

Χαιρετώ την παρέα. Φτιάξανε λίγο τα οικονομικά και έχει αρχίσει και με τρώει ο κώλος μου να προχωρήσω σε νέα αγορά. Καταρχήν σε επίπεδο εμπειρίας είμαι 31 και καβαλάω από τα 15 μου παπί. Εκτός παπιού είχα για μια 5ετια το μικρό cbfακι και για 1 χρόνο το ninja 250 όπου και το έδωσα με την κρίση. Έκτοτε με συντροφεύει ο ακούραστος εργάτης Daytona sprinter 125. Παράπονο δεν έχω μέχρι και Τουρκία με πήγε www.mybike.gr/topic/85739-με-παπί-τουρκία/. To θέμα είναι ότι παρά την πρακτικότητα του παραμένει παπί. Η πρώτη σκέψη ήταν να το αντικαταστήσω με ένα όχημα με την πρακτικότητα παπιού για τις καθημερινές μετακινήσεις που θα μου δίνει τη δυνατότητα για πιο άνετα ταξίδια. Το μυαλό μου ήταν ανάμεσα στο παπί-μοτοσυκλετάκι της SYM VF185 και στο scooter Cruisym 300. Το πρώτο μου άρεσε εμφανισιακά, το 2ο λόγω πρακτικότητας και γιατί το θεωρώ τρελό VFM. Οι παραπάνω λύσεις απορρίφθηκαν γιατί δεν έχω κλειστό γκαράζ κοντά στο σπίτι και φοβάμαι αρκετά το ζήτημα της κλοπής. Το sprinterακι έχει επιβιώσει 2 χρόνια (να μην το ματιάσω) αλλά δεν είναι και το πιο προσφιλές στα κλεφτρόνια μηχανάκι λόγω φτηνών ανταλλακτικών και η χασούρα αν κλαπεί δεν είναι απαγορευτικά μεγάλη. Οπότε κατέληξα στη λύση να κρατήσω το παπί για τις καθημερινές μετακινήσεις και να πάρω μια μηχανή που θα γουστάρω για κυριακάτικες βόλτες και ταξίδια που θα φυλάσσεται σε γκαράζ. Το μπάτζετ μου παίζει μέχρι 6000-6500 για αγορά καινούριου. Η κατηγορία που θέλω να παίξω λόγω εμπειρίας είναι η μικρομεσαία. Γενικά μου αρέσουν τα ρετρό μηχανάκια και σε κάτι τέτοιο θα ήθελα να πάω. Με μια μικρή έρευνα έχω συγκεντρώσει τα παρακάτω. Benelli IMPERIALE 400: 374 cc, 21 PS, 205 kg, 4490 E Benelli 502C CRUISER: 499.6 cc, 47.6 PS, 220 kg, 6800 E Benelli BN 302S: 300 cc, 38 PS, 204 kg, 4750 E Honda CMX500 Rebel: 471 cc, 46.2 PS, 190 kg, 7190 E (παίζουν προσφορές αύτη την περίοδο οπότε είναι εντός μπάτζετ) Kawasaki Ninja 400: 399 cc, 45 PS, 168 kg, 6490 E Και τέλος υπάρχει και ο έρωτας Ducati Scrambler Sixty 2 400 που παίζει μεταχειρισμένο στο μπάτζετ μου. https://www.car.gr/26963175-ducati-scrambler-sixty-2 https://www.car.gr/11976648-ducati-scrambler-scrambler-sixty2 Η αλήθεια είναι ότι με ψήνει το Ducati αλλά με προβληματίζει ότι δεν πολυκυκλοφόρησε ούτως ώστε να έχω ένα ασφαλές δείγμα. Το IMPERIALE είναι υπέροχο σε εμφάνιση αλλά τάφος. Το Cruiser της Benelli δεν είναι ακριβώς ρετρό αλλά είναι το αμέσως επόμενο που μου άρεσε. Το θέμα είναι ότι δεν γνωρίζω πολλά για την αξιοπιστίας της εν λόγω μάρκας σε επίπεδο αντιπροσώπου και όσον αφορά την ποιότητα κατασκευής της εν λόγω μηχανής. Και φθηνή δεν τη λες. To Rebel της Honda επίσης ωραίο αλλά δεν έχει πολύ κυκλοφορήσει για να έχω μια πιο σφαιρική εικόνα. Πάντως σίγουρα κερδίζει πόντους λόγω αξιοπιστίας και άνεσης στο κομμάτι του ταξιδιού. Τα άλλα 2 δεν είναι ρετρό εμφανισιακά αλλά είναι μηχανάκια που αξίζει να τους ρίξεις μια ματιά σε αυτή την κατηγορία. Κάθε πρόταση δεκτή και για κάποιο άλλο μοντέλο και φυσικά αν υπάρχουν κάτοχοι των παραπάνω θα τους είμαι ευγνώμων αν αφιερώσουν λίγο χρόνο να μου πουν τη γνώμη τους.

Η Νορβηγια εχει μπει στη λιστα για μελλοντικο ταξιδι. Παραμυθενιο μερος, με εικονες εντελως διαφορετικες απο την υπολοιπη Ευρωπη. Περαν των μαγευτικων εικονων γραφεις και παρα πολυ καλα, γεγονος που κανει την ταξιδιωτικη ιστορια σου πιο ενδιαφερουσα και απο βιβλιο του Dan Brown. Αν την ανεβαζες ολοκληρη απλα θα την τελειωνα σε ενα βραδι ακομα και αν αυτο ισοδυναμουσε να δουλευω αυπνος την επομενη. Καλους δρομους να εχεις!