Leaderboard

Αναχώρηση το Σάββατο λοιπον με προορισμο το μικρο Πάπιγκο.Ο φιλος Κωστας αναχωρησε νωρίτερα και τραβαγε φωτο μεχρι να φτασω και εγω! Εφτασα και εγω καποια στιγμη και η αναβαση για το καταφυγιο ξεκίνησε Φαινεται στο βάθος το καταφυγιο Εδω αριστερα φαινεται η κορυφη Πλόσκος,πισω απο αυτον η Γκάμηλα που ηταν και ο στόχος μου την επομενη μερα,4km μακρια απο το Καταφυγιο Η θεα κατα το σουρουπο απο εκει πανω μαγικη! Λίγο τσιπουρακι ποτε δε βλάπτει... Φωτογραφιζοντας τον εναστρο ουρανο.Γαλαξιας Milky Way.Οι φωτο μιλανε απο μονες τους Ξεκινωντας την επομενη προς την κορυφη,κατω η ξερολουτσα Η οποια το χειμωνα ειναι καπως ετσι...(φωτο απο το Δεκεμβρη που ειχα ξαναπαει) Σας παραθετω 2 φωτο τραβηγμενες στο ιδιο σημειο 2 διαφορετικες εποχες.Κοιτωντας προς το καταφυγιο ενω εχω κατεβει προς ξερολουτσα.Το σημειο ειναι ηδη πολυ δυσκολο να το ανεβεις,φανταστειτε με τοσο χιονι... Ο ορεινος ογκος της Αστράκας Η πρωτη επαφη της Γκαμήλας στο βαθος.Γκαμηλα ονομαστηκε γιατι με λιγη φαντασια βλεπετε 2 καμπουρες αριστερα και δεξια Προσεγγιζοντας Λιγο πριν την κορυφη ενα αγριογιδο που απο περιεργια με ακολουθουσε! Η θεα απο την κορυφη,η αγρια κορυφογραμμη της Τυμφης.Οι Ελληνικες Αλπεις Χαμηλα η δρακολιμνη Σμόλικας στο βάθος,αριστερα η κορυφη του ''Γέρος'' Στο βαθος δεξια ο Γράμμος Και εδω η φωτο στην εισοδο του χωριου μικρο Πάπιγκο.Γεμάτη νόημα... Οι εμπειριες που ζησαμε δε μπορουν να απεικονιστουν πληρως σε μερικες αραδες λεξεων και εικονες.Παιρνετε απλα μια γευση.Πάντα ορθιοι!

Aυτό εδώ δίπλα στα Honda είναι ένα KAWASAKI (κα-βα-σά-κι). Μηχανή είναι κι αυτο. Μην το κοιτάς που μοιάζει με Μινιόν. Τσουλάει. Αυτός που έχει το Κα-βα-σά-κι λεπόν (@kpapageo) μας πούλησε πρόλογο πριν 2 βδομάδες και βάλε (είμαι καθυστερημένος, το ξέρω) ότι θα λείπει εκτός, οπότε κι εμείς τα βάψαμε μαύρα και ακυρώσαμε τα σχέδια μας για ατέλειωτα χιλιόμετρα επάνω σε λόγγους και ραχούλες και στήσιμο σκηνής στην ράχη μιας πολικής αρκούδας... Μας παίρνει ομως τηλέφωνο (τρίπλα) και μας λέει "Αύριο που πάμε;" του λέω κι εγω "Καταρράκτες Σκρα με ψήνει, δεν εχω πάει", μου λέει "έρχομαι για μπύρα"... ΟπότεΣ την επομενη δωσαμε ραντεβού στα εξωτικά Γιαννιτσά (έπρεπε να είμαι εκει από το πρωί. Μην ρωτάς. Επρεπε.) Στο μεταξύ είχε δώσει και το οκ για συμμετοχή και ο @nikos_pc που είναι σωστο παλουκάρι και στον δρόμο της σύνεσης (Honda). Τα παιδια λοιπον φτάνουν Γιαννιτσα, μου λενε που ειναι και παω να τους βρω. Μετα απο κανα 2 κύκλους (οιωνος για μετα...) τελικα τους πετυχα... Τα σημαδια ειχαν πέσει για το τι θα ακολουθουσε........... Βρεθηκαμε στις 3.... (ανωμαλοι-βλαμμενοι). Οχι απλώς ντάλα...το μυαλο μου σιγοβραζε σε hjc χύτρα. Οι αλλοι ειχαν πεταξει μπουφαν, μποτες και απλωθηκαν σε κατι παγκακια σαν τα χταποδια. Τέλος παντων να μην στα πολυλογω (ναι καλα....) ετοιμαζόμαστε και μπαινω μπροστα γιατι είχα τσεκάρει την διαδρομή και ήξερα τον δρομο... γελάνε τα gps... Φτάσαμε Γουμένισσα κανονικά και συνεχίσαμε για Καρπή. Λίγο πιο έξω πετύχαμε ωραία τοποθεσία με φουλ δέντρα και ποτάμι οπότε και έπαιξε στάση για να βγει η φωτό που είδες στην αρχή αλλα και να δροσιστουμε κατιτις γιατί βρώμα η δουλειά... Σημειωμενο στον κύκλο ειναι το σπάνιο αποδημητικό είδος θηλαστικου που συνανταται σε βουνοκορφες και μονοπατια. Οδηγεί το κα-βα-σά-κι που λέγαμε... Αφου αναθαρρήσαμε κάπως συνεχίσαμε ολο χαρα και ορμή σαν σωστοι προσκοποι προς τον προορισμο μας. Ολα καλα, φτανουμε και στην Καρπή, σχεδόν βγήκαμε από το χωριο και ΤΣΟΥΠ! Εμπλοκη... Όλο αυτό το παχύ εντερο που βλέπεις στον χάρτη μετά την Κάρπη είναι χωματόδρομος..................................................................................................(Απο εδώ και πέρα σε θέλω δυνατό)... Το κα-βα-σα-κι σαν να μην του εφταναν όλα τα αλλα εχει ιδιοκτητη χωμοφοβικο (με θαυμαζω...). Ο ιδιος μπορει να περπατησει 48 μερες πανω σε κοτρονια αλλα αν το dunlop πατησει βότσαλο τον πιανουν δυσπνοιες και ταχυπαλμιες. Οπερ και ξεκινησε η αναζητηση... Αληθεια εκατσα να ξαναγραψω το τι ακολουθησε με λεπτομερειες αλλα θα σου φαει τις διακοπες σου να το διαβασεις οποτε χεστο... Επιγραμματικα, απο εναλλακτικη διαδρομη ξαναβγηκαμε σε χωματοδρομο , τα παιδια φαγαν τα νιατα τους στα τηλεφωνα μεσα στην λαιλαπα και το maps γ@μιεται.... Καταληξαμε να ξαναγυρισουμε Γουμενισσα και απο εκει για Αξιουπολη κτλ. Εξω απο το χωριο κανουμε αλλη μια σταση για να βαλω βενζινη στο κτηνος. (Είχα μια γραμμη, δηλαδη εβγαζε ακομη 3500χιλ περιπου μαζι με την ρεζερβα :p αλλα ετσι για το γαμωτο ειπα να βαλω.) Οποτε ρωταμε και τον βενζινα πως θα παμε.................... Μας δινει αλλη διαδρομη ως πολυ πιο ωραια μεσα απο χωρια κτλ. την οποια φυσικα και λεμε να ακολουθησουμε: Και οντως η διαδρομη ηταν σουπερ...αλλα βομβαρδισμενη...της λακουβας και του χωμα-πανω-σε-ασφαλτο το καγκελο. Σκεφτομαι να γραψω μια πραγματεια με τιτλο "Μετα την στροφη τι;"..... Σε καποια φαση ο Νικος ανεφερε στον Κωστα κάτι για χωμα....... Δεν το πηρε καλα....... Μετα λοιπον απο πολλή ώρα φτασαμε επιτελους στον προορισμο... η ωρα ηταν ηδη 7 παρα... μας πηρε 3μιση ωρες με στασεις και μπερδεματα μια διαδρομη 75χιλ. Ανταμοιφθηκαμε ομως και με το παραπανω οπως θα δεις... Κατι εχουν μπερδεψει εκει βεβαια και ποταμι με μονοπατι ειναι ενα... Με αποτελεσμα ο χωμοφοβικος να αποδειχθει και υδροφοβικος... και συνεχισαμε την βολτα μας... Ωσπου φτασαμε και στην λιμνη που σχηματιζεται εκει... την οποια ομως για να προσεγγισεις ο μονος τροπος ειναι να βγαλεις παπουτσακια και να πας απο το μονοπατι-ρυακι που οδηγει εκει. Μεχρι εκει την κουτσοπαλευες με το μποτακι... εκει ομως ηταν πια αδυνατο... Το νερο ηταν τοοοοοσο κρυυυυοοοοοοο που πονουσε...ρε...αληθεια....πονουσε.... (δακρυ) Απο το παγκακι που βλεπεις τα παλουκαρια εβουτηξαν...(του Νικου του πηρα λιγη παραπανω ωρα αλλα τα καταφερε)... Φημες λενε πως τους εγιναν σαν κατεψυγμενα μπιζελακια... Εγω δεν βουτηξα γιατι βαριομουν να αλλαζω... (βασικα ειμαι φλωρος και σε κρισιμη ηλικια για καρδιακα. Εκτος αυτου δεν θελω να χασω ισως και τις τελευταιες μου ευκαιρειες να γινω πατερας...) Δεν ξερω πως σας φαινεται εσας αλλα εδω ειχα την ευκαιρεια να τραβηξω και μια απο τις ωραιοτερες για μενα φωτο που εχω βγαλει ποτε... Με αυτα και με κεινα ανασυνταχτηκαμε, βαλαμε καλτσες παπουτσια μπαμ μπαμ γιατι οπως ευστοχα παρατηρησε ο κατοχος κα-βα-σά-κι (δεν το βαριεμαι, οχι...) η οδηγηση το βραδυ (ειδικα στον κωλοδρομο Χαλκηδωνα-Θεσσαλονικη μου προκαλει τα ιδια συναισθηματα οπως σε αυτον το χωμα... Οποτε την καναμε με τον Ηλιο να πεφτει (που παντα ειναι ωραιο): O Κωστας δεν ξερω τι ακουγε...θα μας πει... Ο Νικ δεν ειχε ακουστικα...ειπαμε, στον δρομο της συνεσης παντα...(χτυπιοταν) Επιστρεψαμε απο εδω: Οποτε σε οοοολο αυτο το ισιαδι ΑΝ ηταν πιστα ΘΑ ανοιγα το cbάκι μεχρι τα 182 και ΙΣΩΣ να ειχε κι αλλο αλλα δυστυχως ΔΕΝ το εκανα, ούτε με πέρασε ενα κα-βα-σα-κι σαν σταματημενο μολις ειπα να κοψω...ισως καποια στιγμη να μας δοθει η ευκαιρεια να τα κανουμε ολα αυτα.............. Και εις αλλα με υγεια παιδια... ΥΓ: Σορυ που βαζω με φωτο τους χαρτες αλλα γ@μιεται η πλατφορμα και δεν παιρνει λινκ...ουτε tag...επισης Νικ και Κωστα αν ξεχναω κατι ή ειμαι ανακριβης δειξτε κατανοηση στον γεροντα και διορθωστε...πανε και κατι χρονια που πηγαμε..

