Τεράστιο ζήτημα το οποίο αντιμετωπίζω κ εγώ. Είναι υποχρέωση όλων μας να σεβόμαστε τα ζώα. Όπως είχε πει ο Γκάντι αποτελεί ένδειξη του πόσο πολιτισμένη είναι μια κοινωνία. Υπάρχει όμως φιλοζωία χωρίς σεβασμό προς τον συνάνθρωπο; Υπάρχει κάποιο ελάχιστο επίπεδο ηχορύπανσης από γαβγισμα που είναι υποχρεωμένος κάποιος να ανέχεται; Οι νέοι μου γείτονες λοιπόν έχουν κ ένα σκυλάκι ελεύθερο στην αυλή τους το οποίο περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του μπροστά από τα υπνοδωμάτια μας. Από τις πρώτες νύχτες χάσαμε τον ύπνο μας. Τους έπιασα ευγενικά κ τους μίλησα. Δύο νύχτες κοιμήθηκα με. Μετά πάλι τα ίδια. Είπα να κάνω υπομονή μήπως κ συνηθίζεται.. Μήπως είμαι εγώ περίεργος ρε παιδί μου. Τίποτα όμως. Μία τρέλα. Τους πιάνω δεύτερη φορά. Τους εξηγώ. Δεν μπορούμε να κοιμηθούμε, δεν μπορούμε να πάμε στην δουλειά μας. Με ρώτησαν τι προτείνω. Τους είπα πως δεν μπορώ να τους υποδείξω τι να κάνουν κ πως εγώ θέλω τουλάχιστον τα βράδια να κοιμάμαι. Μετά από την δεύτερη σύσταση κοιμηθήκαμε συνεχόμενα δύο νύχτες. Βέβαια σε ώρες μη κοινής ησυχίας της Πόπης το κκάγκελο.Τα πίσω παράθυρα καλοκαίρι τα έχουμε κλειστά. Το σκυλί όλη μέρα στην αυλή, βόλτα δεν έχω δει να βγαίνει ποτέ. Όταν λείπουν λυσσάξει. Μπορώ να κάνω κάτι;