Amen, βγήκε νέα σοδειά στην Γουμένισσα μέχρι να το ανεβάσεις. Να και οι δικές μου ποταπές σε σχέση με του καλλιτέχνη. "Νίκο, Νίκο κάτι είπε για την αδερφή σου αυτός ρε!" Παλικάρια σαν τα κρύα τα νερά (ναι το σκέφτηκα πολύ για να το πω). By the way εγώ άκουγα αυτό:

e ξελαφρώματα !!!!!

Καλημέρα σας!

22cm μπαλίτσα, καημό το είχα από παιδί να πάρω μια plasma ball

Μου έκανα δωράκι

Aπο δικύλινδρο V,σε δικύλινδρο εν σειρά & τώρα σε πολυθρόνα. Αχχχ!!! πως αλλάζουν οι καιροί... και εγώ scooter,έχω.. Στάμο,θέλω να πιστεύω ότι είστε ΟΛΟΙ σας καλά & βεβαίως το εύχομαι. Τώρα,απο εμένα μην κοιτάξεις καν σε piaggio μεταχείρο,εκτός αν ξέρεις τον ιδιοκτήτη αλλά και πάλι....Κοίτα,το οτιδήποτε άλλο.

Θέλεις να το φτιάξεις για να το πουλήσεις; Θα μπείς μέσα, δεν πρόκειται να πάρεις τα λεφτά που θα ρίξεις. Βάλε μία αγγελία με μία λογική τιμή για την κατάσταση του και πούλα το. Και το μηχανάκι που θέλεις να πάρεις, να το πας σε έναν μηχανικό να το δει ΠΡΙΝ το αγοράσεις.

Δε νεξτ στεπ ιζ του μέικ κόφι

Τι να πρωτοφτιάξεις... Εγώ θα κοίταζα πρωτίστως ο,τι έχει να κάνει με την ασφάλεια, δηλ. αυτά που σε κρατάνε όρθιο, και σταματάνε το δίκυκλο. Αναρτήσεις, λάστιχα, δισκόπλακα (φρένα γενικώς) είναι τα πρώτα. (Χωρίς μπροστινό ΔΕΝ φρενάρεις). Λάδια, ξίδια είναι τα εύκολα οπότε δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα παραπάνω. Βίδες και τέτοια επίσης, εκτός και αν σπάσει βάσεις κλπ οπότε μάλλον πας για πατέντες. Για τα υπόλοιπα δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη μια και απομακρυσμένη διάγνωση δεν γίνεται... Κάποια μπορεί να επιδέχονται ισιώματος, κάποια όχι. Θα πρέπει να τα δει μάστορας. Για τις τιμές χρειάζεται έρευνα αγοράς ανά εξάρτημα, έστω και από Internet... Πάρε και προσφορές από μάστορες.

Εχουν αρχισει και μου αρεσουν πολυ οι βολτες σας!! Και οι τοποθεσιες, και οι περιγραφες, και οι τοποθεσιες. Φανταστικες εικονες, που απεχουν μολις λιγα χιλιομετρα απο εσας! Δεν ζηλευουμε καθολου εμεις οι εδω κατω... @RAFI Φιλε, δεν το λεω κακοπροεραιτα, αλλα ΜΗΝ κανεις παραθεση ολοκληρο το μηνυμα του poster, με ολες τις φωτο!! Και γεμιζει με 2πλασιες φωτογραφιες η σελιδα, και καποιςο που μπαινει απο κινητο τον ηπιε, αλλα και γενικα ειναι τρισαθλιο, να κανουμε 2-3-4πλα σκρολαρισματα, τα ιδια και τα ιδια, για να διαβασουμε μιση γραμμη σχολιο. Κανε την παραθεση, σβησε το περιεχομενο της, και ασε την κενη!

Είμαι 100κμ πριν το βελιγραδι σε ένα OMV βενζινάδικο και το τι έχουν δεί τα μάτια μου μέχρι τώρα!!!! Έμαθα στο νοβισαντ ξεκινάει σήμερα 4ημερο φεστιβάλ!!!!

πλυσιματακι

''ΣΚΑΙ-ΓΟΥΩΚΕΡΣ'' Στην μοιραία και αμφίρροπη περιπέτεια τους προς την ωριμότητα, οι μικροί ουρανοπερπατητές χρειάζονται τα δικά τους αστρόπλοια.... Η εικόνα είναι συχνή και γνωστή στους μοτοσυκλετιστές και δεν μπορεί παρά να έχει κάνει εντύπωση και να’χει αφήσει ερωτηματικά. Προσπερνώντας ένα αυτοκίνητο στο πίσω κάθισμα του οποίου κάθονται τα παιδιά της οικογένειας, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι, τις περισσότερες φορές το αγόρι θα έχει ειδοποιηθεί από τον ήχο της επερχόμενης μοτοσυκλέτας και-προς τρόμον του μπαμπά και της μαμάς-θα έχει κολλημένη τη μύτη στο τζάμι, κοιτώντας την μοτοσυκλέτα με μάτια λαίμαργα, γεμάτα λάμψη... Αντίθετα το κορίτσι θα έχει κατά κανόνα την πλάτη γυρισμένη, λες και πάντα υπάρχει κάτι πιο αξιόλογο για να στρέψει την προσοχή του από την επερχόμενη μοτοσυκλέτα. Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη ευκολία απ’ότι οι ενήλικες στο να βλέπουν τον κόσμο σαν από ένα παράθυρο, σαν να ήταν ένα παραμύθι. Μέχρι μιας ηλικίας μάλιστα το παραμύθι και η πραγματικότητα είναι αξεχώριστα. Το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση είναι ενα κατώφλι δύσκολο , μερικές φορές ακατόρθωτο, γιατί οι καταλύτες που είναι απαραίτητοι για την κρίσιμη μεταμόρφωση δεν βρίσκονται πάντα εκεί.... Ο Τζόζεφ Κάμπελ, αυτός ο εξερευνητής του ανθρώπινου υποσυνείδητου μέσα στο μύθο, λέει κάπου ότι ο ρόλος του παραμυθιού είναι να προλειάνει το έδαφος για το παιδί, σκοτώνοντας το παιδικό ego και προετοιμάζοντας το για τους δεδομένους ρόλους της ωριμότητας. Αντίθετα από το κορίτσι, που στα περισσότερα παραμύθια και τους μύθους όλου του κόσμου κοντοστέκεται στο κατώφλι της ωριμότητας φυλακισμένο σ’έναν ψηλό πύργο περιμένοντας τον πρίγκιπα που θα το κάνει να ανθίσει σαν γυναίκα, το αγόρι για να γίνει άντρας πρέπει να βρει ενέργεια και ν’απαγκιστρωθεί. Άντρας σημαίνει μετακίνηση στο χώρο. Το επικό σενάριο της ενηλικίωσης χρωστάει την παγκοσμιότητα του στην κοινή και αδιάρρηκτα επαναλαμβανόμενη προυπόθεση που θέτει στο νεαρό δυνάμι αρσενικό, να ξεκινήσει για άλλους τόπους, πριν επιστρέψει στους ανθρώπους με το ώριμο φρούτο της ηρωικής του πράξης. Στην Οδύσσεια ο Τηλέμαχος, ζει με την μητέρα του μέχρι τα 20 του, ώσπου έρχεται η θεά Αθηνά και του λέει: ‘’Πήγαινε να βρεις τον πατέρα σου’’. Ο νεαρός Βούδας πάει να βρει και να καθίσει κάτω από τα δέντρο μπό, πριν επιστρέψει για να χαρίσει 2.500 χρόνια σοφίας στους ανθρώπους. Ο Χριστός πριν αρχίσει την διδασκαλία του πάει στην έρημο για σαράντα μέρες. Στον Πόλεμο των Άστρων ο εχθρός δεν μένει στην ίδια γειτονιά, κι ο Λούκ Σκάιγουωκερ δεν πλέκει την προίκα του αναστενάζοντας μπροστά στο παράθυρο, αλλά μπαίνει σε αστρόπλοιο και πάει να τον βρει και να τον σκοτώσει, ανακαλύπτοντας ότι είναι ο ίδιος του ο πατέρας. Θα έλεγε κανείς ότι μετά τον Δαρβίνο, τον Μαρξ και τον Φρόιντ, όλοι οι μύθοι της ανθρωπότητας έχουν καταρρεύσει και στους σημερινούς τετράγωνους καιρούς το δυνάμει αρσενικό δεν έχει παρά να περάσει από τις μελετημένες βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος για να πατήσει σταθερά στο κατώφλι της ωριμότητας. Εντούτοις, αν και σε μια εποχή πεζή, χωρίς χειροπιαστούς Ντάρθ Βέιντερ, χωρίς τριήρεις και γαιδουράκια της Ιερουσαλήμ, τα αγοράκια συνεχίζουν να είναι ‘’Ουρανοπερπατητές’’ για τους οποίους θα’ρθει η στιγμή και η ανάγκη ν’ αφήσουν την παιδική τους ηλικία, να γράψουν το δικό τους ίχνος, να βρουν νέο τόπο και τρόπο να ιδρύσουν την δική τους ζωή, αν δεν θέλουν να ζήσουν αντιγράφοντας μιαν άλλη ζωή, απ’ αυτές που με περισσό ζήλο σερβίρουν τα μοντέλα της τηλεόρασης και της διαφήμισης. Και για να το κάνουν αυτό τα σημερινά αγοράκια του πίσω καθίσματος, χρειάζονται το δικό τους πανίσχυρο αστρόπλοιο. Ας κοιτάξει κανείς γύρω στα μάτια των αγοριών –και λίγων κοριτσιών- που γυαλίζουν γεμάτα προσμονή, να δει τι σημαίνουν τα πάνω από 1.5 εκ. δίκυκλα που κυκλοφορούν στη χώρα. Στις γκρίζες μέρες μας η μοτοσυκλέτα είναι το κοντινότερο και προσφιλέστερο ακόμα μη απομυθοποιημένο αστρόπλοιο που διαθέτει την απαιτούμενη ενέργεια για την απογείωση προς την ενηλικίωση. Το πέρασμα από το ‘’περιοδεύων’’ του στρατού, όπου για πρώτη φορά στέκεσαι γυμνός ανάμεσα σε συνομήλικους σου για ‘’εξέταση’’, είναι ένα σαφές κατώφλι περάσματος από την εφηβεία στον ανδρισμό στην ελληνική κοινωνία, αλλά οι αναμνήσεις μου απ΄αυτήν την πρωτόγνωρη διαδικασία είναι περισσότερο από θολές. Αντίθετα, ποτέ δεν θα ξεχάσω την ημέρα που για πρώτη φορά οδήγησα μοτοσυκλέτα. Ήμουν 12 ετών και είχα ζητήσει από τον βοηθό του συνεργείου αυτοκινήτων του ισογείου της πολυκατοικίας μας, την Honda του, ένα πράσινο κατοστάρι ψευδοεντούρο για ‘’ένα τετράγωνο’’.... Στην επιστροφή μου είχα βρει το συνεργείο κλειστό και την οικογένεια μου, θείων και εξαδέλφων συμπεριλαμβανομένων, μαζί με τον ιδιοκτήτη και τους βοηθούς του συνεργείου και μερικούς γειτόνους στον δρόμο, μαζεμένους γύρω από ένα περιπολικό της αστυνομίας. Είχαν περάσει πολλές ώρες και είχε βραδιάσει, αλλά μέσα στο ξεσάλωμα μου δεν είχα αντιληφθεί το πέρασμα του χρόνου, παρά μόνο όταν είχε αδειάσει το ρεζερβουάρ και η δεξιά μου παλάμη είχε ξαφνικά στερέψει από ελευθερία.

Συνεπεια αυτου http://www.mybike.gr/forums/topic/80665-ελληνας-ζαχαροπλαστης/ και μετα απο ενα πολυωρο και μακρινο ταξιδει πατησα ποδι στης μπαχαμες . το τοπικ αυτο θα ειναι ας πουμε φωτογραφικη ανταποκρισει απο της μπαχαμες και καταγραφει φυσικης ομορφειας καθως και αλλου ειδους φωτο απο λουλουδακια ζωακια εντομα δρστριοτητες και θα εμπλουτιζεται οσο συχνα μπορω . Συνοπτικα λιγα πραγματα που διαπηστωσα στο πολυωρο ταξιδη αν εμεις λεμε οτι εχουμε ενα καλο αεροδρομιο μολις ειδα της ζυριχης και επειδη περασα κοντα 3 ωρες εκει το δικο μας ειναι σαν γυφτικο παζαρι απιστευτη πολυτελεια και ανεση αν εμεις λεμε οτι εχουμε μεγαλο αεροδρομιο το αεροδρομιο στο μαιαμι ειναι απο αλλο γαλαξια μομο μονο για να βρουμε την πυλη για μπαχαμες πηραμε τρια τραινα και ανεβοκατεβηκαμε 7 κυλιομενες υψους 8οροφης πολυκατοικιας . στο μαιαμι εκατσα για 24 ωρες γυρνωντας πολλες ωρες για της απαιτουμενες ενεργειες για την δουλεια , και ναι η αμερικανοι ειναι χαμογελαστοι ναι μερικοι σου λενε και καλημερα ναι πληρωνης για τα παντα αλλα αυτο που παιρνης αξιζει το κοστος στην los solas ενα προαστειο λιγο πιο εξω απο το μαιαμι ο πρωινος καφες και πρωινο ηταν απο τα πιο χαλαρωτικα πραματα που εχω κανει παροτι κεντρικος δρομος ολα καθαρα ολα υσηχα ολα καθαρα ολα τακτοποιημενα για το μονο πραγμα που δεν πληρωνης ειναι η κοκα κολα η οποια ερχεται σε κατι ποτηρια μεγεθους πισινας στο ας πουμε σουπερ μαρκετ που πηγα για το μαγαζι να δω τα μηχανηματα ο υπευθηνος αψογος ευγενικος πληρως καταρτισμενως στο αντικειμενο του τοσο πολυ μαλιστα που μερικα γιδια θα πρεπει να περασουν απο εκει να καταλαβουν μερικα πραματα , οκαπιταλισμος στην ποιο αγνη μορφη του θα στα παρω αλλα θα σε αφησω και ικανοποιημενο και κατι τελευταιο για την αμερικη που λογω δουλειας θα την επισκεφτω πλλες φορες παρανοικα μετρα ασφαλειας στο αεροδρομοιο και ρομποτ να σου κανουν ελεγχο στα χαρτια να σου βγαζουν φωτο και να σου περνων αποτυπωματα και ολα αυτα με απολυτη ταξη και ηρεμια και γρηγορα. αναχωρισει για μπαχαμες το απογευμα η πτησει πολυ συντομη μολις 20 λεπτα που μετα το 11ωρο ηταν ενα τσιγαρο δρομος που λεει και μια ψυχη. αφιξει μπαχαμες και αλλαγη φωτος αερα ψυχοσυνθεσεις χρωματον απο το πληρος αυτοματοποιιμενο και βιομηχανοποιημενο μαιαμι στην ζουγκλα κυριολεκτικα το χρωμα και η πυκνοτητα του πρασινου δεν περιγραφεται νομιζεις οτι θα ερθει περπατωντας διπλα σου καπου εκει ηρθε και η κουρασει και το τζετ λαγκ και αρχιζαν να σβηνουν και η 12 ιαπωνικη διακοπτες μου μαζι με τον ανορθωτη μου αλλα πρωτου κοιμηθω ειχα καταλαβει οτι αυτο το μερος ειναι φτιαγμενο μονο για 2 πραγματα φαι και διασκεδασει . για της ντοπιες κοπελιες δεν θα αναφερθω γιατι ειναι και μοτο φορουμ και βλεπω να το κλεινουν αμα αρχισω τα σχολια οποτε καταλεβαινετε τι θελω να πω . ακολουθουν μερικες φωτο -βιαστικες ειναι αληθεια- κυριως απο μαιαμι αλλα θα εχουμε συνεχεια φυσικα . και η μπαχαμες την νυχτα η δευτερη λαμψη στο βαθος ειναι απο καταιγιδα καπου στον ωκεανο και κατι τελευταιο θελω να ευχαριστησω θερμα τους ελληνες εδω και πιστεψτε με ειναι πολυ για το θερμο τους καλωσορισμα ηταν στιγμες που το μονο που ακουγα ηταν ελληνικα οπως καταλαβαινεται θα λειωσει το κορμακι μου στην δουλεια αλλα δεν γα.....................τε θα κανω ενα απο τα δυο ποιο αγαπημενα μου πραγματα το ενα να δουλευω και να δημιουργο το αλλο θα ερθει με τον καιρο να κανω βολτες .

Καλημέρα σας. Έχω ξεκινήσει και ψάχνω για να πάρω έναν καναπέ με ρόδες (σκούτερ), το οποίο να έχει αρκετό χώρο κάτω από τη σέλα για να ρίξω και να ξεχάσω τα αδιάβροχα και τις γκετες όλο το χειμώνα, και να χωράει και ένα κρανάκι μαζί. Επίσης να είναι σχετικά αξιόπιστο, και δεν με πειράζει να είναι περασμένης χρονολογίας και ηλικίας καθώς ο προϋπολογισμός περιορίζεται στα 1000-1200€. Το γκάζι δεν με πολυαπασχολεί, όμως σε κυβισμό δεν θα ήθελα να πέσω κάτω από 150cc και να να μην ανέβω πάνω από 250cc, (αλλαγή κατηγορίας τελών), εκτός και αν σε κάποια εξαιρετική περίπτωση το αξίζει πάρα πολύ το να ανέβω ή να κατέβω κυβισμό! έχουμε καμιά ιδέα προς τα που να κοιτάξω....?

Οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες φίλε μου, όλοι έχουν από μια.

Συγχωρείσαι για όλα Όδυ.

Δεν έχει μεγάλες πιέσεις η εξάτμισή σου για να βάλεις μεγαλύτερα. Αν παρ' όλα αυτά θέλεις να αισθάνεσαι πιο σίγουρος άντε πάρε 4 χλστ.Εγώ στο ΧΤ είχα πάρει 4ρια και είδα ότι και με τα μικρότερα το καπάκι ήταν βράχος!

το up είναι ένας τρόπος να ανέβει το συγκεκριμένο θέμα στην πρώτη σελίδα του φόρουμ ενώ έχει πέσει γιατί έχουν γραφτεί άλλα θέματα στο ενδιάμεσο. Θα μπορούσες να γράψεις μια τελεία, μια παύλα, ένα γειά, γράφεις up όμως για να δείξεις ότι δεν έχεις κάτι να πεις, ισχύει ακόμη το αρχικό πόστ, και το κάνεις απλά για να ανέβει στην πρώτη σελίδα.

Εχω λιωσει με την περιγραφη Φοβερες εικονες !! Μπραβο σας !

Hλια με ξυσιμο μου μοιάζει. Η γατα μπορει να ξυνεται ειτε γιατι κατι την ενοχλει απο το περιβαλλον (πχ λογω καποιου φυτου) η εξωπαράσιτου (πχ ψυλλος).. Ψωρα σπανια βλεπεις στη γατα Το αλλο που θεωρητικα σου κανει αλωπεκια (να πεσουν οι τριχες δλδ) ειναι οι μυκητες, Αλλα: Για να εναι μυκητας, θα πρεπει να το δεις να πεφτει σταδιακά το τρίχωμα, να μεγαλώνει η περιοχή, και συνηθως ΔΕΝ εχουμε κνησμο. Για αρχή παρακολούθησε οσο μπορεις, αν ξύνεται η γάτα, και τι κανει αυτη η αλλοιωση: μεγαλωνει, κοκκινιζει, Μετα πάρε καποια αμπούλα που θα τη βοηθησει αν τυχει να εχει κνησμο (φαγουρα) απο κανα ψυλλο πχ. Εγω προτεινω advocate, ειναι καλη αμπουλα για τετοια δουλεια. Αν δεις οτι δε γινεται τιποτα, ξαναχτυπα!

Πανω στη "φλογιέρα" θελει να τυλιχθει μια ψιλη σιτα, μετα τυλιγουμε ή γεμιζουμε το ηχο-θερμομονοτικο υλικο. Για πετροβαμβακα δε νομιζω.. Ασπρο ειναι και μοιαζει πολυ με υαλοβαμβακα, σε ολες μα ολες τις αφτερμαρκετ εξατμισεις θελει αλλαγη μια φορα το χρονο-τα δυο χρονια αναλογα παντα με τη χρηση, εγω κατεληξα στο να δινω ενα 10-15άρικο και να παιρνω συσκευασμενο το υλικο απο μοτομαγαζο για να εχω το κεφαλι μου ησυχο μιας και πετροβαμβακας(τουλαχιστον για τα4Τ) δεν κανει, εχει ασπρο χρωμα το σωστο υλικο. Ειχα μπει σε ενα τριπακι να παω με δειγμα σε μαγαζια με υλικα τετοιας φυσης και να βρω το σωστο να παρω 2 μετρα απο το ρολο αλλα σιγα, μια φορα τον χρονο ή στα 2 θελει αλλαγη οποτε σιγα τα εξοδα και αν καποιος δεν ξερει πως να το κανει ή δε ξερει τι υλικο ειναι ας παει σε εναν εξατμισα ή ενα συνεργειο μοτο να δωσει 20-25ε και να κανει δουλεια του. Η Akra ειναι κοροιδια, θυμαμαι οταν ειχα τετοιο τελικο και ρωτησα ποσο παει το κιτ τους ακουσα 70ε... προ κρισης.. Ναι τα εχει ολα μεσα και μπλαμπλα αλλα οταν μπορεις με 20-25 να κανεις το ιδιο και μαλιστα να το κανει αλλος για εσενα..! Επισης αυτα τα υλικα πρεπει να δουλευονται παντα με γαντια, η φαγουρα θα ειναι απιστευτη, δεν ειναι και οτι πιο υγειινο για το αναπνευστικο μας οποτε σε πολυ καλα αεριζομενο χωρο κτλ κτλ.. Εγω προτιμω σε φυλο, το κοβω στη σψστη διασταση και το τυλιγω ευκολα κι ωραια!

ειστε ωραιοι, μπραβο!

για την βόλτα για τις φωτογραφίες για την περιγραφή

http://www.car.gr/classifieds/bikes/view/8024559/ (Δεν είναι καινούρια αγγελία αλλά σήμερα χαμήλωσε αισθητά την τιμή της) http://www.car.gr/classifieds/bikes/photos/8014250/ (Μπαίνει επειδή είναι το μοναδικό του 2013 με 5 χιλιάρικα) http://www.car.gr/classifieds/bikes/view/8301080/ http://www.car.gr/classifieds/bikes/view/8300685/ http://www.car.gr/classifieds/bikes/view/8299742/ (tragic φωτογραφίες) http://www.car.gr/classifieds/bikes/view/8222685/

Θα πρωτοτυπίσω και θα βάλω του κινητού

Τι ειναι η παραπηροοριση?

Πως τη χαλάει αυτή η εξάτμιση όμως

απλη λογικη Γιατι αμα εισαι απατεωνας δεν αυτοκτονεις (συνηθως) γιατι δεν εχεις συνειδηση.Απλα και κατανοητα

Καλή φυλακή αρχιδάκο

Ο καθενας διαβαζει και κρινει φιλε μου. Καλο σου βραδυ!!!

Schumi, η αλήθεια βρίσκεται κάπου αλλού νομίζω. Οπως είπε ο bihlas είναι ενήλικος και παίρνει με δική του ευθύνη οτι ρίσκο κρίνει εκείνος οτι θέλει/αξίζει να πάρει. Για το τεχνικό της υπόθεσης θα πω οτι κάνω περίπου στα 120χλμ, μέσα στην πόλη, 6 μέρες τη βδομάδα, λόγω παρόμοιας φύσης της δουλειάς μου. Όχι μία μετακίνηση δηλαδή απο το Α στο Β και τέλος... πολλές μετακινήσεις και στο άρθοισμα τους είναι κάπου στα 120 χλμ.. αλλες μέρες λίγο παραπάνω, άλλες λίγο παρακάτω. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τις συνθήκες που θέλω να περιγράψω. Φοράω πάντα full face κράνος και δεν θα ήθελα να φοράω jet για διάφορους λόγους μεταξύ των οποίων ειναι και η ασφάλεια. Άλλοι λόγοι ειναι μάλλον πιο προσωπικοί, πχ το θεωρώ σιχαμένο να κάνω 120χλμ μέσα στην πόλη ανάμεσα σε αυτοκίνητα και να έχω εκτεθημένο το πρόσωπο μου σε όλη αυτή την ατμόσφαιρα. Τελείως προσωπική επιλογή μάλλον αυτό βέβαια. Τα λέω αυτά για να φέρω τον αντίλογο που λέει οτι, το να κάνεις πολλά χλμ μεσα στην πολη χωρις jet δεν σημαίνει οτι θα πάθεις και τίποτα. Θες να πεις οτι ειμαι απο τους τυχερούς και εγώ? Ιδρώνω, δεν το κρύβω... απλά επιλέγω την ασφάλεια και την υγιεινή (με το σκεπτικό που ανέφερα πιο πάνω) και φοράω full face... για την ακρίβεια φοράω πάντα full face, μπουφαν και γάντια (για τους ίδιους λόγους πάνω κάτω ... και για την ασφάλεια και γιατί δεν ψήνομαι να πάθω καρκίνο του δέρματος όντας εκτεθημένος μέσα στη μέση του δρόμου τόσες ώρες καθημερινά. Αν θες παρομοίασε το με την γιαγιά που σου λέει να πάρεις "ένα ζακετάκι γιατί θα κρυώσεις". Δεν υπάρχει λόγος να το πάμε σε αυτό το άκρο... αλλά επίσης δεν βλέπω τον λόγο να πάμε στο άλλο άκρο που λέει "γαμησε τους, βγες με το σώβρακο αν θες γιατί εισαι κύριος του εαυτού σου, εισαι μάγκας και δεν θα σου υποδείξει κανείς τι θα κάνεις". Όπως είπα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ρεζουμέ: Ο κάθε ένας διαλέγει μάλλον με τα δικά του κριτήρια... ο bihlas είπε στο τελευταίο τους (για εμένα) μήνυμα ότι ξέρει το ρίσκο και το παίρνει σαν ενήλικος. End of story για εμένα εκεί. Η πιο ειλικρινής απάντηση που μπορεί να δώσει κάποιος. Το να πάμε να βγάλουμε όμως το ίδιο ασφαλή τα jet κράνη, ή το να πούμε "δεν γίνεται αλλιώς" ειναι μάλλον εξίσου παράλογο με το να προσπαθεί κάποιος να πείσει τον bihla οτι αυτό που κάνει ειναι βλακεία.... κυρίως γιατί το ξέρει ήδη όπως είπε. Το δεύτερο θέμα οπότε είναι το εξής... δικαστές, παιδεία κλπ. Υπάρχει λόγος να το πάμε εκεί? Εγώ δίνω σε όλους την ίδια συμβουλή που θα έδινα στο παιδί μου (δεν έχω). Αν δεν ήθελα να το έκανε το παιδί μου γιατί το θεωρω απο ριψοκίνδυνο μέχρι βλακεία... το ίδιο θα πω και σε αυτούς. Αν έρθει κάποιος δηλαδή και πει "ελα μωρε δεν τρεχει τίποτα... κρανος..λολ... αφου δεν υπάρχουν μπάτσοι", θες να του πω "οκ φιλε, ο κάθε ένας έχει την άποψη του" γιατί αν του πω οτι αυτό ειναι βλακεία θα σημαίνει οτι το παίζω δικαστής και "καλύτερος" κλπ? Δεν γίνεται να το πάρεις απλά σαν συμβουλή και όχι σαν κρίση/κατηγορία? Επειδή λοιπόν είναι δημόσιος χώρος και διαβάζεσαι/διαβάζομαι απο κοινό, το θεωρώ πιο χρήσιμο (κοινωνικά και συλλογικά) να βγει μια άποψη που ειναι περισσότερο προς το "λογικό" παρά προς το "κάνε οτι θες αγορίνα η ζωή ειναι δική σου και μαγκιά σου". Το καταλαβαίνω το δεύτερο αλλά... τα εν οίκω μη εν δήμω. Δεν το βλέπω έξυπνο να παροτρύνουμε κάποιον προς κάτι που...ε... ειναι επικίνδυνο, με την δικαιολογία "ο κάθε ένας μας ειναι διαφορετικός". Ναι είναι διαφορετικός... απλά εγώ το κρίνω πάντα όπως είπα κάτω απο το πρίσμα του "τι συμβουλή θα ήθελα να δώσω στο παιδί μου". Προτιμώ λοιπόν να έχουμε στο μυαλό μας το "λογικό" και να παρεκκλίνουμε απο αυτό (γιατί δεν γίνεται να είμαστε αποστειρωμένοι), και το εννοώ αυτό...ΝΑ παρεκκλίνουμε...ΝΑ ΜΗΝ το τηρούμε πάντα, είναι απολύτως φυσιολογικό το να μην τηρούμε πάντα τους κανόνες... παρά να έχουμε στο μυαλό μας το "yolo" και να παρεκκλίνουμε απο αυτό... γιατί αγγίζει τα όρια του επικίνδυνου. Δεν ειναι ούτε προσωπική επίθεση σε εσένα ούτε στον ctpangel ούτε θέλω να το παίξω PC principal ... ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω με όλα αυτά.

Το ΣΚ που μας περασε ηταν αλλο ενα γεμάτο εμπειριες,αναχωρηση το Σαββατο με προορισμο το μικρο Πάπιγκο στα Ζαγοροχώρια,συναντηση με τον φιλο μου Κωστα με το NC750 και πεζοπορία μεχρι το καταφύγιο(3 ωρες).Διανυκτερευση εκει,φωτογραφιες πανεμορφες.Μεχρι και τον Γαλαξια Milky Way τραβηξαμε.Συντομα θα ανεβουν φωτο.Γενικοτερα ωραια εμπειρια η διανυκτερευση σε καταφυγιο,η παρατηρηση του πεντακαθαρου ουρανου τη νυχτα,το ξυπνημα το πρωι πινοντας καφε με τη μοναδικη θεα του ομορφοτερου βουνου της Ελλαδας. Την επομενη μερα ο Κωστας ειχε ηδη ζοριστει πολυ μεχρι το καταφυγιο,οποτε εγκατελειψε τον αρχικο σκοπο της εκδρομης που ηταν η κορυφη Γκαμήλα και κατηφορισε μονος προς το Παπιγκο.Εγω συνεχισα για αλλη μια φορα μονος αλλα με το ματι να γυαλιζει και τη διψα της κατακτησης μεγάλη. Και τα καταφερα,κατεκτησα την 6η σε σειρα ψηλοτερη κορυφη της Ελλαδας.Ομως απο τις δυσκολοτερες αν οχι η πιο δυσκολη.Οι αποστασεις ειναι μεγαλες,η Γκαμηλα απεχει 4km απο το καταφυγιο σε δυσκολο βραχωδες τεραιν,οποτε συνολικα χθες βαδισα 14 ορεινα km μεχρι το Παπιγκο+ 6 της προηγουμενης μερας μεχρι το καταφυγιο.Συνολικα 20km ορεινης πεζοποριας σε 2 μερες μαζι με οδηγηση απο και μεχρι τα Ζαγοροχωρια περιπου 1000km+ ειναι αρκετα για να με εξουθενωσουν.Οπως και εκαναν... εδω η μαγικη θεα απο την κορυφη! στο 0,45 φαινεται η δρακολιμνη που ειχα επισκεφτει με χιονια το Δεκεμβρη για οποιον θυμαται.

Και οι φωτογραφίες που υποσχέθηκα!!! Με τα ζουδάκια <3 Αυτή είναι η κοπελίτσα μας η Ζουζού!

Κουρευτήκαμε.... Το πριν και το μετά.....

Η μεγαλη μου αγαπη....ο Drogo μου !!

Προς Χαμπο: Εγώ φιλαράκι να ξέρεις δεν είμαι κουλός, φταίει το μηχανάκι μου...Δώσε χρυσαφί cbf με ohlins να τους πατήσω όλους

Το βίντεο με το GS θα ξανανανέβει γιατί το youtube μας κάνει νερά... Το GS LC το πήραμε για να έχουμε ένα άμεσο μέτρο σύγκρισης και μας είναι φυσικά πολύ γνώριμο, έχουμε κάνει αρκετά χιλιόμετρα και ο Ντένης και εγώ. Μόλις κατεβαίνεις από το ένα μηχανάκι και ανεβαίνεις στο άλλο βλέπεις όλες τις διαφορές σε φιλοσοφία. Η βόλτα ήταν σύντομη μισαώρου και σε όχι καλό δρόμο, οπότε ήταν αναγνωριστική (σαν πρώτο ραντεβού ένα πράγμα!). Την επόμενη φορά θα ανέβουμε Passo Πετροκέρασα για γνωριμία σε βάθος. Τα θετικά του XR: Ωραία θέση οδήγησης με τεράστιο τιμόνι (ακόμα πιο φαρδύ και από του Multi!), καλή σχετικά ανεμοκάλυψη, γραμμικός και πολύ ελαστικός κινητήρας, καταπληκτικά φρένα. ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ήχος, ειδικά με το shifter!!! MotoGP !!! Δεμένο μηχανάκι με ωραία σπορ αίσθηση στο δρόμο που σε προδιαθέτει για παιχνίδια. Μετά το GS νιώθεις ότι ανέβηκες σε ένα μηχανάκι με το μισό μέγεθος(αν και σε μεταξόνιο νομίζω είναι πολύ κοντά), του οποίου κάποιος έσφιξε τις βίδες του πλαισίου και το νιώθεις πλέον σφιχτό, αθλητικό, με μεγάλη ομοιογένεια και σταθερότητα στη στροφή. Παραμένει όμως σχετικά μεγάλο σε μέγεθος. Τα αρνητικά: Τα γνωστά θέματα των Ι4 αυτού και μικρότερων κυβισμών, δηλαδή μετατόπιση της καμπύλης ιπποδύναμης σε υψηλές στροφές, και υψίσυχνοι κραδασμοί μονίμως στο τιμόνι οι οποίοι εμφανίζονται και στα μαρσπιέ γύρω στις 7Κ. Αυτό ειδικά θα μου δημιουργούσε θέμα σε μεγάλες βόλτες-ταξίδι. Η σέλα του συνεπιβάτη είναι αρκετά ψηλότερα του αναβάτη, σχεδόν σαν το προηγούμενο Tiger. Συνεπώς ο τουριστικός χαρακτήρας δεν ήταν η άμεση προτεραιότητα των σχεδιαστών. Οι Γερμανοί βέβαια έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά στο ψεκασμό, η γραμμικότητα και η ελαστικότητα είναι πέραν κριτικής, αλλά ο εγγενής χαρακτήρας του Ι4 είναι εκεί. Ανεβάζεις ταχύτητες δυό, δυό, βάζεις 6η από τα 80 χλμ/ώρα και τελείωσες. Δεν υπάρχουν σκορτσαρίσματα, δισταγμοί κλπ. Όμως στην εύρος στροφών που δουλεύεις στο δρόμο (5-6 Κ) είναι εκτός της καλής του περιοχής η οποία είναι > 8Κ. Το αντίστροφο συμβαίνει στα μεγάλα δικύλινδρα (τα οποία έχουν και +200 cc) στα οποία νιώθεις τη δύναμη και περισσότερο τη ροπή να έρχεται αβίαστα. Αν το δουλεύεις ψηλά ξυρίζει και μάλιστα κόντρα, αλλά πρέπει να έχεις και τα ανάλογα χέρια (όχι σαν τα δικά μας που είναι σαν δεινοσαύρου!) και φαντάζομαι το συνεχές κυνηγητό θα κουράζει κάποιον αρκετά γρήγορα. Συμπέρασμα: Το μηχανάκι μας άφησε μικτά συναισθήματα και μας μπέρδεψε ως προς το target group αγοραστών που απευθύνεται. Εγώ προσωπικά αν και δεν το ήθελα, επιβεβαιώθηκα ότι από τη γκάμα της BMW το GS LC (παρά τα όποια θεματάκια του) είναι πιο ολοκληρωμένο μηχανάκι με μεγαλύτερο εύρος χρήσης για μένα. Ίσως δυστυχώς απλά μεγάλωσα (κλαψ, κλαψ!). Εκτίμηση μου είναι ότι οι ηλικίες των αγοραστών θα είναι πιο κοντά στα 30 παρά στα 40(+) που είμαστε πλέον.

Είναι αυτό που φωνάζω ως web designer. Μπήκα και βγήκα. Είναι τόσο κακό το eshop τους που μαντεύω και την ποιότητα των υπηρεσιών - προϊόντων τους. Μόλις χάσαν έναν πελάτη..

Σε κάποια 1050, δεν χάλασαν απλά οι συλλέκτες της μίζας, έσπασαν κόμπλερ και κουρεύτηκε και το γρανάζι του κόμπλερ. Σε όσα αλλάχθηκαν, μπαίνει νέο εξάρτημα διαφορετικό, πιο ενισχυμένο, αλλάζει μέχρι και το καπάκι απέξω και πάει και αυτό το θέμα. Αλλά ξαναλέω, αυτό ήταν στα 1050. Στα 675 δεν έχουν αναφερθεί τέτοια θέματα, μόνο η ανόρθωση που χαλάει, ξεμένει η μπαταρία από ρεύμα, και αρχίζει μετά να μην πέρνει μπροστά κ.ο.κ. Μια επίσκεψη σε επίσημο εξουσιοδοτημένο συνεργείο χρειάζεται. Α και κατανάλωση πάνω από 6lt/100km (προφανώς αυτό εννοείς) βγάζει μετά τα 150km/h. Έχει πολυόργανο που δείχνει και μέση και στιγμιαία. Ταξιδεύοντας στην εθνική οδό, με σταθερό γκάζι, σπάνια έβλεπα το ψηφίο ''6''

‘’ΣΠΑΣΤΕ ΤΟ ΤΖΑΜΙ’’ Στο κέντρο του ελληνικού σπιτιού, την κουζίνα, η μόνιμη γκριμάτσα στο πρόσωπο της εδώ και δεκαετίες, σκυμμένης στο νεροχύτη μάνας, δεν θύμιζε τίποτα, γιατί απλά στην φύση δεν υπάρχει τίποτε αντίστοιχο της γκριμάτσας μιας μάνας για δεκαετίες σκυμμένης στο νεροχύτη. Εστεμμένη του κόσμου ολόκληρου αν άπλωνε τα χέρια της ένα γύρο εξουσίαζε τα κουμπιά της ηλεκτρικής κουζίνας, την βρύση του νεροχύτη, τη χειρολαβή του ψυγείου. Με τις υπερωρίες του πατέρα, ίσως και μια δεύτερη απογευματινή δουλειά, άντε να υπήρχε και φούρνος μικροκυμάτων. Θυσιάστηκαν λένε και δεν τους πειράζει που ο κόσμος τους αρχίζει και τελειώνει μέσα σε 26’’ αρκεί που εσύ τα βρήκες έτοιμα. Για σένα λένε τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Η γενιά σου πρέπει να αισθάνεται τυχερή που δεν γνώρισε πόλεμο, το βουτυρωμένο ψωμί δεν σου έλειψε, πάντα υπήρχε κάποιος να σε στηρίξει να σου δείξει το σωστό δρόμο, να ικανοποιήσει κάθε σου ανάγκη. Αντί στο χωράφι, στο καΐκι, ή την οικοδομή, εσύ επένδυσες την ζωή σου στις βιβλιοθήκες τις ξένες γλώσσες και τα εντατικά καλοκαιρινά φροντιστήρια, κι όλα αυτά με απώτερο σκοπό την εισαγωγή σου σε κάποια δέσμη. Μια δέσμη ήταν όλα από την αρχή που απλώς άλλαζε ονόματα. Από το ‘’Τάκη το γάλα σου’’ πέρασες στο ‘’Αγάπη μου δεν θέλω να φύγεις ποτέ από κοντά μου κι από κει στη σιγουριά κάποιας μητρικής εταιρείας με εξασφαλισμένο δίκτυο παροχών. Κι αν άσπρισαν τα μαλλιά σου συνεχίζεις να ζεις σε μια παράταση προεφηβικής ηλικίας. Πώς να ενηλικιωθεί κάποιος που δεν έμεινε ποτέ μόνος. Σαν γυαλιστερή σιδερένια μπίλια από φλιπεράκι έτρεξες την ζωή σου χτυπώντας σε τοίχους γεμάτους μηνύματα φοιτητικά, αλλάζοντας συνεχώς σε παρατάξεις πολιτικές, σκοράροντας σε ερωτικές φωλιές, κι αν πήρες και κανένα βαθμό παραπάνω περνώντας από τις γραμμές του Στράτου στις καρπαζιές που έφαγες κι έδωσες το χρωστάς. Αν γλίτωσες από την αφάνεια αν δεν κατηφόρισες αδέξια να χαθείς στο μέσον της μετριότητας, οπου κι αν κατέληξες είτε δεξιά είτε αριστερά πάντα θα υπήρχαν διευθυντές των διευθυντών με τα νευρικά τους δάχτυλα πάνω στα κουμπιά έτοιμοι να στη δώσουν κατακέφαλα για να συνεχίσουν ν’ανάβουν τα λαμπάκια, γιατί οι ιδεολογίες οι μπίζνες και οι καριέρες θέλουν τρέξιμο αδιάκοπο. Μπορεί να κυλάς σήμερα πάνω στο ακριβό μποξέρ της BMW, αλλά οι διάδρομοι της επιτυχίας είναι γεμάτοι τρύπες, κι εσύ το ξέρεις πιο καλά απ’ολους ότι όποιος κλείσει το γκάζι πέφτει μέσα. Για να μείνει κανείς στο παιχνίδι πρέπει συνεχώς να σκοράρει. Σκέφτηκες άραγε ποτέ πως θα’ταν αν η σιδερένια μπίλια έπαιρνε φόρα κι αναπηδούσε ξαφνικά πάνω από τα έτοιμα λούκια κι έκανε το τζαμί θρύψαλα, αν, έστω για ένα καλοκαίρι δραπέτευε από τους διακόπτες, τους προγραμματισμένους ήχους και τα φώτα της μητρόπολης ,αν έπεφτε από το τραπέζι του παιχνιδιού, και κύλαγε έξω αργά να αφήσει το δικό της λούκι στη σκόνη του ανοιχτού δρόμου, μακριά από τα αεικίνητα ελατήρια και τα πόνους των αφεντικών, των αναγνωρισμένων επιτυχιών, των δασκάλων και των φωτισμένων ιδεολόγων ? Αναρωτήθηκες άραγε τι υπάρχει πέρα από το τζαμί η κόλλησε το βλέμμα σου μέσα στα κανάλια όπου πάντα θα υπάρχει κάποιο σχέδιο που θα σε θεωρεί αναντικατάστατο στο δικό του σκοπό? ‘Όλο το αναβάλεις εκείνο το εφηβικό σου Όνειρο, εκείνο το ταξίδι χωρίς προορισμό και ορατό τέλος, το αντάλλαξες με ένα ταραγμένο γυαλιστερό δυομισαρι που καπνίζει μπουκωμένο στα φανάρια, με δυο γόβες ψηλοτάκουνες, μια γραβάτα μεταξωτή και παρ’όλα αυτά δεν αισθάνεσαι και τόσο καλά τελευταία. Περιμένεις από τους άλλους να σου πουν τι φταίει, σαν να γινόταν να ειπωθεί σε έναν τυφλό με λόγια τι είναι το χρώμα σαν να μπορούσες να εξηγήσεις τι είναι η νοσταλγία σε κάποιον που δεν έφυγε ποτέ. Τι ωφελούν άραγε τα παχιά λόγια να σου αναλύσει κανείς πως μόνο όταν είσαι απών απ’όλα αυτά είσαι επιτέλους παρών σε κάτι, να καταλάβεις πως το ταξίδι στο άγνωστο είναι αναγκαιότητα στην εξέλιξη του είδους. Πέρα από τις θεωρίες, όταν όλοι οι δρόμοι κλείσουν για σένα βαθιά μέσα σου το ξέρεις πως ο Δρόμος θα είναι πάντα εκεί ανοιχτός και ατελείωτος τελευταίος, έτοιμος για τον απροσάρμοστο, τον απροβίβαστο, τον άνεργο, τον χωρισμένο, τον απόκληρο, τον αποτυχημένο. Νίκελ πλαστικό και ανθρακόνημα, σε κανέναν δεν λέει όχι. Στ’αυλακι που μένει πίσω πάνω στη σκόνη του δρόμου προς το άγνωστο, κείτονται σπασμένα όλα τα ‘’Γιατί’’ τα ‘’Επειδή’’ τα ‘’Θα’’ και τα ‘’Όταν’’. Μόνος, αυτάρκης, με άγρια χαρά, καμιά βαλίτσα να μη χωρά τα όνειρα σου, καμιά λίστα να μην έχει το όνομα σου, καμία ρεσεψιόν να μην σε περιμένει, ο δρόμος και οι μπότες σου οι πιο πιστοί σου φίλοι, οι ύστατοι σου, οι πιο σπουδαίοι. Σαν μόνο κάτασπρο συννεφάκι να τρέχεις στον ουρανό, την δική σου άγραφη πορεία. Η πιο μεγάλη επιθυμία μεσ’στο βουερό καταμεσήμερο να’ναι μια μπόρα, μια ξαφνική βροχή, που θα στεγνώσει πάνω στο χοντρό λινό σου πουκάμισο, το μοναδικό, που πλαταγίζει σαν ιστίο εύδρομου στα κύματα του φλογερού λίβα που σείει και κατακαίει τα σπαρτά που αφήνεις πίσω σου στις άκρες του δρόμου. αφιερωμένο σε όλους τους δίτροχους. Σε εμάς.